Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 października 2013r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 25 października 2013 r. w Siedlcach na rozprawie

odwołania S. R.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 30 listopada 2012 r. Nr (...)

w sprawie S. R.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o prawo do emerytury

zmienia zaskarżoną decyzję i ustala S. R. prawo do emerytury od dnia 01 stycznia 2013 r.

Sygn. akt IV U 1120/12

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 30.11.2012 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. odmówił wnioskodawcy S. R. przyznania prawa do emerytury na podstawie art. 184 ustawy z dnia 17.12.1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2009 r. Nr 153 poz. 1227) w związku z § 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7.02.1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U Nr 8 poz. 43 ze zm.) albowiem wnioskodawca nie wykazał na dzień 01.01.1999 r. stażu zatrudnienia w szczególnych warunkach w wymiarze co najmniej 15 lat. W uzasadnieniu decyzji pozwany organ rentowy stwierdził, iż nie zaliczył ubezpieczonemu do pracy w warunkach szczególnych okresu zatrudnienia od 07.05.1975 r. do 31.12.1987 r. w (...) w S., gdyż w świadectwie wykonywania pracy w szczególnych warunkach zakład pracy błędnie określił charakter pracy oraz niewłaściwie wskazał przepisy prawne.

Od decyzji tej odwołanie złożył ubezpieczony S. R., który wnosił o jej zmianę twierdząc, że w spornym okresie był zatrudniony w pełnym wymiarze czasu pracy przy produkcji cegły silikatowej. W3 dalszej części odwołania ubezpieczony opisał charakter produkcji i rodzaj urządzeń, które naprawiał bądź też nadzorował proces produkcyjny.

W odpowiedzi na odwołanie pozwany Oddział ZUS wnosił o jego oddalenie powołując się na argumenty zawarte w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

Sąd Okręgowy ustalił i zważył co następuje:

Ubezpieczony S. R. ur. (...) złożył w dniu 18.10.2012 roku wniosek do pozwanego Oddziału ZUS o przyznanie mu prawa do emerytury. Na podstawie przedłożonych świadectw pracy pozwany organ rentowy przyjął, iż na dzień 01.01.1999 roku S. R. wykazał 29 lat 2 miesiące i 17 dni okresów składkowych i nieskładkowych w tym 2 lata 5 miesięcy i 26 dni stażu pracy w szczególnych warunkach. Do pracy w tym ostatnim charakterze nie zaliczył okresu zatrudnienia od 07.05.1975 roku do 31.12.1987 roku w (...)w S. pomimo, iż ubezpieczony złożył świadectwo wykonywania pracy w warunkach szczególnych, w którym to świadectwie pracodawca wskazał, że S. R. w wymienionym okresie zajmował się bieżącą konserwacją i naprawą urządzeń na oddziale produkcyjnym a także sprawował kontrolę jakości produkcji i dozór techniczny na oddziale produkcji cegły wapienno – piaskowej. Jako podstawę prawną wskazał prace wymienione w wykazie A załącznika do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7.02.1983 r. dział XIV poz. 25 i dział XIV poz. 24 a także powołał się na wykaz stanowiący załącznik do uchwały Zarządu Głównego CZSR z dnia 25.07.1983 r. w sprawie prac wykonywanych w szczególnych warunkach w zakładach pracy spółdzielczości rolniczej. W związku z tym pozwany organ rentowy zaskarżoną decyzją z dnia 30.11.2012 roku odmówił przyznania ubezpieczonemu prawa do emerytury w wieku obniżonym (k. 54 a.e.).

W toku postępowania odwoławczego ubezpieczony popierał swoje odwołanie i zeznał, że w latach 1975 – 1987 był zatrudniony w Zakładzie Budownictwa (...) – S. Oddział Produkcji Silikatów w S., który w końcowej fazie swojego istnienia zmienił nazwę i nazywał się (...). w K. Oddział Produkcji Silikatów w S.. S. R. zeznał, iż w pierwszym okresie 3 lat zatrudnienia formalnie miał umowę o pracę na stanowisku tokarza, jednakże ta nazwa stanowiska nie odpowiadała rzeczywistemu rodzajowi pracy, która wykonywał (k. 10-11 a.s.). Jego czynności na tym stanowisku polegały na wykonywaniu napraw pras, taśmociągów, przenośników kubełkowych na Oddziale Produkcyjnym. Z wykształcenia jest mechanikiem i przebywał przez cały czas w miejscu gdzie odbywała się produkcja. Zajmował się zarówno bieżącą konserwacją urządzeń produkcyjnych jak i naprawami i regeneracją części. Prace tokarskie wykonywał sporadycznie. W czerwcu 1978 roku zmieniono mu stanowisko pracy na stanowisko mistrza zmianowego. Wówczas sprawował nadzór nad procesem produkcyjnym, warunki w hali w której odbywała się produkcja były bardzo trudne. Przywożone było bowiem wapno palone w bryłach, które było kruszone w dalszym etapie produkcji było mieszane z piaskiem. Panowało duże zapylenie i hałas pracujących urządzeń. Od stycznia 1984 roku S. R. został kierownikiem produkcji i jak zeznał jego charakter pracy niewiele się zmienił. Musiał przebywać na hali produkcyjnej, zaś wypełnianie dokumentów zajmowało mu niecałą godzinę w ciągu dniówki roboczej.

W toku postępowania Sąd przeprowadził również dowód z zeznań świadków M. D. i Z. B., którzy byli pracownikami tego zakładu w tym samym okresie co ubezpieczony. Pierwszy z tych świadków wykonywał pracę począwszy od pracownika fizycznego do mistrza produkcji. Drugi z nich był zatrudniony początkowo jako laborant a później jako mistrz produkcji, główny technolog i na końcu kierownik jakości produkcji (k. 16v-17 a.s.). Wymienieni świadkowie szczegółowo opisali proces produkcyjny począwszy od pierwszego etapu tj. rozkruszania wapna palonego, aż do wyprodukowania produktu finalnego tj. cegły silikatowej. Z zeznań tych świadków wynika, iż ubezpieczony przez cały okres swojego zatrudnienia niezależnie od stanowiska pracy musiał być obecny na hali produkcyjnej tj. w pierwszym etapie jako mechanik, który naprawiał urządzenia produkcyjne a później jako mistrz produkcji, a w końcowym etapie jako kierownik produkcji. Wykonując prace na stanowiskach kierowniczych nadzorował proces produkcyjny. Wypełnianie dokumentacji według świadka Z. B. zajmowało do 30 minut dziennie. Ubezpieczony w trakcie postępowania odwoławczego złożył kilka dokumentów pracowniczych, które uzyskał z archiwum (k. 9 a.s.). Wśród tych dokumentów znajdują się potwierdzone za zgodność umowa o pracę na stanowisku tokarza, angaże płacowe z 1976 roku określające stanowisko jako pracownik warsztatu, angaż z dnia 1.06.1978 r. na stanowisku mistrza zmianowego produkcji i kolejne angaże w roku 1980 – starszy majster produkcji, późniejszych lat 80-tych na stanowisku zastępcy kierownika produkcji bądź kierownika produkcji.

W toku postępowania przedmiotowej sprawie, Sąd przeprowadził dowód z akt sprawy IV U 102/11 Sądu Okręgowego w Siedlcach, która dotyczyła innego pracownika tego zakładu tj. T. M., który był zatrudniony jako mechanik w dziale produkcyjnym. Jego praca została w tamtej sprawie zaliczona do kategorii prac w warunkach szczególnych w myśl przepisów Działu V poz. 11 wykazu A rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7.02.1983 r. Organ rentowy nie podważał tego rozstrzygnięcia. W przedmiotowej sprawie w ocenie Sądu Okręgowego materiał dowodowy zebrany w sprawie wskazuje, że charakter pracy ubezpieczonego S. R. w pierwszym okresie zatrudnienia tj. od 7.05.1975 r. do 01.06.1978 r. był taki sam jak u wspomnianego wyżej T. M. albowiem S. R. mimo, że miał formalnie stanowisko tokarza to faktycznie zajmował się naprawą i konserwacją urządzeń produkcyjnych a po zmianie stanowiska pracy na mistrza zmianowego i kierownika produkcji zajmował się sprawowaniem dozoru inżynieryjno – technicznego na Oddziale Produkcyjnym.

W tej sytuacji zdaniem Sądu przyjąć należało, iż cały sporny okres zatrudnienia wnioskodawcy w Zakładzie Produkcji (...) w S. był okresem pracy w warunkach szczególnych. Pierwszy z wyodrębnionych okresów należy zakwalifikować jako praca w rozumieniu działu XIV poz. 25 tj. bieżąca konserwacja agregatów i urządzeń będących w ruchu w związku z działem V pkt. 11 powołanego rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7.02.1983 r., zaś drugi okres począwszy od 01.06.1978 r. do 31.12.1987 r. należy zakwalifikować jako pracę w rozumieniu pkt. 24 działu XIV w związku z pkt. 11 działu V wykazu A tego samego rozporządzenia tj. kontrola międzyoperacyjna, kontrola jakości produkcji oraz dozór inżynieryjno – techniczny na Oddziale gdzie odbywała się produkcja cegły silikatowej. Ponadto zdaniem Sądu okoliczność, iż ubezpieczony będąc kierownikiem produkcji zajmował się wypełnianiem dokumentów nie wpływa na ocenę, że pracę tę należy zakwalifikować do prac w kategorii warunków szczególnych, ponieważ jak wynika z zeznań zarówno ubezpieczonego jak i świadka prace związane z wypełnianiem dokumentów zajmowały ubezpieczonemu ok. pół godziny w czasie dniówki roboczej, natomiast podstawowym jego zajęciem było sprawowanie dozoru nad procesem produkcyjnym. W tej sytuacji Sąd zaliczyć do kategorii prac w warunkach szczególnych 13 lat 7 miesięcy i 26 dni i po dodaniu tego okresu do okresu, który został zaliczony do tej samej kategorii przez organ rentowy tj. 2 lat 5 miesięcy i 26 dni, łączny okres zatrudnienia ubezpieczonego w warunkach szczególnych wynosi na dzień 1.01.1999 roku ponad 15 lat. Nie budzi wątpliwości, iż ubezpieczony spełniał inne przesłanki określone w § 2, § 3 i § 4 ust. 1 pkt. 1 i 3 cyt. wyżej rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7.02.1983 r. do uzyskania prawa do emerytury w wieku obniżonym począwszy od 01.01.2013 r., ponieważ ubezpieczony w dacie złożenia wniosku w październiku 2012 roku pozostawał w zatrudnieniu.

Mając na względzie powyższe Sąd z mocy art. 477 ¹⁴ § 2 kpc orzekł jak w sentencji.