Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 października 2016 roku

Sąd Rejonowy Gdańsk – Południe w Gdańsku IV Wydział Rodzinny i Nieletnich w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Aleksandra Sobiech

Protokolant: Ewelina Pieszczyk

po rozpoznaniu w dniu 22 września 2016 roku w Gdańsku

na rozprawie

sprawy

z powództwa małoletniego M. D. reprezentowanego przez przedstawicielkę ustawową N. W.

przeciwko R. D.

o podwyższenie alimentów

1.  wyrok zaoczny z dnia 18 maja 2015 roku wydany w sprawie o sygn. akt IV RC 431/14 przez Sąd Rejonowy Gdańsk – Południe w Gdańsku w zakresie pkt 1,3,4 i 5 tj. w zakresie, co do którego pozwany w dniu 13 sierpnia 2015 roku złożył sprzeciw - utrzymuje w mocy,

2.  nakazuje pobrać od pozwanego R. D. na rzecz Skarbu Państwa kwotę 120 zł (sto dwadzieścia złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania,

3.  zasądza od pozwanego R. D. na rzecz małoletniego powoda M. D. kwotę 600 zł (sześć złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Sygn. akt IV RC 431/14

UZASADNIENIE

Małoletni M. D. zastępowany przez przedstawicielkę ustawową N. W., wniósł pozew przeciwko pozwanemu R. D. o podwyższenie alimentów ostatnio ustalonych ugodą z dnia 14 kwietnia 2010 roku w sprawie IV RC 770/09 z kwoty 400 zł do kwoty 1.400 zł.

W uzasadnieniu wskazano, iż zgodnie z wyżej wymienioną ugodą ustalono, że pozwany będzie uiszczał na rzecz małoletniego kwotę 400 zł miesięcznie. Pomimo upływu ponad czterech lat od orzekania w sprawie alimentów, ich wysokość nie została zwaloryzowana. Od chwili orzekania w sprawie, potrzeby małoletniego w istotny sposób uległy zmianie. Małoletni w związku z rozpoczęciem nauki w szkole, a także w związku z wiekiem, ma większe potrzeby i wydatki. Powiązane jest to również ze wzrostem cen produktów i opłat mieszkaniowych. Małoletni zamieszkuje obecnie z matką w Wielkiej Brytanii, podczas gdy uprzednio zamieszkiwali oni w Polsce. Ponadto podkreślono, że to matka sprawuje osobistą opiekę nad małoletnim i to jej wysiłek w utrzymanie i wychowanie małoletniego jest większy niż pozwanego. Średni miesięczny koszt jego utrzymania to około 1400 zł. We wniosku wskazano także, że pozwany jest zatrudniony w (...) sp. z.o.o. – jednakże powodowi nie jest znana wysokość jego dochodów. Wobec powyższego powód wniósł o zwrócenie się do pracodawcy pozwanego o wskazanie informacji odnośnie jego zatrudnienia i zarobków.

/pozew - k. 2-5/

Postanowieniem z dnia 4 czerwca 2014 roku tut. Sąd oddalił wniosek o zabezpieczenie.

/postanowienie z dnia 4.06.2014 r. – k. 14-16/

Postanowieniem z dnia 13 kwietnia 2015 roku, w sprawie o sygn. akt II 1 Cz 228/15, Sąd Okręgowy w Gdańsku oddalił zażalenie strony powodowej na postanowienie z dnia 4 czerwca 2014 roku.

/ postanowienie z dnia 13.04.2015 r. – k. 75-83/

Wyrokiem zaocznym z dnia 18 maja 2015 roku tut. Sąd w pkt 1 alimenty od pozwanego, ustalone na podstawie ugody zwartej przed tut. Sądem w dniu 14 kwietnia 2010 roku w sprawie o sygn. IV RC 770/09, podwyższył z dniem 26 maja 2014 roku do kwoty po 600 zł. W pkt 2 Sąd oddalił powództwo w pozostałej części, w pkt 3 nakazał pobrać od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 120 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania, w pkt 4 zasądził od pozwanego na rzecz małoletniego powoda M. D. kwotę 600 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego, a w pkt 5 wyrokowi w pkt 1 nadał rygor natychmiastowej wykonalności.

/wyrok zaoczny z dnia 18.05.2015 r. – 123/

Pozwany wniósł sprzeciw od powyższego wyroku zaskarżając go w zakresie pkt 1, 3, 4 i 5, domagając się oddalenia powództwa w całości oraz zawieszenia rygoru natychmiastowej wykonalności.

W uzasadnieniu wskazał, że jego sytuacja majątkowa i zarobkowa uniemożliwia realizację obowiązku alimentacyjnego w zakresie ujętym przez Sąd. Pozwany nie posiada żadnego majątku, nie jest właścicielem żadnej nieruchomości, nie ma oszczędności ani stałego źródła dochodu. Zamieszkuje nadal ze swoimi rodzicami. Przez kilka lat pracował dorywczo i osiągał z tego tytułu niewielki dochód. W 2014 roku był zatrudniony na czas określony na stanowisku magazynier-operator wózka widłowego i na tej podstawie osiągał dochód w wysokości 2.100 zł brutto. Aktualnie jest zarejestrowany jako osoba bezrobotna. Nadto w dniu (...) urodził się drugi syn pozwanego, który pozostaje na jego utrzymaniu. Szacunkowo miesięczne koszty ponoszone na utrzymanie nowonarodzonego syna będą opiewały na kwotę około 500 zł. Natomiast na swoje miesięczne utrzymanie pozwany przeznacza kwotę wynoszącą co najmniej 1.120 zł, w tym 500 zł na wyżywienie, 70 zł na środki czystości, 300 – 400 zł na rachunki i opłaty za mieszkanie, 150 zł na ubrania.

/sprzeciw – k. 142-145/

Postanowieniem z dnia 21 sierpnia 2015 roku Sąd oddalił wniosek pozwanego w przedmiocie zawieszenia rygoru natychmiastowej wykonalności nadanego wyrokowi zaocznemu Sądu Rejonowego Gdańsk – Południe w Gdańsku z dnia 18 maja 2015 roku.

/postanowienie z dnia 21.08.2015 r. – k. 183-184/

Wyrok zaoczny z dnia 18 maja 2015 roku w zakresie pkt 2 uprawomocnił się w dniu 14 sierpnia 2015 roku.

/zarządzenie – k. 300/

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Powód M. D. jest synem N. W. oraz pozwanego R. D.. Ugodą sądową z dnia 14 kwietnia 2010 roku w sprawie IV RC 770/09 R. D. zobowiązał się łożyć alimenty na rzecz małoletniego M. D. ur. (...) w G., w kwocie po 400 zł miesięcznie wraz z ustawowymi odsetkami w przypadku zwłoki w płatności którejkolwiek z rat do rąk matki powoda, N. W..

W toku postępowania w sprawie IV RC 770/09 R. D. pracował i otrzymywał dochód w wysokości 1.400 zł netto. Mieszkał z rodzicami, którzy mu pomagali. Małoletni M. D. był jedynym dzieckiem na utrzymaniu pozwanego. Koszty utrzymania małoletniego powoda wynosiły wówczas 700 zł miesięcznie.

Na dzień zawarcia ugody sądowej przez strony, w postępowaniu w sprawie IV RC 770/09, matka powoda była uczennicą liceum ogólnokształcącego, nie posiadała pracy. Małoletni M. miał rok i trzy miesiące.

/dowód: akta sprawy IV R C 770/09: ugoda z dnia 14.04.2010 r. – k. 8 odpis skrócony aktu urodzenia – k. 3, protokół z rozprawy k. 8, akta sprawy IV R Nsm 988/14: protokół rozprawy z dnia 29.01.2015 r., sprawozdanie z wywiadu w miejscu zamieszkania R. D. k. 25-27/

Obecnie małoletni M. D. ma 7 lat i mieszka z matką, swoim przyrodnim bratem i siostrą oraz z partnerem matki w Wielkiej Brytanii. Od września 2014 roku małoletni powód uczęszcza do szkoły podstawowej.

Na koszt utrzymania małoletniego składają się następujące wydatki: jedzenie 20-25 funtów tygodniowo, witaminy 8-10 funtów miesięcznie, odzież 50 funtów miesięcznie (częsta wymiana mundurka), książki i kolorowanki około 11 funtów, środki czystości 10 funtów. Książki potrzebne małoletniemu do szkoły zapewniane są przez państwo. Składki szkolne w okresie od września do kwietnia wyniosły około 20-30 funtów. Małoletni jadł w szkole obiady w cenie 1 funta dziennie, jednak zrezygnował z nich, bo mu nie smakowały. Raz w miesiącu cała rodzina idzie na basen, koszt tej wycieczki to 10 funtów.

/dowód: zeznania matki powoda k. 95-98/

Matka małoletniego powoda, N. W. mieszka razem z małoletnim w Wielkiej Brytanii od 2010 roku. Oprócz powoda, na utrzymaniu ma także drugiego syna z nowego związku, X., oraz córkę ur. (...). Matka powoda pracowała w Wielkiej Brytanii jako pracownik fizyczny w fabrykach od czasu przyjazdu, z przerwami styczeń 2012 roku do października 2014 roku. Od kwietnia 2013 roku do października 2014 roku pozostawała bez pracy i otrzymywała z tego tytułu zasiłek. W związku z urodzeniem córki N. W. otrzymywała zasiłek macierzyński do końca maja 2015 roku w wysokości 155 funtów tygodniowo. Nadto matka powoda prowadzi w formie spółki własny sklep z artykułami dla dzieci. We wskazanej spółce zatrudniony jest również partner N. W., każde z nich zarabia po 670 funtów miesięcznie. Przedstawicielka ustawowa powoda z tytułu zasiłków otrzymuje 250 funtów tygodniowo. Matka powoda na rozpoczęcie działalności zaciągnęła kredyt w sierpniu 2014 roku. Miesięczna rata wynosi 120 funtów.

Koszty wynajmu mieszkania wynoszą 450 funtów miesięcznie. Opłaty związane z energią i gazem wynoszą 200 funtów na 3 miesiące. Opłata na wywóz śmieci i podatek ogólny wynoszą około 80 funtów miesięcznie, za wodę 100-150 funtów co 3 miesiące, telewizja 20 funtów miesięcznie, internet 30 funtów miesięcznie.

Matka powoda posiada samochód marki A., zakupiony w 2013 roku za gotówkę w kwocie 6.000 funtów. Ponadto posiada motor marki H. (rocznik 2007), zakupiony w 2014 roku, również za gotówkę w kwocie 1.000 funtów. W związku z posiadaniem pojazdów, płaci 17 funtów rocznie tytułem podatku drogowego. Koszt paliwa wynosi około 10 funtów miesięcznie. Ubezpieczenie pojazdów wynosi 300 funtów rocznie.

N. W. w opiece nad małoletnim pomaga także jej babcia, która wyjechała z Polski w październiku 2013 roku. Obecnie przebywa na emeryturze, otrzymuje świadczenia z Polski. Zamieszkuje z matką N. W. w Wielkiej Brytanii. Przeciwko pozwanemu prowadzone jest postępowanie egzekucyjne w związku z jego zaległościami alimentacyjnymi.

/dowód: zeznania matki powoda k. 95-98, k. 213, pismo komornika – k. 173, k. 177-180/

Pozwany ma 29 lat i nie ma wyuczonego zawodu. W 2014 roku pozwany pracował na podstawie umowy o pracę tymczasową. R. D. był zarejestrowany jako osoba bezrobotna w Powiatowym Urzędzie Pracy w G. w okresie od 1 lutego 2016 roku do 9 marca 2016 roku. Rejestrując się w Urzędzie Pracy pozwany wskazał, że ma wykształcenie gimnazjalne, uprawnienia do obsługi wózka widłowego oraz doświadczenie na stanowisku magazynier. Ojciec małoletniego w dniu 11 lipca 2016 roku zawarł umowę o pracę na okres próbny na stanowisku magazyniera, z wynagrodzeniem w wysokości 2.400 zł brutto. W sierpniu 2008 roku pozwany, przy uwzględnieniu premii i nadgodzin, uzyskał wynagrodzenie w wysokości 2.500 zł netto.

/dowód: umowa o pracę – k. 149-171, świadectwo pracy – k. 172, decyzja z dnia 1.02.2016 r. – k. 206, zeznania pozwanego – k. 211-212, umowa o pracę – k. 278, odcinek płacowy – k. 296, pismo PUP – k. 294, akta sprawy IV Nsm 988/14: protokół rozprawy z dnia 29.01.2015 r., sprawozdanie z wywiadu w miejscu zamieszkania R. D. – k. 25-27/

W roku podatkowym 2010 pozwany osiągnął dochód w wysokości 11.887,93 zł, za 2011 rok dochód w kwocie 22.417,20 zł, za 2012 rok dochód w wysokości 20.501,94 zł, za 2013 rok dochód w wysokości 3.888,07 zł oraz świadczenie z PUP w kwocie 3.557,20 zł, zaś za 2014 rok kwotę 21.313,98 zł bez uwzględnienia składek na ubezpieczenie zdrowotne, składek na ubezpieczenie społeczne i należny podatek.

Obecnie pozwany zamieszkuje wraz z partnerką i małoletnim synem ur. (...) pochodzącym z tego związku u rodziców partnerki. W skład kosztów utrzymania syna pozwanego pochodzącego z obecnego związku wchodzi: mleko – 200 zł, pozostała żywność – maksymalnie 200 zł, pieluchy i chusteczki – 80 zł. Partnerka pozwanego, w związku z zakończeniem korzystania z urlopu macierzyńskiego i świadczenia z tym związanego, poszukuje pracy.

Pozwany z uwagi na miejsce zamieszkania małoletniego powoda utrzymuje z nim rzadki kontakt. Ostatni raz widział syna latem 2015 roku.

/dowód: pismo Naczelnika Urzędu Skarbowego – k. 108, odpis skrócony aktu urodzenia – k. 204, deklaracje podatkowe – k. 226-260, zeznania pozwanego – k. 212, k. 289-290, akta sprawy XII 1Co 1722/14: wykaz majątku – k. 61-62/

Powiatowy Urząd Pracy w G. w okresie od 26 maja 2014 roku do 6 października 2016 roku dysponował 255 ofertami pracy dla mężczyzn bez kwalifikacji zawodowych z wynagrodzeniem kształtującym się od kwoty 324,10 do 3.600 zł brutto. Powiatowy Urząd Pracy w G. w okresie od 26 maja 2014 roku do 16 czerwca 2016 roku dysponował ofertami pracy dla osób na stanowisko operator wózka widłowego z wynagrodzeniem od 1.850 zł do 2.500 zł brutto miesięcznie, magazynier z wynagrodzeniem od 1.850 zł do 2.400 zł brutto miesięcznie oraz dla osób bez kwalifikacji zawodowych z wynagrodzeniem od 1.850 zł do 2.100 zł brutto miesięcznie.

/dowód: pismo PUP w G. – k. 305, pismo PUP w G. – k. 294/

Sąd zważył co następuje:

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na postawie zgromadzonego w toku postępowania materiału dowodowego i zasad doświadczenia życiowego. Sąd oparł się na treści dokumentów urzędowych załączonych do akt sprawy, gdyż zostały one sporządzone przez uprawnione do tego organy, w sposób przepisany prawem. Sąd dał również wiarę kserokopii pisma komorniczego o egzekucji. W ocenie Sądu stanowi ona wiarygodne źródło zawartych w niej informacji, a żadna ze stron nie podważyła jej autentyczności.

Sąd dopuścił także dowód z akt spraw o sygn. IV RC 770/09 o alimenty oraz IV Nsm 988/14 i XII 1Co 1722/14. Materiał dowodowy zgromadzony w toku w/w postępowań, jest istotny z punktu widzenia niniejszej sprawy. Ponadto stanowi wiarygodne źródło dowodowe, czego nie kwestionowała żadna ze stron.

Sad dopuścił dowód z informacji nadesłanej przez Powiatowy Urząd Pracy w G. i w G., a także Naczelnika Urzędu Skarbowego gdyż zostały one sporządzone na zlecenie Sadu, przez uprawnione do tego organy, w sposób przepisany prawem i zawierały informacje istotne punktu widzenia niniejszego postępowania.

Sąd dał wiarę zeznaniom matki małoletniego powoda, dotyczącym usprawiedliwionych potrzeb dziecka w znacznej części. Zauważyć przy tym należy, że deklarowane koszty utrzymania małoletniego powoda nie zostały potwierdzone żadnym dokumentem. Jednakże w ocenie Sądu sprzeczne z zasadą doświadczenia życiowego jest fakt zakupu dziecku w wieku 6 lat co rok roweru, czy także piłek za 4 funty miesięcznie, a także odzieży sportowej za 8 funtów co 6-8 tygodni. W ocenie Sądu wydatek na odzież małoletniego 50 funtów miesięcznie zaspokaja potrzeby dziecka w zakresie odzieży i obuwia sportowego oraz zwykłego. Ponadto do kosztów niezbędnego utrzymania małoletniego, nie należy wliczać zakupu kosztownych gier i rozrywek, są to wydatki które nie są niezbędne. Sąd nie dał wiary twierdzeniom przedstawicielki ustawowej małoletniego powoda, iż przekazuje swojej babci środki finansowe za pomoc w opiece nad dziećmi. Nie ma żadnego dowodu na tą okoliczność, nie jest to dochód wykazywany przez babcię N. W.. Fakt rzekomej zapłaty na rzecz babci N. W. za pomoc w opiece nad dziećmi jest w ocenie Sądu niewiarygodny. Prababcia dziecka przebywa na emeryturze, nie pracuje tak więc wobec braku dowodów potwierdzających te wydatki Sąd ich nie uwzględnił jako niewykazanych, i jako sprzecznych z zasadą doświadczenia życiowego, która nakazuje przyjąć że babcia czy też prababcia bezpłatnie pomaga w opiece nad wnukami, czy też prawnukami.

Sąd generalnie dał wiarę zeznaniom pozwanego bowiem były one spójne, logiczne i znalazły potwierdzenie w innych przeprowadzonych dowodach. Oczywistym jest, że R. D. był zainteresowany w wyniku niniejszego postępowania. Nie przesądza to jednak z góry o kwestii wiarygodności jego zeznań.

Sąd oddalił wniosek pełnomocnika powoda o przetłumaczenie przez Sąd dokumentów złożonych przez stronę powodową w języku angielskim bowiem inicjatywa dowodowa spoczywa na powodzie i to on powinien dostarczyć Sądowi materiał dowodowy w języku urzędowym kraju, w którym toczy się proces. Przerzucanie tych obowiązków na Sąd i tłumaczenie przez Sąd dokumentów we własnym zakresie nie można uznać za zasadne i nie znajduje oparcia w żadnym przepisie prawa. Koszty tłumaczenia dokumentów składanych przez stronę to są wydatki strony, a nie Skarbu Państwa, od ponoszenia których powód jest zwolniony z mocy prawa.

Sąd oddalił również wniosek pozwanego o zobowiązanie przedstawicielki ustawowej do złożenia historii transakcji dokonywanych przez nią z rachunku bankowego za okres 6 miesięcy. Wskazać tu należy, że możliwości zarobkowe i majątkowe pozwanego wyznaczają górną granicę alimentów zatem badanie możliwości zarobkowych i majątkowych matki powodowa do tego stopnia aby badać historię jej rachunku bankowego, zdaniem Sądu jest zbyt daleko idące. Nie można również pominąć, że pełnomocnik pozwanego na rozprawie w dniu 22 września 2016 roku wyjaśnił, że łączny koszt utrzymania dziecka w wieku powoda w warunkach polskich w kwocie 1.000 – 1.200 zł nie może być uznany za rażąco niski, zatem w ten sposób Sąd uzyskał stanowisko strony pozwanej odnośnie zmian w sytuacji małoletniego powoda i jego aktualnych potrzeb w realiach polskich. Podkreślić tu należy, że podstawę roszczenia powoda stanowi art. 138 k.r.o. zatem Sąd był obowiązany prowadzić postępowanie dowodowe w kierunku zaistnienia zmian w zakresie usprawiedliwionych potrzeb powoda i zmian w zakresie zarobkowych i majątkowych możliwości pozwanego, co też uczynił.

W ocenie Sądu w przedmiotowej sprawie nie ma podstaw do uchylenia wyroku zaocznego.

Podstawą roszczenia w niniejszej sprawie jest art. 138 k.r.o., który przewiduje, że w razie zmiany stosunków można żądać zmiany orzeczenia lub umowy dotyczącej obowiązku alimentacyjnego. W dalszej kolejności należy jednak oprzeć się na przepisach będących w ogólności podstawą obowiązku alimentacyjnego, a więc art. 128 k.r.o, art. 133 § 1 k.r.o., w szczególności zaś art. 135 k.r.o., który przewiduje, że zakres świadczeń alimentacyjnych zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego.

W doktrynie ugruntowało się stanowisko, iż aby art. 138 k.r.o. mógł znaleźć zastosowanie nie muszą wystąpić równocześnie zmiany w zakresie usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego i zmiany w zakresie zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego (por. H. Haak, Kodeks rodzinny i opiekuńczy komentarz, obowiązek alimentacyjny, Towarzystwo Naukowe Organizacji i Kierowania „Dom Organizatora”, Toruń 1995, s. 140).

Zgodnie z art. 138 k.r.o. w razie zmiany stosunków można żądać zmiany wysokości zasądzonych alimentów. Przez pojęcie ,,stosunków" należy rozumieć okoliczności istotne z punktu widzenia ustawowych przesłanek obowiązku alimentacyjnego jego zakresu (art. 133 i art. 135 k.r.o.). Zmiana stosunków to istotne zmniejszenie lub ustanie możliwości zarobkowych i majątkowych zobowiązanego do alimentacji albo istotne zwiększenie się usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego. Skutkiem takich zmian jest potrzeba skorygowania zakresu obowiązku alimentacyjnego (por. wyrok Sądu Okręgowego w Olsztynie z dnia 21 stycznia 2015 r., VI RCa 293/14).

Jak słusznie zauważył Sąd Okręgowy w Sieradzu w wyroku z dnia 22 maja 2013 roku, sygn. I Ca 154/13 (LEX nr 1716697) w aspekcie przesłanki z art. 135 kodeksu rodzinnego i opiekuńczego - ,,majątkowych możliwości zobowiązanego" - należy dokonać oceny nie z punktu widzenia rzeczywiście posiadanych i uzyskiwanych środków, lecz potencjalnych możliwości zobowiązanego w tym zakresie, przy uwzględnieniu należytej staranności, podejmowanych działań i zachowań. Jak powszechnie przyjmuje się w judykaturze, osoba, na której ciąży obowiązek alimentacyjny, zwłaszcza obowiązek względem swych dzieci niezdolnych jeszcze do samodzielnego utrzymania się, powinna w pełni wykorzystywać swe siły, kwalifikacje i uzdolnienia w celu uzyskiwania dochodów niezbędnych do zaspokojenia usprawiedliwionych potrzeb osób uprawnionych do alimentacji. Zakres obowiązku alimentacyjnego może i powinien być większy od wynikającego z faktycznych zarobków i dochodów zobowiązanego, jeśli przy pełnym i właściwym wykorzystaniu jego sił i umiejętności zarobki i dochody byłyby większe, a istniejące warunki społeczno - gospodarcze i ważne przyczyny takiemu wykorzystaniu nie stoją na przeszkodzie.

W literaturze podkreśla się, iż z biegiem lat, a zwłaszcza wskutek dorastania dziecka zwiększają się jego potrzeby i tym samym osoby zobowiązane do jego alimentacji powinny zwiększyć swój wysiłek dla zaspokojenia tych potrzeb (T. Smyczyński, Prawo rodzinne i opiekuńcze, Warszawa 2005, s. 277).

Podkreślić należy, że potrzeby usprawiedliwione to takie, których zaspokojenie pozwala uprawnionemu żyć w warunkach odpowiadających jego wiekowi, stanowi zdrowia, wykształceniu itp. Katalog owych potrzeb jest, więc, kwestią indywidualną. W odniesieniu do zakresu obowiązków alimentacyjnych rodziców względem dzieci przyjmuje się, że powinno się ustalać usprawiedliwione potrzeby uprawnionego na wyższym poziomie niż ten, który zapewnia jedynie opuszczenie przezeń sfery niedostatku.

Rozpoznając przedmiotową sprawę Sąd obowiązany był zbadać, czy od daty ostatniej konkretyzacji obowiązku alimentacyjnego czyli od dnia zawarcia ugody 14 kwietnia 2010 roku nastąpiła istotna i trwała zmiana okoliczności, która mogłaby skutkować podwyższeniem alimentów. Wówczas koszty utrzymania małoletniego powoda wynosiły 700 zł. Natomiast pozwany zarabiał 1.400 zł netto i nie miał na utrzymaniu poza powodem innych dzieci. W ocenie Sądu obecnie sytuacja zarobkowa pozwanego uległa polepszeniu, o czym świadczy chociażby zaświadczenie o jego dochodzie które opiewa na kwotę w granicach 2.500 zł netto. Nawet przy założeniu, że pozwany ma na utrzymaniu kolejne dziecko to w ocenie Sądu jego możliwości zarobkowe, uzasadniają utrzymanie zaskarżonego wyroku zaocznego w mocy. Zauważyć należy, że pozwany wykazał dochody w wysokości około 2.500 zł, ale wskazywał jednocześnie na wysokie koszty swojego utrzymania. Zdaniem Sądu wydatki pozwanego to żywność w kwocie 500 zł, środki czystości – 70 zł miesięcznie oraz odzież – 150 zł miesięcznie, należy uznać za uzasadnione. Jednocześnie wskazać należy, że opłaty za mieszkanie to kwota około 250 zł bowiem partnerka pozwanego również powinna partycypować w kosztach utrzymania mieszkania. Wskazane wydatki ojca małoletniego stanowi kwota w granicach 1.000 zł. Zdaniem Sądu, przy możliwościach zarobkowych pozwanego jakie w ocenie Sądu oscylują w granicach 2.500 zł netto to w dalszym ciągu przy uwzględnieniu że posiada on już dwoje dzieci na utrzymaniu, jest w stanie łożyć na utrzymanie małoletniego powoda kwotę 600 zł.

Zauważyć należy, że zgodnie z orzecznictwem Sądu Najwyższego jak i poglądami doktryny, aby art. 138 k.r.o. mógł znaleźć zastosowanie nie muszą wystąpić równocześnie zmiany w zakresie usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego i zmiany w zakresie zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego. Jednakże w ocenie Sądu w przedmiotowej sprawie nastąpiła również zmiana w zakresie usprawiedliwionych potrzeb powoda.

Przyznać należy rację pozwanemu, który stwierdził że nie zostały podparte dowodami poszczególne wydatki na które powołuje się strona powodowa. Wprawdzie strona powodowa nie przedstawiła rachunków i faktur na poparcie swych twierdzeń

w tym zakresie, niemniej oczywistym jest, iż pewne podstawowe koszty związane z utrzymaniem dziecka, takie jak wyżywienie, środki czystości, wydatki związane ze szkołą, wydatki na odzież, są konieczne i nawet brak dowodów dokumentujących poniesienie tych kosztów nie oznacza, iż koszty takie nie powstają. Różna może być natomiast wysokość powyższych kosztów. W ocenie Sądu utrzymanie małoletniego chłopca w wieku powoda w realiach polskich wynosi około 1.200 zł. Dlatego też zdaniem Sądu takie ustalenie, a przede wszystkim zmiana okoliczności po stronie pozwanego, uzasadnia przyjęcie iż R. D. ma możliwości by łożyć na utrzymanie małoletniego kwotę 600 zł. Podkreślić należy, że jest to de facto połowa tych wydatków które w ocenie Sądu by powstały gdyby małoletni mieszkał w Polsce. Przyjęta kwota wydatków nie jest zaś kwotą wygórowaną. Zwrócić należy uwagę, że pozwany swoje wydatki określił na poziomie 1.120 zł. Dziecko zaś w wieku powoda wymaga dodatkowych wydatków przykładowo związanych z dodatkowymi zajęciami, zatem wydatki na małoletniego powinny być wyższe niż na osobę dorosłą. Nie można również pominąć, że doświadczenie życiowe wskazuje, iż koszty utrzymania dziecka w Wielkiej Brytanii są wyższe niż w Polsce. Zauważyć należy, że matka powoda po przeanalizowaniu swojej sytuacji życiowej uznała, iż w jej interesie ekonomicznym jest przeprowadzenie się do innego kraju. Nie podjęłaby tej decyzji, gdyby w jej ocenie za granicą jej poziom życia byłby niższy niż w Polsce. Z powyższego wynika, że możliwości zarobkowe matki powoda uległy zwiększeniu, nawet przy przyjęciu że ma na utrzymaniu kolejne dzieci. Nie można również pominąć, mając na względzie treść art. 135 § 3 k.r.o., że na zakres świadczeń alimentacyjnych nie wpływają uzyskiwane w Wielkiej Brytanii przez N. W. świadczenia na małoletniego powoda. Wprawdzie wskazany przepis konkretyzuje świadczenia i sprowadza je do warunków polskich, ale w ocenie Sądu istota i cel świadczeń uzyskiwanych przez matkę powoda w Wielkiej Brytanii jest taka sama jak w Polsce. Podkreślić należy, że fakt posiadania dzieci z kolejnych związków nieformalnych nie zwalnia ani matki powoda ani pozwanego z obowiązku łożenia na utrzymanie małoletniego powoda.

Kierując się powyżej przedstawionymi zasadami oraz biorąc pod uwagę ustalenia i rozważania poczynione na potrzeby niniejszego postępowania Sąd orzekł jak w punkcie 1 wyroku na mocy art. 138 k.r.o. w zw. z art. 135 § 1 k.r.o. w zw. z art. 347 k.p.c., utrzymując w mocy wyrok zaoczny w zakresie pkt 1, 3, 4 i 5.

O obowiązku pozwanego zwrotu powodowi kosztów zastępstwa procesowego Sąd orzekł na podstawie art. 100 k.p.c., art. 348 k.p.c. oraz pkt 5 § 6 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz.U. z 2002 r. Nr 163, poz. 1348) zasądzając od pozwanego na rzecz powoda kwotę 600 zł.

O kosztach sądowych Sąd orzekł na podstawie art. 348 k.p.c., art. 22 k.p.c.