Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt I C 453/16

Dnia 7 września 2016 roku

POSTANOWIENIE

Sąd Rejonowy w Kamiennej Górze I Wydział Cywilny w składzie:

Przewodniczący: SSR Zenon Węcławik

Protokolant: Anna Gembalska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 7 września 2016 roku w K.

na posiedzeniu jawnym

sprawy z powództwa (...) Bank (...) S.A. z siedzibą we W.

przeciwko J. S.

o zapłatę

postanawia:

1.  sprawdzić wartość przedmiotu sporu i ustalić ją na kwotę 2.077,00 zł,

2.  umorzyć postępowanie wobec cofnięcia pozwu,

3.  nakazać stronie powodowej (...) Bank (...) S.A. z siedzibą we W. uiszczenia na rzecz Skarbu Państwa (kasa Sądu Okręgowego w Jeleniej Górze) kwoty 20,00 zł (dwadzieścia i 00/100 złotych) tytułem uzupełnienia połowy opłaty sądowej,

4.  zasądzić od strony powodowej (...) Bank (...) S.A. z siedzibą we W. na rzecz pozwanego J. S. kwotę 617,00 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

sygn. akt I C 453/16

UZASADNIENIE

W pozwie z dnia 7.09.2015 r. strona powodowa (...) Bank (...) S.A. we W. domagała się zasądzenia od pozwanego J. S. kwoty 2.076,22 zł z umownymi odsetkami w wysokości czterokrotności stopy lombardowej NBP liczonymi od kwoty 681,37 zł poczynając od dnia 12.09.2014 r. Wniosła też o zasądzenie zwrotu kosztów postępowania. Jako wartość przedmiotu sporu wskazała kwotę świadczenia głównego 681,37 zł, pomijając skapitalizowane odsetki od niego wraz z opłatami i prowizjami.

Wskazana przez stronę powodową wartość przedmiotu sporu została zakwestionowana przez pozwanego przed wdaniem się w spór. Zgodnie z treścią art. 20 k.p.c., do wartości przedmiotu sporu nie wlicza się odsetek, pożytków i kosztów, żądanych obok roszczenia głównego, jednak roszczenia te nie są wliczane do wartości przedmiotu sporu, jeżeli są dochodzone razem z roszczeniem głównym. Gdy zaś dochodzone są one w osobnym procesie, niezależnie od roszczenia głównego, będą stanowić wartość przedmiotu sporu. Również reguła z przywołanego przepisu nie znajdzie zastosowania w razie żądania odsetek od zaległych odsetek poczynając od chwili złożeniu pozwu, tzw. kapitalizacji odsetek dopuszczonej przepisem art. 482 § 1 k.c. ( zob. postanowienie SN z dnia 2 kwietnia 1998 r., I CZ 13/98 - Wokanda 1998, nr 8, poz. 5 ). W świetle więc art. 19 § 1 k.p.c. i art. 20 k.p.c. w związku z art. 25 § 2 k.p.c. należało wartość przedmiotu sporu ustalić na dochodzoną pozwem kwotę 2.076,22 zł ( po jej zaokrągleniu – art. 126 1 § 3 k.p.c. ). Rozstrzygnięcie w tym zakresie objęte zostało punktem 1 postanowienia.

Pismem z dnia 27.07.2016 r. strona powodowa cofnęła pozew przed rozpoczęciem posiedzenia, na które sprawa została skierowana, jednak po wysłaniu pozwanemu odpisu pozwu. Cofnięciu pozwu nie sprzeciwia się prawo i zasady współżycia społecznego, nie zmierza ono także do obejścia prawa ( art. 203 § 4 k.p.c.). Według art. 355 § 1 k.p.c., sąd wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania, jeżeli powód cofnął ze skutkiem prawnym pozew lub jeżeli wydanie wyroku stało się z innych przyczyn zbędne lub niedopuszczalne. Mając to na uwadze, po myśli art. 355 § 1 i 2 k.p.c., orzeczono jak w punkcie 2 postanowienia.

Rozstrzygnięcie o kosztach sądowych zawarte w punkcie 3 postanowienia znajduje uzasadnienie w dyspozycji art. 108 1 k.p.c. w związku z art. 79 ust. 1 pkt 3 lit. a u.k.s.c. Strona powodowa uiściła początkowo opłatę sądową liczoną od wartości przedmiotu sporu wynoszącego 682,00 zł w kwocie 30,00 zł. Po ustaleniu jednak wartości przedmiotu sporu na kwotę 2.077,00 zł, należna opłata sądowa wynosi 100,00 zł. Co prawda, z uwagi na cofnięcie pozwu należał się stronie powodowej zwrot połowy opłaty sądowej ( 50,00 zł ), jednakże – przy zważeniu brakującej części opłaty sądowej w wysokości 70,00 zł – strona powodowa zobowiązana była ostatecznie do uiszczenia jeszcze kwoty 20,00 zł tytułem wyrównania brakującej opłaty sądowej do połowy jej wysokości.

O kosztach procesu w punkcie 4 postanowienia rozstrzygnięto na podstawie art. 203 § 2 zd. drugie k.p.c., wedle którego w razie cofnięcia pozwu, na żądanie pozwanego powód zwraca mu koszty, jeżeli sąd już przedtem nie orzekł prawomocnie o obowiązku ich uiszczenia przez pozwanego. Pozwanemu należał się zwrot kosztów zastępstwa procesowego w kwocie 617,00 zł, przy uwzględnieniu chwili złożenia pozwu.