Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 sierpnia 2016 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach VIII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 23 sierpnia 2016 r. w Gliwicach

na rozprawie

sprawy K. K. (1) (K.)

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w C.

o prawo do emerytury

na skutek odwołania K. K. (1)

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w C.

z dnia 10 listopada 2015 r. nr (...)

1.  zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje K. K. (1) prawo do emerytury poczynając od dnia 5 listopada 2015r.;

2.  zasądza od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w C. na rzecz K. K. (1) kwotę 180 zł (sto osiemdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

(-) SSO Grzegorz Tyrka

Sygn. akt VIII U 2267/15

UZASADNIENIE

Dnia 26.10.2015r. ubezpieczony K. K. (1) wniósł do organu rentowego Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w C. o przyznanie prawa do emerytury.

Decyzją z dnia 10.11.2015r. organ rentowy odmówił ubezpieczonemu prawa do emerytury na podstawie art. 184 ustawy z dnia 17.12.1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz § 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 07.02.1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, gdyż ubezpieczony nie udowodnił na dzień 01.01.1999r. wymaganego 15 – letniego okresu pracy w szczególnych warunkach, wykonywanej stale i w pełnym wymiarze czasu pracy, a jedynie 4 lata, 6 miesięcy i 10 dni.

Organ rentowy wskazał, iż do pracy w warunkach szczególnych nie uwzględnił okresu zatrudnienia ubezpieczonego od dnia 01.07.1973r. do dnia 26.10.1976r. i od dnia 03.11.1978r. do dnia 31.01.1986r., ponieważ ubezpieczony nie przedłożył świadectwa wykonywania prac w szczególnych warunkach z powołaniem na wykaz, dział, pozycję, zgodnie z w/w rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 07.02.1983r. lub zarządzeniem odpowiedniego ministra.

Ubezpieczony w odwołaniu od powyższej decyzji sprecyzowanym w piśmie procesowym z dnia 15.02.2016r. domagał się jej uchylenia i przyznania prawa do emerytury podnosząc, że posiada wymagany okres pracy w warunkach szczególnych, gdyż oprócz okresów uwzględnionych przez organ rentowy pracę taką wykonywał od dnia 01.07.1973r. do dnia 26.10.1976r., od dnia 03.11.1978r. do dnia 31.03.1982r., od dnia 01.01.1983r. do dnia 30.06.1986r. jako mechanik w kanałach remontowych oraz od dnia 01.07.1986r. do dnia 30.06.1992r. i dalej do dnia 31.01.1994r. na stanowisku mistrza jako dozór nad pracownikami w kanałach remontowych. Na rozprawie w dniu 23.08.2016r. pełnomocnik ubezpieczonego złożył wniosek o zasądzenie od organu rentowego na rzecz ubezpieczonego kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania podtrzymując stanowisko zajęte w zaskarżonej decyzji. Jednocześnie organ rentowy wskazał, iż do pracy w warunkach szczególnych zaliczył ubezpieczonemu okres zatrudnienia w Hucie (...) S.A. od dnia 21.03.1994r. do dnia 30.11.1997r. i od dnia 01.12.1997r. do dnia 31.12.1998r. kolejno na stanowisku ślusarza oraz ślusarza remontowego utrzymania ruchu.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Ubezpieczony K. K. (1) w dniu (...). ukończył 60 lat życia, nie jest członkiem otwartego funduszu emerytalnego, na dzień 01.01.1999r. udowodnił 25 lat okresów składkowych i nieskładkowych.

Ubezpieczony przedłożył do akt organu rentowego:

1.  świadectwo pracy z dnia 30.06.1992r. z adnotacją o zatrudnieniu w Przedsiębiorstwie (...) ( wcześniej (...) Przedsiębiorstwo (...) ) w R. od dnia 01.09.1970r. do dnia 30.06.1973r., w charakterze ucznia (...) ( w zawodzie mechanika pojazdów samochodowych ), następnie na stanowisku ślusarza remontowego, a ostatnio na stanowisku mistrza; ze świadectwa tego wynika również, iż ubezpieczony od dnia 27.10.1976r. do dnia 14.10.1978r. odbywał zasadniczą służbę wojskową,

2.  świadectwo pracy z dnia 31.01.1994r. z adnotacją o zatrudnieniu ubezpieczonego w (...) Spółce z o.o. w R. z adnotacją o zatrudnieniu ubezpieczonego od dnia 01.07.1992r. do dnia 31.01.1994r. w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku mistrza.

(...) Przedsiębiorstwo (...) w R. zajmowało się naprawą pieców hutniczych i budową hut. Składało się ono z kilku zakładów, z których każdy miał odrębną specyfikę działalności np. Zakład (...) zajmował się wykonywaniem napraw w hutach, a Zakład (...) ( późniejsze Przedsiębiorstwo (...) ) transportem.

Z zeznań świadków J. M., A. M. oraz z zeznań ubezpieczonego wynika, iż ubezpieczony pracował w Zakładzie (...), który stanowił bazę usługowo - naprawczą Przedsiębiorstwa w zakresie transportu. Znajdowały się tam samochody wykorzystywane przez wszystkie Zakłady Przedsiębiorstwa. Były to przeważnie samochody ciężarowe takie jak między innymi Kamazy, Z., I., J., a także autobusy marki K., Autosan, J., którymi wożono pracowników Przedsiębiorstwa do różnych hut na terenie całego kraju np. do K., W., S., celem wykonania prac naprawczych zleconych Przedsiębiorstwu. Na terenie Zakładu znajdywała się też hala, w której wydzielonych było 16 boksów, a każdy z nich miał na wyposażeniu do 3 kanałów remontowych, gdzie dokonywano remontów i przeglądu w/w pojazdów. Praca ta wykonywana była głównie na dwie zmiany, za wyjątkiem krótkich okresów, kiedy to raz pracowano w systemie jednozmianowym, w innym zaś czasie w systemie trzyzmianowym. Na zmianie pracowało przeważnie około 50 mechaników samochodowych, którzy wykonywali pracę w kanałach remontowych zajmując się między innymi wymianą silników, skrzyni biegów, resorów, klocków hamulcowych, oleju, osi. Prace takie, ze względu na gabaryty samochodów i autobusów, mogły być wykonywane wyłącznie w kanałach remontowych, przy czym prac takich było bardzo dużo, bo na bazie znajdowało się ponad tysiąc takich pojazdów. Stąd czasami trzeba było pracować także w soboty i niedziele. Ubezpieczony po okresie wykonywania pracy w charakterze ucznia (...), od dnia 01.07.1973r. faktycznie stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał pracę mechanika samochodowego wyłącznie w kanałach remontowych, którą świadczył do dnia 26.10.1976r., gdy od dnia 27.10.1976r. do dnia 14.10.1978r. odbywał zasadniczą służbę wojskową. Po skończeniu tej służby ubezpieczony od dnia 03.11.1978r. ponownie podjął pracę w Przedsiębiorstwie, również w charakterze mechanika samochodowego w kanałach remontowych i wykonywał ją do dnia 30.06.1986r., za wyjątkiem krótkiego okresu od dnia 01.04.1982r. do dnia 13.01.1983r., kiedy to świadczył pracę za granicą w B. i korzystał z urlopu bezpłatnego w macierzystym zakładzie pracy. Od dnia 01.06.1983r. ubezpieczonemu powierzono funkcję brygadzisty. Wykonywał on wówczas taką samą pracę co wcześniej, czyli mechanika samochodowego w kanałach remontowych, a dodatkowo nadzorował podległą mu grupę pracowników świadczącą pracę w danym kanale remontowym. Od dnia 01.07.1986r. ubezpieczony został przeszeregowany na stanowisko mistrza. Do jego obowiązków na tym stanowisku należało sprawowanie dozoru nad podległymi mu pracownikami wykonującymi pracę mechaników samochodowych w kanałach remontowych. Ubezpieczony na początku dniówki roboczej rozdzielał pomiędzy tych pracowników pracę stosownie do otrzymanych z działu kontroli technicznej zleceń napraw, bezpośrednio nadzorował wykonywanie czynności remontowych schodząc do kanałów remontowych, często także sam czynności te świadczył i koordynował w kanale pracę mechaników. Jako mistrz ubezpieczony korzystał też czasami z biura mistrzów znajdującego się na terenie hali warsztatu, gdzie po wykonaniu zlecenia odnotowywał ilość godzin pracy, a także jakie konkretnie prace naprawcze w ramach poszczególnego zlecenia zostały wykonane. Ubezpieczony nie zajmował się zamawianiem części, bo należało to do zakresu obowiązków zaopatrzeniowca i magazyniera.

Od dnia 01.07.1992r. do dnia 31.01.1994r. ubezpieczony był zatrudniony w (...) Spółce z o.o. w R., która powstała wskutek przekształcenia z Przedsiębiorstwa (...) w R.. Pracował w tym czasie rzeczywiście stale i w pełny wymiarze czasu pracy na takim samym stanowisku co w poprzednim zakładzie pracy, a mianowicie mistrza sprawującego dozór nad pracami mechaników w kanałach remontowych.

Świadek J. M. był zatrudniony w Przedsiębiorstwie (...) w R. od dnia 01.09.1972r. do dnia 30.06.1992r. początkowo, czyli do dnia 30.06.1975r., na stanowisku ucznia (...), a następnie mechanika pojazdów samochodowych i ślusarza, przy czym faktycznie wykonywał w tym czasie pracę mechanika samochodowego w kanałach remontowych.

Świadek A. M. był zatrudniony w w/w Przedsiębiorstwie od dnia 28.07.1965r. do dnia 30.06.1992r. na stanowisku mechanika pojazdów samochodowych i pracę również świadczył w kanałach remontowych.

W aktach osobowych ubezpieczonego dotyczących spornego okresu jego zatrudnienia znajdują się między innymi umowa przedwstępna z dnia 23.05.1973r. , w której zakład pracy zobowiązał się do zatrudnienia ubezpieczonego celem odbycia wstępnego stażu pracy na stanowisku mechanika pojazdów samochodowych oraz przeszeregowania z dnia 25.07.1984r. i 01.01.1985r. z ustaleniem wynagrodzenia ubezpieczonego „ do stanowiska mechanika pojazdów samochodowych ”.

/dowód z: akt ZUS, akt osobowych ubezpieczonego, akt osobowych świadka J. M., zeznań świadków A. M. i J. M., zeznań ubezpieczonego/.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie ubezpieczonego K. K. (1) zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 24 ust. 1 ustawy z dnia 17.12.1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t.j. Dz.U. z 2015r., poz. 748 ze zm.) – zwanej dalej ustawą – ubezpieczonym urodzonym po dniu 31.12.1948r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku emerytalnego określonego w ust. 1a i 1b, z zastrzeżeniem art. 46, 47, 50, 50a, 50e i 184.

Zgodnie z 184 ust. 1 ustawy ubezpieczonym urodzonym po dniu 31.12.1948r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w art. 32, 33, 39 i 40, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy – tj.01.01.1999r. – osiągnęli:

1) okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat - dla kobiet i 65 lat - dla mężczyzn oraz

2) okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art. 27.

Zgodnie z art. 184 ust. 2 ustawy emerytura, o której mowa w ust. 1, przysługuje pod warunkiem nieprzystąpienia do otwartego funduszu emerytalnego albo złożenia wniosku o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa.

Zgodnie z § 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 07.02.1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz.U. z 1983 roku, Nr 8, poz. 43 ze zm.) – zwanego dalej rozporządzeniem – pracownik, który wykonywał prace w szczególnych warunkach, wymienione w wykazie A, nabywa prawo do emerytury, jeżeli spełnia łącznie następujące warunki: osiągnął wiek emerytalny wynoszący: 55 lat dla kobiet i 60 lat dla mężczyzn oraz ma wymagany okres zatrudnienia, w tym co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach.

Zgodnie z § 3 rozporządzenia za okres zatrudnienia wymagany do uzyskania emerytury, zwany dalej „wymaganym okresem zatrudnienia”, uważa się okres wynoszący 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn, liczony łącznie z okresami równorzędnymi i zaliczanymi do okresów zatrudnienia.

Zgodnie z § 2 ust. 1 rozporządzenia okresami pracy uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach określonych w rozporządzeniu są okresy, w których praca w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku pracy.

Z cytowanych norm prawnych wynika, iż odwołujący nabędzie prawo do wcześniejszej emerytury w przypadku łącznego spełnienia przesłanek:

- ukończenia wieku 60 lat,

- legitymowania się okresem ubezpieczenia w wymiarze co najmniej 25 lat, przypadającym na dzień 01.01.1999r.,

- legitymowania się 15 letnim okresem pracy wykonywanej w szczególnych warunkach, przypadających na dzień 01.01.1999r.,

- nieprzystąpienia do otwartego funduszu emerytalnego.

Odwołujący wiek 60 lat ukończył w dniu(...)., na dzień 01.01.1999r. legitymuje się 25 - letnim okresem ubezpieczenia, nie jest członkiem otwartego funduszu emerytalnego.

Spornym pozostawało, czy odwołujący na dzień 01.01.1999r. posiada 15 - letni okres pracy wykonywanej w szczególnych warunkach, a konkretnie czy istnieją podstawy do zaliczenia do takiej pracy spornych okresów jego zatrudnienia w Przedsiębiorstwie (...) w R. oraz w (...) Spółce z o.o. w R..

W świetle utrwalonego orzecznictwa sądowego dla oceny, czy pracownik pracował w szczególnych warunkach nie ma istotnego znaczenia nazwa zajmowanego stanowiska tylko rodzaj rzeczywiście powierzonej pracy ( por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z dnia 26.06.2015r. sygn. akt III AUa 168/15 LEX nr 1761793 ).

Z zebranego w sprawie materiału dowodowego sprawy wynika jednoznacznie, że ubezpieczony w tym czasie faktycznie stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał pracę w warunkach szczególnych:

- od dnia 01.07.1973r. do dnia 26.10.1976r. ( 3 lata, 3 miesiące i 26 dni ), od dnia 03.11.1978r. do dnia 31.03.1982r. ( 3 lata, 4 miesiące i 28 dni ) oraz od dnia 14.01.1983r. do dnia 30.06.1986r. ( 3 lata, 5 miesięcy i 18 dni ) wymienioną w stanowiącym załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 07.02.1983r. wykazie A dziale XIV poz.16 – „ prace wykonywane w kanałach remontowych przy naprawie pojazdów mechanicznych lub szynowych ”,

- od dnia 01.07.1986r. do dnia 31.01.1994r. ( 7 lat, 7 miesięcy ) wymienioną w wykazie A dziale XIV poz.24 – „ kontrola międzyoperacyjna, kontrola jakości produkcji i usług oraz dozór inżynieryjno – techniczny na oddziałach i wydziałach, w których jako podstawowe wykonywane są prace wymienione w wykazie ” w sytuacji, gdy sprawował bezpośredni dozór specjalistyczny nad pracownikami wykonującymi prace w kanałach remontowych. Ubezpieczony generalnie nie zajmował się w tym czasie sprawami administracyjnymi. Wprawdzie przydzielał dane zlecenia poszczególnym pracownikom, a następnie po wykonaniu tych zleceń odnotowywał ilość godzin, a także to jakie prace zostały wykonane, niemniej jednak czynności te miały jedynie charakter marginalny i były ściśle związane z czynnościami dozoru. Zatem nie przeszkadzają one przyjęciu, iż praca polegająca na dozorze j.w. była wykonywana przez ubezpieczonego stale i w pełnym wymiarze czasu pracy.

Jak wskazał Sąd Najwyższy w postanowieniu z dnia 23.01.2014r. sygn. akt I UK 369/13, aby dozór inżynieryjno – techniczny na oddziałach i wydziałach, w których jako podstawowe wykonywane są prace wymienione w wykazie mógł być uznany za pracę w szczególnych warunkach w rozumieniu art.32 ustawy z dnia 17.12.1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych musi łącznie odpowiadać następującym warunkom: 1) musi być dozorem inżynieryjno – technicznym, czyli dozorem specjalistycznym, 2) musi być sprawowany na oddziałach i wydziałach, czyli powinien być wykonywany bezpośrednio w określonym środowisku pracy w narażeniu na szkodliwe czynniki, 3) powinien dotyczyć prac zgodnych z wykazami prac w szczególnych warunkach, 4) musi być wykonywany stale, czyli nie może mieć charakteru okazjonalnego, 5) powinien być sprawowany w pełnym wymiarze czasu, jaki obowiązuje osobę nadzorującą na zajmowanym stanowisku.

Czynności administracyjno – biurowe immanentnie związane ze sprawowaniem dozoru inżynieryjno – technicznego nie przeszkadzają przyjęciu takiej pracy jako wykonywanej w warunkach szczególnych.

W ocenie Sądu zebrany w sprawie materiał dowodowy pozwala także na zaliczenie do pracy w warunkach szczególnych okresu zasadniczej służby wojskowej, jaką ubezpieczony odbywał od dnia 27.10.1976r. do dnia 14.10.1978r.

Należy zwrócić uwagę, iż odbywanie zasadniczej służby wojskowej regulowane było przez ustawę z dnia 21.11.1967r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej (t.j. Dz.U. z 2015r., poz. 827).

Zgodnie z treścią art. 108 ust. 1 tej ustawy obowiązującego w okresie od dnia 29.11.1967r. do dnia 31.12.1974r.( w brzmieniu pierwotnym) i po zmianie od dnia 01.01.1975r.( w brzmieniu do dnia 05.08.1979r.) – a zatem w okresie obywania zasadniczej służby wojskowej przez odwołującego – okres odbytej zasadniczej lub okresowej służby wojskowej zalicza się do okresu zatrudnienia, w zakresie wszelkich uprawnień związanych z zatrudnieniem, pracownikom, którzy po odbyciu tej służby podjęli zatrudnienie w tym samym zakładzie pracy, w którym byli zatrudnieni przed powołaniem do służby, albo w tej samej gałęzi pracy.

Na podstawie art. 108 ust. 4 w/w ustawy wydane zostało Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 22.11.1968r.w sprawie szczególnych uprawnień żołnierzy i ich rodzin (Dz. U. Nr 44, poz. 318). Rozporządzenie to obowiązywało do dnia 31.08.1979r. Zgodnie z § 5 ust. 1 rozporządzenia żołnierzowi, który podjął zatrudnienie stosownie do zasad określonych w § 2-4 (tj. w terminie 30 dni od dnia zwolnienia ze służby wojskowej zgłosił powrót do zakładu pracy), wlicza się czas odbywania służby wojskowej do okresu zatrudnienia w zakładzie pracy, w którym podjął zatrudnienie, w zakresie wszelkich uprawnień związanych z zatrudnieniem w tym zakładzie oraz w zakresie szczególnych uprawnień uzależnionych od wykonywania pracy na określonym stanowisku lub w określonym zawodzie.

Treść powyższych przepisów wskazuje, że skoro czas odbywania służby wojskowej w warunkach określonych w tych przepisach, wlicza się do okresu zatrudnienia, w zakresie wszelkich uprawnień związanych z zatrudnieniem w tym w zakresie szczególnych uprawnień uzależnionych od wykonywania pracy na określonym stanowisku lub w określonym zawodzie, to okres ten należy zaliczyć do pracy w warunkach szczególnych w rozumieniu rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 07.02.1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz.U. Nr 8 poz.43 ze zm.). Do odbywania zasadniczej służby wojskowej należy bowiem stosować przepisy w brzmieniu obowiązującym w okresie jej odbywania.

Takie stanowisko potwierdza Sąd Najwyższy w uzasadnieniu do wyroku z dnia 09.03.2010r. I UK 333/09 (LEX 585739) oraz w wyroku z dnia 25.02.2010 r. II UK 219/09 (LEX nr 590248), a także w uchwale w składzie 7 sędziów z dnia 16.10.2013r. sygn. II UZP 6/13 (OSNP 2014/3/42).

Ubezpieczony odbywał zasadniczą służbę wojskową w okresie zatrudnienia w Przedsiębiorstwie (...) w R., gdzie wykonywał pracę w warunkach szczególnych od dnia 01.07.1973r. do dnia 26.10.1976r. oraz od dnia 03.11.1978r. i dalej, a okresy te Sąd zaliczył do takiej pracy, na prawo do wnioskowanego świadczenia. Po zwolnieniu ze służby wojskowej w dniu 14.10.1978r., do pracy u tego samego pracodawcy ubezpieczony powrócił w dniu 03.11.1978r., to jest w terminie 30 dni od zakończenia odbywania służby.

W takiej sytuacji ubezpieczony spełnia niezbędne warunki do uwzględnienia służby wojskowej do pracy w warunkach szczególnych.

Po zaliczeniu wymienionych wcześniej okresów spornego zatrudnienia, a także służby wojskowej do pracy w warunkach szczególnych uznanej przez organ rentowy, ubezpieczony posiada na dzień 01.01.1999r. wymagany 15 – letni okres takiej pracy, a zatem spełnia wszystkie konieczne warunki do przyznania prawa do wnioskowanego świadczenia.

W konsekwencji powyższego, na podstawie wyżej powołanych norm prawnych oraz art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. Sąd w pkt 1 wyroku zmienił zaskarżoną decyzję i przyznał ubezpieczonemu prawo do emerytury, poczynając od dnia (...)., to jest od ukończenia przez ubezpieczonego 60 roku życia ( zgodnie z art.100 ustawy prawo do świadczenia powstaje z dniem spełnienia wszystkich wymaganych prawem warunków ).

W pkt 2 wyroku Sąd na podstawie art.98 k.p.c. i art.99 k.p.c. w związku z §2 ust.1 i ust.2, §11 ust.2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28.09.2002r. w sprawie opłat za czynności radcy prawnego oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu ( t.j. Dz.U. z 2015r., poz.1078 ze zm. ) zasądził od organu rentowego na rzecz odwołującej kwotę 180 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego ( kwota niniejsza została ustalona według stawek właściwych na dzień wpłynięcia odwołania do Sądu ).

(-) SSO Grzegorz Tyrka