Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 października 2016 roku

Sąd Rejonowy w Świdnicy IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie :

Przewodniczący SSR Magdalena Piątkowska

Protokolant Katarzyna Krzyż

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 19 października 2016 roku w Ś.

sprawy z odwołania M. M.

od orzeczenia Wojewódzkiego Zespołu do Spraw Orzekania
o Niepełnosprawności w Województwie (...) we W.

z dnia 20.06.2016 r., nr (...). (...)

o ustalenie stopnia niepełnosprawności

zmienia zaskarżone orzeczenie Wojewódzkiego Zespołu do Spraw Orzekania
o Niepełnosprawności w Województwie (...) we W.

w ten sposób, że :

pkt I – zalicza powoda - M. M. do lekkiego stopnia niepełnosprawności;

pkt II - symbol przyczyny niepełnosprawności (...)

pkt III – niepełnosprawność istnieje – nie da się ustalić;

pkt IV- orzeczenie wydaje się do(...) r.;

pkt V ustalony stopień niepełnosprawności datuje się od 1.01.2016 r.

w zakresie wskazań:

1/odpowiedniego zatrudnienia- praca lekka;

2/szkolenia, w tym specjalistycznego- wymaga;

3/zatrudnienia w zakładzie aktywności zawodowej- nie dotyczy;

4/uczestnictwa w terapii zajęciowej- nie dotyczy;

5/ konieczności zaopatrzenia w przedmioty ortopedyczne, środki pomocnicze oraz pomoce techniczne, ułatwiające funkcjonowanie danej osoby – według potrzeb medycznych;

6/ korzystania z systemu środowiskowego wsparcia w samodzielnej egzystencji, przez co rozumie się korzystanie z usług socjalnych, opiekuńczych, terapeutycznych i rehabilitacyjnych świadczonych przez sieć instytucji pomocy społecznej , organizacje pozarządowe oraz inne placówki – nie wymaga;

7/ konieczności stałej lub długotrwałej opieki lub pomocy innej osoby w

związku z ograniczoną możliwości samodzielnej egzystencji- nie wymaga;

8/konieczności stałego współudziału na co dzień opiekuna dziecka w procesie

leczenia, rehabilitacji i edukacji –nie dotyczy;

9 / spełniania przez osobę niepełnosprawną przesłanek określonych w art. 8

ust. 3a pkt 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997r. –prawo o ruchu drogowym (Dz.U.

z 2012r. poz. 1137, z późn. zm.)- nie dotyczy;

10/prawa do zamieszkiwania w oddzielnym pokoju- nie wymaga.

UZASADNIENIE

Powód M. M. wniósł odwołanie od orzeczenia Wojewódzkiego Zespołu do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w Województwie (...) we W. z dnia 20.06.2016 roku, nie zaliczającego go do osób niepełnosprawnych, wnosząc o zmianę zaskarżonej decyzji i uznanie, że jest osobą niepełnosprawną w stopniu umiarkowanym.

W uzasadnieniu odwołania podniósł, że orzeczeniem (...) do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w G. z dnia 6 marca 2013 roku został zaliczony do osób o niepełnosprawności umiarkowanej, a przyczyną niepełnosprawności było upośledzenie umysłowe w stopniu lekkim. Powód wskazał ponadto, że ma trudności w komunikacji interpersonalnej, podejmowaniu podstawowych decyzji życiowych, czy dokonywaniu prostych czynności życia codziennego, co jest efektem jego zaburzeń psychicznych i w oczywisty sposób wpływa na obniżenie zdolności do podjęcia i wykonywania pracy na wolnym rynku.

Strona pozwana Wojewódzki Zespół do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w Województwie (...) we W. wniosła o oddalenie odwołania twierdząc, że stopień naruszenia sprawności organizmu powoda nie daje podstaw do zaliczenia go do jednego ze stopni niepełnosprawności.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Orzeczeniem z dnia (...) roku (...) do spraw Orzekania o Niepełnosprawności w K. postanowił nie zaliczać powoda do stopnia niepełnosprawności.

W dniu(...) roku, na skutek odwołania powoda, Wojewódzki Zespół do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w Województwie (...) we W. utrzymał w mocy zaskarżone orzeczenie twierdząc, że stopień naruszenia sprawności organizmu powoda nie daje podstaw do zmiany zaskarżonego orzeczenia.

Dowody:

- akta (...) ( w załączeniu )

U powoda stwierdzono patologię organiczną ośrodkowego układu nerwowego, zaburzenie pamięci świeżej, uwagi, wyobraźni przestrzennej, koordynacji wzrokowo – ruchowej, zdolności motorycznych oraz górna granice lekkiego upośledzenia umysłowego.

Powód cierpi z powodu obniżenia sprawności umysłowej do poziomu górnej granicy upośledzenia umysłowego w stopniu lekkim, łagodnej patologii organicznej ośrodkowego układu nerwowego oraz zaburzeń osobowości. Powód ze względu na rodzaj i stopień nasilenia zaburzeń może zostać zaliczony do lekkiego stopnia niepełnosprawności. Symbol przyczyny niepełnosprawności (...) Orzeczony stopień ma charakter okresowy do (...) roku i datuje się od 2016 roku. Daty początku niepełnosprawności nie da się ustalić. Powód wymaga pracy lekkiej, spokojnej, bezpiecznej, bezstresowej, specjalistycznego szkolenia. Nie wymaga korzystania z systemu środowiskowego wsparcia w samodzielnej egzystencji, stałej lub długotrwałej pomocy lub opieki innej osoby w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji oraz zamieszkiwania w oddzielnym pokoju. Nie dotyczy go zatrudnienie w zakładzie aktywności zawodowej, uczestnictwo w terapii zajęciowej, konieczność stałego udziału opiekuna w procesie leczenia, edukacji i rehabilitacji. Nie dotyczą go przepisy „Prawo o ruchu drogowym”.

Decyzja (...) we W. nie bierze pod uwagę faktu, że powód oprócz zaburzeń osobowości wykazuje obniżenie funkcji poznawczych do poziomu górnej granicy upośledzenia umysłowego lekkiego potwierdzone odpowiednimi badaniami, a także ma stwierdzone łagodne cechy patologii organicznej ośrodkowego układu nerwowego.

Dowód:

- opinia biegłych sądowych z zakresu psychologii i psychiatrii z dnia(...) . k. 16-23.

Przy tak ustalonym stanie faktycznym Sąd zważył :

Odwołanie zasługiwało na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 3 oraz 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 roku o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych ( DZ. U. z 2011 roku , nr 127 , poz. 721 ze zmianami) ustala się trzy stopnie niepełnosprawności, w zależności od tego, czy niepełnosprawny:

a) jest osobą - niezdolną do pracy albo zdolną do pracy jedynie w warunkach pracy chronionej i wymagającą, w celu pełnienia ról społecznych, stałej lub długotrwałej opieki i pomocy innych osób w związku z niezdolnością do samodzielnej egzystencji, tj. naruszenia sprawności organizmu w stopniu uniemożliwiającym zaspokajanie bez pomocy innych osób podstawowych potrzeb życiowych, za które uważa się przede wszystkim samoobsługę, poruszanie się i komunikację (znaczny stopień );

b) jest osobą o naruszonej sprawności organizmu niezdolną do pracy albo zdolną do pracy jedynie w warunkach pracy chronionej lub wymagającą czasowej albo częściowej pomocy innych osób w celu pełnienia ról społecznych ( stopień umiarkowany );

c) jest osobą o naruszonej sprawności organizmu, powodującej w sposób istotny obniżenie zdolności do wykonywania pracy, w porównaniu do zdolności, jaką wykazuje osoba o podobnych kwalifikacjach zawodowych z pełną sprawnością psychiczną i fizyczną, lub mająca ograniczenia w pełnieniu ról społecznych dające się kompensować przy pomocy wyposażenia w przedmioty ortopedyczne, środki pomocnicze lub środki techniczne ( lekki stopień niepełnosprawności ).

Jak wynika z materiału dowodowego, w szczególności z opinii powołanych w sprawie biegłych z zakresu psychologii i psychiatrii, powód cierpi z powodu obniżenia sprawności umysłowej do poziomu górnej granicy upośledzenia umysłowego lekkiego oraz zaburzeń osobowości, przy czym aktualny poziom stwierdzonych zaburzeń powoduje obniżenie u niego w istotny sposób zdolności do wykonywania pracy w porównaniu do zdolności, jaką wykazuje osoba o podobnych kwalifikacjach zawodowych z pełną sprawnością psychiczną i fizyczną i na tej podstawie powód może być zaliczony do osób o lekkim stopniu niepełnosprawności. Z opinii biegłych wynika, że orzeczony stopień ma charakter okresowy do (...) roku i datuje się od 2016 roku, zaś daty początku niepełnosprawności nie da się ustalić. Ponadto biegli stwierdzili, że powód wymaga pracy lekkiej, spokojnej, bezpiecznej, bezstresowej, specjalistycznego szkolenia. Nie wymaga natomiast korzystania z systemu środowiskowego wsparcia w samodzielnej egzystencji, stałej lub długotrwałej pomocy lub opieki innej osoby w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji oraz zamieszkiwania w oddzielnym pokoju. Nie dotyczy go zatrudnienie w zakładzie aktywności zawodowej, uczestnictwo w terapii zajęciowej, konieczność stałego udziału opiekuna w procesie leczenia, edukacji i rehabilitacji, jak również przepisy „Prawo o ruchu drogowym”.

Całokształt zebranego w sprawie materiału dowodowego przemawia za uznaniem opinii jako rzeczowej, spójnej i wyprowadzającej logiczne wnioski końcowe i Sąd nie dopatrzył się jakichkolwiek przyczyn dla których opinia ta miałyby utracić walor wiarygodnego dowodu w sprawie. Ponadto opinia biegłego zgodnie ze stanowiskiem Sądu Najwyższego, ma na celu ułatwienie sądowi należytej oceny zebranego materiału wtedy, gdy potrzebne są wiadomości specjalne. Podlega jak inne dowody ocenie według art. 233§ 1 kpc, lecz odróżniają ją szczególne kryteria oceny, które stanowią zgodność z zasadami logiki i wiedzy powszechnej, poziom wiedzy biegłego, podstawy teoretyczne opinii, sposób motywowania oraz stopień stanowczości wyrażonych w niej wniosków. Przedmiotem opinii nie jest więc przedstawienie faktów lecz ich ocena na podstawie wiadomości specjalnych.

Warto również przytoczyć pogląd Sądu Najwyższego, który pomimo upływu czasu nie stracił na swojej aktualności. Sąd Najwyższy w swoim wyroku z dnia 19 grudnia 1990 r. (sygn. I PR 148/90, OSP 1991/11/300) stwierdził, iż „Sąd może oceniać opinię biegłego pod względem fachowości, rzetelności czy logiczności. Może pomijać oczywiste pomyłki czy błędy rachunkowe. Nie może jednak nie podzielać poglądów biegłego, czy w ich miejsce wprowadzać własnych stwierdzeń”.

Biorąc powyższe okoliczności pod uwagę, Sąd na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. zmienił zaskarżoną decyzję.