Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 października 2016 r.

Sąd Okręgowy w Rzeszowie V Wydział Cywilny Odwoławczy

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 11 października 2016r. w Rzeszowie
na rozprawie
sprawy z powództwa A. K.
przeciwko (...) S.A. w Ł.
o zapłatę

na skutek apelacji pozwanego
od wyroku Sądu Rejonowego w Rzeszowie

z dnia 28 września 2015 r., sygn. akt I C 1255/14

1. zmienia zaskarżony wyrok w pkt I w związku z pkt II oraz w pkt III i IV w ten sposób, że:

I. oddala powództwo,

III. zasądza od powoda na rzecz pozwanego kwotę 400 zł (czterysta złotych) tytułem zwrotu uiszczonej zaliczki na biegłego oraz kwotę 617 zł (sześćset siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego,

IV.  pozostałą częścią wydatków w wysokości 591,07 zł (pięćset dziewięćdziesiąt jeden złotych 07/100) obciąża Skarb Państwa,

2. zasądza od powoda na rzecz pozwanego kwotę 395 zł (trzysta dziewięćdziesiąt pięć złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania apelacyjnego.

SSO Iwona Szczypiór SSO Adam Simoni SSR del. do SO Witold Benicki

Sygn.akt VCa 313/16

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 28 września 2015 r., sygn..akt IC 1255/14 Sąd Rejonowy w Rzeszowie po rozpoznaniu sprawy z powództwa A. K., wytoczonego przeciwko (...) S.A. w Ł. o zapłatę:

I. zasądził od pozwanego (...) S.A. w Ł. na rzecz powoda A. K. kwotę 1 900,00 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 23 sierpnia 2013 r. do dnia zapłaty;

II. w pozostałej części powództwo oddalił;

III. zasądził od pozwanego (...) S.A. w Ł. na rzecz powoda A. K. kwotę 42,00 zł ( czterdzieści dwa złote 00/100) tytułem części opłaty sądowej od pozwu oraz kwotę 426,04 zł (czterysta dwadzieścia sześć złotych 04/100 ) tytułem częściowego zwrotu kosztów zastępstwa procesowego;

IV. nakazał ściągnąć od pozwanego (...) S.A. w Ł. na rzecz Skarbu Państwa - Sąd Rejonowy w Rzeszowie kwotę 53,00 zł tytułem uzupełnienia opłaty sadowej od pozwu oraz kwotę 428,54 zł tytułem uzupełnienia kosztów opinii biegłego sądowego, obciążając w pozostałej części kosztami opinii Skarb Państwa.

U podstaw powyższego rozstrzygnięcia legły ustalenia faktyczne i zważania prawne zawarte w pisemnym uzasadnieniu wyroku /k.172-180/, co też czyni zbędnym powtarzanie ich treści.

Wnosząc apelację od powyższego /k. 182-183/ wyroku strona pozwana wnosiła o jego zmianę poprzez oddalenie powództwa, zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów postępowania za I instancję oraz kosztów postępowania apelacyjnego.

Apelujący zaskarżył wyrok pkt I, III i IV zarzucając naruszenie prawa materialnego a to art. 436 kc w zw. z art. 435 kc poprzez uznanie, że szkoda w pojeździe powoda powstała w związku z ruchem pojazdu marki Fiat Ducato, a zatem strona pozwana ponosi odpowiedzialność gwarancyjną wobec powoda. Okoliczności faktyczne przebiegu zdarzenia wskazują natomiast, że szkoda nie powstała w związku z ruchem pojazdu fiat ducato. W chwili zderzenia samochód był zaparkowany w zatoce parkingowej i podłączony do prostownika ładującego akumulator. Jednocześnie bezpośrednią przyczyną powstania pożaru było podłączenie do pojazdu lodówki, co nie może być w żaden sposób wiązane z ruchem tego pojazdu. Dlatego też odpowiedzialność sprawcy szkody kształtuje się na zasadzie winy a nie na zasadzie ryzyka.

Sąd Okręgowy zważył co następuje.

Ustalenia faktyczne dotyczące samego przebiegu zdarzenia nie były kwestionowane przez żadną przez stron i znajdują podstawy w zebranym w sprawie materiale dowodowym. Stąd Sąd Okręgowy przyjmuje te ustalenia za własne czyniąc je podstawą swojego rozstrzygnięcia . Zarzuty apelacji dotyczą naruszenia prawa materialnego tj. art. 435 w zw. z art. 436 kc. poprzez przypisanie odpowiedzialności stronie pozwanej na zasadzie ryzyka.

Zarzuty te okazały się skuteczne na tyle, że prowadziły do zmiany zaskarżonego wyroku poprzez oddalenie powództwa w całości. W ocenie Sądu Rejonowego szkoda jakiej doznał powód w wyniku zdarzenia w dniu 22 lipca 2013r., miała związek z ruchem mechanicznego ośrodka komunikacji co w ocenie tego sądu prowadzi do odpowiedzialności pozwanego na zasadzie ryzyka zgodnie z treścią art. 34 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych, ubezpieczeniowym funduszu gwarancyjnym (DZU 2003 nr 124 poz. 1152 i art. 435kc w zw. z art. 436 kc. Sąd I instancji przyjął, że przyczyną zaistnienia pożaru w samochodzie fiat ducato było przegrzanie instalacji elektrycznej pojazdu, co dawało podstawy do przyjęcia, że szkoda w pojeździe powoda miała związek z ruchem pojazdu sprawcy. Takiego rozumowania Sądu I instancji nie sposób podzielić.

W niniejszym przypadku, na co słusznie wskazuje apelujący odpowiedzialność pozwanego za szkodę wobec powoda na zasadzie ryzyka unormowanej w przepisach art. 435 i 436 kc nie występuje. Przypomnieć należy, że dla przypisania odpowiedzialności na podstawie art. 436 kc konieczne jest ustalenie, że szkoda pozostaje w adekwatnym związku przyczynowym z ruchem mechanicznego środka komunikacji. W judykaturze i piśmiennictwie utrwaliło się stanowisko, które na użytek art. 436kc szeroko definiuje ruch pojazdu. Najczęściej uważa się , że pojazd jest w ruchu od uruchomienia silnika aż do osiągnięcia zaplanowanego miejsca (celu podróży, planowanego postoju –por. wyrok SN z dnia 4.03.1958r., I CR 154/56, OSNCK 1960, nr I poz. 8). W realiach niniejszej sprawy do takiej sytuacji nie doszło. Nie jest bowiem sporne, że w momencie pożaru fiat ducato był zaparkowany pod budynkiem mieszkalnym w zatoce parkingowej z zamiarem całonocnego postoju. Do szkody nie doszło na skutek wybuchu silnika, jego samozapłonu, czy też przetoczenia się pojazdu, ale na skutek przegrzania instalacji elektrycznej pojazdu, co wprost wynika z opinii powołanego w niniejszej sprawie inż. S. O. (k.134-146). Przyczyną pożaru co zresztą biegły wyjaśnił na rozprawie w dniu 21 września 2015r. (k165/2) był pobór prądu przez włączone urządzenia znajdujące się w pojeździe. Potwierdzają to także zeznania świadka M. M. (k.111), z których wynika, że w samochodzie była włączona lodówka. W takiej sytuacji należało przyjąć, że szkoda jaka powstała w samochodzie powoda nie była spowodowana ruchem mechanicznego środka komunikacji, tj. samochodu fiat ducato, nie znajdował się w ruchu, gdy do powstania szkody doszło.

Z tych względów apelacja okazała się uzasadniona z powodu naruszenia przez Sąd Rejonowy prawa materialnego, czego implikacją była zmiana zaskarżonego wyroku stosownie do treści art. 386 § 1 kpc. Konsekwencją powyższego rozstrzygnięcia jest orzeczenie o kosztach procesu za pierwszą i drugą instancję na podstawie art. 98 § 1 w zw. z art. 108 § 1 kpc (pkt 1, III i 2 wyroku).