Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 7 września 2016r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 7 września 2016r. w S.

odwołania W. P.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 17 grudnia 2015 r. Nr (...)

w sprawie W. P.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o prawo do emerytury

zmienia zaskarżoną decyzję i ustala prawo W. P. do emerytury od 15 grudnia 2015 roku.

Sygn. akt: IV U 72/16 UZASADNIENIE

Decyzją z 17 grudnia 2015r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S., działając na podstawie art.184 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze odmówił W. P. prawa do emerytury wskazując, że ubezpieczony nie udowodnił, iż do dnia 1 stycznia 1999r. osiągnął 15-letni staż pracy w szczególnych warunkach, wykonywanej stale i w pełnym wymiarze czasu pracy.

Odwołanie od w/w decyzji złożył W. P. wnosząc o jej zmianę i ustalenie mu prawa do emerytury. W uzasadnieniu odwołania wskazał, że z uwagi na likwidację zakładów pracy nie jest w stanie przedłożyć świadectw wykonywania pracy w szczególnych warunkach, dlatego na fakt wykonywania tego rodzaju pracy przedłożył zeznania świadków (odwołanie k.1 akt sprawy).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie powołując się na przepisy prawa i uzasadnienie zawarte w zaskarżonej decyzji (odpowiedź organu rentowego na odwołanie k.2 akt sprawy).

Sąd ustalił, co następuje:

Ubezpieczony W. P. w dniu(...). ukończył 60-ty rok życia. Uprzednio - w dniu 26 listopada 2015r. wystąpił do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. z wnioskiem o ustalenie prawa do emerytury (wniosek o emeryturę z 26 listopada 2015r. k.1 akt emerytalnych). Na podstawie przedłożonych do wniosku dokumentów organ rentowy ustalił, że na dzień 1 stycznia 1999r. ubezpieczony udowodnił staż ubezpieczeniowy, uzupełniony praca w gospodarstwie rolnym w wymiarze 25 lat. Ponadto organ rentowy ustalił, że ubezpieczony nie udowodnił, iż do dnia 1 stycznia 1999r. osiągnął staż pracy w szczególnych warunkach w wymiarze co najmniej 15 lat.

Z uwagi na brak wymaganego ustawą stażu pracy w szczególnych warunkach decyzją z 17 grudnia 2015r. organ rentowy odmówił ubezpieczonemu przyznania emerytury (decyzja z 17 grudnia 2015r. k.42 akt emerytalnych).

Ubezpieczony był zatrudniony w (...) Przedsiębiorstwie Budownictwa (...) w okresie od 1 kwietnia 1974r. do 2 maja 1977r., a zatem przez 3 lata, 1 miesiąc 2 dni w pełnym wymiarze czasu pracy. Od początku zatrudnienia ,tj. od 1 kwietnia 1974r. przez ponad rok – do chwili powołania do odbycia służby wojskowej ubezpieczony pracował na stanowisku montera konstrukcji żelbetowych, następnie od 23 kwietnia 1975r. do 8 kwietnia 1977r. odbywał zasadniczą służbę wojskową, a po jej zakończeniu - od 27 kwietnia 1977r. do końca zatrudnienia ,tj. do 2 maja 1977r. wykonywał prace kierowcy samochodu ciężarowego o dopuszczalnej masie całkowitej powyżej 3,5 tony typu S.-bet – do przewozu betonu płynnego (świadectwo pracy z 2 maja 1977r. k.10 akt o ustalenie kapitału początkowego i kopia książeczki wojskowej k.3 tych akt). Praca montera konstrukcji żelbetowych wykonywana przez ubezpieczonego w pierwszym roku pracy polegała na montażu konstrukcji żelbetowych przy budowie budynku biurowego Odlewni (...) w S.. Była to praca na wysokości do 30 metrów, gdyż budowany budynek miał mieć 5 kondygnacji. Poszczególne elementy były mocowane ramami o kształcie H, a następnie spawane (zeznania świadków: W. O. k.33v i J. L. k.34 akt sprawy oraz zeznania ubezpieczonego k.34 i 31v-32 akt sprawy).

W okresie od 20 maja 1977r. do 1 listopada 1978r., a zatem przez 1 rok, 5 miesięcy i 12 dni ubezpieczony był zatrudniony w Spółdzielni (...) w S. na stanowisku kierowcy w pełnym wymiarze czasu pracy (świadectwo pracy z 31 października 1978r. k.11 akt o ustalenie kapitału początkowego). Ubezpieczony kierował samochodem ciężarowym o dopuszczalnej masie całkowitej powyżej 3,5 tony, początkowego marki S., którym przewoził towary tekstylne, a następnie samochodem typu chłodnia (zeznania ubezpieczonego k.34 i k.32 akt sprawy).

Następnie, w okresie od 2 listopada 1978r. do 31 stycznia 1982r. ubezpieczony był zatrudniony w Zakładzie (...) w S., a od 1 lutego 1982r. do 11 września 1982r. w Zakładzie Budownictwa, Remontów i Produkcji (...) Budowlanych (...) w S.. Drugi z wymienionych zakładów kontynuował działalność pierwszego zakładu pracy po przekształceniach organizacyjnych i zmianie nazwy. W obu tych zakładach ubezpieczony pracował w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku maszynisty żurawia. Łączny okres tego zatrudnienia to 3 lata, 10 miesięcy i 11 dni (świadectwa pracy z 23 marca 1982r. i 10 września 1982r. k.13-14 akt o ustalenie kapitału początkowego). Ubezpieczony był maszynistą dźwigu o udźwigu 16 ton. Pracę wykonywał na budowach budynków przemysłowych realizowanych przez przedsiębiorstwo, a także na betoniarni (zeznania świadków: B. S. i R. W. k.33v-34 akt sprawy oraz zeznania ubezpieczonego k.34 i 32 akt sprawy).

W dalszej kolejności – od 29 września 1982r. do 31 grudnia 1985r., a zatem przez 3 lata, 3 miesiące i 3 dni ubezpieczony był zatrudniony Spółdzielni (...) w M. na stanowisku maszynisty dźwigu i koparki, w pełnym wymiarze czasu pracy (świadectwo pracy z 2 stycznia 1986r. k.16 akt o ustalenie kapitału początkowego). W okresie tego zatrudnienia ubezpieczony był maszynistą dźwigu samochodowego na S. 25, a następnie żurawi typu ŻS 4 i DS. Ten ostatni dźwig po wymianie łyżki mógł pełnić funkcję koparki. Ubezpieczony pracował tymi maszynami przy rozładunku wagonów oraz przy innych pracach, do których zakład pracy wynajmował wymieniony sprzęt (zeznania świadków: R. C. i A. K. k.33 oraz zeznania ubezpieczonego k.34 i 32 akt sprawy).

Wreszcie, w okresie od 6 stycznia 1986r. do 31 marca 1992r., a zatem przez 6 lat, 2 miesiące i 25 dni ubezpieczony był zatrudniony w Wojewódzkim Przedsiębiorstwie (...) w P. Rejon w M. na stanowisku operatora koparko-spycharki, w pełnym wymiarze czasu pracy (świadectwo pracy z 30 marca 1992r. k.19 akt o ustalenie kapitału początkowego). Przedsiębiorstwo realizowało budowy wodociągów i kanalizacji, a ubezpieczony pracował przy wykopach pod te budowy, operował koparko-spycharką typu „Białoruś” (zeznania świadków: T. G. i J. W. k.33-33v akt sprawy oraz zeznania ubezpieczonego k.34 i 32-32v akt sprawy)

Uprawnienia do obsługi dźwigu ubezpieczony uzyskał w 1979r., a uprawnienia do obsługi koparki w 1985r. (kopia uprawnień maszynisty ciężkich maszyn budowlanych i drogowych k.23-24 akt sprawy).

Ubezpieczony nie przystąpił do otwartego funduszu emerytalnego (raport z analizy konta k.34 akt emerytalnych).

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie W. P. podlegało uwzględnieniu.

Zgodnie z art.184 ust.1 i 2 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2009r. Nr 153, poz.1227 ze zm.) ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku emerytalnego przewidzianego w art.32, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy ,tj. w dniu 1 stycznia 1999r. osiągnęli okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat dla kobiet i 65 lat dla mężczyzn oraz osiągnęli okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art.27 ustawy, a także nie przystąpili do otwartego funduszu emerytalnego albo złożyli wniosek o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa. W myśl przywołanego wyżej art.32 ust.1 i 4 ustawy pracownikom zatrudnionym w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze przysługuje emerytura w wieku 55 lat dla kobiet i 60 lat dla mężczyzn, a w myśl przywołanego wyżej art.27 ustawy wymagany okres składkowy i nieskładkowy wynosi co najmniej 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn. Zgodnie z §4 ust.1 pkt 3 rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz.U. Nr 8, poz.43 ze zm.) pracownik, który wykonywał prace w szczególnych warunkach, wymienione w wykazie A załącznika do rozporządzenia, nabywa prawo do emerytury w w/w wieku jeżeli ma wymagany okres zatrudnienia (co najmniej 25 lat mężczyzna), w tym co najmniej 15 lat pracy w warunkach szczególnych. Ponadto zgodnie z §2 ust.1 przedmiotowego rozporządzenia okresami pracy uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach określonych w rozporządzeniu są okresy, w których praca w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku.

Rozstrzygnięcie niniejszej sprawy wymagało zbadania, czy ubezpieczony spełnia przesłankę wymaganego okresu pracy w szczególnych warunkach. Poza sporem pozostawało bowiem, że ubezpieczony osiągnął wymagany ustawą wiek oraz spełnił przesłankę ogólnego stażu ubezpieczenia, a także nie przystąpił do otwartego funduszu emerytalnego. Ubezpieczony podnosił, że posiada 15-letni okres zatrudnienia w szczególnych warunkach wskazując, że w poszczególnych - w/w zakładach pracy wykonywał prace montera konstrukcji żelbetowych na wysokości, kierowcy samochodu ciężarowego o dopuszczalnej masie całkowitej powyżej 3,5 tony, a następnie maszynisty ciężkich maszyn budowlanych – dźwigu, koparki i koparko -spycharki. Przeprowadzone przez Sąd postępowanie dowodowe wykazało słuszność twierdzeń ubezpieczonego i dało podstawy do ustalenia, że w okresie zatrudnienia w wyszczególnionych wyżej zakładach pracy ubezpieczony wykonywał opisane wyżej prace, z których każda ,tj. monter konstrukcji żelbetowych na wysokości, kierowca samochodu ciężarowego o dopuszczalnej masie całkowitej powyżej 3,5 tony oraz maszynista ciężkich maszyn budowlanych zaliczana jest do pracy w szczególnych warunkach o czym stanowi wykaz A dział V poz. 3 i 5 oraz dział VIII poz.2 załącznika do w/w rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze. Na fakt wykonywania przez ubezpieczonego pracy montera konstrukcji żelbetowych na wysokości, kierowcy samochodów ciężarowych o dopuszczalnej masie całkowitej powyżej 3,5 tony oraz maszynisty ciężkich maszyn budowlanych wskazują dowody z dokumentów w postaci świadectw pracy oraz dokumentów zawartych w aktach osobowych ubezpieczonego oraz spójne zeznania świadków - współpracowników ubezpieczonego w rozpatrywanych okresach, a także korespondujące z tymi dowodami logiczne zeznania samego ubezpieczonego. Suma wymienionych wyżej okresów zatrudnienia wynosi blisko 18 lat (ponad 17 lat i 10 miesięcy). W tym miejscu wskazać należy, że w okresie zatrudnienia w pierwszym zakładzie pracy ,tj. w (...) Przedsiębiorstwie Budownictwa (...), trwającym od 1 kwietnia 1974r. do 2 maja 1977r., ubezpieczony odbywał zasadniczą służbę wojskową. Zarówno przed powołaniem do odbycia służby wojskowej, jak i po jej odbyciu ubezpieczony wykonywał pracę w szczególnych warunkach - na początku jako monter konstrukcji żelbetowych na wysokości, a po odbyciu służby wojskowej jako kierowca samochodu ciężarowego o dopuszczalnej masie całkowitej powyżej 3,5 tony. W tych okolicznościach do stażu pracy w szczególnych warunkach zaliczyć należy cały powyższy okres zatrudnienia (vide: świadectwo pracy z 2 maja 1977r. k.10 akt o ustalenie kapitału początkowego).

Reasumując uznać należało, że ubezpieczony spełnia przesłankę 15 lat pracy w szczególnych warunkach. Mając to na uwadze Sąd na podstawie art.477 ¹⁴§2 kpc zmienił zaskarżoną decyzję i ustalił, że W. P. przysługuje prawo do emerytury od 15 grudnia 2015r. ,tj. od chwili ukończenia przez ubezpieczonego 60. roku życia.