Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 września 2016 r.

Sąd Rejonowy w Brzesku II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący : SSR Monika Wojtas-Zaleśna

Protokolant: st.sekr.sądowy Edyta Jaroszek

w obecności oskarżyciela nie stawił się, zawiadomiony wokandą

po rozpoznaniu w dniu 28 września 2016 r. w Brzesku

sprawy

P. K.

s. S. i M.

ur. (...) w B.

obwinionego o to, że:

W dniu 05 sierpnia 2016 roku około godziny 23:45 w B. na ulicy (...),

kierował pojazdem marki P. (...) o nr rej. (...) znajdując się w stanie po użyciu alkoholu przy stwierdzonym stężeniu alkoholu w wydychanym powietrzu 0,13 mg/l

tj. o wykroczenie z art. 87§1kw

I.  uznaje obwinionego P. K. za winnego popełnienia czynu zarzucanego mu wnioskiem o ukaranie, a stanowiącego wykroczenie z art.87 § 1 kw i za to na mocy art.87 § 1 kw wymierza mu karę grzywny w kwocie 600 (sześćset) złotych,

II.  na mocy art. 39 § 1 kw odstępuje od wymierzenia obwiniony środka karnego w postaci zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych,

III.  na mocy art. 624 § 1 kpk w zw. z art. 119 kpw zwalnia obwinionego w całości od ponoszenia na rzecz Skarbu Państwa kosztów postępowania.

POUCZENIE

1.  W terminie zawitym 7 dni od daty ogłoszenia wyroku, strona, a w wypadku wyroku warunkowo umarzającego postępowanie, wydanego na posiedzeniu, także pokrzywdzony, mogą złożyć wniosek o sporządzenie na piśmie i doręczenie uzasadnienia wyroku. Sporządzenie uzasadnienia z urzędu nie zwalnia strony oraz pokrzywdzonego od złożenia wniosku o doręczenie uzasadnienia. Wniosek składa się na piśmie. Wniosek powinien zawierać: oznaczenie organu, do którego jest skierowany, oraz sprawy, której dotyczy; oznaczenie oraz adres wnoszącego pismo; treść wniosku; datę i podpis składającego pismo. Za osobę, która nie może się podpisać, pismo podpisuje osoba przez nią upoważniona, ze wskazaniem przyczyny złożenia swego przepisu. We wniosku należy wskazać, czy dotyczy on całości wyroku czy też niektórych czynów, których popełnienie oskarżyciel zarzucił obwinionemu/obwinionej, bądź też jedynie rozstrzygnięcia o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu. Wniosek niepochodzący od obwinionego/obwinionej powinien również wskazywać obwinionego/obwinioną którego/której dotyczy(art. 119 k.p.k. w zw. z art. 38 § 1 k.p.w. i art. 422 § 1 i 2 k.p.k. w zw. z art. 82 § 1 k.p.w).

2.  Od wyroku sądu pierwszej instancji służy stronom apelacja (art. 103 § 2 k.p.w.). ^b)

3.  Wyrok można zaskarżyć w całości lub części (art. 103 § 4 k.p.w.).

4.  Apelację wnosi się na piśmie w zawitym terminie 7 (siedmiu) dni od daty otrzymania wyroku wraz z uzasadnieniem. ^b) W wypadku, gdy uzasadnienie wyroku zostało przedstawione wyłącznie w formie ustnej, apelację wnosi się na piśmie w terminie zawitym 7 (siedmiu) dni od daty otrzymania wyroku wraz z przekładem tego uzasadnienia. Wniesienie apelacji przed upływem terminu do złożenia wniosku o uzasadnienie wyroku albo wniosku o przekład uzasadnienia wyroku przedstawionego w formie ustnej wywołuje skutki wskazane odpowiednio w art. 35 § 1 k.p.w.albo art. 82 § 7 k.p.w. (wniosek o uzasadnienie wyroku bądź sporządzenie przekładu uzasadnienia wyroku przedstawionego w formie ustnej, sporządzenie uzasadnienia bądź przekładu uzasadnienia przez sąd, doręczenie uzasadnienia bądź przekładu uzasadnienia) i podlega rozpoznaniu; można ją uzupełnić w terminie 7 (siedmiu) dni (art. 105 § 1-2 k.p.w. i art. 122 § 2 k.p.k. w zw. z art. 38 § 1 k.p.w.).

Czynność procesowa dokonana po upływie terminu zawitego jest bezskuteczna (art. 122 § 1 k.p.k.w zw. z art. 38 § 1 k.p.w.).

Do biegu terminu nie wlicza się dnia, od którego liczy się dany termin. Jeżeli koniec terminu przypada na dzień uznany przez ustawę za dzień wolny od pracy, czynność można wykonać następnego dnia (art. 123 § 1 i 3 k.p.k. w zw. z art. 38 § 1 k.p.w.).

Termin jest zachowany, jeżeli przed jego upływem pismo zostało nadane w placówce podmiotu zajmującego się doręczaniem korespondencji na terenie Unii Europejskiej, w polskim urzędzie konsularnym lub złożone przez żołnierza w dowództwie jednostki wojskowej albo przez osobę pozbawioną wolności w administracji odpowiedniego zakładu, a przez członka załogi polskiego statku morskiego – kapitanowi statku (art. 124 k.p.k. w zw. z art. 38 § 1 k.p.w.).

Jeżeli niedotrzymanie terminu zawitego nastąpiło z przyczyn od strony niezależnych, strona w zawitym terminie 7 (siedmiu) dni od daty ustania przeszkody może zgłosić wniosek o przywrócenie terminu, dopełniając jednocześnie czynności, która miała być w terminie wykonana; to samo stosuje się do osób nie będących stronami (art. 126 § 1 k.p.k. w zw. z art. 38 § 1 k.p.w.).

5.  Apelację co do winy uważa się za zwróconą przeciwko całości wyroku (art. 447 § 1 k.p.k. w zw. z art. 109 § 2 k.p.w.).

6.  Apelację co do kary uważa się za zwróconą przeciwko całości rozstrzygnięcia o karze i środkach karnych (art. 447 § 2 k.p.k. w zw. z art. 109 § 2 k.p.w.).

7.  Apelację co do środka karnego uważa się za zwróconą przeciwko całości rozstrzygnięcia o środkach karnych. Zaskarżyć można również brak rozstrzygnięcia w przedmiocie środka karnego (art. 447 § 3 k.p.k. w zw. z art. 109 § 2 k.p.w.).

8.  3W apelacji można podnosić zarzuty, które nie stanowiły lub nie mogły stanowić przedmiotu zażalenia (art. 447 § 4 k.p.k. w zw. z art. 109 § 2 k.p.w.).

9.  Podstawą apelacji nie może być błąd w ustaleniach faktycznych przyjęty za podstawę orzeczenia, jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia, oraz rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, związane z treścią zawartego porozumienia w sprawie wydania wyroku skazującego, wymierzenia określonej kary lub środka karnego lub rozstrzygnięcia w przedmiocie poniesienia kosztów procesu (art. 447 § 5 k.p.k. w zw. z art. 109 § 2 k.p.w.).

10.  Prezes sądu pierwszej instancji odmówi przyjęcia apelacji, jeżeli apelacja zostanie wniesiona po terminie lub przez osobę nieuprawnioną albo jest niedopuszczalna z mocy ustawy (art. 429 § 1 k.p.k. w zw. z art. 109 § 2 k.p.w.).

Wyjaśnienie:

W treści pouczenia, w nawiasach wskazano podstawę prawną danego twierdzenia; użyty skrót „k.p.k.” oznacza ustawę z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks postępowania karnego, której tekst został zamieszczony w Dzienniku Ustaw z 1997 r. Nr 89, poz. 555 i niektórych Dziennikach opublikowanych później; skrót „k.p.w.” oznacza ustawę z dnia 24 sierpnia 2001 r. – Kodeks postępowania w sprawach o wykroczenia, której tekst został zamieszczony w Dzienniku Ustaw z 2013 r. poz. 395 oraz niektórych Dziennikach opublikowanych później.

a)  stosuje się w sprawach o wykroczenia, z wyłączeniem spraw o wykroczenia skarbowe

b)  uwzględnia się, o ile ustawa nie stanowi inaczej

c)  uwzględnia się, o ile sąd tak postanowi

Sygn. akt II W 933/16

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 28 września 2016r. w zakresie kary.

Obwiniony P. K. ma (...) lata. Posiada na utrzymaniu żonę i dwoje dzieci. Jest zatrudniony w firmie (...) w B. jako kierowca i z tego tytułu otrzymuje wynagrodzenie w kwocie 1500 złotych. Od 11 lat pracuje jako kierowca zawodowy. Z uwagi na zatrzymane w niniejszej sprawie prawo jazdy przebywał na urlopie bezpłatnym. Nie był uprzednio karany za naruszenie przepisów drogowych.

Dowody:

- oświadczenie obwinionego k.10

- informacja o wpisach w ewidencji kierowców k.7

Sąd zważył, co następuje:

Biorąc pod uwagę wyniki przewodu sądowego wina obwinionego P. K. odnośnie zarzucanego mu czynu nie budzi żadnych wątpliwości.

Przy wymiarze kary Sąd kierował się dyrektywami określonymi w art. 33 kw. Sąd miał na uwadze przede wszystkim stopień społecznej szkodliwości czynu oraz dotychczasowy charakter i sposób życia obwinionego. Sąd wziął pod uwagę niski stopień stężenia alkoholu, który dodatkowo wykazywał tendencję malejącą ( 0,13 i 0,12 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu ). Jako okoliczność łagodzącą Sąd uwzględnił też szczere przyznanie się obwinionego do winy, wykazaną skruchę i żal oraz dotychczasową niekaralność w tym również za wykroczenia drogowe. Przy uwzględnieniu powyższych okoliczności Sąd wymierzył obwinionemu karę grzywny w wysokości 600 złotych, jako adekwatną do stopnia społecznej szkodliwości czynu oraz stopnia jego zawinienia, jak również do sytuacji majątkowej i możliwości finansowych obwinionego. Orzeczona kara grzywny powinna skłonić obwinionego do przestrzegania w przyszłości porządku prawnego.

Stosownie do treści art. 39 § 1 kw w wypadkach zasługujących na szczególne uwzględnienie można - biorąc pod uwagę charakter i okoliczności czynu lub właściwości i warunki osobiste sprawcy - zastosować nadzwyczajne złagodzenie kary albo odstąpić od wymierzenia kary lub środka karnego. Podejmując decyzję o odstąpieniu od wymierzenia obwinionemu środka karnego w postaci zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych, Sąd miał przede wszystkim na uwadze okoliczność, że obwiniony pracuje jako zawodowy kierowca. Pozbawienie go prawa jazdy wiązałoby się z utratą zatrudnienia ,tymczasem jest on jedynym żywicielem rodziny, ma na utrzymaniu dwoje małych dzieci i żonę. W ocenie Sądu poniesienie przez obwinionego konsekwencji w postaci utraty pracy, byłoby zbyt dolegliwe. Dotychczasowy charakter i sposób życia daje podstawę do pozytywnej prognozy i uznania, że odstąpienie od orzekania wobec obwinionego środka karnego w postaci zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych jest uzasadnione. Dodać należy, że przez prawie 2 miesiące obwiniony miał zatrzymane prawo jazdy.

Z: odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć oskarżycielowi, kal. 7 dni.