Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 15 czerwca 2016 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach III Wydział Cywilny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący - Sędzia SO Andrzej Dyrda

Sędzia SO Anna Hajda (spr.)

SR (del.) Joanna Łukasińska-Kanty

Protokolant Justyna Chojecka

po rozpoznaniu w dniu 15 czerwca 2016 r. w Gliwicach

na rozprawie

sprawy z powództwa J. P. i T. P.

przeciwko S. M.

o zapłatę

na skutek apelacji pozwanego

od wyroku Sądu Rejonowego w Rybniku

z dnia 29 grudnia 2015 r., sygn. akt II C 1137/14

I.  zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że:

1.  zasądza od pozwanego na rzecz powodów solidarnie kwotę 7,84 zł (siedem złotych i 84/100) z odsetkami ustawowymi od dnia 16 maja 2013r. do dnia 31 grudnia 2015r. i odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 1 stycznia 2016r.;

2.  oddala powództwo w pozostałym zakresie;

3.  zasądza od powodów solidarnie na rzecz pozwanego kwotę 617 zł (sześćset siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu;

4.  nakazuje pobrać od powodów solidarnie na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Rybniku kwotę 246,34 zł (dwieście czterdzieści sześć złotych i 34/100) tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych;

II.  oddala apelację w pozostałej części;

III.  zasądza od powodów solidarnie na rzecz pozwanego kwotę 630 zł (sześćset trzydzieści złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania odwoławczego.

SSR (del.) Joanna Łukasińska-Kanty SSO Andrzej Dyrda SSO Anna Hajda

UZASADNIENIE

J. P. i T. P. wystąpili o zasądzenie od S. M. kwoty 1.548 zł z ustawowymi odsetkami od wskazanych w pozwie kwot cząstkowych oraz o zasądzenie od pozwanego na ich rzecz solidarnie zwrotu kosztów procesu.

W uzasadnieniu powodowie wyjaśniali, że prowadzą działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu innym usług dostępu do sieci internet. Umową z dnia 24 grudnia 2012 roku świadczyli usługę dostępu do sieci Internet na rzecz pozwanego za miesięcznym wynagrodzeniem wynoszącym 35 zł. Pozwany nie uregulował należności za wykonaną na jego rzecz usługę, a jego dług z tego tytułu wyniósł kwotę 1.548 zł – z tytułu braku wynagrodzenia za maj 2013 roku oraz z tytułu anulowanych upustów. Do pozwanego wysłali wezwanie do zapłaty za zaległe należności. Pozwany złożył oświadczenie o odstąpieniu od zawartej z nimi umowy wskazując, że po ich stronie nastąpiła następcza zawiniona niemożliwość świadczenia usługi, z racji zmiany w toku wykonywania umowy technologii dostarczania sygnału dostępowego. Zdaniem powodów złożone przez pozwanego oświadczenie było wobec nich nieskuteczne albowiem istotą zawartej pomiędzy stronami umowy było zapewnienie pozwanemu sygnału dostępowego o określonych parametrach technicznych za pośrednictwem określonej dostępnej transmisji. Zmiana metody dostarczania sygnału wobec likwidacji słupów niskiego napięcia oraz wyrażenia przez pozwanego zgody na taką możliwość, nie stanowiło ich zdaniem zmiany sposobu świadczenia usługi bez istotnych przyczyn. Powodowie dalej wyjaśniali, iż po zmianie sposobu świadczenia usługi byli gotowi dalej spełniać swoje świadczenia względem pozwanego zgodnie z zawartą z pozwanym umową. Mając na uwadze powyższe uznali złożone przez pozwanego oświadczenie jako zerwanie łączącej ich z nim umowy stosownie do § 2 pkt. 7 umowy, o czym poinformowali pozwanego na piśmie, wzywając go jednocześnie do zapłaty kwoty przyznanych przy zawarciu umowy upustów tj. upustu z tytułu aktywacji usługi w wysokości 799 zł i upustów w opłatach abonamentowych.

Nakazem zapłaty z dnia 20 marca 2014 roku w postępowaniu upominawczym uwzględniono w całości dochodzone przez powodów roszczenie.

Pozwany S. M. wniósł sprzeciw, w którym wydany nakaz zapłaty zaskarżył w całości i w którym wniósł o oddalenie powództwa oraz zasądzenie na jego rzecz od powodów kosztów procesu. Wyjaśnił, że zachodziły podstawy do odstąpienia od umowy stosownie do art. 493 § 1 k.c. w zw. z § 12 pkt. 3 regulaminu świadczenia usług. Pozwany podkreślał, iż nie został poinformowany przy zawieraniu umowy, iż w czasie trwania umowy nastąpi zmiana sposobu świadczenia przez powodów usługi dostępu do Internetu. Gdyby miał taką wiedzę, nie zawarłby umowy z powodami. Wcześniej bowiem korzystał z dostępu do Internetu metodą radiową i nie był z niej zadowolony, dlatego też zawarł koleją umowę o świadczenie usługi dostępu do sieci Internet oferowanej za pomocą stałego łącza kablowego. Pozwany podniósł, iż postanowienia regulaminu w zakresie § 4 pkt. 5 nadające powodom nieograniczone uprawnienie do jednostronnej zmiany technologii, w jakiej usługa była realizowana pozostają w sprzeczności z treścią art. 385 ³ pkt. 19 k.c., narusza art. 385 ¹ k.c., art. 56 ust. 3 pkt 9 ustawy z dnia 16 lipca 2004 roku Prawo telekomunikacyjne. Nadto regulacja zawarta w regulaminie wprowadza konsumenta w błąd, gdyż sugeruje, że zmiana dotyczyć może zmiany technologii na lepszą, nie wskazując, iż może również być odwrotnie.

Zaskarżonym wyrokiem Sąd Rejonowy uwzględnił powództwo w całości, zasądzając także od pozwanego na rzecz powodów solidarnie kwotę 647 zł tytułem zwrotu kosztów procesu oraz nakazał pobrać od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa – Sadu Rejonowego w Rybniku kwotę 246,34 zł tytułem pokrycia kosztów wynagrodzenia biegłego.

Sąd Rejonowy ustalił, co następuje: w dniu 24 grudnia 2012 roku S. M. zawarł z J. P. i T. P. wspólnikami spółki cywilnej działającej pod firmą (...) umowę o świadczenie usługi dostępu do sieci Internet, której integralną częścią były cennik świadczenia usług, regulamin świadczenia usług oraz protokół odbiorczy. Umowa została zawarta na okres minimalny - 37 miesięcy z możliwością jej konturowania w przypadku braku oświadczenia S. M. w tym przedmiocie. Na podstawie zawartej umowy J. P. i T. P. zobowiązali się umożliwić S. M. dostęp do internetu w C. przy ulicy (...). S. M. natomiast zobowiązał się do uiszczania opłaty abonamentowej w promocyjnej wysokości 35 zł miesięcznie do 15-go każdego miesiąca przelewem na wskazany w umowie rachunek bankowy w okresie od 2 do 7 miesięcy, 45 zł od 8 do 13 miesięcy, 55 zł od 14 miesiąca. Za pierwszy miesiąc abonament w promocyjnej wysokości wynosił natomiast 1 zł. S. M. w okresie od 2 do 7 miesiąca został przyznany upust w kwocie 136 zł od każdej miesięcznej opłaty abonamentowej w tym czasie, a za pierwszy abonament upust w wysokości 170 zł. W przypadku zerwania przez S. M. umowy przed zakończeniem minimalnego okresu na jaki umowa została zawarta lub zerwania umowy przez wspólników spółki cywilnej z przyczyn leżących po stronie S. M. strony zastrzegły możliwość anulowania przez J. P. i T. P. upustu cenowego przyznanego z tytułu aktywacji usługi dostępu do Internetu oraz naliczonych ulg w abonamencie, a wynikających z cennika. Za aktywację łącza S. M. uiścił J. P. i T. P. kwotę 1 zł. Upust przyznany w związku z aktywacją łącza wynosił kwotę 799 zł. Strony zgodnie postanowiły, iż S. M. wyraża zgodę na zmianę technologii w jakiej będzie realizowana usługa dostępu do sieci Internet pod warunkiem zachowania dotychczasowych warunków cenowych (Rozdział II § 4 pkt. 5 regulaminu świadczenia usług). Nadto strony postanowiły, iż wszelkie zmiany w umowie i regulaminie wymagają zachowania formy pisemnej. O zmianach S. M. miał być powiadomiony na piśmie na wskazany przez siebie w umowie adres. Jeżeli w terminie 30 dni od otrzymania powiadomienia S. M. nie wypowie umowy, jego milczenie miało zostać potraktowane jako wyrażenie zgody na tą zmianę (Rozdział VIII § 12 regulaminu świadczenia usług). Umowa o świadczenie usługi dostępu do internetu miała być świadczona na rzecz S. M. łączem kablowym o maksymalnej przepustowości 35/18 tak świadczona na rzecz S. M. nosiła nazwę (...).

Pismem z dnia 27 marca 2013 roku J. P. i T. P. powiadomili S. M. o likwidacji przez (...) Spółkę Akcyjną w K. linii niskiego napięcia, z której korzystali świadcząc na jego rzecz usługę dostępu do Internetu metodą kablową. Prosili go również o kontakt, w celu ustalenia terminu zmiany technologii z przyłącza kablowego na dostęp radiowy. S. M. odmówił zmiany technologii świadczenia umowy dostępu do Internetu w sposób radiowy, z uwagi na gorszą jego zdaniem jakość świadczenia usług.

W odpowiedzi na pismo z dnia 27 marca 2013 roku S. M. działając przez pełnomocnika podniósł, iż zmiana technologii świadczenia usługi była niezgodna z przepisami art. 353 ³ pkt. 19 k.c., 385 ¹ k.c. Do pisma zostało dołączone oświadczenie S. M., w którym odstąpił on od zawartej pomiędzy stronami umowy o świadczenie usługi dostępu do sieci internet.

W dniu 02 maja 2013 roku J. P. i T. P. wystawili na rzecz S. M. fakturę VAT o numerze (...) na kwotę 35 zł tytułem za usługę dostępu do sieci Internet (...).

Pismem z dnia 25 czerwca 2013 roku T. i J. P., w związku z brakiem chęci kontynuowania świadczenia usługi przez S. M., poinformowali S. M., iż w związku z zakończeniem umowy przed minimalnym okresem jej obowiązywania, dokonali anulowania przyznanych mu podczas zawarcia umowy o świadczenie usługi dostępu do internetu upustów i wezwali go do uiszczenia kwot: 714 zł z tytułu anulowania upustów przyznanych z tytułu opłat abonamentowych, 799 zł z tytułu anulowania upustu przyznanego z tytułu aktywacji łącza dostępowego, 35 zł tytułem opłaty abonamentowej za maj 2013 roku.

Sposób świadczenia usługi o przepustowości 35 Mbps może być realizowany zarówno przy wykorzystaniu technologii kablowej jak i technologii radiowej. Możliwość zakłóceń przepustowości występuje zarówno przy wykorzystaniu technologii radiowej jak i kablowej. Przy wykorzystywaniu technologii kablowej zakłócenia mogą powstać ze względu na panujące warunki pogodowe, występowania silnych źródeł zakłóceń natomiast technologia kablowa zakłócenia mogą pojawić się przy wzroście użytkowników, uszkodzeniu kabla.

Sąd Rejonowy ustalił także, że w dniu 29 sierpnia 2013 roku S. M. zawarł z (...) Spółką z ograniczoną odpowiedzialnością w O. umowę abonamentową na świadczenie usług dostępu do internetu.

W oparciu o tak ustalony stan faktyczny, Sąd pierwszej instancji uznał, że roszczenie powodów zasługiwało na uwzględnienie w całości.

Sąd wskazał, że strony procesu łączyła umowa o świadczenie usług dostępu do internetu, która została uregulowana częściowo w przepisach ustawy z dnia 16 lipca 2004 roku Prawo telekomunikacyjne (Dz.U. z 2004 r. Nr 171, poz. 1800 ze zm) oraz w kodeksie cywilnym.

Integralną częścią zawartej między powodami a pozwanym umowy był regulamin świadczenia usług, cennik oraz protokół odbioru sprzętu. Wskazano, że na podstawie zawartej umowy powodowie zobowiązali się do umożliwienia pozwanemu dostępu do internetu o określonych parametrach w C. przy ulicy (...), a pozwany zobligował się opłacać miesięczny abonament w wysokości 35 zł miesięcznie do 15-go każdego miesiąca na wskazany w umowie rachunek bankowy. Strony przy tym ustaliły, iż dostęp dla pozwanego do sieci internet będzie za pomocą technologii kablowej. Jednocześnie strony w regulaminie świadczenia usług, który o czym była mowa już powyżej stanowił integralną cześć zawartej umowy, postanowiły, iż jeżeli w trakcie umowy nastąpi zmiana technologii świadczenia usługi, to pozwany na taką zmianę wyraża zgodę, przy czym powodowie mieli obowiązek zapewnienia pozwanemu dostępu do Internetu o takich samych parametrach – rozdział II regulaminu świadczenia usług § 4 ustęp 5. Wbrew stanowisku pozwanego w/w § regulaminu świadczenia usług został sformułowany w sposób jasny i nie budzący wątpliwości co do jego interpretacji. Strony dopuściły możliwość zmiany technologii świadczenia usługi w czasie trwania łączącej ich umowy, przy czym zmiana ta mogła polegać nie tylko na zmianie technologii z łącza radiowego na łącze kablowe, ale i odwrotnie z łącza kablowego na łącze radiowe. Istotne było jedynie to, aby zagwarantować pozwanemu w przypadku zmiany technologii świadczenia usługi taką samą przepustowość. Pozwana zarzuciła również, iż przewidziana w regulaminie możliwość zmiany technologii świadczenia usługi naruszała art. 385 ³ pkt. 19 kc, zgodnie z którym, w razie wątpliwości uważa się, że niedozwolonymi postanowieniami umownymi są te, które w szczególności przewidują wyłącznie dla kontrahenta konsumenta jednostronne uprawnienie do zmiany, bez ważnych przyczyn, istotnych cech świadczenia. Sąd nie podzielił jednak stanowiska pozwanego w tym zakresie. Zmiana technologii świadczenia usługi dostępu do internetu dla pozwanego z technologii kablowej na radiową nastąpiła w związku z fizyczną likwidacją słupów linii niskiego napięcia należących do (...) Spółki Akcyjnej w K., z których powodowie korzystali świadcząc pozwanemu usługę technologią kablową. Przyczyna zatem zmiany technologii świadczenia usługi przez powodów wobec pozwanego była istotna i konieczna, o czym pozwany został zawiadomiony pisemnie oraz telefonicznie, co potwierdził w swoich zeznaniach. Pozwany stwierdził również, iż zamieszczenie w regulaminie możliwości zmiany technologii świadczenia usługi w czasie trwania umowy są sprzeczne z dobrymi obyczajami
tj. z art. 385 ¹ § 1 kc. Zgodnie z art. 385 ¹ § 1 kc postanowienia umowy zawieranej z konsumentem nieuzgodnione indywidualnie nie wiążą go, jeżeli kształtują jego prawa i obowiązki w sposób sprzeczny z dobrymi obyczajami, rażąco naruszając jego interesy (niedozwolone postanowienia umowne). Nie dotyczy to postanowień określających główne świadczenia stron, w tym cenę lub wynagrodzenie, jeżeli zostały sformułowane w sposób jednoznaczny. Sąd również nie podzielił tego zarzutu pozwanego. Zauważyć bowiem należy, iż powodowie byli zobowiązani do świadczenia usługi dostępu do internetu o określonych parametrach. Nawet jeżeli w czasie trwania umowy doszło by do zmiany technologii świadczenia usługi powodowie byli zobowiązani do świadczenia tej usługi o uzgodnionych w umowie parametrach. Z opinii biegłego wynikało natomiast, iż powodowie mieli możliwość świadczenia usługi dostępu do Internetu pozwanego metodą radiową o przepustowości 35 Mbps, a zatem takiej jak przy technologii kablowej. W tym miejscu ponownie należy podkreślić, iż zmiana technologii świadczenia usługi pozwanemu została podjęta w związku z niemożliwością dalszego korzystania przez powodów z słupów linii niskiego napięcia. Nie była to zatem decyzja podjęta bez żadnej przyczyny, wręcz przeciwnie przyczyna była istotna i realna. Nie można zatem uznać, iż w tej sytuacji możliwość zmiany technologii świadczenia usługi pozwanemu, godziła w dobre obyczaje bądź rażąco naruszała jego interesy. Pozwany miał również możliwość wypowiedzenia umowy w terminie 30 dni od dnia powiadomienia go tym, z czego jednak nie skorzystał, o czym będzie mowa poniżej. Należy również podkreślić, iż każda z technologii, którymi można świadczyć usługi może powodować spadki w przepustowości świadczenia usługi. Zgodnie z opinią biegłego te spadki przepustowości częściej występują w przypadku świadczenia usługi dostępu do sieci Internet drogą radiową. Należy jednakże mieć na uwadze, że w realiach niniejszej sprawy w ogóle nie doszło do świadczenia przez powodów usługi tą technologią dla pozwanego wobec czego, nie można uznać, iż następowałyby takie spadki przepustowości (obecnie pozwany również korzysta z dostępu do Internetu technologią radiową innego podmiotu), po wtóre regulamin świadczenia usługi przewidywał możliwość zgłoszenia w takim przypadku reklamacji.

Sąd Rejonowy zaznaczył, że powodowie poinformowali pozwanego na piśmie o zmianie technologii świadczenia usługi. W terminie 30 dni od dnia otrzymania tej informacji pozwany nie wypowiedział umowy, co mógł uczynić zgodnie z Rozdziałem II § 12 pkt. 1,2,3. Po upływie w/w terminu pozwany odstąpił od łączącej umowy, jednakże to oświadczenie jako oświadczenie o odstąpieniu od umowy było bezskuteczne wobec powodów, nie było bowiem postaw do jego złożenia. Pozwany jednakże uniemożliwił powodom dalsze świadczenie usługi. Zachowanie powoda zatem słusznie zostało potraktowane przez powodów jako zerwanie umowy. Zgodnie z pkt. 7 umowy w przypadku zerwania przez S. M. umowy przed zakończeniem minimalnego okresu na jaki umowa została zawarta lub zerwania umowy przez wspólników spółki cywilnej z przyczyn leżących po stronie S. M. strony zastrzegły możliwość anulowania przez J. P. i T. P. upustu cenowego przyznanego z tytułu aktywacji usługi dostępu do Internetu oraz naliczonych ulg w abonamencie, a wynikających z cennika. Przy zawarciu umowy pozwany otrzymał upust w wysokości 799 zł w związku z aktywacją łącza dostępowego oraz ulgi w abonamencie w wysokości 136 zł miesięcznie, a za pierwszy miesiąc ulgę w abonamencie w wysokości 170 zł. Umowa trwała od grudnia 2012 roku do maja 2013 roku, a zatem 5 miesięcy. Łączne ulgi w opłatach abonamentowych wyniosły zatem łącznie kwotę 714 zł (4 miesiące x 136 zł + 1 miesiąc x 170 zł). Pozwany nie uiścił również na rzecz powodów opłaty abonamentowej za miesiąc maj 2013 roku, którą zgodnie z pkt. 2 umowy miał uiścić do 15-go maja.

W konsekwencji, Sąd Rejonowy zasądził od pozwanego na rzecz powodów kwotę 35 zł tytułem opłaty abonamentowej za miesiąc maj 2013 roku, kwotę 799 zł tytułem anulowanego pozwanemu upustu za aktywację łącza dostępowego oraz kwotę 714 złotych tytułem anulowanych ulg w abonamencie. O odsetkach Sąd orzekł stosownie do art. 481 k.c.

O kosztach procesu Sąd orzekł zgodnie z art. 98 kpc. W punkcie 3 wyroku, mając na uwadze wynik sprawy, Sąd nakazał pobrać od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa - Sądu Rejonowego w Rybniku kwotę 246,34 zł tytułem pokrycia kosztów wynagrodzenia biegłego wypłaconego tymczasowo z Funduszu Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Rybniku.

Powyższy wyrok zaskarżył w całości pozwany, zarzucając naruszenie przepisów postępowania, a to art. 233 § 1 k.p.c. poprzez uznanie, że oświadczenie o odstąpieniu od umowy było bezskuteczne wobec powodów, pomimo że przeprowadzona w sprawie opinia biegłego z zakresu technik informatycznych wykazała, że zmiana przez powodów technologii świadczenia usług dostępu do internetu z techniki kablowej na radiową spowoduje otrzymanie przez pozwanego usługi o niższej jakości, a także naruszenie prawa materialnego, a to:

-

art. 385 ¹ k.c. poprzez uznanie, że wprowadzenie do regulaminu świadczenia usług blankietowej zgody konsumenta na zmianę technologii świadczenia usług dostępu do internetu na technologię o niższej jakości nie jest sprzeczne z tym przepisem,

-

art. 56 ust. 3 pkt 9 ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. Prawo telekomunikacyjne poprzez niezastosowanie, pomimo że powodowie postanowienia dotyczące trybu i warunków zmiany umowy zamieścili w regulaminie świadczenia usług, a nie jak to nakazuje powołany przepis, w samej umowie.

Powołując się na tak sformułowane zarzuty, skarżący wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez oddalenie powództwa w całości i zasądzenie kosztów postępowania za obie instancje.

Sąd Okręgowy ustalił i zważył, co następuje.

Apelacja okazała się w większości zasadna, co skutkowało oddaleniem powództwa w znacznej części.

Sąd Rejonowy prawidłowo ustalił stan faktyczny, trafnie stwierdzając, iż przebieg zdarzeń nie stanowił przedmiotu sporu między stronami. Na aprobatę zasługuje zatem dokonana ocena dowodów, w tym opinii biegłego z zakresu technologii informatycznych. Dlatego też nie mógł odnieść skutku zarzut naruszenia granic swobodnej oceny dowodów, określonej w art. 233 § 1 k.c. tym bardziej, że w istocie skarżący nie sprecyzował żadnych konkretnych uchybień w zakresie pogwałcenia zasad logicznego rozumowania czy doświadczenia życiowego.

Przyjmując zatem za własny ustalony przez Sąd pierwszej instancji stan faktyczny, uzupełnić jedynie należy poczynione ustalenia o okoliczność, że oświadczenie o odstąpieniu przez pozwanego od umowy o świadczenie usług dotarło do powodów w dniu 7 maja 2013 r. (dowód: oświadczenie z dnia 30 kwietnia 2013 r. k. 18).

Rację ma natomiast skarżący odnośnie do niewłaściwego zinterpretowania przez Sąd Rejonowy okoliczności sprawy i błędnego zastosowania prawa materialnego.

Nie ulega wątpliwości, że istotnym postanowieniem umownym była technologia dostarczania pozwanemu sygnału sieci internet. Pozwany, będąc świadomym gorszej jakości połączenia zapewnianego przy wykorzystaniu sygnału radiowego, poszukiwał specjalnie dostawcy internetu, świadczącego usługi przy wykorzystaniu światłowodu. Powodowie gwarantowali pozwanemu preferowaną przez niego technologię, co zadecydowało o zawarciu umowy z dnia 24 grudnia 2012 r. Bezspornym jest jednocześnie, że powodowie utracili możliwość kontynuowania świadczenia usługi na dotychczasowych warunkach. Jakość bowiem usługi świadczonej za pośrednictwem kabla jest istotnie wyższa od łącza wykorzystującego fale radiowe. Jedynie teoretycznie, w warunkach laboratoryjnych, obie technologie można uznać za równorzędne. W praktyce, mimo tożsamej przepustowości, łącze radiowe jest znacznie bardziej narażone na różnego typu zakłócenia, które nie należą do rzadkości. Dostawa usług nie jest zatem równie nieprzerwana i stabilna jak usługa świadczona z wykorzystaniem światłowodu.

W opisanych okolicznościach pozwanemu przysługiwało zatem prawo do odstąpienia od umowy na podstawie art. 495 § 2 k.c., niezależnie od uprawnień przewidzianych w umowie stron. W myśl powołanego przepisu, jeżeli świadczenie jednej ze stron stało się niemożliwe tylko częściowo, strona ta traci prawo do odpowiedniej części świadczenia wzajemnego. Jednakże druga strona może od umowy odstąpić, jeżeli wykonanie częściowe nie miałoby dla niej znaczenia ze względu na właściwości zobowiązania albo ze względu na zamierzony przez tę stronę cel umowy, wiadomy stronie, której świadczenie stało się częściowo niemożliwe. Na marginesie, zaznaczyć trzeba, że niemożliwość świadczenia nie była przez powodów zawiniona, stąd też nie mógł mieć zastosowania powoływany przez pozwanego art. 493 k.c.

Wobec powyższej konstatacji, nie jest istotna szczegółowa analiza stosunku prawnego łączącego strony postępowania, pod kątem niedozwolonych klauzul umownych. Podnieść jedynie należy, że jeśli ewentualna zmiana technologii świadczenia usługi pociąga za sobą nienależyte wykonanie zobowiązania, to powodowie ponoszą odpowiedzialność umowną. Zmiana technologii nie musi zaś pociągać za sobą pogorszenia jakości uzyskiwanego przez konsumenta świadczenia. Podobnie, dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy nie ma znaczenia ewentualne naruszenie regulacji zawartych w ustawie Prawo komunikacyjne, a to art. 56. Nie skutkuje ono bowiem nieważnością zawartej przez strony umowy.

Mając powyższe na uwadze, na podstawie art. 386 § 1 k.p.c. zmieniono zaskarżony wyrok w ten sposób, że zasądzono od pozwanego na rzecz powodów solidarnie kwotę 7,84 zł z odsetkami ustawowymi od dnia 16 maja 2013 r. do dnia 31 grudnia 2015 r. i odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 1 stycznia 2016 r. i oddalono powództwo w pozostałym zakresie. W tym zakresie roszczenia znajdowało podstawę w zawartej przez strony umowie, stanowiącej umowę o świadczenie usług, o której mowa w art. 750 k.c. Zasądzona kwota stanowi abonament należny powodom za świadczone usługi za okres od 1 do 7 maja 2013 r., obliczony przy przyjęciu dziennej stawki w wysokości 1,12 zł (7 x 1,12 zł = 7,84 zł).

O odsetkach orzeczono natomiast na podstawie art. 481 § 1 i 2 k.c., uwzględniając zmianę powołanego przepisu ustawą z dnia 9 października 2015 r. o zmianie ustawy o terminach zapłaty w transakcjach handlowych, ustawy - Kodeks cywilny oraz niektórych innych ustaw (Dz.U.2015.1830), która weszła w życie z dniem 1 stycznia 2016 r.

Tytułem kosztów postępowania pierwszoinstancyjnego na podstawie art. 100 k.p.c. zasądzono od powodów solidarnie na rzecz pozwanego kwotę 617 zł tytułem zwrotu kosztów procesu tj. wynagrodzenia pełnomocnika (600 zł) oraz opłaty skarbowej od pełnomocnictwa (17 zł), przyjmując, że pozwany uległ jedynie co do nieznacznej części dochodzonego roszczenia. Wysokość wynagrodzenia radcy prawnego określono na podstawie § 6 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz.U.2013.490).

Na podstawie art. 100 k.p.c. w zw. z art. 113 ust. 1 u.k.s.c., nakazano pobrać od powodów solidarnie na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Rybniku kwotę 246,34 zł tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych.

W pozostałej części na podstawie art. 385 k.p.c. apelację oddalono. O kosztach postępowania odwoławczego orzeczono na podstawie art. 100 k.p.c. w zw. z art. 108 § 1 k.p.c. zasądzając od pozwanych solidarnie na rzecz pozwanego kwotę 630 zł, na którą złożyła się opłata od apelacji (art. 28 pkt 1 u.k.s.c.) oraz wynagrodzenie pełnomocnika (600 zł), określone na podstawie § 2 pkt 3 w zw. z § 10 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2016 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U.2015.1804).

SSR (del.) Joanna Łukasińska – Kanty SSO Andrzej Dyrda SSO Anna Hajda