Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt IV CNP 59/15
POSTANOWIENIE
Dnia 14 kwietnia 2016 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Maria Szulc
w sprawie ze skargi pozwanych (powodów wzajemnych)
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku
Sądu Okręgowego w G.
z dnia 18 grudnia 2014 r.,
w sprawie z powództwa Wspólnoty Mieszkaniowej […]przeciwko J. K. i Ja. K. -
o zapłatę
oraz z powództwa wzajemnego J. K. i Ja. K.
przeciwko Wspólnocie Mieszkaniowej […]
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 14 kwietnia 2016 r.,
odrzuca skargę.
UZASADNIENIE
2
Skarżący domagali się stwierdzenia niezgodności z prawem prawomocnych
wyroków Sądu Rejonowego sygn. I C …/05, którym została zasądzona od nich
solidarnie na rzecz Wspólnoty Mieszkaniowej […] kwota 4962,99 zł z ustawowymi
odsetkami, oddalone powództwo w pozostałej części i oddalone powództwo
wzajemne skarżących oraz Sądu Okręgowego w G. sygn. akt XVI Ca …/14,
którym zmieniono ten wyrok w ten sposób, że zasądzono solidarnie od nich na
rzecz Wspólnoty kwotę 4160,89 zł z odsetkami ustawowymi, zmieniono
rozstrzygnięcie o kosztach procesu i oddalono ich apelację w pozostałym zakresie.
Skargę oparli na podstawie naruszenia prawa wskazując ogólnie na
naruszenie przepisów ustawy o własności lokali (pkt 4), art. 64 § 1 i 58 § 1 k.c. oraz
opisowo wskazując pozostałe naruszenia prawa bez wskazania konkretnego
przepisu prawa materialnego lub procesowego. Wnieśli o uchylenie obu
zaskarżonych wyroków, stwierdzenie ich niezgodności z prawem i kontynuowanie
postępowania przez Sąd wyznaczony przez Sąd Okręgowy w G.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Niedopuszczalne jest w świetle 4241
§ 1 i 2 k.p.c. żądanie stwierdzenia
niezgodności z prawem wyroku Sądu pierwszej instancji, a więc w tym zakresie
skarga podlega odrzuceniu z przyczyny jej niedopuszczalności na podstawie art.
4248
§ 1 k.p.c.
Skarżący nie wskazują przepisu prawa, na podstawie którego domagają się
stwierdzenia niezgodności zaskarżonego wyroku Sądu drugiej instancji z prawem,
i nie wynika to z uzasadnienia skargi. Tymczasem przesłanki żądania stwierdzenia
niezgodności z prawem prawomocnego wyroku sądu drugiej instancji kończącego
postępowanie w sprawie odmiennie są określone w art. 4241
§ 1 i w § 2 k.p.c.
Skarżący nie wskazali na brak możliwości zmiany lub uchylenia wyroku
w drodze przysługujących im środków prawnych (§ 1), jak również nie powołali się
na istnienie wyjątkowego wypadku, o którym mowa w § 2 tego przepisu.
Poza wykazaniem przesłanek dopuszczalności skargi określonych w art.
4241
§ 1 lub 2 k.p.c., skarżący są zobowiązani do wykazania wymogów
określonych w art. 4245
§ 1 k.p.c. Skarga o stwierdzenie niezgodności
prawomocnego orzeczenia z prawem powinna zawierać oznaczenie orzeczenia, od
którego została wniesiona ze wskazaniem w jakiej części zostało zaskarżone,
3
przytoczenie jej podstaw i ich uzasadnienie, wskazanie przepisu prawa, z którym
orzeczenie to jest niezgodne, uprawdopodobnienie wyrządzenia szkody
spowodowanej przez wydanie orzeczenia, którego skarga dotyczy, wykazanie, że
wzruszenie zaskarżonego orzeczenia w drodze innych środków prawnych nie było
i nie jest możliwe oraz wniosek o stwierdzenie niezgodności orzeczenia z prawem.
Zachowanie powyższych wymagań konstrukcyjnych skargi podlega badaniu
przez Sąd Najwyższy przy wniesieniu skargi, uchybienie tym wymaganiom nie
podlega sanowaniu, zaś brak któregokolwiek z elementów skutkuje odrzuceniem
skargi a limine (art. 4248
§ 1 k.p.c.). Sąd Najwyższy wyjaśnił także, że wymagania
te powinny być spełnione w sposób kumulatywny, a nadto iż każde z nich ma
charakter samoistny, powinno być zatem spełnione samodzielnie, niezależnie od
innych (postanowienia z dnia 20 lipca 2005 r., IV CNP 1/05, z dnia 7 sierpnia
2012 r., III CNP 14/12, nie publ.).
Skarżący spełnili jedynie przesłankę określoną w art. 4245
pkt 6 i częściowo
w pkt 2. Nie został w skardze określony zakres zaskarżenia, a Sąd Najwyższy nie
może tego zakresu domniemywać i wyznaczać sam zakresu rozpoznania sprawy.
Brak jakiegokolwiek wskazania, że wzruszenie zaskarżonego wyroku w drodze
innych środków prawnych nie było i nie jest możliwe lub wykazania, że występuje
wyjątkowy wypadek uzasadniający wniesienie skargi. Nie zostały w przeważającej
części zarzutów wskazane podstawy skargi, a więc przepisy prawa materialnego
lub postępowania, które spowodowały niezgodność wyroku z prawem (art. 4244
k.p.c.). Opisanie naruszenia prawa przez odwołanie się do stanu faktycznego, który
w ocenie skarżącego uzasadnia to naruszenie albo wskazanie na pominięcie
przepisów całej ustawy bez wskazania konkretnego przepisu prawa nie stanowi
spełnienia wymogu przytoczenia podstaw skargi. Skarga nie zawiera również
wskazania przepisów, z którym zaskarżony wyrok jest niezgodny. Gdyby uznać, że
wskazanie w uzasadnieniu skargi na przepisy, które sąd naruszył wydając
zaskarżone orzeczenie, stanowi jednak element podstaw skargi, to może to być
potraktowane jedynie jako zarzut odnośnie do orzeczenia, a nie wskazanie
przepisu prawa, z którym orzeczenie jest niezgodne. Wskazanie, o którym mowa
w art. 4245
§ 1 pkt 3 k.p.c. stanowi odrębny i wymagający oddzielnego wykazania
wymóg skargi o niezgodność. Brak również podstaw do przyjęcia, że zostało
4
spełnione wymaganie określone w art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c., który nakłada na
skarżącego obowiązek uprawdopodobnienia szkody, wyrządzonej przez wydanie
wyroku, którego skarga dotyczy. Niezbędne jest bowiem dokonanie
wyodrębnionego wywodu i uprawdopodobnienie wyrządzenia szkody ze
wskazaniem, że już nastąpiła oraz określeniem czasu jej wystąpienia, zakresu,
rozmiaru oraz wykazaniem istnienia związku przyczynowego pomiędzy szkodą
a zaskarżonym wyrokiem. Skarżący w skardze nawet nie twierdzą, że doznali
szkody i nie wskazują ani na jej postać, ani zakres. Skarżący powinni odwołać się
do okoliczności, które znajdują potwierdzenie w materiałach dołączonych do skargi
albo znajdujących się w aktach sprawy prawomocnie zakończonej i wskazują na
poniesienie szkody oraz jej związek przyczynowy z zaskarżonym orzeczeniem.
O braku zrozumienia istoty skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego orzeczenia świadczy wniosek skarżących o uchylenie
zaskarżonego wyroku, stwierdzenie jego niezgodności i kontynuowanie
postępowania przez Sąd wyznaczony przez Sąd Okręgowy. W postępowaniu o
stwierdzenie niezgodności Sąd Najwyższy bada czy orzeczenie jest niezgodne z
prawem a ewentualne pozytywne dla skarżącego rozstrzygnięcie stanowi
prejudykat w procesie o odszkodowanie przeciwko Skarbowi Państwa na podstawie
art. 4171
§ 2 k.c. Sąd Najwyższy nie jest w tym postępowaniu kolejną instancją i nie
jest władny do uchylenia zaskarżonego prawomocnego wyroku, a więc
postępowanie w sprawie nie może się toczyć ponownie.
Brak spełnienia w skardze o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego orzeczenia wymagania określonego w art. 4245
§ 1 pkt 1, 2, 3, 4, i 5
k.p.c. powoduje odrzucenie skargi jako niedopuszczalnej art. 4248
§ 1 k.p.c.).
kc
db