Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 24 października 2016r.

Sąd Apelacyjny w Krakowie w I Wydziale Cywilnym w składzie:

Przewodniczący : SSA Wojciech Kościołek (sprawozdawca)

Sędziowie : SA Paweł Rygiel

SA Grzegorz Krężołek

po rozpoznaniu w dniu 24 października 2016r. w Krakowie

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa Skarbu Państwa reprezentowanego przez Prezydenta Miasta K.

przeciwko M. G., (...) Sp. z o.o. z siedzibą w K., J. H., T. J., H. K., M. K., P. K., S. K., M. L.,A. S., J. S., L. S., N. S., N. S.

o zapłatę odszkodowania

na skutek zażalenia strony pozwanej (...) Sp. z o.o. z siedzibą w K. na postanowienie prokuratora Prokuratury Okręgowej w Krakowie z dnia 8 czerwca 2015 r. sygn.. akt VI Ds.80/15/Spc

postanawia:

stwierdzić niewłaściwość i przekazać sprawę Sądowi Okręgowemu w Krakowie .

SSA Paweł Rygiel SSA Wojciech Kościołek SSA Grzegorz Krężołek

Sygn.. akt I A Cz 2264/16

UZASADNIENIE

Zarządzeniem przewodniczącego I Wydziału Cywilnego Sądu Okręgowego w Krakowie z dnia 20 października 2016r. przedstawiono akta sprawy z zażaleniem strony pozwanej (...) Sp. z o.o. z siedzibą w K. na postanowienie prokuratora Prokuratury Okręgowej w Krakowie z dnia 8 czerwca 2015 r. sygn.. akt VI Ds.80/15/Spc, które w swojej treści wskazywało Sąd Okręgowy jako właściwy kompetencyjnie dla jego rozpoznania.

Sąd Apelacyjny zważył co następuje;

Dla rozpoznania zażalenia na postanowienie prokuratora okręgowego w przedmiocie zabezpieczenia roszczenia adhezyjnego właściwy jest sąd okręgowy jako właściwy dla rozpoznania sprawy.

W pierwszej kolejności wyjaśnić należy kwestie, czy wskazanie właściwego Sądu do którego jest kierowany środek odwoławczy w dacie złożenia zażalenia (przed 1 lipca 2015r.), stanowi oczywistą niedokładnością w rozumieniu art. 130 § 1 zd. 2 k.p.c. z uwagi na treść przepisów ustawy z dnia 20 lutego 2015r. o zmianie kodeks karny oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z dnia 20 marca 2015r. poz. 396), co usprawiedliwiałoby czynność przedstawienia akt przez sąd I instancji zarządzeniem przewodniczącego wydziału.

W ocenie Sądu Apelacyjnego tak nie jest. W warunkach braku postanowienia Sadu I instancji o przekazaniu sprawy tut. Sądowi stwierdzenie tej okoliczności nakazywałoby dokonanie zwrotu akt w trybie administracyjnym. Tym niemniej z racji mogących się pojawiać wątpliwości uznał Sąd Apelacyjny za celowe orzecznicze rozstrzygniecie powyższej kwestii, a to celem eliminacji ewentualnych sporów kompetencyjnych, które w realiach niniejszej sprawy, aż nadto wydłużyło już dotychczasowe postępowanie w sprawie (wszczęte przed sądem I instancji w lutym bieżącego roku).

Zauważenia wymaga domniemanie prawne właściwości sądu I instancyjnego dla rozpoznania sprawy, które usprawiedliwia stwierdzenie niewłaściwości Sądu Apelacyjnego i przekazania sprawy Sądowi Okręgowemu (art. 200 § 1 k.p.c. w zw. z art.394 § 1 k.p.c. i art. 734 k.p.c.).

Zmiana opisanych wyżej przepisów kodeksu postepowania karnego (art. 5 pkt.2 nowelizującej ustawy) wymaga uprzedniej interpretacji przepisów prawa procesowego, w zakresie ustalenia właściwości kompetencyjnej sądu sprawującego nadzór judykacyjny nad orzeczeniem prokuratora w przedmiocie zabezpieczenia roszczenia adhezyjnego zgłoszonego w okresie obowiązywania ustawy przyznającej mu takie procesowe uprawnienia.

W ich świetle – nie ma podstaw dla uznania właściwości sądu drugiej instancji do rozpoznania zażalenia na postanowienie prokuratora w przedmiocie zabezpieczenia roszczenia (zwłaszcza w kontekście art. 394 § 1 k.p.c. w zw. z art. 741 k.p.c. – limitującego kontrole sądu II instancji dla orzeczeń sądu I instancji a nie orzeczeń prokuratora wydanych w postepowaniu przygotowawczym ).Na taką interpretację wskazuje także dotychczasowa regulacja prawna i brak szczególnego przepisu w przepisach przejściowych ustawy nowelizującej k.p.k. (por. art. 14 i nast. cytowanej ustawy nowelizującej).

W ocenie Sądu Apelacyjnego - fakt nieprawomocności orzeczenia w okresie utraty przez prokuratora władczych uprawnień w zakresie postanowienia o zabezpieczeniu uzasadnia rozpoznanie odwołania strony przez Sąd I instancji i w jego ramach ponowne rozpatrzenie wniosku powoda o zabezpieczenie i jego rozstrzygnięcia. Wniesienie bowiem środka zaskarżenia od orzeczenia prokuratora do sądu pociąga za sobą jedynie dewolucję kompetencji do rozpatrzenia sprawy z organu I instancji (wskazanego wówczas przez ustawę w osobie prokuratora) na organ II instancji, z tym wszakże zastrzeżeniem, że w takiej sytuacji orzeczenie stanowiące przedmiot rozpoznania sądu jest orzeczeniem wydanym w I instancji sądowej. Za taką wykładnią przemawiają dotychczasowe przepisy, a także przepisy kodeksu postępowania cywilnego, regulujące instytucję zabezpieczenia (art.734 k.p.c.).

W świetle dotychczasowych przepisów kodeksu postepowania karnego zażalenie na postanowienie prokuratora o zabezpieczeniu roszczenia (uchylony art. 69 § 1 k.p.k.) składało się za pośrednictwem prokuratora, który mógł przychylić się do złożonego zażalenia. Zaś sądem właściwym o jakim była wówczas mowa w art. 291 § 1 k.p.k. w przedmiocie zażalenia był sąd powołany do rozpoznania sprawy w pierwszej instancji. Regulacja ta zatem wykluczała właściwość kompetencyjną sądu apelacyjnego dla rozpoznania zażalenia na postanowienie wydane w toku postepowania karnego przez prokuratora a i obecnie nie ma podstaw prawnych dla jej uznania w świetle obowiązujących przepisów.

Z tych przyczyn orzeczono jak w sentencji postanowienia.

.

SSA Paweł Rygiel SSA Wojciech Kościołek SSA Grzegorz Krężołek