Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 5 października 2016 r.

Sąd Rejonowy w Olsztynie Wydział IX Karny

w składzie:

Przewodniczący – SSR Aneta Żołnowska

Protokolant – Katarzyna Kij-Piskorz

w obecności oskarżyciela publ. D. K.

po rozpoznaniu w dniu 31 sierpnia 2016 r., 21 września 2016 r., 5 października 2016r., sprawy

A. S.

c. Z. i E. z domu M.

ur. (...) w O.

obwinionej o to, że:

w dniu 13 maja 2016 r. o godz. 15:02 w O. na ul. (...) kierując samochodem m-ki M. o nr rej. (...) podczas zmiany pasa ruchu nie zachowała szczególnej ostrożności i nie ustąpiła pierwszeństwa przejazdu kierującemu samochodem m-ki S. o nr rej. (...) w wyniku czego doprowadziła do zderzenia, uszkodzenia pojazdu oraz zagrożenia bezpieczeństwa w ruchu drogowym

- tj. za wykroczenie z art. 86 § 1 kw w zw. z art. 22 ust. 1i 4 ustawy Prawo o ruchu drogowym

ORZEKA

I.  obwinioną A. S. uznaje za winną popełnienia zarzucanego jej czynu i za to z mocy art.86 § 1 kw skazuje ją na karę grzywny w wymiarze 200 (dwustu) złotych;

II.  na podstawie art. 118 § 1 kpw i art. 3 ust. 1 w zw. z art. 21 pkt. 2 ustawy o opłatach w sprawach karnych obciąża obwinioną zryczałtowanymi wydatkami postępowania w kwocie 100 (sto) złotych i opłatą w kwocie 30 (trzydzieści) złotych.

Sygn. akt IX W 2430/16

UZASADNIENIE

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 13 maja 2016r. o godz. 15.02 A. S. kierowała samochodem m – ki M. o nr rej. (...). Jechała prawym pasem ul. (...) w O. w kierunku ul. (...). Bezpośrednio za nią jechał Ł. G. (1), kierujący pojazdem m – ki S. o nr rej. (...). Gdy oba pojazdy znajdowały się na łuku drogi w lewo, kierująca M. włączyła lewy kierunkowskaz, sygnalizując zamiar zmiany pasa ruchu. Nie mogła tego manewru bezpiecznie wykonać bowiem na pasie, na który miała zamiar wjechać, równolegle do jej samochodu, poruszał się inny pojazd. W tym samym czasie Ł. G. (1), korzystając z okazji, iż na jego wysokości prawy pas ruchu był wolny, wjechał na niego. A. S. po ustąpieniu pierwszeństwa ostatniemu z kolumny samochodów na lewym pasie, rozpoczęła zmianę pasa, nie zauważywszy, iż bezpośrednio za ostatnim pojazdem znajduje się jeszcze S.. Ł. G. (1) widząc manewr kierującej M., zwolnił i zjechał do lewej krawędzi jezdni, ale mimo nieznacznej zmiany toru ruchu, doszło do kontaktu pojazdów.

W wyniku zdarzenia w pojeździe M. zarysowany i zerwany z zaczepów został tylny zderzak z lewej strony oraz zarysowany tylny lewy błotnik. W S. nieznacznie została zarysowana i wgnieciona powłoka prawego przedniego błotnika; uszkodzenie to znajdowało się na wysokości ok. 10 cm nad dolną krawędzią, było o długości ok. 10 cm, a szerokości ok. 2cm.

(dowody: wyjaśnienia obwinionej, w części, w której Sąd dał im wiarę k. 54, zeznania świadka Ł. G. k. 60 -60v, zawiadomienia o wykroczeniu k. 3 i 4, nagranie z monitoringu k. 11, protokół oględzin samochodu S. k. 18, protokół oględzin pojazdu M. k. 24)

Obwiniona A. S. nie przyznała się do popełnienia zarzucanego jej czynu. Wyjaśniła, iż poruszała się prawym pasem ul. (...), który chciała zmienić na lewy. Zasygnalizowała swój zamiar kierunkowskazem, ale nie zmieniała pasa, bo pasem lewym poruszały się inne pojazdy. Gdy one przejechały, rozpoczęła manewr, usłyszała za plecami „gwałtowne przyciśnięcie gazu i uderzenie”. Obwiniona była pewna, iż kierujący S. nie włączył kierunkowskazu, w jej ocenie nie dostosował prędkości i nie widział „pomarańczowego” światła na najbliższym skrzyżowaniu. Obwiniona szczegółowo opisała zdarzenia, które miały miejsce po kolizji, ale w żaden sposób nie wpływają one na ustalenia stanu faktycznego w sprawie. Odnośnie sygnalizowania manewrów zmiany pasa ruchu, należy stwierdzić, iż bezsprzecznie manewr swój sygnalizowała obwiniona, można to zobaczyć na nagraniu, co do kierunkowskazu pojazdu m – ki S. nie sposób się wypowiedzieć, bowiem nie jest on widoczny.

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom obwinionej w części, jaka została potwierdzona pozostałym materiałem dowodowymi w sprawie, a w szczególności nagraniem z monitoringu miejskiego. Wbrew twierdzeniom obwinionej, pojazd S., w momencie rozpoczęcia przez nią manewru zmiany pasa ruchu, już się na nim znajdował. Pokrzywdzony nie przyspieszał, a wręcz przeciwnie nieznacznie zwolnił i zjechał do lewej krawędzi jezdni.

Świadek Ł. G. (1) zeznał zgodnie z ustalonym stanem faktyczny. Stwierdził, iż jego pojazd znajdował się na wysokości połowy samochodu obwinionej, gdy ta zaczęła zmieniać pas ruchu. Nie był w stanie powiedzieć jaką odległość przejechał lewym pasem, określił ją na kilkadziesiąt metrów. Przyjmując, iż poruszał się z deklarowaną prędkością 50km/h, w ocenie Sądu mogła to być odległość najwyżej kilkunastu metrów (50km/h =13,88m/s). Pokrzywdzony, tak jak wcześniej obwiniona przedstawił swoją wersję zdarzeń jakie nastąpiły po kolizji, które w ocenie Sądu nie mają znaczenia dla rozstrzygnięcia w sprawie. Sąd dał wiarę zeznaniom wymienionego świadka bowiem są one jasne, spójne i co do zasady znajdują potwierdzenie w materiale filmowym z monitoringu miejskiego.

Zmiana pasa ruchu polega na zmianie położenia pojazdu w stosunku do krawędzi lub osi jezdni, przy utrzymaniu ruchu na tej samej jezdni. Z treści przepisu art. 22 ust 1 wynika, że zmiana zajmowanego pasa ruchu może nastąpić: z zachowaniem szczególnej ostrożności (ust. 1); kierujący pojazdem, zmieniając zajmowany pas ruchu, jest obowiązany ustąpić pierwszeństwa pojazdowi jadącemu po pasie ruchu, na który zamierza wjechać, oraz pojazdowi wjeżdżającemu na ten pas z prawej strony ( ust. 4). Szczególna ostrożność polega na upewnieniu się, czy można dokonać zmiany pasa ruchu bez utrudnienia ruchu lub spowodowania jego zagrożenia. Innymi słowy, kierujący pojazdem musi być na tyle uważny, by zdążyć zaniechać pasa ruchu, gdyby jego kontynuowanie stwarzało zagrożenie dla ruchu drogowego lub zmuszało innego uczestnika ruchu do podjęcia manewru obronnego. Kierujący zamierzający wykonać wyżej wymieniony manewr winien go zawczasu i wyraźnie zasygnalizować ( ust 5), nie można jednak zapominać, iż sama sygnalizacja nie uprawnia do wykonania manewru. Kierujący winien przede wszystkim zachowywać szczególną ostrożność i uważnie obserwować warunki ruchu od momentu powzięcia zamiaru wykonania manewru, poprzez cały czas jego trwania, aż do bezpiecznego zakończenia. Musi liczyć się z sytuacją, w której jadący za nim kierujący zdoła wykonać ten manewr wcześniej i będzie się znajdował w pozycji uprzywilejowanej.

Wobec powyższych ustaleń, w ocenie Sądu, wina obwinionej jest ewidentna i została jej udowodniona. W dniu 13 maja 2016r. o godz. 15.02 w O. na ul. (...) kierując samochodem m - ki M. o nr rej. (...) podczas zmiany pasa ruchu nie zachowała szczególnej ostrożności i nie ustąpiła pierwszeństwa przejazdu kierującemu samochodem m - ki S. o nr rej. (...), w wyniku czego doprowadziła do zderzenia i uszkodzenia pojazdów oraz zagrożenia bezpieczeństwa w ruchu drogowym. Czyn ten wyczerpuje znamiona wykroczenia z art. 86§1k w zw z art. 22 ust 1 i 4 Prawa o ruchu d rogowym Z mocy tego przepisu obwiniona została skazana i wymierzono jej karę jak w sentencji wyroku.

Wymierzając obwinionej karę Sąd miał na uwadze okoliczności zdarzenia, a w szczególności warunki w jakich ruch się odbywał oraz fakt, iż obwiniona wyraźnie sygnalizowała swój manewr, co oczywiście zgodnie z przepisami nie obligowało jadącego za nią pokrzywdzonego do umożliwienia jej wykonania manewru, ale w ocenie Sądu takie zachowanie zgodne byłoby z niepisanymi zasadami tzw. „kultury na drodze”. Sąd uwzględnił jako okoliczność obciążając dotychczasową karalność obwinionej za wykroczenia ( wydruk z (...) k. 31).

W ocenie Sądu, kara wymierzona obwinionej jest adekwatna do stopnia jej zawinienia i społecznej szkodliwości czynu. Tak ukształtowana wpłynie na obwinioną wychowawczo i zapobiegawczo oraz spełni swe zadania w zakresie prewencji ogólnej.

Wobec skazania obwiniona została obciążona kosztami postępowania i opłatą.