Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 października 2013 r.

Sąd Okręgowy w Ostrołęce III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 30 października 2013 r. w O.

sprawy z odwołania K. M.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w P.

o rentę z tytułu niezdolności do pracy

na skutek odwołania K. M.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w P.

z dnia 12 czerwca 2013r. znak (...)

orzeka:

oddala odwołanie.

UZASADNIENIE

K. M. wniósł odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w P. z dnia 12.06.2013r. znak (...), którą to decyzją organ rentowy odmówił ubezpieczonemu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

Odwołujący podniósł, że zaskarżona decyzja jest dla niego krzywdząca gdyż stan jego zdrowia uległ znacznemu pogorszeniu.

W odpowiedzi na odwołanie ZUS wniósł o jego oddalenie argumentując swoje stanowisko tym, że zarówno Lekarz Orzecznik ZUS jak i Komisja Lekarska ZUS nie uznały K. M. za niezdolnego do pracy zarobkowej.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

K. M. w okresie od 1.03.1991r. do 31.12.2005r. pobierał rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy. Wypłata tego świadczenia została wstrzymana ponieważ został uznany za zdolnego do pracy przez Komisję Lekarską ZUS.

W dniu 27.03.2013r. odwołujący złożył w Oddziale ZUS Inspektoracie w O. wniosek o ponowne ustalenie uprawnień do renty z tytułu niezdolności do pracy.

Wnioskodawca został skierowany na badanie przez lekarza orzecznika ZUS, który w orzeczeniu z dnia 25.04.2013r. ustalił, że K. M. nie jest niezdolny do pracy.

Z powyższym orzeczeniem ubezpieczony się nie zgodził i wniósł odwołanie do Komisji Lekarskiej ZUS.

Po przeprowadzeniu badania lekarskiego oraz analizie dokumentacji medycznej Komisja Lekarska ZUS w swoim orzeczeniu z dnia 28.05.2013r. ustaliła także, że odwołujący nie jest niezdolny do pracy.

W związku z brakiem orzeczonej niezdolności do pracy (...) Oddział w P. wydał zaskarżoną decyzję.

Sąd zważył co następuje:

Odwołanie K. M. jest niezasadne i podlega oddaniu.

Zgodnie z art. 57 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. Nr 162, poz. 1118 ze zm.) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnia łącznie następujące przesłanki: jest niezdolny do pracy, ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy, a jego niezdolność do pracy powstała w okresach przewidzianych w ustawie albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ich ustania.

Definicję osoby niezdolnej do pracy zawiera art. 12 ust. 1-3 powoływanej ustawy, który stwierdza, że jest nią osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu. Całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, natomiast częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.

Odwołanie K. M. uzależnione było od ustalenia czy jest on osobą niezdolną do pracy.

W celu wyjaśnienia tych okoliczności Sąd dopuścił dowód z opinii biegłych z zakresu ortopedii, neurologii, okulistyki, psychologii oraz psychiatrii, jako właściwych do rozpoznania stanu zdrowia odwołującego ze względu na jego dolegliwości zdrowotne.

Biegli sądowi po przeprowadzeniu oględzin odwołującego oraz analizie przedłożonej dokumentacji medycznej rozpoznali u odwołującego chorobę zwyrodnieniową - dyskopatyczną kręgosłupa lędźwiowo – krzyżowego bez objawów korzeniowych z miernym upośledzeniem narządu ruchu z przewlekłym zespołem bólowym w wywiadzie, jaskrę przewlekłą obu oczu, nadwzroczność obu oczu oraz zespół neurasteniczny.

Zdaniem biegłych aktualne schorzenia odwołującego oraz stopień ich zawansowania nie dają podstaw do uznania go za niezdolnego do pracy.

Biegli orzekli, że z powodu choroby zwyrodnieniowej kręgosłupa, jaskry przewlekłej, zespołu neurastenicznego odwołujący jest zdolny do pracy. Wykryte w badaniach dodatkowych zmiany dyskopatyczne o charakterze przepuklin krążków międzykręgowych, od L1/L2/L3 i L4 i przepukliny krążka międzykręgowego na poziomie L4/L5 z uciskiem worka oponowego, zwężająca lewy otwór międzykręgowy, szerokopodstawna wypuklina L5/S1 uciskająca worek oponowy, zwężająca otwory międzyokręgowe - nie powodują istotnych odchyleń w badaniu przedmiotowym. Biegli nie stwierdzili obecnie objawów o charakterze rozciągowym, korzeniowym jedynym odchyleniem w badaniu przedmiotowym jest ograniczenie ruchomości kręgosłupa głownie w odcinku 1-s. Stwierdzone odchylenia w badaniu neuroobrazowym w chwili obecnej przejawiają się jako ograniczenie ruchomości kręgosłupa. Nie stwierdzili istotnych objawów o charakterze korzeniowym czy rozciągowym, które stanowić by mogły podstawę do rozpoznania klinicznego ostrego zespołu o charakterze korzeniowym. Odwołujący nie wymagał pobytu w ostatnich latach w Oddziale Neurologii, podczas pobytu w Szpitalnym Oddziale Ratunkowym nie został zakwalifikowany do hospitalizacji. Odwołujący nie posiadał dokumentacji medycznej z leczenia w Poradni Neurologicznej z ostatnich lat. Stan psychiatryczny K. M. biegli ocenili na bez nasilonych zaburzeń typu endogennego, bez zaburzeń funkcji poznawczych i objawów wytwórczych. Zgłaszane skargi o charakterze nerwicowym, neurasteniczno – hipochondrycznym oraz zaburzenia snu wiążą się z ogólnym samopoczuciem. Obecnie sprawność narządów ruchu odwołującego jest ograniczona w stopniu miernym i nie powoduje u niego niezdolności do pracy.

Do powyższej opinii ZUS nie zgłaszał żadnych zastrzeżeń, odwołujący natomiast w pismem z dnia 27.09.2013r. podniósł, że opinia jest wybiórcza i fragmentaryczna, zmienia obraz jego wypowiedzi co do schorzeń i przebiegu leczenia a także obecnego samopoczucia i stanu zdrowia. W mniemaniu odwołującego opinia jest o 360 stopni zmieniona w stosunku do jego osoby niż to wynikało z przeprowadzonego badania, co prawdopodobnie spowodowane jest ingerencją osób trzecich.

K. M. na rozprawie w dniu 30.10.2013r. w dalszym ciągu twierdził, że nie zgadza się z opinia biegłych gdyż jego zdaniem zasługuje na prawo do renty ze względu na występujące schorzenia. Odwołujący przedstawił nowe dokumenty w postaci zaświadczenia o stopniu niepełnosprawności oraz skierowanie na badania lekarskie i kartę informacyjną z izby przyjęć dnia 10.10.2013r.

Dokumenty przedstawione przez odwołującego nie wniosły nowych istotnych informacji dotyczących stanu zdrowia odwołującego. Sam fakt posiadania orzeczonej niepełnosprawności nie może być utożsamiany z niezdolnością do pracy, pomimo to nie może być pomijany w przypadku niepełnosprawności w stopniu umiarkowanym lub znacznym ( por. orzecz. Sądu Apelacyjnego w Lublinie z dnia 24.01.2013r., IIIAUa 987/12 oraz orzeczenie Sądu Najwyższego z dnia 28.01.2004r., II UK 222/03) - w przypadku odwołującego mamy do czynienia jedynie z niepełnosprawnością w stopniu lekkim. Pozostałe dokumenty nie uzasadniają konieczności powoływania nowego zespołu biegłych gdyż odnoszą się do rozpoznanych schorzeń, a ponadto dotyczą okresu zaistniałego po wydaniu zaskarżonej decyzji. Późniejsza zmiana stanu zdrowia ubezpieczonego nie może stanowić podstawy do uznania decyzji za wadliwą, a w konsekwencji prowadzić do jej zmiany. Ponadto Sąd nie jest obowiązany do uwzględniania kolejnych wniosków dowodowych strony, tak długo aż udowodni ona korzystną dla siebie tezę i pomija je od momentu wyjaśnienia spornych okoliczności sprawy (Wyrok Sądu Apelacyjnego w Rzeszowie z dnia 10 kwietnia 2013 r., III AUa 47/13, LEX nr 1306041)

Reasumując, w ocenie Sądu Okręgowego opinia wydana przez biegłych jest miarodajna dla oceny niezdolności odwołującego się do pracy, a tym samym dla oceny jego uprawnień do renty z tytułu niezdolności do pracy. Opinię wydali bowiem specjaliści z zakresu schorzeń występujących u badanego, po przeprowadzeniu szczegółowych badań i analizie dokumentacji medycznej, a uzasadnienie tej opinii jest przekonywujące i nie budzi zastrzeżeń.

Sąd uznał odwołanie K. M. za niezasadne i na mocy art. 477 ¹⁴§1 k.p.c. je oddalił.