Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III Cz 921/16

POSTANOWIENIE

Dnia 4 października 2016 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach III Wydział Cywilny Odwoławczy w następującym składzie:

Przewodniczący – Sędzia: SO Tomasz Pawlik

Sędziowie: SO Leszek Dąbek

SO Roman Troll (spr.)

po rozpoznaniu w dniu 4 października 2016 r. w Gliwicach na posiedzeniu niejawnym

sprawy z wniosku wierzycielki (...)
w B.

przeciwko dłużnikom K. U. i J. U.

o egzekucję świadczenia pieniężnego

w przedmiocie skargi dłużników na punkty 3 oraz 5 postanowienia Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Rybniku T. W. z dnia 29 grudnia 2015 r. w sprawie
o sygn. akt Km 4200/15

na skutek zażalenia komornika

na postanowienie Sądu Rejonowego w Rybniku

z dnia 7 marca 2016 r., sygn. akt II Co 65/16

postanawia:

odrzucić zależnie.

SSO Roman Troll SSO Tomas Pawlik SSO Leszek Dąbek

Sygn. akt III Cz 921/16

UZASADNIENIE

Postanowieniem z 7 marca 2016 roku Sąd Rejonowy w Rybniku uchylił w całości punkty 3 i 5 postanowienia Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Rybniku T. W. z 29 grudnia 2015 roku, sygn. akt Km 4200/15 i zobowiązał tego Komornika do wydania nowego postanowienia rozstrzygającego kwestię ustalenia kosztów postępowania egzekucyjnego (pkt 1) oraz oddalił skargę w pozostałym zakresie. W uzasadnieniu wskazał, że w komornik nie wziął pod uwagę tego, iż nie wyegzekwował całości należności,
a co za tym idzie umorzenie postępowania na wniosek wierzyciela powinno skutkować rozliczeniem kosztów na podstawie art. 49 ust. 2 ustawy z 29 sierpnia 1997 roku o komornikach sądowych i egzekucji. Skarga została oddalona w pozostałym zakresie z uwagi na to, że postępowanie egzekucyjne umorzono, nie było więc podstaw do jego zawieszania.

Zażalenie na to postanowienie złożył Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym
w Rybniku T. W. zaskarżając je w całości i wnosząc o jego uchylenie oraz zasądzenie na jego rzecz zwrotu kosztów postępowania zażaleniowego. Zarzucił naruszenie art. 49 ust. 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 roku o komornikach sądowych i egzekucji.

Sąd Okręgowy zważył: co następuje:

Zażalenie na postanowienia sądu, w sprawie po rozpoznaniu skargi na czynności komornika, przysługuje w wypadkach wskazanych w ustawie (art. 767⁴ § 1 k.p.c.). Art. 770
zd. 4 k.p.c. przyznaje komornikowi uprawnienie do złożenia zażalenia na postanowienie sądu w przedmiocie ustalenia kosztów postępowania egzekucyjnego (por. postanowienie Sądu Najwyższego z 12 czerwca 2002 r., sygn. akt III CZP 33/02, OSNC 2003/5/62).

Zaskarżonym postanowieniem w punkcie 1 Sąd Rejonowy uchylił postanowienie komornika w zakresie kosztów egzekucji nie ustalając jednak w sentencji ich wysokości. Art. 770 zd. 4 k.p.c. jest przepisem o charakterze wyjątkowym, podlegającym ścisłej wykładni
i nie powinien być stosowany w drodze analogii w jakiejkolwiek innej sytuacji, niż wskazana w jego hipotezie. Skoro więc koszty egzekucji ustala postanowieniem komornik, to zażalenie opisane w art. 770 zd. 4 k.p.c. przysługuje komornikowi na postanowienie sądu ustalające te koszty w sposób odmienny niż uczynił to komornik, a nie na postanowienie uchylające jego postanowienie w tym zakresie i faktycznie przekazujące mu sprawę do ponownego rozpoznania (Sąd Rejonowy zobowiązał komornika do wydania nowego postanowienia w tym zakresie). Komornik nie jest stroną postępowania egzekucyjnego, tylko organem je prowadzącym (art. 758 k.p.c.). Dlatego tylko w wyjątkowych sytuacjach może mu przysługiwać zażalenie na postanowienie sądu. Dodać należy, że Sąd Najwyższy w uchwale z 14 września 2016 roku, sygn. akt III CZP 37/16 wyraził pogląd, który Sąd Okręgowy aprobuje, że komornikowi sądowemu nie przysługuje zażalenie na postanowienie sądu rejonowego uchylające postanowienie komornika o ustaleniu wysokości opłaty egzekucyjnej i przekazujące sprawę do ponownego rozpoznania.

Nie służy więc komornikowi zażalenie na postanowienie sądu oddalające skargę
w zakresie zawieszenia postępowania egzekucyjnego, ani na postanowienie uchylające jego postanowienie o ustaleniu wysokości opłaty egzekucyjnej i przekazujące sprawę do ponownego rozpoznania. Dlatego też zażalenie komornika, jako niedopuszczalne, nie mogło doprowadzić do jego merytorycznego rozpoznania.

Zażalenie niedopuszczalne odrzuca się (art. 370 k.p.c. w związku z art. 397
§ 1 i 2 k.p.c. oraz art. 13 § 2 k.p.c.). Sąd drugiej instancji odrzuca zażalenie, jeżeli podlegało odrzuceniu przez sąd pierwszej instancji (art. 373 k.p.c. w związku z art. 397 § 1 i 2 k.p.c. oraz art. 13 § 2 k.p.c.)

Mając powyższe na uwadze, na podstawie art. 373 k.p.c. w związku z art. 397
§ 1 i 2 k.p.c. oraz art. 13 § 2 k.p.c., zażalenie jako niedopuszczalne należało odrzucić.

SSO Roman Troll SSO Tomasz Pawlik SSO Leszek Dąbek

III Cz 921/16

Podstawa prawna:

Powołane przepisy:

Korekty wprowadzone przez SAOS:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

UZASADNIENIE