Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 czerwca 2016 r.

Sąd Rejonowy w Gdyni I Wydział Cywilny sekcja do spraw rozpoznawanych w postępowaniu uproszczonym, w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 07 czerwca 2016 roku w Gdyni

na rozprawie

sprawy z powództwa GoDebt 1 Fundusz Inwestycyjny Zamknięty Niestandaryzowany Fundusz Sekurytyzacyjny z siedzibą w W.

przeciwko M. H.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego M. H. na rzecz powoda GoDebt 1 Fundusz Inwestycyjny Zamknięty Niestandaryzowany Fundusz Sekurytyzacyjny z siedzibą w W. kwotę 921,40 złotych ( dziewięćset dwadzieścia jeden złotych czterdzieści groszy) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi za okres od dnia 18 lutego 2015 roku do dnia zapłaty;

II.  w pozostałym zakresie oddala powództwo;

III.  zasądza od pozwanego M. H. na rzecz powoda GoDebt 1 Fundusz Inwestycyjny Zamknięty Niestandaryzowany Fundusz Sekurytyzacyjny z siedzibą w W. kwotę 203,20 złotych ( dwieście trzy złote dwadzieścia groszy) tytułem zwrotu kosztów procesu.

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 17 lutego 2015 roku wniesionym w elektronicznym postępowaniu upominawczym powód GoDebt 1 Fundusz Inwestycyjny Zamknięty Niestandaryzowany Fundusz Sekurytyzacyjny z siedzibą w W. domagał się zasądzenia na jego rzecz od pozwanego M. H. kwoty 2 984,15 złotych wraz z odsetkami ustawowymi liczonymi za okres od dnia 18 lutego 2015 roku do dnia zapłaty oraz kosztów postępowania.

W uzasadnieniu powód wskazał, że swoje żądanie wywodzi z umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych łączącej pozwanego M. H. z pierwotnym wierzycielem – (...) Spółką Akcyjną z siedzibą w W.. Powód nadto wyjaśnił, że nabył dochodzoną pozwem wierzytelność od pierwotnego wierzyciela na podstawie umowy przelewu wierzytelności z dnia 12 grudnia 2014 roku, zaś na dochodzoną pozwem kwotę składają się kwoty wynikające z dokumentów księgowych wystawionych przez pierwotnego wierzyciela w łącznej wysokości 2 576,52 złotych wraz z kwotą 407,63 złotych tytułem skapitalizowanych odsetek ustawowych liczonych za okres od dnia następnego po dacie płatności danego dokumentu księgowego do dnia poprzedzającego wniesienie pozwu.

Nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym z dnia 03 marca 2015 roku wydanym w sprawie o sygn. akt VI Nc-e 290210/15 referendarz sądowy Sądu Rejonowego Lublin – Zachód w Lublinie uwzględnił żądanie pozwu w całości.

Od powyższego nakazu zapłaty pozwany M. H. wywiódł sprzeciw, którym zaskarżył wydane orzeczenie w całości. Pozwany zarzucał bezzasadność żądania pozwu wskazując, iż nie zgadza się z nałożoną na niego karą z tytułu rozwiązania umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych. Pozwany wskazał, iż umowa z (...) Spółką Akcyjną z siedzibą w W. została rozwiązana z uwagi na przeprowadzkę, zaś na osiedlu, na które pozwany się przeprowadził, nie było możliwości kontynuowania tej umowy. Wobec powyższego powód nie powinien obciążać pozwanego obowiązkiem zapłaty „kary” za rozwiązanie umowy, jak też obowiązkiem zapłaty kwoty stanowiącej równowartość niezwróconego sprzętu, bowiem sprzęt ten, mimo, że po terminie, został ostatecznie powodowi zwrócony.

Postanowieniem z dnia 11 stycznia 2016 roku referendarz sądowy Sądu Rejonowego Lublin – Zachód w Lublinie stwierdził skuteczne wniesienie sprzeciwu i utratę mocy wydanego w sprawie nakazu zapłaty w całości oraz przekazał rozpoznanie sprawy do Sądu Rejonowego w Gdyni.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 31 maja 2013 roku pomiędzy (...) Spółką Akcyjną z siedzibą w W. a M. H. zawarta została umowa numer (...) o świadczenie usług telekomunikacyjnych w zakresie telefonu, telewizji i internetu. Umowę zawarto na czas określony, tj. na okres 24 miesięcy.

Zgodnie z zapisem wynikającym z ust. 4 („punt I. Zasady Ogólne”) warunków wykonywania umowy, stanowiących integralną część umowy, każdej ze stron przysługiwała możliwość rozwiązania lub zmiany umowy w sposób powodujący ograniczenie zakresu świadczonych usług w drodze wypowiedzenia ze skutkiem na koniec okresu rozliczeniowego następującego po okresie rozliczeniowym, w którym zostało dokonane wypowiedzenie. Za dzień dokonania wypowiedzenia przyjęto dzień wpływu wypowiedzenia do operatora.

Stosownie do treści ust. 6 („punkt I. Zasady Ogólne”) warunków wykonywania umowy, rozwiązanie lub zmiana umowy wymagały zachowania formy pisemnej oraz przesłania przez operatora na wskazany przez abonenta adres korespondencyjny, a przez abonenta – na adres siedziby operatora lub złożenia osobiście w siedzibie operatora bądź na wskazany numer faksu.

W dziale III („Postanowienia dotyczące zamówienia urządzenia”) przywołanych wyżej warunków, zawierającym postanowienia dotyczące zamówienia urządzenia, wskazano, iż operator dostarczy abonentowi urządzenie potrzebne do korzystania z usług, które jest własnością operatora i jest udostępniane abonentowi w ramach umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych. W przypadku rozwiązania umowy przez abonenta lub operatora abonent zobowiązany był do odesłania urządzenia wraz ze wszystkimi przekazanymi elementami w stanie niepogorszonym, na wskazany adres operatora – w terminie 14 dni roboczych od dnia rozwiązania umowy (III, ust.2).

W przypadku niewykonania powyższego zobowiązania, abonent zobowiązany był do zapłaty kary umownej w wysokości 400 złotych za każde niezwrócone urządzenie, w terminie 14 dni od daty wystawienia noty obciążeniowej (III, ust 5).

W dziale VII warunków wykonywania umowy, regulującym zasady świadczenia usługi internetowej/telefonicznej na sieci (...) SA w technologii (...)/ (...)/ (...) w ust. 7 wskazano, iż rozwiązanie umowy w zakresie dotyczącym usługi, przed upływem okresu, na który umowa została zawarta, zobowiązuje abonenta do zapłaty na rzecz operatora opłaty wyrównawczej w wysokości usług, rabatów i obniżek przyznanych abonentowi w związku z zawarciem umowy w zakresie dotyczącym usługi.

Zgodnie z zapisem ust. 7.3 szczegółowych warunków promocji w przypadku rozwiązania umowy zawartej na czas określony przez abonenta lub przez operatora, z przyczyn leżących po stronie abonenta, przed upływem 24 pełnych okresów rozliczeniowych lub przed upływem 12 pełnych okresów rozliczeniowych w przypadku automatycznego przedłużenia umowy, abonent zostanie obciążony opłatą wyrównawczą w wysokości nie większej niż suma przyznanych rabatów.

niesporne, a nadto: umowa – k. 36-39 akt, szczegółowe warunki promocji – k. 57-59v akt

Wraz z zawarciem umowy numer (...) o świadczenie usług telekomunikacyjnych w zakresie telefonu, telewizji i internetu, (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. dostarczyła M. H. urządzenia potrzebne do korzystania z tych usług w postaci: N. S. i N. P..

umowa – k. 36-39 akt

Umowa numer (...) o świadczenie usług telekomunikacyjnych w zakresie telefonu, telewizji i internetu została rozwiązana przed upływem okresu, na jaki została zawarta.

niesporne

(...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. wystawiła M. H. następujące dokumenty księgowe:

-

fakturę VAT numer (...) z dnia 09 sierpnia 2013 roku na kwotę 61,03 złotych, z terminem płatności do dnia 23 sierpnia 2013 roku,

-

fakturę VAT numer (...) z dnia 10 września 2013 roku na kwotę 119,49 złotych, z terminem płatności do dnia 24 września 2013 roku,

-

notę obciążeniową numer (...) z dnia 07 października 2013 roku na kwotę 158 złotych z tytułu opłaty wyrównawczej w wysokości wartości przyznanej ulgi, z terminem płatności do dnia 21 października 2013 roku,

-

notę obciążeniową numer (...) z dnia 10 października 2013 roku na kwotę 838 złotych z tytułu opłaty wyrównawczej w wysokości wartości przyznanej ulgi, z terminem płatności do dnia 24 października 2013 roku,

-

notę obciążeniową numer (...) z dnia 12 listopada 2013 roku na kwotę 1 400 złotych z tytułu odszkodowania za niedokonanie zwrotu powierzonego sprzętu (w tym odszkodowanie za niedokonanie zwrotu powierzonego sprzętu na kwoty: 500 złotych, 500 złotych i 400 złotych).

niesporne, a nadto: faktury VAT i noty obciążeniowe – k. 40-46 akt

W dniu 12 grudnia 2014 roku pomiędzy (...) Spółką Akcyjną z siedzibą w W. (cedentem) a GoDebt 1 Fundusz Inwestycyjny Zamknięty Niestandaryzowany Fundusz Sekurytyzacyjny z siedzibą w W. (cesjonariuszem) zawarta została umowa sprzedaży wierzytelności.

umowa przelewu wierzytelności z dnia 12 grudnia 2014 roku – k. 60-61 akt

W dniu 07 stycznia 2015 roku (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. sporządziła zawiadomienie skierowane do M. H., w którym wskazała, że na podstawie umowy z dnia 12 grudnia 2014 roku dokonała przelewu wierzytelności w kwocie 2 576,52 złotych powiększonej o odsetki ustawowe, przysługującej jej wobec adresata, na rzecz GoDebt 1 Fundusz Inwestycyjny Zamknięty Niestandaryzowany Fundusz Sekurytyzacyjny z siedzibą w W..

zawiadomienie – k. 49 akt

GoDebt 1 Fundusz Inwestycyjny Zamknięty Niestandaryzowany Fundusz Sekurytyzacyjny z siedzibą w W. pismem z datą w nagłówku „dnia 15 stycznia 2015 roku” wezwał M. H. do zapłaty kwoty 2 965,86 złotych wskazując, iż jest to dług zakupiony od (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W.. Do pisma dołączono wykaz nieopłaconych dokumentów księgowych o numerach: (...), (...), (...), (...), (...).

wezwanie do zapłaty – k. 47-48 akt

Pismem z datą w nagłówku „dnia 13 lipca 2015 roku” M. H. skierował do (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. oświadczenie, w treści którego wskazał, iż umowa została rozwiązana z uwagi na zmianę miejsca zamieszkania, tj. na adres w G. przy ulicy (...), gdzie nie było możliwości świadczenia usług przez (...) Spółkę Akcyjną, a ponadto wskazał, iż dokonuje zwrotu sprzętu w postaci: N. S. i pakietu instalacyjnego z dekoderem cyfrowym N. P.. Pismo to wpłynęło do adresata – Grupy N. w dniu 13 lipca 2015 roku.

oświadczenie – k. 9 akt

Sąd zważył, co następuje:

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dowodów z dokumentów przedłożonych przez strony w toku postępowania, których prawdziwość nie była przez nie kwestionowana i które nie budziły wątpliwości Sądu co do swej wiarygodności, a zatem brak było podstaw do odmowy dania im wiary, tym bardziej, że nie były one kwestionowane w zakresie ich mocy dowodowej przez żadną ze stron.

W niniejszej sprawie poza sporem pozostawało, że pomiędzy (...) Spółką Akcyjną z siedzibą w W. a M. H. w dniu 31 maja 2013 roku doszło do zawarcia umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych na okres 24 miesięcy. Niesporne było również, iż umowa ta uległa rozwiązaniu przed upływem wskazanego wyżej okresu i że pozwany w dniu 13 lipca 2015 roku skierował do (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. pismo, w którym oświadczył, iż wskazana wyżej umowa rozwiązała się z uwagi na zmianę miejsca zamieszkania przez pozwanego i że pozwany we wskazanej wyżej dacie, tj. w dniu 13 lipca 2015 roku dokonał zwrotu powierzonego mu sprzętu.

Spór w niniejszej sprawie sprowadzał się do ustalenia, czy (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. zasadnie obciążyła pozwanego M. H. obowiązkiem zapłaty kwot tytułem abonamentu za okres od czerwca do października 2013 roku, opłaty wyrównawczej i odszkodowania za niedokonanie zwrotu powierzonego sprzętu, zgodnie z wystawionymi fakturami VAT i notami obciążeniowymi. W rezultacie kwestią sporną pozostawało ustalenie, czy powodowi, w związku z zawartą z (...) Spółką Akcyjną z siedzibą w W. umową przelewu wierzytelności, przysługuje względem pozwanego wierzytelność w wysokości dochodzonej w niniejszym procesie.

W ocenie Sądu powództwo zasługiwało na uwzględnienie jedynie w części.

Powód GoDebt 1 Fundusz Inwestycyjny Zamknięty Niestandaryzowany Fundusz Sekurytyzacyjny z siedzibą w W. domagając się zasądzenia od pozwanego M. H. kwoty wskazanej w pozwie powoływał się na łączącą pozwanego z poprzednikiem prawnym powoda umowę o świadczenie usług telekomunikacyjnych, a zatem roszczenie powoda swoją normatywną podstawę znajdowało w treści art. 56 ustawy z dnia 16 lipca 2004 roku Prawo telekomunikacyjne (Dz. U. z 2014 roku, poz. 231 ze zmianami).

Jak wskazano w powyższej części uzasadnienia, w niniejszej sprawie okolicznością niesporną było to, że przedmiotowa umowa o świadczenie usług telekomunikacyjnych uległa rozwiązaniu przed upływem 24-miesięcznego okresu, na który została zawarta, przy czym wskazać należy, że zarówno pozwany, jak i powód nie wykazali, w jakiej dacie umowa ta uległa rozwiązaniu.

Pozwany M. H. kwestionując żądanie powoda powoływał się przede wszystkim na okoliczność dokonania przez niego w lipcu 2013 roku wypowiedzenia umowy, jaka łączyła go z poprzednikiem prawnym powoda, wskazując, iż podstawą wypowiedzenia była przeprowadzka do innego mieszkania, gdzie powód nie miał możliwości świadczenia usług telekomunikacyjnych. Na poparcie swoich twierdzeń pozwany nie przedłożył jednakże żadnych dowodów, w tym w szczególności dowodu w postaci wypowiedzenia umowy, z którego w sposób nie budzący wątpliwości wynikałoby, iż takie oświadczenie i to w konkretnej dacie zostało przez niego złożone. Należy wskazać przy tym, że jedynym dokumentem zaoferowanym przez pozwanego (pouczonym o rozkładzie ciężaru dowodu określonym w art. 6 k.c.) na tę okoliczność było pismo z dnia 13 lipca 2015 roku zatytułowane (...), a więc skierowane do poprzednika prawnego powoda znacznie później aniżeli data dokonania wypowiedzenia, na które powołuje się pozwany (tj. lipiec, z tym, że 2013 roku), w treści którego pozwany wskazał jedynie, że z uwagi na przeprowadzkę dokonał wypowiedzenia przedmiotowej umowy.

Tym samym, poza ogólnikowym powołaniem się przez pozwanego M. H. na fakt wypowiedzenia umowy łączącej go z (...) Spółką Akcyjną z siedzibą w W., pozwany nie wykazał jednakże, że takie wypowiedzenie (i kiedy) w istocie nastąpiło.

W tym miejscu należy również podnieść, iż umowa dotycząca świadczenia usług telekomunikacyjnych odnosiła się do świadczenia tych usług w konkretnym miejscu, tj. w lokalu przy ulicy (...) w G., a zatem powoływanie się przez pozwanego na okoliczność zmiany miejsca zamieszkania i niemożność korzystania z usług pod wskazanym wyżej adresem, nie może być uznane i traktowane na równi z przyczyną techniczną przewidzianą w umowie i uzasadniającą jej rozwiązanie ze skutkiem natychmiastowym.

Z całokształtu materiału dowodowego zgromadzonego w niniejszej sprawie nie wynika także, ażeby również i powód GoDebt 1 Fundusz Inwestycyjny Zamknięty Niestandaryzowany Fundusz Sekurytyzacyjny z siedzibą w W. zaoferował jakikolwiek dowód, z którego wynikałaby data rozwiązania przedmiotowej umowy, jak również i przyczyna jej rozwiązania pozwalająca na ustalenie, czy leżała ona po stronie abonenta (tj. pozwanego), czy po stronie operatora usług telekomunikacyjnych (tj. poprzednika prawnego powoda).

Zważyć należy, iż z treści łączącej strony umowy, w sposób nie budzący wątpliwości wynikało, iż wszelkie kwestie dotyczące rozwiązania lub zmiany umowy wymagały zachowania formy pisemnej oraz przesłania przez operatora na wskazany przez abonenta adres korespondencyjny, a przez abonenta – na adres siedziby operatora lub złożenia osobiście w siedzibie operatora bądź na wskazany numer faksu.

W niniejszej sprawie brak jest jednak jakichkolwiek dowodów, czy to z dokumentów w postaci pisemnego wypowiedzenia, tudzież rozwiązania umowy, czy też innych, na poparcie twierdzeń zarówno stronty powodowej, jak i pozwanej, co do daty rozwiązania przedmiotowej umowy.

Konsekwencją powyższego jest uznanie, że powód nie wykazał, że dochodzona przez niego wierzytelność z tytułu abonamentu za okres od czerwca do października 2013 roku rzeczywiście mu za ten okres przysługuje. Powód uchybiając obowiązkowi mającemu swoje źródło w art. 6 k.c., nie wykazał bowiem, że w okresie, o którym mowa wyżej, umowa wiązała strony, a w związku z tym powód był uprawniony do naliczania pozwanemu opłat abonamentowych.

Zważyć należy, iż zgodnie z obowiązującą w postępowaniu cywilnym zasadą rozkładu ciężaru dowodu, strona, która z danego faktu wywodzi skutki prawne, obowiązana jest fakt ów wykazać. Stosownie bowiem do treści art. 6 k.c. ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne. Ponadto, zgodnie z obowiązującą w postępowaniu cywilnym zasadą kontradyktoryjności, to strony mają dążyć do wyjaśnienia istotnych okoliczności sprawy, a w razie nieuzasadnionej bierności strony narażają się na sankcję w postaci przegrania procesu.

Skoro więc powód nie wykazał, kiedy nastąpiło rozwiązanie umowy, brak jest możliwości ustalenia daty, do której przysługiwało mu uprawnienie do naliczania opłaty abonamentowej.

Tym samym, skoro powód nie dowiódł, iż wierzytelności dochodzone z tytułu abonamentu w okresie od czerwca 2013 roku do października 2013 roku, tj. wierzytelności w kwotach 61,03 złotych i 119,49 złotych wynikające z faktur o numerach: (...) są mu należne tak, co do zasady, jak i wysokości, żądanie pozwu w tym zakresie podlegało oddaleniu.

W ocenie Sądu oddaleniu podlegało także żądanie pozwu dotyczące opłaty wyrównawczej.

Wskazać należy, iż z treści łączącej strony umowy wynikało, iż opłata wyrównawcza jest naliczana w przypadku rozwiązania umowy przed upływem okresu, na który umowa została zawarta i przysługuje ona w wysokości ulg, rabatów i obniżek przyznanych abonentowi w związku z zawarciem umowy w zakresie dotyczącym usługi.

Mimo, iż podstawą obciążenia abonenta taką opłatą wyrównawczą jest już sam fakt rozwiązania umowy przed upływem okresu jej obowiązywania, a taka sytuacja miała miejsce w niniejszej sprawie, to jednak nie można przyjąć, iż bez znaczenia pozostaje tutaj zarówno data rozwiązania stosunku zobowiązaniowego łączącego strony, jak też kwestia wysokości przyznanych abonentowi ulg, rabatów i obniżek.

W ocenie Sądu żądanie przez powoda opłat wyrównawczych wynikających z wystawionych przez niego not obciążeniowych w kwotach 158 złotych oraz 838 złotych nie znajduje uzasadnienia, powód bowiem nie wykazał zarówno tego, z jakiego tytułu są to opłaty, jak też nie wykazał, w jaki sposób została ustalona ich wysokość. Skoro bowiem powód nie dowiódł, kiedy doszło do rozwiązania umowy, jak też nie wykazał się inicjatywą dowodową w zakresie zaoferowania dowodów, z których wynikałaby wysokość opłat wyrównawczych, Sąd nie miał możliwości zweryfikowania zasadności jego żądania w powyższym zakresie, zwłaszcza w zakresie wysokości tego żądania.

Należy wskazać przy tym, iż ani z regulaminu, ani z umowy nie wynikało, jakie obniżki, czy ulgi otrzymał pozwany M. H. przy zawieraniu umowy, zaś przedłożony przez powoda regulamin wskazywał jedynie na maksymalne wysokości tych opłat, co również nie znajduje przełożenia na stan faktyczny niniejszej sprawy.

Na marginesie należy podnieść także, iż powód domagał się z tytułu przedmiotowych opłat wyrównawczych czterech kwot cząstkowych w wysokości 500 złotych, 180 złotych, 158 złotych i 158 złotych, przy czym umowa o świadczenie usług telekomunikacyjnych dotyczyła jedynie trzech usług: internetu, telewizji i telefonu.

Odnosząc się natomiast do żądania powoda w zakresie opłaty za niezwrócenie sprzętu, wskazać należy, iż w ocenie Sądu, to żądanie powoda należało uznać za częściowo zasadne, wskazując, iż powodowi z tego tytułu przysługiwała kwota 800 złotych wraz ze stosowną kwotą odsetek ustawowych (121,40 złotych).

W niniejszej sprawie niespornym było, iż pozwany M. H. przy zawieraniu umowy otrzymał dwa urządzenia (co wynika z treści samej umowy) – N. S. i N. P., jak i, że dokonał zwrotu powierzonego mu sprzętu w postaci tych dwóch urządzeń, tj. N. S. i N. P., dopiero w lipcu 2015 roku, a więc w toku niniejszej sprawy.

Jednocześnie z zapisów umowy w sposób jednoznaczny wynikał zarówno termin zwrotu urządzenia, jak i to, że dostarczone abonentowi w ramach umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych urządzenie, potrzebne do korzystania z usług, jest własnością operatora. Ponadto umowa precyzowała, iż w przypadku niewykonania zobowiązania w zakresie zwrotu sprzętu, abonent zobowiązany był do zapłaty kary umownej w wysokości 400 złotych za każde niezwrócone urządzenie, w terminie 14 dni od daty wystawienia noty obciążeniowej.

W tym miejscu należy wskazać, iż bez znaczenia dla niniejszego rozstrzygnięcia pozostają twierdzenia pozwanego, iż został on wprowadzony w błąd przez konsultantkę poprzednika prawnego powoda (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W., iż sprzęt pozostaje na własność pozwanego, bowiem wskazane wyżej zapisy umowne nie pozostawiały wątpliwości zarówno co do tego to, kto był właścicielem sprzętu, jak i co do tego, iż po rozwiązaniu umowy, koniecznym było dokonanie zwrotu powierzonych urządzeń.

Skoro więc pozwany bezsprzecznie dokonał zwrotu sprzętu po upływie terminu, należało przyjąć, iż powodowi należy się z tego tytułu kara umowna w wysokości 800 złotych, tj. 2 x 400 złotych, albowiem pozwany korzystał z dwóch urządzeń i oba te urządzenia ostatecznie zostały przez pozwanego zwrócone.

W ocenie Sądu roszczenie powoda z tytułu odszkodowania za niedokonanie zwrotu powierzonego sprzętu, uznane zostało za udowodnione jedynie we wskazanym wyżej zakresie, w pozostałej zaś części, tj. co do kwoty 600 złotych należało przyjąć, iż powód nie wykazał, iż jest uprawniony do jego domagania się.

Wobec zaś uznania, iż strona powodowa wykazała swoje żądanie jedynie w zakresie kwoty 800 złotych (wraz z kwotą 121,40 złotych stanowiącą skapitalizowane odsetki ustawowe obliczone za okres od dnia 26 listopada 2013 roku do dnia 17 lutego 2015 roku) Sąd, na podstawie art. 56 ustawy z dnia 16 lipca 2004 roku Prawo telekomunikacyjne (Dz. U. z 2014 roku, poz. 231 ze zmianami) w zw. z art. 481 k.c. w zw. z art. 482 k.c. zasądził od pozwanego M. H. na rzecz powoda GoDebt 1 Fundusz Inwestycyjny Zamknięty Niestandaryzowany Fundusz Sekurytyzacyjny z siedzibą w W. kwotę 921,40 złotych wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi za okres od dnia 18 lutego 2015 roku do dnia zapłaty, w pozostałym zaś zakresie (na podstawie art. 6 k.c. a contrario) – powództwo oddalił.

O kosztach procesu Sąd orzekł w punkcie III wyroku z dnia 20 czerwca 2016 roku zgodnie z zasadą stosunkowego rozdzielenia kosztów, na podstawie art. 100 k.p.c., w zw. z § 2 ust. 1 oraz § 6 pkt 2 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (tekst jednolity: Dz. U. z 2013 roku, poz. 490).

W niniejszej sprawie koszty procesu poniesione przez powoda wyniosły łącznie kwotę 655,47 złotych (opłata sądowa od pozwu w kwocie 38 złotych, koszty zastępstwa procesowego – wynagrodzenie radcy prawnego w kwocie 600 złotych, opłata skarbowa od pełnomocnictwa w kwocie 17 złotych oraz opłata manipulacyjna w elektronicznym postępowaniu upominawczym w kwocie 0,47 złotych). W związku z tym, iż powód wygrał niniejszy proces w 31%, Sąd na podstawie powyżej powołanych przepisów zasądził od pozwanego M. H. na rzecz powoda kwotę 203,20 złotych tytułem zwrotu kosztów procesu (31% z kwoty 655,47 złotych).

ZARZĄDZENIE

1.  odnotować w kontrolce uzasadnień,

2.  odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi powoda,

3.  akta przedłożyć z wpływem lub za 30 dni.

SSR Justyna Supińska

G., dnia 14 lipca 2016 roku