Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 czerwca 2016 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach VIII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 16 czerwca 2016 r. w Gliwicach

sprawy F. B. (B.)

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z.

o prawo do emerytury

na skutek odwołania F. B.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z.

z dnia 9 października 2015 r. nr (...)

oddala odwołanie.

(-) SSR del. Renata Stańczak

Sygn. akt VIIIU 2118/15

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 09.10.2015r. organ rentowy Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z. odmówił ubezpieczonemu F. B. ( B. ) prawa do emerytury na podstawie art.114 ustawy o emeryturach i rentach z FUS, bowiem prawo do świadczeń lub ich wysokość ulega ponownemu ustaleniu na wniosek osoby zainteresowanej lub z urzędu, jeżeli po uprawomocnieniu się decyzji w sprawie świadczeń zostaną przedłożone nowe dowody lub ujawniono okoliczności istniejące przed wydaniem tej decyzji, które mają wpływ na prawo do świadczeń lub na ich wysokość. Organ rentowy podniósł, że wraz z wnioskiem ubezpieczony nie przedłożył nowych dokumentów mających wpływ na prawo do emerytury i dlatego brak podstaw do ponownego ustalenia prawa do świadczenia. Nadto podtrzymano treść decyzji odmownej z dnia 19.11.2013r.i wyjaśniono, że uprawnienia do emerytury zgodnie z art.184 ustawy emerytalnej były przedmiotem sporu w Sądzie Okręgowym w Gliwicach, którego wyrok z dnia 13.03.2014r.jest wiążący dla obu stron.

Ubezpieczony w odwołaniu od decyzji i w piśmie procesowym z dnia 17.02.2016r. domagał się jej zmiany przez przyznanie prawa do emerytury z tytułu pracy w warunkach szczególnych po uprzednim zaliczeniu do takiej pracy okresów zatrudnienia:

- w (...) Fabryce (...) w T. od dnia 4.08.1972r. do dnia 3.05.1973r., od dnia 5.05.1973r. do dnia 21.05.1973r., od dnia 24.05.1973r. do dnia 30.09.1973r. i od dnia 24.07.1975r. do dnia 11.01.1976r., kiedy to wykonywał pracę hartownika, tj.w łącznym wymiarze 1 roku, 7 miesięcy oraz 16 dni;

- w Fabryce (...) w T. od dnia 14.06.1974r. do dnia 29.03.1975r., kiedy pracował na stanowiskach: hartownika, przy obsłudze pieców grzewczych i obróbki cieplnej, transporcie materiałów na gorąco oraz transporcie wewnętrznym, oraz od dnia 20.06.1988r. do dnia 17.04.1996r., kiedy to wykonywał kolejno prace: kierowcy wózka akumulatorowego, przyuczał się do zawodu polernika i pracował jako polernik, tj.w łącznym wymiarze 6 lat 9 miesięcy i 11 dni;

- w Hucie (...) Przedsiębiorstwo Państwowe w M. od dnia 2.02.1980r.do 31.05.1980r. oraz od 1.03.1988r.do dnia 3.06.1988r., kiedy pracował na stanowisku ślusarza oraz rafiniarza metali nieżelaznych, tj.w łącznym rozmiarze 7 miesięcy i 1 dnia;

- w Przedsiębiorstwie Państwowym Fabryka (...) w T. w okresie od dnia 15.11.1976r.do 31.01.1980r. oraz od dnia 6.06.1980r. do 24.10.1986r, gdzie pracował na stanowisku operatora podnośników widłowych, tj.w łącznym wymiarze 9 lat, 7 miesięcy i 5 dni.

Organ rentowy w odpowiedzi na odwołanie wniósł o jego oddalenie z przyczyn jak w zaskarżonej decyzji. Nadto organ rentowy dodał, iż ubezpieczony z dniem (...).osiągnął wiek emerytalny wynoszący 60 lat, do dnia 31.12.1998r.udowodnił ponad 25-letni okres zatrudnienia, jednak nie udowodnił wymaganego, co najmniej 15-letniego okresu pracy w warunkach szczególnych. Nadto ubezpieczony złożył oświadczenie, że nie jest członkiem otwartego funduszu emerytalnego. Organ rentowy zaliczył ubezpieczonemu następujące okresy zatrudnienia w szczególnych warunkach:

- od 2.01.1973r. do 3.05.1973r., od 5.05.1973r. do 21.05.1973, od 24.05.1973r.do 30.09.1973r. oraz od 24.07.1975r. do 11.01.1976r. w (...) Fabryce (...);

- od dnia 14.06.1974r. do 31.08.1974r. oraz od 3.12.1974r. do 29.03.1975r. i od dnia 7.07.1989r. do 17.04.1996r. (za wyjątkiem okresów pobierania zasiłków chorobowych: od dnia 28.05.1992r. do 30.06.1992r., od 14.10.1992r. do 16.10.1992r., od 21.12.1992r. do 22.12.1992r., od 22.02.1993r. do 31.03.1993r., od 4.10.1994r. do 31.10.1994r. i od 20.10.1995r. do 17.04.1996r.) w Fabryce (...) w T.;

- od 2.02.1980r. do 31.05.1980 i od 1.03.1988r.do 3.06.1988r. w Hucie (...) w M..

Do dnia 31.12.1998r. ubezpieczony udowodnił łącznie – po wyłączeniu okresów pobierania zasiłku chorobowego – 8 lat, 4 miesiące i 5 dni pracy w warunkach szczególnych.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny.

Ubezpieczony F. B. urodził się w dniu (...) Na dzień 01.01.1999r. legitymuje się ponad 25 - letnim okresem składkowym i nieskładkowym (26 lat 10 miesięcy i 10 dni). Ubezpieczony nie jest członkiem otwartego funduszu emerytalnego.

W dniu 5.10.2015r. ubezpieczony złożył wniosek o przyznanie prawa do emerytury, w rozpoznaniu którego organ rentowy w dniu 09.10.2015r. wydał decyzję zaskarżoną, omówioną na wstępie.

Wcześniej, bo w dniu 19.11.2013r. organ rentowy odmówił ubezpieczonemu prawa do emerytury. Decyzja ta była przedmiotem postępowania sądowego. Wyrokiem Sądu Okręgowego w Gliwicach z dnia 13.03.2014r. sygn.akt VIIIU 2827/13 oddalono odwołanie ubezpieczonego od decyzji z dnia 19.11.2013r.

Ubezpieczony F. B. był zatrudniony w (...) Fabryce (...) w T. w okresie od dnia 4.08.1972r. do dnia 30.09.1973r. oraz od dnia 24.07.1975r. do dnia 11.01.1976r., przy czym w okresie zatrudnienia posiadał nieobecność nieusprawiedliwioną w dniach 4.05.1973r. oraz od 22.05.1973r. do 23.05.1973r. Z wystawionego w dniu 28.10.2013r. świadectwa wykonywania prac w szczególnych warunkach wynika, że ubezpieczony był zatrudniony na stanowisku hartownika wymienionym w wykazie A dział III poz.67 stanowiący załącznik do Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7.02.1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. Nr 8 poz.43 ze zm.). Organ rentowy przyjął za udowodniony okres pracy w warunkach szczególnych od 2.01.1973r. do 3.05.1973r., od 5.05.1973r. do 21.05.1973, od 24.05.1973r.do 30.09.1973r. oraz od 24.07.1975r. do 11.01.1976r.

W Fabryce (...) w T. ubezpieczony pracował od dnia 14.06.1974r. do dnia 29.03.1975r. oraz od dnia 20.06.1988r do dnia 17.04.1996r., przy czym w okresie od 14.06.1974r. do 31.08.1974r. wykonywał prace w szczególnych warunkach na stanowisku hartownik – wykaz A, dział III, poz.67, a w okresie od 3.12.1974r. do 29.03.1975r. wykonywał prace w szczególnych warunkach na stanowisku operator procesów chemicznych – wykaz A, dział III, poz.46. Z kolei od 7.07.1989r.do 17.04.1996r.wykonywał prace w hartowniach i wytrawialniach, prace galwanizerów chromem i miedzią na stanowisku polernik – wykaz A, dział III, poz.76 i okres ten uznany został za prace w warunkach szczególnych po wyłączeniu okresów pobierania zasiłku chorobowego (od dnia 28.05.1992r. do 30.06.1992r., od 14.10.1992r. do 16.10.1992r., od 21.12.1992r. do 22.12.1992r., od 22.02.1993r. do 31.03.1993r., od 4.10.1994r. do 31.10.1994r. i od 20.10.1995r.do 17.04.1996r.).

Organ rentowy nie uznał pracy w warunkach szczególnych w okresie od 1.09.1974r. do 2.12.1974r. oraz od 20.06.1988r. do 6.07.1989r., kiedy to ubezpieczony zatrudniony był na stanowisku kierowca wózka akumulatorowego (do 28.02.1989r.) i na stanowisku przyuczenie do zawodu polernika. Ubezpieczony nie przedłożył świadectwa pracy w warunkach szczególny za powyższe sporne okresy.

W Hucie (...) Przedsiębiorstwo Państwowe w M. ubezpieczony był zatrudniony od dnia 2.02.1980r. do 31.05.1980r. oraz od 1.03.1988r.do dnia 3.06.1988r., kiedy pracował na stanowisku ślusarza – bezpośrednio zatrudniony przy bieżącej konserwacji agregatów i urządzeń na oddziałach będących w ruchu, w których jako podstawowe wymienione są prace w wykazie – wykaz A, dział XIV, poz.25, oraz rafiniarza metali nieżelaznych – wykaz B, dział II, poz.15.

W Przedsiębiorstwie Państwowym Fabryka (...) w T. ubezpieczony był zatrudniony w okresie od dnia 15.11.1976r. do 31.01.1980r. oraz od dnia 6.06.1980r. do 24.10.1986r, gdzie pracował na stanowisku operatora podnośników widłowych. Okres ten nie został zaliczony przez organ rentowy do prac w warunkach szczególnych, bowiem ubezpieczony nie złożył świadectwa wykonywania prac w warunkach szczególnych.

Fabryka (...) S.A. (wcześniej Przedsiębiorstwo Państwowe Fabryka (...) w T.) zajmowała się produkcją sprzętu dla wojska i górnictwa. Dzieliła się na 4 oddziały w pionie produkcji plus działała sekcja transportu jako odrębny oddział przeznaczony do obsługi oddziałów produkcji. Sekcja transportu zajmowała się dostarczaniem materiałów, elementów, detali potrzebnych w procesie produkcji, a także wywożeniem gotowych produktów. Sekcja transportu miała swoje pomieszczenie w jednej z hal, ale w sumie obsługiwała 3 hale produkcyjne. Pracownicy sekcji transportu, w tym ubezpieczony pracowali na wózkach akumulatorowych i podnośnikach widłowych. W sekcji pracowało od 10 do 20 osób, pracowali w stałych godzinach od 6 do 14. Oddziały produkcyjne dzieliły się na działy takie jak lakiernia, trawialnia, niklownia, narzędziownia, szlifiernia, galwanizernia, hartownia, gdzie w procesie produkcji wykorzystywano substancje toksyczne, żrące, parzące. Pracownicy produkcji mieli wypłacane dodatki za pracę w warunkach szkodliwych, a pracownicy transportu co do zasady, nie. Do obowiązków pracowników transportu należało dostarczenie na oddziały materiałów do produkcji, w tym również np. materiały żrące, kwasy, a także wywożenie gotowych produktów do magazynów. Na czas transportu materiały te były odpowiednio zabezpieczone, ale w poszczególnych działach powietrze było przesycone substancjami szkodliwymi. Pracownicy transportu czasami mieli przygotowany towar do zabrania na korytarzu, a czasami sami musieli wchodzić do pomieszczeń produkcji, np. lakierni. W godzinach pracy pracownik transportu przebywał w warunkach szkodliwych od 1 do 3 godzin. Żaden z pracowników sekcji transportu nie otrzymał świadectwa pracy w warunkach szczególnych.

Z dokumentacji płacowej nadesłanej przez (...) S.A. wynika, że w niektórych miesiącach ubezpieczony miał wypłacany dodatek za pracę w warunkach szkodliwych, a mianowicie w grudniu 1976r., we wrześniu 1979r., w listopadzie i grudniu 1981r., w 1982 i 1983r. oraz w 1984r. (za wyjątkiem czerwca), w 1985r. (za wyjątkiem sierpnia i września ) oraz w 1986r. Dodatek ten przysługiwał za każdą godzinę pracy w warunkach szkodliwych.

W świadectwie pracy wystawionym przez firmę (...) S.A. w dniu 27.02.1996r. zaznaczono, że również praca w charakterze przyuczenia do zawodu polernika za okres od 1.03.1989r. do 6.07.1989r. była pracą w warunkach szczególnych. Ta informacja nie znalazła się jednak w świadectwie wykonywania prac w szczególnych warunkach wystawionym przez tę firmę w dniu 24.10.2013r. W tym okresie przyuczając się do zawodu ubezpieczony wykonywał faktycznie pracę polernika.

Razem z ubezpieczonym w firmie (...) pracowali K. D. (1) – bezpośredni przełożony ubezpieczonego i S. G..

Prawomocnym wyrokiem z dnia 13.03.2014r. w sprawie o sygn. akt VIII U 2827/13 Sąd Okręgowy w Gliwicach oddalił odwołanie ubezpieczonego od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z. z dnia 19.11.2013r. odmawiającej mu prawa do emerytury z obniżonego wieku z tytułu pracy w warunkach szczególnych. W toku procesu ubezpieczony nie zgłosił żadnych wniosków dowodowych.

Powyższe Sąd ustalił na podstawie dokumentacji akt organu rentowego, akt osobowych ubezpieczonego za okres zatrudnienia w firmach (...) i (...), akt tut. Sądu o sygn. VIIIU 2827/13, zeznań świadków K. D. (1) i S. G. oraz częściowo zeznań ubezpieczonego ( rozprawy: z dnia 21.04.2016r. czas 00:14:57 – 00:59:51, z dnia 16.06.2016r. czas 00:08:03 – 00:37:37 ).

Sąd nie dał wiary zeznaniom ubezpieczonego, w tym zakresie w jakim twierdził, że podczas spornego zatrudnienia w firmie (...) i (...) wykonując pracę na stanowisku operatora wózków czy to akumulatorowych czy widłowych przewożąc, ładując oraz rozładowywując substancje żrące toksyczne, parzące wykonywał stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku pracy, pracę w warunkach szczególnych. Te twierdzenia pozostają w ewidentnej sprzeczności z zeznaniami świadka K. D. (1), który był bezpośrednim przełożonym ubezpieczonego w firmie (...). Świadek ten kategorycznie stwierdził, że ubezpieczony mógł mieć kontakt z substancjami szkodliwymi co najwyżej przez 1 do 3 godzin na zmianie. Zeznania tego świadka były wyczerpujące, logiczne. Świadek ten był zresztą zawnioskowany do przesłuchania przez samego ubezpieczonego, który w żaden sposób nie wykazał dlaczego świadek miałby składać fałszywe zeznania. Zeznania świadka K. D. korelują pośrednio z dokumentacją płacową ubezpieczonego. Z dokumentacji tej wynika, że ubezpieczony otrzymywał dodatek szkodliwy, ale tylko w niektórych miesiącach, a skoro dodatek ten przysługiwał za każdą godzinę pracy w warunkach szkodliwych, łatwo zauważyć, że ubezpieczony otrzymywał go tylko za określoną liczbę godzin w miesiącu, a nie za wszystkie godziny pracy (vide np. wrzesień 1986r., kiedy ubezpieczony otrzymał jedynie 336 zł z tego tytułu przy 21 dniach pracy (168 godzinach), przy stawce zaszeregowania 73 zł za godzinę oraz przy obowiązywaniu zasady, że za pracę w warunkach szkodliwych dla zdrowia za każdą godzinę pracy w tych warunkach przysługuje dodatek w wysokości od 7 do 30 % stawki godzinowej wynikającej z najniższego wynagrodzenia - vide „Zasady wynagradzania pracowników Fabryki (...) w T. – k.141 akt sądowych).

Sąd zważył, co następuje.

Odwołanie ubezpieczonego F. B. nie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 184 ust. 1 i 2 w zw. z art. 32 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 17.12.1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ( tekst jednolity Dz. U. z 2015r., poz. 748 ) oraz w związku z § 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7.02.1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. Nr 8 poz.43 ze zm.) prawo do emerytury przysługuje ubezpieczonemu urodzonemu po dniu 31.12.1948r., który:

-

ukończył 60 lat,

-

udokumentował do dnia 31.12.1998r. 25 lat okresów składkowych i nieskładkowych, w tym co najmniej 15 lat pracy w warunkach szczególnych wymienionej w wykazie A stanowiącym załącznik do ww. rozporządzenia,

-

nie przystąpił do OFE albo złożył wniosek o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w OFE za pośrednictwem ZUS, na dochody budżetu państwa,

W myśl § 2 w.w. rozporządzenia, okresami pracy uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach określonych w tym akcie prawnym są okresy, w których praca w szczególnych warunkach jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku pracy.

W świetle utrwalonego orzecznictwa sądowego dla oceny, czy pracownik pracował w szczególnych warunkach nie ma istotnego znaczenia nazwa zajmowanego stanowiska tylko rodzaj rzeczywiście powierzonej pracy ( por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z dnia 26.06.2015r. sygn. akt III AUa 168/15 LEX nr 1761793 ).

Z kolei zgodnie z art. 114 ust.1 ustawy z dnia 17.12.1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych prawo do świadczeń lub ich wysokość ulega ponownemu ustaleniu na wniosek osoby zainteresowanej lub z urzędu, jeżeli po uprawomocnieniu się decyzji w sprawie świadczeń zostaną przedłożone nowe dowody lub ujawniono okoliczności istniejące przed wydaniem tej decyzji, które mają wpływ na prawo do świadczeń lub na ich wysokość.

Przepis art. 114 u.e.r.f.u.s. stanowi podstawę pozwalającą na zmianę prawomocnej decyzji tak w sytuacji, gdy osoba, której odmówiono prawa do świadczenia w związku z nieudowodnieniem faktu spełnienia wszystkich wymaganych przez prawo warunków, przedstawi nowe dowody uzyskane już po wydaniu decyzji potwierdzające to prawo, jak i wtedy, gdy z nowych dowodów czy okoliczności wynika brak podstaw do przyznania świadczenia. Ubezpieczony dopiero w toku niniejszego postępowania powołał nowe dowody w postaci dokumentów i zeznań świadków. Dowody te nie były ujawnione w trakcie postępowania w sprawie VIIIU 2827/13. „ Wyrok w sprawie z zakresu ubezpieczeń społecznych nie ma powagi rzeczy osądzonej, jeśli dotyczy odmowy przyznania świadczenia z ubezpieczenia społecznego, a po jego uprawomocnieniu się organ rentowy wydał w trybie art. 114 ust. 1 u.e.r.f.u.s. nową decyzję, opartą na nowych dowodach mających wpływ na ujawnienie rzeczywistego stanu faktycznego i jego prawidłową ocenę, gdyż wydanie nowej decyzji uprawnia ubezpieczonego do złożenia od niej odwołania i zobowiązuje sąd do sprawdzenia jej prawidłowości” (tak Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 4 listopada 2015 r.w sprawie I BU 9/14).

W rozpoznawanej sprawie spór sprowadzał się do ustalenia czy ubezpieczony na dzień 01.01.1999r. posiada wymagany 15 – letni okres pracy w warunkach szczególnych, a konkretnie, czy istnieją podstawy do zaliczenia do takiej pracy spornych okresów zatrudnienia ubezpieczonego w:

- (...) Fabryce (...) w T. w okresie od dnia 1.08.1972r. do dnia 01.01.1973r., gdy ubezpieczony podnosił, iż wykonywał wówczas stale i w pełnym wymiarze czasu pracę hartownika,

- Fabryce (...) w T. w okresie od dnia 1.09.1974r. do dnia 2.12.1974r. oraz od dnia 20.06.1988r. do dnia 06.07.1989r., gdy ubezpieczony podnosił, iż wykonywał wówczas stale i w pełnym wymiarze czasu pracę jako hartownik, przy obsłudze pieców grzewczych i obróbki cieplnej, transporcie materiałów na gorąco, transporcie wewnętrznym i polernika,

- Przedsiębiorstwie Państwowym Fabryka (...) w T. w okresie od dnia 15.11.1976r.do 31.01.1980r. oraz od dnia 6.06.1980r.do 24.10.1986r, gdzie ubezpieczony podnosił, że pracował na stanowisku operatora podnośników widłowych, a transportował produkty toksyczne, żrące, parzące – wykaz A dział IV poz.40.

Na wstępie należy zauważyć, że ubezpieczony musiał przede wszystkim wykazać, że wykonywał pracę w warunkach szczególnych w Przedsiębiorstwie (...), bowiem łączny okres zatrudnienia odwołującego w pozostałych zakładach pracy wymienionych w części wstępnej uzasadnienia wynosi mniej niż wymagane 15 lat. Dlatego w pierwszej kolejności należało sprawdzić czy praca odwołującego w tym Przedsiębiorstwie była pracą w warunkach szczególnych w rozumieniu cytowanych wcześniej przepisów.

Zdaniem Sądu w toku przeprowadzonego postępowania dowodowego ubezpieczony nie wykazał, iż pracę w warunkach szczególnych wykonywał stale i w pełnym wymiarze czasu pracy, to jest codziennie i przez 8 godzin każdego dnia. Ubezpieczony pracował bowiem jako robotnik transportowy (w okresie od 15.11.1976r. do 31.12.1976r.) i jako operator podnośników widłowych (od 1.01.1977r. do 31.01.1980r. i od 6.06.1980r.do 24.10.1986r.). Co do zasady praca operatora wózka widłowego nie jest pracą wymienioną w wykazie A rozporządzenia z dnia 7.02.1983r.w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze. Praca ubezpieczonego polegała jednak na transportowaniu produktów pylistych, toksycznych, żrących, parzących, co odpowiadałoby pracom wymienionym w Wykazie A dział IV poz.40 rozporządzenia „prace magazynowe, załadunkowe, rozładunkowe, transport oraz konfekcjonowanie surowców, półproduktów i wyrobów gotowych - pylistych, toksycznych, żrących, parzących i wybuchowych”.

Brak jest jednak podstaw do przyjęcia, iż ubezpieczony wymienioną pracę wykonywał stale i w pełnym wymiarze czasu pracy, czy też nawet w przeważającym zakresie. Zauważyć bowiem należy, iż bezpośredni przełożony ubezpieczonego – K. D. (1) stanowczo stwierdził, że ubezpieczony mógł mieć kontakt z substancjami szkodliwymi w wymiarze od 1 do 3 godzin na zmianie. Zeznania te są logiczne w świetle tego, że ubezpieczony przewoził również inne produkty, półprodukty, a także gotowe wyroby do magazynu, które szkodliwe nie były. Świadek K. D. nie otrzymał świadectwa wykonywania pracy w warunkach szczególnych, a na emeryturę przeszedł w „normalnym” wieku emerytalnym. Zeznania świadka potwierdzają również dokumenty zebrane w sprawie w postaci kartotek zarobkowych ubezpieczonego. Owszem w niektórych miesiącach ubezpieczonemu wypłacono dodatek szkodliwy, ale nie we wszystkich miesiącach, a poza tym w kwotach, które świadczą o tym, że praca w warunkach szczególnych nie była świadczona przez ubezpieczonego w pełnym wymiarze czasu pracy. Sam ubezpieczony w żaden sposób nie wykazał przyczyn, dla których świadek K. D. będąc zresztą pouczonym o odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych zeznań, miałby nieprawdziwie zeznawać.

Zdaniem Sądu z powyższego wynika, iż ubezpieczony podczas spornego zatrudnienia w Przedsiębiorstwie (...) mógł wykonywać szereg różnych prac transportowych z użyciem szkodliwych, niebezpiecznych substancji, które to prace ewentualnie mogłyby podlegać zaliczeniu do prac w warunkach szczególnych (Wykaz A dział IV poz.40 rozporządzenia „prace magazynowe, załadunkowe, rozładunkowe, transport oraz konfekcjonowanie surowców, półproduktów i wyrobów gotowych - pylistych, toksycznych, żrących, parzących i wybuchowych”), ale wykonywał również i takie, które pracami w warunkach szczególnych nie są – transport wózkiem widłowym towarów, wyrobów, które nie były niebezpieczne, toksyczne.

Ubezpieczony niewątpliwie nie świadczył prac w Przedsiębiorstwie (...) w warunkach szczególnych stale i w pełnym wymiarze czasu pracy, co umożliwiłoby zaliczenie w/w okresów spornych na prawo do dochodzonego świadczenia. Sąd Apelacyjny w Gdańsku w wyroku z dnia 23 lutego 2016 r.w sprawie III AUa 1727/15 stwierdził, że „ Jedynie okresy wykonywania zatrudnienia w pełnym wymiarze czasu pracy wypełniają weryfikowalne kryterium uznania pracy o cechach znacznej szkodliwości dla zdrowia lub znacznego stopnia uciążliwości, lub wymagającej wysokiej sprawności psychofizycznej ze względu na bezpieczeństwo własne lub otoczenia. Taki sam warunek odnosi się do wymagania stałego wykonywania takich prac, co oznacza, że krótsze dobowo (nie w pełnym wymiarze obowiązującego czasu pracy na danym stanowisku) lub periodyczne, a nie stałe świadczenie pracy wyklucza dopuszczalność uznania pracy za świadczoną w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wskutek niespełnienia warunku stałej znacznej szkodliwości dla zdrowia lub stałego znacznego stopnia uciążliwości wykonywanego zatrudnienia” . T..Sąd w pełni podziela stanowisko Sądu Apelacyjnego w Gdańsku zaprezentowane w cytowanym wyroku.

Jednocześnie Sąd uznał, iż do pracy w warunkach szczególnych podlega zaliczeniu okres pracy ubezpieczonego w (...) Fabryce (...) w T. od dnia 4.08.1972r. do dnia 01.01.1973r., bowiem z zaświadczenia wydanego w dniu 5 marca 1982r.wynika, że przez cały okres zatrudnienia u tego pracodawcy ubezpieczony wykonywał pracę hartownika – wykaz A dział III poz.67 , a nie tylko w okresie od 2.01.1973r.do 30.09.1973r. i od 24.07.1975r. do 11.01.1976r., które to okresy organ rentowy zaliczył do prac w warunkach szczególnych. Również do pracy w warunkach szczególnych podlega zaliczeniu okres pracy ubezpieczonego W Fabryce (...) w T. od 1.03.1989r.do 6.07.1989r., bowiem w tym okresie przyuczając się do zawodu polernika ubezpieczony faktycznie wykonywał prace polernika w warunkach szczególnych, stale i w pełnym wymiarze czasu pracy - wykaz A dział III poz.67. Wynika to zresztą z zapisów w świadectwie pracy wydanym w dniu 27.02.1996r.

Jednakże uwzględnienie tych okresów do pracy w warunkach szczególnych, przy braku zaliczenia do takiej pracy okresu zatrudnienia w Przedsiębiorstwie (...) powoduje, iż ubezpieczony nie posiada na dzień 01.01.1999r. wymaganych 15 lat pracy w warunkach szczególnych. Zatem nie spełnia on łącznie wszystkich koniecznych przesłanek prawa do emerytury wcześniejszej i stąd świadczenie to mu nie przysługuje.

Mając powyższe na uwadze, kierując się uregulowaniami prawnymi powołanymi na wstępie rozważań, Sąd na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. oddalił odwołanie jako bezzasadne.

(-) SSR del. Renata Stańczak