Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 lipca 2016 r.

Sąd Okręgowy w Świdnicy Wydział I Cywilny

w składzie :

Przewodniczący: SSO Halina Jamuła

Protokolant: Marzenna Wiśniewska

po rozpoznaniu w dniu 27 lipca 2016 roku w Świdnicy

sprawy z powództwa Banku (...) S.A z/s w W.

przeciwko K. G.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanej K. G. na rzecz powodowa - Banku (...) S.A. z siedzibą w W. kwotę 100 157,07 zł (słownie: sto tysięcy siedemset pięćdziesiąt siedem złotych i 7 /100) z umownymi odsetkami od kwoty 92 287,92 zł od dnia 1 listopada 2015 r. do dnia zapłaty naliczanymi według zmiennej stopy procentowej w wysokości 1,5 ustalanej w oparciu o stopę referencyjną (...) zaokrągloną do trzeciego miejsca po przecinku jednak nie większymi niż 4-krotność stopy kredytu lombardowego NBP i nie wyższymi niż odsetki maksymalne oraz kwotę 8200 zł tytułem kosztów procesu, w tym kwotę 7 200 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego,

II.  wyrokowi nadaje rygor natychmiastowej wykonalności.

  Sygn. akt IC 1096/16

Strona powodowa Bank (...) S.A. w W. wniosła o orzeczenie nakazem zapłaty w postępowaniu nakazowym, że pozwana K. G. obowiązana jest zapłacić kwotę 101.757,07 zł z odsetkami umownymi liczonymi od kwoty niespłaconego kapitału, tj. od kwoty 93.287,92 zł od dnia 1 listopada 2011 roku do dnia zapłaty, naliczanymi według zmiennej stopy procentowej w wysokości 1,5 ustalonej w oparciu o stopę referencyjną (...) zaokrągloną do trzeciego miejsca po przecinku, powiększoną o marżę Banku w wysokości 0 pp. w stosunku rocznym, jednak nie więcej niż 4-krotność stopy kredytu lombardowego NBP, która wynosi 10% w stosunku rocznym oraz koszty postępowania.

Uzasadniając powództwo podała, że zobowiązanie pozwanej wobec strony powodowej wynika z nieterminowej realizacji zobowiązań wynikających z czynności bankowej – umowy kredytu budowlanego z dnia 31 sierpnia 2009 roku. Wskazywała, że wierzytelność zabezpieczona została hipoteką zwykłą w kwocie 100.000 zł oraz hipoteką kaucyjną w kwocie 50.000 zł ustanowioną na nieruchomości położonej w W. przy ul. (...). Wobec nie wywiązywania się pozwanej z postanowień umowy strona powodowa wypowiedziała umowę i skierowała do pozwanej pisemne wezwanie do zapłaty. Pozwana po dniu wystawienia wyciągu z ksiąg rachunkowych banku dokonała spłaty kwoty 800 zł, o którą to kwotę strona powodowa pomniejszyła kwotę odsetek karnych. Do dnia złożenia pozwu pozwana nie wywiązała się z zobowiązania wynikającego z umowy kredytu.

Wobec braku podstaw do wydania nakazu zapłaty w postępowaniu nakazowym sprawę skierowano do rozpoznania w postępowaniu upominawczym.

Sąd Okręgowy w Świdnicy nakazem zapłaty wydanym w postępowaniu upominawczym w dniu 5 maja 2016 roku w sprawie I Nc 190/16 nakazał pozwanej K. G., aby zapłaciła powodowi – Bankowi (...) S.A. z siedzibą w W. kwotę 101.757,07 zł z umownymi odsetkami od dnia 1 listopada 2015 roku do dnia zapłaty naliczanymi według zmiennej stopy procentowej w wysokości 1,5 ustalanej w oparciu o stopę referencyjną (...) zaokrągloną do trzeciego miejsca po przecinku jednak nie większymi niż 4-krotność stopy kredytu lombardowego NBP i nie wyższymi niż odsetki maksymalne oraz kwotę 6.400 zł tytułem kosztów procesu, w tym kwot 5.400 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego – w terminie dwóch tygodni od doręczenia nakazu, albo wniosła w tymże terminie sprzeciw.

W ustawowym terminie pozwana K. G. wniosła sprzeciw od nakazu zapłaty wydanego przez Sąd Okręgowy w Świdnicy w dniu 5 maja 2016 roku w sprawie sygn. akt I Nc 190/16, w którym podniosła zarzut przedwczesności żądania.

W uzasadnieniu swojego stanowiska przyznała fakt zaciągnięcia u strony powodowej zobowiązania kredytowego zabezpieczonego hipotekami. Wskazywała, iż przez okres kilku lat zobowiązanie to spłacała zgodnie z harmonogramem, aż do czerwca 2011 roku, kiedy pierwszy raz wystąpiła do strony powodowej o zmianę warunków spłaty zobowiązania w związku z problemami finansowymi.

W piśmie procesowym z dnia 13 lipca 2016 roku strona powoda ograniczyła powództwo o kwotę 1.600 zł z tytułu wpłat dokonanych przez pozwaną po dniu wystawienia wyciągu z ksiąg bankowych, domagając się ostatecznie zasądzenia od pozwanej kwoty 100.157,07 zł wraz z odsetkami umownymi liczonymi od kwoty 92.287,92 zł od dnia 1 listopada 2015 roku do dnia zapłaty, naliczanymi według zmiennej stopy procentowej w wysokości 1,5 ustalonej w oparciu o stopę referencyjną (...) zaokrągloną do trzeciego miejsca po przecinku jednak nie większymi niż 4-krotność stopy kredytu lombardowego NBP i nie wyższymi niż odsetki maksymalne.

Argumentowała dodatkowo, iż w istocie pismo pozwanej skierowane do powodowego banku o restrukturyzację spłaty kredytu traktować należy jako uznanie niewłaściwe roszczenia.

Na rozprawie w dniu 27 lipca 2016 roku pozwana przyznała wysokość niespłaconego kredytu w wysokości 100.157,07 zł i wniosła o odroczenie spłaty tej kwoty na rok.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 31 sierpnia 2009 roku pozwana zawarła ze stroną powodową umowę kredytu budowlanego w złotych nr (...) na kwotę 100.000 zł, której koniec spłaty przypadał na 31 sierpnia 2034 roku. Pozwana zobowiązała się dokonywać spłaty kredytu wraz z odsetkami w równych miesięcznych ratach kapitałowo – odsetkowych. Kredyt w okresie kredytowania oprocentowany był według zmiennej stopy procentowej, która w dniu zawarcia umowy wynosiła 7,63%.

Zgodnie z § 5 ust. 1 pkt 1 umowy bankowi przysługują odsetki za opóźnienie spłaty w wysokości 1,5 stopy oprocentowania kredytu w terminach zalegania z zapłatą, nie więcej niż czterokrotność wysokości stopy kredytu lombardowego NBP. Bank zastrzegł sobie prawo wypowiedzenia umowy kredytu lub obniżenia kwoty przyznanego kredytu w przypadku stwierdzenia, że warunki udzielenia kredytu nie zostały dotrzymane lub w razie utraty przez kredytobiorcę zdolności kredytowej, w szczególności m.in. w przypadkach : naruszenia postanowień umowy lub regulaminu Okres wypowiedzenia wynosi 30 dni (§12 ust. 1 i 2).

dowód :

-

odpis umowy kredytu budowlanego w złotych nr (...) z dnia 31 sierpnia 2009r. Wraz z oświadczeniem o poddaniu się egzekucji, k. 12 – 17,

-

terminarze spłaty kredytu i odsetek za lata 2009 - 2014, k. 103 – 112,

W piśmie skierowanym do strony powodowej z dnia 2 czerwca 2011 roku pozwana zwracała się o restrukturyzację spłaty kredytu z uwagi na problemy finansowe wynikające z braku dostatecznych środków finansowych na spłatę zaciągniętego zobowiązania.

dowód :

-

pismo pozwanej do strony powodowej z dnia 2 czerwca 2011r., k. 89,

W związku z zaległościami w spłacie zadłużenia z tytułu udzielonego kredytu strona powodowa wystosowała w dniu 2 kwietnia 2014 roku wypowiedzenie umowy kredytu, wzywając pozwaną do zapłaty wymagalnego zadłużenia wynoszącego na dzień 2 kwietnia 2014 roku 95.182,44 zł, na którą to składały się kwoty : 93.287,92 zł z tytułu kapitału, 1.894,52 zł tytułem odsetek – w terminie 30 dni od doręczenia wezwania. Powyższe wezwanie doręczone zostało pozwanej w dniu 19 listopada 2014 roku.

dowód :

-

wypowiedzenie umowy kredytu ze zwrotnym potwierdzeniem odbioru, k. 18 – 19,

Pozwana w dniach 5 listopada 2015 roku, 3 grudnia 2015 roku, 7 stycznia 2016 roku, 5 lutego 2016 roku, 7 marca 2016 roku, 7 kwietnia 2016 roku, 10 maja 2016 roku i 3 czerwca 2016 roku dokonała spłat każdorazowo kwot po 200 zł.

Bezsporne

Sąd zważył, co następuje :

Powództwo podlegało uwzględnieniu.

Charakter prawny umowy kredytu był sporny w doktrynie. Obecnie ze względu na postanowienia art. 69 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. – Prawo bankowe (t.j. Dz.U. z 2015, poz. 128 ze zm.) dominuje pogląd, że umowa o kredyt bankowy jest umową nazwaną uregulowaną poza Kodeksem cywilnym. Zgodnie z cytowanym wyżej przepisem przez umowę kredytu bank zobowiązuje się oddać do dyspozycji kredytobiorcy, na czas oznaczony w umowie, określoną kwotę środków pieniężnych, a kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z niej na warunkach określonych w umowie, do zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami, w umownym terminie spłaty oraz do zapłaty prowizji od przyznanego kredytu.

W niniejszej sprawie strona powodowa domagała się, po ograniczeniu powództwa w piśmie z dnia 13 lipca 2016 roku, domagała się zasądzenia od pozwanej na swoją rzecz kwoty 100.157,07 zł wraz z odsetkami umownymi liczonymi od kwoty 92.287,92 zł od dnia 1 listopada 2015 roku do dnia zapłaty, naliczanymi według zmiennej stopy procentowej w wysokości 1,5 ustalonej w oparciu o stopę referencyjną (...) zaokrągloną do trzeciego miejsca po przecinku jednak nie większymi niż 4-krotność stopy kredytu lombardowego NBP i nie wyższymi niż odsetki maksymalne.

Pozwana na rozprawie w dniu 27 lipca 2016 roku uznała powództwo wskazując, że nie dokonała spłaty kwoty dochodzonej pozwem z uwagi na trudności finansowe, wnosząc jednocześnie o odroczenie spłaty tej kwoty na okres 1 roku.

Przepis art. 213 § 2 k.p.c. stanowi, że sąd jest związany uznaniem powództwa, chyba że uznanie jest sprzeczne z prawem lub zasadami współżycia społecznego albo zmierza do obejścia prawa.

Uznanie powództwa stanowi czynność materialno – dyspozycyjną pozwanego, której dopuszczenie przez ustawodawcę jest przejawem realizacji w postępowaniu cywilnym zasady dyspozycyjności. Czynność ta polega na złożeniu przez pozwanego oświadczenia, że powództwo jest uzasadnione. W ten sposób pozwany uznaje zarówno żądanie jak i jego podstawę faktyczną. Tym samym pozwany potwierdza istnienie roszczenia procesowego będącego przedmiotem danego procesu. Zgodnie z utrwalonym poglądem judykatury uznanie powództwa będące aktem dyspozycyjnym, obejmuje uznanie zarówno żądania, jak i okoliczności faktycznych uzasadniających to żądanie. Tym samym pozwany godzi się na wydanie wyroku uwzględniającego żądanie powoda (tak Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 8 kwietnia 2016 roku, I CSK 285/15, LEX nr 2052442, wyrok z dnia 18 marca 2011 roku, III CSK 127/10, OSN 2012, Nr A, poz. 17 , LEX nr 846586; wyrok Sądu Najwyższego z dnia 9 listopada 2011 roku, II CSK 70/11, LEX nr 1095816; wyrok Sądu Najwyższego z dnia 9 listopada 2011 roku, II CSK 671/10, LEX nr 1102854).

Sąd jest związany uznaniem. Obowiązany jest jednak dokonać oceny, czy czynność ta nie jest sprzeczna z prawem lub zasadami współżycia społecznego albo zmierza do obejścia prawa. Ocena, czy zachodzi niedopuszczalność uznania powództwa, powinna nastąpić w zasadzie wyłącznie w świetle materiału procesowego znajdującego się w aktach sprawy.

W niniejszej sprawie Sąd uznał, iż nie zachodzą przesłanki niedopuszczalności uznania powództwa. Pozwana przyznała fakt zawarcia umowy ze stroną powodową oraz to, iż nie dokonywała w ustalonych w ramach harmonogramu spłat zaciągniętego zobowiązania kredytowe z uwagi na trudną sytuacje materialną. Jednocześnie przyznała, iż świadoma jest wysokości niniejszego zobowiązania. W tej sytuacji powództwo podlegało uwzględnieniu.

Mając zatem na uwadze powyższe Sąd zasądził od pozwanej K. G. na rzecz powoda – Banku (...) S.A. z siedzibą w W. kwotę 100.157,07 zł z umownymi odsetkami od kwoty 92.287,92 zł od dnia 1 listopada 2015 roku do dnia zapłaty naliczanymi według zmiennej stopy procentowej w wysokości 1,5 ustalanej w oparciu o stopę referencyjną (...) zaokrągloną do trzeciego miejsca po przecinku jednak nie większymi niż 4-krotność stopy kredytu lombardowego NBP i nie wyższymi niż odsetki maksymalne oraz kwotę 8.200 zł tytułem kosztów procesu, w tym kwotę 7.200 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego.

Orzeczenie o kosztach oparto o przepis art. 98 § 1 i 3 k.p.c., który stanowi, że strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu) w związku z § 2 pkt 6) Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U. z 2015 roku, poz. 1804). Strona powodowa uiściła opłatę od pozwu w kwocie 1.000 zł, zaś stawki minimalne przy wartości przedmiotu sprawy powyżej 50.000 do 200.000 zł stanowią 7.200 zł.

Zgodnie z art. 333 § 1 pkt 2) k.p.c. Sąd z urzędu nada wyrokowi przy jego wydaniu rygor natychmiastowej wykonalności, jeżeli zasądza roszczenie uznane przez pozwanego, o ile wyrok jest zdatny do wykonania w trybie egzekucji. Mając zatem na uwadze powyższe okoliczności, na podstawie cytowanych wyżej przepisów orzeczono jak w punkcie II wyroku.