Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 24 października 2016 r.

Sąd Rejonowy w Ciechanowie I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 24-10-2016 r. w Ciechanowie

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) S. j. w Ż.

przeciwko M. M.

o zapłatę

orzeka

I.  zasądza od pozwanego M. M. na rzecz powoda (...) S. j. w Ż. kwotę 2073,60 zł ( dwa tysiące siedemdziesiąt trzy złote sześćdziesiąt groszy) z odsetkami : ustawowymi od dnia 05.06.2015r. do dnia 31.12.2015r. i ustawowymi za opóźnienie od 01.01.2016r. do dnia zapłaty;

II.  zasądza od pozwanego M. M. na rzecz powoda (...) S. j. w Ż. kwotę 1247 zł ( jeden tysiąc dwieście czterdzieści siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt I C 706/16

UZASADNIENIE

Powód (...) S. j.w Ż., reprezentowany przez radcę prawnego P. W., w pozwie złożonym w dniu 3 czerwca 2016 r. wnosił wydanie nakazu zapłaty w postępowaniu nakazowym i zasądzenie na jego rzecz od pozwanego M. M. kwoty 2.073,60 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 5 czerwca 2015 r. do dnia zapłaty. Ponadto powód wnosił o zasądzenie kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa adwokackiego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu powód wskazał, że roszczenie wynika z faktury wystawionej za wykonaną na polu pozwanego usługę. Pozwany pomimo wezwania do zapłaty, dotychczas nie uiścił należności.

Zarządzeniem z dnia 16 czerwca 2016 r. Sąd stwierdził brak podstaw do wydania nakazu zapłaty w postępowaniu nakazowym (zarządzenie k. 17 akt).

Zarządzeniem z dnia 27 czerwca 2016 r. sprawa została skierowana do rozpoznania w trybie uproszczonym (zarządzenie k. 18 akt).

Pozwany M. M. wnosił o oddalenie powództwa w całości.

Pozwany przyznał, że zawarł z powodem ustną umowę siewu kukurydzy i nawozu. Zgodnie z warunkami umowy po wykonaniu usługi pozwany miał zapłacić należność powodowi. Po wykonaniu usługi powód wystawił fakturę na kwotę 2073,60 zł płatną do dnia 4 czerwca 2015 r. Pozwany potwierdził odbiór faktury bez zastrzeżeń, jednakże do chwili obecnej pozwany kwoty tej nie zapłacił. Pozwany nie kwestionując prawidłowości wystawionej faktury wskazał, że kwota ta powinna być obniżona ze względu na złą jakość usługi.

Na podstawie zgromadzonego materiału dowodowego Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Powód (...) S. j. w Ż. zawarł z pozwanym M. M. ustną umowę wysiewu na jego polu kukurydzy i nawozu. Przed wykonaniem usługi strony uzgodniły cenę jej wykonania. Cena usługi odpowiadała ilości obsianych hektarów przy ustalonej cenie za 1 ha (dowód: zeznania S. Z. k. 28-29 akt).

Usługa była wykonana na początku maja 2015 r. przez pracownika powoda W. G., który używał w tym celu sprzętu będącego własnością powoda. Był to ciągnik z siewnikiem wyposażony w nawigację satelitarną, a siewnik miał niezależny od ciągnika licznik hektarów. Podczas wykonywania usługi obecny był na polu M. M., który nie zgłaszał żadnych zastrzeżeń do sposobu wykonywania usługi ani jakości użytego sprzętu (dowód: zeznania świadka W. G. k. 38 akt).

Po wykonaniu usługi powód wystawił w dniu 1 czerwca 2015 r. fakturę VAT na kwotę 2073,60 zł z terminem płatności 4 czerwca 2015 r. W dniu 1 czerwca 2015 r. M. M. przyjął fakturę bez zastrzeżeń (dowód: kserokopia faktury k. 32 akt).

Pomimo wezwań kierowanych przez powoda, do chwili obecnej pozwany nie zapłacił należności z faktury (bezsporne ).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dokumentów znajdujących się w aktach sprawy, a w szczególności: odpisu KRS k. 7-10 akt, kserokopii faktury k. 11, 32 akt, wezwania do zapłaty k. 12 akt, zeznań świadków: W. G. k. 38 akt, P. M. k. 38-39 akt oraz zeznań stron S. Z. k. 28-29, 39-40 akt, M. M. k. 29, 40 akt.

Sąd jako wiarygodne ocenił dokumenty, gdyż ich prawdziwość nie budzi wątpliwości i żadna ze stron w toku procesu ich nie kwestionowała. Sąd dał wiarę zeznaniom świadków i powoda gdyż znalazły potwierdzenie w zgromadzonych dokumentach. Przesłuchani przez Sąd świadkowie potwierdzili obecność pozwanego w trakcie wykonywania usługi oraz nie zgłaszania przez niego zastrzeżeń odnośnie jej wykonania. Świadek W. G. podkreślił, że zarówno ciągnik jak i siewnik były wyposażone w osobne liczniki, a ponadto ciągnik pracował z wykorzystanie nawigacji satelitarnej. Przed wykonaniem usługi zostały ustawione parametry na 98% dokładności wysiewu i jakość wykonywanej usługi była kontrolowana przez komputery, w które wyposażony jest ciągnik. Wszystkie parametry wskazywały na to, że usługa jest wykonywana prawidłowo. Do jakości wykonanej usługi nie miał również zastrzeżeń świadek P. M., który był obecny przy wykonywaniu usługi i pomagał bratu M. M. przy ładowaniu nawozów do siewnika. Po wykonaniu usługi została wystawiona faktura, którą pozwany podpisał bez zastrzeżeń.

Pozwany nie zgłaszał zastrzeżeń odnośnie prawdziwości i rzetelności złożonej faktury. Pozwany nie kwestionował samego wykonania usługi oraz faktu, iż po jej wykonaniu została wystawiona przez powoda faktura, przyjęta przez pozwanego. Pozwany jedynie podniósł, że nie jest zobowiązany do zapłaty należności za usługę, gdyż nie został nawóz wysiany należycie. Z tego powodu pozwany poniósł szkodę i powód powinien mu ją zrekompensować. Powyższa okoliczność, podnoszona przez pozwanego, nie może być uwzględniona w niniejszym postępowaniu.

Niniejszy proces toczy się według przepisów o postępowaniu uproszczonym. Zgodnie z art. 505 ⁴ § 1 k.p.c. zmiana powództwa jest niedopuszczalna. Przepisów art. 75-85 oraz art. 194-196 i art. 198 nie stosuje się. W myśl art. 505 ⁴§ 2 k.p.c. powództwo wzajemne oraz zarzut potrącenia są dopuszczalne, jeżeli roszczenia nadają się do rozpoznania w postępowaniu uproszczonym.

Normy procesowe uniemożliwiają pozwanemu skorzystanie z zarzutu potrącenia wierzytelności wzajemnej niepodlegającej rozpoznaniu w postępowaniu uproszczonym, nawet jeżeli dokonanie czynności prawnej kompensaty jest według przepisów prawa materialnego skuteczne (art. 498 § 2 i art. 499 k.c.). Pozwany może w postępowaniu uproszczonym zgłosić zarzut wygaśnięcia dochodzonej pozwem wierzytelności, jeżeli oświadczenie o potrąceniu doszło do wiadomości powoda (art. 61 k.c.) przed doręczeniem pozwanemu odpisu pozwu (uchwała Sądu Najwyższego z dnia 13 października 2005 r., III CZP 56/05, OSNC 2006, nr 7-8, poz. 119). Jednakże w niniejszym postępowaniu pozwany nie złożył takiego oświadczenia.

Sąd zważył, co następuje:

Roszczenie powoda było zasadne.

Powód (...) S. j.w Ż. zawarł z pozwanym M. M. ustną umowę, na mocy której zobowiązał się do wysiana nasion kukurydzy oraz nawozów. W zamian za to M. M. zobowiązał się uregulować należność w terminie określonym w fakturze wystawionej przez powoda.

Powyższą umowę należy zakwalifikować jako umowę nienazwaną, zbliżoną do umowy o świadczenie usług - art. 750 k.c. Umowa taka jest dopuszczalna zgodnie z zasadą swobody umów. Jak stanowi art. 353 ¹ k.c. strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego. W myśl art. 750 k.c. do umów o świadczenie usług, które nie są uregulowane innymi przepisami, stosuje się odpowiednio przepisy o zleceniu. Zgodnie z art. 734 § 1 k.c. przez umowę zlecenia przyjmujący zlecenie zobowiązuje się do dokonania określonej czynności prawnej dla dającego zlecenie, a w myśl art. 735 § 1 k.c. jeżeli ani z umowy, ani z okoliczności nie wynika, że przyjmujący zlecenie zobowiązał się wykonać je bez wynagrodzenia, za wykonanie zlecenia należy się wynagrodzenie.

Wykonując warunki umowy powód obsiał nasionami kukurydzy oraz wysiał nawozy na pole pozwanego. Z tego tytułu powód wystał w dniu 1 czerwca 2015 r. fakturę VAT na kwotę 2073,60 zł z terminem płatności 4 czerwca 2015 r. Należność z tej faktury nie została przez pozwanego zapłacona do chwili obecnej.

Z ustalonego stanu faktycznego, w tym również z twierdzeń samego pozwanego wynika, że usługa została wykonana, jednakże pozwany nie uiścił dochodzonej od niego z tego tytułu należności.

Pozwany nie złożył oświadczenia woli, z którego wynikałby zamiar rozwiązania umowy, jej wypowiedzenia czy też odstąpienia od umowy, w jakiekolwiek formie. Pozwany jedynie nie zapłacił należności zgodnie z umową. Z uwagi na powyższe, na podstawie art. 734 § 1 k.c. i 735 § 1 k.c. w zw. z art. 750 k.c., należało zasądzić należności z zgodnie z fakturą wystawioną przez powoda.

Jak wynika z art. 476 zdanie pierwsze k.c., dłużnik dopuszcza się zwłoki, gdy nie spełnia świadczenia w terminie, a jeżeli termin nie jest oznaczony, gdy nie spełnia świadczenia niezwłocznie po wezwaniu przez wierzyciela. Zgodnie zaś z art. 481 § 1 k.c., jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik nie ponosi odpowiedzialności.

Od 1 stycznia 2016 r. nastąpiła zmiana treści art. 481 k.c. W dniu 1 stycznia 2016 r. weszła w życie ustawa z dnia 9 października 2015 r. o zmianie ustawy o terminach zapłaty w transakcjach handlowych, ustawy - Kodeks cywilny oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z dnia 9 listopada 2015 r.), która znowelizowała m.in. przepisy dotyczące odsetek zarówno tych wynikających z art. 359 k.c. –odsetek kapitałowych, jak z art. 481 k.c. –odsetek za opóźnienie, zmieniającą sposób obliczania odsetek i ich wysokość.

Zgodnie z nową treścią art. 481 § 2. k.c. jeżeli stopa odsetek za opóźnienie nie była oznaczona, należą się odsetki ustawowe za opóźnienie w wysokości równej sumie stopy referencyjnej NBP i 5,5 punktów procentowych. Jednakże gdy wierzytelność jest oprocentowana według stopy wyższej, wierzyciel może żądać odsetek za opóźnienie według tej wyższej stopy.

Zgodnie z art. 56 cytowanej ustawy nowelizującej – do odsetek należnych za okres kończący się przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy stosuje się przepisy dotychczasowe.

Powód wnosił o zasądzenie odsetek ustawowych od kwoty 2073,60 zł stanowiącej kwotę należności z faktury od dnia następnego po dniu upływu terminu płatności w tej fakturze określonym tj. od dnia 5 czerwca 2015 r. do dnia zapłaty.

Biorąc pod uwagę wyżej opisane i cytowane przepisy (zarówno te przed 1 stycznia 2016 r., jak i te po 1 stycznia 2016 r.) – Sąd zasądził odsetki ustawowe od w/w kwoty w sposób następujący:

- od dnia 5 czerwca 2015 r. do dnia 31 grudnia 2015 r. z odsetkami ustawowymi – których wysokość odpowiadała żądaniu powoda - których podstawa zasądzenia wynika z art. 481 § 2 k.c. w zw. z art. 359 k.c. w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2015 r. oraz

- od dnia 1 stycznia 2016 r. do dnia zapłaty z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie, których podstawa zasądzenia wynika z art. 481 § 2 k.c. w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2016 r.

Mając na uwadze wyżej przytoczone przepisy, Sąd uznał żądanie pozwu za uzasadnione i zasądził należność główną w wysokości dochodzonej pozwem wraz z odsetkami, o czym orzekł w pkt I sentencji wyroku.

Pozwany M. M. przegrał proces w całości, zatem zgodnie z zasadą wyrażoną w art 98 k.p.c. zobowiązany jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony. Stosownie zaś do art. 98 § 2 k.p.c. do niezbędnych kosztów procesu prowadzonego przez stronę osobiście lub przez pełnomocnika, który nie jest adwokatem, radcą prawnym lub rzecznikiem patentowym, zalicza się poniesione przez nią koszty sądowe, koszty przejazdów do Sądu strony lub jej pełnomocnika oraz równowartość zarobku utraconego wskutek stawiennictwa w sądzie. Suma kosztów przejazdów i równowartość utraconego zarobku nie może przekraczać wynagrodzenia jednego adwokata wykonującego zawód w siedzibie Sądu procesowego .

Na niezbędne koszty poniesione przez powoda w łącznej kwocie 1247 zł, o których Sąd orzekł w pkt II sentencji wyroku składały się: 30 zł tytułem opłaty sądowej od pozwu, 1200 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego przez radcę prawnego ustalone na podstawie §2 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U. z 2015 r. poz. 1804), 17,00 zł tytułem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa

Z tych względów Sąd orzekł jak w wyroku.

ZARZĄDZENIE

(...)