Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 września 2016 r.

Sąd Rejonowy w Gorlicach I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 19 września 2016 r. w Gorlicach

sprawy z powództwa A. S. (1)

przeciwko (...) S.A. w W.

o zapłatę

i sprawy z powództwa A. S. (2)

przeciwko (...) S.A. w W.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego (...) S.A. w W. na rzecz powoda A. S. (1) kwotę 5 000 zł. (pięć tysięcy złotych) wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 6.08.2014 r. do dnia zapłaty,

II.  zasądza od pozwanego (...) S.A. w W. na rzecz powódki A. S. (2) kwotę 5 000 zł. (pięć tysięcy złotych) wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 6.08.2014 r. do dnia zapłaty,

III.  zasądza od pozwanego (...) S.A. w W. na rzecz powoda A. S. (1) kwotę 1 217 zł. tytułem zwrotu kosztów procesu,

IV.  zasądza od pozwanego (...) S.A. w W. na rzecz powódki A. S. (2) kwotę 1 217 zł. tytułem zwrotu kosztów procesu,

V.  nakazuje ściągnąć od pozwanego (...) S.A. w W. na rzecz Skarbu Państwa (kasa Sądu Rejonowego w Gorlicach) kwotę 1159 zł. tytułem zwrotu wydatków wypłaconych tymczasowo ze środków Skarbu Państwa.

SSR Magdalena Penar

Sygn. akt I C 84/15

UZASADNIENIE

Powód A. S. (1) w żądaniu skierowanym przeciwko (...) S.A. w W. domagał się zasądzenia kwoty 5 000 zł. wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 6.08.2014 r. (na rozprawie w dniu 19.09.2016 r. został sprostowany błąd pisarski zawarty w pozwie we wskazaniu daty naliczania odsetek z 6.08.2013 r. na 6.08.2014 r.) tytułem zadośćuczynienia za ból, krzywdę i cierpienia psychiczne.

Uzasadniając swoje roszczenia twierdził, że w wyniku wypadku, do jakiego doszło w dniu 21.06.2013 r. doznał urazu szyi i kręgosłupa szyjnego, ogólnych potłuczeń ciała. Wskazał, że wypadek stanowił dla niego źródło ogromnego stresu, gdyż obawiał się o zdrowie i życie swoich najbliższych, a także utracił poczucie bezpieczeństwa podczas prowadzenia pojazdów. Twierdził, że w dniu 2.04.2014 r. zgłosił szkodę pozwanemu, który pismem z dnia 9.05.2014 r. odmówił wypłaty jakichkolwiek roszczeń. Podał, że żądana kwota jest dla niego odpowiednim zadośćuczynieniem, spełniając kryteria określone w art. 445 § 1 k.c. i uwzględnia odczuwane przez niego dolegliwości bólowe oraz cierpienia psychiczne.

Powódka A. S. (2) w żądaniu skierowanym przeciwko (...) S.A. w W. domagała się zasądzenia kwoty 5 000 zł. wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 6.08.2014 r. (na rozprawie w dniu 19.09.2016 r. został sprostowany błąd pisarski zawarty w pozwie we wskazaniu daty naliczania odsetek z 6.08.2013 r. na 6.08.2014 r.) tytułem zadośćuczynienia za ból, krzywdę i cierpienia psychiczne.

Uzasadniając swoje roszczenia twierdziła, że w wyniku wypadku, do jakiego doszło w dniu 21.06.2013 r. doznała urazu szyi i kręgosłupa szyjnego, ogólnych potłuczeń ciała. Wskazała, że wypadek stanowił dla niej źródło ogromnego stresu, gdyż obawiała się o zdrowie i życie swoich najbliższych, a także utraciła poczucie bezpieczeństwa podczas prowadzenia pojazdów i stała się nadwrażliwa niemal na każdą sytuację drogową. Twierdziła, że w dniu 2.04.2014 r. zgłosiła szkodę pozwanemu, który pismem z dnia 9.05.2014 r. odmówił wypłaty jakichkolwiek roszczeń. Podała, że żądana kwota jest dla niej odpowiednim zadośćuczynieniem, spełniając kryteria określone w art. 445 § 1 k.c. i uwzględnia odczuwane przez nią dolegliwości bólowe oraz cierpienia psychiczne.

Pozwany (...) S.A. w W. w odpowiedzi na pozwy wniósł o oddalenie powództw. Wskazał, iż przeprowadził postępowanie likwidacyjne w ramach obowiązkowego ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych samochodu M. o nr rej. (...) i poczynione ustalenia nie dały podstaw do przyjęcia odpowiedzialności za zdarzenie. Podał, że z zaświadczenia KPP w P. z dnia 2.04.2014 r. nie wynika, że powodowie doznali obrażeń ciała w wypadku z dnia 21.06.2013 r., a ponadto do zderzenia samochodu M. o nr rej. (...) i samochodu F. o nr rej. (...) doszło z powodu niezawinionej niesprawności technicznej M., w związku z czym jego kierowca nie został ukarany mandatem, ani też nie prowadzono żadnego dochodzenia w tej sprawie. Niezależnie od tego twierdził, że przyznanie zadośćuczynienia, o którym mowa w art. 445 § 1 k.c. jest fakultatywne i może nie zostać przyznane w razie nieznacznego odczuwania dolegliwości przez poszkodowanego.

Postanowieniem z 31.12.2015 r. sprawa z powództwa A. S. (2) została połączona do wspólnego rozpoznania i rozstrzygnięcia ze sprawą z powództwa A. S. (1).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 21.06.2013 r. około godz. 18.30 w K. doszło do kolizji drogowej. A. S. (1) kierujący samochodem F. o nr rej. (...), w którym jako pasażerowie jechali jego żona A. S. (2) i matka Z. S., miał zamiar na skrzyżowaniu wykonać manewr skrętu w lewo. W związku z tym włączył lewy kierunkowskaz i zatrzymał się, celem przepuszczenia pojazdów nadjeżdżających z naprzeciwka. Do tego skrzyżowania z prędkością około 50 km/h zbliżał się samochód M. o nr rej. (...) kierowany przez P. P.. Pojazd przewoził 1 500 kg ziemniaków, co przekraczało dopuszczalną jego ładowność, wynoszącą 1 317 kg. Droga, którą się poruszał przebiegała ze spadkiem nie przekraczającym 6 %. W odległości około 300 m od skrzyżowania P. P. stwierdził awarię hamulca roboczego w samochodzie, którym kierował, polegającą na naderwaniu i rozszczelnieniu się elastycznych przewodów hamulcowych kół osi przedniej. Podjął próbę wyhamowania pojazdu z użyciem biegów. Nie użył natomiast hamulca awaryjnego. Hamowanie z użyciem wyłącznie hamulca awaryjnego pozwoliłoby na zatrzymanie pojazdu w warunkach, w jakich odbywał się ruch, na odcinku 75 m.

Tym samym P. P. miał możliwość uniknięcia wypadku poprzez zatrzymanie prowadzonego pojazdu za pomocą hamulca awaryjnego przed miejscem kolizji z samochodem F.. Zaniechanie użycia tego hamulca doprowadziło do zdarzenia z dnia 21.06.2013 r., a tym samym P. P. należy przypisać spowodowanie kolizji. Kierowany przez niego pojazd uderzył w tył samochodu F. o nr rej. (...), który w wyniku tego przemieścił się o około 20 m. Kierującemu nim A. S. (1) nie można przypisać naruszenia zasad ruchu drogowego, a tym samym przyczynienia się do zdarzenia w jakimkolwiek stopniu.

Przybyli na miejsce zdarzenia funkcjonariusze Policji uznali, że przyczyną kolizji była niezawoniona niesprawność techniczna M. i odstąpili od ukarania kierującego nim P. P. mandatem.

Zostało również wezwane pogotowie. Powodowie zostali przebadani, nie chcieli, aby zabierać ich do szpitala.

/dowody: zaświadczenie z 2.04.2014 r. k.11,12, materiały w sprawie zdarzenia drogowego: notatka informacyjna, protokół oględzin, pisma z 21.06.2013 r. k.202-204, opinia biegłego T. M. k.222-233, zeznania św. P. P. protokół rozprawy z 22.03.2016 r. 00:04:03-00:25:56, zeznania powoda A. S. (1) protokół rozprawy z 16.04.2015 r. 00:04:51-00:17:28, 00:19:10-00:34:41, protokół rozprawy z 22.03.2016 r. 00:25:56-00:38:31, zeznania powódki A. S. (2) protokół rozprawy z 16.04.2015 r. 00:08:18-00:19:10, 00:17:28-00:27:09, protokół rozprawy z 22.03.2016 r. 00:38:31-00:42:18/

W wyniku tego zdarzenia A. S. (2) i A. S. (1) doznali skręcenia kręgosłupa szyjnego.

/dowody: opinia biegłego W. S. k.55-56,81,147,148,172/

W czasie zderzenia A. S. (2) poczuła szarpnięcie i uderzyła tyłem głowy o zagłówek. Bezpośrednio po wypadku powódka nie odczuwała dolegliwości bólowych, które pojawiły się z upływem czasu. W związku z tym w dniu 25.06.2013 r. zgłosiła się do POZ (...) w G., gdzie rozpoznano uraz kręgosłupa szyjnego oraz ogólne potłuczenia ciała. Zalecono jej stosowanie przeciwbólowo paracetamol. Otrzymała też skierowanie do (...) oraz Neurologicznej. Z uwagi na odległy termin zabiegów rehabilitacyjnych (powódka odbyła je przez dwa tygodnie we wrześniu 2014 r.) zdecydowała się bezpośrednio po wypadku skorzystać z zabiegów w prywatnym gabinecie. Dolegliwości bólowe o umiarkowanym charakterze utrzymywały się u niej przez okres około 6-8 tygodni, stopniowo zmniejszając się. Doznany uraz utrudnił powódce normalne funkcjonowanie, w związku z czym w okresie około 4 tygodni wymagała pomocy drugiej osoby w wykonywaniu podstawowych czynności bytowych w wymiarze około 2 godzin dziennie.

W okresie od 26.06.2013 r. do 2.07.2013 r. powódka przebywała na zwolnieniu lekarskim. Leczenie zakończyła we wrześniu 2013 r.

Aktualnie A. S. (2) z uwagi na utrzymującą się nieznaczną dysfunkcję układu ruchu (ograniczenie zgięcia i wyprostu kręgosłupa szyjnego po około 10 stopni oraz nieco zwiększone napięcie mięśni przykręgosłupowych w odcinku szyjnym kręgosłupa, będące konsekwencją urazu doznanego w czasie wypadku) okresowo nadal odczuwa ból kręgosłupa szyjnego, choć wcześniej nie miała tego typu dolegliwości. Pojawia się on, gdy np. zbyt długo prowadzi samochód, czy pracuje przy komputerze, przy większym wysiłku. Dlatego stara się unikać podnoszenia ciężkich rzeczy, szarpnięcia ręką. Nie jest też taka aktywna jak przed zdarzeniem. Przed wypadkiem lubiła biegać (uczestniczyła w maratonach), a obecnie musiała z tego zrezygnować z uwagi na pojawiający się przy gwałtownych ruchach ból kręgosłupa szyjnego. Wspomnienia związane z udziałem wypadku powodują u niej dyskomfort, do dzisiejszego dnia odczuwa lęk, kiedy prowadzi samochód, co jest dla niej szczególnie uciążliwe, gdyż w firmie, w której pracuje zajmuje się zaopatrzeniem, w związku z czym musi często wyjeżdżać.

/dowody: zwolnienie chorobowe k.120, historia choroby w poradni (...) k.121, skierowanie do poradni k.122,123,124, opinia biegłego W. S. k. 147,148,172, zeznania powoda A. S. (1) protokół rozprawy z 16.04.2015 r. 00:04:51-00:17:28, 00:19:10-00:34:41, protokół rozprawy z 22.03.2016 r. 00:25:56-00:38:31, zeznania powódki A. S. (2) protokół rozprawy z 16.04.2015 r. 00:08:18-00:19:10, 00:17:28-00:27:09, protokół rozprawy z 22.03.2016 r. 00:38:31-00:42:18/

Bezpośrednio po uderzeniu samochodu ciężarowego w pojazd kierowany przez A. S. (1), powód czuł się oszołomiony. Nie odczuwał dolegliwości bólowych, które pojawiły się z upływem czasu, początkowo był to ból karku i szyi, a następnie wzdłuż całego kręgosłupa, najbardziej dokuczliwy w odcinku lędźwiowym. W związku z tym w dniu 24.06.2013 r. zgłosił się do (...) Szpitala (...) w G., gdzie wykonane miał RTG kręgosłupa: odcinka szyjnego i lędźwiowo – krzyżowego. Rozpoznano powierzchowny uraz szyi i kręgosłupa szyjnego, zalecono stosowanie kołnierza szyjnego, który powód używał przez 2 tygodnie. Nie zostały mu zapisane żadne leki. Następnie powód leczony był w (...)(wizyta 1.08.2013 r.), gdzie zalecono mu stosowanie leku nimesil oraz skierowano go do Poradni Neurologicznej. Dolegliwości bólowe o umiarkowanym charakterze utrzymywały się u niego przez okres około 6-8 tygodni, stopniowo zmniejszając się. Doznany uraz utrudnił powodowi normalne funkcjonowanie, w związku z czym w okresie około 4 tygodni wymagał pomocy drugiej osoby w wykonywaniu podstawowych czynności bytowych w wymiarze około 2 godzin dziennie.

Z uwagi na nawał prac w sezonie letnim, bezpośrednio po wypadku powód wrócił do pracy, jednakże w okresie od 2.08.2013 r. do 9.08.2013 r. korzystał ze zwolnienia lekarskiego. Leczenie zakończył po około 6 miesiącach.

Aktualnie A. S. (1) z uwagi na utrzymującą się nieznaczną dysfunkcję układu ruchu (ograniczenie rotacji i skłonu w lewo kręgosłupa szyjnego po około 10 stopni oraz nieco wzmożone napięcie mięśni przykręgosłupowych w odcinku szyjnym kręgosłupa, będące konsekwencją urazu doznanego w czasie wypadku) okresowo nadal odczuwa ból kręgosłupa szyjnego, choć wcześniej nie odczuwał tego typu dolegliwości. Pojawia się on, gdy np. zbyt długo prowadzi samochód (musi w związku z tym robić częstsze przerwy), czy przy większym wysiłku np. podczas koszenia trawnika. Nie powrócił też do takiej aktywności jak przed wypadkiem, kiedy biegał, korzystał z siłowni, a obecnie musiał z tego zrezygnować, z uwagi na pojawiający się przy gwałtownych ruchach ból kręgosłupa. Wspomnienia związane z udziałem wypadku powodują u niego dyskomfort, do dzisiejszego dnia odczuwa lęk, kiedy prowadzi samochód, co jest dla niego szczególnie uciążliwe, z uwagi na charakter pracy, dużo czasu spędza za kierownicą.

/dowody: zwolnienie chorobowe k.13, karta informacyjna leczenia szpitalnego k.14, skierowanie do poradni k.15,16, historia choroby w poradni (...) k.43, historia choroby z (...) k.46-48, opinia biegłego W. S. k.55-56,81, zeznania powoda A. S. (1) protokół rozprawy z 16.04.2015 r. 00:04:51-00:17:28, 00:19:10-00:34:41, protokół rozprawy z 22.03.2016 r. 00:25:56-00:38:31, zeznania powódki A. S. (2) protokół rozprawy z 16.04.2015 r. 00:08:18-00:19:10, 00:17:28-00:27:09, protokół rozprawy z 22.03.2016 r. 00:38:31-00:42:18/

W wyniku wypadku A. S. (2) i A. S. (1) doznali 5 % długotrwałego uszczerbku na zdrowiu zgodnie z pkt. 94 a załącznika do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z 18.12.2002 r. (Dz. U. Nr 234, poz. 1974) jako następstwo urazu kręgosłupa szyjnego.

/dowody: opinia biegłego W. S. k.55-56,81,147,148,172/

W piśmie z dnia 2.04.2014 r., które wpłynęło do (...) S.A. nie później niż w dniu 8.04.2013 r. A. S. (1) i A. S. (2) zwrócili się o wypłatę na ich rzecz zadośćuczynienia za ból i cierpienia fizyczne i psychiczne w wysokości po 9 000 zł. W piśmie z dnia 9.05.2014 r. pozwany poinformował powodów, że nie uznaje ich roszczeń, gdyż odpowiedzialność posiadacza samochodu M. o nr rej. (...) względem nich opiera się zgodnie z art. 436 § 2 k.c. na zasadzie winy i brak jest podstaw do przyjęcia jego odpowiedzialności, skoro do wypadku doszło z powodu niezawinionej niesprawności technicznej M.. Stanowisko to podtrzymał w piśmie z dnia 6.06.2014 r. rozpoznając odwołanie powodów.

/dowody: pismo z 2.04.2014 r. k.17,18,125,125, pismo z 9.05.2014 r. k.20, pismo z 20.05.2014 r. k.21,22, pismo z 6.06.2014 r. k.23,127, akta szkodowe /

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie powołanych w opisie stanu faktycznego dokumentów, materiału dowodowego zawartego w aktach likwidacji szkody, a także zeznań powodów A. S. (2) i A. S. (1), które zasługiwały na wiarę, jako rzetelne i szczere.

Sąd podzielił w pełni opinie biegłego z zakresu (...), który w sposób fachowy i wyczerpujący przedstawił jak długo powodowie odczuwali dolegliwości związane z przebytym urazem, jaki przebieg miał proces leczenia doznanych obrażeń ciała i jaki związek mają one obecnie ze stanem zdrowia A. S. (2) i A. S. (1).

Opinie te nie były kwestionowana przez powodów. Pozwany wniósł o jedynie o ich uzupełnienie poprzez określenie, czy stwierdzony przez biegłego uszczerbek na zdrowiu powodów ma charakter trwały w znaczeniu użytym w art. 11 ust. 2 ustawy z dnia 30.10.2012 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych i kwestia ta była przedmiotem pisemnej opinii uzupełniającej biegłego. W tej sytuacji opinię biegłego W. S. ocenić należało jako pełną i brak było podstaw do jej zdyskwalifikowania.

Podzielić należało opinię biegłego T. M., jako fachową, logiczną, rzetelną, należycie uzasadnioną. Opinia ta nie była kwestionowana przez strony.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwa są uzasadnione.

Zgodnie z art. 822 k.c. w zw. z art. 35 ustawy z 22.05.2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. Nr 124, poz. 1152 z zm.) zakład ubezpieczeń zobowiązany jest do wypłaty odszkodowania za szkodę powstałą w związku z ruchem pojazdu, za którą odpowiedzialność cywilna objęta jest ubezpieczeniem OC.

Jak wynika z poczynionych w sprawie ustaleń, szkoda doznana przez powodów była następstwem zderzenia pojazdów mechanicznych będących w ruchu. Zderzeniem jest bowiem każde bez względu na przyczynę zetknięcie się pojazdów w ruchu. W takim przypadku zgodnie z art. 436 § 2 k.c. każdy z posiadaczy sam ponosi skutki szkody, chyba że szkodę zawinił jeden z nich.

Mimo awarii hamulca roboczego w samochodzie M. o nr rej. (...), wina kierującego nim P. P. nie budzi wątpliwości, skoro nie użył hamulca awaryjnego, co pozwoliłoby na zatrzymanie pojazdu w warunkach, w jakich odbywał się ruch, na odcinku 75 m, a zatem przed miejscem kolizji z samochodem F. o nr rej. (...) kierowanym przez A. S. (1), któremu nie można przypisać naruszenia zasad ruchu drogowego.

Zatem w oparciu o powołane przepisy pozwany zobowiązany jest do naprawienia wyrządzonej powodom szkody.

Zgodnie z art. 445 § 1 k.c. w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia, poszkodowanemu może zostać przyznane zadośćuczynienie pieniężne za doznaną krzywdę. Zadośćuczynienie o jakim mowa w tym przepisie ma przede wszystkim charakter kompensacyjny, wobec czego jego wysokość nie może stanowić zapłaty sumy symbolicznej, lecz musi przedstawiać jakąś ekonomicznie odczuwalną wartość. Zadośćuczynienie winno uwzględniać doznaną krzywdę poszkodowanego, na którą składają się cierpienia fizyczne w postaci bólu i innych dolegliwości oraz cierpienia psychiczne polegające na ujemnych uczuciach przeżywanych bądź w związku z cierpieniami fizycznymi, bądź w związku z następstwami uszkodzenia ciała lub rozstroju zdrowia, zwłaszcza trwałymi lub nieodwracalnymi. Kwota zasądzona z tytułu zadośćuczynienia nie może być też ani rażąco niska, ani rażąco wygórowana.

Zasądzona z tytułu zadośćuczynienia na rzecz każdego z powodów kwota po 5 000 zł. zrekompensuje rozmiar doznanej przez nich krzywdy, jest też w ocenie Sądu umiarkowana, utrzymana w rozsądnych granicach, zważywszy na intensywność naruszeń i odczuwanych dolegliwości bólowych, długotrwałość skutków. Uwzględnia ona w szczególności to, iż na skutek urazu doznali oni 5 % długotrwałego uszczerbku na zdrowiu, a także konieczność znoszenia bólu, początkowo silniejszego, a z upływem czasu o mniejszym natężeniu, niedogodności w związku z leczeniem, wizytami w placówkach medycznych, w przypadku A. S. (1) - koniecznością noszenia kołnierza szyjnego, zaś w przypadku A. S. (2) - rehabilitacją. Uwzględnia także cierpienia psychiczne związane z zaburzeniami emocjonalnymi – stanami lękowymi związanymi z jazdą samochodem oraz skojarzeniami wypadku.

Wobec powyższego orzeczono jak w pkt. I i II wyroku na podstawie powołanych przepisów.

Rozstrzygnięcie o odsetkach uzasadnia art. 817 § 1 k.c. oraz art. 14 ust. 1 ustawy z 22.05.2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. Nr 124, poz. 1152 z zm.). Odsetki zostały zasądzone zgodnie z żądaniem pozwów tj. 6.08.2014 r., zważywszy na datę, w jakiej powodowie zainicjowali postępowanie likwidacyjne.

O kosztach sądowych poniesionych przez powodów (opłata od pozwu 250 zł., zaliczka na wynagrodzenie biegłego 350 zł., opłata skarbowa od pełnomocnictwa i koszty zastępstwa prawnego 617 zł.) orzeczono na zasadzie art. 98 § 1 k.p.c. jak w pkt. III i IV wyroku.

O kosztach procesu wyłożonych tymczasowo przez Skarb Państwa (zgodnie z prawomocnym postanowieniem: wynagrodzenie biegłego w wysokości 969 zł., zwrot kosztów podróży 190 zł.) orzeczono na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych.

SSR Magdalena Penar