Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 października 2016 r.

Sąd Rejonowy w Słupsku I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodnicząca: SSR Agnieszka Leszkiewicz

Protokolant: S. N.

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 października 2016 r. w S. sprawy

z powództwa (...) Bank (...) S.A. z siedzibą we W.

przeciwko B. M.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanej B. M. na rzecz powoda (...) Bank (...) S.A. z siedzibą we W. kwotę 1.666,65 zł (jeden tysiąc sześćset sześćdziesiąt sześć złotych i 65/100) z odsetkami umownymi od kwoty 1.176,48 zł (jeden tysiąc sto siedemdziesiąt sześć złotych i 48/100) w wysokości czterokrotności stopy lombardowej NBP od dnia 07.10.2015 r. do dnia 31.12.2015 r. oraz z odsetkami umownymi w wysokości czterokrotności stopy lombardowej NBP, w wysokości nie wyższej niż odsetki ustawowe maksymalne - od dnia 01.01.2016 r. do dnia zapłaty;

II.  oddala powództwo w pozostałym zakresie;

III.  zasądza od pozwanej B. M. na rzecz powoda (...) Bank (...) S.A. z siedzibą we W. kwotę 71,38 zł (siedemdziesiąt jeden złotych i 38/100) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt I C 2769/15

UZASADNIENIE

W dniu 25.11.2015 r. powód (...) Bank (...) S.A. z siedzibą we W. wniósł w Elektronicznym Postępowaniu Upominawczym ( (...)) przeciwko pozwanej B. M. pozew o zapłatę 1.666,65 zł. z odsetkami umownymi w wysokości czterokrotności stopy lombardowej NBP od kwoty 1.176,48 zł. od dnia 7.10.2015 r. do dnia zapłaty.

W uzasadnieniu powód wskazał, iż dochodzona pozwem wierzytelność wynika z umowy limitu kredytowego, zawartej z pozwaną. Wbrew bowiem łączącej strony umowie pozwana nie wywiązała się z obowiązku spłaty należności.

Sąd Rejonowy Lublin – Zachód w Lublinie VI Wydział Cywilny postanowieniem z dnia 3.12.2015 r. przekazał rozpoznanie sprawy do Sądu Rejonowego w Słupsku.

Powódka wniosła pozew na formularzu urzędowym, w którym podtrzymała swoje dotychczasowe żądanie. Powódka wskazała, iż na kwotę dochodzoną pozwem składają się: 1.176.48 zł. tytułem należności głównej, 195,17 zł. tytułem odsetek w wysokości czterokrotności stopy kredytu lombardowego NBP od dnia 8.08.2006 r. do dnia 6.10.2015 r. oraz 295 zł. tytułem opłat i prowizji.

Pismem z dnia 14.07.2016 r. powód wskazał, iż żąda odsetek stanowiących każdorazowo 4-krotność wysokości stopy kredytu lombardowego NBP, przy czym od 1.01.2016 r. nie wyższych niż odsetki maksymalne za opóźnienie w wysokości określonej w art. 481 § 2 ¹ k.c.

Pozwana złożyła odpowiedź na pozew w której uznała powództwo, a na rozprawie w dniu 6.09.2016 r. wniosła o rozłożenie spłaty na raty, z uwagi na kłopoty finansowe. pozwana zaproponowała raty po 120 zł., wskazując że ma inne zadłużenie łączne na kilkanaści3 tysięcy złotych, miesięcznie około 2.000 zł., a jej wynagrodzenie za pracę wynosi 2.200 zł., natomiast mąż otrzymuje emeryturę w wysokości 750 zł.

Powód nie wyraził zgody na rozłożenie zadłużenia pozwanej na raty.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 8.08.2006 r. pomiędzy (...) Bank Spółką Akcyjną z siedzibą we W., obecna nazwa: (...) Bank (...) Spółka Akcyjna z siedzibą we W., a B. M. doszło do zawarcia umowy o przyznanie limitu kredytowego nr (...) i o wydanie i korzystanie z karty kredytowej MAXIMA nr (...), na mocy której w ramach rachunku bankowego B. M. została udostępniona kwota w wysokości 1.200,00 zł, do której spłaty zobowiązana była zgodnie z comiesięcznie generowanym wyciągiem. Integralną częścią umowy m.in. stanowiły Regulamin przyznawania i korzystania z limitu kredytowego MAXIMA oraz Taryfa Opłat i Prowizji dla limitu kredytowego MAXIMA, stanowiąca załącznik nr 1 do umowy.

dowód: k. 34-35 -umowa , k. 25-26 - regulamin, k. 27-28 - tabele opłat

B. M. zobowiązania nie wypełniła, nie spłacając udostępnionej kwoty w całości. Z uwagi na brak terminowej spłaty, na rachunku pozwanej powstało zadłużenie.

dowód: k. 16-24 - wyciąg z rachunku,

Wobec niewywiązywania się B. M. z umowy (...) Bank (...) Spółka Akcyjna z siedzibą we W. - pismem z dnia 7.07.2015 r. złożył B. M. oświadczenie o wypowiedzeniu umowy o limit kredytowy i kartę.

dowód: k. 29 -30 - oświadczenie o wypowiedzeniu umowy, zpo

W dniu 6.10.2015 r. powód sporządził wyciąg z ksiąg Banku w którym stwierdził zadłużenie pozwanej na dzień 6.10.2015 r. w wysokości 1.666,65 zł., wskazując, iż kwota należności głównej to 1.176,48 zł., od której naliczane będą dalsze odsetki umowne w wysokości 4-krotności stopy kredytu lombardowego NBP; a także 265 zł. tytułem opłat i prowizji, 30 zł. opłat za prowadzenie rachunku, 195,17 zł. tytułem odsetek.

dowód: k. 15 - wyciąg z ksiąg banku

Pozwana pracuje z wynagrodzeniem netto 2.200zł., mąż otrzymuje emeryturę w wysokości 750 zł. Miesięczne zobowiązania pozwanej z tytułu innych pożyczek wynoszą ok. 2000 zł. W sumie pozwana posiada zadłużenie na kilkanaście tysięcy złotych.

k. 61 (00:02:13- 00:07:17) - wyjaśnienia pozwanej

Sąd zważył.

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w przeważającej części.

W niniejszej sprawie niewątpliwie doszło między pozwaną a bankiem -powodem, do zawarcia umowy o limit kredytowy, do której jako umowy o produkt kredytowy, mają zastosowanie przepisy zawarte w ustawie: prawo bankowe (art. 69 i n. pr. bankowego). Na mocy tej umowy pozwanej, w ramach rachunku bankowego, zostały udostępnione do dyspozycji środki pieniężne. Integralną cześć umowy stanowiła Taryfa Opłat i Prowizji, zgodnie z którą, B. M. zobowiązana była do zapłaty m.in. opłat za prowadzenie rachunku oraz opłat za dokonanie, wobec nieterminowej spłaty, czynności windykacyjnych. Pozwana nie wywiązała się z zawartej umowy i nie spłaciła zobowiązania w całości, nadto kwoty przez nią uiszczone również były wpłacane po terminie wymagalności. Na dowód powyższego strona powodowa przedłożyła wydruk z rachunku, w ramach którego udzielony został limit. Pozwana nie kwestionowała samego zadłużenia, ani jego wysokości. Brak było podstaw do kwestionowania dokumentów przedłożonych w sprawie przez powoda.

Zatem należało orzec jak w pkt I wyroku, uwzględniając żądanie pozwu w całości co do należności głównej.

Powództwo częściowo podlegało oddaleniu w zakresie żądania odsetek umownych - po 1.01.2016 r. w wysokości nie wyższej, niż odsetki ustawowe maksymalne za opóźnienie.

Mianowicie, strony nie zastrzegły w umowie takich odsetek, a tylko wtedy gdyby zastrzegły w umowie, iż odsetki za opóźnienie (przed 1.01.2016 r. odsetki takie nie były znane) są wyższe, niż przewidziane w art. 481 § 2 kc., powód mógłby się ich domagać - do wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie maksymalnych - co wynika z treści całego przepisu art. 481 kc (w szczególności art. 481 § 2 ² kc.).

Powód tymczasem domagał się odsetek umownych w wysokości maksymalnej określonej w art. 359 § 2 ¹ i § 2 ² kc. (czterokrotność stopy lombardowej NBP, które przed 1.01.2016 r. były zdefiniowane jako odsetki maksymalne).

Dlatego też od dnia 1.01.2016 r., skoro powód dalej domagał się odsetek umownych - to podstawa żądania dalej jest ta sama - art. 359 kc., a nie art. 481 kc. (jako że powód domaga się odsetek związanych z czynnością prawną).

Wobec zmiany brzmienia przepisu art. 359 § 2 ¹ kc., od 1.01.2016 r. powodowi należne są odsetki umowne (zgodnie z zawartą umową) w wysokości czterokrotności stopy lombardowej NBP, w wysokości nie wyższej, niż odsetki ustawowe maksymalne. Dlatego też, Sąd orzekł jak w pkt I i II wyroku.

O kosztach postępowania sądowego postanowiono w myśl art. 98 § 1 k.p.c., uznając pozwaną za stronę przegrywającą postępowanie, a zatem winną zwrócić powodowi wszystkie poniesione przez niego koszty postępowania w sprawie (opłaty od pełnomocnictw oraz za odpisy pełnomocnictw, opłata sądowa od pozwu.

Sąd uznał, iż brak jest podstaw do rozłożenia dochodzonej należności na raty, tym bardziej, iż powód nie wyraził na to zgody (art. 320 kpc.).

Mając powyższe na uwadze orzeczono jak na wstępie.