Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 2 września 2016 r.

Sąd Okręgowy w Kaliszu V Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie :

Przewodniczący SSO Ewa Nowakowska

Protokolant Alina Kędzia

po rozpoznaniu w dniu 2 września 2016 r. w K. (1)

odwołania M. J.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.

z dnia 23 czerwca 2016 r. Nr (...)

w sprawie M. J.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.

o emeryturę

zmienia zaskarżoną decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.z dnia 23 czerwca 2016 r. znak (...)w ten sposób, że przyznaje M. J.emeryturę od (...).

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 30.06.2016r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych w (...) odmówił M. J.przyznania emerytury wcześniejszej dla pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach, gdyż nie udowodnił co najmniej 15 lat pracy w tych warunkach, jako że nie przedstawił dokumentów odpowiadających wymogom formalnym.

Odwołanie od tej decyzji wniósł do Sądu M. J. domagając się przyznania wcześniejszej emerytury dla pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach, podnosząc, że w czasie zatrudnienia w okresach od 1.12.1977 r. do 31.08.1988r. i od 01.09.1988r. do 30.09.2012r. wykonywał stale i w pełnym wymiarze pracę operatora ciężkiego sprzętu budowlanego.

Organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania.

Sąd ustalił następujące okoliczności faktyczne.

M. J. urodził się w dniu (...)

Z zawodu jest operatorem ciężkich maszyn budowlanych.

W dniu 16.12.1978r. uzyskał uprawnienia maszynisty ciężkich maszyn budowlanych na koparki drenarskie ceramiczne, a w dniu 26.09.1998r. na spycharki. (uprawnienia okazał na rozprawie w dniu 02.09.2016r.)

W okresie od 1.12.1977r. do 31.08.1988r. zatrudniony był w Przedsiębiorstwie (...) w K..

W świadectwie pracy w szczególnych warunkach zakład podał, że pracując jako maszynista koparki wykonywał prace maszynisty maszyn do bezrowkowego drenowania.

Zakład pracy zakwalifikował jego pracę jako wymienioną w wykazie A dział X poz. 1 pkt.16 przepisów branżowych : zarządzenia nr 16 ministra Rolnictwa, Leśnictwa i Gospodarki Żywnościowej z 31.03.1988r. w sprawie wykazu stanowisk pracy m, na których wykonywane są prace w szczególnych warunkach.

( dowód- świadectwo pracy w szczególnych warunkach z 27.01.1994r. k 5 akt ZUS)

Organ rentowy powyższego dokumentu nie honorował, gdyż wskazane przepisy resortowe posługują się określeniem : operator i pomocnik maszynisty maszyn do bezrowkowego drenowania.

W okresie od 1.09.1988r. do 30.09.2012r. odwołujący się był zatrudniony w (...) Przedsiębiorstwie (...), a na zasadzie art.23 k.p. pracowników przejęło następnie Przedsiębiorstwo (...)sp.j. w K. (1).

W świadectwie pracy w szczególnych warunkach z 28.09.2012r. zakład pracy podał, że podczas całego zatrudnienia w tym zakładzie M. J. wykonywał pracę na stanowisku operator – maszynista na ciężkim sprzęcie budowlanym, co zakwalifikowano jako wymienione w wykazie A dział V poz. 3 rozporządzenia Rady Ministrów z 07.02.1983r. oraz przepisów branżowych – Zarządzenia nr 9 Ministra Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska z 1.07.1983r.

Także tego dokumentu ZUS nie uwzględnił zarzucając, że pod wskazaną pozycją wymienia się „prace maszynistów ciężkich maszyn budowlanych lub drogowych”, co różni się od nazwy użytej przez pracodawcę.

W oparciu o zeznania świadków S. B.i L. K.Sąd ustalił, że oba w/w okresy, choć formalnie w różnych zakładach pracy w istocie dotyczyły tego miejsca pracy, to jest siedziby w K. (1) W.i pracowano na tym samym sprzęcie w podobnych warunkach czyli w terenie. Prace trwały cały rok niezależnie od pogody. W większości były to prace melioracyjne jak wykonywanie i oczyszczanie rowów melioracyjnych, zbiorników wodnych, zbiorników retencyjnych, drenowanie pól.

Odwołujący się był operatorem koparki wielonaczyniowej (...). Zajmował się szeroko rozumianą konserwacją urządzeń wodno-melioracyjnych i bezrowkowym drenowaniem i tym podobnymi pracami ziemnymi.

(dowód- zeznania świadków S. B., J. P., L. K. (k 19)

Sąd zważył co następuje.

Zgodnie z art.184 ust.1 ustawy z 17.12.1998r. o emeryturach i rentach z FUS (t.j. Dz. U. z 2015r. poz. 1302 ze zm.) ubezpieczonym urodzonym po dniu 31.12.1948r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w art.32-34, 39 i 40, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy (01.01.1999r.) osiągnęli

1.  okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymagany w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat dla kobiet i 65 lat dla mężczyzna;

oraz

2.  okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art.27.

Stosownie do treści ust.2 emerytura ta przysługuje pod warunkiem nieprzystąpienia do OFE lub przekazania środków tam zgromadzonych za pośrednictwem ZUS na dochodu budżetu państwa

Stosownie do treści art. 32 cyt. ustawy ubezpieczeni będący pracownikami, o których mowa w ust. 2-3, zatrudnieni w szczególnych warunkach przez co najmniej przez 15 lat, nabywali prawo do emerytury w wieku obniżonym o 5 lat od podstawowego, o ile udowodnili łączny staż ubezpieczeniowy określony w art.27 cyt. ustawy wynoszący 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn.

Zgodnie z ust.4 tego przepisu wiek emerytalny, rodzaje prac lub stanowisk oraz warunki, na podstawie których osobom wymienionym w ust.2 i 3 przysługiwało prawo do emerytury, ustala się na podstawie przepisów dotychczasowych tj. rozporządzenia Rady Ministrów z 7.02.1983r. w sprawie wieku emerytalnego oraz wzrostu emerytur i rent inwalidzkich dla pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. Nr 8 poz.43 ze zmianami).

Paragraf 2 powyższego rozporządzenia stanowi, że okresami prac uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach określonych w tym rozporządzeniu są okresy, w których praca w szczególnych warunkach wykonywana była stale i w pełnym wymiarze czasu obowiązującym na danym stanowisku pracy. Okresy te stwierdza zakład pracy na podstawie posiadanej dokumentacji w świadectwie wykonywania pracy w szczególnych warunkach. Wobec braku stosownego dokumentu przez sądem możliwe jest wykazywanie charakteru pracy wszelkimi dowodami przewidzianymi w przepisach kodeksu postępowania cywilnego.

Zgodnie z art.184 ust.1 cyt. ustawy odwołujący się – jako osoba urodzona po 31.12.1948r. powinien warunki stażowe tj. 25 lat okresów składkowych i nieskładkowych oraz 15-letni okres pracy w szczególnych warunkach wykazać na dzień 1.01.1999r.

Jak wynika z danych ZUS na dzień 1.01.1999r. udowodnił wymagany 25 letni składkowy i nieskładkowy. (łącznie 25 lat 7 miesięcy i 12 dni).

Wykazał też 15 lat pracy w szczególnych warunkach, bowiem oba stanowiska pracy w obu zakładach w w/w okresach dotyczą pracy operatora (maszynisty) ciężkiego sprzętu jakim była koparka, a wykonywanej przy zakładaniu urządzeń melioracyjnych i obejmują pracę ujętą w wykazach branżowych jak i ogólnych przepisach, pod niewiele różniącymi się określeniami.

W istocie odwołujący się w okresie od 1.12.1977r. do 31.08.1988r. i od 1.09.1988r. do 31.12.1998r. wykonywał stale i w pełnym wymiarze czasu pracę w szczególnych warunkach .

W orzecznictwie utrwalone jest stanowisko, że o uznaniu pracy za wykonywaną w szczególnych warunkach nie może decydować formalne zakwalifikowanie stanowiska pracy, ale faktyczne wykonywanie pracy na stanowisku wymienionym w wykazie o jakim mowa wyżej. Istotne jest aby praca taka była świadczona stale i w pełnym wymiarze czasu pracy w ramach stosunku pracy, bez względu na to, jakie formalnie stanowisko pracownik zajmował.

M. J.wiek 60 lat ukończył w dniu (...) i z tym dniem spełnił ostatni z warunków do nabycia prawa do emerytury.

W tym stanie rzeczy Sąd przyznał odwołującemu się prawo do emerytury od tej daty (wniosek z 17.05.2016r)

Zaskarżona decyzja podlegała zmianie i zgodnie z art.477 ¹⁴§2 kpc orzeczono jak w wyroku.