Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 10 października 2016 roku

Sąd Rejonowy w Słupsku I Wydział Cywilny

w składzie:

Przewodniczący: SSR Katarzyna Niemczyk

Protokolant: starszy sekretarz sądowy M. K.

po rozpoznaniu w dniu 26 września 2016 roku w Słupsku

na rozprawie

sprawy z powództwa Miasta S. W. Zarządu (...) w W.

przeciwko A. C.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanej A. C. na rzecz powoda Miasta S. W. Zarządu (...) w W. kwotę 673,20 zł (sześćset siedemdziesiąt trzy złote 20/100) wraz z odsetkami:

a/ ustawowymi od dnia 6.09.2013 roku do dnia 31.12.2015 roku i odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 1.01.2016 roku do dnia zapłaty – od kwoty 224,40 zł (dwieście dwadzieścia cztery złote i 40/100);

b/ ustawowymi od dnia 31.12.2013 roku do dnia 31.12.2015 roku i odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 1.01.2016 roku do dnia zapłaty – od kwoty 224,40 zł (dwieście dwadzieścia cztery złote i 40/100);

c/ ustawowymi od dnia 8.01.2014 roku do dnia 31.12.2015 roku i odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 1.01.2016 roku do dnia zapłaty – od kwoty 224,40 zł (dwieście dwadzieścia cztery złote i 40/100);

II.  zasądza od pozwanej na rzecz powoda kwotę 390,00 zł (trzysta dziewięćdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu;

III.  przyznaje kuratorowi ustanowionemu dla nieznanej z miejsca pobytu pozwanej A. C. – radcy prawnemu A. B. od Skarbu Państwa - Sądu Rejonowego w Słupsku wynagrodzenie w kwocie 180,00 zł (sto osiemdziesiąt złotych).

Sygn. akt I C 1598/16

UZASADNIENIE

W dniu 3.06.2014 rokupowód Miasto S. W. - Zarząd (...) w W. , reprezentowany przez radcę prawnego, wniósł pozew przeciwko pozwanej A. C. domagając się zapłaty kwoty 673,20 zł z odsetkami ustawowymi od kwot:

- 224,40 zł od dnia 6.09.2013 roku do dnia zapłaty,

- 224,40 zł od dnia 31.12.2013 roku do dnia zapłaty,

- 224,40 zł od dnia 8.01.2014 roku do dnia zapłaty.

Ponadto wniósł o zasądzenie od pozwanej na rzecz powoda zwrotu kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu wskazał, że w dniach 22.08.2013 roku, 16.12.2013 roku i 23.12.2013 roku pozwana korzystała z komunikacji miejskiej bez ważnego biletu.

Z tego tytułu zobowiązana jest do zapłaty trzech opłat dodatkowych w wysokości po 220,00 zł i trzech należności przewozowych w kwotach po 4,40 zł za każdy przejazd.

Ponadto powód domagał się odsetek ustawowych od dnia upływu terminu jej płatności (wynoszącego 14 dni od dnia sporządzenia wezwania do zapłaty) do dnia rzeczywistej zapłaty.

W dniu 2.10.2014 roku referendarz sądowy Sądu Rejonowego w Słupsku wydał w sprawie nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym, sygn. akt I Nc 3258/14 (k. 11).

Postanowieniem z dnia 1.06.2016 roku Sąd Rejonowy w Słupsku uchylił nakaz zapłaty wydany w postępowaniu upominawczym (k. 32).

Pozwana A. C., reprezentowana przez kuratora ustanowionego dla nieznanej z miejsca pobytu pozwanej w osobie radcy prawnego, w odpowiedzi na pozew wniosła o oddalenie powództwa w całości, zgłaszając zarzuty niewykazania wysokości żądania oraz przedawnienia roszczenia. Nadto kurator wniósł o zasądzenia od powoda na rzecz pozwanej kosztów postępowania według norm przepisanych oraz o przyznanie kuratorowi wynagrodzenia według norm przepisanych (bez podatku VAT), a także niezależnie od wynagrodzenia zwrotu poniesionych wydatków.

W uzasadnieniu odpowiedzi na pozew wskazano, że powód nie wykazał wysokości roszczenia, albowiem podpis pozwanej pod załączonymi wezwania do zapłaty potwierdza jedynie fakt zapoznania się z ich treścią.

W kwestii zarzutu przedawnienia pozwana , że zgodnie z art. 778 k.c. i art. 77 ust. 1 ustawy prawo przewozowe roszczenia z umowy przewozu przedawniają się z upływem roku. (k. 52 – 55).

Pełnomocnik powoda w piśmie procesowym z dnia 8.09.2016 roku wskazał, że nleżność dochodzona pozwem wynika z postanowień art. 33a ust. 3 ustawy Prawo przewozowe, zgodnie z którym kontroler jest uprawniony do wystawienia wezwania do zapłaty. Nadto wskazał, że na podstawie delegacji ustawowej (...) m. st. W. podjęła uchwałę nr XXXII/769/2012 z dnia 23.02.2012 roku (Dz. U. Woj. M.. Z 2012 roku, poz. 2808), ustalając w załączniku nr 2 wysokość opłaty za bilet jednorazowy normalny (4,40 zł) oraz wysokość opłaty dodatkowej za przejazd bez odpowiedniego dokumentu przewozu (50-krotność biletu jednorazowego normalnego, tj. kwoty 4,40 zł). W kwestii podniesionego zarzutu przedawnienia powód wskazał, że roszczenie dochodzone pozwem nie uległo przedawnieniu, albowiem pozew został złożony przed upływem roku. (k. 65).

Sąd ustalił, co następuje:

A. C. w dniach:

- 22.08.2013 roku,

- 16.12.2013 roku,

- 23.12.2013 roku,

jechała środkiem transportu powoda w W. nie posiadając ważnego dokumentu przewozu.

Z każdej z przeprowadzonych w tym dniu kontroli biletów zostały sporządzone wezwania do zapłaty, w których w pozycji (...) wpisano (...), a w pozycji „czytelny podpis dłużnika” A. C. złożyła swój podpis.

Każde z trzech wezwań do zapłaty wzywało pozwaną do uiszczenia należności za przewóz w wysokości 4,40 zł i opłaty dodatkowej w wysokości 220,00 zł.

(dowód: odpisy wezwań do zapłaty k. 4 – 6)

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługuje na uwzględnienie w całości.

Bezsporne było to, że pozwana we wskazanych dniach korzystała z komunikacji miejskiej powoda bez ważnego dokumentu przewozu.

Sporna w sprawie była wysokość dochodzonego roszczenia oraz to, czy uległo ono przedawnieniu. Ciężar wykazania wysokości kwoty dochodzonej pozwem oraz wymagalności roszczenia spoczywał, zgodnie z przepisem art. 6 k.c., na powodzie. Powód temu obowiązkowi sprostał.

Na mocy przepisu art. 33 „a” ust. 3 ustawy z dnia 15.11.1984 roku Prawo przewozowe (Dz.U.2015.915 j.t.) w razie stwierdzenia braku odpowiedniego dokumentu przewozu przewoźnik lub organizator publicznego transportu zbiorowego albo osoba przez niego upoważniona pobiera właściwą należność za przewóz i opłatę dodatkową albo wystawia wezwanie do zapłaty.

Jak stanowi przepis art. 77 ust. 1 przywołanej ustawy z zastrzeżeniem ust. 2 oraz art. 78 roszczenia dochodzone na podstawie ustawy lub przepisów wydanych w jej wykonaniu przedawniają się z upływem roku.

Zgodnie z §2 pkt. 1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 20.01.2005 roku w sprawie sposobu ustalania wysokości opłat dodatkowych z tytułu przewozu osób, zabranych ze sobą do przewozu rzeczy i zwierząt oraz wysokości opłaty manipulacyjnej (Dz. U. z dnia 25 stycznia 2005 r.; Dz.U.2005.14.117) wysokość opłaty dodatkowej ustala się, biorąc za podstawę cenę najtańszego biletu jednorazowego normalnego stosowaną przez danego przewoźnika, w następujący sposób: jako 50-krotność tej ceny - za przejazd bez odpowiedniego dokumentu przewozu.

W myśl przepisów prawa miejscowego uchwały nr XXXII/769/2012 Rady Miasta Stołecznego W. z dnia 23.02.2012 roku zmieniającej uchwałę w sprawie opłat za usługi przewozowe środkami transportu zbiorowego w m. st. W., zmiany uchwały w sprawie ustalenia ulg za usługi przewozowe środkami lokalnego transportu zbiorowego w m. st. W. oraz zmiany uchwały w sprawie regulaminu przewozu osób i bagażu środkami lokalnego transportu zbiorowego w m. st. W. oraz niektóre inne uchwały, (Dziennik Urzędowy Województwa (...) z dnia 19.03.2012 roku, pozycja 2808) taryfa przewozowa określająca wysokość opłat za usługi przewozowe środkami lokalnego transportu zbiorowego w m.st. W. obowiązującej od dnia 1.01.2013 roku do dnia 31.12.2013 roku określa w punkcie I.2., że w strefie 1 bilet jednorazowy pojazdowy uprawniający do przejazdu wyłącznie tym środkiem transportu, w którym został zakupiony, nie dłużej niż 120 minut – normalny – kosztuje 4,40 zł. W punkcie IX.1. taryfy wskazano, że opłata dodatkowa za przejazd bez odpowiedniego dokumentu przewozu stanowi 5-0 – krotność ceny bielu jednorazowego normalnego, obowiązującego wyłącznie w strefie 1.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że powód wykazał wysokość kwoty dochodzonej pozwem, albowiem najtańszy jednorazowy bilet normalny wynosi 4,40 zł, za opłata dodatkowa stanowi jego 50 – krotność, tj. kwotę 220,00 zł.

Łącznie za jeden przejazd bez ważnego biletu pozwana zobowiązana jest do zapłaty kwoty 224,40 zł. Zatem żądanie zapłaty za trzy przejazdy bez ważnego biletu wynoszą łącznie 673,20 zł.

Pozwana podpisała wezwania do zapłaty w dniach kontroli, a zatem uznać należy za zasadny termin naliczania odsetek ustawowych za opóźnienie w płatności po upływie 14 dni od wezwania do zapłaty.

Ponieważ pozew został złożony przed upływem roku od przejazdów pozwanej bez biletów, roszczenie nie uległo przedawnieniu.

Mając na uwadze powyższe sąd, na podstawie przepisu art. 33 „a” ust. 3 ustawy z dnia 15.11.1984 roku Prawo przewozowe (Dz.U.2015.915 j.t.) w zw. z §2 pkt. 1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 20.01.2005 roku w sprawie sposobu ustalania wysokości opłat dodatkowych z tytułu przewozu osób, zabranych ze sobą do przewozu rzeczy i zwierząt oraz wysokości opłaty manipulacyjnej (Dz. U. z dnia 25 stycznia 2005 r.; Dz.U.2005.14.117) oraz uchwały nr XXXII/769/2012 Rady Miasta Stołecznego W. z dnia 23.02.2012 roku zmieniającej uchwałę w sprawie opłat za usługi przewozowe środkami transportu zbiorowego w m. st. W., zmiany uchwały w sprawie ustalenia ulg za usługi przewozowe środkami lokalnego transportu zbiorowego w m. st. W. oraz zmiany uchwały w sprawie regulaminu przewozu osób i bagażu środkami lokalnego transportu zbiorowego w m. st. W. oraz niektóre inne uchwały w zw. z art. 481 § 1 k.c., zasądził od pozwanej na rzecz powoda kwotę 673,20 zł wraz z odsetkami:

a/ ustawowymi od dnia 6.09.2013 roku do dnia 31.12.2015 roku i odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 1.01.2016 roku do dnia zapłaty – od kwoty 224,40 zł;

b/ ustawowymi od dnia 31.12.2013 roku do dnia 31.12.2015 roku i odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 1.01.2016 roku do dnia zapłaty – od kwoty 224,40 zł;

c/ ustawowymi od dnia 8.01.2014 roku do dnia 31.12.2015 roku i odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 1.01.2016 roku do dnia zapłaty – od kwoty 224,40 zł,

o czym orzekł w punkcie pierwszym sentencji wyroku.

Koszty procesu poniesione przez powoda wyniosły łącznie 390,00 zł, z czego tytułem opłaty od pozwu 30,00 zł, wynagrodzenia należnego radcy prawemu kwotę 180,00 zł i zaliczkę na poczet ustanowienia kuratora dla nieznanej z miejsca pobytu pozwanej w części wykorzystanej tj. kwotę 180,00 zł.

Powód wygrał sprawę w całości.

Na mocy przepisu art. 98 § 1 k.p.c. w zw. z art. 99 k.p.c. w zw. z §6 pkt. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28.09.2002 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz.U.2013.490 j.t.) sąd zasądził od pozwanej na rzecz powoda kwotę 390,00 zł tytułem zwrotu kosztów procesu, o czym orzekł w punkcie drugim sentencji wyroku.

Na mocy przepisu §1 ust. 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 13.11.2013 roku w sprawie określenia wysokości wynagrodzenia i zwrotu wydatków poniesionych przez kuratorów ustanowionych dla strony w sprawie cywilnej (Dz. U. z dnia 9 grudnia 2013 r.; Dz.U.2013.1476) w zw. z §6 pkt. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28.09.2002 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz.U.2013.490 j.t.) sąd przyznał kuratorowi ustanowionemu dla nieznanej z miejsca pobytu pozwanej A. C. – radcy prawnemu A. B. od Skarbu Państwa - Sądu Rejonowego w Słupsku wynagrodzenie w kwocie 180,00 zł, o czym orzekł w punkcie trzecim sentencji wyroku.