Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

S., dnia 26 sierpnia 2016 r.

Sąd Rejonowy Szczecin-Prawobrzeże i Zachód w Szczecinie III Wydział Cywilny w następującym składzie:

Przewodniczący:SSR Joanna Suchecka

Protokolant:sekretarz sądowy Joanna Schultz

po rozpoznaniu w dniu 17 sierpnia 2016 r. w Szczecinie

sprawy z powództwa Spółdzielni Mieszkaniowej (...) w S.

przeciwko W. K., G. K.

- o zapłatę

I.  oddala powództwo;

II.  zasądza od powoda Spółdzielni Mieszkaniowej (...) w S. na rzecz pozwanej W. K. kwotę 2952 zł ( dwa tysiące dziewięćset pięćdziesiąt dwa złote ) tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.

Sygn. akt III C 1756/15

UZASADNIENIE

wyroku wydanego w dniu 26 sierpnia 2016r. w postępowaniu uproszczonym

Pozwem z dnia 14 sierpnia 2014r. powódka Spółdzielnia Mieszkaniowa (...) w S. wniosła o zasądzenie od pozwanych W. K. i G. K. solidarnie kwoty 10.705,49 zł z odsetkami ustawowymi od dnia 11 lipca 2014r. oraz kwoty 857,29 zł z odsetkami ustawowymi od dnia wniesienia pozwu oraz kosztów procesu. Powyższych należności powódka dochodziła tytułem opłat za używanie lokalu mieszkalnego przy ul. (...) w S. za okres od lutego 2013r. do czerwca 2014r. oraz odsetek za nieterminowe płatności.

Nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym z dnia 30 września 2014r. orzeczono zgodnie z żądaniem pozwu.

Pozwani złożyli sprzeciwy zaskarżając nakaz zapłaty w całości.

Pozwani zarzucili brak udowodnienia roszczenia. Wskazali, że powódka prezentuje bierną postawę niewymieniając w lokalu liczników pomiarowych wody i ciepła, co powoduje, że opłaty naliczane są w sposób ryczałtowy. Pozwani podnieśli też, że mieszkanie nie spełnia norm bezpieczeństwa przeciwpożarowego poprzez zamontowanie na korytarzu klatki schodowej kraty i brak jej usunięcia mimo wielokrotnych żądań pozwanych.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 6 maja 2008r. W. K. nabyła spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego położonego w zasobach Spółdzielni Mieszkaniowej (...) w S. przy ul. (...) w S.. W lokalu tym oprócz niej zamieszkał jej syn G. K.. Pozwana nie jest członkiem Spółdzielni.

niesporne, a nadto akt notarialny z dnia 6 maja 2008r. k. 8-9

Zgodnie z § 69 ust. 2 statutu Spółdzielni osoby nie będące członkami Spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze własnościowe prawa do lokali, są obowiązane uczestniczyć w pokrywaniu kosztów związanych z eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości w częściach przypadających na ich lokale, eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości stanowiących mienie Spółdzielni przez uiszczanie opłat. Wysokość opłat ustalana jest na podstawie regulaminu rozliczania kosztów gospodarki zasobami Spółdzielni i regulaminu rozliczania kosztów gospodarki cieplnej i wody (§ 72 ust. 1 statutu). Osoby niebądące członkami Spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze własnościowe prawa do lokali mogą kwestionować zasadność zmiany wysokości opłat na drodze sądowej. Ciężar udowodnienia zasadności zmiany wysokości opłat spoczywa na Spółdzielni (§ 74 ust. 5 statutu). Opłaty za zużyte ciepło, wodę i gaz rozliczane są na podstawie wskazań urządzeń pomiarowych i podzielników kosztów energii cieplnej w lokalach, w których są zamontowane (§ 70 ust. 1 statutu).

dowód: statut Spółdzielni k. 13-17

W lokalach wyposażonych w indywidualne wodomierze rozliczenia kosztów zużycia wody zimnej dokonywane są według ich wskazań powiększonych o 0,05 m ³/osobę/m-c. Rozliczenia kosztów podgrzewania wody dokonuje się na podstawie wskazań indywidualnych wodomierzy wody ciepłej i średniego jednostkowego kosztu podgrzewania wody określonego dla węzła cieplnego, z którego zasilany jest budynek. Lokale mieszkalne nie wyposażone w wodomierze są rozliczane w oparciu o koszty poniesione z tytułu poboru i podgrzania wody, na podstawie zużycia wody wykazane przez główne urządzenie pomiarowe w budynku i węźle cieplnym pomniejszonego o sumę wskazań wodomierzy zainstalowanych w opomiarowanych mieszkaniach oraz o ilość wody gospodarczej przyporządkowanej do mieszkań opomiarowanych (§ 11 regulaminu rozliczania kosztów gospodarki cieplnej i wody). Użytkownik lokalu zobowiązany jest do udostępnienia lokalu celem dokonania kontroli, odczytu, konserwacji, naprawy lub wymiany wodomierzy, liczników ciepła i podzielników kosztów ogrzewania (§ 19 ust. 2 regulaminu). Obowiązek kontrolowania terminów utraty ważności legalizacji wodomierzy należy do Spółdzielni (§ 12 ust. 2 regulaminu).

dowód: regulamin rozliczania kosztów gospodarki cieplnej i wody k. 18-25

W. K. zawarła umowę ubezpieczenia mieszkania przy ul. (...) w S.. Umowa trwa od 1 września 2008r. Suma ubezpieczenia wynosi 20.000 zł, a składka miesięczna 17 zł. Jednym z obowiązków przewidzianych w ogólnych warunkach umowy ubezpieczenia jest przestrzeganie prawa budowlanego.

dowód: potwierdzenie k. 123, pismo z dnia 8 grudnia 2014r. k. 93, OWU k. 125-129

Między stronami tj. Spółdzielnią Mieszkaniową (...) w S. i G. K. oraz W. K. powstał konflikt dotyczący montażu kraty na korytarzu klatki schodowej, na której znajduje się wejście do lokalu zajmowanego przez pozwanych.

Lokatorka z sąsiedniego mieszkania zwróciła się o zgodę do Spółdzielni na montaż kraty odgradzającej część korytarza klatki schodowej, obejmującej wejścia do jej mieszkania oraz do mieszkania nr (...). W. K. wyraziła zgodę na montaż takiej kraty i został on zrealizowany. Następnie po stronie pozwanych pojawiły się zastrzeżenia co do tego, czy montaż kraty jest zgodny w prawem budowlanym oraz spełnia wymogi przepisów przeciwpożarowych.

G. K. zwracał się do różnych instytucji w celu spowodowania interwencji skutkującej demontażem kraty. Z Urzędu Miasta S. Wydziału Urbanistyki i Administracji Budowlanej uzyskał odpowiedź, iż w zasobach Urzędu nie znajdują się dokumenty dotyczące montażu przedmiotowej kraty. Komenda Miejska Straży Pożarnej oświadczyła, że nie posiada analiz akt ratowniczych, w których doszłoby do forsowania krat w budynkach mieszkalnych.

Krata do tej pory nie zostały zdemontowana. Spór z nią związany spowodował, że pozwani nie wpuścili osób działających w imieniu Spółdzielni w celu wymiany podzielników kosztów centralnego ogrzewania i wodomierzy.

dowód: zeznania pozwanego k. 301-302, pismo z dnia 6 marca 2015r. k. 119, pismo z dnia 12 września 2013r. k. 121

Wyrokiem z dnia 29 maja 2013r. Sąd Rejonowy Szczecin –Prawobrzeże i Zachód w Szczecinie nakazał W. K. i G. K., aby udostępnili Spółdzielni Mieszkaniowej (...) w S. i osobom przez nią wskazanym wstęp do lokalu mieszkalnego nr (...) położonego przy ul. (...) w S. w celu umożliwienia wykonania demontażu wodomierzy znajdujących się w lokalu i montażu nowych wodomierzy oraz celem dokonania demontażu podzielników kosztów centralnego ogrzewania i montażu nowych podzielników kosztów centralnego ogrzewania. Na podstawie tego wyroku opatrzonego klauzulą wykonalności z dnia 11 lipca 2013r. Spółdzielnia w dniu 24 lipca 2013r. wystąpiła z wnioskiem egzekucyjnym do komornika sądowego przy Sądzie Rejonowym Szczecin –Prawobrzeże i Zachód w Szczecinie. Pismem z dnia 6 września 2013r. G. K. został wezwany w sprawie egzekucyjnej IX Co 5334/13 do stawiennictwa w dniu 24 października 2013r. oraz zakreślono mu termin do 18 października 2013r. do wykonania obowiązku określonego w tytule wykonawczym pod rygorem nałożenia grzywny.

W czasie, gdy G. K. przebywał w mieszkaniu przy ul. (...) w S. nikt działając w imieniu Spółdzielni Mieszkaniowej (...) w S. nie zgłosił się w celu demontażu starych i montażu nowych podzielników kosztów centralnego ogrzewania i wodomierzy. W. K. jest osobą, która nie porusza się samodzielnie. Pozwani nie otrzymali też od Spółdzielni wezwań do udostępnienia lokalu w celu wymiany podzielników i wodomierzy.

dowód: zeznania pozwanego k. 301-302, wyrok z dnia 29 maja 2013r. k. 152, wniosek egzekucyjny k. 153, wezwanie k. 141

Kartoteka konta prowadzona dla lokalu przy ul. (...) w S. za okres od 1 stycznia 2013r. do 30 czerwca 2014r. wykazuje niedopłatę w kwocie 10.705,49 zł.

dowód: kartoteka konta k. 10-12

Do lokalu przy ul. (...) w S. były doręczane informacje o wysokości opłat. Od kwietna 2013r. Spółdzielnia z tytułu ciepłej wody naliczała opłatę ryczałtową w następującej wysokości:

- w okresie od kwietnia 2013r. 65,22 zł

- w okresie od lipca 2013r. 68,15 zł

- w okresie od października 2013r. 68,15 zł

- w okresie od stycznia 2014r. 136,30 zł

- w okresie od lutego 2014r. 156,24 zł.

dowód: informacje o wysokości opłat 199-206, uchwała nr 20/2013r., uchwała nr 23/2013, uchwała nr 4/2014, uchwała nr 19/2014, uchwała nr 22/2014

Pismami z dnia 2 czerwca 2014r. pozwani zostali wezwani do zapłaty należności głównej w kwocie 10.011,84 zł i odsetek w wysokości 709,17 zł.

dowód: wezwania do zapłaty z potwierdzeniami odbioru k. 32-34

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo podlegało oddaleniu.

Podstawę prawną żądania stanowił art. 4 ust. 1 ¹ i ustawy z dnia 15 grudnia 2000r. o spółdzielniach mieszkaniowych (t.j. Dz. U. z 2013r. poz. 1222 ze zm.). Zgodnie z jego treścią osoby niebędące członkami spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze własnościowe prawa do lokali, są obowiązane uczestniczyć w pokrywaniu kosztów związanych z eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości w częściach przypadających na ich lokale, eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości stanowiących mienie spółdzielni przez uiszczanie opłat, na takich samych zasadach, jak członków spółdzielni, z zastrzeżeniem art. 5, czyli za wyjątkiem kosztów związanych z działalnością społeczną, oświatową i kulturalną prowadzoną przez spółdzielnię. Taki sam obowiązek spoczywa na osobach pełnoletnich, które zamieszkują w lokalu. Obowiązek zapłaty jest w tym przypadku solidarny i obejmuje okres ich stałego zamieszkiwania w lokalu lub faktycznego korzystania z lokalu (ust. 6 i 6 ¹ ).

Pozostawało poza sporem, że pozwanej W. K. przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu położonego w zasobach powodowej Spółdzielni, przy ul. (...) w S., a w okresie objętym sporem pozwany G. K. zamieszkiwał w tym lokalu. Z tego faktu wypływa dla pozwanych obowiązek regulowania kosztów związanych z eksploatacją i utrzymaniem tego mieszkania oraz nieruchomości wspólnej w części przypadającej na lokal. Obowiązek ten wobec spółdzielni ma charakter solidarny. Wbrew stanowisku pozwanych obowiązku tego nie uchyla fakt montażu kraty na korytarzu klatki schodowej, na której znajduje się zajmowany przez nich lokal i to niezależnie od oceny, czy żądania pozwanych w zakresie jej demontażu i podnoszone na ich poparcie zarzuty są usprawiedliwione. Nie mają one bowiem wpływu na istnienie prawa, jakie przysługuje pozwanej do lokalu przy ul. (...) w S., tj. spółdzielczego własnościowego prawa do tego lokalu, nie niweczą tego, że lokal ten spełnia wymogi samodzielnego lokalu oraz że w okresie objętym sporem lokal był wykorzystywany na zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych obu pozwanych, co skutkowało powstaniem kosztów związanych z jego eksploatacją, a także uzasadniało uwzględnienie tego lokalu przy podziale kosztów związanych z utrzymaniem i eksploatacją nieruchomości wspólnej. Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych lokalem w rozumieniu tej ustawy jest samodzielny lokal mieszkalny, a także lokal o innym przeznaczeniu, o którym mowa w przepisach ustawy z dnia 24 czerwca 1994r. o własności lokali. Zamontowanie kraty na korytarzu klatki schodowej nie spowodowało ingerencji w lokal zajmowany przez pozwanych, nie zmieniło substancji samego lokalu. Z tej przyczyny Sąd uznał, że ustalenie, czy montaż przedmiotowej kraty narusza przepisów prawa budowlanego, pozostaje poza przedmiotem niniejszego postępowania. Nawet przyjęcie, że Spółdzielnia naruszyła obowiązujące normy nie stanowi uprawnienia dla pozwanych do odmowy regulowania należności związanych z utrzymaniem i eksploatacją lokalu i nieruchomości wspólnej w części przypadające na ten lokal. Nie można bowiem zaaprobować sytuacji w której dłużnik odmawia zapłaty długu niejako w odwecie za niewłaściwą postawę wierzyciela w ramach realizacji innych obowiązków.

Zachowanie wierzyciela może być przedmiotem oceny, jednakże wyłącznie w granicach określonych prawem. Zgodnie z art. 354 § 1 k.c. dłużnik powinien wykonać zobowiązanie zgodnie z jego treścią i w sposób odpowiadający jego celowi społeczno-gospodarczemu oraz zasadom współżycia społecznego, a jeżeli istnieją w tym zakresie ustalone zwyczaje – także w sposób odpowiadający tym zwyczajom. Na podstawie § 2 tego przepisu w taki sam sposób powinien spółdziałać przy wykonaniu zobowiązania wierzyciel. Celem obowiązków wynikających z art. 4 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych jest uzyskanie przez spółdzielnię kosztów niezbędnych na utrzymanie i eksploatację posiadanych przez nią zasobów mieszkaniowych. Zgodnie z zasadą przewidzianą w art. 1 ¹ ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych, spółdzielnia nie może odnosić korzyści majątkowych przy realizacji powierzonego jej ustawowo celu, jakim jest zaspokajania potrzeb mieszkaniowych i innych potrzeb członków oraz ich rodzin. W ramach realizacji tego celu jednym z podstawowych obowiązków spółdzielni jest zarządzenie nieruchomościami stanowiącymi jej mienie oraz mienie jej członków. Dlatego spółdzielnia pobiera od członków, właścicieli praw do lokali i ich użytkowników opłaty na pokrycie kosztów związanych z eksploatacją i utrzymaniem tego mienia. Spór dotyczący montażu kraty, który powstał między stronami, nie wpływa w żaden sposób na to, że powodowa spółdzielnia w dalszym ciągu ma obowiązek dokonywania czynności zarządu, pobierania opłat i w ten sposób utrzymywania mienia. Spór ten nie ma też żadnego wpływu na wysokość powstałych kosztów.

Zachowanie powódki można też ocenić na podstawie art. 5 k.c. Zgodnie z tym przepisem nie można czynić ze swego prawa użytku, który by był sprzeczny ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem tego prawa lub z zasadami współżycia społecznego. Takie działanie lub zaniechanie uprawnionego nie jest uważane za wykonywanie prawa i nie korzysta z ochrony. Sąd nie znalazł jednak podstaw do tego, aby wystąpienie przez powódkę z żądaniem zapłaty opłat przewidzianych w art. 4 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych uznać za nadużycie prawa i to niezależnie od oceny zasadności zarzutów pozwanych. Spółdzielnia w celu uzyskania środków na pokrycie kosztów utrzymania i eksploatacji mienia musi pobierać opłaty. Środki z pożytków lub innych przychodów z działalności gospodarczej jedynie częściowo i zwykle w niewielkim zakresie umożliwiają pokrycie powyższych kosztów. Dlatego zdaniem Sądu spór dotyczący montażu kraty na korytarzu klatki schodowej nie zwalnia pozwanych z podstawowych obowiązków wobec spółdzielni obejmujących koszty przypadających na dany lokal. Spór ten nie usprawiedliwiał także postawy pozwanych odmawiających udostępnienia lokalu w celu wymiany urządzeń pomiarowych.

W konsekwencji powyższego Sąd uznał, że roszczenie wobec pozwanych co do zasady było usprawiedliwione, a jego podstawę wprost stanowiły przepisy ustawy oraz aktów wydanych przez spółdzielnię.

Dla uwzględnienia powództwa niezbędne jest jednak udowodnienie roszczenia zarówno co do zasady jak i wysokości. Według obowiązującej w procesie cywilnym zasadzie rozkładu ciężaru dowodu (art. 6 k.c. i art. 232 k.p.c.), na powodzie spoczywa obowiązek wykazania faktów, z których wywodzi dochodzone roszczenie – co do zasady i wysokości, zaś obowiązek dowodowy pozwanego obejmuje fakty tamujące lub niweczące roszczenie powoda. Sąd dokonuje ustaleń w zakresie okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia zgodnie z regułami określonymi w rozdziale „Przedmiot i ocena dowodów” art. 227-234 k.p.c. Zasadą jest, że ustalenie faktu istotnego dla rozstrzygnięcia następuje na podstawie zaoferowanych przez strony dowodów, ocenionych zgodnie z art. 233 § 1 k.p.c. tj. przy uwzględnieniu ich wiarygodności i mocy dowodowej na podstawie reguł logiki i doświadczenia życiowego. Nie wymagają dowodu fakty powszechnie znane (art. 228 § 1 k.p.c.), fakty znane sądowi z urzędu (art. 228 § 2 k.p.c.), fakty przyznane w toku postępowania przez stronę przeciwną, jeżeli przyznanie nie budzi wątpliwości (art. 229 k.p.c.). Stosownie do art. 230 k.p.c. gdy strona nie wypowie się co do twierdzeń strony przeciwnej o faktach, sąd mając na uwadze wyniki całej rozprawy, może fakty te uznać za przyznane. Sąd może również uznać za ustalone fakty na podstawie domniemania faktycznego (art. 231 k.p.c.). Twierdzenie strony nie stanowi natomiast dowodu i przy braku dodatkowych warunków przewidzianych we wskazanych przepisach, nie może stanowić podstawy ustaleń.

Należy w tym miejscu podkreślić, iż zgodnie z art. 232 k.p.c. strony są obowiązane wskazywać dowody dla stwierdzenia faktów, z których wywodzą skutki prawne. Zasadą jest zatem, że sąd dokonuje ustaleń na podstawie materiału zaoferowanego przez strony. Regulacja zawarta w zdaniu drugim tego przepisu wprawdzie umożliwia dopuszczenie przez sąd dowodu niezgłoszonego przez stronę, jednakże ma ona charakter wyjątkowy i nie może być stosowna z oderwaniu od zasady kontradyktoryjności i równości stron w procesie. Regułą bowiem jest, że inicjatywa dowodowa należy do stron i sąd nie jest uprawniony do wyręczenia ich w tym zakresie, albowiem w przeciwnym razie przyjąłby rolę ich pełnomocnika. Zasada prowadzenia postępowania dowodowego w ramach wniosków stron winna w szczególności znaleźć zastosowanie w przypadku, gdy strona reprezentowana jest przez zawodowego pełnomocników.

Przeniesienie powyższych reguł na grunt niniejszego postępowania wprost prowadzi do wniosku, że roszczenie dochodzone w pozwie co do wysokości nie zostało wykazane. Powódka nie naprowadziła dowodów pozwalających na ustalenie, że koszty obciążające pozwanych za okres objęty sporem kształtują się w wysokości wskazanej w dołączonej do pozwu kartotece konta. Brak jest materiału pozwalającego na weryfikację wysokości poszczególnych należności ujętych w tym dokumencie. Powódka, poza złożeniem na późniejszym etapie postępowania kilku uchwał dotyczących ustalenia wysokości opłat za podgrzanie wody, nie zaoferowała materiału pozwalającego na ustalenie wysokości poszczególnych składników miesięcznych opłat. Przyjęcie, że informacje o wysokości opłat (k. 199-206) były doręczane, a którą to okoliczność przyznał pozwany w swoich zeznaniach, nie przesądza o tym, że wysokość należności winna kształtować się w taki sposób, jak wskazany w tej informacji. Innymi słowy pisma informujące o wysokości opłat nie stanowią dowodu na wysokość opłat w nich ujętych. Poza tym w kartotece konta znajdują się pozycje nieobjęte informacjami o wysokości opłat, poza miesięcznym wymiarem czynszu znajdują się na przykład należności z tytułu rozliczenia wody lub ryczałtu, na istnienie których nie zostały zgłoszone żadne dowody. Co się zaś tyczy przedłożonych uchwał w sprawie ustalania wysokości opłat za podgrzanie wody użytkowej w budynkach Spółdzielni zdaniem Sądu materiały te nie były jednak wystarczające, aby ustalić wysokość kosztów obciążających pozwanych z tego tytułu. Zważyć bowiem należy na zakres zarzutów podnoszonych przez pozwanych, w ramach których akcentowane było, iż koszty zużycia ciepłej wody nie zostały przez powódkę określone prawidłowo. Pozwani kwestionowali wysokość ustalonych kosztów oraz zasadność obciążenia ich opłatą ryczałtową. Podkreślić należy, że zmianę wysokości opłat winna w razie sporu wykazać spółdzielnia. Powódka poza przedstawieniem uchwał nie przedstawiła materiału na okoliczność prawidłowości ustalenia opłat, zgodnie z regułami przewidzianymi w regulaminie rozliczania kosztów gospodarki cieplnej i wody. Poza tym Sąd miał na uwadze okoliczność, że od kwietnia 2013r. za ciepłą wodę naliczane były opłaty ryczałtowe, natomiast powódka co najmniej od lipca 2013r. miała możliwość skorzystania z wyroku z dnia 29 maja 2013r. nakazującego pozwanym udostępnienie lokalu w celu wymiany urządzeń pomiarowych. Podkreślić należy, że dokonanie tej wymiany wymagało inicjatywy powódki, a zatem poza zgłoszeniem wniosku o wykonanie przez pozwanych obowiązku stwierdzonego powyższym wyrokiem spółdzielnia winna była zgłosić gotowość wymiany powyższych urządzeń. Materiał przedstawiony w sprawie nie daje podstawy do przyjęcia, że Spółdzielnia takie czynności podjęła a nie zostały one zrealizowane dlatego, że pozwani nie wykonali obowiązku wynikającego z wyroku. Z kolei pozwany zeznał, że nic mu nie wiadomo o tym, aby ktoś w imieniu powódki zgłosił się do lokalu w celu wymiany urządzeń pomiarowych, jak również aby w tym przedmiocie powódka zwróciła się do pozwanych na piśmie np. wyznaczając termin takiej wymiany. Podkreślić natomiast należy, że obowiązek konserwacji i wymiany urządzeń pomiarowych spoczywają na spółdzielni, stosownie do postanowień regulaminu, powódka zatem korzystając z wyroku z dnia 29 maja 2013r. winna była niezwłocznie przystąpić do wymiany urządzeń pomiarowych. Brak dowodu, że takie działania zostały podjęte, a co za tym idzie, nie sposób obciążyć pozwanych obowiązkiem regulowania opłat ryczałtowych za okres od lipca 2013r.

Z powyższych przyczyn powództwo jako niewykazane Sąd oddalił w całości.

Konsekwencją powyższego było obciążenie powódki jako strony przegranej wysokością kosztów powstałych po stronie pozwanej, na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c. Za pozwaną działał w sprawie pełnomocnik z urzędu, jego wynagrodzenie Sąd ustalił na podstawie § 2 ust. 2 i 3 oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (…) tj. w stawce minimalnej powiększonej o podatek VAT.