Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23.07.2013 roku

Sąd Okręgowy w Białymstoku VII Wydział Gospodarczy

w składzie:

Przewodniczący: SSO Katarzyna Topczewska

po rozpoznaniu w dniu 23.07.2013 roku w Białymstoku na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa T. K.

przeciwko pozwanemu Przedsiębiorstwu Produkcyjno - Usługowemu (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w E.

o zapłatę

na skutek apelacji pozwanego od wyroku Sądu Rejonowego w Suwałkach

z dnia 5 czerwca 2013 roku sygn. akt V GC 39/13( upr.)

I. Oddala apelację.

II. Zasadza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 600,00zł. tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego za instancję odwoławczą .

VII Ga 158/13

UZASADNIENIE

Powód T. K. wniósł o zasądzenie od pozwanej Przedsiębiorstwa Produkcyjno-Usługowego (...) sp. z o.o. w E. kwoty 6.500,00 zł wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi tytułem zapłaty pozostałej części należności za wykonany montaż okien.

Pozwana spółka w sprzeciwie od nakazu zapłaty wniosła o oddalenie powództwa. W uzasadnieniu zakwestionowała zawarcie umowy z powodem. Jednocześnie z ostrożności procesowej wskazała, że usługa została wykonana niekompletnie i nieprawidłowo. Podniosła też zarzut przedawnienia roszczenia i zarzut potrącenia wszelkich mogących istnieć zobowiązań pieniężnych powoda w stosunku do pozwanej do kwoty 10.000 zł.

Sąd Rejonowy w Suwałkach wyrokiem z dnia 05.06.2013r. w pkt I zasądził od pozwanej na rzecz powoda kwotę 5.500,00 zł wraz z odsetkami w wysokości ustawowej liczonymi od dnia 15 września 2010r. do dnia zapłaty, w pkt II oddalił powództwo w pozostałym zakresie ,zaś w pkt III ustalił ,że strony ponoszą koszty postępowania według zasady stosunkowego rozdzielenia, pozostawiając ich rozliczenie referendarzowi sądowemu.

Sąd ten ustalił ,iż strony wiązała umowa o wykonanie montażu okien w budynku C na budowie Osiedla (...) przy ul. (...) z G. w W. . T. K. dokonał montażu okien w sierpniu 2010r. Montaż nawietrzaków, klamek oraz regulacja okien miała być dokonana w późniejszym terminie uzgodnionym przez strony. W dniu 31 sierpnia 2010r. powód wystawił z tytułu wykonania w/w umowy fakturę VAT na kwotę 14.483,52 zł. W piśmie z dnia 16 września 2010r. pozwana poinformowała powoda, że nie może zatwierdzić do wpłaty kwoty wynikającej z otrzymanej faktury, gdyż usługa nie została dokończona w zakresie montażu nawietrzaków, regulacji i zamontowania. Pozwana spółka na poczet należności objętej w/w fakturą VAT zapłaciła kwotę 7.983,52 zł. Z zapłatą reszty należności w kwocie 6.500 zł. wstrzymała się do czasu zakończenia inwestycji. Regulacja stolarki miała nastąpić w kwietniu 2011r. W dniu 29 września 2010r. generalny wykonawca - (...) sp. z o.o wraz z pozwaną dokonali odbioru robót w zakresie montażu stolarki okiennej na budowie (...) w budynku „C”. W podpisanym protokole odbioru robót stwierdzono m.in., że należy wykonać regulację okien, uzupełnić brakujące okucia, poprawić uszczelki w oknach, uzupełnić napowietrzaki, brakujące osłonki i klamki. Pozwana nie wzywała powoda do dokończenia prac, ani do poprawienia stwierdzonych usterek, zaś regulację stolarki okiennej i montaż brakujących elementów dokonała we własnym zakresie . Pismem z dnia 17 lipca 2012r. powód wezwał pozwaną do zapłaty kwoty 6.500 zł w terminie 7 dni . W odpowiedzi pełnomocnik pozwanej wskazał, iż w związku z niedokończeniem usługi w zakresie regulacji okien powód winien dokonać korekty faktury nr (...) pomniejszając wartość prac o kwotę 6.500zł. Powód nie dokonał korekty faktury zaś pozwana spółka nie uregulowała zaległej należności.

Sąd I instancji przyjął ,że w sprawie znajdowały zastosowanie przepisy umowy o dzieło. Powód wykonał umowę w 95% zaś do wykonania pozostał jedynie montaż klamek, napowietrzaków i regulacja okien, co miało być zrealizowane po zakończeniu inwestycji, przed oddaniem budynku do użytkowania. Pozwana nigdy nie wzywała powoda do dokończenia prac, czy do usunięcia ewentualnych usterek. Sama zdecydowała się je wykonać we własnym zakresie.

W ocenie Sądu skoro montaż okien faktycznie nie został dokończony to roszczenie powoda jest zasadne do kwoty 5.500 zł. Nie zachodziły przy tym przesłanki do uwzględnienia zgłoszonego przez pozwaną zarzutu potrącenia, albowiem spółka nie udowodniła go tak co do zasady, jak i co do wysokości. Odnosząc się zaś do zarzutu przedawnienia Sąd uznała go za nietrafny. Skoro bowiem powód wykonał dzieło nie w pełnym zakresie w sierpniu 2010r., prace zostały odebrane protokołem z dnia 29 września 2010r. , zaś do Sądu pozew wpłynął w dniu 31 sierpnia 2012r., to miało to miejsce przed upływem 2 lat-licząc od daty wykonania i odbioru dzieła.

Uwzględniając powyższe Sąd żądanie pozwu uznał za usprawiedliwione do kwoty zdaniem 5.500 zł. zaś w pozostałym zakresie roszczenie oddalił. O odsetkach ustawowych orzekł na podstawie art. 481§1 i 2 kc zaś o kosztach postępowania na mocy art. 100 kpc .

Apelację od powyższego rozstrzygnięcia wniósł pozwany .Orzeczeniu zarzucił naruszenie art. 233 k.p.c. poprzez przekroczenie granic swobodnej oceny dowodów polegające na zaniechaniu wszechstronnego rozważenia zebranego w sprawie materiału dowodowego skutkujące błędnym ustaleniem stanu faktycznego oraz nie uwzględnienie treści umowy ustnej zawartej pomiędzy stronami modyfikującej pierwotna umowę o roboty budowlane a także przepisu art. 635 k.c. w zw. z art. 656 k.c. Wskazując na powyższe wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku i oddalenie powództwa w całości na koszt powoda, ewentualnie o jego uchylenie i przekazanie sprawy Sadowi I instancji do ponownego rozpoznania.

Sąd Okręgowy w Białymstoku zważył , co następuje :

Apelacja nie była uzasadniona.

Na wstępie zaznaczyć należy, że w treści apelacji pozwana podniosła, że częściowo odstąpiła od zawartej z powodem umowy na mocy art. 635 kc. Wskazywała przy tym, że okoliczność ta została zaakcentowana przez pełnomocnika pozwanej na rozprawie w dniu 22 maja 2013 roku. Nie znajduje ona jednak odzwierciedlenia w protokole rozprawy, a gdyby nawet tak było to twierdzenia pozwanej w tym zakresie należałoby uznać za spóźnione i jej pominąć w kontekście treści art. 207 kpc. Dlatego też ewentualne żądanie uzupełniania protokołu w tej części (bo tak należy potraktować nazwane przez pozwaną zgłoszenie w apelacji ,,zastrzeżenia do protokołu”) wydaje się być bezprzedmiotowe, skoro fakt częściowego odstąpienia przez pozwaną od umowy z powodem jako spóźniony nie powinien podlegać ocenie Sądu Rejonowego, a w konsekwencji kontroli Sądu Okręgowego. Nawet przyjmując, że okoliczność ta pojawiła się dopiero na etapie postępowania apelacyjnego, to również w tym postępowaniu rodzi się jako spóźniona z uwagi na treść art. 381 kpc.

Skutkiem powyższego była ocena rozstrzygnięcia Sądu I instancji z pominięciem podnoszonego przez skarżącą faktu odstąpienia przez pozwaną od umowy z powodem na mocy art. 635 kc. Powodowało to jednocześnie bezzasadnym zarzut pozwanego naruszenia przez Sąd Rejonowy art. 635 kpc albowiem Sąd ten nie był obowiązany badać tej okoliczności przez pryzmat jej wpływu na zasadność żądania pozwu.

Przechodząc do zarzutu naruszenia przez Sąd I instancji art. 233 kpc należy zauważyć, iż Sąd ten w istocie, czego chyba skarżący nie zauważył przyjął w ślad za jego stanowiskiem, że prace nie zostały przez powoda w całości wykonane. Znajduje to wyraz w uzasadnieniu wyroku (str. 3). Co prawda treść pisemnych motywów orzeczenia może budzić wątpliwości w tym względzie, ale usuwa je ostateczna konstatacja tego Sądu, że ,,montaż okien faktycznie nie został dokończony”.

Konstatacja taka była uprawniona biorąc pod uwagę zeznania przesłuchanych w sprawie świadków, w tym świadka zawnioskowanego przez powoda, M. S. (k. 125), który potwierdził, że nawierniki i klamki nie zostały przez powoda wykonane w momencie montażu okien. Miały one zostać zrobione później ale pozwany powoda do tego nie wzywał. Podobnie zeznawała E. O. (k. 125-125 v.) podając, że usługa nie została wykonana w pełni albowiem brak było nawierników, klamek i regulacji.

Pozwalało to na uznanie, że wynagrodzenie którego powód się domagał powinno ulec pomniejszeniu o wartość robót które nie zostały przez niego wykonane zgodnie z umową, tj. o wartość regulacji i klamek, które wobec nie kwestionowania tej okoliczności przez strony wchodziły w zakres umowy na podstawie której powód miał wykonać montaż okien. Ciężar dowodu w zakresie wykazania tej wartości spoczywał na pozwanej, która wykazując fakt nie wywiązania się przez powoda z całości ciążącego na nim zobowiązania powinna dowieść o jaką kwotę należy pomniejszyć wynagrodzenie którego dochodzi powód. Jej twierdzenia, że wykonanie przez nią regulacji okien wyniosło 6.500,00 zł zostały potwierdzone zeznaniami świadka E. O.. Niemniej jednak wobec stanowiska świadka R. W. (k.126- 126 v.), który podał, że zamontowanie stolarki stanowiło 95 % całego kosztu montażu nie mogło zostać uznane za wystarczające do przyjęcia, że niewykonane przez powoda roboty warte były 6.500,00 zł. Dowodem na potwierdzenie tej okoliczności mogłaby być np. faktura VAT którą opłacił pozwany za wykonanie zastępczej regulacji okien. Takowa nie została zaoferowana przez pozwanego. Pozwany nie wnioskował też o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego sądowego, który mógłby ustalić jaka była wartość robót wykonanych przez powoda na obiekcie, którego generalnym wykonawcą był pozwany.

Stąd też Sąd I instancji w sposób prawidłowy uznał, że powodowi należy obniżyć żądane wynagrodzenie o 1.000,00 zł skoro pełnomocnik powoda wycenił wartość niewykonanych przez powoda robót na taką kwotę, a pozwana nie wykazała żeby była to kwota wyższa.

Przechodząc dalej odnieść się należało do faktu nienależytego wykonania umowy przez powoda. Pozwana przywoływała okoliczności mające świadczyć o usterkach w montażu okien które obowiązana była usunąć na własny koszt. W istocie jednak nie było dowodów na to, że złożyła powodowi oświadczenie o potrąceniu. Pomimo, że się na nie powoływała w sprzeciwie od nakazu zapłaty oświadczenia tego do sprzeciwu nie załączyła. Nie zgłosiła też procesowego oświadczenia o potrąceniu przysługującej jej w stosunku do powoda wierzytelności z art. 471 kc, pomimo, iż Sąd Rejonowy zajął w tym względzie odmienne stanowisko. Z treści wywodów sprzeciwu od nakazu zapłaty nie sposób wywieść powyższego z uwagi na ich lakoniczność.

Nawet gdyby jednak przyjąć, że pozwana zgłosiła procesowy zarzut potrącenia to Sąd I instancji trafnie zauważył, iż go nie udowodniła.

Z protokołu odbioru robót pomiędzy nią a inwestorem można wywieść jakie wady zawierały zamontowane przez powoda okna (k.37). Potwierdza to nadto załącznik do protokołu. Nie ma natomiast w aktach sprawy dowodu na to, jaki był koszt naprawienia tych wad. Ponownie wskazać należy, że pozwana nie zaoferowała faktury VAT z której wynikałoby ile zapłaciła za usunięcie usterek. Nie wnosiła też o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego sądowego, który mógłby ustalić jaka była wartość robót wykonanych przez powoda celem usunięcia stwierdzonych przez inwestora wad. Zeznania świadka E. O. która twierdziła, że za źle zamontowaną stolarkę okienną pozwana poniosła szkodę pieniężną w kwocie 20.000 zł nie wydają się wystarczające do potwierdzenia wysokości wierzytelności jaka ewentualnie przysługiwałaby pozwanej z tytułu poniesionej szkody z powodu nienależytego wykonania przez powoda zobowiązania.

Reasumując, materiał dowodowy dawały podstawy do wydania zaskarżonego orzeczenia. Stąd też nie sposób uznać, że Sąd Rejonowy dopuścił się naruszenia art. 233 kpc.

Z tych względów apelacja została oddalona na mocy art. 385 kpc.

O kosztach postępowania odwoławczego Sąd II instancji rozstrzygnął na mocy art. 98 k.p.c. w zw. z art. 109§ 2 k.p.c. zw. z § 6 pkt 4 w zw. z § 12 ust. 1 pkt. 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz.U. z 2002 r., Nr 163, poz. 1349 ze zm.). Na zasądzoną kwotę składały się koszty zastępstwa procesowego za instancję odwoławczą w kwocie 600zł.

Sąd orzekając o wysokości tych kosztów wziął pod uwagę nakład pracy pełnomocnika oraz czynności podjęte przez niego w II instancji.