Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 29 lipca 2013 r.

Sąd Okręgowy w Szczecinie Wydział VIII Gospodarczy

w składzie:

Przewodniczący - SSO Piotr Sałamaj

po rozpoznaniu w dniu 29 lipca 2013 r. w Szczecinie

na posiedzeniu niejawnym w postępowaniu uproszczonym

sprawy z powództwa Z. M.

przeciwko (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w P.

o zapłatę

na skutek apelacji pozwanego od wyroku Sądu Rejonowego w Gorzowie Wielkopolskim

z dnia 4 grudnia 2012 r., sygn. akt V GC 693/12

I.  oddala apelację,

II.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 300 (trzysta) złotych tytułem kosztów procesu w postępowaniu apelacyjnym.

SSO Piotr Sałamaj

Sygn. akt VIII Ga 183/13

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 4 grudnia 2012 r. Sąd Rejonowy w Gorzowie Wielkopolskim w sprawie o sygn. akt V GC 693/12 zasądził od pozwanej (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w P. na rzecz powoda Z. M. kwotę 4.196,51 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 27.09.2011 r. do dnia zapłaty oraz zasądził od pozwanej na rzecz powoda kwotę 717 zł tytułem kosztów procesu, w tym kwotę 600 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego.

W uzasadnieniu Sąd Rejonowy wskazał, że powód domagał się zapłaty kwoty dochodzonej pozwem powołując się na § 4 zawartej pomiędzy stronami umowy najmu autokaru z dnia 7 września 2011 r. W przedmiotowej sprawie bezsporne pozostawało, iż strony zawarły niniejszą umowę oraz, że w jej § 4 określiły termin i sposób zapłaty należności związanych z jej wykonaniem (określonych w § 2 ww. umowy). Bezsporne pozostawało także, iż pozwana spółka uiściła na rzecz powoda kwotę 1.800 zł tytułem zaliczki, a powód z tytułu wykonanej umowy wystawił na rzecz pozwanej fakturę VAT nr (...) na łączną kwotę 5.996,51 zł. Pozwana nie kwestionowała powództwa tak do zasady, jak i co do wysokości. Okoliczności te znalazły także potwierdzenie w załączonych do pozwu dowodach z dokumentów w postaci umowy z dnia 7 września 2011 r., faktury VAT nr (...), dokumentu KW, co do których Sąd także nie miał podstaw, aby uznać je za niewiarygodne.

Sporna pozostawała w niniejszej sprawie jedynie okoliczność, czy powód zgodził się na odroczenie terminu płatności należności wynikającej z załączonej do pozwu faktury VAT. Pozwana (...) spółka z o.o. w P. wskazała, iż powód zgodził się na odroczenie terminu płatności kwoty 4.196,51 zł do dnia 31 października 2012 r. Twierdzenia te nie zostały jednak, wbrew dyspozycji art. 6 k.c., poparte żadnymi dowodami, a powód wyraźnie im zaprzeczył podnosząc, iż po wystawieniu faktury VAT nr (...) strony nie kontaktowały się ze sobą, podobnie jak po wezwaniu pozwanej do zapłaty należności. Okoliczność ta nie została zatem przez stronę pozwaną skutecznie wykazana, a tym samym nie mogła stanowić podstawy, zgodnie z żądaniem strony, do oddalenia powództwa jako przedwczesnego, zwłaszcza, iż w dacie wyrokowania upłynął także wskazany przez pozwaną termin płatności.

Rozstrzygnięcie o odsetkach Sąd Rejonowy oparł na treści art. 481 § 1 i 2 k.c., zaś o kosztach procesu na podstawie art. 98 § 1 i 2 k.p.c.

Pozwany wniósł apelację od powyższego wyroku zaskarżając go w całości oraz zarzucają mu nieuwzględnienie istotnych okoliczności w postaci udzielenia zwłoki w zapłacie, które mogło rzutować na ustalenie stanu faktycznego i w konsekwencji doprowadzić do wydania wadliwego orzeczenia.

Wskazując na powyższe zarzuty pozwany wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i oddalenie powództwa oraz zasądzenie kosztów procesu.

W uzasadnieniu podniósł, że powód udzielił mu odroczonego terminu płatności wobec czego w dniu złożenia powództwa roszczenie nie było jeszcze wymagalne, stąd też winno ulec oddaleniu.

W odpowiedzi na apelacje powód wniósł o jej oddalenie oraz zasądzenie kosztów postępowania apelacyjnego.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja okazała się oczywiście bezzasadna.

Sąd pierwszej instancji w sposób prawidłowy ocenił zebrany w sprawie materiał dowodowy trafnie uznając, że w niniejszej sprawie roszczenie powoda wywodzone z § 4 zawartej umowy o najem autokaru z dnia 7 września 2011 r. zasługuje na uwzględnienie. Uzupełniająco wskazać należy, że skoro łącząca strony umowa była umową najmu, to podstawą prawną roszczenia powoda był art. 659 § 1 k.c., zgodnie z którym przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Należy podnieść, że na podstawie art. 669 § 1 k.c. najemca obowiązany jest uiszczać czynsz w terminie umówionym. W niniejszej sprawie strony w § 4 umowy ustaliły, że zapłata czynszu nastąpi w dwóch ratach: I rata 8.09.2011 r. – zaliczka w gotówce w wysokości 1.800 zł, II rata po wykonaniu usługi – przelewem w terminie 7 dni na konto zleceniobiorcy.

Prawidłowo Sąd Rejonowy przyjął, że pozwany nie wykazał swojego twierdzenia o tym, iż strony dokonały modyfikacji powyższego postanowienia umownego w ten sposób, że powód zgodził się na odroczenie II raty płatności do końca października 2012 r.

Należy podnieść, że zgodnie z art. 232 k.p.c. strony są obowiązane wskazywać dowody dla stwierdzenia faktów, z których wywodzą skutki prawne.

Pozwany poza gołosłownym twierdzeniem nie przedstawił żadnych dowodów, z których by wynikało, że powód mógłby zasadnie domagać się spełnienie świadczenia dopiero z upływem października 2012 r. Twierdzenie to zresztą pozostawało w sprzeczności z treścią faktury VAT nr (...) z dnia 12 września 2009 r. oraz wezwań do zapłaty, w których to dokumentach termin płatności został oznaczony na dzień 26 września 2011 r. (k. 6 verte, karty 7 i 8).

Wskazać ponadto należy, że zgodnie z art. 19 ust. 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7 dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi. Obowiązek podatkowy jest niezależny do zapłaty – powstaje w momencie wystawienia faktury. Z tych też względów za sprzeczne z zasadami logiki i doświadczenia życiowego jest przyjęcie, że w dobie kryzysu gospodarczego, a co za tym idzie niepewności co do płynności finansowej przedsiębiorców, powód zgodziłby się na tak odległe (ponad roczne) odroczenie terminu płatności należności z faktury VAT, z tytułu wystawienia której jest zobowiązany do uiszczenia podatku od towarów i usług.

Mając na uwadze powyższe, na podstawie art. 385 k.p.c., Sąd Okręgowy oddalił apelację jako oczywiście bezzasadną.

Rozstrzygnięcie o kosztach postępowania odwoławczego, które powód wygrał w całości, oparto na treści art. 98 § 1 i 3 k.p.c. w zw. z art. 99 k.p.c. w zw. z art. 108 § 1 k.p.c. przy zastosowaniu § 12 ust. 1 pkt 1 w zw. z § 6 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu.

SSO Piotr Sałamaj