Pełny tekst orzeczenia

WYROK ZAOCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 listopada 2016 r.

Sąd Rejonowy w Olsztynie Wydział IX Karny

w składzie:

Przewodniczący - SSR Wojciech Kottik

Protokolant – st. sekr. sąd. Jolanta Jarmołowicz

Bez udziału oskarżyciela publ.

po rozpoznaniu w dniach 14 października i 18 listopada 2016r., sprawy

E. A.

córki S. i I. z domu S.

ur. (...) w B.

obwinionej o to, że:

jako Prezes Zarządu P (...) sp. z o.o. z siedzibą ul. (...); (...)-(...) D. w wyznaczonym terminie i czasie tj. 06.06.2016 r. nie była obecna w siedzibie firmy przez co udaremniła Inspektorowi Kontroli (...) wszczęcie kontroli

- tj. o czyn z art. 98 ust. 1 pkt 3 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych

ORZEKA:

I.  obwinioną E. A. uznaje za winną popełnienia zarzucanego jej czynu i za to na podstawie art. 98 ust. 1 pkt 3 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych skazuje ją na karę grzywny w wymiarze 500,- (pięćset) złotych;

II.  na podstawie art. 624 § 1 kpk w zw. z art. 119 kpw zwalnia obwinioną od zryczałtowanych wydatków postępowania i opłaty.

UZASADNIENIE

Sąd ustalił, następujący stan faktyczny:

Obwiniona E. A. jest prezesem zarządu spółki z ograniczoną odpowiedzialnością P (...) z siedziba w D. przy ul. (...).

W miesiącu marcu 2016 r., inspektor (...) Oddział w O. R. M. zamierzał przeprowadzić w spółce P (...) kontrolę wykonywania przez obwinioną jako płatnika składek obowiązków w zakresie ubezpieczeń społecznych. W dniu 10 marca 2016 r., wysłał do obwinionej – prezesa zarządu w/w spółki zawiadomienie o zamiarze wszczęcia kontroli. Przesyłkę tę odebrała osobiście obwiniona w dniu 11.03.2016 r., lecz w żaden sposób nie zareagowała na to zawiadomienie. W dniu 06 maja 2016 r., w/w inspektor(...) udał się do siedziby spółki, gdzie nie zastał obwinionej a jej męża - A. A., któremu przekazany został numer telefonu do kontrolującego z prośbą o przekazanie go obwinionej w celu ustalenia terminu przeprowadzenia kontroli. Obwiniona skontaktowała się telefonicznie z pracownikiem (...) i uzgodniła z nim termin kontroli na dzień 18 maja 2016 r. W umówionym dniu kontrolujący nie zastał obwinionej otrzymał natomiast od niej telefonicznie wiadomość tekstową o rzekomej chorobie z prośbą przełożenia terminu kontroli. Jeszcze tego samego dnia R. M. wysłał do obwinionej pismo w którym wyznaczył kolejny termin kontroli na dzień 06.06.2016 r. i pismo to zostało odebrane w dniu 20.05.2016 r.. W wyznaczonym dniu obwiniona ponownie nie stawiła się w siedzibie firmy. Podczas rozmowy telefonicznej kontrolujący zaproponował jej aby do dnia 08 czerwca 2016 r., wskazała kolejny termin kontroli. Obwiniona nie skontaktowała się z R. M. w zakreślonym terminie, więc ten wysłał na adres spółki wezwanie do złożenia wyjaśnień przez obwinioną w dniu 27.06.2016 r. Pomimo odebrania tego pisma obwiniona nie stawiła się w siedzibie Oddziału (...) i nie nadesłała usprawiedliwienia. Po przeprowadzeniu niezbędnych dalszych czynności wyjaśniających kontrolujący zdecydował się skierować do tut. Sądu wniosek o ukaranie obwinionej za udaremnienie przeprowadzenia kontroli.

Po wydaniu w tej sprawie wyroku nakazowego przez tut. Sąd obwiniona wniosła od niego sprzeciw w ustawowym terminie powołując się w nim, że nie tylko, że nie była osobą obowiązaną do działania w imieniu płatnika składek, lecz również nie mogła takich działań podejmować bo była wówczas na urlopie macierzyńskim.

Na termin rozprawy wyznaczony w wyniku wniesienia sprzeciwu obwiniona nie stawiła się. Stawił się jedynie jej obrońca z wyboru przedkładając kserokopię zaświadczenia lekarskiego wystawionego w celu udzielenia obwinionej urlopu macierzyńskiego. Wobec braku pewnej informacji o zawiadomieniu obwinionej o rozprawie został wyznaczony jej kolejny termin na który to, ani obwiniona, ani jej obrońca, prawidłowo zawiadomieni, nie stawili się i nie nadesłali usprawiedliwień. W tej sytuacji rozprawa została przeprowadzona pod nieobecność obwinionej i jej obrońcy z wyboru i wydany został wyrok zaoczny.

(dowód: kserokopie zawiadomień kierowanych do obwinionej i zwrotne potwierdzenia ich odbioru – k. 1- 6, 9-12; wywiad Policji k. 8, notatka służbowa R. M. - k. 13)

Sąd zważył, co następuje:

W świetle dowodów przeprowadzonych w postępowaniu przed Sądem, w tym przede wszystkim dowodów z dokumentów, których autentyczność i wiarygodność są oczywiste, wina obwinionej i okoliczności popełnienia zarzucanego jej czynu są bezsporne.

Obwiniona jest prezesem zarządu jednoosobowej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością P (...) z siedziba w D. przy ul. (...). Tym samym jest jedyną osoba wyznaczoną do reprezentacji spółki. W związku z zamiarem przeprowadzenia kontroli w tym podmiocie była prawidłowo zawiadomiona na piśmie o tym przez inspektora (...) Oddziału w O.. Mimo tego oraz wyznaczenia jej kolejnych, co najmniej dwóch terminach kontroli, ani razu nie stawiła się w siedzibie spółki, ani nie doprowadziła do osobistego kontaktu z kontrolującym. Ograniczała się jedynie, albo do wysyłania telefonicznych wiadomości tekstowych, albo informacji w rozmowach telefonicznych o rzekomych trudnościach w osobistym stawiennictwie na wezwania. W ostatniej rozmowie telefonicznej z inspektorem(...) została zobowiązana do wskazania dogodnego dla niej terminu spotkania i z tego obowiązku również się nie wywiązała.

Dostarczone przez oskarżyciela dokumenty potwierdzają te wielokrotnie podejmowane, bezskuteczne próby przeprowadzenia kontroli w podmiocie reprezentowanym przez obwinioną. Mimo, że w większości są to kopie oryginałów tych dokumentów, to ich autentyczność i tym samym wiarygodność nie budzi wątpliwości. Dodatkowo wartość dowodową tych dokumentów zwiększa notatka urzędowa sporządzona przez inspektora (...) przedstawiająca w sposób jednoznaczny i przekonujący wszystkie czynności podejmowane przez niego w tej sprawie.

W przekonaniu Sądu obwiniona, mimo takiej deklaracji, nawet nie wykazała w sposób wystarczający, że faktycznie znajduje się na urlopie macierzyńskim, bo dostarczona kopia dokumentu – zaświadczenia lekarskiego (nawet nie potwierdzona za zgodność z oryginałem), jest jedynie dokumentem na podstawie, którego mógłby być udzielony jej urlop macierzyński a nie dokumentem potwierdzającym, że obwiniona z takiego urlopu faktycznie korzysta.

Należy podkreślić, że już w pierwszym zawiadomieniu o zamiarze przeprowadzenia kontroli przez inspektora(...) obwiniona, która odebrała ten dokument osobiście, została pouczona o obowiązku ciążącym na niej jako przedsiębiorcy – płatniku składek, wynikającemu z przepisu art. 80 ust 3 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r., o swobodzie działalności gospodarczej (tekst jednolity Dz. U. z 2016 r., poz. 1829). W świetle tego przepisu obwiniona w przypadku jej nieobecności była zobowiązana do wskazania na piśmie osoby upoważnionej do reprezentowania jej w trakcie kontroli. Pomimo tego, aż do skierowania wniosku o ukaranie do Sądu obwiniona nie wykonała tego obowiązku cały czas mamiąc kontrolującego obietnicą, że stawi się osobiście na kontrolę.

W związku z powyższym wina obwinionej E. A. nie może budzić wątpliwości. Swoim zachowaniem wyczerpała znamiona wykroczenia określonego w przepisie art. 98 ust. 1 pkt 3 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych . Bowiem przez swoje niestawiennictwo udaremniła przeprowadzenie kontroli inspektorowi(...)

Jako okoliczność obciążającą przy wymiarze kary Sąd uznał uporczywość zachowania sprawczyni, która ciągle mamiła inspektora(...) obietnicą, że stawi się na kontrolę, jednak jej deklaracje okazały się całkowicie bezpodstawne. Nawet jeśli faktycznie korzysta z urlopu macierzyńskiego nie zwalniało to jej z obowiązku, albo osobistego poddania się kontroli, albo wskazania upoważnionej osoby do reprezentowania jej podczas kontroli.

Jako jedyną okoliczność łagodzącą Sąd potraktował natomiast dotychczasową jej niekaralność.

Mając na uwadze te okoliczności wymierzona obwinionej kara 500,- zł grzywny nie może być uznana za nadmiernie surową. Obwiniona przez 3 miesiące zwodziła zamierzającego przeprowadzić kontrolę inspektora (...) i w efekcie skutecznie udaremniła jej przeprowadzenie.

Z uwagi na brak dokładnych informacji o dochodach obwinionej Sąd uznał, że obciążenie jej dodatkowo kosztami postępowania i opłatą byłoby dla niej nadmiernym ciężarem.