Pełny tekst orzeczenia

WYROK ZAOCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 26 października 2016 r.

Sąd Rejonowy w Olsztynie Wydział IX Karny

w składzie:

Przewodniczący: SSR Wojciech Kottik

Protokolant: Kalina Pawełko

w obecności oskarżyciela publ. M. N.

po rozpoznaniu w dniach 17 sierpnia i 26 października 2016 r. sprawy

D. P. (1)

syna W. i E. z domu S.

ur. (...) w O.

obwinionego o to, że:

w okresie od marca 2016 r. do 10 kwietnia 2016 r., złośliwie niepokoił swoją byłą żonę E. P. (1) poprzez uporczywe pisanie do niej SMS-ów oraz umieszczanie na portalach społecznościowych nieprawdziwych informacji na jej temat

- tj. za wykroczenie z art. 107 kw,

ORZEKA:

I.  obwinionego D. P. (1) uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu ustalając miejsce jego popełnienia na miejscowość D. i za to na podstawie art. 107 kw skazuje go na karę 500,- (pięćset) złotych grzywny;

II.  na podstawie art. 624 § 1 kpk w zw. z art. 119 kpw zwalnia obwinionego od kosztów postępowania i opłaty.

UZASADNIENIE

Sąd ustalił następujący stan faktyczny

Obwiniony D. P. (1) i E. P. (1) byli małżeństwem do 30 października 2015 roku. Obwiniony w kwietniu 2015 roku uległ urazowi kręgosłupa odcinka szyjnego, co uniemożliwiło mu samodzielne poruszanie się. W wyroku rozwodowym ustalono, iż wykonywanie władzy rodzicielskiej nad małoletnimi dziećmi stron - O. i O. P. powierzono pokrzywdzonej, która w okresie leczenia D. P. (1) była zobowiązana zapewnić obwinionemu realizację kontaktów z dziećmi w placówce medycznej, w której przebywał. Na tle konfliktów związanych z opieką nad małoletnimi, w okresie od marca 2016 roku do 10 kwietnia 2016r. D. P. (1) złośliwie niepokoił swoją byłą żonę E. P. (1) poprzez uporczywe pisanie do niej sms-ów z numeru (...) oraz umieszczanie ze swojego konta na portalu społecznościowym nieprawdziwych informacje na jej temat. Obwiniony, przy pomocy gróźb i wyzwisk złośliwie niepokoił E. G. treścią smsów jak na k. 2v, zarzucając jej niewłaściwe realizowanie kontaktów z dziećmi, grożąc ich odebraniem. Nadto, obwiniony pod zdjęciami E. P. (1), na portalu społecznościowym (...) zamieszczał nieprawdziwe i obraźliwe komentarze, jak na k. 2v-3. Wpisy pod zdjęciami pokrzywdzonej dotyczyły m.in. negatywnego stosunku pokrzywdzonej do osób niepełnosprawnych.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie: [ dowód: zeznań pokrzywdzonej E. P. k.22,33, notatki urzędowej k. 2-4, załącznika do protokołu k. 8, notatki urzędowej k. 9]

Obwiniony D. P. (1) w wyjaśnieniach złożonych jedynie na etapie czynności wyjaśniających nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu, korzystając z prawa do odmowy składnia wyjaśnień. Obwiniony nie złożył odpowiedzi na wniosek o ukaranie i nie stawił się na rozprawę. Skierowana do niego korespondencja (odpis wniosku o ukaranie i wezwanie) została przez niego odebrana osobiście w dniu 12 lipca 2016 roku.

Dalsza korespondencja powróciła do akt niepodjęta i została w trybie art. 38 § 2 kpw w zw z 139 kpk pozostawiona w aktach sprawy ze skutkiem doręczenia. W związku z nieusprawiedliwioną nieobecnością obwinionego na rozprawie, Sąd uznając, iż udział obwinionego nie jest konieczny, na podstawie art. 71 § 4 kpw postanowił rozpoznać sprawę zaocznie.

[dowód: wyjaśnienia obwinionego k. 12, k. 33, zpo k. 20, zpo k. 29]

Obwiniony D. P. (1) ma 35 lat, jest osobą niepełnosprawna w stopniu znacznym, utrzymuje się z renty w wysokości (...) zł, partycypuje w kosztach utrzymania dwójki dzieci, na które ma zasądzone alimenty, w przeszłości leczył się(...). Z uwagi na uzasadnione wątpliwości co do stanu zdrowia(...) obwinionego został dopuszczony dowód z opinii biegłego (...). Biegły po przeprowadzeniu badania obwinionego wydał w pełni wiarygodną opinię, w której stwierdził, że D. P. nie cierpi na chorobę(...) upośledzenie (...), zaburzenia spowodowane uzależnieniem od (...). T. (...) był w stanie rozpoznać znaczenie czynu i pokierować swoim postępowaniem. Obwiniony cierpi na zespół uzależnienia spowodowany używaniem kilku substancji. Stan zdrowia obwinionego pozwalał na udział w czynnościach sądowych i prowadzenie obrony w sposób samodzielny i rozsądny [ dowód: opinia sądowo (...) k 23-25, dane obwinionego k. 22].

Sąd rozważył , co następuje :

Wyjaśnienia obwinionego, D. P. (1) w zakresie w jakim nie przyznał się on do popełnienia zarzucanego mu czynu nie zasługują na uwzględnienie. Wyjaśnienia te były sprzeczne z zeznaniami pokrzywdzonej i dowodami z dokumentów i należało je uznać za przyjętą przez niego linię obrony, która nie znajduje odzwierciedlenia w faktach. Wyjaśnienia obwinionego w kontekście negowania swojego sprawstwa pozostają w oczywistej sprzeczności z pozostałymi dowodami zgromadzonymi w sprawie, w tym koronnymi dowodami w postaci treści smsów oraz komentarzy umieszczonych na profilu(...) pokrzywdzonej. [ dowód: k. 2v-3]

O zawinionym popełnieniu przez obwinionego czynu świadczyła wymowa zeznań pokrzywdzonej, która obszernie, konsekwentnie i w sposób przekonywujący przedstawiła obraz relacji jaka łączyła ją z obwinionym, a także okoliczności świadczące o zaprzestaniu z nim kontaktu na płaszczyźnie prywatnej. Logiczna wymowa jej zeznań nie pozostawia wątpliwości, co do złośliwego jej niepokojenia, licznymi smsami o treści wulgarnej wysyłanymi przez obwinionego z jego numeru telefonu oraz komentarzami umieszczanymi pod jej zdjęciami na profilu społecznościowym, zawierającymi nieprawdziwe treści. Pomimo, iż opisywane przez nią wydarzenia miały miejsce jedynie pomiędzy pokrzywdzoną i obwinionym, brak jest podstaw, aby podważyć wiarygodność jej zeznań w tym zakresie. Na szczególną uwagę zasługuje postawa pokrzywdzonej, która mimo, że opisywała negatywne zachowania obwinionego to jednak starała się je maksymalnie obiektywizować, wskazując na rozprawie w dniu 26 października 2016r., iż D. P. aktualnie zaprzestał wysyłania do niej smsów. W przekonaniu Sądu nie ma jakichkolwiek racjonalnych podstaw, aby pokrzywdzona pomawiała obwinionego o dokonanie zarzucanego mu czynu. Jak to kilkakrotnie podkreślała E. P. (1). obwiniony potrafił jednego dnia wysłać do niej nawet 30 sms-ów, zakłócając w ten sposób jej spokój i uniemożliwiając normalne funkcjonowanie. Posuwał się również do innych działań, umieszczając w komentarzach na (...) nieprawdziwe treści, które miały, w jej ocenie, dokuczyć jej i zakłócić spokój. Również wskazywane przez pokrzywdzoną cechy uzależnienia obwinionego od alkoholu i środków odurzających rozpoznał biegły lekarz (...), który po przeprowadzeniu badania obwinionego stwierdził, że w chwili popełnienia zarzucanego mu czynu miał on zachowaną zdolność do rozpoznania znaczenia czynu i do pokierowania swoim postępowaniem. Zdaniem Sądu wnioski tej opinii i przedstawiona w niej argumentacja biegłego w pełni zasługują na podzielenie. Opinia jest pełna i jasna, oparta na wskazaniach wiedzy i zasadach doświadczenia życiowego.

W ocenie Sądu niniejsza sprawa ma swoje źródło w konflikcie jaki miał miejsce pomiędzy obwinionym a pokrzywdzoną na tle sposobu wykonywania kontaktów z dziećmi w okresie rehabilitacji obwinionego i sprawy rozwodowej, a który stanowi tło dla opisanych w zarzucie wydarzeń. Negatywna postawa obwinionego w trakcie konfliktu znajduje odzwierciedlenie w treści smsów wysyłanych do pokrzywdzonej, w których kierował on względem niej groźby i wiadomości uwłaczające jej czci. Niezadowolenie obwinionego ze sposobu realizowania przez nią kontaktów z dziećmi spowodował, iż obwiniony w sposób złośliwy kierował na jej numer telefonu liczne wiadomości oraz opatrywał jej zdjęcia nieprawdziwymi komentarzami.

Za obciążającą obwinionego relacją pokrzywdzonej przemawiał również materiał dowodowy w postaci treści wiadomości przesyłanych przez obwinionego do pokrzywdzonej. W ocenie Sądu przeprowadzony dowód nie pozostawia wątpliwości, iż D. P. (1), w sytuacji gdy, osobiście nie mógł wyrazić swojego niezadowolenia, bez uzasadnionej przyczyny złośliwie nękał ją wysyłając wiadomości tekstowe. Analiza dowodów, w postaci treści przytoczonych smsów oraz komentarzy na profilu społecznościowym nie pozostawia wątpliwości, iż to obwiniony był ich autorem. Pokrzywdzona również wskazywała, iż wiadomości w inkryminowanym okresie przychodziły z jego telefonu, a sam obwiniony wskazywał nr (...) jako numer kontaktowy z jego osobą [ dowód; załącznik do protokołu k. 9}

Jednocześnie w ocenie Sądu wiarygodnymi są także dokumenty na k. 2v-3 ponieważ odzwierciedlają faktyczną treść korespondencji prowadzonej z obwinionym. Komentowany środek dowodowy oraz analiza treść wiadomości związana ściśle z relacjami rodzinnymi stron pozwala zasadnie wnioskować, że obwiniony był autorem esemesów i wulgarnych komentarzy. Nadto, wiarygodne są również dokumenty w postaci notatek urzędowych. Ponieważ zostały sporządzone przez osoby o odpowiednich kwalifikacjach służbowych, Sąd nie znalazł podstaw do podważenia bądź zdyskwalifikowania tego dowodu, a zawarte w nich wnioski pozwalają na zweryfikowanie wcześniej omówionych materiałów.

Omówione wyżej dowody, wskazują w ocenie Sądu jednoznacznie na sprawstwo obwinionego i pozwalają na przypisanie mu winy. Obwiniony swoim zachowaniem w pełni wyczerpał normę przepisu art. 107 kw, bowiem jego działanie polegające na wysyłanie sms-ów o różnej treści oraz opatrywanie zdjęć pokrzywdzonej nieprawdziwymi komentarzami było powodowane złośliwością i zmierzało do niepokojenia pokrzywdzonej oraz miało na celu nękanie jej. Mając na względzie powyższe rozważania Sąd uznał, iż obwiniony D. P. (1) zachowaniem swym wyczerpał znamiona wykroczenia z art. 107 § 1 kw polegającego na tym, że w okresie od marca 2016 roku do 10 kwietnia 2016r, złośliwie niepokoił swoją byłą żonę E. P. (1) poprzez uporczywe pisanie do niej SMSów oraz umieszczanie na portalach społecznościowych nieprawdziwych informacji na jej temat.

Stosownie do art.107 kw odpowiedzialności z tego przepisu podlega ten, kto w celu dokuczenia innej osobie wprowadza ją w błąd lub w inny sposób złośliwie ją niepokoi. Aby przypisać popełnienie takiego wykroczenia należy wykazać nie tylko umyślność ale dodatkowo stronę podmiotową popełnionego przez obwinionego wykroczenia cechować musi znamię złośliwości zachowania. Całość okoliczności sprawy pozwala na przyjęcie, iż obwiniony działał w zamiarze bezpośrednim, właśnie ze złośliwości. Treścią nadsyłanych wiadomości wzbudzał on lęk, obawę, niepokój, wyprowadzając pokrzywdzoną z równowagi psychicznej. Uporczywość jego zachowania istotnie naruszało jej prywatność i prawo do dysponowania własnym wizerunkiem. Co więcej, zachowanie „złośliwe” charakteryzuje się szczególnie negatywnym nastawieniem psychicznym sprawcy, wyrażającym się w chęci dokuczenia, okazania komuś lekceważenia, szykanowania, nękania, uniemożliwienia prowadzenia normalnej egzystencji, powodowania uczucia dyskomfortu psychicznego. W przekonaniu Sądu w przedmiotowej sprawie – w świetle wskazanych wyżej okoliczności – sytuacja taka miała miejsce. Pokrzywdzona podkreślała, że czuła się zagrożona poprzez zachowanie obwinionego. Intensywność opisywanych zachowań obwinionego oraz ich ponawianie niewątpliwie przemawiają za ich prawnokarną oceną.

W ocenie Sądu stopień winy obwinionego jest wysoki. Sąd uznał D. P. za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu, bowiem, jako osoba dorosła, poczytalna, znająca konsekwencje nie przestrzegania przepisów w zaistniałej sytuacji mógł zachować się zgodnie z normą prawną. Nadto w jego sytuacji nie zachodzi żadna z okoliczności wyłączających jego winę w rozumieniu kodeksu wykroczeń. Obwiniony jako użytkownik(...) miał świadomość, iż zamieszczone na profilu pokrzywdzonej nieprawdziwe informacje, będą dostępna dla licznego grona odbiorców, w tym członków jej rodziny i dzieci. Pomimo, iż obwiniony znał realia funkcjonowania portali społecznościowych, celowo, bez głębszej refleksji zdecydował się na umieszczenie wulgarnych treści, a nadto zrobił to jedynie w celu dokuczenia pokrzywdzonej. Również treść wysyłanych wiadomości świadczy o wysokim ładunku negatywnych emocji i wyrządzeniu tym czynem niepowetowanej szkody w postaci utraty zdrowia pokrzywdzonej, z którą pozostawał przecież w bliskich relacjach przez 10 lat.

Dokonując wymiaru kary Sąd kierował się dyrektywami wymiaru kary z art 33 kw. Sąd brał zatem pod uwagę stopień społecznej szkodliwości czynu i cele kary w zakresie społecznego oddziaływania, a także cele zapobiegawcze i wychowawcze, które ma ona osiągnąć w stosunku do ukaranego. Sąd wziął również pod uwagę rodzaj i rozmiar szkód wyrządzonych wykroczeniem, stopień winy i zachowanie obwinionego. Sąd doszedł do przekonania, iż czyn przypisany obwinionemu jest szkodliwy społecznie. W wyniku działania obwinionego doszło do naruszenia dobra prawnego jakim jest spokój psychiczny człowieka przed złośliwym działaniem sprawcy wykroczenia, które z uwagi na możliwość powstania ciężkich i nieodwracalnych skutków dla psychiki podlega szczególnej ochronie. Jako okoliczność obciążającą Sąd potraktował sposób i okoliczności w jakich doszło do popełnienia zarzucanego mu czynu. Obwiniony w krótkim czasie i zasadniczo bez wyraźniej przyczyny naruszył w sposób złośliwy wewnętrzne prawo pokrzywdzonej do spokoju i życia bez strachu. Zachowanie obwinionego cechowało również wyjątkowe natężenie złej woli przejawiające się formie i treści działań podjętych na szkodę pokrzywdzonej, również fakt, iż działał na szkodę bliskiej sobie niegdyś osoby oraz uprzednią karalność za wykroczenie.

Dobrem prawnie chronionym przez art.107 kw jest spokojne życie bez niepokoju i zachowanie obwinionego wydaje się być dużą dokuczliwością. Dlatego, z uwagi na postawę obwinionego Sąd uznał za celowe oddziaływanie na niego karą grzywny, jako spełniającą swoje cele zapobiegawcze i wychowawcze i na podstawie art. 107 kw skazał go na karę w wysokości 500 zł. Charakter czynu przypisanego obwinionemu przemawiał za koniecznością wymierzenia mu kary, która ma wdrożyć go do przestrzegania porządku prawnego i powstrzymać od podobnych działań w przyszłości. Jeżeli weźmie się dodatkowo pod uwagę, że w ocenie Sądu nie zachodzą wobec obwinionego żadne istotne okoliczności łagodzące wymierzona mu kara grzywny nie może być postrzegana jako rażąco surowa. Dochody osiągane przez obwinionego, zdaniem Sądu, przemawiały za uznaniem, że poniesienie przez niego również kosztów postępowania i opłaty byłoby nadmiernym ciężarem. (punkt II. Wyroku art. 624 § 1 kpk w zw. z art. 119 kpw)