Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 14 września 2016 roku

Sąd Okręgowy w Gorzowie Wielkopolskim - Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący SSO Tomasz Korzeń

Protokolant st. sekr. sądowy Anna Kopala

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 września 2016 roku

sprawy z odwołania T. D.

od decyzji z dnia 23 marca 2016 roku znak (...)

od decyzji z dnia 12 maja 2016 roku nr (...)

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w G.

o ustalenie innej wysokości zadłużenia

I.  umarza postępowanie co do należności składkowych za okres do listopada 2011 roku,

II.  oddala odwołania w pozostałym zakresie.

III.  zasądza od T. D. na rzecz Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w G. 7200zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

SSO Tomasz Korzeń

VI U 322/16 UZASADNIENIE

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G. decyzją z dnia 23.03.2016 r. stwierdził, że T. D. jest dłużnikiem organu rentowego z tytułu nieopłaconych składek na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne za okres od 1999 r. wysokości 89.821,76 zł i 32.162,31 zł wraz z odsetkami i kosztami. Decyzją z dnia 12.05.2016r. uchylił powyższą decyzją uznając, iż należności za okres 01/1999- 11/2001 uległy przedawnieniu.

T. D. złożył odwołania od decyzji. Podniósł, iż część składek uległa przedawnieniu.

Organ rentowy wniósł od oddalenie odwołań i zasądzenie kosztów.

Sprawy z obu odwołań zostały połączone do wspólnego rozstrzygnięcia i rozpoznania.

Sąd ustalił co następuje:

26.01.2016r. T. D. wystąpił z wnioskiem o wydanie decyzji określającej wysokość należności z tytułu składek w celu złożenia wniosku o umorzenie zadłużenia.

28.01.2016r, organ rentowy wszczął postępowanie zmierzające do wydania przedmiotowej decyzji, a następnie dnia 05.02.2016r. wysłał do płatnika zawiadomienie o zakończeniu postępowania w sprawie wydania decyzji określającej wysokość należności z tytułu składek.

23.03.2016r. organ rentowy wydal decyzję Nr (...), w której kreślił należności za okres od stycznia 1999 do listopada 2015 r.

Na dzień wydania tej decyzji uległy przedawnieniu składki należne do listopada 2001 r. Pozwany 12.05.2016r. wydał decyzję nr (...), w której zmienił pierwotną decyzję i stwierdzając, iż należności za okres do listopada 2001 uległy przedawnieniu. (bezsporne)

Wobec należności przypadających od grudnia 2001 r. prowadzone były postępowania egzekucyjne, tytuły wykonawcze były doręczane odwołującemu.

dowód: tytuły wykonawcze, akta postępowań egzekucyjnych, rozliczenia - 6 teczek

Sąd zważył co następuje:

Wobec uchylenia decyzji w zakresie składek należnych do listopada 2001r. - z uwagi na ich przedawnienie - postępowanie w tym zakresie umorzono (art. 355 KPC).

W pozostałym zakresie odwołania nie zasługiwały na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 83 ust. 1 pkt. 3 ustawy z 13 października 1998 roku o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz.U.2016.963; dalej ustawa systemowa) Zakład Ubezpieczeń Społecznych wydaje decyzje w zakresie indywidualnych spraw dotyczących w szczególności ustalania wymiaru składek i ich poboru, a także umarzania należności z tytułu składek. Stosownie do treści art. 32 ustawy Art. 32 ustawy systemowej stanowi, iż do składek na Fundusz Pracy, Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych i Fundusz Emerytur Pomostowych oraz na ubezpieczenie zdrowotne w zakresie: ich poboru, egzekucji, wymierzania odsetek za zwłokę i dodatkowej opłaty, przepisów karnych, dokonywania zabezpieczeń na wszystkich nieruchomościach, ruchomościach i prawach zbywalnych dłużnika, odpowiedzialności osób trzecich i spadkobierców oraz stosowania ulg i umorzeń stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące składek na ubezpieczenia społeczne.

Odwołujący błędne ustalenie wysokości zaległości. Sąd dopuścił dowód z dokumentów zaoferowanych przez strony. Wysokość należności została przez pozwanego prawidłowo ustalona. Zarzut powoda skupia się na przedawnieniu części należności składkowych, nie został jednak sprecyzowany w zakresie ilościowym (do kiedy).

W pierwszej w kolejności wskazać należy i zarzut przedawnienia należności nie może być skutecznie podniesiony przy rozpoznawaniu decyzji dotyczącej ustalenia wysokości zadłużenia. Zgodnie z art. 476 § 2 KPC sąd pracy i ubezpieczeń społecznych rozpoznaje odwołania od decyzji organów rentowych. Decyzja organu rentowego zapada po przeprowadzeniu postępowania administracyjnego, którego przedmiotem jest (w sprawie) jest ustalenie wysokości zaległości składkowych. W postępowaniu, wywołanym odwołaniem do sądu pracy i ubezpieczeń społecznych, zgodnie z systemem orzekania w sprawach z tego zakresu, sąd nie rozstrzyga o zasadności wniosku, lecz o prawidłowości zaskarżonej decyzji. Sąd nie działa w zastępstwie organu rentowego, w związku z czym nie ustala także okoliczności powstałych po wydaniu decyzji. Choć samodzielnie oraz we własnym zakresie rozstrzyga wszelkie kwestie związane z przedmiotem decyzji, to jego rozstrzygnięcie odnosi się do zaskarżonej decyzji (art. 476 § 2 k.p.c., art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. i art. 477 ^{14 a} k.p.c.). Sąd nie uwzględnia więc ewentualnego przedawnienia, które nastąpić mogło po wydaniu decyzji, które dokonywane mogą być w innym postępowaniu, wywołanym decyzją organu rentowego, bądź w drodze zwalczania administracyjnych tytułów wykonawczych. W sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych postępowanie sądowe nie jest zwykłym postępowaniem sądowym, w którym orzeka się biorąc za podstawę stan rzeczy istniejący w chwili zamknięcia rozprawy (art. 316 § 1 KPC). W tym zakresie odpowiednio należy stosować poglądy Sądu Najwyższego wyrażone w wyrokach z dnia 4 grudnia 2009 r. w sprawie III UK 44/09, iż: Ocena przedawnienia zobowiązania wynikającego z decyzji o odpowiedzialności osoby trzeciej, o którym mowa w art. 118 § 2 ustawy z dnia 29.08.1997 r. - Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) i art. 24 ust. 5d ustawy z dnia 13.10.1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (t.j. Dz.U. z 2009 r. Nr 205, poz. 1585 ze zm.), wykracza poza przedmiot postępowania w sprawie wszczętej odwołaniem od decyzji ustalającej taką odpowiedzialność i z dnia 26-05-2011 (II UK 360/10).

Zarzut ten jest nadto niezasadny. Zgodnie z art. 24 ust. 4 ustawy systemowej należności z tytułu składek ulegają przedawnieniu po upływie 5 lat, licząc od dnia, w którym stały się wymagalne, z zastrzeżeniem ust. 5-6. Zgodnie z art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 16 września 2011 r. o redukcji niektórych obowiązków obywateli i przedsiębiorców (Dz.U.2011.232.1378) do przedawnienia należności z tytułu składek, o którym mowa w art. 41b ust. 1 ustawy wymienionej w art. 2 oraz w art. 24 ust. 4 ustawy wymienionej w art. 11, którego bieg rozpoczął się przed dniem 1 stycznia 2012 r., stosuje się przepisy w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, z tym że bieg przedawnienia rozpoczyna się od dnia 1 stycznia 2012 r. Tym samym przedawnienie może nastąpić z końcem 2016 r. Jednakże zgodnie z ust. 2 tego przepisu jeżeli przedawnienie rozpoczęte przed dniem 1 stycznia 2012 r. nastąpiłoby zgodnie z przepisami dotychczasowymi wcześniej, przedawnienie następuje z upływem tego wcześniejszego terminu. Dotychczasowy okres przedawnienia określony w art. 24 ust. 4 ustawy systemowej wynosił 10 lat. Tym samym część należności mogłyby sie przedawnić. Jednakże zgodnie z art. 24 ust. 5 b ustawy systemowej bieg terminu przedawnienia zostaje zawieszony od dnia podjęcia pierwszej czynności zmierzającej do wyegzekwowania należności z tytułu składek, o której dłużnik został zawiadomiony, do dnia zakończenia postępowania egzekucyjnego.

W aktach sprawy znajdują sie szereg tytułów wykonawczych, na podstawie których prowadzono postępowania egzekucyjne. Tym samym mając na uwadze, iż tytuły były doręczane odwołującemu, bieg przedawnienia ulegał zawieszeniu w okresach wyżej wymienionych.

Art. 24 ust. 5e ustawy systemowej stanowi, iż bieg terminu przedawnienia zawiesza się, jeżeli wydanie decyzji jest uzależnione od rozstrzygnięcia zagadnienia wstępnego przez inny organ lub sąd; zawieszenie biegu terminu przedawnienia trwa do dnia, w którym decyzja innego organu stała się ostateczna lub orzeczenie sądu uprawomocniło się, nie dłużej jednak niż przez 2 lata. Tym samym w czasie trwania postępowania sądowego dalsze należności (poza uznanymi przez pozwanego za przedawnione) nie uległy przedawnieniu.

Wobec powyższego, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 KPC, odwołanie oddalono.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 100 w związku z art. 99, art. 98 § 1 i 3 KPC oraz § 2 pkt 6 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych dnia 28.09.2002 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U.2015.1804), uznając iż obie sprawy dotyczą tej samej należności, a żądania powoda zostały uwzględnione w niewielkiej części.

SSO Tomasz Korzeń