Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 26 września 2016 r.

Sąd Rejonowy w Olsztynie Wydział IX Karny

w składzie:

Przewodniczący - SSR Aneta Żołnowska

Protokolant – stażysta Wojciech Sowul

w obecności oskarżyciela publ. D. K.

po rozpoznaniu w dniu 29 sierpnia 2016r. i 19 września 2016r., sprawy

D. Ż.

c. H. i D. z domu G.

ur. (...) w O.

obwinionej o to, że:

w dniu 29 kwietnia 2016r. ok. godz. 10.05 w O. na ul. (...) kierując samochodem m-ki A. o nr rej. (...) nie zachowała szczególnej ostrożności podczas włączania się do ruchu doprowadzając do zderzenia się pojazdów oraz ich uszkodzenia, czym spowodowała zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym

- tj. za wykroczenie z art. 86 § 1 kw w zw. z art. 17 ust 2 ustawy Prawo o ruchu drogowym,

ORZEKA

I.  obwinioną D. Ż. uznaje za winną popełnienia zarzucanego jej czynu i za to z mocy art. 86§1kw skazuje ją na karę grzywny w wymiarze 300 (trzysta) złotych;

II.  na podstawie art. 118 § 1 kpw i art. 3 ust. 1 w zw. z art. 21 pkt. 2 ustawy o opłatach w sprawach karnych obciąża obwinioną zryczałtowanymi wydatkami postępowania w kwocie 100 (sto) złotych i opłatą w kwocie 30 (trzydzieści) złotych.

Sygn. akt IX W 2364/16

UZASADNIENIE

D. Ż. pracuje w (...) w I., otrzymuje wynagrodzenie w kwocie około (...) złotych, jest mężatką, na utrzymaniu ma jedno dziecko. Według oświadczenia w przeszłości nie była karana.

(dane osobopoznawcze k. 32, wydruk z (...) k. 30)

W dniu 29 kwietna 2016 roku około godziny 10:05 w O. D. Ż. kierowała pojazdem m-ki A. (...), który zatrzymała u wylotu drogi wewnętrznej. Zamierzała wjechać na ulicę (...) w prawo i dalej poruszać się tą ulicą w kierunku ulicy (...). W pojeździe była sama. W tym czasie prawym pasem ulicy (...) od strony od ulicy (...) w kierunku ulicy (...) jechał pojazd nauki jazdy. Jego kierowcą był T. S.. Poruszał się z prędkością około 40 km/h. W samochodzie - na siedzeniu obok siedział instruktor jazdy J. P.. W tym samym czasie i w tym samym kierunku za pojazdem nauki jazdy, jechał K. J. samochodem marki F. (...) o nr rej. (...). W pojeździe pasażerem była jego żona Ł. J..

W odległości około 80 metrów od drogi wewnętrznej, przed wjazdem do firmy (...), K. J. rozpoczął manewr wyprzedzania samochodu nauki jazdy. Poruszał się przy tym z prędkością około 50 km/h. Będąc w końcowej fazie manewru i wjazdu na prawy pas ruchu znajdował się na wysokości drogi wewnętrznej. W tym momencie z prawej strony tej drogi wyjechała D. Ż.. K. J. reagując na zaistniałą sytuację wykonał manewr hamowania. Doszło do kontaktu prawego przedniego boku pojazdu F. (...) z lewymi przednimi i tylnymi drzwiami pojazdu A. (...).

Zdarzenie zostało zgłoszone na Policję. Na miejsce przybył patrol (...) K. O. w składzie st. post. A. B. oraz W. P..

Funkcjonariusze dokonali oględzin pojazdów. W pojeździe m-ki A. o nr rej. (...) stwierdzili zarysowaną powłokę lakierową na wysokości od podłoża lewych przednich drzwi od 32 cm do 71 cm o długości 45 cm, zarysowaną listwę drzwi przednich lewych od długości 45 m, zarysowaną powłokę lakierową lewych tylnych drzwi na wysokości od 27 cm do 76 cm o długości 55 cm oraz od podłoża od 90 cm do 95 cm o długości 47 cm.

W pojeździe m-ki F. (...) o nr rej. (...) ujawnili: pobity prawy reflektor, wgnieciony i zarysowany błotnik prawy przedni na wysokości od 53 cm do 83 cm, połamaną kratownicę wlotu powietrza silnika z prawej strony oraz naruszoną ramę konstrukcyjną pojazdu.

W dniu zdarzenia warunki drogowe były dobre, widoczność dobra, nawierzchnia asfaltowa sucha, światło dzienne, duże natężenie ruchu.

Zdarzenie miało miejsce na obszarze zabudowanym, na ulicy (...) w O., gdzie obowiązuje ograniczenie prędkości do 50 km/h. Droga w tym miejscu jest dwujezdniowa z wydzielonymi dwoma pasami w każdym kierunku, rozdzielonymi linią przerywaną.

(dowody: wyjaśnienia obwinionej k. 39, w części w jakiej Sąd dał jej wiarę, zeznania K. J. k. 39v, k. 12, zeznania Ł. J. k. 39v, zeznania T. S. k. 39v, zeznania J. P. k. 40, notatka urzędowa k 3, protokół oględzin k. 4, protokół oględzin k. 5, nagranie na płycie (...) k. 7, dokumentacja szkodowa k. 53 i 55, schemat oznakowania pionowego i poziomego ul. (...) k. 57)

D. Ż. nie przyznała się do popełnienia zarzucanego jej wykroczenia. Kategorycznie zaprzeczyła, aby spowodowała przedmiotową kolizję. Wskazała, że pojazd nauki jazdy, jadący prawym pasem ruchu znajdował się w bezpiecznej odległości od niej, dlatego też podjęła się manewru włączenia się do ruchu. Nie widziała żadnego innego pojazdu.. Lewy pas ruchu w jej ocenie był wolny.

Sąd zważył, co następuje:

W ocenie Sądu wyjaśnienia obwinionej zasługują na wiarę jedynie w części dotyczącej miejsca i czasu zdarzenia. W tym zakresie znajdują one potwierdzenie w dość obszernie zgromadzonym w niniejszej sprawie materiale dowodowym.

Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom obwinionej dotyczącym okoliczności i przyczyn zdarzenia uznając, iż nie znajdują one potwierdzenia w pozostałym materiale dowodowym zgromadzonym w sprawie i zmierzają do uniknięcia odpowiedzialności za zarzucane jej wykroczenie. Wyjaśnienia obwinionej pozostają w sprzeczności z zeznaniami świadków, w szczególności z relacją kursanta T. S., jak również z nagraniem z kamery (...).

T. S., kierowca pojazdu nauki jazdy zeznał, że kierowca pojazdu m-ki F. (...) wyprzedzał go, a następnie wrócił na prawy pas ruchu. W tym czasie obwiniona włączała się do ruchu. Podał, że wyprzedzanie odbyło się linii przerywanej. Wskazał, że od włączającej się do ruchu obwinionej był w bezpiecznej odległości około 30 metrów.

J. P., instruktor nauki jazdy, podał, iż widział samochód obwinionej, który stał w ulicy wewnętrznej z zamiarem wjazdu na ulicę (...). Dodał, że pojazd nauki jazdy poruszał się z prędkością około 30/40 km/h. Nie jest wstanie określić, z jaką prędkością poruszał się pojazd m-ki F. (...). Wskazał ponadto, że przedmiotowa kolizja nie wymusiła na pojeździe nauki jazdy awaryjnego hamowania.

Sąd dał wiarę zeznaniom w/w świadków. Są to osoby niezainteresowane rozstrzygnięciem niniejszej sprawy, nie pozostające w relacji osobistej z obwinioną, relacjonowali jedynie swoje spostrzeżenia.

Sąd dał wiarę zeznaniom K. J., kierującego pojazdem F. (...). Zeznał, że kończąc wykonany manewr wyprzedzania pojazdu nauki jazdy, obwiniona nagle wyjechała mu z ulicy podporządkowanej. Jego zdaniem spowodowało to przedmiotową kolizję. Podkreślił, że w tym czasie był duży ruch na drodze i nie był w stanie zapobiec kolizji. Poruszał się z prędkością 50 km/h, tj. prędkością dozwolona na tym odcinku drogi.

Jako nie wiele wnoszące do sprawy Sąd ocenił zeznania Ł. J., pasażerki pojazdu F. (...). Świadek ten zeznał, iż nie obserwował sytuacji na drodze i nie widział zdarzenia. Zauważył pojazd obwinionej dopiero po zakończonym manewrze wyprzedzania. Wówczas krzyknął do K. J., aby odbijał. Jego zdaniem mąż nie jechał szybko, nie czuła zmian pasów ruchu.

Jednym z dowodów w sprawie jest ponadto nagranie z kamery (...) umieszczonej na skrzyżowaniu ulic (...) w O.. Na nagraniu widać, pojazd m-ki F. jadący prawym pasem ruchu w kierunku ulicy (...). Następnie o godz. 10:05 zmienia on pas ruchu na lewy. Kolejno wraca z powrotem na prawy pas. W tym momencie z prawej strony z drogi wewnętrznej wyjeżdża pojazd marki A.. Reszta zdarzenia jest zasłonięta przez znak drogowy. Sąd uznał, ww. nagranie za obiektywne i korespondujące z zeznaniami wskazanych powyżej świadków tj. T. S., K. J. oraz J. P..

Jednocześnie wskazać należy, że załączony do akt postępowania schemat oznakowania pionowego i poziomego ulicy (...) wskazuje, że wykonany przez K. J. manewr wyprzedzania odbył się w miejscu, gdzie występuje linia przerywana.

Sąd uznał za wiarygodne również dowód w postaci notatki urzędowej, protokół oględzin pojazdów ponieważ zostały sporządzone przez uprawnionych do tego funkcjonariuszy bezpośrednio po zdarzeniu.

Podsumowując, nie można zgodzić się z obwinioną, że jej zachowanie w świetle przepisów prawa o ruchu drogowym było prawidłowe i spełniało wszystkie wymagania stawiane uczestnikom ruchu drogowego. Przede wszystkim wskazać należy, iż stosownie do treści art. 17 ust. 2 ustawy prawo o ruchu drogowym, kierujący pojazdem, włączając się do ruchu, jest obowiązany zachować szczególną ostrożność oraz ustąpić pierwszeństwa innemu pojazdowi lub uczestnikowi ruchu. Szczególna ostrożność jest większa od ostrożności zwykłej, polega ona na: zwiększeniu uwagi, dostosowaniu zachowania uczestnika ruchu do warunków i sytuacji zmieniających się na drodze, w stopniu umożliwiającym odpowiednio szybkie reagowanie. Chodzi o to, że w wypadkach gdy przepisy wymagają zachowania szczególnej ostrożności, uczestnik ruchu lub inna osoba znajdująca się na drodze powinna zwiększyć uwagę i tak postępować, by móc odpowiednio szybko zareagować na zmieniające się warunki i sytuację na drodze. Przymiotnik "szczególna" podkreśla, że chodzi o wyższy stopień ostrożności, o ostrożność kwalifikowaną (R.A. S., Prawo o ruchu drogowym z komentarzem praktycznym..., s. 20). Zdaniem Sądu Najwyższego chodzi o "rozważne prowadzenie pojazdu mechanicznego, polegające na przedsiębraniu (ze strony kierującego pojazdem) takich czynności, które zgodnie ze sztuką i techniką prowadzenia pojazdów mechanicznych są obiektywnie niezbędne dla zapewnienia maksymalnego bezpieczeństwa w ruchu drogowym, a także na powstrzymaniu się od czynności, które mogłyby to bezpieczeństwo zmniejszyć" (wyr. SN z dnia 19 grudnia 1974 r., Rw (...), OSNKW 1974, nr 6, poz. 125).

Obwiniona bezspornie uchybiła wyżej opisanemu obowiązkowi, gdyż nie upewniła się czy jej manewr nie wymusi pierwszeństwa na innych pojazdach jadących ul. (...), oprócz pojazdu nauki jazdy, który znajdował się w odległości bezpiecznej i nie utrudniał jej włączenie się do ruchu. Obwiniona powinna była upewnić się czy oprócz owego pojazdu, pasem ruchu w stronę ul. (...) nie porusza się jeszcze jakiś inny uczestnik ruchu, a więc czy cały ten pas ruchu jest wolny i możliwe jest wykonanie bezpiecznego manewru. Podkreślić z całą mocą należy, iż obowiązek ustąpienia pierwszeństwa przejazdu dotyczy całej jedni, a nie poszczególnych jej pasów ruchu. Ograniczenie obserwacji głównie do pasa ruchu, na który obwiniona zamierzała wjechać i założenie, że na pasie ruchu innych pojazdów nie ma, było zachowaniem nieprawidłowym i wbrew twierdzeniom obwinionej, naruszającym przepisy prawa o ruchu drogowym nakazującym zachować w takich sytuacjach szczególną ostrożność. Efektem braku zachowania szczególnej ostrożności było nie ustąpienie pierwszeństwa przejazdu pojazdowi, który poruszał się po prawym pasie ruchu tj. pojazdowi m-ki F. (...). Rozpoczęcie manewru włączenia się do ruchu jest dopuszczalne, gdy jego wykonanie nie utrudni ruchu, a nadto musi być miejsce na jego zrealizowanie. Podkreśla się, że należy ustąpić pierwszeństwa każdemu uczestnikowi ruchu, w tym nawet pieszemu, a nie tylko pojazdowi. Włączający się do ruchu musi czekać aż ustanie ruch na jedni, na którą zamierza wjechać. Obwiniona temu obowiązkowi nie sprostała.

W związku z powyższymi ustaleniami, Sąd uznał obwinioną D. Ż. za winna tego, że w dniu 29 kwietnia 2016 roku ok. godz. 10:05 w O. na ul. (...) kierując samochodem m-ki A. o nr rej. (...) nie zachowała szczególnej ostrożności podczas włączania się do ruchu doprowadzając do zderzenia się pojazdów oraz ich uszkodzenia, czym spowodowała zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym. Swoim zachowaniem wyczerpała znamiona z art. 86 § 1 kw w zw. z art. 17 ust. 2 ustawy Prawo o ruchu drogowym.

W świetle przepisu art. 86 § 1 kw „kto na drodze publicznej, w strefie zamieszkania lub strefie ruchu, nie zachowując należytej ostrożności, powoduje zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym, podlega karze grzywny”.

Przedmiotem ochrony dyspozycji art. 86 § 1 kw jest więc bezpieczeństwo ruchu drogowego. Ruch drogowy chroniony jest przed zamachami skierowanymi na jego bezpieczeństwo.

Zachowanie sprawcy naruszające komentowany przepis będzie polegało na niezachowaniu należytej ostrożności, czego następstwem jest spowodowanie zagrożenia w bezpieczeństwie ruchu drogowego. Zgodnie z przepisami ustawy - Prawo o ruchu drogowym (art. 3) wszyscy uczestnicy ruchu, czyli pieszy, kierujący, a także inne osoby przebywające w pojeździe lub na pojeździe znajdującym się na drodze, jak też inne osoby znajdujące się na drodze są obowiązani zachować ostrożność albo gdy ustawa tego wymaga - szczególną ostrożność, czyli unikać wszelkiego działania, które mogłoby spowodować zagrożenie bezpieczeństwa lub porządku ruchu drogowego, ruch ten utrudnić albo w związku z ruchem zakłócić spokój lub porządek publiczny oraz narazić kogokolwiek na szkodę. Przez działanie rozumie się również zaniechanie.

Zgodnie z art. 17 ust 2 ustawy Prawo o ruchu drogowym kierujący pojazdem, włączając się do ruchu, jest obowiązany zachować szczególną ostrożność oraz ustąpić pierwszeństwa innemu pojazdowi lub uczestnikowi ruchu.

Przy wymiarze kary Sąd miał na względzie wysoki stopień szkodliwości społecznej czynu obwinionej, zagrożenie dla innych użytkowników drogi, ignorowanie przez obwinionej elementarnych zasad obowiązujących w ustawie Prawo o ruchu drogowym. Obwiniony nie zachował odpowiedniej ostrożności przy wykonywanym manewrze, w sposób nieprawidłowy dokonał obserwacji drogi, czym wypełnił kryterium niezachowania szczególnej ostrożności .

Sąd nie dopatrzył się okoliczności łagodzących w postawie obwinionej, z wyjątkiem jej wcześniejszej niekaralności.

Sąd orzekł wobec obwinionej karę grzywny w wysokości 300 złotych. Orzeczona kara w ocenie Sądu jest współmierna do stopnia zawinienia obwinionej i społecznej szkodliwości czynu i nie może być postrzegana jako rażąco surowa. Ponadto kara ta zmotywuje obwinioną do ostrożniejszej i rozważniejszej jazdy, a przede wszystkim do respektowania obowiązujących przepisów z zakresu ruchu drogowego.

O kosztach orzeczono na podstawie art. 118 § 1 kpw i art. 3 ust. 1 w zw. z art. 21 pkt 2 ustawy o opłatach w sprawach karnych obciążając obwinionego zryczałtowanymi wydatkami postępowania w kwocie 100 złotych i opłata w kwocie 30 złotych.