Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 10.12.2012r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. stwierdził, że stopa procentowa składki na ubezpieczenie wypadkowe obowiązująca płatnika (...) w I. w roku składkowym od 1.04.2012r. do 31.03.2013r. zostaje podwyższona o 50 %.

W odwołaniu wniesionym do tut. Sądu pełnomocnik płatnika wniósł o uchylenie tej decyzji z powodu naruszenia przez organ rentowy art. 34 ustawy z dnia 30.10.2002r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych.

W odpowiedzi na odwołanie pozwany organ rentowy wniósł o jego oddalenie.

Sąd ustalił i zważył, co następuje:

Pismem z dnia 10.09.2012r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. poinformował płatnika o wszczęciu postępowania w sprawie podwyższenia stopy procentowej na ubezpieczenie wypadkowe za okres składkowy od 1.04.2012r. do 31.03.2013r. (k-3 ar) i po ustaleniu, że w deklaracjach DRA za powyższy okres błędnie wskazano składkę na ubezpieczenie wypadkowe 1,20 %, zamiast 2,90 %, w dniu 10.12.2012r. wydał zaskarżoną decyzję (k- 1 ar).

Zgodnie z treścią art. 28 ust. 2 ustawy z 30.10.2002r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (Dz. U. Nr 199, poz. 1673 z późn. zm.), stopę procentową składki na ubezpieczenie wypadkowe dla płatnika składek zgłaszającego do ubezpieczenia wypadkowego, co najmniej 10 ubezpieczonych ustala Zakład, jako iloczyn stopy procentowej składki na ubezpieczenie wypadkowe określonej dla grupy działalności, do której należy płatnik składek i wskaźnika korygującego ustalonego dla tego płatnika.

Z kolei art. 32 ust. 1 cyt. ustawy stanowi, że o wysokości stopy procentowej składki na ubezpieczenie wypadkowe obowiązującej w danym roku składkowym, Zakład zawiadamia płatnika składek, nie później, niż do dnia 20 kwietnia danego roku. Pozwany zamiast wywiązać się z tego obowiązku, to pismem z dnia 10.09.2012r. zawiadomił płatnika o wszczęciu postępowania administracyjnego w związku z nieprawidłowym ustaleniem stopy procentowej składki na ubezpieczenie wypadkowe za sporny okres. (k-3 ar).

Sąd nie podzielił stanowisko pozwanego w kwestii interpretacji zacytowanych w zaskarżonej decyzji przepisów ustawy o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych.

Płatnik – bezspornie – w deklaracjach błędnie wskazał stopę procentową składki na ubezpieczenie wypadkowe poprzez podanie 1,20 %, zamiast 2,90 %. Po otrzymaniu pisma pozwanego z dnia 10.09.2012r., te deklaracje zostały skorygowane, a różnica w wysokości odprowadzonych składek na ubezpieczenie wypadkowe została uregulowana.

Pozwany, jako podstawę prawną ustalenia wyższej stopy procentowej składki na ubezpieczenie wypadkowe wskazał art. 34 cyt. ustawy wypadkowej. Tymczasem ten przepis daje taką możliwość organowi rentowemu tylko wówczas, gdy płatnik składek nie przekaże w ogóle danych lub przekaże nieprawdziwe dane, o których mowa w art. 31. Przepis art. 31 nie wymienia jednak stopy procentowej składki na ubezpieczenie wypadkowe, przy podawaniu, której popełniono błąd, jako podstawę do obciążenia płatnika karą, określoną w art. 34.

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom B. B.– Dyrektorowi placówki, że podanie niższej stopy procentowej składki na ubezpieczenie wypadkowe w deklaracjach, było wynikiem zwykłego błędu ludzkiego, a nie działaniem płatnika z premedytacją oszukującego Zakład Ubezpieczeń Społecznych.

W tym miejscu godzi się przytoczyć wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 25 listopada 2008r. w sprawie III AUa 1163/08, który stwierdził, że ustalenie przez organ rentowy podwyższonej stopy procentowej składki na ubezpieczenie wypadkowe określonej w art. 34 ust. 1 cyt. ustawy z 20.10.2002r. może nastąpić wyłącznie w wypadku nieprzekazania lub przekazania przez płatnika składek nieprawdziwych danych, o których mowa w art. 31. Zastosowania takiej sankcji nie uzasadnia natomiast samo błędne ustalenie przez płatnika składek obowiązującej go wysokości stopy procentowej składek na ubezpieczenie wypadkowe (Lex nr 552000).

Również Sąd Apelacyjny w Warszawie w wyroku z dnia 12 listopada 2008r. w sprawie III AUa 753/2008 wskazał, że za dane w rozumieniu art. 31 cyt. ustawy uważa się m.in. dane identyfikujące płatnika składek, określone w przepisach o systemie ubezpieczeń społecznych oraz rodzaj prowadzonej działalności według PKD; artykuł 34 tej ustawy posługując się pojęciem „danych” lub „nieprawdziwych danych” odnosi się do błędnego wskazania działalności według PKD ujętego w REGONIE w dniu 31 grudnia poprzedniego roku, a nie do błędnie ustalonej przez wnioskodawcę stopy procentowej, która może być skorygowana i uiszczona wraz z odsetkami. Potwierdzają taki wniosek m.in. regulacje zawarte w art. 29 cyt. ustawy (LexPolonica nr 2052503).

Podstawową regułą interpretacyjno-legislacyjną jest założenie racjonalności ustawodawcy i – w ocenie Sądu – sankcje podwyższające stopę procentową składki na ubezpieczenie wypadkowe zawarte w art. 34 ustawy wypadkowej mogą dotyczyć jedynie niesumiennych, nierzetelnych płatników składek, zatajających stosowne informacje przed Zakładem, nie zaś płatników, którzy popełnią drobne błędy, które skorygują i uregulują stosowne wyrównanie w płatności składek.

W tym stanie rzeczy, Sąd uznał zaskarżoną decyzję za wadliwą i – na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 kpc – orzekł, jak w pkt 1 sentencji.

O kosztach orzeczono po myśli art. 98 kpc uznając, że składają się na nie koszty zastępstwa prawnego.

SSO Ewa Krakowska-Krawczak