Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt V KK 237/15
POSTANOWIENIE
Dnia 25 listopada 2015 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Przemysław Kalinowski
na posiedzeniu w trybie art. 535 § 3 kpk
po rozpoznaniu w Izbie Karnej w dniu 25 listopada 2015 r.,
sprawy B. K.
skazanego z art. 53 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu
narkomanii i in.
z powodu kasacji wniesionej przez obrońcę skazanego
od wyroku Sądu Apelacyjnego
z dnia 20 stycznia 2015 r., zmieniającego wyrok Sądu Okręgowego w W.
z dnia 6 października 2014 r.,
p o s t a n o w i ł:
1. oddalić kasację jako oczywiście bezzasadną,
2. obciążyć skazanego kosztami sądowymi postępowania
kasacyjnego.
UZASADNIENIE
Sąd Okręgowy skazał B. K. za szereg czynów polegających na wytwarzaniu,
posiadaniu, uczestniczeniu w obrocie i udzielaniu substancji odurzających, tj.
zachowań stanowiących przestępstwa o znamionach opisanych w przepisach
ustawy z dnia 29 lipca 2001 r. o przeciwdziałaniu narkomanii i po połączeniu kar
jednostkowych wymierzył karę łączną 5 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności oraz
250 stawek dziennych grzywny, ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 50 zł.
Sąd Apelacyjny wyrokiem z dnia 20 stycznia 2015 r., zmienił zaskarżony
przez prokuratora i obrońcę oskarżonego B. K. wyrok Sądu Okręgowego w ten
sposób, że na podstawie art. 45 § 1 k.k., orzekł przepadek równowartości korzyści
2
majątkowej w kwocie 2375 zł osiągniętej przez oskarżonego z popełnionego
przestępstwa w związku z czynem z pkt. IV części dyspozytywnej wyroku.
Powyższe rozstrzygnięcie zaskarżył obrońca skazanego B. K.go zarzucając :
1. rażącą obrazę przepisów prawa procesowego a to art. 433 § 2 k.p.k.. art. 457 §
3 k.p.k. oraz art. 458 k.p.k. w związku z art. 7 k.p.k. polegającą na
nierozważeniu wszystkich zarzutów zawartych w apelacji obrońcy stawianych
wyrokowi Sądu pierwszej instancji, a także nierozważeniu wszystkich
przytoczonych na ich poparcie okoliczności, a rozważenie pozostałych w
sposób dowolny, co w konsekwencji miało wpływ na treść zaskarżonego
wyroku, bowiem doprowadziło do zaabsorbowania w toku kontroli instancyjnej
następujących naruszeń, jakich dopuścił się Sąd pierwszej instancji:
a) obrazy przepisów prawa procesowego, a to art. 201 k.p.k. w zw. z art. 200 §
1 pkt. 5 k.p.k. polegającą na bezpodstawnym oddaleniu wniosku obrońcy o
uzupełniającą pisemna opinię biegłego sądowego z zakresu badań
fizykochemicznych na okoliczność ustalenia realnych ilościowych możliwości
wytworzenia metamfetaminy z zabezpieczonego proszku, określenia
ewentualnych zanieczyszczeń hipotetycznego środka, różnicy między jodem a
związkiem jodu, a także wyjaśnienia czy w pojemniku opisanym słowem jod"
znajdował się jod, związek jodu. czy inna substancja, bowiem ustalenie
powyższych okoliczności ma istotny wpływ na prawidłowe ustalenia faktyczne
w sprawie,
b) obrazy przepisów prawa procesowego, a to art. 7 k.p.k. poprzez
przekroczenie granic swobodnej oceny dowodów, wyrażającej się w
nierozważeniu wszystkich okoliczności sprawy i uznaniu - wbrew zasadom
logiki i doświadczenia życiowego - za wiarygodne zeznania świadka T. K. oraz
J. R., a także uznaniu, że w pojemniku opisanym Jod" znajduje się pierwiastek
jodu, a następnie dokonaniu w oparciu o te dowody większości ustaleń
faktycznych.
Podnosząc powyższe zarzuty, na podstawie art. 537 § 1 i § 1 k.p.k., autor
kasacji wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i przekazanie sprawy
sądowi drugiej instancji do ponownego rozpoznania.
Sąd Najwyższy zważył co następuje.
3
Kasacja wniesiona przez obrońcę skazanego B. K.o okazała się bezzasadna
w stopniu oczywistym, tj. takim, który przemawiał za jej oddaleniem w trybie
przewidzianym w art. 535 § 3 k.p.k. Stosownie do dyspozycji art. 523 § 1 k.p.k.,
zasadność kasacji jest oceniana z punktu widzenia skutecznego wykazania
wystąpienia okoliczności wymienionych w art. 439 § 1 k.p.k. albo naruszenia prawa
i to o charakterze rażącym oraz przedstawienia przekonujących argumentów, że to
uchybienie wywarło istotny wpływ na treść wyroku. Oba te warunki, tj. rażące
naruszenie prawa i istotny wpływ na treść wyroku, muszą wystąpić łącznie, a brak
jednego z nich determinuje uznanie kasacji za całkowicie bezzasadną.
Wywody zaprezentowane w kasacji wniesionej w tej sprawie nie spełniają
powyższych wymagań. Całkowicie chybiona jest w szczególności teza o
nierozpoznaniu zarzutu apelacyjnego odnoszącego się do oddalenia wniosku o
uzupełnienie na piśmie opinii biegłego sądowego z zakresu badań fizyko-
chemicznych. Wystarczy zapoznać się z pisemnymi motywami wyroku Sądu
Apelacyjnego (str 36 i nast. uzasadnienia SA), aby przekonać się, że zarzut
dotyczący tej materii był przedmiotem szczegółowych rozważań sądu
odwoławczego.
W realiach procesowych tej sprawy problematyka odmowy uzupełnienia
opinii biegłego z zakresu chemii o informacje dotyczące potencjalnych ilości
metamfetaminy możliwych do wytworzenia z substancji zabezpieczonych w
mieszkaniu użytkowanym przez skazanego, określenia zanieczyszczenia tego
środka odurzającego w kontekście jego jakości rzutującej na doznania osób
zażywających, jak też wyjaśnienia różnicy między jodem i związkami jodu, nie
może być skutecznie podnoszona jako podstawa zarzutu kasacyjnego. Dowód z
opinii biegłego został bowiem przeprowadzony nie tylko w formie pisemnej, ale
również w postaci obszernej wypowiedzi biegłego na rozprawie – w toku
postępowania przed sądem I instancji, a jego zakres w związku z podobnym
zarzutem apelacji – był przedmiotem kontroli ze strony sądu odwoławczego. Strony
procesowe uczestniczące w rozprawie miały zatem pełną możliwość uzyskania
odpowiedzi na swoje pytania i wyjaśnienia wątpliwości. Bez znaczenia jest
natomiast okoliczność, czy wśród zakwestionowanych przez policję substancji
znajdował się jod w postaci, jak pisze skarżący – czystego pierwiastka, czy też w
4
postaci związków jodu. Niezależnie od napisów znajdujących się na pojemniku,
dotyczących tej akurat kwestii, istotne znaczenie ma stanowczy pogląd biegłego, że
urządzenia znalezione podczas przeszukania stanowiły zestaw w pełni
umożliwiający wykonanie wszystkich czynności niezbędnych do wytworzenia
metaamfetaminy. Podobnie, podstawę do wyprowadzenia wniosków będących
oparciem dla rozstrzygnięcia, mogło stanowić również to, że bez wątpliwości
ustalono, iż zbadane przez biegłego substancje były odpowiednie do
przeprowadzenia tego procesu. Niekwestionowany jest również fakt, że w czasie
przeprowadzania przeszukania i oględzin nie stwierdzono trwającej produkcji
metaamfetaminy. Natomiast skazany w swoich wyjaśnieniach wielokrotnie przyznał,
że zgromadzone wyposażenie służyło mu do wytwarzania takiego środka
odurzającego i przy zastosowaniu używanych w tym procesie substancji –
uzyskiwał zadawalający go efekt końcowy. Natomiast, z punktu widzenia
poniesienia odpowiedzialności karnej przewidzianej w stosownych przepisach
ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii, nie mają istotnego
znaczenia informacje dotyczące ewentualnego zanieczyszczenia środka
odurzającego będącego przedmiotem wytwarzania lub obrotu.
W tych warunkach sąd odwoławczy trafnie uznał za bezzasadny zarzut
apelacji kontestującej odmowę uzupełnienia na piśmie opinii biegłego T. N., a
zwłaszcza, że strony szeroko korzystały z możliwości zadawania pytań biegłemu
zarówno na piśmie (k. – 1696-1700), jak i bezpośrednio na rozprawie (k. – 1840v-
1845). Natomiast wywody zamieszczone w skardze kasacyjnej, a poświęcone
wyliczeniom ilości możliwych do wytworzenia substancji odurzających, sposobom
oddziaływania związków chemicznych, efektom zmieszania różnych substancji
odurzających, czy wreszcie zagadnieniom wiarygodności relacji osób
występujących w procesie w charakterze świadków, należą do istoty postępowania
instancyjnego. Nie mieszczą się natomiast w ustawowo określonych ramach
kontroli kasacyjnej (art. 523 § 1 k.p.k.).
Zważywszy zatem na to, że wywody i argumenty podniesione przez
skarżącego w niniejszej sprawie okazały się całkowicie chybione lub dotyczyły
zagadnień pozbawionych istotnego znaczenia z punktu widzenia rozstrzygnięcia
zawartego w wyroku – Sąd Najwyższy orzekł, jak w postanowieniu.
5
Kosztami sądowymi postępowania kasacyjnego należało w tej sytuacji
obciążyć skazanego – stosownie do dyspozycji art. 626 § 1 k.p.k. w zw. z art. 636 §
1 k.p.k. w zw. z art. 518 k.p.k.
kc