Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 05 października 2016 r.

Sąd Rejonowy w Olsztynie Wydział IX Karny

w składzie:

Przewodniczący - SSR Wojciech Kottik

Protokolant – st. ser. Sąd. Jolanta Jarmołowicz

w obecności oskarżyciela publ. W. M.

po rozpoznaniu w dniu 29 lipca, 26 sierpnia i 05 października 2016r., sprawy

M. S.

córki Z. i J. z domu T.

ur. (...) w L.

obwinionej o to, że:

w okresie od 14 lipca 2015 r. do dnia kontroli, tj. 09.10.2015 r., w S., jako pracodawca nie udzieliła urlopu macierzyńskiego pracownicy J. B. (1)

- tj. za wykroczenie z art. 281 pkt 5 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (Dz. U. z 2014 r. poz. 1502 ze zmianami oraz z 2014 r. Dz. U. poz. 1066) w związku z art. 180 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (Dz. U. z 2014 r. poz. 1502 ze zmianami oraz z 2014 r. Dz. U. poz. 1066)

ORZEKA

I.  obwinioną M. S. uznaje za winną popełnienia zarzucanego jej czynu i za to z mocy art. 281 pkt 5 Kp skazuje ją na karę grzywny w wymiarze 3000,- (trzy tysiące) złotych;

II.  na podstawie art. 624 § 1 kpk w zw. z art. 119 kpw zwalnia obwinioną od kosztów postępowania i opłaty.

UZASADNIENIE

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Obwiniona M. S. od końca lutego 2015 r. do lipca 2016 r., była prezesem zarządu spółki z ograniczoną odpowiedzialnością (...) z siedzibą w S. przy ul. (...), prowadzącej (...) i (...). Przed nią prezesem zarządu tej spółki była E. B., która we wrześniu 2014 r., w imieniu spółki podpisała z pokrzywdzoną J. B. (1) umowę o pracę zatrudniając ją na 5/8 etatu na czas nieokreślony w charakterze(...). Do końca października 2014 r., J. B. świadczyła pracę i w miesiącu tym złożyła w zakładzie pracy oświadczenie o wypowiedzeniu zawartej umowy o pracę. Kiedy jednak w okresie tego wypowiedzenia dowiedziała się, że jest w ciąży z zaświadczeniem od lekarza udała się do pracodawczyni – E. R. - B., która na podstawie tego oświadczenia przywróciła ją do pracy na poprzednich warunkach pracy i płacy. W związku z zagrożeniem ciąży i zaleceniami lekarskimi od m-ca grudnia do dnia porodu – 14.07.2015 r., pokrzywdzona przebywała na zwolnieniu lekarskim. Dwa pierwsze zwolnienia lekarskie pokrzywdzona dostarczała E. R. – B., natomiast następne, w marcu 2015 r., doręczyła nowej prezes spółki obwinionej M. S.. Kolejnego zwolnienia obwiniona już nie chciała przyjąć od pokrzywdzonej twierdząc, że ona jej nie zatrudniała i jej nie zna. Kolejne zwolnienia J. B. dlatego też dostarczała bezpośrednio do (...) Oddział w O.. Znając nastawienie obwinionej do jej osoby pokrzywdzona po urodzeniu dziecka postanowiła zanieść wniosek o udzielenie jej urlopu macierzyńskiego nie bezpośrednio do pracodawczyni a do biura (...), które wg. jej wiedzy prowadziła również sprawy kadrowe spółki (...). Udała się tam osobiście w dniu 21 lipca 2015 r. i złożyła ten wniosek na ręce pracownicy biura I. S. (1) uzyskując od niej stosowne potwierdzenie.

Obwiniona jako pracodawczyni, nie udzieliła pokrzywdzonej podstawowego urlopu macierzyńskiego, mimo złożonego w tym zakresie wniosku. Nie złożyła przedłożonych jej dokumentów do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, co uniemożliwiło wypłacenie J. B. zasiłku macierzyńskiego. W międzyczasie ZUS wszczął w tej sprawie postępowanie, badając sprawę podlegania przez J. B. (1) ubezpieczeniu społecznemu. Ostatecznie postępowanie to umorzył potwierdzając uprawnienia J. B. z tytułu umowy o pracę, w szczególności stwierdzając, iż podlega ona obowiązkowemu ubezpieczeniu społecznemu. W okresie od 7 do 9 października 2015 r., w zakładzie pracy kierowanym przez obwinioną inspektor Państwowej Inspekcji Pracy w O. przeprowadził kontrolę, w wyniku, której potwierdził okoliczności związane z naruszeniem przepisów z zakresu prawa pracy przez obwinioną i w konsekwencji zdecydował o skierowaniu przeciwko niej wniosku o ukaranie za wykroczenie z art. 281 pkt 5 Kp.

(dowody: protokół kontroli PIP k.1-6, kopie zaświadczeń lekarskich k.11-12, 14, 16, 17, 39,40; kopie pism pokrzywdzonej do ZUS k.13, 15, 20, 21, 22, 23; odpis skrócony aktu urodzenia k.18, potwierdzenie przyjęcia wniosku o urlop macierzyński w Kancelarii Doradztwa (...) k.19, oświadczenie obwinionej o braku złożenia przez pokrzywdzoną wniosku i dokumentacji o urlop macierzyński k.24-25, umowa o pracę k.26-27, wyrejestrowanie z ubezpieczeń k.28, wniosek o przywrócenie do pracy k.29,, notatka służbowa k.30, oświadczenie obwinionej o przyczynach niezgłoszenia J. B. do ZUS-u k.31,, dokumentacja przesłana obwinionej przez Biuro(...) k.32, zaświadczenia płatnika składek k.33-34, zaświadczenia o zmianie danych osoby ubezpieczeniowej k.35-38, pismo obwinionej do ZUS-u k.41-42, roczna karta ewidencji czasu pracy k.44-50, wniosek o udzielenie urlopu bezpłatnego k.51, wniosek o urlop k.52-53, oświadczenie obwinionej w sprawie urlopu macierzyńskiego k.54, odmowa obwinionej wypełnienia zaświadczenia odnośnie składek k.55-56, pismo PIP o przeprowadzonej kontroli dotyczącej zasiłku macierzyńskiego k.57, decyzja ZUS o umorzeniu postepowania przeciwko J. B. k.72-76, kopia decyzji ZUS k. 77—78, kopie wniosków J. B. z 18.02.2016 r. k. 123, odpis wyroku k. 152; zeznania świadków – J. B. k. 150v-151, I. S. k. 155v)

Obwiniona M. S. w wyjaśnieniach złożonych w toku czynności wyjaśniających nie przyznała się do popełnienia zarzucanego jej czynu. Podała, że nie otrzymała wniosku J. B. o urlop macierzyński, ponadto, że nie zatrudniała pokrzywdzonej, tylko poprzedni zarząd. Natomiast w wyjaśnieniach złożonych w niniejszym postępowaniu przyznała się wprawdzie do popełnienia zarzucanego jej czynu, jednak zaznaczyła, że gdyby pokrzywdzona złożyła do niej wniosek o urlop na pewno by go udzieliła. Podkreśliła, że u niej wniosek o urlop J. B. złożyła dopiero w lutym 2016 r. Zaznaczyła, że wniosek złożony przez J. B. w biurze rachunkowym nie został jej przekazany, a zwrócony wnioskodawczyni. Twierdziła, że J. B. wiedziała, iż wniosek o urlop miała złożyć w zakładzie pracy. Podkreśliła, że nie docierały do niej również zwolnienia lekarskie J. B. z czasu jej ciąży.

(wyjaśnienia obwinionej k. 150-150v)

Sąd zważył, co następuje:

Mimo formalnego przyznania się obwinionej do winy generalnie Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom obwinionej, iż do nieudzielenia urlopu macierzyńskiego J. B. doszło w wyniku niezłożenia przez nią w terminie wniosku u niej jak pracodawczyni.

Jest wprawdzie bezsporne, że J. B. (1) nie złożyła wniosku o urlop macierzyński bezpośrednio u obwinionej ale w biurze (...). C., jednak uczyniła to w przeświadczeniu, że biuro to prowadzi również sprawy kadrowe zakładu pracy, w którym była zatrudniona. Co więcej w przekonaniu, że wniosek o urlop złożyła w podmiocie właściwym utwierdziło ją zachowanie pracownicy biura, która wniosek ten przyjęła i wystawiła jej stosowne potwierdzenie. Miała wobec tego prawo oczekiwać, że wniosek ten zostanie rozpatrzony i zostanie jej udzielony urlop. Tym samym Sąd uznał, że zeznania świadka J. B. potwierdzone zarówno dowodem w postaci kopii pokwitowania jak i w pełni wiarygodnymi zeznaniami świadka I. S. w pełni zasługują na wiarę.

Nie sposób uznać natomiast za w pełni wiarygodne zeznań właścicielki biura (...). C. w zakresie jej twierdzeń, że wniosek o udzielenie urlopu macierzyńskiego złożony przez pokrzywdzoną został jej zwrócony. Pokrzywdzona stanowczo temu zaprzeczyła, twierdząc, że owszem zwrócono jej przez to biuro wniosek, ale dotyczący innej kwestii. Tym samym Sąd uznał, że dowód na jaki powołała się świadek B. C. – potwierdzenie doręczenia przesyłki J. B. nie będzie w stanie wykazać jaką konkretnie przesyłkę ta otrzymała, czy dokument o którym mówi B. C., czy pokrzywdzona.

Jednak kwestią najważniejszą, jest ustalenie, czy obwiniona posiadała wiedzę na temat złożenia przez pokrzywdzoną wniosku o urlop macierzyński, a w świetle nawet samych wyjaśnień obwinionej kwestia ta jest bezsporna. Jak przyznała to sama obwiniona wiedziała ona o złożeniu wniosku przez pokrzywdzoną już bezpośrednio po złożeniu go przez J. B. w biurze B. C.. Jeśli miała co do tego wątpliwości mogła się przecież zwrócić bezpośrednio do pokrzywdzonej a nie czekać aż do złożenia przez nią kolejnego wniosku dopiero w lutym 2016 r. Co więcej obwiniona mimo wiedzy o takim wniosku i prowadzeniu postępowania kontrolnego przez inspektora pracy w październiku 2015 r., nie podjęła nawet wówczas odpowiednich kroków prawnych. Z postawy obwinionej przebija aż nadto widoczne negatywne nastawienie do pokrzywdzonej. Jak wiarygodnie opisywała to J. B. obwiniona cały czas podkreślała, że to nie ona ją zatrudniała, nie chciała przyjmować od niej zwolnień lekarskich i mnożyła trudności w załatwianiu wszystkich jej spraw jako pracownika.

Tym samym Sąd przyjął, że wina obwinionej jest bezsporna w zakresie popełnienia przez nią zarzucanego jej wykroczenia z art. 281pkt.5 kp w zw. z art. 180§kp.

Obwiniona M. S. dopuściła się naruszenia przepisów o uprawnieniach pracowników związanych z rodzicielstwem. Swoim zachowaniem pozbawiała pokrzywdzoną należnego jej urlopu macierzyńskiego a przede wszystkim istotnych uprawnień finansowych z tytułu zasiłku macierzyńskiego. Przy wymiarze kary Sąd miał na uwadze szkodliwość społeczną czynu obwinionej, godzenie w uprawnienia pracownicze, jej uporczywą postawę wobec pracownicy, negatywne nastawienie do niej. Jako jedyną okoliczność łagodzącą Sąd zaliczył uprzednią niekaralność obwinionej, bo mimo deklarowanego przyznania się obwinionej do popełnienia zarzucanego jej czynu, oświadczenie to miało charakter wyłącznie formalny. W tych warunkach Sąd skazał obwinioną na karę grzywny, jak w części dyspozytywnej wyroku uznając, iż kara ta orzeczona w wysokości równej dolnemu progowi zagrożenia ustawowego jest karą ze wszech miar współmierną do stopnia zawinienia obwinionej i okoliczności czynu. Orzeczona kara jest adekwatna do stopnia zawinienia obwinionej i spełnia cele kary w zakresie prewencji ogólnej i szczególnej.

Sąd jednocześnie uznając, że obciążenie obwinionej kosztami postępowania i opłatą byłoby dla niej nadmiernym ciężarem zwolnił ją z tego obowiązku.