Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 12 października 2016r.

Sąd Rejonowy w Legionowie III Wydział Rodzinny i Nieletnich w składzie:

Przewodniczący: SSR Dorota Hańczyc-Górska

Protokolant: Marta Nowakowska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 października 2016 roku

sprawy z wniosku T. S. (1)

z udziałem R. S.

o zagrożenie nakazaniem zapłaty

postanawia:

1.  wniosek oddalić;

2.  zasądzić od wnioskodawcy T. S. (1) na rzecz uczestniczki R. S., kwotę 120 (sto dwadzieścia) złotych tytułem zwrotów kosztów postępowania.

UZASADNIENIE

W dniu 1 października 2015 roku T. S. (1) złożył wniosek „o wszczęcie egzekucji w celu wymuszenia czynności”, w którym wniósł na podstawie art. 1050 k.p.c. i art.1051 k.p.c. o nałożenie grzywny w kwocie 5 000 złotych na dłużniczkę R. S. za nierespektowanie postanowienia Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 1 października 2014 roku, a w razie jej nieuiszczenia zarządzenie zamiany na areszt przyjmując stawkę dzienną na kwotę 250 złotych, nałożenie na dłużniczkę nakazu zapłaty określonej sumy pieniężnej na rzecz uprawnionego na wypadek każdego naruszenia obowiązków określonych w postanowieniu o zabezpieczeniu roszczenia do realizowania kontaktów wobec wspólnych dzieci, wpłatę 2 000 złotych do depozytu na rachunek sądu dla zabezpieczenia realizacji postanowień Sądu w celu pokrycia wydatków uprawnionego związanych z wykonywaniem kontaktu na wypadek niewykonania przez dłużniczkę obowiązków wynikających z postanowienia o kontaktach z dziećmi, nałożenie na dłużnika zagrożenia zapłaty kosztów związanych z przygotowaniem się do kontaktów z dziećmi. W uzasadnieniu wskazał, że postanowieniem z dnia 1 października 2014 roku Sąd Okręgowy dla Warszawy – P. w W. w sprawie o sygnaturze akt III C 262/14 w drodze zabezpieczenia ustalił sposób kontaktowania się wnioskodawcy z małoletnimi dziećmi K. i W. S. w ten sposób, ze będzie miał prawo do kontaktowania się z synami w drugą i czwartą niedzielę miesiąca w godzinach od 9.30 do 18.00 poza miejscem zamieszkania matki i bez obecności matki dzieci w każdy wtorek od godziny 14.00 do godziny 18.00 w miejscu zamieszkania małoletnich synów, w drugi dzień najbliższych Świąt Bożego Narodzenia tj. 26 grudnia 2014 roku od godziny 9.00 do godziny 18.00 poza miejscem zamieszkania matki i pod jej nieobecność. Jednakże w dniach 22, 27 i 29 września 2015 roku wnioskodawca stawił się w miejscu zamieszkania małoletnich wraz z matką. W dniu 22 września 2015 roku nie zastał nikogo w ich miejscu zamieszkania. Następnie w dniu 27 września 2015 roku matka dzieci odmówiła wydania dzieci na kontakt powołując się na toczące się w Prokuraturze postępowanie. Tak samo stawił się w dniu 29 września 2015 roku, jednak i tym razem do kontaktu nie doszło. (dowód: k. 1 – 3 akt: odpis wniosku) W dniu 2 października 2015 roku T. S. (1) złożył pismo zwane uzupełnieniem wniosku wierzyciela o wszczęcie egzekucji w celu wymuszenia czynności, w którym wskazał na kolejne daty, w których nie doszło do jego kontaktu z synami. (dowód: k. 6 – 7)

Postanowieniem z dnia 25 listopada 2015 roku Sąd Okręgowy Warszawa – Praga w Warszawie stwierdził swą niewłaściwość i przekazał sprawę do tutejszego Sądu. (k. 11 akt)

W dniu 26 stycznia 2016 roku T. S. (1) złożył pismo, w którym wniósł ponownie o wszczęcie egzekucji w celu wymuszenia czynności w oparciu o art. 1050, 1051 k.p.c., a także w oparciu o art. 582 ¹§ 1 i następne k.p.c. w związku z art. 598 ¹⁵ § 1 k.p.c. wniósł o:

- nałożenie grzywny w kwocie 5000 złotych na uczestniczkę R. S. za nierespektowanie postanowienia Sądu Okręgowego Warszawa – Praga w Warszawie z dnia 5 sierpnia 2015 roku, a w razie jej nieuiszczenia zarządzenie zamiany na areszt przyjmując stawkę dzienną na kwotę 250 złotych,

- nałożenie na uczestniczkę postępowania nakazu zapłaty 500 złotych na rzecz uprawnionego T. S. (1) na wypadek każdego naruszenia obowiązków określonych w postanowieniu o zabezpieczeniu roszczenia do realizowania kontaktów wobec małoletnich synów,

- wpłatę 1 000 złotych depozytu na rachunek depozytowy Ministra Finansów dla zabezpieczenia realizacji postanowień Sądu w celu pokrycia wydatków uprawnionego związanych z wykonywaniem kontaktu na wypadek niewykonywania lub niewłaściwego wykonania przez uczestniczkę obowiązków wynikających z postanowienia o kontaktach z dziećmi,

- nałożenie na uczestniczkę zagrożenia zapłaty kosztów związanych z przygotowaniem się do każdych kolejnych zimowych lub wakacyjnych kontaktów z dziećmi, w szczególności kosztów związanych z zaliczkami poniesionymi na wspólny wyjazd z dziećmi, ich zakwaterowaniem i transportem, a także o

- odebranie od uczestniczki, jako osoby, która przebywa na co dzień z dziećmi przyrzeczenia:

- że będzie się stosować w całości do orzeczenia o kontaktach oraz współdziałać na rzecz dobra małoletnich synów,

- w przypadku niemożności ich wykonania z powodów zdrowotnych dzieci lub uczestniczki, również z powodów zawodowych obojga rodziców, które mogłyby zagrozić niewykonaniu kontaktów z dziećmi, zobowiązuje się do współdziałania na rzecz realizacji orzeczenia o kontaktach w innym uzgodnionym terminie. W uzasadnieniu wskazał, że nie doszło do kontaktów wnioskodawcy z małoletnimi synami w okresie wakacji 2015 roku, pomimo zabezpieczenia ich postanowieniem Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 5 sierpnia 2015 roku oraz w latach 2014 oraz 2015. (k. 23 – 29 akt)

Po raz kolejny wnioskodawca zmodyfikował wniosek w piśmie z dnia 17 marca 2016 roku, w którym dodatkowo wniósł o zasądzenie od uczestniczki na rzecz wnioskodawcy kosztów postępowania egzekucyjnego w całości, według norm prawem przepisanych, w tym kosztów zastępstwa procesowego, w oparciu o art. 1050 k.p.c. i art. 1051 k.p.c. wniósł o nałożenie grzywny w kwocie 10 000 złotych na uczestniczkę R. S. za nierespektowanie postanowienia Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 5 sierpnia 2015 roku, sygn. akt III C 262/14, a w razie jej nieuiszczenia zarządzenie jej zamiany na areszt przyjmując stawkę dzienną na kwotę 250 złotych oraz w oparciu o art. 582 ¹ § 1 i art. 598 ¹⁵ § 1 k. p. c. dodatkowo wniósł o nałożenie na uczestniczkę postępowania nakazu zapłaty 5 000 złotych na rzecz uprawnionego T. S. (1) na wypadek nie realizowania kontaktów z dziećmi za każdy miesiąc obowiązującego postanowienia Sądu, a nadto o odebranie od R. S. zmodyfikowanego przyrzeczenia:

- że będzie się stosować w całości do orzeczenia o kontaktach oraz współdziałać na rzecz dobra małoletnich synów,

- w przypadku niemożności ich wykonania z powodów zdrowotnych dzieci lub pozywającego, również z powodów zawodowych obojga rodziców, które mogłyby zagrozić niewykonaniu kontaktów z dziećmi, zobowiązując się do poinformowania strony postępowania o tym fakcie nie później niż 48 godzin przed ustalonymi kontaktami z dziećmi na adres email: tomasz.roman.smus@gmail.com oraz wiadomością sms na numer telefonu +48 607 055 933,

- współdziałanie na rzecz realizacji w przedmiocie orzeczenia o kontaktach w innym uzgodnionym terminie w ciągu tygodnia czasu od obowiązku kontaktu z dziećmi. (k. 85 – 87)

Następnie w piśmie procesowym z dnia 20 kwietnia 2016 roku T. S. (1) ponownie zmodyfikował wniosek i wniósł o przyznanie mu kosztów w kwocie 180,54 złotych (z ówczesnego miejsca zamieszkania J. S. 16b na M. ) oraz 916,14 złotych (z obecnego miejsca zamieszkania na K. 32 na B.) w sumie 1 096,94 złotych od R. S. na jego rzecz tytułem zwrotu uzasadnionych wydatków transportu samochodem marki V. (...) 1896 cm ³ , olej napędowy, rok produkcji 2003, VIN: (...) na podstawie szczegółowej kalkulacji przedstawionej w niniejszym wniosku obejmującej paliwo do samochodu oraz poniesionych kosztów dojazdu w związku z przygotowaniem kontaktu na podstawie załączonych kalkulacji w niniejszym piśmie procesowym w dniach braku kontaktów z dziećmi 18, 22, 27, 29 września 2015 roku, 11, 13, 20, 25, 27 października 2015 roku z ówczesnego miejsca zamieszkania J. S. 16b na M. oraz 3, 8, 10, 12, 19, 24 listopada 2015 roku, 1, 8, 13,15, 20, 22, 27, 29 grudnia 2015 roku, 5, 10, 12, 19, 24, 26 stycznia 2016 roku, 2, 9, 14, 16, 23, 28 lutego 2016 roku 13, 27 marca 2016 roku, 10 kwietnia 2016 roku z obecnego miejsca zamieszkania na B.. (k. 169 – 170)

W piśmie procesowym z dnia 30 czerwca 2016 roku wniósł o nałożenie grzywny w kwocie 20 000 złotych na uczestniczkę R. S. na swoją rzecz za nierespektowanie postanowienia Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 1 października 2014 roku sygn. akt III C 262/14 w razie jej nieuiszczenia zarządzenie jej zamiany na areszt przyjmując stawkę dzienną na kwotę 250 złotych. (k. 309)

Ostatecznie na rozprawie w dniu 12 października 2016 roku wnioskodawca poparł wniosek.(k.350, k. 356)

W odpowiedzi na wniosek uczestniczka R. S., działając przez zawodowego pełnomocnika, wniosła o odrzucenie wniosku co do żądania nałożenia grzywny na uczestniczkę, oddalenie wniosku w pozostałym zakresie oraz zasądzenie od wnioskodawcy na rzecz uczestniczki kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa adwokackiego według norm przepisanych. W uzasadnieniu wskazała, że obecnie art. 1050 k.p.c. i 1051 k.p.c. nie może być podstawą postępowania, bowiem ich stosowanie zostało wyłączone przez ustawodawcę wprowadzeniem regulacji art. 598 ¹ i następne k.p.c. Ponadto aktualnie brak jest wykonalnego orzeczenia sądu, które odnosiłoby się do kontaktów wnioskodawcy z małoletnimi dziećmi. W toku sprawy rozwodowej Sąd Okręgowy Warszawa – Praga w Warszawie postanowieniem z dnia 1 października 2014 roku ustalił, że na czas trwania postępowania o rozwód wnioskodawca będzie miał prawo kontaktowania się z małoletnimi synami w drugą i czwartą niedzielę miesiąca, w każdy wtorek oraz w dniu 26 grudnia 2014 roku. Następnie postanowieniem z dnia 5 sierpnia 2015 roku Sąd Okręgowy Warszawa – Praga w Warszawie ustalił, że małoletni synowie spędzą z ojcem czas w okresie od 14 do 18 sierpnia 2015 roku oraz od 18 do 22 września 2015 roku zmieniając w ten sposób ww. postanowienie z dnia 1 października 2014 roku. (k. 97 – 100)

W piśmie procesowym z dnia 23 sierpnia 2016 roku uczestniczka zmodyfikowała swoje stanowisko w sprawie w ten sposób, że dodatkowo wniosła o umorzenie postępowania na posiedzeniu niejawnym. (k. 326 – 327)

Na rozprawie w dniu 12 października 2016 roku uczestniczka podtrzymywała swoje stanowisko w sprawie i wnosiła o umorzenie postępowania i odrzucenie wniosku lub oddalenie wniosku oraz o zasądzenie kosztów zastępstwa w maksymalnej wysokości. ( k. 350, k. 356)

Na podstawie całokształtu materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca T. S. (1) oraz uczestniczka R. S. są małżeństwem. Z małżeństwa tego urodziło się dwoje małoletnich synów: K. C. S. urodzony dnia (...) oraz W. S. urodzony dnia (...). Małoletni zamieszkują z matką R. S..

W Sądzie Okręgowym Warszawa – Praga w Warszawie pod sygnaturą akt III C 262/14 toczy się sprawa o rozwód. W toku postępowania Sąd Okręgowy wydał w dniu 1 października 2014 roku postanowienie o zabezpieczeniu kontaktów w ten sposób, iż w punkcie 1 ustalił na czas trwania postępowania o rozwód, że pozwany T. S. (1) będzie miał prawo do kontaktowania się ze swoimi synami W. S. i K. C. S. w drugą i czwartą niedzielę miesiąca w godzinach od 9.30 do 18.00 poza miejscem zamieszkania matki dzieci i bez obecności matki dzieci, w każdy wtorek od godziny 14.00 do godziny 18.00 w miejscu zamieszkania małoletnich synów, w drugi dzień najbliższych Świąt Bożego Narodzenia tj. 26 grudnia 2014 roku od godziny 9.00 do godziny 18.00 poza miejscem zamieszkania matki dzieci i pod jej nieobecność, zaś w punkcie 2 wniosek o zabezpieczenie kontaktów ojca z małoletnimi synami w czasie Świąt Wielkanocnych 2015 r. pozostawił do rozpoznania na rozprawie wyznaczonej na 28.01.2015r. (dowód: odpis postanowienie Sądu Okręgowego Warszawa – Praga w Warszawie z dnia 1 października 2014 roku, sygn. akt III C 262/14 k. 62, k. 301 - 302)

Następnie postanowieniem z dnia 5 sierpnia 2015 roku Sąd Okręgowy Warszawa – Praga w Warszawie w sprawie o sygnaturze akt III C 262/14 w trybie zabezpieczenia ustalił, iż okres od 14 sierpnia 2015 roku od godziny 9.00 do 18 sierpnia 2015 r. do godziny 18.00 oraz od 18 września 2015 r. od godziny 9.30 do 22 września 2015 r. do godziny 18.00 małoletni K. C. S. i W. S. spędzą z ojcem T. S. (1) poza stałym miejscem swojego zamieszkania, zmieniając w ten sposób pkt.1 postanowienia z dnia 1 października 2014 roku. (dowód: odpis postanowienia Sądu Okręgowego Warszawa – Praga w Warszawie z dnia 5 sierpnia 2015 roku wydanego w sprawie o sygnaturze akt III C 262/14 k. 64, k. 303 - 304)

Postanowieniem z dnia 18 grudnia 2015 roku Sąd Apelacyjny w Warszawie umorzył postępowanie zażaleniowe wywołane zażaleniem R. S. na postanowienie Sądu Okręgowego Warszawa – Praga w Warszawie z dnia 5 sierpnia 2015 roku, sygn. akt III C 262/14. (dowód: odpis postanowienia Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 18 grudnia 2015 roku wydane w sprawie o sygnaturze akt VI ACz 2135/15 k. 252)

Po wydaniu przez Sąd Okręgowy Warszawa – Praga w Warszawie postanowienia z dnia 1 października 2014 roku kontakty wnioskodawcy T. S. (1) z małoletnimi synami odbywały się. Wnioskodawca we wniosku podniósł, że po raz ostatni miał kontakt z synami w dniu 15 września 2015 roku. Po tej dacie dzieci nie są mu wydawane przez matkę w celu odbycia kontaktu. Następnie wskazał też inne daty, w których nie doszło do kontaktu, a mianowicie w dniach: 7 października 2014 roku, 9 grudnia 2014 roku, 14 i 26 grudnia 2014 roku.

W toku postępowania Sąd ustalił, iż w dniu 7 października 2014 roku uczestniczka R. S. nie wydała synów na kontakt z ojcem z powodu ich stanu psychicznego związanego z wywiezieniem ich przez ojca na kilka dni bez zgody i bez ich matki do miejsca zamieszkania rodziców wnioskodawcy. Natomiast w miesiącu grudniu 2014 roku małoletni K. i W. S. chorowali.

Poza sporem pozostaje okoliczność, iż T. S. (1) nie miał kontaktu z małoletnimi synami wbrew treści postanowienia Sądu Okręgowego Warszawa – Praga w Warszawie z dnia 5 sierpnia 2015 roku, a mianowicie w okresie od dnia 14 sierpnia 2015 roku od godziny 9.00 do dnia 18 sierpnia 2015 r. do godziny 18.00 oraz od dnia 18 września 2015 r. od godziny 9.30 do dnia 22 września 2015 r. do godziny 18.00. Uczestniczka nie wydała wówczas małoletnich wnioskodawcy w celu odbycia kontaktu. W dniach od 18 sierpnia 2015 roku przebywała z małoletnimi na wcześniej zaplanowanym wyjeździe, zaś w okresie od dnia 18 do 22 września 2015 roku nie wydała ich twierdząc, że w dniu 18 września 2015 roku odbyła się rozprawa w tutejszym Sądzie w sprawie ustalenia kontaktów rodziców wnioskodawcy z małoletnimi, na której T. S. (1) występował w charakterze świadka.

Od dnia 15 września 2015 roku R. S. nie wydaje dzieci na kontakt z ojcem uzasadniając swoje stanowisko okolicznością, iż brak jest postanowienia Sądu ustalającego kontakty.

Poza sporem pozostaje fakt, iż T. S. (1) zabiega o odbywanie kontaktów z dziećmi. Przyjeżdża do ich aktualnego miejsca zamieszkania w miejscowości L., kontaktuje się z ich matką. Wielokrotnie z powodu konfliktu pomiędzy rodzicami w przedmiocie kontaktów interweniowała Policja. Dochodziło pomiędzy rodzicami do sprzeczek słownych, awantur na tym tle, a nawet rękoczynów z udziałem rodziny matki dzieci. R. S. zarzucała wnioskodawcy niewłaściwą opiekę nad synami w czasie kontaktu, spóźnienia na kontakty, niedojrzałość emocjonalną. Składała zawiadomienie o przestępstwie w związku z tym. Poza sporem pozostaje fakt, iż rodzice małoletnich są głęboko skonfliktowani.

Uczestniczka R. S. pracuje jako menager ds. logistyki w M. C. W. z wynagrodzeniem netto w kwocie 7 000 złotych miesięcznie. W 2014 roku osiągnęła przychód w kwocie 42 945, 24 złotych oraz dochód w kwocie 41 693,70 złotych.(dowód: kopia Pit 37 za 2014 rok k. 111 – 117) Aktualnie wraz z dziećmi zamieszkuje w swoim domu we wsi L.. Starszy syn małżonków S. uczęszcza do publicznego przedszkola. R. S. otrzymywała alimenty na synów w łącznej kwocie 1 000 złotych, a obecnie 1200 złotych.

Powyższy stan faktyczny Sąd Rejonowy ustalił na podstawie: postanowienia Sądu Okręgowego Warszawa – Praga w Warszawie z dnia 1 października 2014 roku sygn. akt III C 262/14 k. 62, postanowienia Sądu Okręgowego Warszawa – Praga w Warszawie z dnia 5 sierpnia 2015 roku, sygn. akt III C 262/14 k. 64, dowodu z przesłuchania świadków: A. N. k. 156 – 156 – verte, R. W. k. 350 – verte, T. S. (2) k 350 – verte – 351, A. C. k. 351 – verte – 353 – verte, przesłuchania T. S. (1) k. 354 -354 – verte, k. 154 – verte – 155, k. 356, uczestniczki R. S. k. 354 – verte – 355 – verte, k. 155 – 156, dowodu z dokumentów: k. 5, k. 8 – 9, k. 35 – 60, k. 62, k. 64, k. 88 – 94, k. 105 – 137, k. 139, k. 141, k. 146, k. 166, k. 171 – 178, k. 186 – 201, k. 206 – 208, k. 210 – 235, k. 246 – 247, k. 252, k. 270, k. 278 – 280, k. 301 – 304, k. 310, k. 328 – 331.

Sąd Rejonowy dał wiarę dowodowi z przesłuchania świadków: A. N., R. W. oraz T. S. (2), albowiem świadkowie ci, osoby obce dla wnioskodawcy i uczestniczki, zeznali zgodnie w istotnych momentach w sprawie, a ich zeznania korespondują z dowodem z przesłuchania stron oraz z dowodami z dokumentów złożonymi w sprawie. Także dowód z przesłuchania świadka A. C. – siostry uczestniczki, zasługuje na uwzględnienie, choć zeznania tego świadka są niezwykle emocjonalne i świadczą o bliskim zaangażowaniu świadka w istniejący pomiędzy małżonkami konflikt. Jednakże są zgodne z dowodem z przesłuchania wnioskodawcy i uczestniczki oraz dowodami z dokumentów zgromadzonymi w sprawie.

Sąd Rejonowy uwzględnił też dowód z przesłuchania wnioskodawcy
T. S. (1) oraz uczestniczki R. S., bowiem zeznali oni zgodnie w istotnych momentach w sprawie, a mianowicie w części dotyczącej braku kontaktów wnioskodawcy z synami w okresie od dnia 15 września 2015 roku oraz w datach wskazanych przez uczestnika w 2014 roku. Niewątpliwie jednak z ich zeznań wynika, iż pozostają w głębokim konflikcie co do możliwości i przebiegu kontaktów uczestnika ze wspólnymi dziećmi.

Prawdziwość, autentyczność i rzetelność sporządzenia pozostałych dowodów nieosobowych nie była przedmiotem zarzutów uczestników postępowania, ani też nie wzbudziła wątpliwości sądu.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Wniosek uczestnika nie zasługuje na uwzględnienie.

Wnioskodawca T. S. (1) oparł swoje żądanie początkowo na podstawie art. 1050 k.p.c. i 1051 k.p.c. Następnie też wskazał jako podstawę dochodzenia swoich praw art. 598 ¹⁵ § 1 i następne k.p.c.

Na podstawie nowelizacji z dnia 26 maja 2011 roku zawartej w ustawie o zmianie ustawy – kodeks postępowania cywilnego (Dz.U. Nr 144, poz. 854), która weszła w życie dnia 13 sierpnia 2011 roku, w niniejszej sprawie zastosowanie ma art. 598 ¹⁵§ 1 i następne k.p.c. Ustawodawca wprowadził do postępowania cywilnego przepisy regulujące wykonanie kontaktów z dzieckiem, których istota sprowadza się do zastępowania egzekucyjnego postępowania w trybie art. 1050 i 1051 k.p.c. odrębnym postępowaniem opiekuńczym o wykonanie kontaktów z dzieckiem. Istota postępowania sprowadza się do dwóch etapów postępowania o wykonanie kontaktów: pierwszego obejmującego groźbę nakazania zapłaty oznaczonej sumy pieniężnej na rzecz osoby uprawnionej do kontaktu lub osoby pod której pieczą dziecko pozostaje, po wysłuchaniu uczestników postępowania, który kończy się wydaniem postanowienia oraz etap drugi, w którym Sąd nakazuje zapłatę oznaczonej sumy pieniężnej po wysłuchaniu uczestników, który także kończy się wydaniem postanowienia. Wynika z tego, iż sąd w pierwszym etapie zagrozi nakazaniem zapłaty oznaczonej sumy pieniężnej za każde naruszenie obowiązku, a następnie na wniosek uprawnionego, sąd nakaże zapłatę oznaczonej sumy pieniężnej. Stąd Sąd Rejonowy zakwalifikował sprawę jako sprawę o zagrożenie nakazaniem zapłaty.

Zgodnie zaś z art. 598 ¹⁵ § 1 k.p.c. jeżeli osoba, pod której pieczą dziecko pozostaje, nie wykonuje albo niewłaściwie wykonuje obowiązki wynikające z orzeczenia albo z ugody zawartej przed sądem lub przed mediatorem w przedmiocie kontaktów z dzieckiem, sąd opiekuńczy, uwzględniając sytuację majątkową tej osoby, zagrozi jej nakazaniem zapłaty na rzecz osoby uprawnionej do kontaktu z dzieckiem oznaczonej sumy pieniężnej za każde naruszenie obowiązku.

Z unormowania tego wynika, iż sposób utrzymywania kontaktów pomiędzy dzieckiem i rodzicami musi być uregulowany w orzeczeniu sądu lub w ugodzie sądowej albo zawartej przed mediatorem i zatwierdzonej, bowiem dopiero w takim wypadku można stwierdzić, czy osoby wymienione wyżej przestrzegają ustalonych reguł. Jeżeli orzeczenie ustalające kontakty zostało wydane w sprawie o rozwód lub separację w postępowaniu zabezpieczającym, postanowienie wymaga opatrzenia wzmianką o wykonalności, a jego wykonanie następuje również na podstawie przepisów oddziału 6.

W tym stanie rzeczy Sąd rozpoznający sprawę musi ustalić, czy istnieje opisane orzeczenie lub ugoda, która będzie obowiązywać w przyszłości, co umożliwia wszczęcia drugiego etapu postępowania o wykonanie kontaktów oraz czy doszło do naruszenia lub zagrożenia jego realizacji przez zobowiązanego.

W niniejszej sprawie wnioskodawca T. S. (1) wskazał, że wnosi o egzekucję kontaktów na podstawie dwóch postanowień Sądu Okręgowego Warszawa - Praga w Warszawie wydanych w sprawie toczącej się przed tym Sądem pod sygnaturą akt III C 262/14 o rozwód. Postanowieniem z dnia 1 października 2014 roku Sąd Okręgowy w punkcie 1 ustalił na czas trwania postępowania o rozwód, że pozwany T. S. (1) będzie miał prawo do kontaktowania się ze swoimi synami W. S. i K. C. S. w drugą i czwartą niedzielę miesiąca w godzinach od 9.30 do 18.00 poza miejscem zamieszkania matki dzieci i bez obecności matki dzieci, w każdy wtorek od godziny 14.00 do godziny 18.00 w miejscu zamieszkania małoletnich synów, w drugi dzień najbliższych Świąt Bożego Narodzenia tj. 26 grudnia 2014 roku od godziny 9.00 do godziny 18.00 poza miejscem zamieszkania matki dzieci i pod jej nieobecność. Następnie postanowieniem z dnia 5 sierpnia 2015 roku Sąd Okręgowy Warszawa – Praga w Warszawie w sprawie o sygnaturze akt III C 262/14 w trybie zabezpieczenia ustalił, iż okres od 14 sierpnia 2015 roku od godziny 9.00 do 18 sierpnia 2015 r. do godziny 18.00 oraz od 18 września 2015 r. od godziny 9.30 do 22 września 2015 r. do godziny 18.00 małoletni K. C. S. i W. S. spędzą z ojcem T. S. (1) poza stałym miejscem swojego zamieszkania, zmieniając w ten sposób pkt.1 postanowienia z dnia 1 października 2014 roku.

W ocenie Sądu Rejonowego z treści powołanych postanowień w sposób jednoznaczny wynika, iż aktualnie brak jest orzeczenia sądu regulującego kontakty wnioskodawcy z małoletnimi synami. W postanowieniu Sądu Okręgowego Warszawa – Praga w Warszawie z dnia 5 sierpnia 2015 roku Sąd ten zmienił punkt 1 postanowienia z dnia 1 października 2014 roku. Nie wskazał, aby po uregulowaniu kontaktów wnioskodawcy z synami w miesiącach sierpień i lipiec 2015 roku postanowienie z dnia 1 października 2014 roku miało obowiązywać w jakimkolwiek zakresie. Wykładnia językowa tych postanowień prowadzi do wniosku, iż aktualnie kontakty T. S. (1) z synami nie są uregulowane orzeczeniem sądu lub ugodą, a zatem brak jest podstaw do zagrożenia uczestniczce nakazaniem zapłaty. Sytuacja ta nie jest zgodna z dobrem małoletnich dzieci, zatem kontakty ojca z nimi powinny się odbywać, jednak wnioskodawca ani uczestniczka nie doprowadzili do ustalenia ich w orzeczeniu sądu ani w ugodzie. Okres zaś, w którym uregulowano kontakty T. S. (1) z małoletnimi K. i W. S. postanowieniem z dnia 5 sierpnia 2015 roku upłynął, a zatem nie jest możliwie uwzględnienie wniosku na jego podstawie.

Wobec powyższego Sąd Rejonowy orzekł jak w punkcie 1 postanowienia na podstawie art. 598 ¹⁵ § 1 k.p.c. a contrario.

O kosztach postępowania Sąd orzekł na podstawie art. 520 § 3 k.p.c., zgodnie z którym jeżeli interesy uczestników są sprzeczne, sąd może włożyć na uczestnika, którego wnioski zostały oddalone lub odrzucone, obowiązek zwrotu kosztów postępowania poniesionych przez innego uczestnika. Przepis powyższy stosuje się odpowiednio, jeżeli uczestnik postępował niesumiennie lub oczywiście niewłaściwie. Ponadto podstawą wyliczenia wynagrodzenia pełnomocnika uczestnika był § 11 ustęp 1 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów niepłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu ( Dz. U. z 2013 r., poz. 461 ze zmianami).