Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 4 sierpnia 2016 r.

Sąd Rejonowy w Gorlicach I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 4 sierpnia 2016 r. w Gorlicach

sprawy z powództwa (...) w W.

przeciwko K. C.

o zapłatę

I.  Oddala powództwo,

II.  Kosztami procesu obciąża stronę powodową (...)w W..

SSR Wojciech Langer

Sygn. akt I C 618/15

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 4 sierpnia 2016r.

Strona powodowa (...) (...) W. domagała się od pozwanej K. C. zapłaty 5.897,55 zł z odsetkami umownymi w wysokości czterokrotności stopy lombardowej NBP od dnia 10 września 2015r. do dnia zapłaty od kwoty 5.538,53 zł oraz ustawowymi od 10 września 2015r. do dnia zapłaty od kwot 122,30 zł i 236,72 zł a także zasądzenia kosztów procesu. W uzasadnieniu pozwu podano, że kwota ta wynika z braku zapłaty przez pozwaną umowy o kartę kredytową zawartej z G. Bankiem, przy czym pierwotna kwota kredytu wynosiła 5.000 zł, w związku z brakiem spłaty należności poprzedni wierzyciel wystawił przeciwko pozwanej bankowy tytuł egzekucyjny, który po opatrzeniu klauzula wykonalności stał się podstawą do wszczęcia postępowania egzekucyjnego, następnie stwierdzono, że powód w dniu 4 marca 2015r. nabył wierzytelność wobec pozwanej z prawem naliczania odsetek, o czym została poinformowana pozwana, która pomimo wezwania do zapłaty nie spełniła świadczenia.

Pozwana K. C. w odpowiedzi na pozew opisała swoją sytuacje osobistą, wskazując, że wpadła w pułapkę kredytową. Na podstawie jej pisma Sąd uznał, za bezsporne zawarcie umowy o kartę kredytową i dochodzenie roszczeń związanych z tą umową przez pierwotnego wierzyciela, gdyż okoliczność ta została potwierdzona przez pozwaną. Pozostałe okoliczności miały więc charakter sporny.

Stan faktyczny w niniejszej sprawie przedstawiał się następująco.

K. C. zawarła w dniu 16 października 2007r. umowę o kartę kredytową nr (...)/0733656z (...) Bankiem S.A. W związku z zaległościami w spłacie też (...) Bank S.A. (nowa nazwa banku udzielającego pożyczki) pismem z dnia 26 maja 2010r. wypowiedział umowę o kartę kredytową, zaś w dniu 10 maja 2012r. wystawił przeciwko K. C. bankowy tytuł egzekucyjny na kwotę 5.550,92 zł, któremu tutejszy Sąd postanowieniem z dni 25 maja 2012r. (I Co 610/12) nadał klauzule wykonalności. Na podstawie tego tytułu wykonawczego komornik C. B. prowadził postepowanie egzekucyjne, które zostało umorzone w dniu 29 kwietnia 2014r. (Km 1869/12).

Okoliczności bezsporne.

(...) sp. z o.o. S.K.A. z siedzibą w W. zawarła w dniu 4 marca 2015r. zawarł z (...) (...) W. umowę przeniesienia portfela. Z załącznika do tej umowy wynika, że dotyczyła ona także wierzytelności względem K. C. oznaczona nr (...).

Dowody:

Umowa przeniesienia portfela: k. 24-32;

Powyższe okoliczności faktyczne były bezsporne. Zaś fakt nabycia przez powodowy fundusz wierzytelności od spółki (...) wynika z przedłożonej umowy. Mając na względzie stanowisko pozwanej, sporne było to, komu i na jakich warunkach G. Bank, a więc pierwotny wierzyciel sprzedał wierzytelność. W tym zakresie ciężar dowodu, zgodnie z art. 6 kc, spoczywał na stronie powodowej, która winna wykazać wszystkie czynności prawne, na podstawie których wierzytelność względem pozwanego przeszła od pierwotnego wierzyciela, to jest G. Banku do strony powodowej.

Sąd nie wykorzystał przy dokonywaniu ustaleń faktycznych wyciągu z ksiąg rachunkowych funduszu sekurytyzacyjnego z dnia 10 września 2015r. Zgodnie bowiem z art. 194 ust. 2 ustawy o funduszach inwestycyjnych i zarządzaniu alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi moc prawna takich wyciągów jako dokumentów urzędowych nie obowiązuje w postępowaniu cywilnym. Tym samym „wyciąg z ksiąg rachunkowych funduszu sekurytyzacyjnego stanowi jedynie dokument prywatny w rozumieniu art. 245 k.p.c., który stanowi dowód wyłącznie tego, iż osoba, która go podpisała złożyła zawarte w dokumencie oświadczenie” (wyrok Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z 25 lutego 2015r., I ACa 824/14, opubl. Lex nr 1661137). Z dokumentu tego nie można więc wnioskować, że wierzytelność o jakiej mowa w wyciągu przysługuje funduszowi, chyba, że jest to okoliczność bezsporna. W niniejszej sprawie twierdzenie to było jednak sporne, dlatego też na podstawie tego dowodu nie można było uznać, że strona powodowa jest wierzycielem pozwanego.

Okoliczności tej nie może dowodzić także zawiadomienie wysłane przez G. Bank (...), w którym poinformowano go o przeniesieniu przysługującej mu wierzytelności na rzecz kolejnych podmiotów, gdyż w aktach sprawy brak jest poszczególnych umów, zawieranych między nimi, tak więc nie można odtworzyć nieprzerwanego łańcucha takich umów na końcu którego byłaby strona powodowa.

Sąd zważył co następuje.

W niniejszej sprawie bezsporne było to, że pozwana zawarła umowę z G. Bankiem, z której się nie wywiązała. W związku z tym posiadała on zadłużenie względem tego banku, co stało się powodem wystawienia bankowego tytułu egzekucyjnego, opatrzonego następnie klauzulą wykonalności na rzecz G. Banku przez Sąd i prowadzenia z wniosku tego wierzyciela postępowania egzekucyjnego. Nie ulega więc wątpliwości, że wierzycielem względem pozwanej był G. Bank. Zapłaty w tym postępowaniu domaga się jednak od niej strona powodowa, to jest (...) (...) W.. Na dowód tego, że jest ona wierzycielem przedstawiła przy tym umowę z dnia 4 marca 2015r., w której wskazano wierzytelność wobec K. C. i nr umowy, jednak umowa ta, nie była zawarta z G. Bankiem, ale ze spółką (...). Do pozwu nie dołączono żadnych dalszych umów, z których wynikałoby kiedy i na czyją rzecz pierwotny wierzyciel to jest G. Bank, przelał wierzytelność, i czy w ramach takich czynności nabyła ją spółka (...). W ocenie Sądu dowodem na to mogą być tylko poszczególne umowy, których w niniejszej sprawie brak.

Mając to na względzie Sąd uznał, że strona powodowa nie udowodniła, by była wierzycielem pozwanej. Dlatego też należało oddalić powództwo, kosztami, zgodnie z art. 98 kpc, obciążając stronę przegrywającą.

SSR Wojciech Langer

G., 26 sierpnia 2016r.

(...)

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  K.. (...).