Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt IV Ka 321/13

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSTPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 24 września 2013r.

Sąd Okręgowy w Kaliszu IV Wydział Karny Odwoławczy w składzie:

Przewodnicząca: SSO Elżbieta Kościelniak

Protokolant Anna Nowak

przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej Marioli Pery

po rozpoznaniu w dniu 24 września 2013r.

sprawy T. G.

oskarżonego o przestępstwo z 13§1 k.k. w zw. z art. 27c ust. 1 pkt. 2 Ustawy z dnia 18 kwietnia 1985r. o rybactwie śródlądowym w zw. z art. 64§1 k.k.

na skutek apelacji wniesionych przez oskarżonego i jego obrońcę

od wyroku Sądu Rejonowego w Ostrowie Wlkp.

z dnia 7 maja 2013r. sygn. akt II K 1712/12

Na podstawie art. 437§1 kpk i art.624§1 kpk

I. Utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok, uznając apelacje za oczywiście bezzasadne.

II. Zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. D. G. Kancelaria Adwokacka w O. kwotę 516,60 (pięćset szesnaście sześćdziesiąt) złotych tytułem kosztów nieuiszczonej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu z urzędu w postępowaniu odwoławczym.

III. Zwalnia oskarżonego od kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze.

Sygn. akt IV Ka 321/13

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 07 maja 2013r. w sprawie II K 1712/12 Sąd Rejonowy w Ostrowie Wlkp. uznał oskarżonego T. G. za winnego tego, że:

w dniu 21 października 2012r. około godz. 17-30 w miejscowości J. na terenie stanu budowlanego (...) posługując się narzędziem rybackim typu „podrywka” usiłował dokonać połowu ryb, nie będąc uprawnionym do rybactwa czy też poławiającym na jego rzecz, lecz zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na to, iż został spłoszony przez współwłaściciela Gospodarstwa (...) w M. F. G., który uniemożliwił mu dalszy połów, przy czym czynu tego dopuścił się w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności za umyślne przestępstwo podobne

tj. czynu z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 27c ust. 1 pkt 2 Ustawy z dnia 18 kwietnia 1985r. o rybactwie śródlądowym w zw. z art. 64 § 1 k.k. i za to na zasadzie art. 27c ust. 1 Ustawy z dnia 18 kwietnia 1985r. o rybactwie śródlądowym (Dz. U z 2009r. Nr 189, poz. 1471 ze zm.) w zw. z art. 14 § 1 k.k. skazał oskarżonego na karę 2 miesięcy pozbawienia wolności, której wykonanie- na podstawie art. 69 § 1 i 2 k.k. i art. 70 § 1 pkt. 1 k.k.- warunkowo zawiesił oskarżonemu na okres próby 3 lat. Na zasadzie art. 73 § 1 k.k. oddał oskarżonego na okres próby pod dozór kuratora sądowego. Na zasadzie art. 27c ust. 2 powołanej wyżej ustawy orzekł wobec oskarżonego podanie wyroku do publicznej wiadomości poprzez jego wywieszenie na okres 1 miesiąca na tablicy ogłoszeń Urzędu Gminy S.. Na zasadzie art. 27c ust. 3 pkt 2 powołanej wyżej ustawy orzekł przepadek na rzecz Skarbu Państwa przez zniszczenie dowodu rzeczowego w postaci zabezpieczonej do sprawy sieci rybackiej- podrywki. Na zasadzie art. 27c ust. 3 pkt 4 orzekł wobec oskarżonego zakaz składania ofert na oddanie w użytkowanie obwodu rybackiego na okres 3 lat. Na zasadzie art. 624 § 1 k.p.k. zwolnił oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych, obciążając nimi Skarb Państwa i zasądzić od Skarbu Państwa na rzecz adw. D. G. 442,80 zł wraz z podatkiem VAT za wykonywaną z urzędu obronę oskarżonego.

Powyższy wyrok zaskarżył obrońca oskarżonego w zakresie pkt. 1 i 2 na korzyść oskarżonego T. G. zarzucając obrazę przepisów postępowania, która miała wpływ na treść wyroku, a to art. 7 k.p.k. i art. 410 k.p.k., przez dowolną, a nie swobodną ocenę zebranego w sprawie materiału dowodowego, skutkującą błędem w ustaleniach faktycznych polegającym na przyjęciu, iż czyn oskarżonego charakteryzował się stosunkowo wysokim stopniem społecznej szkodliwości.

Wskazując na powyższy zarzut obrońca oskarżonego wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku w pkt. 1 i 2 i uniewinnienie oskarżonego oraz o zasądzenie od Skarbu Państwa na jego rzecz kosztów pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu z urzędu.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja obrońcy oskarżonego T. G. nie zasługuje na uwzględnienie.

Odnosząc się do zarzutu naruszenia art. 410 k.p.k. podniesionego w apelacji zważyć należy, iż zarzut ten może być skuteczny tylko wówczas, gdy skarżący wykaże, że Sąd I instancji oparł orzeczenie na materiale nieujawnionym na rozprawie głównej bądź tylko na części materiału ujawnionego, a rozstrzygnięcie nie jest wynikiem analizy całokształtu ujawnionych okoliczności, a więc także i tych, które je podważają oraz wykaże, że pominięcie dowodu mogło mieć wpływ na treść wyroku. Nie można więc czynić powyższego zarzutu w sytuacji, gdy niektóre dowody nie stanowiły podstawy poczynionych ustaleń jeśli sąd je należycie rozważył i ocenił ich znaczenie w sposób przewidziany w art. 7 k.p.k. ( por. AKa 26/13 wyrok SA w Krakowie z 28.02.2013r. k29 2013/4/66, LEX nr 1306009 , wyrok S.A. w Lublinie z 27.03.2013r.)

W przedmiotowej sprawie wszystkie dowody ujawnione na rozprawie, także wyjaśnienia oskarżonego, którym Sąd orzekający w znacznej części odmówił wiary i nie uczynił ich podstawą ustaleń faktycznych zostały poddane wnikliwej analizie zgodnej z prawidłami logicznego rozumowania i zasadami doświadczenia życiowego. Argumentacja przedstawiona w tym zakresie zasługuje w pełni na akceptację. W odniesieniu do wersji zdarzenia podawanej przez oskarżonego tę ocenę uzupełnić należy przez wskazanie, iż T. G. przyznał przed Sądem I instancji, iż faktycznie 21 października 2012r. był na miejscu zdarzenia wraz z małoletnimi dziećmi, przejeżdżał koło stawów, na rowerze. Wyjaśnienia oskarżonego w tej części uzupełniają się z zeznaniami świadka F. G., który przy stawie zobaczył małe dziewczynki rozpoznając w nich córki oskarżonego, a potem po zabraniu podrywki obserwował odjeżdżającego na rowerze oskarżonego. Oskarżony zaprzeczył by usiłował dokonać połowu ryb, jednak jak trafnie wskazał Sąd orzekający brak podstaw do podważenia zgodnej wersji zdarzenia podanej przez świadków F. G. i K. G.. Należy też zauważyć, że na miejscu zdarzenia zabezpieczono podrywkę służącą do połowu ryb. Przypisywanie świadkom zmowy w celu fałszywego oskarżenia T. G. nie znajduje jakiegokolwiek oparcia w zebranym materiale dowodowym

i sugerowanie takiego postępowania świadkom należało wykluczyć, co też trafnie Sąd Rejonowy uczynił.

Wymierzenie kary i środków karnych wobec oskarżonego Sąd orzekający także prawidłowo uzasadnił. Na ich wymiar miało wpływ działanie w warunkach powrotu do przestępstwa, w tym także skazanie za przestępstwo z cyt. wyżej ustawy o rybactwie śródlądowym, działanie w okresie próby warunkowego przedterminowego zwolnienia oraz w obecności małoletnich dzieci. Wskazane okoliczności uzasadniały wymierzenie oskarżonemu najsurowszego rodzaju kary przewidzianego za przypisany mu występek

i wykluczały w pełni zastosowanie możliwości odstąpienia od wymierzenia kary przewidzianej w art. 59 k.k. Sposób i okoliczności popełnienia występku oraz działanie z niskich pobudek- z chęci osiągnięcia korzyści majątkowej miały istotny wpływ na trafną ocenę stopnia szkodliwości społecznej czynu.

Z drugiej strony okoliczność, iż oskarżony jedynie usiłował dokonać przestępstwa i nie wyrządził szkody uzasadniało wymierzenie kary pozbawienia wolności w dolnej granicy ustawowego zagrożenia i skorzystanie przez oskarżonego z dobrodziejstwa warunkowego zawieszenia wykonania orzeczonej kary. W ocenie Sądu orzekającego należało także uwzględnić trudną sytuację osobistą i rodzinną oskarżonego- 55 letniego mężczyzny mającego na utrzymaniu niepracującą żonę i siedmioro nieletnich dzieci.

Zdaniem Sądu Odwoławczego przedstawione przez Sąd I instancji motywy, którymi kierował się Sąd wymierzając oskarżonemu karę i środki karne są słuszne i zgodne z dyrektywami określonymi w art. 53 k.k. i art.. 56 k.k.

W tym stanie rzeczy zarówno zarzut obrazy przepisu art. 410 k.p.k. (którego apelujący w ogóle nie umotywował), jak i przepisu art. 7 k.p.k. jest nieuzasadniony.

Sąd Okręgowy utrzymał zaskarżony wyrok w mocy uznając apelację za oczywiście bezzasadną.

O kosztach pomocy prawnej udzielonej z urzędu orzeczono na podstawie § 14 ust. 1, 7 i § 16 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz. U. nr 163 poz. 1348 z późn. zm.), a o kosztach sądowych za postępowanie odwoławcze na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. i art. 17 ustawy z 23.06.1973r. o opłatach w sprawach karnych ( Dz. U nr 49 z 1983r. poz. 223 ze zm.).

IV Ka 321/13

Podstawa prawna:

Powołane przepisy:

Korekty wprowadzone przez SAOS:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia

WYROK

UZASADNIENIE