Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt IV CSK 742/14
POSTANOWIENIE
Dnia 23 czerwca 2015 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Maria Szulc
w sprawie z powództwa J. K.
przeciwko B. Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością Spółce
Komandytowej w C.
o uzgodnienie treści księgi wieczystej z rzeczywistym stanem prawnym,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 23 czerwca 2015 r.,
na skutek skargi kasacyjnej powoda
od wyroku Sądu Okręgowego w G.
z dnia 21 marca 2014 r.,
1) odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania;
2) zasądza na rzecz pozwanej od powoda kwotę 3600,-
(trzy tysiące sześćset) złotych tytułem zwrotu kosztów
postępowania kasacyjnego.
2
UZASADNIENIE
Skarga kasacyjna jest szczególnym środkiem odwoławczym, którego
wymogi określa art. 3984
§ 1 i 2 k.p.c. wskazując na jej cechy konstrukcyjne
i nakładając na skarżącego obowiązek zawarcia w skardze wniosku o przyjęcie do
rozpoznania oraz jego uzasadnienia.
Sąd Najwyższy w ramach przedsądu bada tylko wskazane w skardze
kasacyjnej okoliczności uzasadniające jej przyjęcie do rozpoznania, a nie podstawy
kasacyjne i ich uzasadnienie, zaś cel wymagania przewidzianego w art. 3984
§ 2
k.p.c. może być osiągnięty jedynie przez powołanie i uzasadnienie przez
skarżącego istnienia przesłanek o charakterze publicznoprawnym. W wypadku
powołania we wniosku przesłanki określonej w art. 3989
§ 1 pkt 1 k.p.c. należy
sformułować zagadnienie prawne oraz przedstawić odrębną, pogłębioną
argumentację prawną wskazującą na zaistnienie powołanej okoliczności
uzasadniającej przyjęcie skargi do rozpoznania (postanowienia Sądu Najwyższego
z dnia 10 maja 2001, II CZ 35/01, OSNC 2002, nr 1, poz. 11, z dnia 11 stycznia
2002, III CKN 570/01 OSNC 2002, nr 12, poz. 151, z dnia 23 listopada 2010 r.,
II CSK 344/10, nie publ.).
Powołanie się na omawianą przesłankę wymaga sformułowania zagadnienia
prawnego a temu wymogowi skarżąca nie podołała przedstawiając problem prawny
w sposób nadzwyczaj opisowy, nie odpowiadający wymogowi sformułowania
zagadnienia „do rozstrzygnięcia” (art. 390 § 1 k.p.c.), czyli wyznaczającego dwie
możliwe odpowiedzi. Zgodnie z utrwalonym stanowiskiem Sądu Najwyższego nie
jest też dopuszczalne przedstawienie zagadnienia prawnego „do uzupełnienia”
zawierającego tylko schemat odpowiedzi, zwany osnową pytania (postanowienia
z dnia 5 grudnia 2013 r., II CSK 244/13, z dnia 14 kwietnia 2015 r., IV CSK 600/14
– nie publ.), a przedstawione zagadnienie nie spełnia nawet tego standardu.
Zważywszy na jego sposób sformułowania (wniosek o wyjaśnienie natury prawnej
wskazanych przepisów) oraz uzasadnienie wniosku, można je uznać jedynie za
sygnalizację wątpliwości związanych z wykładnią wskazanych przepisów kodeksu
spółek handlowych w powiązaniu z art. 3531
k.c., której to przesłanki skarżący nie
3
powołuje i nie uzasadnia poprzez uzasadnienie wywodem jurydycznym istnienia
rozbieżności w orzecznictwie i judykaturze budzących poważne, czyli kwalifikowane
wątpliwości. Nie jest bowiem wystarczające przedstawienie własnego poglądu
prawnego w opozycji do stanowiska prawnego Sądu drugiej instancji.
Z tych względów należało odmówić przyjęcia skargi kasacyjnej do
rozpoznania (art. 3989
§ 2 k.p.c.). O kosztach postępowania kasacyjnego
orzeczono na podstawie art. 98 § 1, art. 108 § 1 w zw. z art. 391 § 1 i art. 39821
k.p.c. oraz § 6 pkt 7 i § 12 ust. 4 pkt 2 w zw. z § 5 rozporządzenia Ministra
Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców
prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej
udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. z 2013 r.,
poz. 490).

IV CSK 742/14

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia