Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 września 2016 roku

Sąd Rejonowy w Kłodzku Wydział I Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Daria Ratymirska

Protokolant: sekr. sądowy Daria Paliwoda

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 września 2016 roku w Kłodzku

sprawy z powództwa N. H.

przeciwko Towarzystwu (...) S.A. z siedzibą w W.

o zapłatę kwoty 6.454,48 zł

I.  zasądza od strony pozwanej Towarzystwa (...) S.A. z siedzibą w W. na rzecz powoda N. H. kwotę 5.048,94 zł (pięć tysięcy czterdzieści osiem złotych 94/100) z odsetkami ustawowymi od dnia 30 marca 2015 roku do dnia zapłaty;

II.  oddala powództwo w dalszej częsci;

III.  rozstrzyga, że koszty procesu, który powód wygrał w 78%, będą stosunkowo rozdzielone, pozostawiając szczegółowe wyliczenie referendarzowi sądowemu.

UZASADNIENIE

N. H. wniósł pozew przeciwko Towarzystwu (...) S.A. w W. o zapłatę kwoty 6454,48 zł, z odsetkami ustawowymi od dnia 30.03.2015r. do dnia zapłaty, w tym kwoty 5200 zł, tytułem uzupełnienia zadośćuczynienia, kwoty 803,43 zł, tytułem odszkodowania za koszty leczenia i kwoty 451,05 zł, tytułem odszkodowania za koszty dojazdów na konsultacje medyczne, będące następstwem wypadku komunikacyjnego z dnia 3.11.2014r., którego sprawca ubezpieczony był u strony pozwanej od odpowiedzialności cywilnej.

Strona pozwana wniosła o oddalenie powództwa, zarzucając bezzasadność powództwa. Zarzuciła, że wypłaciła dotychczas powodowi zadośćuczynienie w kwocie 800 zł, które było adekwatne do krzywdy, oraz wypłaciła odszkodowanie w kwocie 54,96 zł, tytułem zwrotu kosztów zakupu kołnierza ortopedycznego. Podniosła, że w wyniku zdarzenia powód doznał jedynie skręcenia i odprostowania odcinka szyjnego kręgosłupa, a leczenie miało jedynie charakter zachowawczy i ograniczało się do zaordynowania kołnierza szyjnego S. i zalecenia oszczędzającego trybu życia, co jest typową procedurą przy tego typu zdarzeniach. Zarzuciła, że uszkodzenie słuchu nie było następstwem wypadku z dnia 3.11.2014r.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Na skutek wypadku komunikacyjnego z dnia 3.11.2014r., powód (lat (...)) doznał urazu skrętnego kręgosłupa szyjnego, co spowodowało długotrwały uszczerbek na zdrowiu w wysokości 3%. Do chwili obecnej uraz skutkuje dolegliwościami bólowymi kręgosłupa szyjnego z ograniczeniem ruchomości biernej i czynnej niewielkiego stopnia. Dolegliwości te nasilają się przy zmianach pogodowych, przy utrzymywaniu głowy w pozycji wymuszonej (czytaniu, pisaniu).

Powód z zawodu jest kierowcą taksówki. Bezpośrednio po wypadku zgłosił się do szpitala w P., gdzie wykonano mu badania, w tym RTG, zlecono kołnierz ortopedyczny i dalszą kontrolę u lekarza POZ. Powód nosił kołnierz przez 2 tygodnie. Był konsultowany przez lekarza ortopedę, który zlecił leki przeciwbólowe i miorelaksacyjne oraz rehabilitację. Był konsultowany neurologicznie, zlecono rehabilitację. Odbył też konsultacje laryngologiczne i psychologiczną. Był rehabilitowany w okresie od 17 do 28 listopada 2014r. i od 13.01.2015r. do 16 .02.2015r. Przebywał na zwolnieniu lekarskim do końca 2014r.

Wcześniej nie leczył się z powodu chorób odcinka szyjnego kręgosłupa ani z powodów laryngologicznych. Uczestniczył dwukrotnie w wypadkach komunikacyjnych.

Odczuwane przez powoda szumy uszne (trzaski) oraz osłabienie słuchu nie są następstwem wypadku z dnia 3.11.2014r.

Po przeprowadzonej konsultacji, psycholog stwierdził u powoda wystąpienie reakcji na ciężki stres i utrzymujące się zaburzenia adaptacyjne pourazowe.

Dowód:

opinia biegłego sądowego z zakresu ortopedii M. J. (k-87 i nast.),

opinia biegłej sądowej z zakresu otolaryngologii M. Ł. (1) (k-92 i nast.),

karta informacyjna leczenia szpitalnego z dnia 3.11.2014r. (k-9),

skierowanie na zabiegi fizjoterapeutyczne z 17 i 28.11.2014r. wraz z potwierdzeniem odbycia zabiegów (k-10-11, 15-17),

zaświadczenia lekarskie z dnia 24 i 27.11.2014r., 3.12.2014r., 3.02.2015r. (k-12,13,18,21),

informacja dla lekarza kierującego z 28.11.2014r. (k-14),

zaświadczenie psychologa M. Ł. z 9.02.2015r. (k-22).

zeznania powoda (k-120v.-121).

W dniu 24.11.2014r. powód odbył konsultację neurologiczną, za co zapłacił 100 zł.

W dniu 27.11.2014r. odbył konsultację ortopedyczną, za co zapłacił 100 zł.

W dniach 3.12.2014r. i 3.02.2015r. odbył konsultacje laryngologiczne, za co zapłacił łącznie 220 zł.

W dniu 9.02.2015r. odbył konsultacje psychologiczną, za co zapłacił 100 zł.

Za zabiegi rehabilitacyjne, zalecone przez lekarza, powód zapłacił łącznie 240 zł (180 + 30 + 30).

Za leki, zalecone przez lekarza, powód zapłacił łącznie 43,34 zł.

Na konsultacje lekarskie oraz na wizytę u psychologa w dniach: 24.11.2014r., 3.12.2014r., 3.02.2015. i 9.02.2015r. powód dojeżdżał samochodem z P. (gdzie mieszka) do K..

Dowód:

zaświadczenie lekarskie z dnia 24.11.2014r., rachunek nr (...) (k-12,28),

zaświadczenie lekarskie z dnia 27.11.2014r., faktura VAT nr (...) (k-13,30),

zaświadczenia lekarskie z dnia 3.12.2014r. i 3.02.2015r. (k-18,21), faktury VAT nr (...) (k-33,36),

zaświadczenie psychologa, faktura VAT nr (...) (k-22,37),

skierowanie na zabiegi fizjoterapeutyczne z 17 i 28.11.2014r. wraz z potwierdzeniem odbycia zabiegów (k-10-11, 15-17), informacja dla lekarza kierującego (k-14), faktury VAT nr (...) (k-31), nr (...) (k-32), (...) (k-34),

faktury VAT nr (...) (k-29), nr (...) (k-35),

zeznania powoda (k-120v.-121).

Sąd zważył, co następuje:

Skutki wypadku na zdrowiu powoda ustalono w oparciu o opinie biegłych lekarzy z zakresu ortopedii i otolaryngologii, dokumentację medyczną z leczenia powoda oraz zeznania powoda.

Strona pozwana ponosi odpowiedzialność za szkodę, powstałą u powódki, będącą bezpośrednim następstwem wypadku z dnia 3.11.2014r., jako ubezpieczyciel sprawcy wypadku, z tytułu ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadacza pojazdu mechanicznego, na podstawie art. 436§1 kc w zw. z art. 822 § 1 i 2 kc.

Zgodnie z przepisem art. 822 § 1 i 2 kc, przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony. Jeżeli strony nie umówiły się inaczej, umowa ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej obejmuje szkody, o jakich mowa w § 1, będące następstwem przewidzianego w umowie zdarzenia, które miało miejsce w okresie ubezpieczenia.

Przepis art. 445 § 1 k.c. w zw. z art. 444 k.c. stanowi, że sąd może przyznać poszkodowanemu, w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia, odpowiednią sumę, tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę. Chodzi tu o krzywdę (szkodę niemajątkową), ujmowaną, jako cierpienie fizyczne, a więc ból i inne dolegliwości, oraz cierpienia psychiczne, to jest ujemne uczucia, przeżywane w związku z wypadkiem. Zadośćuczynienie, przyznawane jednorazowo, stanowić ma rekompensatę za całą krzywdę. Ma na celu przede wszystkim złagodzenie doznanych cierpień, a jego wysokość musi uwzględniać stopień doznanej krzywdy, rodzaj naruszonego dobra, zakres i rodzaj rozstroju zdrowia, czas trwania cierpień, wiek pokrzywdzonego, intensywność ujemnych doznań fizycznych i psychicznych, rokowania na przyszłość (tak: wyrok SN z dnia 20.04.2006r., IV CSK 99/05, LEX nr 198509; wyrok Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z dnia 8.02.2006r., I A Ca 1131/05, LEX nr 194522).

Sąd podzielił stanowisko powoda, że dotychczas wypłacona z tego tytułu kwota 800 zł była stanowczo za niska i nieodpowiednia do rozmiaru krzywdy. Adekwatną do rozmiaru krzywdy będzie kwota 5000 zł, tytułem zadośćuczynienia. Suma ta uwzględnia rodzaj naruszonego dobra, jakim jest zdrowie człowieka, wiek powoda, rozmiar cierpień, odczuwanych przez niego do chwili obecnej, związanych z utrzymującymi się dolegliwościami bólowymi kręgosłupa szyjnego z ograniczeniem ruchomości, koniecznością poddania się leczeniu i rehabilitacji. Sąd uwzględnił zarazem, że odczuwane przez powoda szumy uszne (trzaski) oraz osłabienie słuchu nie są następstwem wypadku z dnia 3.11.2014r., powód przebył wcześniej urazy kręgosłupa szyjnego w innych wypadkach, choć nie wywołało to u niego potrzeby leczenia ich skutków, a także, że u powoda występują samoistne zmiany zwyrodnieniowe. Miarkując zadośćuczynienie, Sąd miał na uwadze fakt, że w wyniku wypadku powód doznał długotrwałego uszczerbku na zdrowiu - w wysokości 3 % (w aspekcie ortopedycznym), przy czym oceniona przez lekarza wysokość doznanego uszczerbku jest tylko kryterium pomocniczym dla ustalania wysokości zadośćuczynienia i sama w sobie nie decyduje o należnej z tego tytułu kwocie. Mając powyższe na uwadze, przy uwzględnieniu dotychczas wypłaconej z tego tytułu kwoty, zasądzono na rzecz powoda uzupełniająco kwotę 4200 zł.

Zgodnie z powołanym wyżej przepisem art. 444§1 kc, naprawienie szkody obejmuje także zwrot wszelkich wydatków, poniesionych przez poszkodowanego w związku z leczeniem i rehabilitacją oraz inne dodatkowe koszty, związane z doznanym uszczerbkiem. Wobec powyższego, uwzględniając treść przepisu art. 361§2 kc, Sąd zasądził na rzecz powoda odszkodowanie w kwocie 760 zł, tytułem zwrotu kosztów konsultacji lekarskich i rehabilitacji, w kwocie 43,34 zł, tytułem zwrotu kosztów zakupu leków, w kwocie 45,60 zł, tytułem zwrotu kosztów dojazdów do placówek medycznych. Poniesione koszty leczenia, rehabilitacji oraz zakupu leków zostały udokumentowane przez powoda przedstawionymi rachunkami oraz odpowiadającymi im zaświadczeniami lekarskimi, co zostało wyżej szczegółowo wymienione.

Poniesione przez powoda koszty leczenia: wizyty u neurologa (100 zł), ortopedy (100 zł), laryngologa (220 zł) i psychologa (100 zł) oraz rehabilitacji (240 zł) wywołane były wyłącznie wypadkiem z dnia 3.11.2014r. i potrzebą leczenia jego skutków. Pozwana nie zgłosiła zarzutu zapłaty w zakresie roszczeń zgłoszonych w pozwie, nie kwestionowała wysokości sumy, potrzebnej na pokrycie kosztów tego leczenia. Zarzuciła jedynie co do zasady, że konsultacje lekarskie są świadczeniami refundowanymi przez NFZ i osoba poszkodowana nie jest zobowiązana pokrywać wskazanych kosztów własnymi środkami pieniężnymi, chyba, że nie ma możliwości skorzystania z nieodpłatnych świadczeń medycznych, finansowanych w ramach NFZ, co nie miało miejsca w tej sprawie i zdaniem pozwanej powinno skutkować oddaleniem powództwa w tym zakresie. Co do zasady można zgodzić się ze stanowiskiem pozwanej, że powódka mogła skorzystać z bezpłatnej państwowej służby zdrowia, jednakże biorąc pod uwagę jaki jest rzeczywisty dostęp do bezpłatnych usług medycznych w kraju, zwłaszcza w zakresie konsultacji lekarzy specjalistów oraz rehabilitacji, uzasadnionym i celowym było skorzystanie przez powoda z prywatnych wizyt u lekarzy neurologa, ortopedy, laryngologa i psychologa, których koszt powinna zwrócić jej strona pozwana, jako odpowiedzialna za skutki wypadku. Przepis art. 444§ 1 zd. 2 kc nie uzależnia przewidzianych w nim roszczeń od istnienia potencjalnej możliwości pokrycia kosztów leczenia ze środków publicznych. To zobowiązany do naprawienia szkody musi wykazać, że koszty leczenia poszkodowanego zostaną w całości pokryte z takich właśnie środków (art. 6 kc). To pozwaną obciążał zatem ciężar dowodu, że zgłoszona przez powoda suma nie była mu potrzebna na koszty leczenia, ponieważ mogły być one pokryte ze środków publicznych (por. wyrok SA w Lublinie z dnia 7.11.2013r., I ACa 145/13, LEX nr 1400380). Skoro pozwana w niniejszej sprawie okoliczności tych nie wykazała. Z przedstawionego przez pozwaną dokumentu prywatnego (art. 245 kpc) wynika, że okres oczekiwania na wizyty u lekarzy specjalistów oraz na zabiegi rehabilitacyjne był w większości placówek bardzo długi, przy czym powód nie miał obowiązku szukać takiej placówki, która oferuje świadczenie w najkrótszym możliwym okresie, w sytuacji, gdy uzasadnioną z jego strony, jako ofiary wypadku, była potrzeba pilnej konsultacji, diagnozy i wdrożenia leczenia.

Odnośnie kosztów dojazdów powoda do placówek medycznych, zasądzono z tego tytułu jedynie kwotę 45,60 zł, zgodnie z cenami przejazdów komunikacją publiczną na trasie P. – K. – P., mając na uwadze, że powód cztery razy dojeżdżał na konsultacje lekarskie do K. – w dniach 24 listopada, 3 grudnia 2014r., 3 i 9 lutego 2015r., co wynika z dołączonych do pozwu zaświadczeń lekarskich oraz zeznań powoda (4 x 5,70 zł x 2 = 45,60 zł). W dalszej części powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie, bowiem powód nie wykazał związku pomiędzy zakupem paliwa, wynikającym z dołączonych faktur (k-38), a wypadkiem i potrzebą leczenia jego skutków.

Odsetki ustawowe zasądzono zgodnie z żądaniem od dnia 30.03.2015r. Bezspornym było, że pismem z dnia 25.02.2015r. powód wezwał pozwaną do zapłaty zadośćuczynienia w kwocie 15.000 zł, wniósł o zwrot kosztów leczenia w kwocie 858,39 zł oraz zwrot kosztów dojazdów w kwocie 451 zł. W odpowiedzi, pismem z dnia 30.03.2015r., pozwany przyznał powodowi kwotę 800 zł, tytułem zadośćuczynienia, i kwotę 54,96 zł, tytułem zwrotu kosztów zakupu kołnierza. W pozostałym zakresie roszczenia powoda pozostały niezaspokojone. Mając na uwadze ustawowy okres 30 dni na likwidację szkody, pozwana była w opóźnieniu w zapłacie odpowiedniej kwoty tytułem zadośćuczynienia, co powoduje obowiązek zapłaty odsetek ustawowych (art. 481 § 1 i 2 kc w zw. z art. 455 kc i art. 817§1 kc w zw. z art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych).

Orzeczenie w pkt III wyroku oparto na przepisie art. 100 zd. 2 kpc w zw. z art. 108 kpc. Pozwany przegrał sprawę w ~78% i w takim stosunku powinien zwrócić powodowi koszty procesu.