Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Oskarżony G. M. stanął pod zarzutami popełnienia przestępstwa z art.288 §1 kk w zw. z art.12 kk polegającego na umyślnym uszkodzeniu karoserii trzech samochodów oraz z art.281 kk polegającego na kradzieży papierosów, a następnie utrzymaniu się w ich posiadaniu poprzez stosowanie względem pokrzywdzonego A. S. przemocy, przy przyjęciu, że czyn ten stanowi wypadek mniejszej wagi z art.283 kk. Oskarżony przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów i odmówił składania wyjaśnień.

Oskarżony G. M. jest kawalerem, ma podstawowe wykształcenie, nie pracuje, jest ojcem dziecka w wieku 3 lat, nie posiada majątku większej wartości. Był wcześniej wielokrotnie karany sądownie, odbywał karę pozbawienia wolności, postanowieniem Sądu Okręgowego w Opolu z dnia 12 lipca 2016 r., sygn. akt IV Kow 2979/16/owz odwołano względem oskarżonego warunkowe przedterminowe zwolnienie.

Oskarżony G. leczył się psychiatrycznie. W toku postępowania dopuszczono więc dowód z opinii biegłych lekarzy psychiatrów w celu stwierdzenia, czy w chwili popełnienia zarzucanych mu czynów miał zdolność rozpoznania znaczenia czynu lub pokierowania swoim postępowaniem. W wydanej opinii sądowo-psychiatrycznej biegli psychiatrzy stwierdzili, że oskarżony ma zaburzenia osobowości, jednakże warunki z art.31 kk nie zachodzą.

Sąd zważył co następuje:

Wina i sprawstwo oskarżonego w zakresie przypisanych mu wyrokiem przestępstw nie budzą wątpliwości.

Oskarżony, uderzając rękoma po karoseriach samochodów K. B. oraz Z. O. spowodował ich wgniecenie i uszkodzenie powłoki lakierniczej. Tym samym wypełnił ustawowe znamiona czynu określonego w art.288 §1 kk stanowiącego, że kto cudzą rzecz niszczy, uszkadza lub czyni niezdatną do użytku, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5. Ze względu na powtarzalność zachowań oskarżonego oraz ich zwartość czasową i miejscową Sąd uznał, że należy je zakwalifikować jako czyn ciągły, tj. przyjąć kwalifikację w związku z art.12 kk. Zgodnie bowiem z tym przepisem dwa lub więcej zachowań, podjętych w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, uważa się za jeden czyn zabroniony. Oskarżony dopuścił się i przestępstwa kradzieży rozbójniczej. Zabrał bowiem A. S. paczkę papierosów, a następnie kiedy ten żądał jej zwrotu, najpierw go odpychał, a następnie kiedy A. S. uderzył go, to dwukrotnie uderzył go pięścią w twarz, powodując tym jego upadek oraz krwawienie z nosa. Art.281 kk stanowi, że kto, w celu utrzymania się w posiadaniu zabranej rzeczy, bezpośrednio po dokonaniu kradzieży, używa przemocy wobec osoby lub grozi natychmiastowym jej użyciem albo doprowadza człowieka do stanu nieprzytomności lub bezbronności, podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10. Sąd podzielił przy tym tezę aktu oskarżenia, że zarzucany oskarżonemu w tym zakresie czyn stanowi wypadek mniejszej wagi z art.283 kk. Wpływ na tę ocenę miała relatywnie niewielka wartość zabranej rzeczy (10 zł) oraz fakt, że pokrzywdzony również oskarżonego uderzył.

Dodatkowo natomiast Sąd przyjął, że oskarżony zarzucanego mu z art.281 kk w zw. z art.283 kk czynu dopuścił się w warunkach powrotu do przestępstwa określonych w art.64 §2 kk. Przepis tegoż artykułu stanowi, że jeżeli sprawca uprzednio skazany w warunkach określonych w art.64 §1, który odbył łącznie co najmniej rok kary pozbawienia wolności i w ciągu 5 lat po odbyciu w całości lub części ostatniej kary popełnia ponownie umyślne przestępstwo przeciwko życiu lub zdrowiu, przestępstwo zgwałcenia, rozboju, kradzieży z włamaniem lub inne przestępstwo przeciwko mieniu popełnione z użyciem przemocy lub groźbą jej użycia, sąd wymierza karę pozbawienia wolności przewidzianą za przypisane przestępstwo w wysokości powyżej dolnej granicy ustawowego zagrożenia, a może ją wymierzyć do górnej granicy ustawowego zagrożenia zwiększonego o połowę. Rozstrzygnięcie w tym zakresie Sąd oparł na wyroku Sądu Rejonowego w Prudniku z dnia 30 listopada 2010 r. sygn. akt II K 842/10. Przedmiotowym wyrokiem oskarżonemu wymierzono karę 1 roku pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem, której wykonanie zarządzono, za czyn z art.197 §2 kk popełniony w warunkach recydywy określonej w art.64 §1 kk. Oskarżony odbywanie tejże kary zakończył 16.06.2014 r., po jej odbyciu w całości. W konsekwencji uznać należało, że oskarżony G. M. swoim zachowaniem wypełnił znamiona przestępstwa z art.281 kk w związku z art. 283 kk oraz w związku z art.64 §2 kk.

Zgodnie z przepisami art.53 kk sąd wymierza karę według swojego uznania, w granicach przewidzianych przez ustawę, bacząc, by jej dolegliwość nie przekraczała stopnia winy, uwzględniając stopień społecznej szkodliwości czynu oraz biorąc pod uwagę cele zapobiegawcze i wychowawcze, które ma osiągnąć w stosunku do skazanego, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa (§ 1); §2 stanowi zaś, że wymierzając karę, sąd uwzględnia w szczególności motywację i sposób zachowania się sprawcy, popełnienie przestępstwa wspólnie z nieletnim, rodzaj i stopień naruszenia ciążących na sprawcy obowiązków, rodzaj i rozmiar ujemnych następstw przestępstwa, właściwości i warunki osobiste sprawcy, sposób życia przed popełnieniem przestępstwa i zachowanie się po jego popełnieniu, a zwłaszcza staranie o naprawienie szkody lub zadośćuczynienie w innej formie społecznemu poczuciu sprawiedliwości, a także zachowanie się pokrzywdzonego.

Za poszczególne czyny Sąd wymierzył oskarżonemu:

- karę 3 miesięcy pozbawienia wolności za przestępstwo z art.288 §1 kk w zw. z art.12 kk;

- karę 4 miesięcy pozbawienia wolności za przestępstwo z art.281 kk w zw. z art.283 kk w zw. z art.64 §2 kk.

Powyższe dyrektywy, przy uwzględnieniu, wcześniejszego, wielokrotnego skazania oskarżonego G. M., w tym i za umyślne przestępstwa podobne, mimo odbywania kary pozbawienia wolności, powodują że względem oskarżonego jedynie możliwym było sięgnięcie po karę bezwzględnego pozbawienia wolności, aczkolwiek wymierzoną w granicach dolnego ustawowego zagrożenia oraz wymierzenie kary łącznej z zastosowaniem zasady asperacji, zbliżonej do pełnej absorpcji. Art.69 §1 kk stanowi bowiem, że sąd może warunkowo zawiesić wykonanie kary pozbawienia wolności orzeczonej w wymiarze nieprzekraczającym roku, jeżeli sprawca w czasie popełnienia przestępstwa nie był skazany na karę pozbawienia wolności i jest to wystarczające dla osiągnięcia wobec niego celów kary, a w szczególności zapobieżenia powrotowi do przestępstwa.

Odnośnie samego już wymiaru kary Sąd wziął pod uwagę szereg okoliczności wskazujących na stopień winy i społecznej szkodliwości przypisanego oskarżonemu czynu. Wymiar kary pozbawienia wolności w dolnej granicy ustawowego zagrożenia (przy uwzględnieniu obostrzenia wynikającego z art.64 §2 kk) zdeterminowany został przede wszystkim okolicznościami w jakich doszło do popełnienia przypisanych oskarżonemu wyrokiem czynów, przede wszystkim wartością wyrządzonej szkody oraz zachowaniem się pokrzywdzonego, zwłaszcza jeżeli chodzi o czyn popełniony w warunkach recydywy z art.64 §2 kk. Sąd miał i na uwadze, że oskarżony ma zaburzenia osobowości, które mają wpływ na stopień jego winy. Wobec zatrzymywania oskarżonego do sprawy, Sąd zaliczył mu tego okres na poczet wymierzonej kary pozbawienia wolności na podstawie art.63 §1 i §5 kk. Z tych względów Sąd orzekł jak w pkt. I, II, III i IV wyroku.

W związku ze skazującą treścią wyroku i należytym wykazaniem przez pokrzywdzonych K. B., Z. O. oraz A. S. szkody, Sąd orzekł na zasadzie art.46 §1 kk jak w pkt.V wyroku.

Ustanowienie oskarżonemu obrońcy z urzędu skutkowało orzeczeniem w przedmiocie opłacenia jej kosztów, jak w pkt.VI wyroku.

Z uwagi na sytuację majątkową oskarżonego, Sąd zwolnił go od obowiązku ponoszenia kosztów postępowania w sprawie – obciążając nimi Skarb Państwa w całości.

Stosownie do treści art.423 §1a kpk oraz art.424 §3 kpk, w związku ze złożeniem wniosku o uzasadnienie wyroku jedynie w części dotyczącej rozstrzygnięcia o karze Sąd ograniczył zakres uzasadnienia do tych tylko części wyroku, których wniosek dotyczy.

Sygn. akt II K 386/16

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 września 2016 r.

Sąd Rejonowy w Prudniku II Wydział Karny w składzie:

przy udziale Prokuratora Prokuratury Rejonowej ---------

po rozpoznaniu w dniu 13 września 2016 r.

sprawy

G. M.

s. B. i W. z domu S.

ur. (...) w P.

oskarżonego o to, że:

1.  W dniu 23 marca 2016r. w P. działając w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru umyślnie dokonał uszkodzenia pojazdów: m-ki A. (...) o nr rej. (...) w postaci zgniecenia i pęknięcia lakieru na pokrywie bagażnika o wartości uszkodzeń 492 złotych; m-ki A. (...) o nr rej. (...) w postaci wgniecenia na pokrywie komory silnika o wartości uszkodzeń 615 złotych; m-ki S. (...) o nr rej. (...) w postaci wgniecenia na pokrywie bagażnika o wartości uszkodzeń 600 złotych, o łącznej wartości strat 1707 złotych na szkodę K. B. i Z. O..

tj. o przestępstwo w art. 288 § l kk w zw. z art 12kk

2.  W dniu 5 czerwca 2016r. w P., wyrywając z ręki dokonał kradzieży papierosów o wartości 10 złotych, a następnie w celu utrzymania się w ich posiadaniu, bezpośrednio po dokonaniu kradzieży trzykrotnie odepchnął oraz uderzył pokrzywdzonego, czym działał na szkodę A. S., przy czym czyn ten stanowi wypadek mniejszej wagi.

tj. o przestępstwo z art. 281 kk w zw. z art. 283 kk

I.  uznaje oskarżonego G. M. za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu opisanego w punkcie 1 części wstępnej wyroku, tj. przestępstwa z art. 288 § 1 kk w zw. z art. 12 kk i za to na podstawie art. 288 § 1 kk wymierza mu karę 3 (trzech) miesięcy pozbawienia wolności;

II.  uznaje oskarżonego G. M. za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu opisanego w punkcie 2 części wstępnej wyroku, przyjmując że dopuścił się go będąc uprzednio skazanym w warunkach określonych w art. 64 § 1 kk wyrokiem Sądu Rejonowego w Prudniku z dnia 30 listopada 2010 r. sygn. akt IIK 842/10 i w ciągu 5 lat po odbyciu łącznie co najmniej roku kary pozbawienia za umyślne przestępstwo podobne, tj. przestępstwa z art. 281 kk w zw. z art. 283 kk w zw. z art. 64 § 2 kk i za to na podstawie art. 283 kk przy zast. art. 64 § 2 kk wymierza mu karę 4 (czterech) miesięcy pozbawienia wolności;

III.  na podstawie art. 85 kk i art. 86 § 1 kk za zbiegające się przestępstwa wymierza oskarżonemu łączną karę 5 (pięciu) miesięcy pozbawienia wolności;

IV.  na podstawie art. 63 § 1 i § 5 kk na poczet orzeczonej w punkcie III wyroku łącznej kary pozbawienia wolności zalicza oskarżonemu okres zatrzymania w dniach 5.06.2016 r. –6.06.2016 r., tj. 1 dzień, przyjmując jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności za równoważny jednemu dniowi kary pozbawienia wolności;

V.  na podstawie art. 46 § 1 kk orzeka wobec oskarżonego G. M. obowiązek naprawienia szkody wyrządzonej przestępstwem w całości poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonych K. B. kwoty 615 (sześćset piętnaście) złotych, Z. O. kwoty 600 (sześćset) złotych oraz A. S. kwoty 10 (dziesięć) złotych;

VI.  zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. R. R. z Kancelarii Adwokackiej w P. kwotę 738 zł tytułem kosztów nieopłaconej obrony z urzędu;

VII.  na podstawie art. 624 § 1 kpk i art. 17 ust. 1 ustawy z 23 czerwca 1973 r o opłatach w sprawach karnych zwalnia oskarżonego z obowiązku zapłaty kosztów sądowych, w tym opłaty, obciążając nimi Skarb Państwa w całości.