Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

W., dnia 11 lutego 2013 r.

Sąd Rejonowy dla Wrocławia-Śródmieścia we Wrocławiu IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w następującym składzie:

Przewodniczący: SSR Marek Górny

Ławnicy: K. M. (1), H. I.

Protokolant: Justyna Niemczyk-Szylar

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 11 lutego 2013 r. we W.

sprawy z powództwa K. K.

przeciwko (...) Kasie Oszczędnościowej Bank (...) S.A. z siedzibą w W.

o odszkodowanie, sprostowanie świadectwa pracy

I.  oddala powództwo;

II.  zasądza od powódki na rzecz strony pozwanej kwotę 137 złotych z tytułu kosztów zastępstwa procesowego.

IV P 774/12

UZASADNIENIE

Powódka K. K. pozwem wniesionym do Sądu w dniu 30.07.2012 r. /prezentata k.2/, skierowanym przeciwko stronie pozwanej (...) Bankowi (...) spółce akcyjnej z siedzibą w W., domagała się zasądzenia na jej rzecz od strony pozwanej kwoty 16 200 zł tytułem odszkodowania za rozwiązanie z nią umowy o pracę bez wypowiedzenia niezgodnie z przepisami o rozwiązywaniu umów o pracę w tym trybie, wraz z odsetkami w wysokości ustawowej liczonymi od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty, a także nakazania sprostowania przez stronę pozwaną świadectwa pracy powódki z dnia 16.07.2012 r. poprzez podanie jako powód ustania stosunku pracy rozwiązanie umowy o pracę za wypowiedzeniem. Wniosła także o zasądzenie na jej rzecz od strony pozwanej kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa prawnego wg norm przepisanych.

W uzasadnieniu wskazała, iż była zatrudniona u strony pozwanej w charakterze dyrektora placówki bankowej, lecz jej stosunek pracy uległ rozwiązaniu na skutek złożonego przez stronę pozwaną oświadczenia o rozwiązaniu umowy o pracę bez zachowania okresu wypowiedzenia w winy powódki. W ocenie powódki wskazana przez stronę pozwaną przyczyna tzw. dyscyplinarki nie została przez stronę pozwaną wystarczająco określona, bowiem wskazała ona na utratę do powódki zaufania i bliżej nieokreślone przepisy. Powódka zaprzeczyła, ażeby jej działanie odbywało się wbrew jakimkolwiek przepisom.

Podniosła, że wskazana w rozwiązaniu umowy o pracę przyczyna jest nierzeczywista, bowiem klient pozwanego banku, któremu rzekomo samowolnie założyła dodatkowy rachunek bankowych (oszczędnościowy) zasilając go środkami z głównego rachunku tego klienta w kwocie 4 000 000 zł, był stałym klientem strony pozwanej, powódka go znała i ustnie ustaliła z nim powyższe operacje, co zostało następnie jeszcze potwierdzone przez jej podwładną w drodze telefonicznej. W przekonaniu powódki działanie to odbyło się w trosce o finanse klienta, albowiem otwarty mu rachunek był lepiej oprocentowany, niż rachunek podstawowy, z którego dotychczas korzystał.

Powódka powołała się w uzasadnieniu pozwu także na naruszenie przez stronę pozwaną zasad współżycia społecznego, a mianowicie w ten sposób, że skoro powódka była przez 6 lat „doskonałym” pracownikiem, to reakcja pozwanego banku była nieadekwatna do konsekwencji z niej wynikających. Wskazała nadto, że takie praktyki miały miejsce w pozwanym banku od wielu lat i nigdy nie były powodem wypowiedzenia umowy o pracę jakiemukolwiek pracownikowi.

Strona pozwana (...) Bank (...) spółka akcyjna z siedzibą w W. w odpowiedzi na pozew /k.27/ wniosła o oddalenie powództwa w całości, a także o zasądzenie na jej rzecz od powódki kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa prawnego wg norm przepisanych wraz z opłatą skarbową w kwocie 34 zł.

W uzasadnieniu wskazała, że powódka niezgodnie z obowiązującymi przepisami zaakceptowała dwa przelewy na łączną kwotę 4 000 000 zł, bez złożenia przez klienta pisemnej dyspozycji, a później próbowała wymusić na kliencie w rozmowie telefonicznej złożenie oświadczenia potwierdzającego prawidłowość jej działania.

Zarzuciła, iż powódka wiedziała, że nie była uprawniona do powyższych działań, bowiem pokrzywdzony klient nie był obecny w dniu wykonania przedmiotowych przelewów w placówce bankowej powódki i nie posiadał dostępu do swoich rachunków bankowych przez telefon, a zatem nie mógł dyspozycji przelewu zlecić powódce inaczej, jak osobiście w formie pisemnej dyspozycji.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Strona pozwana jest bankiem z siedzibą w W. i 30 oddziałami z siedzibami na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, pod które to oddziały podlegają organizacyjnie placówki bankowe rozlokowane na poszczególnych terytoriach na terenie kraju.

- BEZSPORNE, nadto:

Dowód: - wydruk informacji odpowiadającej odpisowi aktualnemu z Rejestru Przedsiębiorców KRS strony pozwanej na dzień 29.08.2012 r. /k.43-56/.

Stronę pozwaną łączył z powódką stosunek pracy na podstawie umowy o pracę od dnia 19.12.2005 r., ostatnio na czas nieokreślony, w pełnym wymiarze czasu pracy, na stanowisku menedżer oddziału, z miejscem świadczenia pracy w placówce bankowej w O..

Średnie miesięczne wynagrodzenie powódki brutto wynosiło 6 510 zł.

- BEZSPORNE, nadto:

Dowód: - świadectwo pracy /k.13-14/;

- zaświadczenie o zarobkach /k.57/.

Pismem z dnia 15.06.2012 r. strona pozwana poinformowała powódkę o przyznaniu jej indywidualnej nagrody finansowej w kwocie 4 500 zł „w związku ze skutecznych wsparciem rozwoju” pozwanego banku.

Dowód: - pismo strony pozwanej z dnia 15.06.2012 r. /k.131/.

W dniu 16.06.2012 r. klient strony pozwanej G. C. przyjechał do placówki bankowej strony pozwanej zlokalizowanej w O., w celu wypłacenia z rachunku bankowego gotówki w kwocie 7 000 zł. Klient ten był w przedmiotowej placówce po raz pierwszy, w związku z odbywaną podróżą, zazwyczaj korzystał z usług placówki bankowej usytuowanej w miejscu jego zamieszkania w P..

W trakcie wypłacania G. C. gotówki powódka zaproponowała mu przesunięcie części jego środków pieniężnych znajdujących się na rachunku osobistym, na wyżej oprocentowany rachunek oszczędnościowy. G. C. nie miał założonego takiego rachunku. W toku rozmowy wyraził zainteresowanie, lecz odmówił podjęcia decyzji w tym przedmiocie i zwrócił się o nawiązanie kontaktu w późniejszym terminie w tej sprawie.

Po dwóch tygodniach od powyższego zdarzenia, około 25.06.2012 r., pracownik strony pozwanej zatrudniony w placówce bankowej w O., będący podwładną powódki, M. P., nawiązała połączenie telefoniczne z G. C. i w trakcie rozmowy telefonicznej zaproponowała mu zapoznanie się z przygotowaną dla niego ofertą rachunku oszczędnościowego. W tym celu miała wysłać ofertę wraz z umowami do placówki bankowej w P.. G. C. przystał na propozycję zapoznania się w ofertą przesłaną do placówki w P.. W toku rozmowy nie polecał natomiast założenia rachunku oszczędnościowego. M. P. działała na polecenie powódki, która była obecna obok niej w trakcie przeprowadzania rozmowy z G. C.. G. C. nie miał możliwości złożenia dyspozycji otwarcia rachunku oszczędnościowego przez telefon. W tym celu konieczne było uprzednie złożenie przez niego podpisu na dyspozycji pisemnej.

Po powyższej rozmowie pracownik strony pozwanej M. P., odbierając rozmowę z G. C. jako zgodę na założenie mu rachunku oszczędnościowego, na polecenie powódki założyła w systemie teleinformatycznym rachunek oszczędnościowy na nazwisko G. C., a następnie wykonała na ten rachunek z rachunku osobistego G. C. dwa przelewy, mianowicie pierwszy w dniu 29.06.2012 r. na kwotę 1 000 000 zł, a drugi w dniu 02.07.2012 r. na kwotę 3 000 000 zł. Oba przelewy, jako wykonane na duże kwoty, zostały zaakceptowane w systemie przez powódkę. Następnie M. P. przygotowała niezbędną dokumentację i przesłała do placówki w P..

Dowód: - pismo G. C. z dnia 06.07.2012 r. /k.66-67/;

- zestawienie operacji bankowych /k.68/;

- notatka służbowa z dnia 10.07.2012 r. /k.69-70/;

- notatka służbowa z dnia 11.07.2012 r. /k.71-72/;

- notatka służbowa M. P., zatytułowana „kontakt”, z obsługi w dniu 12.06.2012 r. G. C., z oznaczonym statusem „zakończony bez sprzedaży” /k.73/;

- zeznania świadka G. C. /k.127-128/;

- częściowo zeznania świadka M. P. /k.128/.

G. C. zapoznał się ze stanem rachunku bankowego i dostrzegł, że brakuje środków pieniężnych na kwotę 4 000 000 złotych. Zauważył, że pieniądze te zostały przelane na inne konto, w którym był wskazany jako jego posiadacz, mimo, że go nie zakładał. Sytuacja ta niemile zaskoczyła klienta. W dniu 6 lipca 2012 r. G. C. poinformował pisemnie stronę pozwaną o sytuacji.

Dowód: - pismo G. C. z dnia 06.07.2012 r. /k.66-67/;

- zeznania świadka G. C. /k.127-128/;

W celu wyjaśnienia sytuacji strona pozwana wezwała powódkę na rozmowę, która obyła się we W. w siedzibie Zespołu (...) strony pozwanej w dniu 10.07.2012 r. Powódka wyjaśniła, że rachunek oszczędnościowy G. C. został otwarty pomimo niepodpisania z klientem umowy takiego rachunku. Przedmiotowy rachunek został, zgodnie z wyjaśnieniami powódki, otwarty na podstawie telefonicznych ustaleń z klientem warunków umowy. Otwarcie rachunku nastąpiło za zgodą powódki. Przelewy na łączną kwotę 4 000 000 zł z rachunku osobistego klienta na nowo otwarty rachunek oszczędnościowy również zostały wykonane na podstawie ustaleń poczynionych z klientem drogą telefoniczną. Rozmowy telefoniczne z powodem nie zostały utrwalone w formie nagrań.

Dowód: - pismo G. C. z dnia 06.07.2012 r. /k.66-67/;

- zestawienie operacji bankowych /k.68/;

- notatka służbowa z dnia 10.07.2012 r. /k.69-70/;

- notatka służbowa z dnia 11.07.2012 r. /k.71-72/;

- notatka służbowa M. P., zatytułowana „kontakt”, z obsługi w dniu 12.06.2012 r. G. C., z oznaczonym statusem „zakończony bez sprzedaży” /k.73/;

- zeznania świadka G. C. /k.127-128/;

- zeznania świadka M. P. /k.128/;

- zeznania świadka K. M. (2) /k.128v.-129/;

- zeznania świadka A. Ł. /k.137v.-138/.

U strony pozwanej istnieje możliwość korzystania, między innymi, z takich kanałów dostępu do rachunku, jak Internet i telefon.

Klient strony pozwanej G. C. według danych na dzień 18.09.2012 r. (i wcześniej) nie był objęty programem bankowości osobistej, ani tzw. bankowości prywatnej. Posiadał w pozwanym banku dwa czynne produkty, to jest rachunek oszczędnościowo-rozliczeniowy „superkonto” (data otwarcia 28.08.2002 r.) oraz rachunek oszczędnościowy w złotych polskich (otwarty w dniu 20.02.2012 r.). Klient korzystał z usług bankowości elektronicznej, w ramach której otwarty został jeden kanał dostępu do rachunków, to jest Internet (tzw. (...)). Pozostałe kanały: telefon, terminal samoobsługowy oraz SMS nie zostały aktywowane. Ponieważ klient nie posiadał aktywowanego kanału dostępu - telefon - oraz nie był objęty usługami tzw. bankowości prywatnej, w ramach których po podpisaniu umowy ramowej i udzielenia pozwanemu bankowi pełnomocnictwa przewiduje się możliwość składania dyspozycji telefonicznie do pracownika strony pozwanej – doradcy finansowego w komórce organizacyjnej – centrum bankowości prywatnej, to klient G. C. nie posiadał uprawnień do składania jakichkolwiek dyspozycji za pośrednictwem telefonu.

W ramach świadczonych przez stronę pozwaną usług bankowych klienci, którzy posiadają aktywny kanał – telefon – dzwoniąc na ogólnopolską infolinię mają możliwość samodzielnego wykonywania niektórych operacji za pomocą klawiatury telefonu lub skorzystania z pomocy konsultanta, który przyjmuje dyspozycje (dyspozycje są nagrywane). W spornym okresie czasu nie było możliwość, zgodnie z obowiązującymi u strony pozwanej procedurami, złożenia dyspozycji otwarcia rachunku oszczędnościowego za pośrednictwem telefonu w ramach usług bankowości elektronicznej.

Zgodnie z obowiązującą u strony pozwanej do dnia 02.09.2012 r. procedurą produktową rachunku oszczędnościowego złożenie przez posiadacza rachunku każdej dyspozycji do rachunku albo dyspozycji dotyczącej rachunku musi zostać poprzedzone sprawdzeniem, czy osoba składająca dyspozycje posiada uprawnienia do dysponowania rachunkiem oraz czy nie zachodzą formalne przeszkody do przyjęcia dyspozycji, przykładowo zastrzeżony dokument stwierdzający tożsamość, zastrzeżony rachunek (ust. VIII pkt 32.), przy czym podpis klienta złożony na dyspozycji zawsze musi być zgodny ze wzorem podpisu znajdującym się w dokumentacji rachunku (ust. VIII pkt 33).

Dowód: - wydruk ze strony internetowej pozwanego banku – oferta Konto oszczędnościowe plus /k.15-17/;

- tabela usług bankowości elektronicznej strony pozwanej /k.74-76/;

- korespondencja mailowa /k.77-78/;

- formularz umowy rachunku oszczędnościowego /k.86/;

- przewodnik po usługach bankowości elektronicznej (...) /koperta k.87/;

- regulamin rachunku oszczędnościowego w brzmieniu obowiązującym do 02.09.2012 r. /koperta k.88/;

- procedura produktowa rachunku oszczędnościowego obowiązująca do dnia 02.09.2012 r. /koperta k.89/.

W dniu 11.07.2012 r. powódka próbowała w drodze rozmowy telefonicznej z G. C. przekonać go, że złożył telefoniczną dyspozycję otwarcia rachunku oszczędnościowego i wykonania spornych przelewów.

Dowód: - notatka służbowa z dnia 11.07.2012 r. /k.71-72/;

- zeznania świadka G. C. /k.127-128/.

W dniu 16.07.2012 r. strona pozwana wręczyła powódce pisemne oświadczenie o rozwiązaniu z nią umowy o pracę bez zachowania okresu wypowiedzenia.

Jako przyczynę rozwiązania wskazała ciężkie naruszenie podstawowych obowiązków pracowniczych na zajmowanym przez powódkę stanowisku kierowniczym, powodujące całkowitą utratę zaufania pozwanego pracodawcy do powódki, jako pracownika banku.

Wskazała w oświadczeniu, iż powódka niezgodnie z obowiązującymi przepisami zaakceptowała dwa przelewy na łączną kwotę 4 milionów złotych, w tym jeden przelew w dniu 29.06.2012 r. na kwotę 1 miliona złotych i drugi przelew w dniu 02.07.2012 r. na kwot 3 milionów złotych bez złożenia pisemnej dyspozycji klienta, a także że powódka próbowała wymusić na kliencie w rozmowie telefonicznej w dniu 10.07.2012 r., złożenie oświadczenia potwierdzającego prawidłowość działania powódki. Takie zachowanie strona pozwana uznała za sprzeczne z interesem klienta oraz naruszające dobre imię banku.

Dowód: - pismo strony pozwanej z dnia 13.07.2012 r. /k.12/.

W wystawionym w dniu 16.07.2012 r. powódce świadectwie pracy strona pozwana w pkt. 3 lit. a) przedmiotowego świadectwa pracy wskazała, że stosunek pracy ustal w wyniku rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia przez pracodawcę na podstawie art. 52 § 1 pkt 1 KP.

Dowód: - świadectwo pracy /k.13-14/.

Jednym ze składników wynagrodzenia pracowników strony pozwanej za wykonaną pracę są premie.

Zgodnie z obowiązującymi u strony pozwanej zasadami premiowania pracowników banku premia nie przysługuje pracownikowi z którym bank rozwiązał umowę o pracę z winy pracownika w trybie wypowiedzenia lub bez wypowiedzenia (§ 19 ust. 1 pkt. 1).

Dowód: - zakładowy układ zbiorowy pracy obowiązujący u strony pozwanej /k.79-83/;

- uchwała zarządu pozwanego banku z dnia 25.06.2010 r., nr (...), wraz z załącznikiem – zasadami premiowania pracowników banku /k.58-64/.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługiwało na oddalenie.

W pierwszej kolejności należy wskazać, iż ustalając stan faktyczny w sprawie Sąd oparł się na dowodach z dokumentów, albowiem żadna ze stron nie podważyła skutecznie ich prawdziwości i autentyczności.

Sąd nadto dał wiarę zeznaniom świadków G. C. /k.127-128/, K. M. (2) /k.128v.-129/ i A. Ł. /k.137v.-138/, albowiem były one spójne, logiczne, rzeczowe i korespondowały z pozostałym materiałem dowodowym zebranym w sprawie. W znacznej części oparto się także na zeznaniach M. P. /k.128/, choć w zakresie szczegółowej treści rozmowy telefonicznej w G. C. Sąd oparł się na zeznaniach klienta banku. W ocenie Sądu świadek ten nie miał żadnego powodu aby w sposób nieprawdziwy przedstawiać treść przeprowadzonej rozmowy. Nie pozostaje on w sporze sądowym ze stroną pozwaną i nie domaga się zapłaty jakiejkolwiek kwoty z tytułu analizowanego zdarzenia. Nie ma więc interesu w składaniu fałszywych zeznań. M. P. mogła natomiast próbować przedstawić się w korzystnym świetle przed Sądem i usiłować umniejszyć wagę uchybienia jakiego się dopuściła. W tym stanie należało, w zakresie rozbieżności pomiędzy wersją M. P. i G. C., nadać prymat zeznaniom G. C..

Oceniając przesłuchanie powódki /k.138v.-139/ Sąd doszedł do wniosku, że znaczna część jej zeznań dotyczy okoliczności w zasadzie bezspornych. Powódka przyznała przy tym, iż jej działanie było niezgodne z procedurami bankowymi. W pozostałym zakresie, to jest w odniesieniu do twierdzenia istnienia zwyczaju bankowego dokonywania tego typu transakcji przed uzyskaniem podpisu klienta, Sąd uznał, iż wersja powódki nie jest wiarygodna. Po pierwsze bowiem wspomniane twierdzenie stoi w sprzeczności z podstawowymi zasadami w oparciu, o które funkcjonują banki. Po drugie gdyby nawet taki zwyczaj istniał, to przecież na powódce ciążył obowiązek przestrzegania procedur i zwalczania takich praktyk, a nie ich powielania. Sąd, podobnie jak w przypadku zeznań M. P., ustalenia dotyczące treści rozmowy telefonicznej z G. C., poczynił w oparciu o zeznania tego świadka i w tej części nie dał powódce wiary, za czym przemawiały te same względy co w przypadku zeznań M. P..

Zgodnie z przepisem art. 52 § 1 pkt 1 KP pracodawca może rozwiązać umowę o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika w razie ciężkiego naruszenia przez pracownika podstawowych obowiązków pracowniczych.

Pracownikowi, z którym rozwiązano umowę o pracę bez wypowiedzenia z naruszeniem przepisów o rozwiązywaniu umów o pracę w tym trybie, przysługuje roszczenie o przywrócenie do pracy na poprzednich warunkach albo o odszkodowanie. O przywróceniu do pracy lub odszkodowaniu orzeka sąd pracy (art. 56 § 1 KP).

W myśl przepisu art. 100 § 1 in principio KP pracownik jest obowiązany wykonywać pracę sumiennie i starannie.

Przepis art. 100 § 2 KP zawiera nadto otwarty katalog podstawowych obowiązków pracowniczych, co oznacza, że i inne powinności, wynikające ze swoistych stosunków czy specyficznej organizacji pracodawcy, mogą być uznane za podstawowe obowiązki pracownika.

Zdaniem Sądu nie ma wątpliwości, że przestrzeganie przez pracownika banku wewnętrznych procedur bankowych, mających na celu zapewnienie bezpieczeństwa obrotu środków pieniężnych oraz zgodności czynności bankowych z obowiązującymi przepisami prawa, a także służących budowaniu zaufania klientów do banku, stanowi jego podstawowy obowiązek pracowniczy.

W myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 29.08.1997 r. Prawo bankowe (Dz.U.2012.1376 j.t. ze zm.) czynnościami bankowymi jest przyjmowanie wkładów pieniężnych płatnych na żądanie lub z nadejściem oznaczonego terminu oraz prowadzenie rachunków tych wkładów.

Przepis art. 50 Prawa bankowego stanowi, że posiadacz rachunku bankowego dysponuje swobodnie środkami pieniężnymi zgromadzonymi na rachunku. W umowie z bankiem mogą być zawarte postanowienia ograniczające swobodę dysponowania tymi środkami (ust. 1). Bank dokłada szczególnej staranności z zakresie zapewnienia bezpieczeństwa przechowywanych środków pieniężnych (ust. 2).

W niniejszej sprawie naruszenie przez powódkę jej podstawowego obowiązku pracowniczego – przestrzegania wewnętrznych procedur bankowych służących dołożeniu przez pozwany bank szczególnej staranności z zakresie zapewnienia bezpieczeństwa przechowywanych środków pieniężnych – polegało na samowolnym zaakceptowaniu dwóch przelewów na łączną kwotę 4 milionów złotych, w tym jednego przelewu w dniu 29.06.2012 r. na kwotę 1 miliona złotych i drugiego przelewu w dniu 02.07.2012 r. na kwotę 3 milionów złotych. Samowolnego, bowiem bez złożenia wymaganej pisemnej dyspozycji klienta. Nie można za złożenie przez klienta dyspozycji przelewu, w ramach swobodnego dysponowania zdeponowanymi w pozwanym banku środkami pieniężnymi, uznać jego ustnej lub telefonicznej deklaracji, ze zapozna się z przedstawioną mu przez bank ofertą, co miało miejsce w niniejszej sprawie.

Powyższe działanie powódki w pełni uzasadniało utratę przez stronę pozwaną do niej zaufania, a także rozwiązanie z nią umowy o pracę bez zachowania okresu wypowiedzenia z jej winy z przyczyny jej dotyczącej, a zatem w trybie tzw. dyscyplinarnym. Trzeba nadto podkreślić, iż argumentacja powódki w zakresie „niewystarczającego określenia przyczyny” rozwiązania z nią umowy o pracę, jest całkowicie chybiona. Wskazana w pisemnym oświadczeniu strony pozwanej przyczyna pokrywa się bowiem w pełni z ustalonym przez Sąd stanem faktycznym, jest zatem rzeczywista. Została opisana dokładnie na tyle, na ile stronie pozwanej pozwalała tajemnica bankowa, a przy tym precyzyjnie i w sposób zrozumiały nie tylko dla powódki, ale wręcz dla każdego, kto by się z tym pismem zapoznał. Nie ulega zatem wątpliwości, iż przyczyna ta jest również konkretna i w pełni zrozumiała dla powodowego pracownika.

Nie pozostaje w niniejszej sprawie bez znaczenia fakt, że powódka była zatrudniona u strony pozwanej przez okres 6 lat, a do tego na stanowisku kierowniczym. Wymagania pracodawcy względem takiego pracownika są i powinny być wyższe, niż w stosunku do niedoświadczonych pracowników szeregowych. Nie ma także znaczenia czy klient banku poniósł szkodę majątkową na skutek działania powódki, bądź też czy taką szkodę poniosła strona pozwana. Ustalono bowiem ponad wszelką wątpliwość, iż powódka dopuściła się rażącego uchybienia procedurom bankowym i to w zakresie kwoty 4 000 000 złotych.

W konsekwencji powyższych rozważań, na podstawie powołanych przepisów Sąd w pkt. I. wyroku oddalił powództwo, co dotyczy także roszczenia o sprostowanie świadectwa pracy.

W pkt. II. wyroku Sąd orzekł o kosztach na zasadach art. 98 KPC, wyrażającym zasadę odpowiedzialności strony przegrywającej proces za jego koszty, w zw. z § 11 ust. 1 pkt. 1 i 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28.09.2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radzę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz.U.2002.163.1349 ze zm., to jest 60 złotych z tytułu roszczenia o zasądzenie odszkodowania oraz 60 złotych w związku z roszczeniem o sprostowanie świadectwa pracy. Sąd nadto zasądził na rzecz strony pozwanej zwrot poniesionej przez nią opłaty skarbowej od pełnomocnictwa, lecz w wysokości jednokrotnej, a nie dwukrotnej jak wnosiła, albowiem udzielanie dwóch pełnomocnictw w sprawie nie było uzasadnione celową obroną strony pozwanej w niniejszym procesie.

Zważywszy na powyższe Sąd orzekł jak w sentencji wyroku.

Zarządzenie:

1.  Odnotować w repertorium;

2.  Odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi powódki;

3.  Kalendarz 14 dni.