Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Pozwem wniesionym w dniu 2 kwietnia 2015 r. H. W. odwołała się od wypowiedzenia umowy o pracę doręczonego jej w dniu 25 marca 2015 r. przez pracodawcę – Zakład (...) w P.. Powódka zażądała uznania oświadczenia o wypowiedzeniu jej umowy o pracę za bezskuteczne, a w przypadku upływu okresu wypowiedzenia – o przywrócenie do pracy na poprzednich warunkach. Nadto H. W. wniosła o zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych. Uzasadniając swoje stanowisko powódka wskazała, że u pozwanego pracuje od 1978 roku, jednakże od kilkunastu lat strony pozostają w konflikcie na tle zakresu obowiązków powódki. Powódka wskazała, że w 2001 roku, bezpośrednia przełożona zaproponowała jej podwyżkę w zamian za sprzątanie dodatkowo klatki schodowej w budynku przy ul. (...). Wobec braku przyznania jej podwyżki powódka twierdzi, że sprzątanie przedmiotowej klatki nie należy do jej obowiązków, a tym samym notoryczne niewykonywanie i zaniedbywanie obowiązków pracowniczych polegających na sprzątaniu klatki schodowej budynku położonego w P. przy ul. (...) nie może prowadzić do utraty zaufania wobec niej. Powódka wskazała, że w takim stanie rzeczy podany powód wypowiedzenia umowy o pracę nie jest prawdziwy. Nadto podniosła, że polecenie przez pozwanego sprzątania klaki schodowej było nałożeniem na powódkę dodatkowych obowiązków, niemieszczących się w rodzaju pracy uzgodnionej w umowie o pracę, wobec czego pozwany Zakład winien podwyższyć powódce wynagrodzenie albo dokonać wypowiedzenia zmieniającego warunki zatrudnienia.

Pozwany Zakład (...) w P. ustosunkował się do żądania powódki w odpowiedzi na pozew z dnia 2 czerwca 2015 roku. Wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych. W uzasadnieniu pisma wskazano, że w okresie zatrudnienia powódki, pozwany Zakład kilkukrotnie zmieniał siedzibę, z czym związana była zmiana miejsca wykonywania pracy przez powódkę i zakresu jej obowiązków. W 2001 roku, gdy pozwana przeniosła siedzibę na ul. (...) w P., uległa zmniejszeniu powierzchnia, do której sprzątania powódka była obowiązana (z ok. 700 m 2 do ok. 400 m 2), przy jednoczesnym włączeniu w zakres jej obowiązków codziennego zamiatania klatki schodowej i mycia jej dwa razy w miesiącu. Wynagrodzenie H. W. nie uległo wówczas zmianie. Zakres obowiązków został powódce przedstawiony na piśmie, które zostało przez nią przyjęte do wiadomości i stosowania poprzez złożenie podpisu. Pozwany wskazał, że w 2006 roku powódka zaczęła domagać się podwyżki z tytułu zwiększenia zakresu jej obowiązków o sprzątanie klatki schodowej. W związku z odmową podwyższenia kwoty wynagrodzenia powódka skierowała sprawę na drogę postępowania sądowego (Sąd Rejonowy Szczecin – Centrum w Szczecinie, Wydział IX Pracy i Ubezpieczeń Społecznych, sygn. akt (...)które zakończyło się prawomocnym wyrokiem oddalającym powództwo. Pozwany wskazał, że pomimo licznych upomnień i pism kierowanych do powódki, notorycznie i konsekwentnie nie wykonywała ciążących na niej obowiązków, polegających na sprzątaniu klatki schodowej, co doprowadziło do wypowiedzenia jej umowy o pracę.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

H. W. była zatrudniona w Zakładzie (...) w P. na stanowisku sprzątaczki od 2 listopada 1978 r. w pełnym wymiarze czasu pracy na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony.

Niesporne, a nadto: umowa o pracę z dnia 2 listopada 1978 r. – k. 2 cz. B akt osobowych powódki.

Powódka wykonywała każdorazowo swoją pracę przede wszystkim w siedzibie Zakładu (...) w P., która początkowo znajdowała się w budynku przy ul. (...), następnie od 1990 r. w budynku przy ul. (...), a we wrześniu 2001 r. doszło do przeniesienia siedziby Zakładu na ul. (...) w P.. W wyniku każdej kolejnej zmiany siedziby Zakładu ulegały modyfikacji obowiązki H. W.. Przed przeniesieniem siedziby Zakładu w lutym 2001 roku został sporządzony projekt zakresu obowiązków H. W., dotyczący budynku przy ul. (...). Po przeniesieniu siedziby z ul. (...) na ul. (...) zmniejszyła się powierzchnia, do której sprzątania była ona zobowiązana (z ok. 700 m 2 do ok. 400 m 2), przy czym jej wynagrodzenie nie uległo zmianie. H. W. otrzymała nowy zakres obowiązków, obejmujący m. in. codzienne zamiatanie klatki schodowej i mycie jej dwa razy w miesiącu.

Dowód:

–

zakres obowiązków powódki – k. 25 cz. B akt osobowych powódki;

–

pismo z dnia 31.08.2001 r. – k. 37 cz. B akt osobowych powódki;

–

zakres obowiązków powódki – k. nienumerowana za k. 25 cz. B akt osobowych powódki;

–

pismo z dnia 12.12.2006 r. – k. 13;

–

porównanie powierzchni sprzątanej przez powódkę – k. 102 akt sprawy o sygn. (...).

Początkowo H. W. dopełniała swoich obowiązków w zakresie sprzątania klatki schodowej w budynku przy ul. (...). W roku 2006 z Zakładzie miały miejsce generalne podwyżki. Na wniosek związków zawodowych, druga sprzątaczka – A. K. (uprzednio L.) otrzymała wyższą podwyżkę niż wszyscy. Było to związane z faktem, że sprzątana przez nią powierzchnia była większa od tej sprzątanej przez H. W., a mimo to jej stawka była niższa. Wówczas po raz pierwszy H. W. zgłosiła do dyrekcji Zakładu swoje zastrzeżenia co do zakresu swoich obowiązków, wskazując, że za sprzątanie klatki schodowej jej bezpośrednia przełożona J. P. obiecała jej podwyżkę w wysokości 1 zł do stawki godzinowej. Pracodawca wyjaśnił jej wówczas, że nie jest mu nic wiadomo o takich ustaleniach, nie może na nie przystać, nadto wskazał, że sprzątanie klatki schodowej należy do jej obowiązków niemalże od początku okresu po przeniesieniu siedziby na ul. (...), a zaprzestanie wykonywania tej czynności będzie traktowane jako zaniedbanie obowiązków służbowych. Pomimo tego H. W. samowolnie ograniczyła sprzątanie klatki w grudniu 2006 roku. Na skutek upomnień ze strony pracodawcy w kwietniu 2007 roku powróciła do wykonywania swoich obowiązków w tym zakresie.

J. P. przeszła na emeryturę w 2002 roku.

Dowód:

–

pismo z dnia 12.12.2006 r. – k. 13;

–

pismo z dnia 19.04.2007 r. – k. 16;

–

zeznania świadka B. K. – k. 90-92;

–

zeznania świadka I. N. – k. 92;

–

zeznania świadka J. P. – k. 96-97;

–

częściowo przesłuchanie powódki – k. 97-98;

–

przesłuchanie za pozwanego R. N. – k. 98-100.

Na skutek pozwu wniesionego przez H. W. w 2010 roku, na tle sporu o wynagrodzenie toczyło się przed Sądem Rejonowym Szczecin-Centrum w Szczecinie Wydziałem IX Pracy i Ubezpieczeń Społecznych (a następnie w wyniku wniesienia apelacji przed Sądem Okręgowym w Szczecinie) postępowanie w sprawie o sygn. akt (...). W przedmiotowym postępowaniu H. W. domagała się zasądzenia od Zakładu (...) w P. dodatkowego wynagrodzenia za sprzątanie klatki schodowej w budynku przy ul. (...) w P.. Wyrokiem z dnia 15 marca 2012 roku powództwo H. W. zostało oddalone. Wobec nieuwzględnienia apelacji powódki wyrok stał się prawomocny.

Niesporne, a nadto: akta postępowania w sprawie o sygn. (...)Sądu Rejonowego Szczecin-Centrum w Szczecinie.

W latach 2010-2012 H. W. sprzątała klatkę schodową niesystematycznie. Następnie zaprzestała całkowicie jej sprzątania w 2012 roku. Po kolejnych upomnieniach ze strony dyrekcji pracodawcy H. W. wróciła do wykonywania swoich obowiązków w pełnym zakresie. W marcu 2015 roku H. W. po raz kolejny zaprzestała sprzątania klatki schodowej w budynku przy ul. (...) w P.. W okresach, gdy H. W. zaprzestawała sprzątania klatki schodowej pracodawca zlecał wykonanie tej czynności za dodatkowym wynagrodzeniem drugiej sprzątaczce – A. K. (uprzednio L.).

Dowód:

–

pismo z dnia 17.03.2015 r. – k. 34;

–

pismo z dnia 20.03.2015 r. – k. 35 – 36;

–

pismo z dnia 13.03.2015 r. – k. 38;

–

pismo z dnia 04.04.2012 r. – k. 44;

–

pismo z dnia 09.03.2012 r. – k. 49,

–

zeznania świadka B. K. – k. 90 – 92;

–

częściowo przesłuchanie powódki – k. 97 – 98;

–

przesłuchanie za pozwanego R. N. – k. 98 – 100.

Pismem z dnia 25 marca 2015 roku Zakład (...) w P. rozwiązał umowę o pracę zawartą z H. W. na czas nieokreślony w dniu 02.11.1978 r. z zachowaniem trzymiesięcznego okresu wypowiedzenia, jako przyczynę wypowiedzenia wskazując notoryczne niewykonywanie i zaniedbywanie przez nią obowiązków pracowniczych, polegających na sprzątaniu klatki schodowej budynku położonego w P. przy ul. (...) poprzez jej codziennie zamiatanie i mycie dwa razy w miesiącu. Pracodawca uzasadnił, że pomimo wielokrotnego upominania pracownicy, nie wykonywała ona podstawowych obowiązków pracowniczych, co doprowadziło do utraty wobec niej zaufania.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo okazało się niezasadne i z tego względu zasługiwało na oddalenie.

Sąd dokonał ustaleń faktycznych na podstawie załączonych do pozwu oraz odpowiedzi na pozew dokumentów, akt osobowych powódki, akt postępowania o sygn.(...), zeznań świadków oraz przesłuchania stron. Nadto część okoliczności była między stronami bezsporna – fakt zatrudnienia powódki na stanowisku sprzątaczki, okres zatrudnienia, zmiany miejsca wykonywania obowiązków pracowniczych przez powódkę oraz złożenie przez pozwaną oświadczenia woli o rozwiązaniu umowy o pracę za wypowiedzeniem. Kwestią, co do której strony nie było zgody między stronami, a której wyjaśnienie miało fundamentalne znaczenie dla rozstrzygnięcia sporu był zakres obowiązków powódki, po przeniesieniu siedziby pozwanej do budynku przy ul. (...) w P., czyli po roku 2001 – konkretnie istnienie bądź nieistnienie obowiązku sprzątania przez powódkę klatki schodowej.

Dokumenty, stanowiące podstawę ustalonego stanu faktycznego w większości nie budziły wątpliwości Sądu. Prawdziwość i wartość dowodowa dokumentów, poza zakresem obowiązków, znajdującym się na nienumerowanej karcie, za k. 25 cz. B akt osobowych powódki, nie była kwestionowała przez żadną ze stron, zatem Sąd uznał je za wiarygodne. Odnośnie wyżej wskazanego dokumentu powódka podważała prawdziwość widniejącego na nim podpis, wskazując, że nigdy takiego pisma nie podpisywała i nie jest on nawet podobny do używanego przez nią podpisu. Pomimo tego Sąd uznał niniejszy dokument za wiarygodny i postanowił uczynić go podstawą swoich ustaleń faktycznych. W pierwszej kolejności należy zauważyć, że powódka już we wcześniej toczącym się postępowaniu (sygn. akt (...)) występowała z takimi zarzutami, jednakże z czasem się z nich wycofała. W odpowiedzi na pozew zakwestionowała autentyczność tego dokumentu (k. 67 akt sprawy o sygn. (...)), następnie na rozprawie w dniu 27 stycznia 2011 roku wskazała, że nie otrzymała takiego pisma, chociaż podpis został nakreślony jej charakterem pisma, twierdząc że istnieje możliwość, iż został on skserowany (k. 72 akt sprawy o sygn. (...)). Ostatecznie po okazaniu jej oryginału dokumentu w aktach osobowych potwierdziła ona, że podpis złożony na dokumencie należy do niej (k. 109 akt sprawy o sygn. (...)). Nadto ani w postępowaniu o zapłatę zaległego wynagrodzenia, ani w przedmiotowym postępowaniu żadna ze stron nie wnioskowała o przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego z zakresu pisma. Na prawdziwość i autentyczność niniejszego dokumentu wskazuje również fakt, że jego treść znajduje odzwierciedlenie w zeznaniach wiarygodnych świadków oraz pozostałych dokumentów. Nie ma przy tym znaczenia, ani to że na dokumencie nie widnieje data, ani że nie widnieje na nim numer karty. W ocenie Sądu pomimo braku wskazania daty pisma to najprawdopodobniej powstało ono we wrześniu 2001 roku, a z pewnością nie wcześniej niż w lutym 2001 roku i nie później niż w 2002 roku, gdyż podpisany został przez J. P., która w tym roku odeszła na emeryturę. Okoliczności powstania tego dokumentu oraz projektu zakresu obowiązków datowanego na 12 lutego 2001 roku wyjaśnia w swoim piśmie z dnia 12 grudnia 2006 roku dyrektor Zakładu (...). W ocenie Sądu przedstawiona wersja zdarzeń jest logiczna, a zaprezentowane wówczas wyjaśnienie spójne z jego stanowiskiem w postępowaniu o sygn. (...)oraz przesłuchaniem R. N. w charakterze strony w niniejszym postępowaniu.

Sąd nie uznał natomiast za wiarygodny dokumentu zakresu obowiązków załączonego przez powódkę do pozwu (k. 9). Dokument stanowi zdaniem powódki rzekomo wręczony jej przez pracodawcę zakres obowiązków po przeniesieniu się pracodawcy do budynku przy ul. (...). Należy jednak zauważyć, że dokument przedstawiony przez powódkę stanowi kserokopię innego dokumentu bądź zbioru dokumentów. Powódka nie dysponuje oryginałem złożonego dokumentu i nie umiała w toku procesu racjonalnie wyjaśnić, w jakich okolicznościach sporządziła kopię dokumentu złożoną do akt sprawy. Powoływała się na włamanie do jej piwnicy w roku 1998 r., co kompletnie nie ma związku czasowego z ewentualną data powstania dokumentu. Już na pierwszy rzut oka widać, że dokumenty powstał z co najmniej dwóch różnych dokumentów – poszczególne partie kopii różnią się czcionką a wersy tych partii nie zachowują geometrii. Prowadzi to do wniosku, że dokument mógł zostać przez powódkę spreparowany na potrzeby niniejszego procesu tym bardziej, że ani powódka ani jej pełnomocnik nie byli w stanie potwierdzić istnienia dokumentu, z którego kopię sporządzono. Ta okoliczność dodatkowo pozbawia wiarygodności twierdzenia powódki odnośnie innej treści zakresu jej obowiązków, niż ta zawarta w jej aktach osobowych.

W ocenie Sądu nie budziły z kolei wątpliwości dowody z zeznań świadków oraz przesłuchania w charakterze strony R. N.. Wszyscy świadkowie oraz R. N. zeznawali zgodnie, że do obowiązków H. W. niemalże od razu po przeniesieniu siedziby na ul. (...) w P. we wrześniu 2001 roku należało sprzątanie klatki schodowej. Ich zeznania są w tym zakresie spójne i logiczne. Konsekwentnie utrzymywali oni również, że pierwsze sygnały ze strony H. W., że sprzątanie klatki schodowej nie należy do jej obowiązków pojawiły się dopiero w 2006 roku, a zatem po co najmniej 4 latach od podpisania przez nią zakresu obowiązków, obejmującego tę czynność oraz jej wykonywania bez zastrzeżeń. Zeznania świadków i przesłuchanie za powoda dyrektora pozwanego Zakładu znajdują również potwierdzenie w treści znajdujących się w aktach sprawy dokumentów, w szczególności korespondencji stron.

Dowód z przesłuchania powódki zasługiwał na uwzględnienie wyłącznie w takim zakresie w jakim pokrywał się z pozostałym zgromadzonym w sprawie wiarygodnym materiałem dowodowym. W szczególności Sąd nie dał wiary twierdzeniom powódki w zakresie, w którym wskazywała ona, że nie podpisywała zakresu obowiązków, z którego wynikał obowiązek sprzątania klatki schodowej, sprzątanie klatki nie należało do jej obowiązków, przyczyn dla których zaczęła sprzątać klatkę schodową (obietnica dodatkowego wynagrodzenia) i przyczyn dla których zaniechała wykonywania tej czynności (brak wypłaty dodatkowego wynagrodzenia). Ponadto podawane przez nią okresy, w których nie sprzątała klatki schodowej pokrywają się z pozostałym wiarygodnym materiałem dowodowym jedynie w części i w tej części zostały uwzględnione. Powódka wskazała, że zaczęła sprzątać klatkę w 2002 roku, wyłącznie ze względu na obietnicę podwyżki ze strony J. P. i I. N., podczas gdy pracodawca po raz pierwszy wydał jej polecenie sprzątania klatki w 2007 lub 2008 roku. Jednocześnie powódka twierdzi, że pracodawca nigdy nie wydawał jej polecenia sprzątania klatki schodowej. Sąd uznał, że zeznania H. W. nie tylko stoją w sprzeczności z pozostałymi dowodami w sprawie, ale są nielogiczne i niekonsekwentne, a tym samym nie zasługują na wiarę we wskazanym zakresie.

Zgodnie z art. 22 § 1 k. p. przez nawiązanie stosunku pracy pracownik zobowiązuje się do wykonywania pracy określonego rodzaju na rzecz pracodawcy i pod jego kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonym przez pracodawcę. Nadto jak stanowi art. 100 § 1 k. p. pracownik jest obowiązany wykonywać pracę sumiennie i starannie oraz stosować się do poleceń przełożonych, które dotyczą pracy, jeżeli nie są one sprzeczne z przepisami prawa lub umową o pracę. Odnośnie obowiązków pracodawcy należy w tym miejscu wskazać na treść art. 94 pkt 1 k. p., zgodnie z którym pracodawca jest obowiązany w szczególności zaznajamiać pracowników podejmujących pracę z zakresem ich obowiązków, sposobem wykonywania pracy na wyznaczonych stanowiskach oraz ich podstawowymi uprawnieniami.

W umowie o pracę z dnia 2 listopada 1978 r. określając rodzaj wykonywanej pracy wskazano, że H. W. została zatrudniona na stanowisku sprzątaczki. Z wyroku Sądu Najwyższego z dnia 2 października 2008 r. o sygn. akt I PK 73/08 wynika, że rodzaj pracy może być określony w sposób bardziej lub mniej szczegółowy. Strony stosunku pracy, określając rodzaj pracy w sposób ogólny, pozostawiają pracodawcy – w ramach jego uprawnień kierowniczych – uszczegółowienie zakresu czynności pracownika. Zakres czynności pracownika stanowi konkretyzację umówionego rodzaju pracy, stanowi zbiorcze polecenie pracodawcy i nie wymaga zgody pracownika na jego zmianę. Nadto Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 19 lutego 2010 r., o sygn. akt II PK 221/09 stwierdził, że jeśli wykonywane przez pracownika dodatkowe czynności mieszczą się w ogólnych ramach rodzaju pracy objętego treścią stosunku pracy, to pracownikowi nie przysługuje z tego tytułu dodatkowe wynagrodzenie, zaś polecenie wykonywania takich czynności – jeśli nie narusza istotnych elementów treści stosunku pracy wynikających w szczególności z umowy o pracę – nie wymaga dokonania wypowiedzenia zmieniającego. Jeżeli zatem rodzaj pracy i miejsce jej świadczenia zostały w umowie o pracę określone w sposób ogólny, to utrzymanie się w granicach wyznaczonych takim określeniem oznacza, że nie zachodzi istotna zmiana warunków pracy, a jedynie ich konkretyzacja w ramach pracy podporządkowanej kierownictwu pracodawcy. W ustalonym stanie faktycznym zakres obowiązków powódki zmieniał się w okresie świadczenia przez nią pracy wielokrotnie, co spowodowane było nie tylko przenosinami siedziby, ale również zmiennymi potrzebami pracodawcy. Jest to natomiast zjawisko całkowicie naturalne i całkowicie dopuszczalne, o ile zakres obowiązków mieści się w ramach określonych treścią umowy pracy. Sąd przyjął zatem, że nałożenie na H. W. obowiązku sprzątania klatki schodowej z całą pewnością mieścił się w rodzaju wykonywanej pracy sprzątaczki, wobec czego nie wymagał ani udzielenia powódce podwyżki ani złożenia wypowiedzenia zmieniającego. Na marginesie należy również podkreślić, że po przeniesieniu siedziby Zakładu do budynku przy ul. (...) w P. praca powódki nie uległa zmianie wyłącznie ilościowej (z większej powierzchni na mniejszą), a nie rodzajowej. Nie można bowiem przyjąć, że sprzątanie klatki schodowej jest pracą rodzajowo inną niż np. sprzątanie pomieszczeń biurowych, skoro stanowisko powódki zostało określone jako „sprzątaczka”.

Odnośnie zaś obowiązku pracodawcy zaznajomienia pracownika z zakresem jego obowiązków to jak wskazuje się w doktrynie i orzecznictwie może ono przybrać zarówno formę pisemną jak i ustną, gdyż przepisy prawa pracy nie obligują pracodawcy do przekazania pracownikowi zakresu jego obowiązków na piśmie. Taki pogląd wyraził Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 7 stycznia 1998 r., o sygn. akt I PKN 457/97, w którym wskazał, że obowiązek zaznajomienia pracowników podejmujących pracę z zakresem obowiązków oraz sposobem wykonywania pracy może nastąpić również w ramach informacji ustnej, przy uwzględnieniu charakteru pracy, jej złożoności oraz wykształcenia i doświadczenia zawodowego pracownika. Co więcej, Sąd Najwyższy stoi na stanowisku (wyrok z dnia 26 lutego 2003 r., sygn. akt I PK 149/02), że zakres zadań wynikających z określonego w umowie stanowiska może być konkretyzowany nie tylko przez przedstawienie pracownikowi pisemnego zakresu czynności, ale również w drodze poleceń pracodawcy, mieszczących się w granicach zakreślonych ustalonym w umowie rodzajem pracy (zajmowanym stanowiskiem). Wobec powyższego, należy zauważyć, że nie miało pierwszorzędnego znaczenia w rozstrzygnięciu niniejszej sprawy ustalenie czy sporny zakres obowiązków został przez powódkę rzeczywiście podpisany i jej przekazany. Nie ma bowiem wątpliwości, że pozwany pracodawca wielokrotnie wskazywał powódce, że sprzątanie klatki schodowej należy do jej obowiązków. Okoliczność taka bezsprzecznie wynika ze znajdującej się w aktach sprawy korespondencji stron, zeznań świadków oraz stron, a nawet z samej treści pozwu. Nieuzasadnione jest zatem twierdzenie pozwu, że pomiędzy pracodawcą a H. W. istnieje wieloletni spór o zakres obowiązków, skoro powódka zdaje sobie sprawę, że pracodawca zalicza do jej obowiązków pracowniczych sprzątanie klatki schodowej.

Na marginesie należy jeszcze wskazać, że w zasadzie bez znaczenia dla rozstrzygnięcia przedmiotowego sporu są okoliczności związane z rzekomą obietnicą uzyskania podwyżki przez powódkę udzieloną przez J. P. i I. N.. Pomimo tego, Sąd przyjmuje za swoje ustalenia poczynione w postępowaniu o sygn. akt IX P 452/10, z których wynika, że powódce podwyżka ta nie należała się.

Wobec powyższego w ocenie Sądu H. W. przez wiele lat zaniedbywała wykonywanie swoich obowiązków pracowniczych, w zakresie sprzątania klatki schodowej w budynku przy ul. (...) w P., poprzez codzienne jej zamiatanie oraz mycie dwa razy w miesiącu. Obowiązek wykonywania poleceń służbowych jest jednym z podstawowych obowiązków pracowniczych, a zatem nieusprawiedliwiona odmowa ich wykonania jest uznawana za ciężkie naruszenie tych obowiązków. W takiej sytuacji Sąd nie miał wątpliwości, że podana w oświadczeniu o rozwiązaniu umowy o pracę za wypowiedzeniem jest prawdziwa i rzeczywista oraz w pełni uzasadniona.

Zgodnie z art. 45 § 1 k. p. w razie ustalenia, że wypowiedzenie umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony jest nieuzasadnione lub narusza przepisy o wypowiadaniu umów o pracę, sąd pracy – stosownie do żądania pracownika – orzeka o bezskuteczności wypowiedzenia, a jeżeli umowa uległa już rozwiązaniu – o przywróceniu pracownika do pracy na poprzednich warunkach albo o odszkodowaniu. W związku z powyższym, żądanie pozwu przywrócenia H. W. do pracy na poprzednich warunkach mogłoby zostać przez Sąd uwzględnione wyłącznie wówczas, gdy w toku postępowania wykazane zostało, że przyczyna wypowiedzenia umowy o pracę była nieuzasadniona lub jeżeli oświadczenie takie naruszałoby przepisy o wypowiadaniu umów o pracę. Żadna z wyżej wskazanych przesłanek nie zaistniała w ustalonym stanie faktycznym, zatem powództwo jako bezzasadne podlegało oddaleniu.

Rozstrzygnięcie o kosztach procesu zawarte w punkcie drugim wyroku oparto na treści art. 98 § 1 k.p.c., zgodnie z którym strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony. Do niezbędnych kosztów procesu strony reprezentowanej przez adwokata zalicza się wynagrodzenie, jednak nie wyższe niż stawki opłat określone w odrębnych przepisach i wydatki jednego adwokata, koszty sądowe oraz koszty nakazanego przez sąd osobistego stawiennictwa strony. Zgodnie natomiast z art. 99 k.p.c. stronom reprezentowanym przez radcę prawnego zwraca się koszty w wysokości należnej według przepisów o wynagrodzeniu adwokata.

Niniejszą sprawę powódka przegrała w całości. Pozwany wnosił o zasądzenie na jego rzecz kosztów postepowania według norm przepisanych, na które w tym przypadku składały się wyłącznie koszty zastępstwa procesowego, w kwocie 60 złotych, których wysokość została ustalona w oparciu o § 11 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. z 2010 r. Nr 10, poz. 65, z późn. zm.). Sąd nie zasądził natomiast tytułem zwrotu kosztów postępowania kwoty 17 złotych uiszczonej opłaty skarbowej od pełnomocnictwa, gdyż zgodnie z postanowieniem Sądu Najwyższego z dnia 11 września 2012 r., o sygn. akt III PK 16/12 złożenie dokumentu stwierdzającego udzielenie pełnomocnictwa w sprawie dotyczącej przywrócenia do pracy nie podlega opłacie skarbowej. Opłata taka nie wchodzi w skład niezbędnych kosztów procesu, o których mowa w art. 98 § 1 KPC.

ZARZĄDZENIE

1.  odnotować;

2.  odpis wyroku wraz z odpisem uzasadnienia doręczyć pełnomocnikowi powódki;

3.  akta przedłożyć z apelacją lub za 21 dni.

Dnia 23.08.2015 r.

Kontakt: saos_malpka_saos_kropka_org_kropka_pl | Wersja SAOS: 0.9.13