Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 września 2016 roku

Sąd Okręgowy w Lublinie VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie: Przewodniczący Sędzia S.O. Grażyna Cichosz

Protokolant sekretarz sądowy Anna Łempicka

po rozpoznaniu w dniu 26 września 2016 roku w Lublinie

sprawy E. G.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w L.

z udziałem zainteresowanej J. G.

o ustalenie podlegania ubezpieczeniom społecznym

na skutek odwołania E. G.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w L.

z dnia 23 września 2014 roku znak: (...)/ (...)- (...)

zmienia zaskarżoną decyzję i ustala, że J. G. jako pracownik u płatnika składek E. G. podlega obowiązkowo ubezpieczeniom: emerytalnemu, rentowemu, chorobowemu i wypadkowemu od dnia 01 kwietnia 2014 roku.

Sygn. akt VII U 2315/14

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 23 września 2014 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. stwierdził, że J. G. z tytułu zatrudnienia na podstawie umowy o pracę u płatnika E. G. nie podlega obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym od dnia 1kwietnia 2014 roku.

Odwołanie od powyższej decyzji wniosła E. G. domagając się jej zmiany i objęcia J. G. ubezpieczeniem społecznym z tytułu zawartej umowy o pracę. Wskazała, że wbrew twierdzeniom organu rentowego J. G. wykonywała pracę zgodnie z zawartą umową.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wnosił o jego oddalenie. Podniósł, że „płatnik współdziałał z wnioskodawczynią w celu uzyskania świadczeń z ubezpieczenia społecznego i zawarli pozorna umowę o pracę”

Sąd Okręgowy ustalił i zważył, co następuje:

E. G. jest lekarzem ginekologiem, prowadzi działalność od 20 lat. Udziela porad lekarskich w kilku przychodniach w L. oraz ma gabinet w S., gdzie przyjmowała ( w spornym okresie ) pacjentki w każdą sobotę. W 2010 roku wnioskodawczyni uległa wypadkowi, w związku z którym przeszła operację nogi ( karta informacyjna k. 20), co spowodowało, iż nie mogła samodzielnie prowadzić samochodu, zatem do gabinetu w S. woził wnioskodawczynię mąż.

W 2012 roku wnioskodawczyni przeszła kolejne 2 operacje w związku z zdiagnozowanym nowotworem, przeszła także chemioterapię (karty informacyjne k.17-19). Po leczeniu nadal kontynuowała działalność. Wobec tego, że sama nie mogła prowadzić samochodu a jej mąż także był chory, przebył dwie operacje ( karta informacyjna k.24-25),wnioskodawczyni zawarła ze swoją synową J. G. umowę o pracę, na podstawie której zatrudniła ją na czas nieokreślony od dnia 1 kwietnia 2014 roku w pełnym wymiarze czasu pracy z wynagrodzeniem 2 700 zł netto (umowa o pracę k.6 akt ZUS). Pracownica została przeszkolona w zakresie bhp (k. 17 akt ZUS). Do zakresu obowiązków należało przede wszystkim dowożenie wnioskodawczyni do gabinetów lekarskich, w których udzielała porad, przyjmowanie telefonów od pacjentek i ustalanie terminów ich wizyt, dokonywanie zakupów materiałów niezbędnych do gabinetu ginekologicznego oraz przygotowywanie gabinetu ( w S.) do zabiegów, a następnie sprzątanie gabinetu. W dacie zawierania umowy o pracę zainteresowana nie była w ciąży a jej zwolnienie lekarskie po trzech miesiącach od zatrudnienia spowodowane było depresją w związku z poronieniem ciąży w którą zaszła w czerwcu 2014 roku. Po zastosowaniu leczenia w grudniu 2014 roku zainteresowania wróciła do pracy i w marcu następnego w związku z ciążą bliźniaczą ponownie przebywała na zwolnieniu lekarskim. W czasie zwolnienia lekarskiego obowiązki zainteresowanej w zakresie sprzątania gabinetu w S. i rejestrowania pacjentek wykonywała zatrudniona na umowę o dzieło a potem na umowę o pracę E. S., obowiązki związane z kierowaniem samochodem wykonywała na zasadzie pomocy rodzina wnioskodawczyni (wyjaśnienia wnioskodawczyni potwierdzone zeznaniami k. 28-29 i k.46-47, umowa o dzieło i umowa o pracę k.21-23) , zeznania świadków D. S. k.64, H. S. k.65, M. S. k.65,A. T. k.65, E. S. k.65,wyjaśnienia zainteresowanej, potwierdzone zeznaniami k.74-75 i k. 47, ewidencja czasu pracy k.86). Za wykonaną pracę zainteresowana otrzymała wynagrodzenie w wysokości ustalonej umową o pracę (niesporne).

Powyższy stan faktyczny został ustalony w oparciu o powołane dowody z dokumentów zgromadzonych ubezpieczeniowych zawierające kopie dokumentów związanych z zatrudnieniem, które do dowody potwierdziły fakt zawarcia zakwestionowanej przez organ rentowy umowy o pracę. Natomiast zeznania wnioskodawczyni i zainteresowanej wskazały przyczyny zatrudnienia zainteresowanej na podstawie pełnoprawnego stosunku pracy oraz charakter wykonywanych przez nią obowiązków. Fakt świadczenia pracy potwierdzili świadkowie oraz osoba, która w czasie zwolnienia lekarskiego zainteresowanej wykonywała część jej obowiązków. Zeznania te wzajemnie ze sobą korelowały, były spójne i logiczne oraz zgodne z doświadczeniem życiowym. Brak było wobec tego podstaw do odmówienia dania im wiary. Wątpliwości, co do rzetelności złożonej do akt sprawy i akt ZUS ewidencji czasu prac, w ocenie Sądu, zostały w sposób logiczny usunięte wyjaśnieniami biura rachunkowego ( k.55) i wyjaśnieniami wnioskodawczyni.

Odwołanie E. G. zasługuje na uwzględnienie.

Podkreślić na wstępie należy, że Sąd orzeka na podstawie zaoferowanych przez strony dowodów.

W ocenie Sądu Okręgowego zaoferowane przez strony niniejszego postępowania dowody wskazują, iż wnioskodawczynię i zainteresowaną wbrew twierdzeniom organu rentowego łączyła umowa o pracę, i nie została zawarta dla pozoru w celu uzyskania świadczeń z ubezpieczenia społecznego. Krótki okres zatrudnienia jest bez znaczenia z punktu widzenia rozstrzygnięcia sprawy. Przepis art. 13 pkt 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych oznacza datę początkową i końcową okresu istnienia tego obowiązku, nie odnosząc się w żaden sposób do długości jego trwania, nie przewidując swoistego okresu „wyczekiwania”. Zresztą zawierając umowę strony nie mogły przecież przewidzieć przyszłości i tego, że zainteresowana stanie się niezdolna do pracy. Przeciwnej okoliczności organ rentowy nie udowodnił, jego twierdzenia w tym zakresie są więc gołosłowne.

Dodatkowo należy wskazać, że w świetle art. 22§1 kp przez nawiązanie stosunku pracy pracownik zobowiązuje się do wykonywania pracy określonego rodzaju na rzecz pracodawcy i pod jego kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonym przez pracodawcę, a pracodawca zobowiązuje się do zatrudnienia pracownika za wynagrodzeniem.

Stosunek pracy charakteryzuje się następującymi cechami:

1. jest stosunkiem dobrowolnym,

2. jest zobowiązaniem wzajemnym,

3. powoduje obowiązek osobistego świadczenia pracy,

4. ma charakter odpłatny,

5. wymaga pracy wykonywanej pod kierownictwem pracodawcy,

6. charakteryzuje się ciągłością świadczenia pracy.

Dobrowolność stosunku pracy wyraża się w tym, że nawiązanie stosunku pracy, niezależnie od podstawy prawnej, wymaga zgodnego oświadczenia woli pracownika i pracodawcy. Przez nawiązanie stosunku pracy strony przyjmują na siebie określone zobowiązania oraz same w granicach prawa kształtują treść stosunku pracy realizując generalną zasadę swobody stron, co do pozostawania w stosunku pracy.

Wzajemność stosunku pracy oznacza, że strony stosunku pracy występują względem siebie równocześnie w roli dłużnika i wierzyciela, bowiem pracownik zobowiązuje się do świadczenia określonej pracy, zaś pracodawca zobowiązuje się do zatrudnienia pracownika i wypłacenia mu stosownego wynagrodzenia.

Osobisty charakter świadczenia pracy polega na tym, że pracownik w ramach stosunku pracy zobowiązany jest do osobistego świadczenia pracy i nie może jej powierzyć innym osobom.

Wymóg odpłatności wykonywanej pracy stanowi cechę podstawową stosunku pracy. Co więcej, odpłatność pracy została podniesiona do rangi jednej z podstawowych zasad prawa pracy ( art.13kp).

Wykonywanie pracy pod kierownictwem pracodawcy oznacza, ze pracownik jako strona stosunku pracy świadczy pracę, w której jest „podporządkowany” pracodawcy.

Ciągłość świadczenia pracy polega na tym, że wykonywanie pracy nie oznacza jednorazowego wykonania pewnej czynności, ale wiążę się z wykonywaniem określonych, powtarzających się w odstępach czasu czynności.

Stosunek pracy posiada także inne cechy wynikające z treści art.22kp. Stosunek pracy jest zobowiązaniem starannego działania, a nie rezultatu. Ponadto pracodawca, a nie pracownik ponosi ryzyko ekonomiczne, organizacyjne, osobowe i socjalne.

Analizując z uwzględnieniem powyższych cech stosunek łączący wnioskodawcę z zainteresowaną należy wskazać, że zawiera on wszystkie cechy charakterystyczne dla stosunku pracy. Dowody zgromadzone w sprawie, a w szczególności zeznania świadków oraz złożone dokumenty świadczą, o wykonywaniu obowiązków pracowniczych. W ocenie Sądu Okręgowego niewątpliwie z zaoferowanych przez strony dowodów wynika, że zainteresowana pozostawała w stosunku podporządkowania wobec pracodawcy. Jednocześnie czas i miejsce wykonywania pracy oraz rodzaj wykonywanych obowiązków był określony przez zatrudniającą. Zainteresowana wprawdzie nie potwierdzała swojej obecności na liście, miała jednak ustalone godziny pracy i była kontrolowana przez pracodawcę.

Powyższe wykazane dowodami cechy stosunku prawnego świadczą o tym, że zainteresowana wykonywała czynności na podstawie łączącej ją z pracodawcą umowy o pracę. I nie zmienia powyższego fakt, iż po trzech miesiącach zainteresowana zachorowała i pozostawała na zwolnieniu lekarskim. Przy czym należy zauważyć, iż po zakończonym zwolnieniu zainteresowana wróciła do pracy a następnie po kilku miesiącach ponownie przebywała na zwolnieniu lekarskim.

Mając na względzie powyższe ustalenia i rozważania, Sąd Okręgowy uznał, że praca wykonywana przez zainteresowaną była objęta treścią stosunku pracy, a zatem zgodnie z art. 6 ust.1 pkt.1 i 13 pkt.1 ustawy z dnia 13 października 1998r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz.U. Nr.205 z 2009r. poz. 1585 z póżń zm.) podlega ona obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnym, rentowym, chorobowemu i wypadkowemu z tytułu zawartej umowy o pracę z E. G..

W ocenie Sądu brak jest w ustalonym stanie faktycznym okoliczności, które uzasadniałyby ustalenie, że umowa o pracę zawarta została jedynie w celu uzyskania uprawnień do świadczeń z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa. Ponieważ umowa o pracę była przez cały czas realizowana przez strony, to nie może być mowy o jej pozorności, zaś to usprawiedliwia uznanie, że zainteresowana podlegała z tego tytułu ubezpieczeniom społecznym od dnia nawiązania stosunku pracy.

Z tych względów Sąd Okręgowy na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. orzekł jak w wyroku.