Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt VI Ka 436/16

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 16 września 2016 r.

Sąd Okręgowy Warszawa-Praga w Warszawie VI Wydział Karny Odwoławczy w składzie :

Przewodniczący: SSO Jacek Matusik (spr.)

Sędziowie: SSO Anna Kalbarczyk

SSO Beata Tymoszów

protokolant: protokolant sądowy - stażysta Monika Oleksy

przy udziale prokuratora Anety Ostromeckiej

po rozpoznaniu dnia 16 września 2016 r. w Warszawie

sprawy A. C. syna P. i A. ur. (...) w N.

oskarżonego o przestępstwa z art. 59 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii, art. 58 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii

na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę oskarżonego

od wyroku Sądu Rejonowego w Legionowie

z dnia 19 stycznia 2016 r. sygn. akt II K 735/10

na podstawie art. 439§1 pkt 8 kpk uchyla zaskarżony wyrok i na podstawie art. 17§1 pkt 7 kpk postępowanie karne przeciwko A. C. umarza; wydatkami za postępowanie obciąża Skarb Państwa.

SSO Jacek Matusik SSO Anna Kalbarczyk SSO Beata Tymoszów

Sygn. akt VI Ka 436/16

UZASADNIENIE

A. C. wyrokiem Sądu Rejonowego w Legionowie z dnia 19 stycznia 2016 roku został uznany za winnego popełnienia występku z art. 59 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomani, popełnionego w okresie od 01.08.2009r. do 31.08.2009r. w L. oraz występku z art. 58 ust.1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomani popełnionego w okresie od 01.09.2009r. do 22.09.2009r. w L..

Apelację od powyższego wyroku wniósł obrońca oskarżonego, który wyrokowi temu zarzucił obrazę przepisów postępowania stanowiącą bezwzględną przyczynę odwoławczą wymienioną w treści art. 439 § 1 pkt 8 k.p.k. w zw. z art. 17 § 1 pkt 7 k.p.k., polegającą na zaniechaniu umorzenia niniejszego postępowania i wydaniu wyroku skazującego, podczas gdy postępowanie co do tych samych czynów, które zostały przypisane oskarżonemu zaskarżonym wyrokiem, zostało uprzednio prawomocnie zakończone wyrokiem Sądu Okręgowego w Ostrołęce z dnia 5 stycznia 2012 r. (II K 5/11) zmienionym wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z dnia 27 kwietnia 2012 r. (II AKa 70/12).

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja wywiedziona przez obrońcę oskarżonego jest w pełni zasadna.

Rację przyznać należy skarżącemu, iż zaskarżony wyrok dotknięty jest bezwzględną przyczyną odwoławczą określoną w art. 439 § 1 pkt 8 k.p.k.

A. C., zanim w niniejszej sprawie zapadł wyrok skazujący, został już uprzednio skazany, prawomocnym wyrokiem Sądu Okręgowego w Ostrołęce z dnia 5 stycznia 2012r. (sygn. akt II K 5/11) zmienionym wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z dnia 12 kwietnia 2012 r. (sygn. akt II AKa 70/12), za przestępstwo określone w art. 59 ust. 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 12 k.k. popełniony w okresie od 24 lipca 2009r. do 28 lutego 2010r. w m.in. L. (vide odpisy wyroków k.696-708). Zaznaczyć przy tym należy, iż skazane to objęło udzielenia przez oskarżonego środków odurzających wielu osobom zarówno małoletnim, jak i dorosłym.

W związku z tym przypomnieć należy, iż jak trafnie, podnosi w apelacji obrońca oskarżonego, przytaczając wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 07.10. 2004 r., II AKa 228/04, czy też wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 18.03.2010 r. II AKa 415/2009, w orzecznictwie sądów jak i doktrynie, na gruncie problematyki związanej z przestępstwami dotyczącymi szeroko pojętego obrotu środkami odurzającymi i substancjami psychotropowymi, dopuszcza się istnienie jednego zamiaru obejmującego szereg zachowań składających się na całość działalności przestępczej, polegającej na rozprowadzaniu owych substancji, przy czym dla ustalenia istnienia takiego zamiaru nie ma znaczenia, czy oskarżony w chwili rozpoczęcia działalności przestępczej wiedział już z góry, w którym konkretnym dniu oraz miejscu udzieli określoną ilość danego rodzaju narkotyku za ustaloną cenę określonym osobom, a jednie niezbędne jest wykazanie, aby sprawca chciał popełnić czyn ciągły polegający na stałym zajmowaniem się ich sprzedażą. Dla bytu czynu ciągłego określonego w art. 12 k.k., nie ma zatem znaczenia fakt udzielania przez sprawcę w jednych wypadkach środków odpłatnie, w innych zaś nieodpłatnie. Nie ma także znaczenia fakt udzielania środków osobom małoletnim oraz pełnoletnim, jak również bez znaczenia jest, iż sprawca udzielał środków różnego rodzaju, albowiem: „ Rodzajowym i bezpośrednim przedmiotem ochrony przepisów art. 58, art. 62 i art. 64, co w równej mierze dotyczy art. 59 ustawy z 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii jest zdrowie społeczne (publiczne) wobec czego, przy spełnieniu pozostałych kryteriów przestępstwa ciągłego w postaci działania w krótkich odstępach czasu i w realizacji z góry powziętego zamiaru odpłatne i nieodpłatne udzielanie różnym osobom środków odurzających może być uznane za jedno przestępstwo ciągłe przewidziane w art. 12 k.k.” (vide wyrok Sądu Najwyższego z dnia 26.07.2007r. IV KK 153/07, OSNwSK 2007/1/1735, Biul.PK 2007/15/13, Prok.i Pr.-wkł. 2008/1/2, Prok.i Pr.-wkł. 2008/1/13).

Jednocześnie, w świetle ustalonych poglądów doktryny i judykatury nie budzi wątpliwości, że prawomocne skazanie za czyn ciągły (art.12 k.k.) stoi na przeszkodzie ze względu na treść art.17 § 1 pkt 7 k.p.k., ponownemu postępowaniu o później ujawnione zachowania będące elementami tego czynu, które nie były przedmiotem wcześniejszego osądzenia, niezależnie od tego, jak się ma społeczna szkodliwość nowo ujawnionych fragmentów czynu ciągłego do społecznej szkodliwości zachowań uprzednio osądzonych. (patrz. uchwała Sądu Najwyższego, z dnia 21 listopada 2001 r., I KZP 29/01, OSNKW 2001, z. 11, poz. 21, czy też uchwała Sądu Najwyższego z dnia 15 czerwca 2007 r., I KZP 15/07, OSNKW 2007, z. 7-8, poz. 55). Jednocześnie we wskazanej uchwale z dnia 15.06.2007r. Sąd Najwyższy słusznie stwierdził, że „ zakres powagi rzeczy osadzonej «pokryje» cały czasokres przypisanego czynu ciągłego, niezależnie od tego, czy sąd orzekł tylko o niektórych czynach z uwagi na wiążące go granice skargi oskarżycielskiej, czy też orzekł o wszystkich ujawnionych w toku postępowania elementach czynu ciągłego, także tych, które nie były przedmiotem skargi, ale o których sąd mógł orzekać wobec zarzucenia w owej skardze czynu jako ciągłego".

Uwzględniając powyższe uwagi w realiach niniejszej sprawy stwierdzić należy, iż prawomocny wyrok Sądu Okręgowego w Ostrołęce z dnia 5 stycznia 2012r. (sygn. akt II K 5/11) zmieniony wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z dnia 12 kwietnia 2012 r. (sygn. akt II AKa 70/12), skazujący A. C. za przestępstwo określone w art. 59 ust. 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 12 k.k. popełniony w okresie od 24 lipca 2009r. do 28 lutego 2010r. stworzył powagę rzeczy dla wszystkich zachowań oskarżonego polegających na udzielaniu środków odurzających innym osobom, podjętych we wskazanym okresie, albowiem stanowią one elementy tego samego czynu zabronionego. W związku z tym nie ulega wątpliwości, że skoro czyny zachowania przypisane oskarżonemu w zaskarżonym wyroku, miały miejsce w okresie od 01.08.2009r. do 22.09.2009r., to wskazane wyżej wyroki Sądu Okręgowego w Ostrołęce i Sądu Apelacyjnego w Białymstoku, tworzą w odniesieniu do niniejszego postępowania negatywną przesłankę procesową z art. 17 § 1 pkt 7 k.p.k., której stwierdzenie skutkować musi umorzeniem postępowania w niniejszej sprawie.

Reasumując, wobec stwierdzenia negatywnej przesłanki procesowej – powagi rzeczy osądzonej – określonej w art. 17 § 1 pkt 7 k.p.k., zaskarżony wyrok. należało uchylić na podstawie art. 439 § 1 pkt 8 k.p.k i umorzyć postępowanie przeciwko A. C..

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 632 pkt 2 k.p.k.

Mając na względzie powyższe, Sąd Okręgowy orzekł jak w wyroku.

SSO Anna Kalbarczyk SSO Beata Tymoszów SSO Jacek Matusik

VI Ka 436/16

Podstawa prawna:

Powołane przepisy:

Korekty wprowadzone przez SAOS:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE