Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 5 września 2016 r.

Sąd Rejonowy w Gdyni I Wydział Cywilny sekcja do spraw rozpoznawanych w postępowaniu uproszczonym, w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 03 czerwca 2016 roku w Gdyni

na rozprawie

sprawy z powództwa Spółdzielni Mieszkaniowej (...) z siedzibą w G.

przeciwko J. S.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego J. S. na rzecz powoda Spółdzielni Mieszkaniowej (...) z siedzibą w G. kwotę 360,74 złotych ( trzysta sześćdziesiąt złotych siedemdziesiąt cztery grosze) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi za okres od dnia 01 lipca 2015 roku do dnia zapłaty;

II.  w pozostałym zakresie oddala powództwo;

III.  nakazuje ściągnąć od powoda Spółdzielni Mieszkaniowej (...) z siedzibą w G. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Gdyni kwotę 46,53 złotych ( czterdzieści sześć złotych pięćdziesiąt trzy grosze) tytułem zwrotu nieuiszczonych kosztów sądowych tymczasowo wyłożonych przez Skarb Państwa;

IV.  kosztami procesu w pozostałym zakresie obciąża powoda Spółdzielnię Mieszkaniową (...) z siedzibą w G. uznając je za uiszczone.

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 28 sierpnia 2015 roku powód Spółdzielnia Mieszkaniowa (...) z siedzibą w G. domagał się zasądzenia od pozwanego J. S. kwoty 5 113,93 złotych wraz z odsetkami ustawowymi liczonymi za okres od dnia 01 lipca 2015 roku do dnia zapłaty, a także kosztów procesu.

W uzasadnieniu powód wskazał, że pozwany J. S. na podstawie przydziału numer 697/83 z dnia 01 czerwca 1983 roku nabył spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego numer (...) położonego w G. przy ulicy (...), tj. w budynku znajdującym się w zasobach powodowej spółdzielni oraz, że pozwany z tego tytułu jest zobowiązany do uiszczania opłat związanych z eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości w częściach przypadających na jego lokal, eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości stanowiących mienie spółdzielni oraz pokrywaniem zobowiązań spółdzielni z innych tytułów.

Nadto, powód wskazał, że zadłużenie pozwanego J. S. za okres od dnia 01 sierpnia 2012 roku do dnia 30 czerwca 2015 roku wynosi łącznie 5 113,93 złotych.

Nakazem zapłaty z dnia 16 września 2015 roku wydanym w postępowaniu upominawczym w sprawie o sygn. akt I 1 Nc 6541/15 Sąd Rejonowy w Gdyni uwzględnił żądanie pozwu w całości.

W sprzeciwie od powyższego orzeczenia pozwany J. S. wskazał, iż nie ma on wobec powoda żadnego zobowiązania finansowego, kwestionując przyjęte przez powoda wysokości stawki za wodę i kanalizację określone ryczałtowo na 15 m ³ na osobę oraz stawki za energię do podgrzania wody określone ryczałtowo na 7 m ³ na osobę.

Pismem z datą w nagłówku „dnia 07 stycznia 2016 roku” (k. 199-200 akt) oraz z datą w nagłówku „dnia 31 maja 2016 roku” (k. 217-221 akt) powód Spółdzielnia Mieszkaniowa (...) z siedzibą w G., z uwagi na dokonanie przez pozwanego J. S. częściowej spłaty zadłużenia, cofnął w tym zakresie pozew wraz ze zrzeczeniem się roszczenia, domagając się w dalszym ciągu zasądzenia od pozwanego J. S. kwoty 2 288,08 złotych.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Na podstawie przydziału lokalu mieszkalnego numer (...) z dnia 01 czerwca 1983 roku J. S. przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego numer (...) położonego w G. przy ulicy (...) znajdującego się w budynku należącym do zasobów Spółdzielni Mieszkaniowej (...) z siedzibą w G..

Uchwałą Rady Nadzorczej Spółdzielni Mieszkaniowej (...) z siedzibą w G. numer (...) z dnia 25 maja 2012 roku J. S. został wykluczony z członkostwa w tej spółdzielni.

przydział lokalu mieszkalnego – k. 23 oraz k. 60-61 akt, uchwała z dnia 25 maja 2012 roku – k. 62 akt, zawiadomienie – k. 63 akt

Koszty zużycia mediów (tj. koszty dostawy energii cieplnej, wody, gazu, energii elektrycznej) dla lokali znajdujących się w zasobach Spółdzielni Mieszkaniowej (...) z siedzibą w G. rozliczane są według stosowanych równolegle systemów rozliczania: systemu ryczałtowego, którego podstawę stanowi zasada naliczania zużycia proporcjonalnie w stosunku do powierzchni lokalu lub liczby osób korzystających z lokalu (stosowanego dla lokali nieopomiarowanych) oraz systemu rozliczeniowego, którego podstawę stanowią wskazania jednostek na wodomierzach, podzielnikach kosztów i wskazania zużytego ciepła na ciepłomierzach.

regulamin rozliczania kosztów zużycia energii cieplnej, wody, gazu, energii elektrycznej – k. 78-98 akt, zeznania świadka Ł. K. – protokół rozprawy z dnia 22 marca 2016 roku – k. 209-210 akt (zapis cyfrowy 00:06:41-00:19:54)

W budynku przy ulicy (...) znajdującym się w zasobach Spółdzielni Mieszkaniowej (...) z siedzibą w G. zainstalowany jest wodomierz zbiorczy.

W lokalu mieszkalnym numer (...) zajmowanym przez J. S., mimo zobowiązania się do tego, do kwietnia 2016 roku nie były zainstalowane wodomierze. J. S. był kilkukrotnie wzywany do zainstalowania wodomierzy w swoim mieszkaniu, jak również do udostępnienia w wyznaczonym terminie lokalu celem ich zamontowania na koszt spółdzielni.

twierdzenia pozwanego J. S. – protokół rozprawy z dnia 22 marca 2016 roku – k. 209-210 akt (zapis cyfrowy 00:20:11-00:30:15), wezwanie ostateczne do zainstalowania wodomierzy – k. 140 akt, pismo w sprawie terminu montażu wodomierzy wraz z dowodem odbioru – k. 141-142 akt, 143-144 akt, pismo – k. 150 akt, zobowiązanie – protokół z rozprawy z dnia 13 listopada 2013 roku przed Sądem Okręgowym w Gdańsku w sprawie o sygn. akt III Ca 503/13 – k. 166 akt sprawy o sygn. I 1 C 2418/12 Sądu Rejonowego w Gdyni, zeznania świadka Ł. K. – protokół rozprawy z dnia 22 marca 2016 roku – k. 209-210 akt (zapis cyfrowy 00:06:41-00:19:54)

Do dnia 30 czerwca 2009 roku opłaty za wodę i kanalizację dla lokalu mieszkalnego numer (...) przy ulicy (...) w G. były określane ryczałtowo według przyjętej stawki zużycia łącznie 7,5 m ³ na osobę, a opłaty za energię do podgrzania wody – według przyjętej stawki zużycia 3,5 m ³ na osobę.

niesporne, a nadto: twierdzenia pozwanego J. S. – protokół rozprawy z dnia 22 marca 2016 roku – k. 209-210 akt (zapis cyfrowy 00:20:11-00:30:15)

Uchwałą Rady Nadzorczej Spółdzielni Mieszkaniowej (...) z siedzibą w G. numer (...) z dnia 21 listopada 2008 roku, zatwierdzoną uchwałą Walnego Zgromadzenia spółdzielni numer (...) z dnia 23 maja 2009 roku, wprowadzono zmiany zryczałtowanych norm miesięcznego zużycia wody z dotychczasowych: 3,5 m ³ na osobę za wodę zimną i 4 m ³ na osobę za wodę ciepłą (razem 7,5 m ³) na: 7 m ³ na osobę za wodę zimną i 8 m ³ na osobę za wodę ciepłą (razem 15 m ³).

niesporne, a nadto uchwała Rady Nadzorczej SM (...) w G. nume r (...) z dnia 21 listopada 2008 roku – k. 136-137 akt, uchwała Walnego Zgromadzenia Spółdzielni Mieszkaniowej (...) w G. numer (...) z dnia 23 maja 2009 roku – k. 135 akt, pismo numer (...) z dnia 01 marca 2011 roku – k. 139 akt

Opłaty za wodę i kanalizację dla lokalu mieszkalnego numer (...) przy ulicy (...) w G. określane są ryczałtowo według stawki zużycia 15 m ³ na osobę, a opłaty za energię do podgrzania wody – według przyjętej stawki zużycia 7 m ³ na osobę.

Przyjmując wskazane powyżej zryczałtowane stawki za zużycie wody i kanalizację oraz energii do podgrzania wody Spółdzielnia Mieszkaniowa (...) z siedzibą w G. ustaliła wysokość należnych opłat z tego tytułu dla lokalu mieszkalnego numer (...) przy ulicy (...) w G. za okres od dnia 01 sierpnia 2012 roku do dnia 30 czerwca 2015 roku na kwoty:

-

127,17 złotych za zużycie wody i kanalizacji oraz 122,47 złotych za energię do podgrzania wody za okres od dnia 01 sierpnia 2012 roku do dnia 31 sierpnia 2012 roku,

-

127,17 złotych za zużycie wody i kanalizacji oraz 129,33 złotych za energię do podgrzania wody za okres od dnia 01 września 2012 roku do dnia 30 września 2012 roku,

-

127,17 złotych za zużycie wody i kanalizacji oraz 129,33 złotych za energię do podgrzania wody za okres od dnia 01 października 2012 roku do dnia 31 października 2012 roku,

-

127,17 złotych za zużycie wody i kanalizacji oraz 129,33 złotych za energię do podgrzania wody za okres od dnia 01 listopada 2012 roku do dnia 30 listopada 2012 roku,

-

127,17 złotych za zużycie wody i kanalizacji oraz 129,33 złotych za energię do podgrzania wody za okres od dnia 01 grudnia 2012 roku do dnia 31 grudnia 2012 roku,

-

132,35 złotych za zużycie wody i kanalizacji oraz 129,33 złotych za energię do podgrzania wody za okres od dnia 01 stycznia 2013 roku do dnia 31 stycznia 2013 roku,

-

132,35 złotych za zużycie wody i kanalizacji oraz 129,33 złotych za energię do podgrzania wody za okres od dnia 01 lutego 2013 roku do dnia 28 lutego 2013 roku,

-

132,35 złotych za zużycie wody i kanalizacji oraz 129,33 złotych za energię do podgrzania wody za okres od dnia 01 marca 2013 roku do dnia 31 marca 2013 roku,

-

132,30 złotych za zużycie wody i kanalizacji oraz 138,59 złotych za energię do podgrzania wody za okres od dnia 01 kwietnia 2013 roku do dnia 30 kwietnia 2013 roku,

-

132,30 złotych za zużycie wody i kanalizacji oraz 138,59 złotych za energię do podgrzania wody za okres od dnia 01 maja 2013 roku do dnia 31 maja 2013 roku,

-

132,30 złotych za zużycie wody i kanalizacji oraz 138,59 złotych za energię do podgrzania wody za okres od dnia 01 czerwca 2013 roku do dnia 30 czerwca 2013 roku,

-

132,30 złotych za zużycie wody i kanalizacji oraz 138,59 złotych za energię do podgrzania wody za okres od dnia 01 lipca 2013 roku do dnia 31 lipca 2013 roku,

-

132,30 złotych za zużycie wody i kanalizacji oraz 138,59 złotych za energię do podgrzania wody za okres od dnia 01 sierpnia 2013 roku do dnia 31 sierpnia 2013 roku,

-

132,30 złotych za zużycie wody i kanalizacji oraz 133,11 złotych za energię do podgrzania wody za okres od dnia 01 września 2013 roku do dnia 30 września 2013 roku,

-

132,30 złotych za zużycie wody i kanalizacji oraz 133,11 złotych za energię do podgrzania wody za okres od dnia 01 października 2013 roku do dnia 31 października 2013 roku,

-

132,30 złotych za zużycie wody i kanalizacji oraz 133,11 złotych za energię do podgrzania wody za okres od dnia 01 listopada 2013 roku do dnia 30 listopada 2013 roku,

-

132,30 złotych za zużycie wody i kanalizacji oraz 133,11 złotych za energię do podgrzania wody za okres od dnia 01 grudnia 2013 roku do dnia 31 grudnia 2013 roku,

-

135,90 złotych za zużycie wody i kanalizacji oraz 133,11 złotych za energię do podgrzania wody za okres od dnia 01 stycznia 2014 roku do dnia 31 stycznia 2014 roku,

-

135,90 złotych za zużycie wody i kanalizacji oraz 133,11 złotych za energię do podgrzania wody za okres od dnia 01 lutego 2014 roku do dnia 28 lutego 2014 roku,

-

135,90 złotych za zużycie wody i kanalizacji oraz 133,11 złotych za energię do podgrzania wody za okres od dnia 01 marca 2014 roku do dnia 31 marca 2014 roku,

-

135,90 złotych za zużycie wody i kanalizacji oraz 140,05 złotych za energię do podgrzania wody za okres od dnia 01 kwietnia 2014 roku do dnia 30 kwietnia 2014 roku,

-

135,90 złotych za zużycie wody i kanalizacji oraz 140,05 złotych za energię do podgrzania wody za okres od dnia 01 maja 2014 roku do dnia 31 maja 2014 roku,

-

135,90 złotych za zużycie wody i kanalizacji oraz 140,05 złotych za energię do podgrzania wody za okres od dnia 01 czerwca 2014 roku do dnia 30 czerwca 2014 roku,

-

135,90 złotych za zużycie wody i kanalizacji oraz 140,05 złotych za energię do podgrzania wody za okres od dnia 01 lipca 2014 roku do dnia 31 lipca 2014 roku,

-

135,90 złotych za zużycie wody i kanalizacji oraz 140,05 złotych za energię do podgrzania wody za okres od dnia 01 sierpnia 2014 roku do dnia 31 sierpnia 2014 roku,

-

135,90 złotych za zużycie wody i kanalizacji oraz 147,51 złotych za energię do podgrzania wody za okres od dnia 01 września 2014 roku do dnia 30 września 2014 roku,

-

135,90 złotych za zużycie wody i kanalizacji oraz 147,51 złotych za energię do podgrzania wody za okres od dnia 01 października 2014 roku do dnia 31 października 2014 roku,

-

135,90 złotych za zużycie wody i kanalizacji oraz 147,51 złotych za energię do podgrzania wody za okres od dnia 01 listopada 2014 roku do dnia 30 listopada 2014 roku,

-

135,90 złotych za zużycie wody i kanalizacji oraz 147,51 złotych za energię do podgrzania wody za okres od dnia 01 grudnia 2014 roku do dnia 31 grudnia 2014 roku,

-

135,90 złotych za zużycie wody i kanalizacji oraz 147,51 złotych za energię do podgrzania wody za okres od dnia 01 stycznia 2015 roku do dnia 31 stycznia 2015 roku,

-

135,90 złotych za zużycie wody i kanalizacji oraz 147,51 złotych za energię do podgrzania wody za okres od dnia 01 lutego 2015 roku do dnia 28 lutego 2015 roku,

-

135,90 złotych za zużycie wody i kanalizacji oraz 147,51 złotych za energię do podgrzania wody za okres od dnia 01 marca 2015 roku do dnia 31 marca 2015 roku,

-

137,85 złotych za zużycie wody i kanalizacji oraz 148,38 złotych za energię do podgrzania wody za okres od dnia 01 kwietnia 2015 roku do dnia 30 kwietnia 2015 roku,

-

137,85 złotych za zużycie wody i kanalizacji oraz 148,38 złotych za energię do podgrzania wody za okres od dnia 01 maja 2015 roku do dnia 31 maja 2015 roku,

-

137,85 złotych za zużycie wody i kanalizacji oraz 148,38 złotych za energię do podgrzania wody za okres od dnia 01 czerwca 2015 roku do dnia 30 czerwca 2015 roku.

wymiar opłat z tytułu kosztów związanych z eksploatacją i utrzymaniem lokali, nieruchomości wspólnych oraz nieruchomości stanowiących mienie spółdzielni za okres od dnia 01 sierpnia 2012 roku do dnia 30 czerwca 2015 roku – k. 151-185 akt

Pismem z dnia 02 lipca 2015 roku Spółdzielnia Mieszkaniowa (...) z siedzibą w G. wezwała J. S. do zapłaty zadłużenia w opłatach za lokal mieszkalny numer (...) w kwocie 5 750,65 złotych, w tym kwoty 5 713,29 złotych tytułem opłat oraz kwoty 37,36 zł tytułem odsetek.

Wezwanie do zapłaty numer 234 – k. 11 akt, kartoteka finansowa – k. 12-22 akt

Od grudnia 2015 roku Spółdzielnia Mieszkaniowa (...) z siedzibą w G. dla lokali nieopomiarowanych przyjęła zryczałtowane stawki zużycia 7,5 m ³ na osobę za wodę i kanalizację oraz 7 m ³ na osobę za energię do podgrzania wody.

niesporne

Sąd zważył, co następuje:

Stan faktyczny będący podstawą rozstrzygnięcia niniejszej sprawy Sąd ustalił na podstawie całego zebranego w sprawie materiału dowodowego, w tym w postaci dokumentów znajdujących się w aktach sprawy, dowodu z zeznań świadka Ł. K., jak również dowodu z przesłuchania pozwanego J. S..

Odnosząc się do poszczególnych dowodów zebranych w sprawie, wskazać należy, iż dokumenty przedłożone przez strony Sąd uznał za wiarygodne i nie budzące wątpliwości co do ich autentyczności i twierdzeń w nich zawartych, tym bardziej, że nie były one kwestionowane w zakresie ich mocy dowodowej przez żadną ze stron postępowania.

Dokonując ustaleń faktycznych, Sąd uwzględnił także zeznania świadka Ł. K. uznając je w całości za wiarygodnie, spójne i mające potwierdzenie w pozostałym materialne dowodowym. Sąd oprał się na nich dokonując ustaleń faktycznych przede wszystkim w zakresie, w jakim świadek ten – pracownik powodowej spółdzielni – wskazywał na sposób naliczania opłat za poszczególne lokale znajdujące się w zasobach powoda. Jednakże zeznania te Sąd uznał za nieprzydatne dla ustalenia okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy, tj. sposobu określenia zryczałtowanych norm zużycia wody i kanalizacji oraz energii do podgrzania wody na obowiązującym w spornym okresie poziomie, a także przyczyn podwojenia tych norm w stosunku do roku 2008 roku – świadek ten nie potrafił bowiem wskazać dlaczego takie normy przyjęto dla lokali nieopomiarowanych wskazując jedynie, iż takie normy zużycia obowiązywały już, gdy rozpoczął świadczenie pracy u powoda.

Twierdzenia pozwanego J. S. Sąd uznał za spójne i wiarygodne, za wyjątkiem jego twierdzeń dotyczących braku działań ze strony powodowej spółdzielni w przedmiocie zamontowania w jego lokalu wodomierzy – takie twierdzenia nie znajdują bowiem potwierdzenia w zebranym materialne dowodowym, co więcej – są z nimi sprzeczne, jak wynika bowiem z pism kierowanych przez powoda pozwany J. S., który podczas rozprawy w dniu 13 listopada 2013 roku toczącej się w sprawie o sygn. akt III Ca 503/13 wyraził na to zgodę, był wzywany do zainstalowania wodomierzy w swoim mieszkaniu, jak również, co najmniej dwukrotnie, do udostępnienia w wyznaczonym terminie swojego mieszkania celem ich zamontowania i to na koszt spółdzielni, co ostatecznie nastąpiło w kwietniu 2016 roku.

Postanowieniem wydanym na rozprawie w dniu 30 maja 2016 roku Sąd oddalił wniosek powoda Spółdzielni Mieszkaniowej (...) z siedzibą w G. o dopuszczenie i przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego sądowego z dziedziny księgowości na okoliczność wykazania zasadności i poprawności wskazanej przez powoda kwoty zadłużenia wynikającej z załączonej do pozwu kartoteki finansowej pozwanego tytułem czynszu i opłat eksploatacyjnych, w szczególności zaś zasadności i poprawności przyjętego przez powódkę systemu rozliczania ryczałtowego względem pozwanego, poprawności wysokości przyjętego ryczałtu w łącznej wysokości 15 m ³ na osobę za wodę i kanalizację oraz 7 m ³ na osobę za energię dla podgrzania wody, względnie do wskazania, jaka wysokość miesięcznego ryczałtu winna mieć zastosowanie w okresie objętym żądaniem pozwu, uznając, iż ustalenie powyższych okoliczności nie wymaga wiadomości specjalnych z dziedziny księgowości, podobnież – wykazanie okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy, tj. zasadności określenia zryczałtowanych norm zużycia wody i kanalizacji oraz energii do podgrzania wody na obowiązującym w spornym okresie poziomie; skoro bowiem, jak twierdził powód, podwyższenie, i to dwukrotnie, tych norm począwszy od 2009 roku, było poprzedzone szczegółową analizą zużycia wody w poszczególnych nieruchomościach w latach 2007-2009, rolą powoda było przedłożenie dokumentów, zapewne znajdujących się nadal w posiadaniu powoda, a świadczących o przeprowadzeniu stosownych wyliczeń.

Pismami z datą w nagłówku „dnia 07 stycznia 2016 roku” oraz „dnia 31 maja 2016 roku” powód Spółdzielnia Mieszkaniowa (...) z siedzibą w G. wprawdzie cofnął częściowo pozew wraz ze zrzeczeniem się roszczenia i domagał się ostatecznie zasądzenia od pozwanego J. S. kwoty 2 288,08 złotych, niemniej jednak postanowieniem z dnia 03 czerwca 2016 roku Sąd uznał to cofnięcie za niedopuszczalne i odmówił umorzenia postępowania w zakresie wyznaczonym oświadczeniami o cofnięciu pozwu.

Sąd jest co do zasady związany cofnięciem pozwu i zrzeczeniem się roszczenia. Jedynie tylko w wypadku, gdy czynności te należałoby ocenić – w świetle dotychczasowych oświadczeń i twierdzeń stron, a także w świetle ewentualnego materiału dowodowego zebranego do tej pory w sprawie – jako takie, które są sprzeczne z prawem lub zasadami współżycia społecznego lub czynnościami, które zmierzają do obejścia prawa – sąd może uznać cofnięcie pozwu za niedopuszczalne (art. 203 § 4 k.p.c.).

Z treści obu pism wynikało, iż cofnięcie pozwu nastąpiło z uwagi na wpłaty dokonywane przez pozwanego, które to wpłaty jednakże zgodnie z oświadczeniem pozwanego J. S. stanowiły regulowane przez pozwanego na bieżąco opłaty eksploatacyjne i to tytułem czynszu za poszczególne wskazywane przez pozwanego miesiące. Również sam pozwany był zaskoczony oświadczeniami powoda wskazując, iż nie wie, z czego wynikają zmiany w wysokości dochodzonego od niego świadczenia.

Wobec powyższego wskazywanie przez powoda, iż pozwany dokonał częściowej spłaty zadłużenia poprzez zaliczanie przez powoda powyższych wpłat (z określonym przez pozwanego tytułem zapłaty – niewątpliwie innym niż dochodzona należność) na poczet spornej należności uznać należało za sprzeczne z treścią art. 451 k.c. i co najmniej za przedwczesne i bynajmniej nie prowadzące do umorzenia częściowego wierzytelności, której charakter był przecież sporny i miał zostać, jak i samo jej istnienie, rozstrzygnięty dopiero w toku niniejszego postepowania. Na uwadze mieć również należy, iż w sytuacji gdy powód cofa pozew w związku z zapłatą przez pozwanego dochodzonej należności w toku procesu, pozwany uznawany jest za stronę przegrywającą postępowanie. W niniejszej zaś sprawie prowadzić by to mogło więc do sytuacji, w której pozwany byłby obciążony kosztami procesu w zakresie cofniętego pozwu (jako strona przegrywająca), podczas gdy w ogóle powodowi ta należność nie przysługiwała.

Działania powoda, który cofa częściowo pozew wraz ze zrzeczeniem się roszczenia co do wierzytelności spornej, na skutek zaliczenia na nią bieżących wpłat pozwanego, nie mając pewności co do zasadności i wysokości tej wierzytelności będącej przecież przedmiotem niniejszego procesu, uznać więc należało za działanie, o jakim mowa w treści art. 203 § 4 k.p.c. i prowadzące do uznania takiej czynności powoda za niedopuszczalną.

Powód Spółdzielnia Mieszkaniowa (...) z siedzibą w G. domagała się zasądzenia od pozwanego J. S. kwoty 5 113,93 złotych wraz z odsetkami ustawowymi liczonymi za okres od dnia 01 lipca 2015 roku do dnia zapłaty tytułem należności z tytułu opłat związanych z eksploatacją i utrzymaniem lokalu mieszkalnego znajdującego się w jej zasobach, w stosunku do którego pozwanemu przysługuje spółdzielcze prawo własnościowe numer 3, wskazując jednocześnie, że pozwany w związku z treścią uchwały z 25 maja 2012 roku przestał być członkiem powodowej Spółdzielni.

Zgodnie z treścią art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 roku o spółdzielniach mieszkaniowych (tekst jednolity: Dz. U. z 2013 roku, poz. 1222 ze zmianami) członkowie spółdzielni oraz osoby nie będące członkami spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze prawa do lokali, są obowiązani uczestniczyć w pokrywaniu kosztów związanych z eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości w częściach przypadających na ich lokale, eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości stanowiących mienie spółdzielni przez uiszczanie opłat zgodnie z postanowieniami statutu. Za powyższe opłaty odpowiadają solidarnie z członkami spółdzielni, właścicielami lokali niebędącymi członkami spółdzielni lub osobami niebędącymi członkami spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze własnościowe prawa do lokali, osoby pełnoletnie stale z nimi zamieszkujące w lokalu, z wyjątkiem pełnoletnich zstępnych pozostających na ich utrzymaniu, a także osoby faktycznie korzystające z lokalu, przy czym odpowiedzialność tych osób ogranicza się do wysokości opłat należnych za okres ich stałego zamieszkiwania lub faktycznego korzystania z lokalu (ust. 6 oraz ust. 6 ¹).

W niniejszej sprawie poza sporem pozostawało, że pozwanemu J. S. w okresie objętym żądaniem pozwu, tj. w okresie od dnia 01 sierpnia 2012 roku do dnia 30 czerwca 2015 roku przysługiwało, jak też i przysługuje nadal spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego numer (...) znajdującego się w G. przy ulicy (...).

Również niekwestionowany przez pozwanego J. S. był jego obowiązek uiszczania opłat eksploatacyjnych związanych z korzystaniem z przedmiotowego lokalu. Pozwany wskazywał jedynie, że wysokość przyjętych zryczałtowanych stawek za wodę i kanalizację oraz energię cieplną do podgrzania wody stosowanych w przypadku lokali nieopomiarowanych jest zawyżona, przekracza wielkości wynikające z polskich norm, a ponadto wielkość ta jest zależna od spółdzielni i ustalona przez nią w sposób dowolny.

Możliwość dokonywania przez Sąd oceny stosowanych przez spółdzielnię opłat eksploatacyjnych pod kątem prawidłowości naliczeń i zasadności ustalania określonych stawek, czy norm zużycia wynika z treści art. 4 ust. 8 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 roku o spółdzielniach mieszkaniowych (tekst jednolity: Dz. U. z 2013 roku, poz. 1222 ze zmianami) przyznającego członkom spółdzielni, osobom niebędącym członkami spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze własnościowe prawa do lokali oraz właścicielom niebędącym członkami spółdzielni możliwość kwestionowania zasadności zmiany wysokości opłat bezpośrednio na drodze sądowej, z tym, że ciężar udowodnienia zasadności zmiany wysokości opłat spoczywa na spółdzielni.

Wobec powyższych podniesionych przez pozwanego J. S. zarzutów i kwestionowania przez niego wysokości żądania powoda w zakresie ustalonych przez niego ryczałtowych norm zużycia wody i energii na jej podgrzanie wskazać należy, że ciężar wykazania zasadności przyjętej wysokości tych norm spoczywał na powodzie i to powód powinien wykazać, że ustalone przez niego normy zużycia tych mediów nie są zawyżone. Sam fakt wskazania wartości tych norm w przyjętym przez spółdzielnię regulaminie rozliczania kosztów zużycia mediów, nie zwalnia powoda z obowiązku wykazania ich zasadności. Stosownie bowiem do treści art. 6 k.c. ciężar dowodu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne. Na powodzie więc spoczywał ciężar udowodnienia wszystkich okoliczności faktycznych stanowiących podstawę dochodzonego roszczenia, a zatem powinien on udowodnić tak zasadę, jak i jego wysokość.

W ocenie Sądu powództwo zasługiwało na uwzględnienie jedynie w części, albowiem powód Spółdzielnia Mieszkaniowa (...) z siedzibą w G. nie wykazał zasadności ustalonych przez siebie ryczałtowych norm zużycia wody i energii elektrycznej koniecznej na jej podgrzanie.

Powód dla wykazania powyższej okoliczności powoływał się na wartości przedmiotowych norm zużycia ustalone w przyjętym przez powoda „Regulaminie rozliczania kosztów zużycia energii cieplnej, wody, gazu, energii elektrycznej w SM (...) w G.”, z tym, że o ile z regulaminu tego wynika wielkość poszczególnych norm, o tyle nie wynika z niego, w jaki sposób i na jakiej podstawie powód określił wielkości norm zużycia dla lokali niewyposażonych w wodomierze na właśnie takim poziomie. Ustaleniu tej okoliczności nie służyły także zeznania świadka Ł. K. – pracownika powoda, świadek ten nie potrafił bowiem wskazać dlaczego takie normy przyjęto dla lokali nieopomiarowanych podnosząc jedynie, iż takie normy zużycia obowiązywały już, gdy rozpoczął świadczenie pracy u powoda. Nadto powód sam również nie wskazał, na jakiej podstawie i dlaczego przyjął konkretne normy zużycia, nie przedłożył również innych dokumentów, z których wynikałyby podstawy przyjęcia określonych w regulaminie wysokości norm zużycia wody ograniczając się do lakonicznego stwierdzenia w piśmie procesowym z datą w nagłówku „dnia 05 listopada 2015 roku” (data prezentaty: 2015-11-10, k. 46-55 akt), iż „decyzja o podwyższeniu normy wskazanej w regulaminie została podjęta po przeprowadzeniu szczegółowej analizy zużycia wody w poszczególnych nieruchomościach w latach 2007-2009”, nie przedkładając jednakże żadnych dokumentów świadczących o przeprowadzeniu stosownych wyliczeń.

Na marginesie jeszcze wskazać należy, iż przyjęte przez powoda normy zużycia wody dla lokali nieopomiarowanych na poziomie 7 m ³ na osobę za wodę zimną i 8 m ³ na osobę za wodę ciepłą nie znajdują uzasadnienia w obowiązujących przeciętnych normach zużycia wody określonych w rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 14 stycznia 2002 roku w sprawie określenia przeciętnych norm zużycia wody (Dz.U. Nr 8, poz. 70). Zgodnie bowiem z treścią § 1 rozporządzenia przeciętne normy zużycia wody, stanowiące podstawę ustalania ilości pobranej wody w razie braku wodomierza, dla mieszkań wyposażonych w wodociąg, ubikację, łazienkę oraz z dostawą cieplej wody do mieszkania wynoszą od 4,2 do 5,4 m ³ na osobę na miesiąc.

Wprawdzie z uwagi na fakt, iż w budynku przy ulicy (...) w G. znajduje się wodomierz zbiorczy, rozporządzenie powyższe nie znajdzie bezpośredniego zastosowania, niemniej jednakże pozwala zauważyć, iż normy przyjęte przez powoda przekraczają w sposób znaczny (prawie trzykrotnie) wielkości wynikające ze wskazanych przepisów.

Mając zatem na względzie powyższe, uznać należało, że powód Spółdzielnia Mieszkaniowa (...) z siedzibą w G. nie wykazał, wbrew ciążącemu na nim rozkładowi w zakresie ciężaru dowodu, na jakiej podstawie ustalił i przyjął ryczałtowe normy zużycia wody i energii elektrycznej na jej podgrzanie dla lokali nieopomiarowanych (w tym dla lokalu pozwanego) w wysokości 15 m ³ na osobę za wodę i kanalizację oraz 7 m ³ na osobę za energię elektryczną do podgrzania wody.

Sąd uznał zatem, że w zakresie opłat za zużycie wody i kanalizacji oraz energii elektrycznej do podgrzania wody w okresie dochodzonym niniejszym pozwem, tj. w okresie od dnia 01 sierpnia 2012 roku do dnia 30 czerwca 2015 roku, pozwany jest zobowiązany do ich zapłaty w wysokości niekwestionowanej i uznawanej przez pozwanego (i co więcej – stosowanej u powoda ponownie od grudnia 2015 roku), a więc w wysokości określonej według norm zużycia na poziomie 3,5 m ³ na osobę za wodę zimną i 4 m ³ na osobę za wodę ciepłą (razem 7,5 m ³) oraz 3,5 m ³ na osobę za energię do podgrzania wody. Mając to na uwadze, na podstawie przedłożonych przez powoda wymiarów opłat eksploatacyjnych za wskazany powyżej okres Sąd ustalił, że powodowi za okres od dnia 01 sierpnia 2013 roku do dnia 30 czerwca 2015 roku nie należą się opłaty za zużycie wody i kanalizacji oraz energię do podgrzania wody w wysokości 4 753,19 złotych, tj. w wysokości połowy wartości opłat z tego tytułu naliczonych przez powoda.

Wobec zaś faktu, iż w pozostałym zakresie żądanie powoda nie było kwestionowane przez pozwanego J. S., o powyższą kwotę należało pomniejszyć kwotę żądaną przez powoda, a zatem powodowi należy się zapłata w kwocie 360,74 złotych (5 113,93 złotych – 4 753,19 złotych) i w takiej części roszczenie powoda uznać należało za zasadne, zaś w pozostałej części powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie jako nieudowodnione co do wysokości.

Mając powyższe na względzie, Sąd na podstawie art. 4 ust. 1 i ust. 8 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 roku o spółdzielniach mieszkaniowych (tekst jednolity: Dz. U. z 2013 roku, poz. 1222 ze zmianami) zasądził od pozwanego J. S. na rzecz powoda Spółdzielni Mieszkaniowej (...) z siedzibą w G. kwotę 360,74 złotych, zaś na podstawie art. 481 k.c. zasądził również od tej kwoty odsetki ustawowe liczone za okres od dnia 01 lipca 2015 roku do dnia zapłaty. W pozostałym zakresie w punkcie II wyroku Sąd, na podstawie powyżej powołanych przepisów w zw. z art. 6 k.c. a contrario, oddalił powództwo jako nieudowodnione co do wysokości.

O kosztach procesu Sąd orzekł w punkcie III wyroku na podstawie art. 100 k.p.c. obciążając nimi powoda i mając na względzie fakt, iż pozwany J. S. uległ swojemu żądaniu (oddalenia powództwa) jedynie w nieznacznej części (ok. 7%).

Na podstawie zaś art. 113 ustawy z dnia 28 lipca 2005 roku o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (tekst jednolity: Dz. U. z 2014 roku, poz. 1025) Sąd nakazał ściągnąć na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Gdyni od powoda kwotę 46,53 złotych tytułem zwrotu kosztów sądowych wyłożonych tymczasowo przez Skarb Państwa jako zwrot utraconego zarobku w związku ze stawieniem się świadka na rozprawę.

.

Zarządzenie do uzasadnienia wyroku z dnia 03 czerwca 2016 roku w sprawie o sygn. akt I 1 C 2062/15

1.  odnotować w kontrolce uzasadnień,

2.  odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi powoda,

3.  poinformować pełnomocnika powoda, iż zarządzeniem z dnia 03 czerwca 2016 roku powodowi zwrócono kwotę 700 złotych tytułem zwrotu zaliczki na poczet wynagrodzenia biegłego sądowego (zarządzenie wykonano w dniu 06 czerwca 2016 roku),

4.  zwrócić powodowi kwotę 6 złotych tytułem zwrotu nadpłaconej opłaty kancelaryjnej,

5.  akta przedłożyć z wpływem lub za 30 dni.

SSR Justyna Supińska

G., dnia 12 czerwca 2016 roku