Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 lipca 2016r.

Sąd Rejonowy w Człuchowie II Wydział Karny w składzie

Przewodnicząca Sędzia Sądu Rejonowego Barbara Babińska

Protokolant maszynistka Patrycja Kolter

przy udziale oskarżyciela publicznego z KPP w C. asp. szt. Mirosława Waszkiewicza

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 26 października 2015 r, 30 listopada 2015 r, 12 stycznia 2016 r, 12 lipca 2016 r. sprawy z oskarżenia publicznego

przeciwko M. K. s. J. i A. z domu N., ur. (...) w M.

obwinionego o to, że: w dniu 25 luty 2015 r. o godz. 11.00 w miejscowości P. kierował ciągnikiem rolniczym o nr rej. (...) będąc w stanie po użyciu alkoholu wynoszącym 0,11 mg/l,

tj. o wykroczenie z art. 87 § 1 k.w.

1.  M. K. uznaje za winnego tego, że w dniu 25 lutego 2015 r. o godz. 11.00 w miejscowości P. kierował ciągnikiem rolniczym o nr rej. (...) będąc w stanie po użyciu alkoholu wynoszącym 0,11 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu tj. wykroczenia z art. 87 § 1 k.w. i za to na mocy art. 87 § 1 k.w. oraz art. 24 § 1 i 3 k.w. wymierza mu karę grzywny w kwocie 250 zł (dwieście pięćdziesiąt),

2.  na mocy art. 87 § 3 k.w. orzeka wobec obwinionego zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych na okres 6 (sześć) miesięcy,

3.  na mocy art. 29 § 4 k.w. na poczet orzeczonego wobec obwinionego w pkt. 2 wyroku środka karnego zalicza mu okres zatrzymania prawa jazdy od dnia 25 lutego 2015 roku do dnia 28 sierpnia 2015 roku,

4.  zasądza od obwinionego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 753,70 zł (siedemset pięćdziesiąt trzy 70/100) tytułem kosztów postępowania.

/-/Barbara Babińska

na oryginale właściwy podpis

Sygn. akt II W 1145)15

UZASADNIENIE

W dniu 25 lutego 2015 roku obwiniony M. K., na prośbę brata S. K., kierując jego ciągnikiem rolniczym o nr rej. (...) udał się do miejscowości P. do E. U. po przyczepę. Po zaczepieniu przyczepy do ciągnika obwiniony wyjechał z posesji E. U., a następnie o godz. 11-ej został zatrzymany w tej miejscowości do kontroli drogowej przez pełniących służbę policjantów z Komendy Powiatowej Policji w C. w osobach J. S. i A. S..

Obwinionego poddano badaniu alcotestem i urządzenie to wykazało u niego o godz. 11 ⁰⁰ i 11 ¹⁵ odpowiednio 0,11 mg/l i 0,10 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu. Do protokołu badania obwiniony podał, że dnia poprzedniego o godzinie 19-20-ej spożył 200 ml wódki. Obwiniony w protokole podpisał się pod wynikami badań, a także czytelnie podpisał się imieniem i nazwiskiem pod protokołem badania.

Obwiniony nie posiadał przy sobie prawa jazdy i z policjantami udał się do swojego miejsca zamieszkania tj. do G. po ten dokument.

Obwinionemu zostało zatrzymane prawo jazdy za pokwitowaniem, a które następnie w trakcie postępowania przed sądem zostało mu zwrócone na podstawie postanowienia z dnia 28 sierpnia 2015 roku. Obwiniony w Starostwie Powiatowym w S. odebrał prawo jazdy w dniu 15 września 2015 roku.

Zarówno obwiniony jak i kontrolujący go policjanci nie znali się.

W wydanej opinii biegła stwierdziła, iż w ustroju ludzkim występuje alkohol fizjologiczny jednakże w badaniach naukowych nie stwierdzono zwiększenia zawartości alkoholu fizjologicznego nawet po spożyciu bardzo dużych dawek węglowodanów (cukrów). Stąd też spożycie jabłek i wypicie soku jabłkowego, w czasie i ilości podanej przez obwinionego, nie spowodowałoby uzyskania wyników badań tj. 0,11 mg/l i 0,10 mg/l co odpowiada orientacyjnemu stężeniu alkoholu we krwi odpowiednio - 0,24 ‰ i 0,21‰.

Obwiniony nie był karany. Jest rolnikiem, dzierżawi grunty o powierzchni 21 ha, z których osiąga przeciętny miesięczny dochód w kwocie 1000 złotych. Jest kawalerem, nie posiada innych źródeł dochodu, nie ma nikogo na utrzymaniu, zamieszkuje wspólnie z rodzicami, nie posiada żadnego majątku, jest zdrowy, nie leczył się psychiatrycznie. (k.56)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie: częściowych wyjaśnień obwinionego k.56v.-57,67v.,68v., zeznań świadków: E. U. k.62v.-63, S. K. k.63-63v., J. S. k.68-68v., A. S. k.69, opinii biegłego k.75-78, notatki urzędowej k.4, protokołu badania k.5-5v, postanowień k.12,39 oraz pozostałego ujawnionego w sprawie materiału dowodowego.

Obwiniony M. K. nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. W złożonych wyjaśnieniach potwierdził, że czasie zdarzenia kierował przedmiotowym ciągnikiem i został zatrzymany do kontroli drogowej jednakże zaprzeczył, aby w przeddzień bądź w dzień zdarzenia spożywał alkohol i takiej informacji nie przekazywał do protokołu badania. Potwierdził, iż na tym protokole znajduje się jego podpis pod wynikami badań i na końcu protokołu. Zakwestionował zaś okoliczność, że proponowano mu poddanie się badaniu krwi stwierdzając, iż to nie jego podpis. Nadto wyjaśnił, iż gdzieś na godzinę przed badaniem go alcotestem jadąc do P. zjadł około kilograma jabłek i wypił 1 litr soku jabłkowego marki T., zaś poprzedniego dnia koło godziny 17-ej zjadł półmisek jabłek. (wyjaśnienia obwinionego: k. 56v.-57,67v.,68v.)

Sąd zważył co następuje

W świetle zebranego w sprawie materiału dowodowego zdaniem Sądu zarówno sprawstwo jak i wina M. K. w zakresie popełnienia zarzucanego mu wykroczenia z art. 87 § 1 k.w. nie budzą wątpliwości.

Obwiniony nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu, jednakże jego wyjaśnienia, z treści których wynika, iż stwierdzony u niego w badaniu alcotestem stan po użyciu alkoholu był wynikiem spożytych jabłek i wypiciem 1 litra soku jabłkowego, świetle zebranego w sprawie materiału dowodowego nie zasługują na wiarę i w ocenie Sądu są wyłącznie wynikiem przyjętej przez niego linii obrony zmierzającej do uniknięcia odpowiedzialności.

Okoliczność bowiem, iż obwiniony w czasie zdarzenia kierował ciągnikiem znajdując się w stanie po użyciu alkoholu znajduje potwierdzenie w protokole z przebiegu badania stanu trzeźwości urządzeniem elektronicznym (k.5-5v.), a który jak sam przyznał obwiniony podpisał imieniem i nazwiskiem, a z którego wynika, że w dniu 25 lutego 2015 roku w miejscowości P. kierował ciągnikiem zaś dwukrotne badanie wykazało u niego zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu 0,11 mg/l i 0,10 mg/l, co też w konsekwencji oznacza, iż znajdował się on w stanie po użyciu alkoholu. Zgodnie bowiem z przepisem art. 46 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy z dnia z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości przeciwdziałaniu alkoholizmowi (t.j. Dz.U.2016.487) ze stanem po użyciu alkoholu mamy do czynienia wówczas, gdy zawartość alkoholu w organizmie wynosi lub prowadzi do:

1) stężenia we krwi od 0,2 do 0,5‰ alkoholu albo

2) obecności w wydychanym powietrzu od 0,1 do 0,25 mg alkoholu w 1 dm ³.

Ponadto sprawstwo obwinionego znajduje także potwierdzenie z zeznaniach świadków J. S. (k.68-68v.) i A. S. (k.69), policjantów którzy w dniu zdarzenia zatrzymali go do kontroli drogowej. Ze zgodnych ich zeznań wynika bowiem, iż wyczuli od obwinionego woń alkoholu i on sam przyznał, iż dnia poprzedniego spożywał alkohol, co zostało odnotowane w protokole, a nadto zaprzeczyli oni, aby obwiniony kwestionował wyniki badania i żądał pobrania krwi.

Sąd nie dopatrzył się przyczyn dla których miałby odmówić wiary zeznaniom tych świadków tym bardziej, że jak zgodnie przyznali oni oraz obwiniony, nie znali się. Ponadto powodów podważenia wiarygodności ich zeznań nie wskazał obwiniony.

Linii obrony przyjętej przez obwinionego przeczy także treści opinii biegłego mgr B. S. – specjalisty laboratoryjnej toksykologii medycznej z Katedry i Zakładu Medycyny Sądowej G. (...). Z opinii tej wynika bowiem wprost, iż spożycie przez obwinionego około 1 kg jabłek i wypicie 1 l soku jabłkowego oraz zjedzenie w przeddzień około godziny 17-ej półmiska jabłek, nie spowodowałoby uzyskania wyników jak w protokole z przebiegu badania stanu trzeźwości, bowiem w badaniach naukowych nie stwierdzono zwiększenia zawartości alkoholu fizjologicznego nawet po spożyciu bardzo dużych dawek węglowodanów (cukrów). Uzyskanie wyników badania tj. 0,11 mg/l i 0,10 mg/l nie byłoby możliwe w sytuacji, gdyby obwiniony nie spożywał w ogóle alkoholu (opinia k. 75-78).

Sąd także dał wiarę opinii biegłego, albowiem jest ona jasna, pełna i nie zawiera wewnętrznych sprzeczności. Do opinii tej żadnych zastrzeżeń nie złożył ani obwiniony, ani też jego obrońca.

Tak więc reasumując Sąd uznał, że sprawstwo obwinionego w zakresie popełnienia zarzucanego mu wykroczenia zostało w pełni udowodnione i nie budzi ono najmniejszych wątpliwości.

W świetle materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie nie budzi również wątpliwości wina obwinionego. Obwiniony jest osobą pełnoletnią i poczytalną. Znajdował się w sytuacji, w której bezprawność jego czynu była rozpoznawalna i nie zachodzą po jego stronie żadne okoliczności, które tę możliwość by wyłączały. Mając zatem powyższe na uwadze Sąd uznał, że swoim zachowaniem w dniu 25 lutego 2015 r. M. K. wyczerpał ustawowe znamiona wykroczenia z art. 87 § 1 k.w. przez to o godz. 11.00 w miejscowości P. kierował ciągnikiem rolniczym o nr rej. (...) będąc w stanie po użyciu alkoholu wynoszącym 0,11 mg/l.

Wymierzając obwinionemu karę za popełnione przez niego wykroczenie Sąd miał na uwadze dyrektywy wynikające z art. 33 k.w., a przede wszystkim baczył by jej dolegliwość nie przekroczyła stopnia winy oskarżonego, a także stopnia społecznej szkodliwości czynu przez niego popełnionego.

Uwzględniając stopień społecznej szkodliwości czynu popełnionego przez obwinionego, na który wpływa m.in. rodzaj i charakter naruszonego dobra, a którym w tym przypadku było bezpieczeństwo w ruchu lądowym, a także sposób i okoliczności jego popełnienia oraz jego sytuację rodzinną i majątkową Sąd wymierzył obwinionemu na mocy art. 87 § 1 k.w. i art. 24 § 1 i 3 k.w. karę grzywny w kwocie 250 zł.

Przy wymiarze kary Sąd uwzględnił również fakt, iż obwiniony nie był już uprzednio karany.

Zdaniem Sądu wymierzona obwinionemu kara jest adekwatna do stopnia jego winy i spełni swe cele wychowawcze, a przede wszystkim zapobiegawcze, wdrażając go do przestrzegania porządku prawnego.

Ponadto mając na uwadze fakt, że obwiniony popełnił w stanie po użyciu alkoholu przestępstwo przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji Sąd na mocy art. 87 § 3 k.w. orzekł wobec niego zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych na okres 6 miesięcy, zaliczając jednocześnie na poczet tego środka karnego zgodnie z treścią art. 29 § 4 k.w. okres rzeczywistego jego stosowania tj. od dnia 25 lutego 2015 roku.

Sąd uznał, że orzeczenie tego środka karnego na ten okres spełni zadania kary jeśli chodzi o oddziaływanie na osobę sprawcy, a także odpowiada prewencyjnemu oddziaływaniu wobec społeczeństwa.

Mając zatem powyższe okoliczności na uwadze, a także fakt, że obwiniony z własnej winy uwikłał się w niniejszą sprawę Sąd uznał ,że orzeczenie tego środka karnego na okres 6 miesięcy będzie dla niego dostateczną przestrogą na przyszłość, aby unikać takich sytuacji i spełni swe cele zarówno w zakresie wychowawczym jak i zapobiegawczym.

Biorąc pod uwagę opisaną w stanie faktycznym sytuację rodzinną i majątkową obwinionego na podstawie art. 118 § 1 i 3 k.p.w., art. 119 k.p.w. w zw. z art. 616 k.p.k. w zw. z art. 626 § 1 k.p.k. i art. 627 k.p.k. oraz art. 21 pkt 2 w zw. z art. 3 ust.1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (tj. Dz. U. z 1983 r. Nr 49, poz. 223 ze zm.) i § 1 pkt 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 10 października 2001 r. w sprawie wysokości zryczałtowanych wydatków postępowania oraz wysokości opłaty za wniesienie wniosku o wznowienie postępowania w sprawach o wykroczenia (Dz. U. Nr 118, poz. 1269) obciążono go kosztami postępowania w kwocie 753,70 zł, na które składają się zryczałtowane wydatki za postępowanie zwyczajne w sprawie o wykroczenie zakończonej skazaniem w wysokości 100 zł, opłata od wymierzonej grzywny w kwocie 30 zł oraz koszty opinii biegłego w kwocie 623,70 zł.

(-) Barbara Babińska

na oryginale właściwy podpis