Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

W ustawowym terminie z wnioskiem o sporządzenie i doręczenie uzasadnienia wyroku wystąpił oskarżony P. T. (1).

P. T. (1) stanął pod zarzutem popełnienia dwóch czynów z art. 178a § 1 i 4 kk.

P. T. (1)przesłuchany w toku postępowania przygotowawczego przyznał się do popełnienia w dniu 31 października 2015 roku zarzucanego mu czynu. W złożonych wyjaśnieniach wskazał, że w dniu 31 października 2015 roku spożywał alkohol od około godziny 12.00 kiedy był u swojej konkubiny. Do czasu kiedy wsiadł za kierownicę samochodu wypił cztery piwa. P. T. (1)wyjaśnił, że wsiadł za kierownicę samochodu, albowiem musiał jechać do swojej matki, która jest osobą schorowaną i wymaga ciągłej opieki. Nie pamięta aby po drodze spowodował jakąś kolizję z innym pojazdem. Przypomina sobie natomiast sytuację, gdy siedział za kierownicą samochodu i w pewnym momencie z innego samochodu wyszła kobieta i zrobiła zdjęcie jego samochodu twierdząc, że zahaczył jej pojazd. P. T. (1)wyjaśnił, że po powrocie do domu wypił kolejne trzy piwa, a później przyjechała Policja i został zatrzymany. P. T. (1)wyraził skruchę z powodu tego co się stało i wyraził chęć dobrowolnego poddania się karze. (k. 15)

W dniu 02 listopada 2015 roku P. T. (1) został przesłuchany przez Prokuratora i także przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu, podtrzymując wcześniej złożone wyjaśnienia. P. T. (1) także wyraził chęć dobrowolnego poddania się karze.

P. T. (1) przesłuchany w toku postępowania przygotowawczego przyznał się także do popełnienia w dniu 17 listopada 2015 roku zarzucanego mu czynu i wyjaśnił, że tego dnia był u swojej konkubiny i wypił 6 piw. Wieczorem doszło do kłótni pomiędzy nim a konkubiną. Wówczas też zdenerwował się i wsiadł do samochodu. P. T. (1) zaznaczył, że zdaje sobie sprawę z tego, iż nie powinien kierować samochodem, jednakże chciał wówczas szybko dotrzeć do domu. P. T. (1) wyraził żal z powodu swojego zachowania i wyraził chęć dobrowolnego poddania się karze. (k. 70)

P. T. (1) przyznał się także do popełnienia w dniu 17 listopada zarzucanego mu czynu będąc przesłuchany przez Prokuratora i podtrzymał swe wcześniejsze wyjaśnienia jakie złożył na Policji. P. T. (1)wyraził chęć dobrowolnego poddania się karze . (k. 71v, 73)

W trakcie postępowania przed Sądem P. T. (1) przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów i podtrzymał swe wyjaśnienia jakie złożył na etapie postępowania przygotowawczego. Oskarżony wyraził chęć dobrowolnego poddania się karze i na podstawie art. 387 § 1 kpk złożył wniosek o wydanie wyroku skazującego bez przeprowadzenia postępowania dowodowego. Prokurator nie sprzeciwił się wnioskowi P. T. (1). (k. 92v-93)

W przedmiotowej sprawie uwzględniono wniosek oskarżonego o wydanie wyroku skazującego bez przeprowadzenia postepowania dowodowego, albowiem okoliczności popełnienia przestępstw nie budziły wątpliwości, a postawa oskarżonego wskazywała, że cele postępowania zostaną osiągnięte.

Wobec powyższego Sąd stosownie do art. 424 § 3 kpk ograniczył zakres uzasadnienia do wyjaśnienia podstawy prawnej tego wyroku oraz wskazanych rozstrzygnięć.

Sąd ustalił stan faktyczny w oparciu o całokształt materiału dowodowego zgromadzonego w toku postępowania. P. T. (1) w dniu 31 października 2015 roku i w dniu 17 listopada 2015 roku kierował samochodem marki O. (...) o nr rej. (...) w stanie nietrzeźwości. W dniu 31 października 2015 roku P. T. (1) w W. na ulicy (...) poruszał się samochodem marki O. (...) o nr rej. (...). Samochodem tym uderzył w inny samochód maki A. o nr rej. (...) zaparkowany na tej ulicy i następnie odjechał z miejsca zdarzenia. Po zgłoszeniu przez użytkownika pojazdu maki A. kolizji drogowej funkcjonariusze Policji dokonali zatrzymania P. T. (1). Badanie stanu trzeźwości urządzeniem elektronicznym wykazało w organizmie P. T. (1) o godzinie 21.48 1,56 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu. Drugi pomiar, którego dokonano o godzinie 22.20 wykazał 1,55 mg/l a trzeci pomiar o godzinie 22.57 wykazał 1,47 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu.

W dniu 17 listopada 2015 roku o godz. 23.15 P. T. (1) kierując samochodem marki O. (...) o nr rej. (...) na ulicy (...) w W. został zatrzymany do kontroli drogowej przez patrol Policji z Komendy Powiatowej Policji w W..

P. T. (1) został poddany badaniu urządzeniem elektronicznym Alkometr A20 na oznaczenie stanu trzeźwości. Pierwszy pomiar wykonany o godzinie 23.30 wykazał w organizmie P. T. (1) 1,27 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, natomiast drugi pomiar przeprowadzony o godzinie 23.32 wykazał 1,23 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu.

P. T. (1) uprzednio był karany za czyn z art. 178a § 1 kk wyrokiem Sądu Rejonowego w Chełmnie z dnia 28 października 2014 roku, w sprawie o sygnaturze akt II K 387/14 na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 2 lat tytułem próby. Wyrokiem tym orzeczono wobec P. T. (1) również zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym do prowadzenia których uprawnia kategoria B prawa jazdy na okres jednego roku z zaliczeniem okresu rzeczywistego zatrzymania prawa jazdy. Obok kary pozbawienia wolności Sąd wymierzył P. T. (1) także karę 60 stawek dziennych grzywny przy ustaleniu wysokości jednej stawki dziennej za równoważną kwocie 10 złotych.

Oskarżony P. T. (1) ma wykształcenie zawodowe, z zawodu jest elektrykiem, nie posiada stałej pracy zarobkowej, jest osobą bezrobotną bez prawa do zasiłku, pozostaje na utrzymaniu matki. P. T. (1) jest kawalerem, bezdzietny, nie ma nikogo na utrzymaniu. P. T. (1) jest właścicielem mieszkania o powierzchni 34 m ² oraz samochodu marki O. (...) rok produkcji 2007 o wartości 16 tyś. złotych oraz właścicielem działki o pow. 0,0546 ha i działki o pow. 0,2274 ha.

P. T. (1) w przeszłości był karany sądownie.

Sąd zważył, co następuje:

Ustalony stan faktyczny stanowi podstawę do przypisania P. T. (1) czynów zarzucanych mu w akcie oskarżenia, to jest występków z art. 178 a 1 i 4 kk.

Zgodnie z treścią przepisu art. 178a § 4 kk odpowiedzialności karanej podlega sprawca czynu określonego w § 1 tego artykułu, który był wcześniej prawomocnie skazany za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego albo za przestępstwo określone w art. 173 kk, art. 174 k k i art. 177 kk lub art. 355 § 2 popełnione w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego albo dopuścił się czynu określonego w § 1 w okresie obowiązywania zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych orzeczonego w związku ze skazaniem za przestępstwo. W myśl zaś powołanego § 1 art. 178a kk karze podlega ten, kto znajdując się w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego, prowadzi pojazd mechaniczny w ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym.

W treści art. 178a § 4 kk ustawodawca wprowadził nowy typ kwalifikowany przestępstwa określonego w art. 178a § 1 kk . Znamieniem wpływającym na zwiększenie zagrożenia karą jest uprzednie prawomocne skazanie za przestępstwo z art. 178a § 1 kk niezależnie od tego, na jaką karę sprawca został skazany, czy była to kara bezwzględna, a jeśli tak - jaką część kary skazany odbył. Ustawodawca nie podaje w treści normy art. 178a § 4 kk żadnych terminów, a zatem należy przyjąć, iż sprawca czynu z art. 178a § 4 kk będzie ponosił taką zaostrzoną odpowiedzialność, aż do momentu zatarcia poprzedniego skazania. W przedmiotowej sprawie oskarżony niewątpliwie był wcześniej prawomocnie skazany za przestępstwo polegające na prowadzeniu pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości, które nie uległo zatarciu. Czyny oskarżonego P. T. (1), będący przedmiotem postępowania w niniejszej sprawie w obu przypadkach wyczerpywały znamiona występku z art. 178a § 1 kk. Oskarżony w dniu 31 października 2o16 roku oraz w dniu 17 listopada 2015 roku kierował samochodem marki O. (...) będąc w stanie nietrzeźwości. Definiując stan nietrzeźwości należy odwołać się do treści art. 115 § 16 kk. Stan nietrzeźwości określa się jako zawartość alkoholu występującą we krwi i przekraczającą 0,5 promila albo prowadzącą do stężenia przekraczającego tę wartość, lub wartość alkoholu w 1 dm3 wydychanego powietrza przekraczającą 0,25 mg albo prowadzącą do stężenia przekraczającą tę wartość.

Wyniki przeprowadzonego wobec P. T. (1) badania na obecność alkoholu w organizmie znacznie przekraczały wartości, od której to mierzony jest stan nietrzeźwości. Dotyczy to zarówno badania przeprowadzonego w dniu 31 października 2016 roku, jak i badania, które zostało przeprowadzone w dniu 17 listopada 2015 roku. W obu przypadkach minimalny próg został przekroczony kilka razy. Powyższej okoliczności nie zaprzeczył także sam oskarżony, który przyznał, iż w dniach kiedy został zatrzymany przez funkcjonariuszy Policji znajdował się w stanie nietrzeźwości.

Oskarżony P. T. (1) swym zachowaniem w oby przypadkach wyczerpał znamiona przestępstwa stypizowanego w art. 178a § 1 i 4 kk. Oskarżony w dniu 31 października 2015 roku i w dniu 17 listopada 2015 roku prowadził pojazd mechaniczny w postaci samochodu marki O. (...). Pojazdem tym oskarżony uczestniczył w ruchu lądowym jadąc ulicami (...). Nadto P. T. (1) w czasie prowadzenia tego samochodu znajdował się w stanie nietrzeźwości.

Oskarżony P. T. (1) dopuścił się prowadzenia pojazdu mechanicznego w ruchu lądowym w stanie nietrzeźwości będąc uprzednio skazanym wyrokiem Sądu Rejonowego w Chełmnie z dnia z dnia 28 października 2014 roku, w sprawie o sygnaturze akt II K 387/14 za prowadzenie samochodu w stanie nietrzeźwości.

Sąd jednocześnie nie doszukał się okoliczności, które przemawiałby za niemożnością przypisania oskarżonemu winy. Oskarżony popełnił zarzucane mu występki umyślne w zamiarze bezpośrednim. Wprowadzając się w stan nietrzeźwości i następnie wsiadając do swojego samochodu jako jego kierowca, musiał on mieć i miał świadomość, iż, czyn jego stanowi przestępstwo, a więc uznać należy, iż chciał popełnienia czynu zabronionego, a nie tylko przewidywał możliwość jego popełnienia i godził się na to. P. T. (1) przyznał, że po tym jak spożył alkohol zdecydował się na to, aby wsiąść do samochodu i kierować pojazdem. Jako osoba dorosła i doświadczona musiał z całą pewnością zdawać sobie sprawę z tego, że po spożyciu alkoholu w większej ilości, a następnie rozpoczęciu jazdy samochodem w krótkim odstępnie czasu od spożycia alkoholu jego stan zagraża bezpieczeństwu w komunikacji i przekracza granice stanu po spożyciu alkoholu.

Wymierzając P. T. (1) karę, Sąd miał na względzie, aby jej dolegliwość nie przekraczała stopnia winy oskarżonego oraz by uwzględniała zasady i dyrektywy wymiaru kary określone w przepisie art. 53 § 1 i 2 kk.

Zgodnie z art. 53 § 1 kk sąd wymierza karę według swojego uznania, w granicach przewidzianych przez ustawę, bacząc, by jej dolegliwość nie przekraczała stopnia winy, uwzględniając stopień społecznej szkodliwości czynu oraz biorąc pod uwagę cele zapobiegawcze i wychowawcze, które ma osiągnąć w stosunku do skazanego, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. § 2 stanowi zaś, iż wymierzając karę, sąd uwzględnia w szczególności motywację i sposób zachowania się sprawcy, popełnienie przestępstwa wspólnie z nieletnim, rodzaj i stopień naruszenia ciążących na sprawcy obowiązków, rodzaj i rozmiar ujemnych następstw przestępstwa, właściwości i warunki osobiste sprawcy, sposób życia przed popełnieniem przestępstwa i zachowanie się po jego popełnieniu, a zwłaszcza staranie o naprawienie szkody lub zadośćuczynienie w innej formie społecznemu poczuciu sprawiedliwości.

Sąd przychylił się do wniosku oskarżonego zaakceptowanego przez oskarżyciela publicznego, uznając, iż karą najbardziej adekwatną do stopnia zawinienia i społecznej szkodliwości popełnionych przez P. T. (1) czynów będzie kara po 6 miesięcy pozbawienia wolności za każdy z zarzucanych mu w akcie oskarżenia czynów.

Wymierzając oskarżonemu jednostkowe kary pozbawienia wolności za zarzucane mu w akcie oskarżenia czyny Sąd miał na względzie okoliczności łagodzące oraz okoliczności obciążające. Jako okoliczność obciążającą Sąd uwzględnił przede wszystkim fakt uprzedniej karalności oskarżonego. Jak już powyżej wskazano P. T. (1) był już karany za przestępstwo z art. 178a § 1 kk, a zatem za kierowanie samochodem w stanie nietrzeźwości. A zatem miał świadomość tego jakie konsekwencje grożą mu za takie zachowanie. Uprzednia karalność za przestępstwo z art. 178a § 1 kk stanowi wprawdzie jedno ze znamion czynów zabronionych zarzucanych oskarżonemu, jednakże okoliczność, iż P. T. (1) po raz kolejny dopuścił się tożsamego występku, a ostatnich dwóch w odstępie dwóch tygodni świadczy o niepoprawności oskarżonego. W takiej sytuacji nie można zatem uznać, że zachowanie P. T. (1) ma jedynie charakter incydentalny, wręcz przeciwnie w przypadku oskarżonego można mówić wręcz o notoryczności popełnienia przez niego przestępstw przeciwko bezpieczeństwu w ruchu drogowym.

Jako kolejną okoliczność obciążającą Sąd potraktował wysoki stopień społecznej szkodliwości czynów zarzucanych oskarżonemu. Sąd dokonując oceny zachowania oskarżonego pod tym kątem uwzględnił treść art. 115 § 2 kk. Decydujące znaczenie dla dokonania takiej oceny ma charakter naruszonego przez czyny popełnione przez oskarżonego dobra.

W zakresie oceny stopnia społecznej szkodliwości popełnionego występku z art. 178a § i 4 kk podstawowe znacznie miał rodzaj chronionego dobra prawnego, które oskarżony swym zachowaniem naruszył. Przestępstwa przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji godzą zarówno w dobra indywidualne – życie i zdrowie poszczególnych uczestników ruchu, jak i w dobro ogólne jakim jest bezpieczeństwo powszechne. Stąd też mają one w sobie znaczny ładunek społecznej szkodliwości, który dodatkowo potęguje powszechność przestępstw tego typu w skali całego kraju. Przepisy karne sankcjonują z całą surowością czyny popełnione przez sprawców będących w stanie nietrzeźwości. Każdy jest uczestnikiem ruchu i każdy ma obowiązek przestrzegania reguł bezpieczeństwa w ruchu i w związku z tym każdy może oczekiwać od pozostałych poszanowania tych zasad. Od kierowców można i należy bowiem wymagać szczególnego poszanowania zasad bezpieczeństwa w ruchu drogowym, a tym bardziej reguły o tak elementarnym znaczeniu jaką jest zasada prowadzenia pojazdów w stanie trzeźwości. P. T. (1) zarówno w dniu 31 października 2015 roku oraz w dniu 17 listopada 2015 roku kierował samochodem znajdując się w stanie znacznej nietrzeźwości, gdzie minimalny poziom, od którego zaczyna się stan nietrzeźwości został przekroczony klika razy. W takim stanie oskarżony poruszał się po ulicach (...) w centrum miasta stwarzając zagrożenie dla innych uczestników ruchu. Pomimo tego, że P. T. (1) samochodem poruszał się późnym wieczorem, a zatem w czasie gdy natężenie ruchu było już mniejsze, to wynikające z jego zachowania nie miało charakteru jedynie potencjalnego. Otóż w dniu 31 października 20015 roku kiedy P. T. (1) kierował samochodem będąc pod wpływem działania alkoholu spowodował zdarzenie drogowe uderzając w inny zaparkowany samochód. W samochodzie tym nikogo nie było i tym samym oskarżony nie stworzył bezpośredniego zagrożenia dla innej osoby, jednakże konsekwencje zachowania P. T. (1) mogły być znacznie poważniejsze.

Kolejną okolicznością obciążającą zdaniem Sądu jest okoliczność, iż P. T. (1) działał z winy umyślnej w zamiarze bezpośrednim. W ocenie Sądu w realiach niniejszej sprawy nie zachodzą żadne okoliczności, które mogłyby usprawiedliwić sprawcę i zmniejszyć stopień jego winy. Oskarżony jest osobą dorosłą, która ma za sobą określone doświadczenia życiowe i winien zdawać sobie sprawę z ciążącej na nim odpowiedzialności. Mając to na uwadze oraz fakt uprzedniej jego karalności nie można zachowania oskarżonego tłumaczyć niczym innym jak lekceważeniem na obowiązującego porządku pranego i zasad bezpieczeństwa w ruchu drogowym. Oskarżonemu nie towarzyszyły jakieś nadzwyczajne okoliczności, czy też nagła potrzeba życiowa. Wprawie P. T. (1) w przypadku czynu, którego dopuścił się w dniu 31 października 2015 roku składając wyjaśnienia próbował swojego zachowanie tłumaczyć koniecznością opieki nad matką, jednakże stan nietrzeźwości, w jakim znajdował się oskarżony powodował, iż nie byłby on w stanie zapewnić swojej matce jakiekolwiek opieki. Oskarżony nie miał żadnych oporów, aby po uprzednim spożyciu alkoholu wsiąść za kierownicę samochodu i włączyć się do ruchu. P. T. (1) uznał po prosu bezrefleksyjnie, iż w danym momencie prowadzenie pojazdu będzie dla niego wygodne i z tego skorzystał. Zwiększa to ładunek społecznej szkodliwości czynu oskarżonego, a jeżeli weźmie się pod uwagę, iż oskarżony w krótkich odstępach czasu zachował się w ten sam sposób i pomimo wcześniejszego zatrzymania przez Policję za około dwa tygodnie ponownie w stanie nietrzeźwości uczestniczył w ruchu drogowym, to świadczy to o wyjątkowej niepoprawności ze strony oskarżonego i lekceważeniu orzeczonych wobec niego wcześniej kar i środków karanych oraz bezpieczeństwa innych uczestników ruchu drogowego.

Z koli jako okoliczność łagodzącą Sąd w przypadku oskarżonego potraktował jego przyznanie się do winy oraz fakt, że wyraził skruchę z powodu swojego zachowania oraz gotowość do dobrowolnego poddania się karze.

Następnie Sąd tak wymierzone jednostkowe kary pozbawienia wolności połączył i na podstawie art. 85 kk i art. 86 § 1 kk i art. 85a kk wymierzył oskarżonemu łączną karę jednego roku pozbawienia wolności. W przekonaniu Sądu kara łączna w orzeczonym wymiarze spełni stawiane jej cele zapobiegawcze i wychowawcze w odniesieniu do oskarżonego, jak też w sposób prawidłowy wpłynie na kształtowanie świadomości prawnej społeczeństwa. Sąd uwzględnił więc wymagania z zakresu prewencji indywidualnej i ogólnej oraz potrzeby kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Sąd wymierzając P. T. (1) łączną karę pozbawienia wolności kierował się zasadą częściowej absorbcji.

Sąd uznał, że w przypadku oskarżonego P. T. (1) nie zachodzą przesłanki, które uzasadniałby skorzystanie z dobrodziejstwa warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności. Sąd dokonał w przedmiotowej sprawie wnikliwej oceny postawy oskarżonego i ocenił jego warunki i właściwości osobiste w sposób negatywny. Przesłanką decydującą o tym, czy kara ma być orzeczona w postaci bezwzględnej, czy też z warunkowym zawieszeniem jej wykonania, jest ocena, w jakiej postaci kara ta osiągnie cele wobec sprawcy przestępstwa, a więc rozstrzygnięcie to musi znajdować uzasadnienie w pozytywnej lub negatywnej prognozie kryminologicznej. Jak już wskazano powyżej Sąd dokonał negatywnej oceny tej prognozy. W ocenie Sądu orzeczenie wobec P. T. (1) kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania nie odniosłoby zamierzonych celów resocjalizacyjnych. Dotychczas orzekana kara pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania nie odnosiła zamierzonych rezultatów, bowiem ponownie oskarżony wszedł w konflikt z prawem.

Popełnienie przez oskarżonego kolejnych, takich samych przestępstwa w przekonaniu Sądu świadczy o lekceważącym stosunku oskarżonego do obowiązującego porządku prawnego i norm współżycia społecznego. W tej sytuacji, zdaniem Sądu, brak było podstaw do zawieszenia wykonania orzeczonej kary pozbawienia wolności. Zauważyć także należy, że zgodnie z treścią art. 69 § 4 kk wobec sprawcy przestępstwa określonego w art. 178a § 4 kk Sąd może warunkowo zawiesić wykonanie kary pozbawienia wolności w szczególnie uzasadnionych wypadkach. Zasadą jest zatem, iż wobec sprawcy wskazanego występku orzeka się karę pozbawienia wolności o charakterze bezwzględnym, natomiast jeżeli sąd uzna, iż sprawca zasługuje na wymierzenie mu najsurowszej z przewidzianych kar, na przykład z uwagi na znaczny stopień społecznej szkodliwości czynu, ale zachodzi pozytywna prognoza kryminologiczna oraz inne okoliczności, które powodują, że mamy do czynienia ze szczególnie uzasadnionym wypadkiem, wówczas możliwość warunkowego zawieszenia orzeczonej kary pozbawienia wolności istnieje. Sąd nie dostrzegł przesłanek do warunkowego zawieszenia orzeczonej kary pozbawienia wolności i uznał, że tylko kara bezwzględna pozbawienia wolności może spełnić swoje cele w zakresie prewencji indywidualnej i przyczyni się do kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa, a także spowoduje, że oskarżona w przyszłości będzie przestrzegała porządku prawnego i nie powróci do przestępstwa. Zawieszenie wykonania kary pozbawienia wolności wobec sprawcy, który kolejny raz prowadzi pojazd w stanie nietrzeźwości mogła by prowadzić do poczucia rodzaju poczucia bezkarności. Ponowne popełnianie przestępstw podobnych musi prowadzić do istotnego podwyższenia wymiaru kary. Tylko wtedy rodzi się uzasadnione prawdopodobieństwo, że sprawca skazany na karę relatywnie surową powstrzyma się przed ponownym rozmyślnym popełnieniem czynu zabronionego (wyrok Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 14 marca 2007 r., II AKa 58/07, LEX nr 271931).

Na podstawie art. 42 § 3 kk Sąd orzekł obligatoryjny wobec nietrzeźwych sprawców przestępstw przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym. W rozpatrywanym przypadku Sąd był zobowiązany do orzeczenia wobec P. T. (1) dożywotniego prowadzenia pojazdów mechanicznych.

Na podstawie art. 43a § 2 kk Sąd był zobowiązany do orzeczenia wobec oskarżonego świadczenia pieniężnego w kwocie 10.000 zł na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej.

Na podstawie art. 63 § 1 kk Sąd zaliczył oskarżonemu P. T. (1) na poczet orzeczonej łącznej kary pozbawienia wolności okres zatrzymania w sprawie w dniu 31 października 2015 roku jako jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności.

Sąd zwolnił oskarżonego na podstawie art. 624 § 1 kpk, od ponoszenia kosztów sądowych, określając, że wchodzące w ich skład wydatki ponosi Skarb Państwa, albowiem zobowiązanie go do uiszczenia kosztów sądowych stanowiłoby dla niego nadmierne obciążenie. P. T. (1) nie ma wprawdzie nikogo na utrzymaniu, jednakże jest osobą bezrobotną i w związku z tym nie uzyskuje stałego dochodu.

Sędzia SR

Krzysztof Twarogowski