Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II K 60/11

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 9 czerwca 2016 r.

Sąd Rejonowy Gdańsk – Południe w Gdańsku w II Wydziale Karnym

w składzie:

Przewodniczący: SSR Dorota Zabłudowska

Protokolant: Monika Zaunar

przy udziale Prokurator Prokuratury Rejonowej G.-Ś. w G. A. N.

po rozpoznaniu w dniach 12.12.2011 r., 13.02.2012 r., 12.04.2012 r., 16.08.2012 r., 5.11.2012 r., 6.11.2013 r., 24.04.2014 r., 25.04.2014 r., 4.07.2014 r., 12.09.2014 r., 24.10.2014 r., 30.01.2016 r., 9.03.2015 r., 16.02.2016 r., 9.06.2016 r. sprawy:

DariuszaSIKORSKIEGO, syna C. i D. z domu S., urodzonego (...) w B.,

oraz

HannyLEWANDOWSKIEJ, córki L. i G. z domu P., urodzonej (...) w B.

oskarżonych o to że:

I. w dniu 14.07.2008 roku w G. działając wspólnie i w porozumieniu, występując w imieniu (...) sp. z 0.0. z siedzibą w G. przy ul. (...), w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadzili do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) S.A. z siedzibą we W. przy ul. (...), w kwocie łącznej 131.000 zł poprzez zawarcie umowy leasingu nr (...), podpisanej przez H. L., której przedmiotem był samochód M. (...) nr rej. Go 5280, po uprzednim wprowadzeniu w błąd przedstawiciela Spółki pokrzywdzonej co do zamiaru i możliwości wywiązania się z jej warunków, tj. wytworzeniu w świadomości osób reprezentujących pokrzywdzoną Spółkę fałszywego obrazu wycinka rzeczywistości przez zapewnienie w/w o rychłym zapłaceniu należności w 48 ratach,

tj. o czyn z art. 286 § 1 k.k.

-: przy czym czynu tego D. S. (1) dopuści się przed upływem 5 lat od odbycia ponad 6 miesięcy kary pozbawienia wolności do dnia 26.02.2007 roku z kary łącznej 9 lat pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem łącznym Sądu Okręgowego w Bydgoszczy III K 144/05 z dnia 26.05.2006 roku, obejmującym między innymi karę łączną 3 lat pozbawienia wolności orzeczoną wyrokiem Sądu Okręgowego w Bydgoszczy z dnia 26.06.2002 roku między innymi za czyny z art. 286 § 1 k.k. i 297 § 1 k.k . tj. o czyn z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k.

II. w dniu 15.05.2008 roku w G. działając wspólnie i w porozumieniu, występując w imieniu (...) sp. z 0.0. z siedzibą w G. przy ul. (...), w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadzili do niekorzystnego rozporządzenia mieniem W. K. (1), w kwocie łącznej 69.550 zł poprzez zawarcie umowy sprzedaży, której przedmiotem był S. (...). rocznik 2008, nr nadwozia (...), odebrany przez W. (...) wraz z kartą pojazdu KP (...), na podstawie faktury VAT nr (...) podpisanej przez H. L., po uprzednim wprowadzeniu w błąd pokrzywdzonego co do zamiaru i możliwości wywiązania się z jej warunków, tj. wytworzeniu w świadomości pokrzywdzonego fałszywego obrazu wycinka rzeczywistości zgodnie z którym firmie (...) sp. z 0.0. przysługiwało prawo rozporządzenia przedmiotowym autem,

tj. o czyn z art. 286 § 1 k.k.

-: przy czym czynu tego D. S. (1) dopuścił się przed upływem 5 lat od odbycia ponad 6 miesięcy kary pozbawienia wolności do dnia 26.02.2007 roku z kary łącznej 9 lat pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem łącznym Sądu Okręgowego w Bydgoszczy III K 144/05 z dnia 26.05.2006 roku, obejmującym między innymi karę łączną 3 lat pozbawienia wolności orzeczoną wyrokiem Sądu Okręgowego w Bydgoszczy z dnia 26.06.2002 roku między innymi za czyny z art. 286 § 1 k.k. i 297 § 1 k.k. tj. o czyn z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k.

III. w okresie od 19.03.2008 do 26.05.2008 roku w G. działając wspólnie i w porozumieniu, występując w imieniu (...) sp. z 0.0. z siedzibą w G. przy ul. (...), w celu osiągnięcia korzyści majątkowej usiłowali doprowadzić do niekorzystnego rozporządzenia mieniem S. (...) z siedzibą w G. przy ul. (...), w kwocie łącznej 123.790 zł poprzez zawarcie umów sprzedaży, których przedmiotem były samochody S. (...) rocznik 2006, nr nadwozia (...), oraz S. (...), rocznik 2007, nr nadwozia (...), poprzez przyjęcie kart w/w pojazdów seria KP/ (...) oraz KP/A. (...) oraz faktur VAT nr (...) podpisanych przez H. L., po uprzednim wprowadzeniu w błąd przedstawiciela Spółki pokrzywdzonej co do zamiaru i możliwości wywiązania się z ich warunków, tj. wytworzeniu w świadomości osób reprezentujących pokrzywdzoną Spółkę fałszywego obrazu wycinka rzeczywistości przez przedłożenie podrobionych poleceń przelewów dokonanych na konto Spółki pokrzywdzonej nr (...) wskazujących na zapłatę należności, tj. odpowiednio kwot 54.800 zł oraz 68.990 zł z konta nr (...),

tj. o czyn z art. 13 § 1 k.k. w zw. z 286 § 1 k.k. w zb. z art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

-: przy czym czynu tego D. S. (1) dopuścił się przed upływem 5 lat od odbycia ponad 6 miesięcy kary pozbawienia wolności do dnia 26.02.2007 roku z kary łącznej 9 lat pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem łącznym Sądu Okręgowego w Bydgoszczy III K 144/05 z dnia 26.05.2006 roku, obejmującym między innymi karę łączną 3 lat pozbawienia wolności orzeczoną wyrokiem Sądu Okręgowego w Bydgoszczy z dnia 26.06.2002 roku między innymi za czyny z art. 286 § 1 k.k. i 297 § 1 k.k.. tj. o czyn z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. w zb. z art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. zw. z art. 64 § 1 k.k.

IV. w dniu 27.03.2008 roku w G. działając wspólnie i w porozumieniu występując w imieniu (...) sp. z 0.0. z siedzibą w G. przy ul. (...), w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadzili do niekorzystnego rozporządzenia mieniem D. (...), w kwocie łącznej 72.400 zł poprzez zawarcie umowy sprzedaży, której przedmiotem był S. (...). rocznik 2007, nadwozia (...), któremu wydali kartę pojazdu KP/A. (...), na podstawie faktury VAT nr (...) podpisanej przez H. L., po uprzednim wprowadzeniu w błąd pokrzywdzonego co do zamiaru i możliwości wywiązania się z jej warunków, tj. wytworzeniu w świadomości pokrzywdzonego fałszywego obrazu wycinka rzeczywistości zgodnie z którym firmie (...) sp. z 0.0. przysługiwało prawo rozporządzenia przedmiotowym autem,

tj. o czyn z art. 286 § 1 k.k.

-: przy czym czynu tego D. S. (1) dopuścił się w przed upływem 5 lat od odbycia ponad 6 miesięcy kary pozbawienia wolności do dnia 26.02.2007 roku z kary łącznej 9 lat pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem łącznym Sądu Okręgowego w Bydgoszczy III K 144/05 z dnia 26.05.2006 roku, obejmującym między innymi karę łączną 3 lat pozbawienia wolności orzeczoną wyrokiem Sądu Okręgowego w Bydgoszczy z dnia 26.06.2002 roku między innymi za czyny z art. 286 § 1 k.k. i 297 § 1 k.k.. tj. o czyn z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k.

V. w okresie od 30.04.2008 roku do 12.06.2008 roku w G. działając wspólnie i w porozumieniu, występując w imieniu (...) sp. z 0.0. z siedzibą w G. przy ul. (...), w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadzili do niekorzystnego rozporządzenia mieniem B. K. (1), w kwocie łącznej 85.000 zł poprzez zawarcie umowy sprzedaży, której przedmiotem był K. (...). (...) rocznik 2008, nr nadwozia (...), której wydali kartę pojazdu KP/A. (...) na podstawie faktury VAT nr (...) podpisanej przez D. S. (1) oraz skorygowanej faktury VAT nr (...) podpisanej przez H. L., po uprzednim wprowadzeniu w błąd pokrzywdzonego co do zamiaru i możliwości wywiązania się z jej warunków, tj. wytworzeniu w świadomości pokrzywdzonego fałszywego obrazu wycinka rzeczywistości zgodnie z którym firmie (...) sp. z 0.0. przysługiwało prawo rozporządzenia przedmiotowym autem,

tj. o czyn z art. 286 § 1 k.k.

-: przy czym czynu tego D. S. (1) dopuścił się przed upływem 5 lat od odbycia ponad 6 miesięcy kary pozbawienia wolności do dnia 26.02.2007 ^r°ku z kary łącznej 9 lat pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem łącznym Sądu Okręgowego w Bydgoszczy III K 144/05 z dnia 26.05.2006 roku, obejmującym między innymi karę łączną 3 lat pozbawienia wolności orzeczoną wyrokiem Sądu Okręgowego w Bydgoszczy z dnia 26.06.2002 roku między innymi za czyny z art. 286 § 1 k.k. i 297 § 1 k.k.. tj. o czyn z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k.

VI. w dniu 31.03.2008 roku w G. działając wspólnie i w porozumieniu, występując w imieniu (...) sp. z 0.0. z siedzibą w G. przy ul. (...), w celu osiągnięcia korzyści majątkowej usiłowali doprowadzić do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) sp. z o.o. z siedzibą w G. przy ul. (...), w kwocie łącznej 56.327,- zł poprzez zawarcie umowy sprzedaży, której przedmiotem był samochód P. (...) rocznik 2007, nr nadwozia (...), na który zamówienie złożył P. B., poprzez przyjęcie karty w/w pojazdu seria KP/A. (...) oraz faktury VAT (...) podpisanej przez H. L., po uprzednim wprowadzeniu w błąd przedstawiciela Spółki pokrzywdzonej co do zamiaru i możliwości wywiązania się z jej warunków, tj. wytworzeniu w świadomości osób reprezentujących pokrzywdzoną Spółkę fałszywego obrazu wycinka rzeczywistości przez zapewnienie w/w o rychłym zapłaceniu całej należności, tj. o czyn z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k.

-: przy czym czynu tego D. S. (1) dopuścił się w przed upływem 5 lat od odbycia ponad 6 miesięcy kary pozbawienia wolności do dnia 26.02.2007 roku z kary łącznej 9 lat pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem łącznym Sądu Okręgowego w Bydgoszczy III K 144/05 z dnia 26.05.2006 roku, obejmującym między innymi karę łączną 3 lat pozbawienia wolności orzeczoną wyrokiem Sądu Okręgowego w Bydgoszczy z dnia 26.06.2002 roku między innymi za czyny z art. 286 § 1 k.k. i 297 § 1 k.k.. tj. o czyn z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. zw. z art. 64 § 1 k.k.

VII. w okresie od 1 do 3.04.2008 roku w G. działając wspólnie i w porozumieniu, występując w imieniu (...) sp. z 0.0. z siedzibą w G. przy ul. (...), w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadzili do niekorzystnego rozporządzenia mieniem D. S. (2), w kwocie łącznej 72.400 zł poprzez zawarcie umowy sprzedaży, której przedmiotem był samochód P. (...) rocznik 2007, nr nadwozia (...), któremu wydali kartę pojazdu KP/A. (...) na podstawie faktury VAT nr (...) podpisanej przez H. L., oraz zawarcie umowy współpracy, której przedmiotem było zobowiązanie pokrzywdzonego do świadczenia usług w postaci wynajmu powierzchni reklamowej na samochodzie, za co pokrzywdzony miesięcznie miał otrzymać wynagrodzenie w kwocie 1.000,-zł, po uprzednim wprowadzeniu w błąd pokrzywdzonego co do zamiaru i możliwości wywiązania się z ich warunków, tj. wytworzeniu w świadomości pokrzywdzonego fałszywego obrazu wycinka rzeczywistości zgodnie z którym firmie (...) sp. z 0.0. przysługiwało prawo rozporządzenia przedmiotowym autem oraz zapewnienie w/w o zapłaceniu należności za świadczoną usługę,

tj. o czyn z art. 286 § 1 k.k.

-: przy czym czynu tego D. S. (1) dopuścił się przed upływem 5 lat od odbycia ponad 6 miesięcy kary pozbawienia wolności do dnia 26.02.2007 roku z kary łącznej 9 lat pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem łącznym Sądu Okręgowego w Bydgoszczy III K 144/05 z dnia 26.05.2006 roku, obejmującym między innymi karę łączną 3 lat pozbawienia wolności orzeczoną wyrokiem Sądu Okręgowego w Bydgoszczy z dnia 26.06.2002 roku między innymi za czyny z art. 286 § 1 k.k. i 297 § 1 k.k. tj. o czyn z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k.

VIII. w okresie od listopada do grudnia 2007 roku w G. działając wspólnie i w porozumieniu, występując w imieniu (...) sp. z 0.0. z siedzibą w G. przy ul. (...), w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadzili do niekorzystnego rozporządzenia mieniem S. P. (1), w kwocie łącznej 38.200 zł poprzez zawarcie umowy sprzedaży, której przedmiotem byl samochód P. (...) rocznik 2007, nr nadwozia (...), któremu wydali kartę pojazdu KP/ (...) na podstawie faktury VAT nr (...) podpisanej przez D. S. (1) oraz zawarcie umowy współpracy, której przedmiotem było zobowiązanie pokrzywdzonego do świadczenia usług w postaci wynajmu powierzchni reklamowej na samochodzie, za co pokrzywdzony miesięcznie miał otrzymać wynagrodzenie w kwocie 667,- zł, po uprzednim wprowadzeniu w błąd pokrzywdzonego co do zamiaru i możliwości wywiązania się z ich warunków, tj. wytworzeniu w świadomości pokrzywdzonego fałszywego obrazu wycinka rzeczywistości, tj. zapewnienie w/w o zapłaceniu należności za świadczoną usługę, ewentualnym wykupie auta przez firmę (...) sp. z 0.0. w chwili wypowiedzenia umowy,

tj. o czyn z art. 286 § 1 k.k.

- przy czym czynu tego D. S. (1) dopuścił się w przed upływem 5 lat od odbycia ponad 6 miesięcy kary pozbawienia wolności do dnia 26.02.2007 ^r°ku z kary łącznej 9 lat pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem łącznym Sądu Okręgowego w Bydgoszczy III K 144/05 z dnia 26.05.2006 roku, obejmującym między innymi karę łączną 3 lat pozbawienia wolności orzeczoną wyrokiem Sądu Okręgowego w Bydgoszczy z dnia 26.06.2002 roku między innymi za czyny z art. 286 § 1 k.k. i 297 § 1 k.k. tj. o czyn z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 kk.

a także D. S. (1) o to że:

IX. w dniu 11.06.2008 roku w G., występując w imieniu (...) sp. z 0.0. z siedzibą w G. przy ul. (...), w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) S.A. z siedzibą we W. przy ul. (...), w kwocie łącznej 45.000 zl poprzez zawarcie umowy leasingu nr (...), podpisanej przez siebie, której przedmiotem byl motocykl S. (...) nr rej. (...), nr nadwozia (...) po uprzednim wprowadzeniu w błąd przedstawiciela Spółki pokrzywdzonej co do zamiaru i możliwości wywiązania się z jej warunków, tj. wytworzeniu w świadomości osób reprezentujących pokrzywdzoną Spółkę fałszywego obrazu wycinka rzeczywistości przez zapewnienie w/w o rychłym zapłaceniu należności w 36 ratach, przy czym czynu tego dopuścił się przed upływem 5 lat od odbycia ponad 6 miesięcy kary pozbawienia wolności do dnia 26.02.2007 roku z kary łącznej 9 lat pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem łącznym Sądu Okręgowego w Bydgoszczy III K 144/05 z dnia 26.05.2006 roku, obejmującym między innymi karę łączną 3 lat pozbawienia wolności orzeczoną wyrokiem Sądu Okręgowego w Bydgoszczy z dnia 26.06.2002 roku między innymi za czyny z art. 286 § 1 k.k. i 297 § 1 k.k.. tj. o czyn z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k.

X. w dniu 28.05.2008 roku w E. występując w imieniu (...) sp. z 0.0. z siedzibą w G. przy ul. (...), w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził do niekorzystnego rozporządzenia mieniem PHU (...) s. j. P. K., Z. K. (1), E. K. z siedzibą E. przy ul. (...), w kwocie łącznej 67.999 zł poprzez zawarcie umowy sprzedaży, której przedmiotem był S. (...). rocznik 2008, nr nadwozia (...), odebrany przez P. B. wraz z kartą pojazdu KP (...), po uprzednim wprowadzeniu w błąd przedstawiciela Spółki pokrzywdzonej co do zamiaru i możliwości wywiązania się z jej warunków, tj. wytworzeniu w świadomości osób reprezentujących pokrzywdzoną Spółkę fałszywego obrazu wycinka rzeczywistości przez przedłożenie podrobionego polecenia przelewu dokonanego na konto Spółki pokrzywdzonej nr (...) wskazującego na zapłatę należności kwoty 67.999 zł ^z konta nr (...), przy czym czynu tego dopuścił się przed upływem 5 lat od odbycia ponad 6 miesięcy kary pozbawienia wolności do dnia 26.02.2007 roku z kary łącznej 9 lat pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem łącznym Sądu Okręgowego w Bydgoszczy III K 144/05 z dnia 26.05.2006 roku, obejmującym między innymi karę łączną 3 lat pozbawienia wolności orzeczoną wyrokiem Sądu Okręgowego w Bydgoszczy z dnia 26.06.2002 roku między innymi za czyny z art. 286 § 1 k.k. i297 § i k.k.. , tj. o czyn z art. 286 § 1 k.k. w zb. z art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. zw. z art. 64 § 1 k.k.

XI. w okresie od 29.05.2008 do 12.06.2008 roku w G. występując w imieniu (...) sp. z 0.0. z siedzibą w G. przy ul. (...), w celu osiągnięcia korzyści majątkowej usiłował doprowadzić do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) spółka jawna E. i A. K. z siedzibą w G. przy ul. (...), w kwocie łącznej 95.740 zł poprzez zawarcie umowy sprzedaży, której przedmiotem był samochód K. (...). (...) rocznik 2008, nr nadwozia (...), poprzez przyjęcie karty w/w pojazdu seria KP A. (...) oraz faktur VAT nr (...), po uprzednim dokonaniu zapłaty zaliczki za w/w auto w kwocie 2.000,- zł i wprowadzeniu w błąd przedstawiciela Spółki pokrzywdzonej co do zamiaru i możliwości wywiązania się z jej warunków, tj. wytworzeniu w świadomości osób reprezentujących pokrzywdzoną Spółkę fałszywego obrazu wycinka rzeczywistości przez zapewnienie w/w o rychłym zapłaceniu całej należności, przy czym czynu tego dopuścił się przed upływem 5 lat od odbycia ponad 6 miesięcy kary pozbawienia wolności do dnia 26.02.2007 roku z kary łącznej 9 lat pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem łącznym Sądu Okręgowego w Bydgoszczy III K 144/05 z dnia 26.05.2006 roku, obejmującym między innymi karę łączną 3 lat pozbawienia wolności orzeczoną wyrokiem Sądu Okręgowego w Bydgoszczy z dnia 26.06.2002 roku między innymi za czyny z art. 286 § 1 k.k. i 297 § 1 k.k.. tj. o czyn z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. zw. z art. 64 § 1 k.k.

XII. w okresie od 9 do 12.06.2008 roku w G. występując w imieniu (...) sp. z 0.0. z siedzibą w G. przy ul. (...), w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził do niekorzystnego rozporządzenia mieniem M. J. M., w kwocie łącznej 7.000 zł poprzez zawarcie umowy współpracy, której przedmiotem było zobowiązanie pokrzywdzonego do świadczenia usług przewozu osób i rzeczy za pośrednictwem taksówki z floty (...), podpisanej przez siebie, po uprzednim pobraniu od pokrzywdzonego w/w kwoty tytułem kaucji i wprowadzeniu w błąd pokrzywdzonego co do zamiaru i możliwości wywiązania się z jej warunków, tj. wytworzeniu w świadomości pokrzywdzonego fałszywego obrazu wycinka rzeczywistości przez zapewnienie w/w o zapłaceniu należności za świadczoną usługę, przy czym czynu tego dopuścił się przed upływem 5 lat od odbycia ponad 6 miesięcy kary pozbawienia wolności do dnia 26.02.2007 roku z kary łącznej 9 lat pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem łącznym Sądu Okręgowego w Bydgoszczy III K 144/05 z dnia 26.05.2006 roku, obejmującym między innymi karę łączną 3 lat pozbawienia wolności orzeczoną wyrokiem Sądu Okręgowego w Bydgoszczy z dnia 26.06.2002 roku między innymi za czyny z art. 286 § 1 k.k. i 297 § 1 k.k.. tj. o czyn z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k.

XIII. w dniu 27.05.2008 roku w G. występując w imieniu (...) sp. z 0.0. z siedzibą w G. przy ul. (...), w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził do niekorzystnego rozporządzenia mieniem A. M. prowadzącą Firmę (...), B. ul. (...), w kwocie łącznej 79.500 zł poprzez zawarcie umowy sprzedaży, której przedmiotem był H. (...), rocznik 2008, nr nadwozia (...), odebrany przez A. M.,. wraz z kartą pojazdu KP/A. (...), na podstawie faktury VAT nr (...) oraz noty korygującej nr (...) podpisanych przez H. L., po uprzednim wprowadzeniu w błąd pokrzywdzonej co do zamiaru i możliwości wywiązania się z jej warunków, tj. wytworzeniu w świadomości pokrzywdzonego fałszywego obrazu wycinka rzeczywistości zgodnie z którym firmie (...) sp. z 0.0. przysługiwało prawo rozporządzenia przedmiotowym autem, podczas gdy wskazany samochód zarejestrowany pod numerem (...) stanowił własność firmy (...) sp. j. E. ul. (...), przy czym czynu tego dopuścił się w przed upływem 5 lat od odbycia ponad 6 miesięcy kary pozbawienia wolności do dnia 26.02.2007 roku z kary łącznej 9 lat pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem łącznym Sądu Okręgowego w Bydgoszczy III K 144/05 z dnia 26.05.2006 roku, obejmującym między innymi karę łączną 3 lat pozbawienia wolności orzeczoną wyrokiem Sądu Okręgowego w Bydgoszczy z dnia 26.06.2002 roku między innymi za czyny z art. 286 § 1 k.k. i 297 § 1 k.k.. tj. o czyn z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k.

XIV. w dniu 22.03.2008 roku w występując w imieniu (...) sp. z 0.0. z siedzibą w G. przy ul. (...), w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) COMPANY sp. z 0.0. z siedzibą w T. przy ul. (...), w kwocie łącznej 69.589,- zł poprzez zawarcie umowy sprzedaży, której przedmiotem był samochód S. (...), rocznik 2007, nr nadwozia (...), który odebrał wraz z W. D. (1) wraz z karta w/w pojazdu seria KP/A. (...) po uprzednim wprowadzeniu w błąd przedstawiciela Spółki pokrzywdzonej co do zamiaru i możliwości wywiązania się z jej warunków, tj. wytworzeniu w świadomości osób reprezentujących pokrzywdzoną Spółkę fałszywego obrazu wycinka rzeczywistości przez zapewnienie w/w o zapłaceniu całej należności zgodnie z faktura VAT nr (...) , przy czym czynu tego dopuścił się w przed upływem 5 lat od odbycia ponad 6 miesięcy kary pozbawienia wolności do dnia 26.02.2007 roku z kary łącznej 9 lat pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem łącznym Sądu Okręgowego w Bydgoszczy III K 144/05 z dnia 26.05.2006 roku, obejmującym między innymi karę łączną 3 lat pozbawienia wolności orzeczoną wyrokiem Sądu Okręgowego w Bydgoszczy z dnia 26.06.2002 roku między innymi za czyny z art. 286 § 1 k.k. i 297 § 1 k.k.. , tj. o czyn z art. 286 § 1 k.k. zw. z art. 64 § 1 k.k.

XV. w dniu 9.02.2009 roku w G. w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził do niekorzystnego rozporządzenia mieniem M. L. prowadzącego Przedsiębiorstwo Produkcyjno Handlowo Usługowe (...), G. ul. (...), w kwocie łącznej 120.000 zł poprzez zawarcie umowy sprzedaży, której przedmiotem był M. (...), rocznik 2008, nr nadwozia (...), w związku ze sprzedażą którego przekazał pokrzywdzonemu podrobiony dowód rejestracyjny samochodu seria PC/ (...) wystawiony rzekomo przez UM w G., po uprzednim wprowadzeniu w błąd pokrzywdzonego co do zamiaru i możliwości wywiązania się z jej warunków, tj. wytworzeniu w świadomości pokrzywdzonego fałszywego obrazu wycinka rzeczywistości zgodnie z którym D. S. (1) przysługiwało prawo rozporządzenia przedmiotowym autem, podczas gdy wskazany samochód nie będąc faktycznie zarejestrowany pod numerem (...), stanowił własność firmy (...) z siedzibą w G. ul. (...), przy czym czynu tego dopuścił się w przed upływem 5 lat od odbycia ponad 6 miesięcy kary pozbawienia wolności do dnia 26.02.2007 roku z kary łącznej 9 lat pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem łącznym Sądu Okręgowego w Bydgoszczy III K 144/05 z dnia 26.05.2006 roku, obejmującym między innymi karę łączną 3 lat pozbawienia wolności orzeczoną wyrokiem Sądu Okręgowego w Bydgoszczy z dnia 26.06.2002 roku między innymi za czyny z art. 286 § 1 k.k. i 297 § 1 k.k.. tj. o czyn z art. 286 § 1 k.k. w zb. z art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k.

XVI. w okresie od 23.01.2009 roku do 18.02.2009 roku w W., występując w imieniu Agencji (...) z siedzibą w G. przy ul. (...) , w celu osiągnięcia korzyści majątkowej usiłował doprowadzić do niekorzystnego rozporządzenia mieniem S. & Style z siedzibą w W. przy ul. (...), w kwocie łącznej 120.000 zł poprzez zawarcie umowy najmu nr (...), podpisanej przez siebie, której przedmiotem był samochód marki A. (...), nr rej. (...) J nr nadwozia (...), stanowiący własność firmy (...) sp. z 0.0. po uprzednim wprowadzeniu w błąd przedstawiciela Spółki pokrzywdzonej co do zamiaru i możliwości wywiązania się z jej warunków i zwrotu wskazanego auta, tj. wytworzeniu w świadomości osób reprezentujących pokrzywdzoną Spółkę fałszywego obrazu wycinka rzeczywistości przez zapewnienie w/w o rychłym zapłaceniu należności za wynajem, jednakże zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na zatrzymanie w dniu 18.02.2009 roku, przy czym czynu tego dopuścił się w warunkach recydyw specjalnej podstawowej tj. o czyn z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k.

XVII. w okresie od 28.01.2009 roku do 28.02.2009 roku w W. występując w
imieniu Agencji (...) z siedzibą w G. przy ul.
L. 35/7 , w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził do
niekorzystnego rozporządzenia mieniem S. & Style z siedzibą w W.
przy ul. (...), w kwocie łącznej 130.000 zl poprzez zawarcie umowy
najmu nr 08/01, podpisanej przez siebie, której przedmiotem był samochód
marki A. (...), nr rej. (...) J nr nadwozia
(...), rok produkcji 2007, stanowiący własność firmy (...)
N. (...) sp. z 0.0. po uprzednim wprowadzeniu w błąd przedstawiciela
Spółki pokrzywdzonej co do zamiaru i możliwości wywiązania się z jej warunków i
zwrotu wskazanego auta, tj. wytworzeniu w świadomości osób reprezentujących
pokrzywdzoną Spółkę fałszywego obrazu wycinka rzeczywistości przez
zapewnienie w/w o rychłym zapłaceniu należności za wynajem, przy czym czynu
tego dopuścił się przed upływem 5 lat od odbycia ponad 6 miesięcy kary
pozbawienia wolności do dnia 26.02.2007 roku z kary łącznej 9 lat pozbawienia
wolności orzeczonej wyrokiem łącznym Sądu Okręgowego w Bydgoszczy III K
144/05 z dnia 26.05.2006 roku, obejmującym między innymi karę łączną 3 lat
pozbawienia wolności orzeczoną wyrokiem Sądu Okręgowego w Bydgoszczy z dnia
26.06.2002 roku między innymi za czyny z art. 286 § 1 k.k. i 297 § 1 k.k.. tj. o czyn
z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k.

XVIII, w okresie od czerwca 2008 roku do lutego 2009 roku w G. występując w
imieniu (...) sp. z 0.0. z siedzibą w G. przy ul. (...), w celu
osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził do niekorzystnego rozporządzenia
mieniem A. P., w kwocie łącznej 40.210,53 zł poprzez
zawarcie umowy sprzedaży w dniu 12.12.2007 roku, której przedmiotem był
samochód P. (...) rocznik 2007, nr nadwozia (...),
któremu wydał kartę pojazdu na podstawie faktury VAT podpisanej przez siebie
oraz zawarcie umowy współpracy, której przedmiotem było zobowiązanie
pokrzywdzonego do świadczenia usług w postaci wynajmu powierzchni
reklamowej na samochodzie, za co pokrzywdzony miesięcznie miał otrzymać
wynagrodzenie w kwocie 677,- zl, po uprzednim wprowadzeniu w błąd
pokrzywdzonego co do zamiaru i możliwości wywiązania się z ich warunków, tj.
wytworzeniu w świadomości pokrzywdzonego fałszywego obrazu wycinka
rzeczywistości, tj. zapewnienie w/w o zapłaceniu należności za świadczoną usługę,
ewentualnym wykupie auta przez firmę (...) sp. z 0.0. w chwili
wypowiedzenia umowy, przy czym czynu tego dopuścił się przed upływem 5 lat od
odbycia ponad 6 miesięcy kary pozbawienia wolności do dnia 26.02.2007 roku z
kary łącznej 9 lat pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem łącznym Sądu
Okręgowego w B. III K 144/05 z dnia 26.05.2006 roku, obejmującym
między innymi karę łączną 3 lat pozbawienia wolności orzeczoną wyrokiem Sądu Okręgowego w Bydgoszczy z dnia 26.06.2002 roku między innymi za czyny z art. 286 § 1 k.k. i 297 § 1 k.k. tj. o czyn z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k.

a nadto D. S. (1) i H. L. o to, że:

XIX. w okresie od 18.03.2008 roku do 31.03.2008 r. w G., działając wspólnie i w porozumieniu występując w imieniu (...) sp. z 0.0. z siedzibą w G. przy ul. (...), w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadzili do niekorzystnego rozporządzenia mieniem W. D. (2) w kwocie 83.600,- zł poprzez zawarcie umowy sprzedaży, której przedmiotem był samochód S. (...), rocznik 2007, nr nadwozia (...), odebrany przez W. D. (1), na podstawie uprzednio sporządzonego pełnomocnictwa przez H. L. w imieniu (...) Sp. z o.o. wraz z kartą pojazdu KP/A. (...), na podstawie faktury VAT nr (...) podpisanej przez H. L., oraz obiecując zawarcie umowy współpracy, której przedmiotem było zobowiązanie pokrzywdzonego do świadczenia usług, w postaci wynajmu powierzchni reklamowej na samochodzie, za co pokrzywdzony miesięcznie miał otrzymywać wynagrodzenie w kwocie 1400 zł, po uprzednim wprowadzeniu w błąd pokrzywdzonego co do zamiaru i możliwości wywiązania się z warunków zaciągniętych zobowiązań, tj. wytworzeniu w świadomości pokrzywdzonego fałszywego obrazu wycinka rzeczywistości zgodnie z którym firmie (...) Sp. z o.o. przysługiwało prawo rozporządzania przedmiotowym autem, tj. o czyn z art. 286 § 1 k.k.

-: przy czym czynu tego D. S. (1) dopuści się przed upływem 5 lat od odbycia ponad 6 miesięcy kary pozbawienia wolności do dnia 26.02.2007 roku z kary łącznej 9 lat pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem łącznym Sądu Okręgowego w Bydgoszczy III K 144/05 z dnia 26.05.2006 roku, obejmującym między innymi karę łączną 3 lat pozbawienia wolności orzeczoną wyrokiem Sądu Okręgowego w Bydgoszczy z dnia 26.06.2002 roku między innymi za czyny z art. 286 § 1 k.k. i 297 § 1 k.k. tj. o czyn z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k.

przy zastosowaniu art. 4§1 k.k., na podstawie przepisów Kodeksu karnego w brzmieniu z 30.06.2015 r.

I. uznaje oskarżonego D. S. (1) za winnego czynów zarzucanych mu w punktach I, II, IV, V, VI, VII, XI, XIII, XIV, XV, XIX aktu oskarżenia i za to na podstawie art. 286§1 k.k., przy zastosowaniu art. 14§1 k.k. i art. 91§1 k.k. wymierza mu karę 5 (pięciu) lat pozbawienia wolności;

II. uznaje oskarżonego D. S. (1) za winnego czynów zarzucanych mu w punktach III i X aktu oskarżenia i za to na podstawie art. 286§1 k.k. w zw. z art. 11§3 k.k. przy zastosowaniu art. 14§1 k.k. i art. 91§1 k.k. wymierza mu karę roku i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;

III. na podstawie art. 85 k.k., 86§1 k.k. łączy orzeczone wobec oskarżonego D. S. (1) w punktach I-II wyroku kary pozbawienia wolności i wymierza mu karę łączną 6 (sześciu) lat pozbawienia wolności;

IV. na podstawie art. 63§1 k.k. zalicza oskarżonemu D. S. (1) na poczet orzeczonej w punkcie III wyroku kary łącznej pozbawienia wolności okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie w okresie od 18 lutego 2009 r. do 18.07.2009 r.;

V. uniewinnia oskarżonego D. S. (1) od popełnienia czynów zarzucanych mu w punktach VIII, IX, XII, XVI, XVII i XVIII aktu oskarżenia;

VI. uznaje oskarżoną H. L. za winną czynów zarzucanych jej w punktach I, II, IV, V, VI, VII oraz XIX aktu oskarżenia i za to na podstawie art. 286§1 k.k. przy zastosowaniu art. 14§1 k.k. i art. 91§1 k.k. wymierza jej karę 3 (trzech) lat i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;

VII. uznaje oskarżoną H. L. za winną czynu zarzucanego jej w punkcie III aktu oskarżenia i za to na podstawie art. 286§1 k.k. w zw. z art. 11§3 k.k. przy zastosowaniu art. 14§1 k.k. wymierza jej karę roku i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;

VIII. na podstawie art. 85 k.k., 86§1 k.k. łączy orzeczone wobec oskarżonej H. L. w punktach VI-VII wyroku kary pozbawienia wolności i wymierza jej karę łączną 4 (czterech) lat pozbawienia wolności;

IX. uniewinnia oskarżoną H. L. od popełnienia czynu zarzucanego jej w punkcie VIII aktu oskarżenia;

X. na podstawie art. 46§1 k.k. zobowiązuje oskarżonego D. S. (1) do częściowego naprawienia szkody wyrządzonej przestępstwami poprzez zapłatę na rzecz A. M. kwoty 79.500 zł (siedemdziesięciu dziewięciu tysięcy pięciuset złotych), na rzecz M. L. kwoty 120.000 zł (stu dwudziestu tysięcy złotych);

XI. na podstawie art. 46§1 k.k. zobowiązuje oskarżonych D. S. (1) i H. L. solidarnie do częściowego naprawienia szkody wyrządzonej przestępstwami poprzez zapłatę na rzecz D. B. kwoty 72.400 zł (siedemdziesięciu dwóch tysięcy czterystu złotych), na rzecz (...) S.A. we W. kwoty 123.196,86 zł (stu dwudziestu trzech tysięcy stu dziewięćdziesięciu sześciu 86/100 złotych);

XII. na podstawie art. 627 k.p.k. zasądza od oskarżonych na rzecz oskarżycielki posiłkowej B. K. (2) solidarnie kwotę 1512 zł (tysiąc pięćset dwanaście złotych) tytułem zwrotu kosztów ustanowienia pełnomocnika z wyboru;

XIII. na podstawie art. 626 § 1 k.p.k., art. 627 k.p.k., art. 633 k.p.k. obciąża oskarżonych D. S. (1) i H. L. kosztami postępowania w częściach ich dotyczących.

Sygn. akt: II K 60/11

UZASADNIENIE

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

D. S. (1) w maju 2007 r. założył spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością pod nazwą (...). Prezesem Zarządu tej spółki została jego żona H. L., D. S. (1) pełnił natomiast funkcję Zastępcy Prezesa Zarządu –Dyrektora Zarządzającego Spółką. Spółka została zarejestrowana w G. przy ul. (...).

/dowody: wydruk z KRS k. 1154-1156/

D. S. (1) w ramach prowadzonej działalności gospodarczej wynajął biuro przy ulicy (...) w G.. Postanowił stworzyć flotę pojazdów jednej marki, która miałaby z jednej strony pełnić rolę quasi taksówek, przewożąc klientów firmy, z drugiej zaś – zarabiać na reklamach umieszczanych na pojazdach należących do korporacji. Koncepcja marki pojazdów zmieniała się z upływem czasu. D. S. (1) początkowo chciał stworzyć flotę z pojazdów S., później P., wreszcie H..

W celu realizacji tego zamysłu H. L. nawiązała kontakt z M. M. (1), właścicielem firmy (...), zajmującej się oklejaniem samochodów. Firma (...) okleiła kilka samochodów marki P. (...) reklamami firmy (...) sygnalizującymi możliwość oklejenia pojazdów reklamami innych firm. Oklejono również dwa pojazdy marki S. (...). M. M. (1) prowadził rozmowy zarówno z D. S. (3), jak i z H. L.. Oboje byli zorientowani w interesach prowadzonej firmy.

W ramach podziału obowiązków D. S. (1) przeważnie prowadził rozmowy z klientami, natomiast H. L. zajmowała się księgowością, podpisywała też dokumenty z ramienia spółki.

Spółka (...) zatrudniała jednego pracownika – P. B..

(...) spółki (...) prowadziła firma (...) Kancelaria Doradztwa (...) z siedzibą w G.. Dokumenty dostarczali księgowym D. S. (1) i H. L..

/dowody: wyjaśnienia oskarżonego k. 880-893, 917, 1370-1376, 2947-2952, 3048-3061

wyjaśnienia oskarżonej k. 995-1010, 1079-1083

zeznania M. M. (1) k. 1244-1248, 5168-5170

zeznania I. K. k. 767-769. (...)

zeznania B. K. (3) k. 770-772, 4045-4049

dokumentacja załącznik nr 4/

S. P. (1) dowiedział się o istnieniu firmy (...) w listopadzie 2007 r. Zdecydował się na zakupienie w systemie ratalnym samochodu, który miał zostać oklejony reklamami firmy (...). Z tytułu wożenia reklam S. P. (1) miał otrzymywać wynagrodzenie. S. P. (1) nabył od firmy (...) w systemie ratalnym pojazd marki P. (...). Zarejestrował samochód i podpisał umowę o współpracy z 8.12.2007 r, na mocy której miał otrzymywać co miesiąc kwotę 667 zł. Wynagrodzenie to chciał przeznaczyć na spłatę kredytu. Do czerwca 2008 r. otrzymywał co miesiąc kwotę 600 zł. Od lipca 2008 r. S. P. (1) nie otrzymywał wynagrodzenia. D. S. (1) tłumaczył to złą sytuacją finansową firmy.

Firma (...) uczestniczyła w rozmaitych przedsięwzięciach na terenie T.. Między innymi pojazdy marki H. woziły wykonawców występujących w trakcie Juwenaliów (...) G. 2008.

D. S. (1) postanowił również zorganizować festiwal muzyczny pod nazwą B. S. F.. Po konsultacji z M. M. (1) zaprosił szereg gwiazd, między innymi D. C. (1). Warunkiem wystąpienia artystów na koncercie B. S. było dokonanie zapłaty kwoty około 90.000 EUR. Ponieważ D. S. (1) nie uregulował należności, C. poinformował pozostałych wykonawców, że impreza jest nieaktualna i żaden artysta nie pojawił się pierwszego dnia festiwalu. D. S. (1) zapłacił M. M. (1) zaległą fakturę za druk materiałów promocyjnych na festiwal i poprosił go, by namówił artystów na przyjazd. M. M. (1) zażądał zapłaty z góry, jednak D. S. (1) mimo obietnic nie uregulował należności. Dlatego też artyści nie przyjechali na festiwal. Impreza zakończyła się fiaskiem finansowym.

/dowody: zeznania S. P. (1) kl. 613-614, 784-788, 3970-3972, 5037-5040

wyjaśnienia oskarżonego k. 880-893

dokumentacja k. 617-626; załącznik nr 9/

Analogiczną umowę jak S. P. (1) zawarł z firmą (...). W dniu 12.12.2007 r. zawarł on umowę o współpracy i umowę kupna samochodu. W lutym 2008 r. otrzymał samochód. Otrzymał również kilka rat miesięcznych z tytułu reklamy na samochodzie, mimo że de facto reklama taka nie została na pojeździe umieszczona. D. S. (1) informował A. P., że wciąż szuka reklamodawców. Od lipca 2008 r. spółka (...) zaprzestała płatności z tytułu reklamy, zaś po jakimś czasie biuro zostało zamknięte.

/dowody: zeznania A. P. k. 2064-2066, 3904-3905

dokumentacja k. 2072-2095/

W marcu 2008 r. D. S. (1) prowadził pertraktacje z firmą (...) w G. odnośnie zakupu pojazdów marki S. (...). W dniu 19 marca 2008 r. D. S. (1) przyszedł do salonu i pobrał za pokwitowaniem kartę pojazdu S. (...) poj. 1.6 benzyna wraz fakturą VAT na kwotę 54.800 zł z terminem płatności 2.04.2008 r. oraz kartę pojazdu S. (...) poj. 1.9 (...) wraz z fakturą VAT. H. L. pokwitowała odbiór tych dokumentów.

W dniu 27 marca 2008 r. D. S. (1) zawarł z D. B. umowę sprzedaży samochodu S. (...), który miał pochodzić z salonu (...). D. B. zaciągnął na zakup pojazdu kredyt, z którego środki zasiliły konto firmy (...). Mimo to D. S. (1) i H. L. nie przekazali uzyskanych pieniędzy na rzecz dealera. D. B. zarejestrował w Urzędzie Miejskim pojazd S. (...) na swoje nazwisko na podstawie dokumentów przekazanych przez dealera.

D. S. (1) przedłożył w firmie (...) podrobione dowody przelewów internetowych, jednakże przedstawiciele firmy odmówili wydania samochodów z uwagi na brak wpływu środków na konto firmy.

Tym samym D. B. nie mógł odebrać samochodu, za który zapłacił. Był jednocześnie zobowiązany do spłaty zaciągniętego kredytu.

/dowody: zeznania T. K. k. 208-211, 300-301, 1400-1402, 3961-3962, 5170-5172

zeznania K. D. (1) k. 302-303, 3902-3903Poi

zeznania D. B. k. 317-318, 3964

dokumentacja k. 212-221, 320-336/

D. S. (2) dowiedział się od znajomych o możliwości zakupu pojazdu przez firmę (...). Po uzyskaniu tej informacji udał się wraz z żoną do biura firmy przy ul. (...), gdzie dowiedział się, że może zakupić na raty samochód P. (...), po czym samochód zostanie oklejony reklamami, za co D. S. (2) miał otrzymywać co miesiąc 1000 zł.

W dniu 31.03.2008 r. firma (...) Sp. z o.o. z siedzibą w G. wystawiła fakturę VAT nr (...) na sprzedaż pojazdu P. (...) z terminem płatności do 7.04.2008 r. W chwili wystawienia faktury D. S. (1) przekazał firmie (...) promesę kredytową na nazwisko D. S. (4). Na podstawie tejże promesy przedstawiciel firmy wydał firmie (...) dokumenty niezbędne do zarejestrowania pojazdu.

W dniu 1.04.2008 r. D. S. (2) ponownie zjawił się w biurze firmy (...), gdzie przyjął go D. S. (1). D. S. (2) podpisał umowę o kompleksowej obsłudze pojazdu, umowę o współpracy oraz ogólne warunki ekspozycji reklamy. D. S. (1) wystawił mu fakturę Vat na zakup samochodu P. (...) o wartości 72.400 zł brutto. D. S. (2) otrzymał również wyciąg ze świadectwa homologacji. Do zakupu samochodu potrzebny był jedynie dowód osobisty. D. S. (1) zaproponował również pomoc w uzyskaniu kredytu na samochód. Pojazd miał być do odbioru za około 3 tygodnie.

Po podpisaniu dokumentów D. S. (2) udał się do Urzędu Miejskiego w G., gdzie zarejestrował na siebie pojazd i otrzymał tablice o wyznaczniku (...). N. porozumiał się z K. O., współpracownicą biura pośrednictwa kredytowego należącego do B. K. (2) i w biurze firmy (...) w G. podpisał dokumenty niezbędne do uzyskania kredytu. D. S. (2) uzyskał kredyt i zaczął go spłacać. Nie otrzymał jednak od D. S. (1) zamówionego samochodu. Po jakimś czasie kontakt z D. S. (3) się urwał.

Mimo otrzymania pieniędzy z udzielonego D. S. (4) kredytu D. S. (1) nie przekazał tych pieniędzy firmie (...) na poczet ceny samochodu, zaś firma (...) odmówiła wydania pojazdu do czasu zapłaty ceny.

Ostatecznie D. S. (2) zwrócił firmie (...) dokumenty pojazdu. Pojazd został sprzedany innemu klientowi.

/dowody: zeznania D. S. (4) k. 550-553, 580-582, 650-651, 823-827, 3970, 5188-5189

zeznania P. S. k. 561-563, 830-834, 3969-3970, 5305

zeznania E. S. k. 688-689, 3889-3902

zeznania K. O. k. 686-687, 5391-5392

dokumentacja k. 653-680; załączniki nr 10 i 11/

Ofertą firmy (...) zainteresował się również W. D. (1). Wyraził chęć zakupu od firmy (...) samochodu i zawarcia umowy o współpracy polegającej na wożeniu na samochodzie reklam.

D. S. (1) w dniu 14.03.2008 r. skontaktował się telefonicznie z dealerem marki S. – spółką (...) z siedzibą w T., pytając, czy firma dysponuje pojazdem S. (...) w kolorze czarnym w wersji S. z silnikiem diesla. Po uzyskaniu odpowiedzi twierdzącej poprosił o zarezerwowanie samochodu.

15.03.2008 r. D. S. (1) zjawił się w siedzibie spółki i poinformował, że występuje w imieniu spółki (...). Ustalono cenę pojazdu na 69.589 zł. Płatność miała nastąpić na konto spółki (...) w terminie do 21 marca 2008 r. Fakturę wystawił M. Z., który obsługiwał D. S. (1) tego dnia. Pojazd miał być przygotowany do wydania na 22.03.2008 r.

W dniu 17.03.2008 r. W. D. (1) zawarł z firmą (...) umowę kupna samochodu marki S. (...) za kwotę brutto 83.600 zł. Środki na zakup pojazdu pochodziły z kredytu udzielonego przez S. C. Bank. W. D. (1) nie podpisał przy zakupie samochodu umowy o współpracy z firmą (...), gdyż D. S. (1) tłumaczył mu, że musi przygotować dla niego specjalny formularz.

Na początku kwietnia W. D. (1) pojechał ze swoim bratem P. D. do T. w celu odbioru pojazdu. Dysponował wystawionym przez H. L. upoważnieniem do odbioru samochodu. Pracownica spółki (...) nie sprawdziła, czy wpłynęła należność za ten pojazd i wydała W. D. (1) pojazd wraz z dokumentacją. W. D. (1) zarejestrował pojazd. W dowodzie rejestracyjnym jako współwłaściciel wpisany został S. C. Bank.

Na przełomie maja i czerwca 2008 r. pracownicy firmy (...) zorientowali się, że na koncie spółki brakuje płatności za pojazd sprzedany firmie (...). Przedstawiciele spółki próbowali wyjaśnić tę sytuację, jednak ze strony (...) przekazywano sprzeczne ze sobą informacje, a to, że należność została uregulowana i należy ją sprawdzić na rachunku, a to, że mogła zostać omyłkowo przelana na inne konto, wreszcie, że bank finansujący zakup dla (...) nie przekazał pieniędzy na rachunek spółki. Należność za samochód nigdy nie została uregulowana.

W. D. (1) użytkował kupiony od (...) pojazd, jednakże mimo wielokrotnych monitów osobistych i pisemnych D. S. (1) i firma (...) nie wywiązała się z obietnicy zawarcia umowy o współpracy.

/dowody: zeznania K. B. k. 1159-1163, 4039-4040

zeznania M. Z. k. 1200-1201, 4040-4041

zeznania M. P. k. 1202-1203, 3903-3904

zeznania W. D. (1) k.3391-3392, 3452-3454, 3962-3964

zeznania P. D. k. 3459, 3905

dokumentacja k. 1164-1166, 3385-3390, 3398-3400, 3408-3425/

W kwietniu 2008 r. A. M. zamieszkała w B. przez swojego chłopaka R. P. poznała D. S. (1). Ponieważ nosiła się z zamiarem kupna samochodu, uzgodniła z D. S. (3), że kupi za pośrednictwem firmy (...) samochód H. (...). D. S. (1) pokazał A. M. taki samochód, którym przyjechał do B..

27.05.2008 r. A. M. zawarła ze spółką (...) umowę kupna samochodu H. (...) nr nadwozia (...) za kwotę 79500 zł. A. M. zaciągnęła kredyt na zakup tego pojazdu. D. S. (1) przekazał jej dokumenty niezbędne do rejestracji pojazdu: świadectwo homologacji, fakturę podpisaną przez H. L., kartę pojazdu. Na podstawie tych dokumentów A. M. zarejestrowała samochód. D. S. (1) przywiózł jej samochód. Pojazd był już zarejestrowany. Po jakimś czasie D. S. (1) zwrócił się do A. M. z prośbą, by pożyczyła mu samochód H., gdyż rozbił własne auto. A. M. pożyczyła D. S. (1) samochód, który ten użytkował do około 25 czerwca 2008 r. N. A. M. ponownie pożyczyła D. S. (1) przedmiotowy pojazd latem 2008 r. D. S. (1) twierdził, że potrzebny mu jest samochód kombi, gdyż przemierza długie trasy. A. M. wielokrotnie próbowała się z nim kontaktować. Wreszcie pod koniec sierpnia 2008 r. pojechała do biura firmy (...) w G.. D. S. (1) proponował jej, że za te same pieniądze załatwi jej lepszy samochód. Obiecał wystawić jej korektę zerującą poprzednią fakturę. Stwierdził, że może jej oddać pożyczony samochód, radził jednak, by się zastanowiła, bo za te same pieniądze może mieć lepsze auto. A. M. zdecydowała się na propozycję D. S. (1), zaznaczając jednak, że chce mieć nowy samochód w ciągu tygodnia, w przeciwnym razie rezygnuje. Ponieważ D. S. (1) nie wywiązał się ze zobowiązania, A. M. zażądała zwrotu samochodu lub kwoty całości kredytu. D. S. (1) przekazał jej 1350 zł na jedną ratę i poprosił, by ustaliła całkowitą wartość kredytu na 27.10.2008 r., wówczas spłaci kredyt. Mimo deklaracji D. S. (1) nie spłacił kredytu ani nie zwrócił A. M. samochodu.

W rzeczywistości D. S. (1) otrzymał pojazd H. (...) w użytkowanie od dealera marki H. (...) z E. na podstawie umowy najmu, a następnie „sprzedał” go A. M.. D. S. (1) wyrażał wprawdzie chęć zakupu tego pojazdu, zaś dealer wystawił na tę okoliczność fakturę, jednak transakcja nie doszła do skutku z uwagi na brak płatności i faktura została w całości skorygowana. W dniu 4 sierpnia 2008 r. samochód został sprzedany innemu klientowi.

Gdy A. M. w październiku 2008 r. kupowała w E. w firmie (...) inny samochód, towarzyszący jej R. P. dowiedział się od właściciela firmy, że D. S. (1) zwrócił pojazd „sprzedany” A. M. do salonu, który sprzedał go innej osobie.

/dowody: zeznania A. M. k. 937-941, 3369-3372

zeznania R. P. k. 3366-3368

dokumentacja k. 947; załącznik nr 14

pismo k. 952

zeznania R. W. k. 5466-5467/

B. K. (1) jest pośrednikiem kredytowym, prowadziła firmę (...) w G. przy ul. (...). Od jesieni 2007 r. B. K. (1) współpracowała z D. S. (3) przy pozyskiwaniu kredytów dla klientów, którzy chcieli kupić samochody od firmy (...). D. S. (1) chwalił się B. K. (2), że ma duże upusty na samochody u dealerów.

B. K. (1) pośredniczyła w udzieleniu co najmniej kilkunastu kredytów dla klientów D. S. (1). W trakcie współpracy zagadnęła D. S. (1) o możliwość zakupu samochodu na własny użytek po flotowej cenie. Wahała się między zakupem samochodu S. (...) i K. (...). Ostatecznie zdecydowała się na samochód marki K.. D. S. (1) zaoferował jej zakup samochodu K. (...) za kwotę 85.000 zł, przy czym salonowa cena takiego pojazdu wynosiła 103.900 zł.

W dniu 30.04.2008 r. B. K. (1) przelała na konto firmy (...) w (...) kwotę 42.500 zł. Pieniądze wróciły na jej konto, gdyż wpisała w przelewie stary adres firmy (...), tj. ul. (...). Wówczas D. S. (1) poprosił B. K. (2), żeby przelała mu pieniądze na jego konto osobiste w (...) S.A., gdyż on już wpłacił pieniądze do K.. D. S. (1) twierdził, że bierze z K. dwa samochody za gotówkę, a dwa w kredycie. Tego samego dnia B. K. (1) przelała mu jeszcze pieniądze w kwocie 16.000 zł. D. S. (1) zarzekał się, że samochód będzie do odbioru w ciągu 2 tygodni. Potem przez miesiąc zwodził B. K. (2), że samochód już jest, jednak „mennica” wydała nie te dokumenty.

D. S. (1) udał się do salonu (...) w G. i wyraził chęć zakupu samochodów K. (...) oraz K. (...). D. S. (1) poinformował, że firma (...) będzie pośredniczyć w kredytowaniu zakupu pojazdu K. (...). W dniu 6.06.2008 r. D. S. (1) przyszedł do firmy (...) i chciał pożyczyć 10.000 zł. B. K. (1) powiedziała, że może przelać 10.000 zł na jego konto, jednak nie jako pożyczkę ale jako przedpłatę na samochód.

Ponadto na początku czerwca 2008 r. B. K. (1) wpłaciła za D. S. (1) kwotę 2857 zł na konto (...) za ubezpieczenie samochodu marki P. (...) za państwa Zadka (rodziców D. S. (1)).

D. S. (1) po dłuższym czasie i ponagleniach ze strony dealera wpłacił zaliczkę na zakup samochodu K. (...) w kwocie 2000 zł.

Po kilku dniach otrzymał od dealera komplet dokumentów niezbędnych do rejestracji wystawionych na firmę (...). Na fakturze widniała adnotacja, że pojazd zostanie wydany po zapłacie całości ceny, która wynosiła 93.740 zł.

12 czerwca 2008 r. D. S. (1) przyjechał do biura B. K. (2) z dokumentami samochodu K. (...) (karta pojazdu, świadectwo homologacji i błędnie wystawioną fakturę VAT). D. S. (1) dał również B. K. (2) dowód KP nr (...) na kwotę 21.757 zł. Powiedział jej, że musi wystawić fakturę na kwotę 103.900 zł, bo tyle zapłacił w K. i od tego dopiero później dostaje zwrot, ale nie może sprzedać samochodu za mniej niż kupił.

Tego dnia B. K. (1) wpłaciła na osobiste konto D. S. (1) pozostałą kwotę za samochód, tj. 13.643 zł.

B. K. (1) zarejestrowała samochód w Urzędzie Miasta w W..

16 czerwca 2008 r. D. S. (1) przywiózł B. K. (2) fakturę wystawioną przez H. L.. Od tego czasu przestał się kontaktować z B. K. (2).

Gdy B. K. (1) chciała odebrać samochód z salonu, okazało się, że D. S. (1) wpłacił jedynie kwotę 3000 zł na poczet ceny samochodu zamówionego przez B. K. (2) i poinformował salon, że pozostała cena za ten samochód będzie pochodziła z kredytu.

B. K. (1) nie odzyskała pieniędzy ani nie otrzymała zamówionego samochodu. Procesowała się z dealerem w sprawie jego wydania, jednak ostatecznie proces wygrał dealer. Samochód został sprzedany innemu klientowi.

/dowody: zeznania B. K. (2) k. 387-389, 443-444, 463-464, 855-861, 3965-3966, 5173-5176

zeznania K. D. (2) k. 415-416, 3966, 5305

zeznania A. K. k. 438, 3966, 5190

zeznania K. P. k. 440, 3967-3968

dokumentacja k. 390-410/

W dniu 21 maja 2008 r. D. S. (1) zatelefonował od salonu sprzedaży firmy PHU (...) s.j. P. K., Z. K. (1), E. K. z siedzibą w E.. Zapytał kierownika salonu (...), czy firma posiada do sprzedaży samochód marki S. (...) w kolorze czarnym z kompletem dokumentów do rejestracji. Następnego dnia w salonie zjawił się mężczyzna nazwiskiem P. B., który przedstawił się jako pracownik D. S. (1) i poprosił o dokumenty samochodu, którego dotyczyła rozmowa telefoniczna. A. W. odmówił wydania dokumentów bez kontaktu z właścicielem firmy i podpisania umowy na zakup samochodu. Pracownik firmy (...) w obecności A. W. zadzwonił do D. S. (1). A. W. przekazał mu wymogi odnośnie podpisania umowy. D. S. (1) podpisał umowę, opatrzył pieczęcią firmową i przesłał mailem A. W.. Umowa zawierała zastrzeżenie własności samochodu do chwili uiszczenia ceny. Wówczas A. W. wydał P. B. dokumenty niezbędne do rejestracji pojazdu S. (...), nr nadwozia (...).

W. K. (1) dowiedział się od kolegi z pracy, D. B., że firma (...) oferuje zakup na raty samochodu określonej marki, a następnie w zamian za oklejenie samochodu reklamą i pracę w charakterze taksówkarza możliwe będzie spłacanie rat za samochód i dodatkowy zarobek. W. K. (1) za środki pochodzące z kredytu zawarł w dniu 15 maja 2008 r. z firmą (...) umowę kupna samochodu S. (...), nr nadwozia (...) (czyli pojazdu zamówionego w (...) K.). Kwota kredytu udzielonego W. K. (2) została przelana na konto spółki (...). Z tytułu sprzedaży samochodu H. L. wystawiła W. K. (2) fakturę na kwotę 69.550 zł.

A. W. skontaktował się po kilku dniach telefonicznie z D. S. (3) i uzyskał informację, że przyjedzie do E. z tablicami rejestracyjnymi i potwierdzeniem przelewu.

Przedstawiciel spółki (...) przyjechał do E. wraz z W. K. (1) i okazał A. W. podrobione potwierdzenie złożenia przelewu na kwotę 67.999 zł na konto firmy (...) z dnia 28.05.2008 r. W związku z tym A. W. wydał samochód. Pojazd ten przedstawiciel spółki (...) przekazał W. K. (2). W. K. (1) pokwitował też odbiór pojazdu. D. S. (1) zataił przed W. K. (2) fakt nieuiszczenia na rzecz (...) K. należności za samochód.

Następnego dnia P. K. poinformował A. W., że pieniądze nie wpłynęły. A. W. zadzwonił do D. S. (1) z prośbą o wyjaśnienie. D. S. (1) prezentował zaskoczenie tą sytuacją. A. W. skontaktował się telefonicznie z Bankiem (...), gdzie uzyskał informację, że z podanego rachunku w dniach 28-31 maja 2008 r. nie została dokonana żadna operacja.

W. K. (1) ostatecznie nie podjął pracy na rzecz (...) z uwagi na brak zleceń ze strony spółki.

/dowody: zeznania A. W. k. 95-97, 119-120, 170-171, 174-175, 1972-1973, 4042-4043

zeznania W. K. (1) k. 132, 1989-1992, 3968-3969, 5190-5191

kopia umowy k. 100-101

wydruk potwierdzenia przelewu k. 102

kopia faktury k. 104

dokumentacja załączniki nr 6 i nr 13/

W związku z planowanym rozwojem floty taksówek w maju 2008 r. firma (...) zamieściła ogłoszenie w prasie, że poszukuje kandydatów na kierowców. Na ogłoszenie to odpowiedział M. M. (2). Otrzymał od firmy informację o spotkaniu organizacyjnym. Na spotkaniu D. S. (1) przedstawił kandydatom na kierowców cele i strategię firmy, nakreślił warunki umowy. Poinformował, że przy zawieraniu umowy należy wpłacić kaucję 7000 zł jako zabezpieczenie na wypadek uszkodzenia użytkowanego przez kierowcę pojazdu. Kaucja miała podlegać zwrotowi z chwilą rozwiązania umowy o współpracy M. M. (2) zdecydował się na podjęcie współpracy i 9.06.2008 r. podpisał umowę o współpracy z (...) Sp. z o.o. oraz wpłacił kaucję w kwocie 7000 zł. Przy podpisaniu umowy D. S. (1) powiedział mu, że otrzyma pojazd do użytkowania w ciągu około miesiąca.

Zgodnie z zawartą na 3 lata umową firma (...) miała przekazać M. M. (2) w użytkowanie fabrycznie nowy samochód marki S. (...) R.. W pojeździe miały zostać zamontowane urządzenia multimedialne służące do prezentacji reklam pasażerom pojazdu. M. M. (2) zobowiązał się do przekazywania na rzecz (...) 30% wynagrodzenia pobieranego z tytułu świadczenia usług taksówkowych.

W późniejszym czasie D. S. (1) informował M. M. (2), że termin wydania pojazdu wydłuża się z przyczyn technicznych. Ostatecznie kontakt z firmą (...) się urwał. M. M. (2) nie odzyskał wpłaconej kaucji.

/dowody: zeznania M. M. (2) k. 482, 3972, 5191-5192

dokumentacja k. 484-491; załącznik nr 8/

D. S. (1) i H. L., działając w imieniu spółki (...), zawarli z (...) S.A. z siedzibą we W. dwie umowy leasingowe. Pierwsza umowa nr (...) z dnia 11.06.2008 r. dotyczyła leasingu motocykla S. (...) o nr rej. (...) o wartości 45.500 zł brutto. Druga umowa leasingowa nr (...) z dnia 14.07.2008 r. dotyczyła samochodu marki M. (...) o nr rej. (...) o wartości 131.000 zł brutto.

Na umowie dotyczącej motocykla podpisał się D. L., zaś na umowie dotyczącej samochodu M. – H. L..

Spółka (...) zapłaciła dwie raty leasingowe za motocykl S., nie zapłaciła natomiast ani jednej raty za samochód M. (...). Dlatego też obie umowy leasingowe zostały rozwiązane ze skutkiem na dzień 24.10.2008 r., zaś leasingodawca zażądał od spółki zwrotu przedmiotów leasingu.

/dowody: zeznania M. M. (3) k. 3-6, 5389-5390

zeznania D. P. k. 5393-5394

kopie dokumentacji k. 8-22

dokumentacja załącznik nr 12/

M. L. poznał D. S. (1) w styczniu 2009 r., kiedy chciał kupić samochód (busa) i odwiedzał komisy samochodowe. D. S. (1) nawiązał z nim rozmowę. M. L. miał problemy z uzyskaniem kredytu. D. S. (1) zaoferował mu kupno pojazdu marki M. (...) z roku 2008, którego zdjęcia miał w laptopie. Samochód miał się znajdować za granicą. D. S. (1) okazał M. L. fakturę kupna pojazdu od J. C. wystawioną na D. S. (1) jako osobę fizyczną. Samochód miał kosztować 120.000 zł. Stronami umowy byli D. S. (1) oraz firma (...). M. L. przekazał D. S. (1) w gotówce 48.000 zł, zaś na pozostałą część ceny zaciągnął kredyt w S. C. Banku na kwotę 72.000 zł. M. L. przekazał D. S. (1) dokumenty swojej firmy celem załatwienia kredytu. D. S. (1) miał mu przekazać samochód po wpływie pieniędzy z banku. W trakcie rozmów i spotkań handlowych D. S. (1) towarzyszyła H. L..

Podczas załatwiania kredytu dla M. L. D. S. (1) posłużył się podrobionym pozwoleniem czasowym na nazwisko M. L., gdzie jako współwłaściciel wpisany był S. C. Bank. Pojazd rzekomo został zarejestrowany i posiadał nr rejestracyjny (...). W rzeczywistości pojazd o tym numerze VIN w tym okresie czasu nie był zarejestrowany. Pojazd ten stanowił własność (...) . H. (...) z siedzibą w G. przy ul. (...), należącej do T. i D. S. (5). Przedmiotowy pojazd w marcu 2009 r. został wystawiony do sprzedaży bez rejestracji na terenie firmy (...) w G. przy ul. (...).

D. S. (1) 10 lub 11 lutego 2009 r. dostał przelewem pieniądze z kredytu i w tym samym czasie przestał odbierać telefony od M. L..

M. L. zdobył od kogoś numer telefonu H. L., jednak ta nie chciała z nim rozmawiać, twierdząc, że to są sprawy jej męża.

M. L. nie odzyskał wpłaconych pieniędzy, nie dostał też kupionego samochodu.

/dowody: zeznania M. L. k. 1542-1544, 4043

dokumentacja k. 1534-1538, 1291-1308; załącznik nr 17/

Firma (...) z siedzibą w W. zajmuje się wypożyczaniem samochodów. 7.08.2008 r. firma ta zawarła z (...) Sp. z o.o. umowę leasingu m. in. pojazdu marki A. (...), rok produkcji 2008, nr nadwozia (...). Umowa została zawarta na dwa lata.

W dniu 23.01.2009 r. firma (...) zawarła z Agencją (...). z siedzibą w G., reprezentowaną przez D. S. (1), umowę najmu przedmiotowego pojazdu. D. S. (1) przy pomocy karty kredytowej wpłacił kaucję za samochód, uiścił również opłatę za pierwsze trzy dni. N. umowa była ustnie przedłużana aż do dnia 15.02.2009 r. W dniu 13.02.2009 r. D. S. (1) pytał przedstawiciela firmy (...) o możliwość zamiany wynajmowanego samochodu na A. (...). Ł. S. poinformował go, że prawdopodobnie będzie taka możliwość w połowie kolejnego tygodnia. Na podmianę samochodów D. S. (1) umówił się z Ł. S. na podmianę samochodu na dzień 18.02.2009 r., jednak do tego spotkania nie doszło.

W dniu 18.02.2009 r. o godzinie 8:30 D. S. (1) został zatrzymany przez Policję, a następnie tymczasowo aresztowany.

D. S. (1) wynajął również w dniu 28.01.2009 r. od firmy (...) samochód marki A. (...) – na dwie doby. Umowa wynajmu tego pojazdu była ustnie przedłużana do 28.02.2009 r.

W dniu 12.02.2009 r. D. S. (1) przelewem ze swojego prywatnego konta uregulował należność na rzecz S. and Style w kwocie 10.200 zł z tytułu wynajmu samochodu A. (...) od 30.01.2009 r. do 28.02.2009 r. oraz za wynajem samochodu A. (...) od 2.02.2009 r. do 15.02.2009 r. Należność za wynajem samochodu A. (...) od dnia 29.01.2009 r. do 2.02.2009 r. oraz za pojazd A. (...) od 28.01.2009 r. do 30.01.2009 r. została potrącona z wpłaconej przez D. S. (1) kaucji za samochód A. (...).

W czasie zatrzymania D. S. (1) zabezpieczono wynajmowany przez niego pojazd marki A. (...), który następnie oddano na przechowanie M. W. – przedstawicielowi (...).

/dowody: zeznania Ł. S. k. 1091-1094, 1134-1136, 5040-5041

zeznania M. W. k. 974-976, 3902

wyjaśnienia oskarżonego k. 880-893, 917, 1370-1376, 2947-2952, 3048-3061

dokumentacja k. 1095-1127, 1141-1142

protokół zatrzymania osoby k. 896

postanowienie k. 919-926

protokół oddania rzeczy na przechowanie k. 980-984

dokumentacja załącznik nr 15/

D. S. (1) w postępowaniu przygotowawczym nie przyznał się do zarzucanych mu czynów. Wyjaśnił, że zamierzał wywiązywać się z zawartych umów, zapłacił kilka rat z tytułu leasingu motocykla S., po czym firma popadła w problemy finansowe z uwagi na fiasko przedsięwzięcia B. S. F..

Oskarżony złożył również wyjaśnienia odnośnie działalności spółki (...), zatrudnianych pracowników, kondycji finansowej spółki oraz rozmów prowadzonych z przedstawicielami poszczególnych marek samochodów odnośnie zakupów flotowych. Wyjaśnił, że zawarł umowy na oklejenie samochodów reklamami jedynie z CH M., prowadził rozmowy z innymi firmami, jednak transakcje nie doszły do skutku.

D. S. (1) wyjaśnił, że wstrzymywał się z przekazywaniem pieniędzy z kredytów dealerom na wypadek, gdyby klienci się rozmyślili. Jego zdaniem samochody były w dyspozycji klientów w chwili wystawienia faktury. Zaprzeczył, by kiedykolwiek posługiwał się w rozmowach z dealerami samochodowym sfałszowanymi potwierdzeniami przelewów. Stwierdził, że nie przelał należności za S., bo część z klientów się wycofała lub żądała nowych samochodów i miały być wystawione faktury korekcyjne z tego tytułu.

W toku kolejnego przesłuchania D. S. (1) opisał okoliczności założenia i prowadzenia firmy (...). Z jego wyjaśnień jednoznacznie wynikało, że działalność założył i prowadził wraz z żoną. Wyjaśnienia oskarżonego w dużej mierze dotyczyły procesu pozyskiwania kontrahentów i reklamodawców.

Przed Sądem D. S. (1) złożył obszerne wyjaśnienia dotyczące początków działalności spółki (...), jej modelu biznesowego polegającego na świadczeniu usług transportowo-reklamowych przy pomocy floty pojazdów. Wyjaśnił, że od 2008 H. L. była prezesem spółki, zaś on wiceprezesem. Jedynym pracownikiem zatrudnionym na podstawie umowy o pracę był P. B.. Z wyjaśnień oskarżonego wynika, że H. L. nie była jedynie prezesem nominalnym, ale brała aktywny udział w zarządzaniu spółką i jej poszczególnymi przedsięwzięciami. D. S. (1) stwierdził, że wbrew twierdzeniom oskarżyciela publicznego kondycja finansowa spółki była dobra, a załamaniu uległa dopiero w późniejszym okresie.

W trakcie kolejnego przesłuchania D. S. (1) wyjaśnił m. in. okoliczności wynajmu pojazdów A. (...) i A. (...). Oświadczył, że należności z tytułu najmu były regulowane na bieżąco. Samochód A. (...) nie został zabezpieczony po jego zatrzymaniu, a gdy po upływie ponad miesiąca funkcjonariusze Policji udali się na wskazane przez oskarżonego miejsce, samochodu już tam nie było, więc ktoś musiał go ukraść. Zaprzeczył również, by zawierając umowę leasingu pojazdu M., działał z zamiarem niewywiązania się z tej umowy. Stwierdził, że kondycja finansowa firmy (...) pozwalała na realizację umowy leasingu tego pojazdu. Wyjaśnił, że pojazd został skradziony przez jego współpracowników nazwiskiem R., o czym informował leasingodawcę.

D. S. (1) złożył również obszerne wyjaśnienia dotyczące negocjacji z poszczególnymi dealerami samochodowymi odnośnie zakupu większej liczby samochodów określonej marki. Stwierdził, że do sierpnia nie był zdecydowany, czy wybrać do floty pojazdy marki S. czy H. i przedstawił argumenty przemawiające za poszczególnymi markami.

D. S. (1) kategorycznie stwierdził, że zwrócił A. M. pieniądze za samochód.

D. S. (1) wyjaśnił, że po wpłacie pieniędzy na konto firmy (...) przelewano pieniądze na konto dealera i dealer wydawał pojazd.

/ wyjaśnienia oskarżonego k. 880-893, 917, 1370-1376, 2947-2952, 3048-3061, 3905-3906, 5192/

H. L. nie przyznała się do zarzucanych jej czynów. Wyjaśniła, że od pewnego momentu prowadziła (...) spółki (...). Gdy została prezesem zarządu, wystawiała faktury w imieniu spółki. Z wyjaśnień H. L. wynikało, że bardzo dobrze orientowała się w działalności spółki, jej kontrahentach i finansach. H. L. stwierdziła jednocześnie, iż płatnościami za zamówione samochody zajmował się jej mąż. Przyznała również, że zdaje sobie sprawę, iż samochód stanowił własność dealera do momentu zapłaty za niego całości ceny. H. L. wyjaśniła, że mogły się zdarzać co najwyżej kilkudniowe poślizgi w płatnościach dla dealerów za pobrane samochody. Zaprzeczyła, by miała wiedzę na temat podrobionych potwierdzeń przelewów.

H. L. złożyła również wyjaśnienia co do poszczególnych transakcji ujętych w zarzutach. Między innymi stwierdziła, że B. K. (1) nie zapłaciła za zamówiony samochód, o czym wie od swojego męża. Wyjaśniła również, że D. S. (2) otrzymał zamówiony samochód. Generalnie H. L. orientowała się w transakcjach zawieranych z pokrzywdzonymi przez spółkę (...), miała również świadomość przepływów pieniężnych na rachunkach bankowych. Potwierdziła autentyczność swoich podpisów na fakturach wystawionych na rzecz pokrzywdzonych.

/ wyjaśnienia oskarżonej k. 995-1010, 1079-1083/

H. L. nie była uprzednio karana. D. S. (1) był uprzednio karany. D. S. (1) przypisanych mu czynów dopuścił się przed upływem 5 lat od odbycia ponad 6 miesięcy kary pozbawienia wolności do dnia 26.02.2007 roku z kary łącznej 9 lat pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem łącznym Sądu Okręgowego w Bydgoszczy III K 144/05 z dnia 26.05.2006 roku, obejmującym między innymi karę łączną 3 lat pozbawienia wolności orzeczoną wyrokiem Sądu Okręgowego w Bydgoszczy z dnia 26.06.2002 roku między innymi za czyny z art. 286 § 1 k.k. i 297 § 1 k.k .

/dowody: dane o karalności k. 3554-3555, 3556-3559

kserokopie i odpisy wyroków k. 3619-3623, 3674-3628, 3629-3632, 3633-3637, 3637-36423642- (...), (...)- (...), (...)- (...), (...)- (...)- (...), (...)- (...), (...)- (...)

Sąd zważył co następuje:

Sąd uznał za wiarygodne zeznania pokrzywdzonych i przedstawicieli pokrzywdzonych przesłuchanych w sprawie: A. W. z PHU (...), T. K. i K. D. (1) z S. (...), D. B. i W. K. (1), B. K. (2), D. S. (4), E. S..

W sposób konsekwentny, rzeczowy i spójny wewnętrznie opisywali oni bowiem okoliczności zawierania transakcji z D. S. (3), ich zeznania znajdują oparcie w dokumentach z akt sprawy. D. S. (1) nie zaprzeczał, że zawierał umowy z pokrzywdzonymi, przedstawiał natomiast różne wymówki na okoliczność tego, dlaczego nie wywiązał się z poszczególnych transakcji. Podkreślić należy, iż pokrzywdzeni nie mieli żadnego interesu w tym, by obciążać oskarżonych, w szczególności D. S. (1). Gdyby spółka (...) wywiązywała się z zawartych umów, pokrzywdzeni niewątpliwie nie zadawaliby sobie trudu, by składać zawiadomienia o przestępstwie. Okoliczności podnoszone przez oskarżonego odnośnie przyczyn niewywiązania się z umów z pokrzywdzonymi nie znajdują potwierdzenia w dokumentach zgromadzonych w aktach sprawy, dlatego też uznać je należy za gołosłowne.

Z tych samych względów Sąd nie znalazł podstaw do zakwestionowania zeznań przedstawicieli firmy (...) Sp. jawnej – K. D. (2), A. K. i K. P.. Zeznania świadków są spójne, wzajemnie się uzupełniają, korespondują z zeznaniami B. K. (2). Podkreślić należy, iż B. K. (1) przez dłuższy czas współpracowała z firmą (...) w ogólności i D. S. (3) w szczególności i była z tej współpracy zadowolona. Tym bardziej nie miała powodów, by składać zeznania obciążające oskarżonych, o ile nie polegałyby one na prawdzie. Gdyby nie była przekonana o słuszności swoich racji, nie wdawałaby się również w długotrwały i kosztowny proces sądowy z firmą (...).

Sąd uznał za wiarygodne zeznania przedstawicieli (...) M. M. (3) i D. P.. Zeznania świadków są spójne, wzajemnie się uzupełniają, znajdują potwierdzenie w dokumentacji dotyczącej zawartych umów oraz częściowo w wyjaśnieniach oskarżonego.

Sąd uznał również za wiarygodne zeznania P. S., przedstawiciela firmy (...), która miała dostarczyć pojazd dla D. S. (4). Zeznania świadka są spójne z zeznaniami D. S. (4), E. S., jak również dokumentacją dotyczącą przedmiotowej transakcji.

Sąd dał wiarę zeznaniom K. O.. Dotyczyły one umowy kredytowej D. S. (4) oraz współpracy firmy (...) z firmą (...). Zeznania świadka korespondują z zeznaniami D. S. (4) oraz B. K. (2).

Sąd uznał za wiarygodne zeznania M. M. (2). Oskarżony nie zaprzeczał okolicznościom i faktowi zawarcia umowy ze świadkiem. Zeznania świadka mają oparcie w dokumentach w postaci dowodu wpłaty i umowy.

Sąd dał wiarę zeznaniom S. P. (1). Zeznania te dotyczą okoliczności bezspornych – nabycia samochodu od firmy (...) i zawarcia umowy o współpracy i jej realizacji. Zeznania świadka nie były podważane przez oskarżonych, korespondują z dokumentami z akt sprawy.

Podobnie Sąd ocenił zeznania świadka A. P.. Relacja tego świadka dotyczyła transakcji nie kwestionowanej przez oskarżonych, potwierdzonej dokumentami znajdującymi się w aktach sprawy.

Sąd uznał za wiarygodne zeznania A. M. i R. P.. Mają one oparcie zarówno w dokumentach, jak i informacjach pozyskanych z firmy (...) Sp. jawna.

Sąd dał wiarę zeznaniom M. L.. Zdaniem Sądu pokrzywdzony nie miał żadnych powodów, by zeznać nieprawdę co do okoliczności transakcji z D. S. (3). Wprawdzie umowa sprzedaży zawiera zapis, iż kupujący kwituje odbiór pojazdu, jednakże jednocześnie znajdują się na niej odręczne zapiski odnośnie zapłaty ceny, co wskazuje, że strony modyfikowały zapisy wcześniej przygotowanej umowy, zaś M. L. nie zadbał o zmianę zapisów odnośnie wydania pojazdu. Zdaniem Sądu, gdyby rzeczywiście D. S. (1) wydał M. L. samochód, ten nie miałby powodu, żeby inicjować postępowanie karne przeciwko niemu, zwłaszcza że wiązało się to z poniesieniem kosztów wynagrodzenia pełnomocnika. Dlatego też Sąd uznał, iż zeznania M. L. polegają na prawdzie, zaś D. S. (1) nie wydał mu samochodu i z chwilą otrzymania od niego pieniędzy zerwał wszelkie kontakty. Przede wszystkim przemawia za tym fakt, iż, jak to wynika z dokumentacji, przedmiotowy pojazd stanowił tak naprawdę własność zupełnie innego podmiotu, który następnie wystawił go do sprzedaży bez rejestracji.7

Sąd nie znalazł podstaw do zakwestionowania zeznań I. K. i B. K. (3) – księgowych prowadzących rachunkowość spółki (...) oraz ich pracownicy D. E.. Świadkowie ci zeznawali zgodnie ze swoją najlepszą wiedzą, ich zeznania wzajemnie się uzupełniają. Zeznania świadków były składane w korelacji z dokumentacją, którą opracowywali na zlecenie spółki.

Sąd dał wiarę zeznaniom M. M. (1) – właściciela firmy (...). Zeznania świadka w dużej mierze są spójne z wyjaśnieniami oskarżonego. Świadek był jedynie znajomym biznesowym D. S. (1), nie był z nim skonfliktowany, nie miał powodów, żeby złożyć zeznania niezgodne z prawdą.

Sąd uznał za wiarygodne zeznania M. W. – pracownika (...) S.A. oraz Ł. S., pracownika firmy (...). Zeznania świadków dotyczą okoliczności, którym oskarżony nie zaprzeczał, to jest wynajmu Agencji (...) reprezentowanej przez D. S. (1) pojazdów A. (...) i A6. Zeznania świadków mają również oparcie w dokumentach z akt sprawy.

Sąd dał wiarę zeznaniom K. B., M. Z. i M. P. – pracowników (...) Company. Zeznania świadków wzajemnie się uzupełniają, mają oparcie w dokumentach z akt sprawy. Podobnie Sąd uznał za wiarygodne zeznania W. D. (1) i P. D.. Zeznania te są potwierdzone dokumentami oraz zeznaniami przedstawicieli (...) Company.

Sąd uznał za wiarygodne zeznania H. K. i Z. K. (2) oraz W. H. (1). Świadkowie są osobami obcymi dla oskarżonego, nie mieli powodu, żeby składać zeznania określonej treści. Zeznania świadków stanowią potwierdzenie, że spółka (...) do pewnego momentu wywiązywała się ze swoich zobowiązań wynikających z zawartych umów o współpracy.

Sąd nie znalazł podstaw do zakwestionowania zeznań P. W., zeznania te nie mają jednakże znaczenia dla rozstrzygnięcia, świadek nie posiadał bowiem wiedzy na temat wydarzeń będących przedmiotem postępowania. Podobnie ocenić należy zeznania świadka R. A., przesłuchanego na wniosek oskarżonego. Świadek nie posiadał żadnej wiedzy przydatnej do ustalenia stanu faktycznego w sprawie.

Sąd uznał za wiarygodne zeznania S. P. (2) – kolejnego świadka zawnioskowanego przez D. S. (1). Świadek nie pamiętał żadnych szczegółów, które mogłyby być pomocne do poczynienia ustaleń faktycznych.

Sąd dał również wiarę zeznaniom świadka P. Z., który jednak poza ogólnym wspomnieniem współpracy z firmą (...) nie znał szczegółów, które mogłyby być pomocne w ustaleniu przebiegu transakcji będących przedmiotem niniejszego postępowania.

Również L. K., funkcjonariusz prowadzący czynności procesowe w sprawie, nie posiadał informacji, które mogłyby być pomocne do weryfikacji linii obrony oskarżonego czy wykazania niewiarygodności zeznań świadków.

Sąd uznał za wiarygodne dokumenty prywatne zgromadzone w sprawie i wymienione w stanie faktycznym, do których należą dokumentacja dotycząca transakcji oraz dokumentacja dotycząca kredytów bankowych – za wyjątkiem dokumentów, które w ustaleniach faktycznych Sąd uznał za podrobione. Wskazane dowody korespondują z zeznaniami świadków oraz wyjaśnieniami oskarżonego w zakresie w jakim zostały one uznane za wiarygodne, nie były kwestionowane w toku postępowania i nie budziły wątpliwości Sądu.

Sąd uznał za niewiarygodne dokumenty dotyczące rzekomej rejestracji pojazdu marki M. na M. L. (pozwolenie czasowe), gdyż Urząd Miejski w G. zaprzeczył, by taki dokument wydawał.

Sąd uznał za wiarygodne dokumenty urzędowe zgromadzone w sprawie. Zostały one sporządzone przez upoważnione do tego osoby, zgodnie z obowiązującymi przepisami. Strony nie kwestionowały treści tych dokumentów.

Sąd uznał za wiarygodne sporządzone w sprawie opinie biegłych informatyków, jak również opinie sądowo-psychiatryczne. Zdaniem Sądu nie ma podstaw do podważenia prawidłowości sporządzenia opinii ani też kompetencji biegłych.

Sąd uznał wyjaśnienia oskarżonego za wiarygodne częściowo. Sąd uznał za wiarygodne wyjaśnienia co do początków działalności spółki (...) i przyjętego przez nią modelu biznesowego. Sąd uznał również za wiarygodne wyjaśnienia oskarżonego co do tego, że początkowo spółka wywiązywała się z zawartych umów o współpracy. Wyjaśnienia oskarżonego w tym zakresie znajdują potwierdzenie w zeznaniach H. i Z. K. (2), W. H. (2), a nawet pokrzywdzonych A. i S. P. (1). Wszyscy ci świadkowie zgodnie zeznali, że spółka (...) do czerwca 2008 r. realizowała płatności z tytułu umów o współpracy.

Sąd uznał również za wiarygodne wyjaśnienia D. S. (1) w zakresie realizacji umów najmu pojazdów A. (...) i A. (...). Z zeznań przedstawicieli firmy (...) wynika jednoznacznie, że należności z tytułu najmu tych pojazdów były na bieżąco przez oskarżonego realizowane, co wskazuje na jego intencje wywiązania się z zawartych umów. Samochód A. (...), podobnie jak kluczyki od samochodu A. (...) zostały przy oskarżonym zabezpieczone w chwili zatrzymania. Zdaniem Sądu nie można wykluczyć, że samochód A. (...) został skradziony z miejsca, w którym oskarżony go zaparkował między datą zatrzymania oskarżonego a datą, w której funkcjonariusze Policji dokonali sprawdzenia miejsca wskazanego przez oskarżonego.

Pozostałe wyjaśnienia oskarżonego należy w ocenie Sądu traktować z dużą dozą ostrożności. Przykładowo, oskarżony obarczał winą za niezrealizowanie części transakcji niepowodzeniem imprezy B. S. F.. Zawieść mieli artyści. Tymczasem z zeznań M. M. (1) wynika jednoznacznie, że przyczyną, dla której artyści nie przyjechali na występy, było niewpłacenie należności dla artystów przed festiwalem, co było warunkiem ich przyjazdu. D. S. (1) zarzucał M. M. (1) i D. C. (2) nielojalność i nieczyste zagrania mające na celu wyeliminowanie go z rynku. Zdaniem Sądu zarzuty te były sprzeczne z logiką i zasadami doświadczenia życiowego. M. M. (1) wykonywał zlecenia dla firmy oskarżonego, zatem powodzenie przedsięwzięć organizowanych przez D. S. (1) było gwarancją dalszych zleceń, czyli zarobku dla firmy (...). Trudno również uznać, by D. C. (2) prowadził działalność konkurencyjną dla firmy oskarżonego, a występ na festiwalu B. S. F. byłby dla niego okazją do godziwego zarobku. Dlatego też po przeanalizowaniu zeznań M. M. (1) i D. S. (1) Sąd stwierdził, że należy dać wiarę relacji M. M. (1), iż przyczyną niepowodzenia imprezy B. S. F. była nie złośliwość czy niesłowność artystów, ale niewywiązanie się D. S. (1) z zawartej umowy – niedokonanie płatności w umówionym terminie. Problemy finansowe, w które popadł oskarżony, wynikały zatem z jego nieodpowiedzialnego zachowania, nie zaś niekorzystnego zbiegu okoliczności.

Sąd uznał za niewiarygodne wyjaśnienia oskarżonego co do przyczyn nierzetelnej realizacji przez spółkę (...) transakcji zakupu, a następnie sprzedaży samochodów, na które kredyty zaciągnęli klienci spółki: W. K. (1) (klient otrzymał wprawdzie samochód, jednakże obciążony wadą prawną w postaci roszczenia dealera o zapłatę ceny, gdyż spółka (...) nie uregulowała należności za ten pojazd na rzecz firmy (...)), D. B. (samochód zamówiony w firmie (...) i nie wydany przez dealera z powodu braku płatności), B. K. (1) (samochód zamówiony w firmie (...), jednak nieopłacony, z powodu trwającego procesu cywilnego firma przez kilka lat nie mogła tym pojazdem dysponować), D. S. (2) (dealer odmówił wydania samochodu z uwagi na brak płatności), A. M. (D. S. (1) sprzedał jej samochód wynajęty do jazdy testowej, który nie stanowił własności spółki (...) i został następnie zwrócony przez D. S. (1) dealerowi), W. D. (1) (sytuacja podobna jak w przypadku W. K. (1) – samochód wydany, lecz cena za pojazd nie została uiszczona na konto dealera (...) Company przez spółkę (...)), M. L. (pojazd stanowił własność innych osób).

W odniesieniu do każdej z tych transakcji oskarżony prezentował szereg wymówek, z powodu których spółka (...) nie wywiązała się ze swoich zobowiązań. Przykładowo, w przypadku B. K. (2) D. S. (1) powoływał się między innymi na niezapłacenie przez nią całości ceny. Zamawiane pojazdy miały mieć wady, dealerzy mieli zmieniać ceny, itp., itd. Oskarżony nie przedstawił żadnych dowodów na swoje twierdzenia, które stoją w sprzeczności zarówno z zeznaniami końcowych odbiorców pojazdów, jak i przedstawicieli dealerów, u których oskarżony samochody zamawiał. Dlatego też Sąd uznał wyjaśnienia oskarżonego w tym zakresie za przyjętą przez niego linię obrony, podczas gdy faktyczny przebieg zdarzeń wyglądał w ocenie Sądu tak, jak to przedstawili świadkowie. Ponownie należy przywołać argument, iż gdyby świadkowie nie mieli zastrzeżeń do realizowanych przez spółkę (...) transakcji, nie traciliby czasu i pieniędzy, by oskarżać przedstawicieli tej spółki w Prokuraturze i Sądzie. Twierdzenia oskarżonego są gołosłowne i nie poparte żadnymi dowodami, czy to dokumentami czy zeznaniami świadków. W tym miejscu podkreślenia wymaga, iż Sąd na wniosek oskarżonego przesłuchał szereg świadków, którzy mieli potwierdzić jego linię obrony. Rzeczywiście świadkowie, którzy zawarli z firmą (...) umowy o współpracy, potwierdzili, że początkowo były one realizowane. Pamiętać jednakże należy, że to samo wynikało chociażby z zeznań A. i S. P. (1). Natomiast żaden ze świadków powołanych na wniosek oskarżonego nie potwierdził jego wyjaśnień odnośnie przyczyn niewywiązania się przez spółkę (...) ze zobowiązań wynikających z umów związanych z obrotem samochodami.

Podobnie za gołosłowne uznać należy wyjaśnienia oskarżonego co do tego, iż miał zamiar regulować płatności za pojazd M. (...). Spółka (...) nie zapłaciła za ten pojazd ani jednej raty leasingowej. Przedstawiciele leasingodawcy nie potwierdzili również, by oskarżony informował ich o swoich problemach związanych z rzekomym przywłaszczeniem pojazdu przez współpracowników.

Sąd uznał wyjaśnienia oskarżonej za wiarygodne częściowo. Są uznał za wiarygodne wyjaśnienia oskarżonej co do tego, iż zajmowała się ona (...) spółki (...) i pełniła funkcję prezesa spółki. Wyjaśnienia te znajdują potwierdzenie w zeznaniach świadków przesłuchanych w sprawie i dokumentach zgromadzonych w aktach. Sąd nie dał jednak wiary wyjaśnieniom oskarżonej co do przyczyn niezrealizowania części transakcji. Skoro oskarżona prowadziła księgowość firmy, orientowała się również w jej finansach, dlatego też niewątpliwie wiedziała, które pojazdy zostały opłacone z kredytów udzielonych klientom. Zdaniem Sądu z wyjaśnień oskarżonej wynika, iż mimo że to głównie jej mąż prowadził negocjacje z kontrahentami, była ona zorientowana w działalności spółki (...) i nie była jedynie prezesem nominalnym. Również z wyjaśnień D. S. (1) wynikało, że decyzje biznesowe podejmował razem z żoną. Udział H. L. w poszczególnych transakcjach wynikał też z podpisania przez nią faktur sprzedaży pojazdów, których dotyczyły poszczególne zarzuty.

Odnośnie sprawstwa oskarżonych

Na wstępie zaznaczyć należy, iż stan faktyczny w przedmiotowej sprawie w dużej mierze jest bezsporny. Oskarżeni nie kwestionowali udziału w transakcjach ujętych w zarzutach. Sporne natomiast są przyczyny, z których spółka (...) reprezentowana przez oskarżonych nie wywiązała się ze swoich zobowiązań względem kontrahentów.

Analizując materiał dowodowy, Sąd doszedł do przekonania, iż D. S. (1) i H. L. dopuścili się większości zarzucanych im aktem oskarżenia czynów. Odnośnie H. L. zaznaczyć przy tym należy, iż ani Prokurator, ani Sąd nie czynili domniemań odnośnie jej sprawstwa, które mogłyby wynikać z faktu, iż była prezesem spółki. We wszystkich przypisanych jej czynach H. L. brała czynny udział, czego dowodem są jej podpisy na dokumentach dotyczących poszczególnych transakcji. Tam, gdzie podpisów takich nie było, zarzuty zostały postawione wyłącznie D. S. (1).

Sąd nie znalazł podstaw do zakwestionowania twierdzeń oskarżonego odnośnie założeń działalności spółki (...) i jej modelu biznesowego. Zeznania świadków – nabywców samochodów (H. i Z. K. (2), W. H. (2), a nawet pokrzywdzonych A. i S. P. (1)), którzy przez pewien czasu otrzymywali wynagrodzenie z tytułu reklam na pojazdach (mimo że pojazdy te w większości nie były nawet jeszcze oklejone), jak również relacja M. M. (1) wskazują jednoznacznie, iż działalność oskarżonych nie miała charakteru pozornego. Jednocześnie jednakże w ocenie Sądu nie ulega wątpliwości również to, iż D. S. (1) i H. L. potraktowali niektóre transakcje z klientami jako sposób na kredytowanie swojej działalności gospodarczej.

D. S. (1), działając jako przedstawiciel spółki (...), zamawiał u dealerów pojazdy. Zdawał sobie przy tym sprawę, iż powszechną wśród dealerów praktyką jest zastrzeżenie własności pojazdu do czasu zapłaty ceny. Dealerzy wydawali mu wprawdzie po złożeniu zamówień dokumenty niezbędne do zarejestrowania samochodów, czynili to jednakże z uwagi na fakt, iż do zaciągnięcia kredytów na poszczególne pojazdy niezbędne było ich wcześniejsze zarejestrowanie.

Zamówione w ten sposób pojazdy spółka (...) sprzedawała swoim klientom, którzy zaciągali na ten cel kredyty bankowe. Kredyty te miały być spłacane z dochodów pochodzących z umów o współpracy (obklejenia pojazdów reklamami stosownie do zawartych umów). Spółka (...) otrzymywała pieniądze z kredytów zaciąganych przez klientów. Brak było zatem obiektywnych przeszkód do wywiązania się z umów zawartych z klientami spółki (...), tj. uregulowania należności za samochód u dealera, by klient mógł bez przeszkód go odebrać. Mimo to nie dokonywała płatności na rzecz dealerów po potrąceniu własnej marży. Kwoty pochodzące z kredytów zaciągniętych przez klientów D. S. (1) i H. L. zatrzymywali w kasie spółki, przeznaczając je na inne cele. Taka praktyka skutkowała bądź odmową dealera wydania samochodu, co powodowało, że klient spółki zostawał z kredytem, który musiał spłacać bez możliwości uzyskania pojazdu, za który zapłacił, bądź też, w nielicznych przypadkach, wydaniem przez dealera samochodu obciążonego wadą prawną w postaci braku płatności na rzecz dostawcy pojazdu. Sam dealer natomiast nie uzyskiwał płatności za wydany pojazd, co powodowało, że kontrowersyjne było przeniesienie własności na klienta końcowego – przykładem może tu być przypadek B. K. (2) i wieloletniego procesu sądowego z firmą (...) o wydanie auta, który to proces B. K. (1) ostatecznie przegrała.

I tak, D. S. (1) zamówił w firmie (...) w E. pojazd marki S. (...) i bez uiszczania ceny za ten pojazd zawarł z W. K. (1) umowę jego sprzedaży. Fakturę dotyczącą tej transakcji podpisała H. N. wprowadził w błąd pracowników firmy (...) co do dokonania płatności za ten pojazd, co umożliwiło przedstawicielowi (...) i W. K. (1) odebranie samochodu z firmy (...). Operacja taka była możliwa, gdyż odbiór pojazdu nastąpił w sobotę, gdy przedstawiciele firmy nie mogli sprawdzić w księgowości, czy cena za samochód została faktycznie uiszczona. Zasugerowali się w takiej sytuacji przedłożonym im podrobionym potwierdzeniem przelewu. D. S. (1) wprowadził zatem w błąd pracowników firmy (...) co do dokonania płatności za pojazd S. (...) i doprowadził ich do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w postaci tego pojazdu.

Zarazem D. S. (1) w porozumieniu z H. L. doprowadzili W. K. (1) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w postaci kwoty zaciągniętego przez niego kredytu, sprzedając mu samochód, którym nie mieli prawa rozporządzać, gdyż faktycznie go nie kupili, a jedynie zamówili, nie dokonując za niego płatności.

Z powyższych względów Sąd uznał, iż D. S. (1) i H. L. dopuścili się czynu zarzucanego im w punkcie II aktu oskarżenia, kwalifikowanego z art 286§1 k.k., przy czym D. S. (1) działał w warunkach powrotu do przestępstwa opisanych w zarzutach aktu oskarżenia. Ponadto D. S. (1) dopuścił się czynu zarzucanego mu w punkcie X aktu oskarżenia. W przypadku tego czynu kwalifikację z art. 286§1 k.k. i 64§1 k.k. uzupełnić należało o art. 270§1 k.k. z uwagi na posłużenie się podrobionym poleceniem przelewu.

Analogiczna sytuacja miała miejsce w przypadku transakcji zakupu pojazdu S. (...) w salonie (...). D. S. (1) i H. L. zamówili w tej firmie przedmiotowy pojazd i pobrali dokumentację niezbędną do jego rejestracji. N. dokumentację przekazali D. B., z którym zawarli umowę sprzedaży zamówionego (i nie opłaconego) pojazdu. D. B. zaciągnął kredyt na zakup samochodu od (...). Mimo otrzymania pieniędzy z kredytu, D. S. (1) i H. L. nie przekazali płatności na rzecz dealera. D. S. (1) ponownie przedłożył w firmie (...) podrobione potwierdzenie przelewu, jednakże pracownicy firmy (...) sprawdzili, że płatność nie wpłynęła na konto i odmówili wydania pojazdu. W rezultacie D. B. nie otrzymał samochodu, za który zapłacił, musiał natomiast spłacać zaciągnięty na ten cel kredyt.

Z powyższych względów Sąd uznał, iż D. S. (1) i H. L. dopuścili się usiłowania oszustwa wobec firmy (...) (zarzut III z aktu oskarżenia), wprowadzając jej przedstawicieli w błąd co do zamiaru wywiązania się z umowy i co do dokonania zapłaty za zamówiony towar i posługując się podrobionym potwierdzeniem przelewu. D. S. (1) działał przy tym w warunkach powrotu do przestępstwa. Czyn ten należało zakwalifikować z art. 13§1 k.k. w zw. z art. 286§1 k.k. w zb. z art. 270§1 k.k. w zw. z art. 11§2 k.k. (oraz wobec D. S. (1) dodatkowo z art. 64§1 k.k.).

Ponadto D. S. (1) i H. L. wprowadzili D. B. w błąd co do zamiaru wywiązania się z zawartej z nim umowy, co spowodowało, że musiał on spłacać kredyt na towar, którego nie otrzymał (zarzut IV z aktu oskarżenia). Czyn ten stanowił przestępstwo z art. 286§1 k.k. (wobec D. S. (1) dodatkowo z art. 64§1 k.k.).

D. S. (1) obiecał B. K. (2) załatwienie dla niej samochodu w promocyjnej (flotowej) cenie (zarzut V). Zamówił w firmie (...) odpowiedni pojazd za cenę wyższą niż uzgodniona z B. K. (2) (zdaniem Sądu wskazuje to jednoznacznie na brak intencji wywiązania się z umowy). H. L. wystawiła również B. K. (2) w porozumieniu z mężem stosowną fakturę. Tym samym, działając wspólnie i w porozumieniu, D. S. (1) i H. L. doprowadzili B. K. (2) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie wpłaconych przez nią pieniędzy, wprowadzając ją w błąd co do zamiaru wywiązania się z umowy, tj. dopuścili się kolejnego przestępstwa z art. 286§1 k.k. (D. S. (1) z art 286§1 k.k. w zw. z art. 64§1 k.k.).

Dodatkowo D. S. (1) wprowadził przedstawicieli firmy (...) w błąd co do zamiaru płatności za samochód zamówiony dla B. K. (2) i usiłował doprowadzić ich do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w postaci samochodu, pobierając od nich dokumenty niezbędne do jego rejestracji i zapewniając o zamiarze zapłaty ceny (zarzut XI). Poza usiłowaniem wyłudzenia pojazdu od dealera spowodował wieloletnią niezbywalność samochodu z uwagi na toczący się proces cywilny z B. K. (2) i niemożność odzyskania dokumentów. Zdaniem Sądu D. S. (1) postępkiem swym wyczerpał znamiona czynu z art. 13§1 k.k. w zw. z art. 286§1 k.k. w zw. z art. 64§1 k.k.

Analogicznie sytuacja wyglądała w przypadku transakcji z D. S. (4) (zarzut VII) i firmą (...) (zarzut VI). Gdy D. S. (2) wyraził zainteresowanie współpracą z firmą (...), D. S. (1) udał się do firmy (...), gdzie na podstawie promesy kredytowej na nazwisko D. S. (4) otrzymał dokumenty pojazdu P. (...), a następnie przekazał te dokumenty D. S. (4), który zarejestrował pojazd na siebie i uruchomił kredyt. Fakturę na zakup pojazdu (który nie należał jeszcze do spółki (...) z uwagi na nieuiszczenie ceny dealerowi) wystawiła H. L.. Mimo otrzymania pieniędzy z kredytu D. S. (1) i H. L. nie przelali ich na rzecz dealera, co spowodowało niemożność odebrania samochodu przez D. S. (4), a zarazem jego niezbywalność przez dealera do czasu zwrotu dokumentów pojazdu.

Zdaniem Sądu zachowaniem swoim w stosunku do D. S. (4) D. S. (1) i H. L. wyczerpali znamiona czynu z art 286§1 k.k. (D. S. (1) – w zw. z art. 64§1 k.k.). Wprowadzili go w błąd co do zamiaru wywiązania się z transakcji i swojego prawa dysponowania sprzedawanym samochodem, co spowodowało, że D. S. (2) zaciągnął kredyt, który następnie musiał spłacać, mimo iż nie otrzymał zamówionego towaru.

W stosunku do firmy (...) Sąd przypisał oskarżonym usiłowanie doprowadzenia tej firmy do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w postaci samochodu poprzez wprowadzenie w błąd co do swojej chęci zapłaty za zamówiony samochód, wyrażającej się zarówno w złożeniu zamówienia, jak i podpisaniu przez H. L. faktury zakupu i przyjęcia dokumentów niezbędnych do rejestracji.

Czyn ten wyczerpał znamiona przestępstwa z art. 13§1 k.k. w zw. z art. 286§1 k.k. (w zw. z art. 64§1 k.k. w odniesieniu do D. S. (1)).

D. S. (1) doprowadził również do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) Company z siedzibą w T.. Zamówił w tej firmie samochód przeznaczony dla W. D. (1). H. L. wystawiła w imieniu spółki (...) fakturę sprzedaży samochodu W. D. (1), mimo że spółka nie uiściła jeszcze należności za pojazd, tym samym nie mogła nim swobodnie dysponować. Gdy ten zarejestrował samochód na siebie i uzyskał kredyt na zakup pojazdu, D. S. (1) nie przekazał pieniędzy dealerowi. Wprowadził w błąd jego przedstawicieli co do zapłaty całości ceny i spowodował wydanie samochodu W. D. (1).

Zachowaniem swym wobec firmy (...) (zarzut XIV) D. S. (1) wyczerpał znamiona czynu z art 286§1 k.k. w zw. z art. 64§1 k.k.

Zdaniem Sądu również zachowanie oskarżonych wobec W. D. (1) zakwalifikować należy jako oszustwo (zarzut XIX). W. D. (1) uzyskał wprawdzie pojazd, jednakże spółka (...) do czasu zapłaty ceny nie miała prawa pojazdem tym dysponować, tym samym był on dotknięty wadą prawną, czego W. D. (1) nie był świadom. Gdyby W. D. (1) wiedział, że samochód nie zostanie opłacony, a jego wydanie będzie wynikiem podstępu, niewątpliwie nie zdecydowałby się na zakup takiego pojazdu.

Jeszcze bardziej ewidentne było doprowadzenie do niekorzystnego rozporządzenia mieniem A. M. (zarzut XIII aktu oskarżenia). D. S. (1) sprzedał jej samochód, który nie stanowił własności ani jego, ani spółki (...), był bowiem pojazdem wypożyczonym. N. pod różnymi pretekstami „pożyczał” samochód od A. M., by ostatecznie oddać go do dealera, od którego go wypożyczył. Niewątpliwie działaniem swym D. S. (1) wyczerpał znamiona przestępstwa z art 286§1 k.k. w zw. z art 64§1 k.k.

D. S. (1) doprowadził również do niekorzystnego rozporządzenia mieniem M. L. (zarzut XV aktu oskarżenia). Oferując mu do sprzedaży cudzy pojazd, przy pomocy podrobionego dokumentu i pobierając zapłatę za towar wyczerpał znamiona przestępstwa z art. 286§1 k.k. w zb. z art. 270§1 k.k. w zw. z art. 11§2 k.k. w zw. z art. 64§1 k.k.

Sąd nie podzielił natomiast tezy Prokuratora co do popełnienia przez oskarżonych czynu zarzucanego im w punkcie VIII aktu oskarżenia, to jest oszustwa polegającego na niewywiązaniu się z umowy o współpracy zawartej ze S. P. (1) oraz – w odniesieniu do D. S. (1), czynu zarzucanego mu w punkcie XVIII aktu oskarżenia, to jest oszustwa polegającego na niewywiązaniu się z umowy o współpracy zawartej z A. P.. Z zeznań świadków przesłuchanych w sprawie, w tym zeznań samych pokrzywdzonych wynika jednoznacznie, iż przez pewien czas spółka (...) wywiązywała się z umów o współpracy i płaciła kontrahentom miesięczne wynagrodzenie. Były natomiast problemy z pozyskaniem odpowiednich reklamodawców, co stało się przyczyną zaniechania takiej działalności. Fakt ten potwierdził w swoich zeznaniach świadek M. M. (1). Sam A. P. przyznał, iż jego samochód nie został oklejony. Zdaniem Sądu realizacja płatności na rzecz kierowców mimo nie oklejenia ich samochodów świadczy o dobrej woli właścicieli spółki (...) odnośnie wywiązania się z zawartych umów o współpracy.

Dlatego też Sąd uniewinnił D. S. (1) i H. L. od zarzutu doprowadzenia S. P. (1) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem, zaś D. S. (1) od analogicznego zarzutu dotyczącego A. P..

Podobnie Sąd stwierdził, iż brak jest danych pozwalających na uznanie, iż pobranie od M. M. (2) kaucji za samochód w kwocie 7000 zł stanowiło realizację zamiaru wyłudzenia od niego tej kwoty. Pobranie kaucji w przypadku przekazania mu do dyspozycji nowego samochodu byłoby uzasadnione. Spółka wywiązywała się ze zobowiązań wobec innych kierowców. Nie można wykluczyć, iż po zawarciu umowy z M. M. (2) zmienił się model realizacji celów spółki, co spowodowało dezaktualizację założeń zawartych w umowie o współpracy. Bezspornym jest, iż kwota kaucji nie została M. M. (2) zwrócona, jednakże zdaniem Sądu w świetle tego, że spółka (...) dokonywała płatności na rzecz części kierowców, nie można D. S. (1) przypisać istnienia zamiaru zaboru kwoty wpłaconej przez M. M. (2) w chwili zawierania przez niego umowy z (...). Dlatego też Sąd uznał, że roszczenie M. M. (2) ma charakter cywilnoprawny i uniewinnił D. S. (1) od popełnienia czynu zarzucanego mu w punkcie XII aktu oskarżenia.

Analizując zarzuty dotyczące umów leasingowych, Sąd kierował się przede wszystkim ich realizacją po stronie spółki (...). Zdaniem Sądu zakres spłaty poszczególnych rat leasingowych wskazuje na zamiar oskarżonych odnośnie wywiązania się z zawartych umów.

I tak, umowa leasingu samochodu M. (...) nie została przez oskarżonych zrealizowana w żadnej części – spółka (...) nie zapłaciła ani jednej raty leasingowej. Jak wynika z zeznań przedstawicieli (...), D. S. (1) nie informował ich firmy o problemach z samochodem. Dlatego też Sąd uznał, iż zawierając przedmiotową umowę, oskarżeni nie mieli zamiaru wywiązania się z jej warunków i wprowadzili w błąd przedstawicieli leasingodawcy co do zamiaru zapłaty rat leasingowych, co jest jednoznaczne z popełnieniem przez nich zarzucanego im czynu (zarzut I aktu oskarżenia), kwalifikowanego zgodnie z żądaniem Prokuratora.

Sąd nie znalazł natomiast podstaw do przypisania oskarżonemu popełnienia przestępstwa dotyczącego leasingu motocykla S. (zarzut IX aktu oskarżenia). Z tytułu tej umowy zostały uiszczone dwie raty leasingowe, co poddaje w wątpliwość tezę, iż w chwili zawierania umowy D. S. (1) działał z zamiarem nie wywiązania się z jej postanowień. Gdyby tak było, nie płaciłby żadnych rat leasingowych, tylko po prostu zabrałby motocykl będący przedmiotem leasingu. Z tego względu Sąd uznał, iż nie można oskarżonemu przypisać w odniesieniu do tego zarzutu zamiaru bezpośredniego doprowadzenia pokrzywdzonego do niekorzystnego rozporządzenia mieniem i uniewinnił go od popełnienia zarzucanego mu czynu.

Sąd stwierdził również, iż brak jest podstaw do uznania, iż D. S. (1) wyłudził wypożyczone z firmy (...) pojazdy A. (...) i A. (...). Należności z tytułu wynajmu były regulowane na bieżąco do chwili zatrzymania oskarżonego. Gdy oskarżony został zatrzymany, zabezpieczono jednocześnie pojazd A. (...), który następnie zwrócono właścicielowi. Policja zaniechała natomiast zabezpieczenia samochodu A. (...) i udała się na wskazane przez oskarżonego miejsce jego postoju dopiero w późniejszym terminie. Zważywszy markę samochodu i jego dość luksusowy charakter, nie sposób wykluczyć, iż między zatrzymaniem oskarżonego a realizacją zabezpieczenia przez funkcjonariuszy Policji pojazd ten został skradziony przez nieznanych sprawców.

Z powyższych względów Sąd uniewinnił D. S. (1) od czynów zarzucanych mu w punktach XVI i XVII aktu oskarżenia.

Odnośnie wymiaru kary

Analizując przepisy obowiązujące w dacie czynów popełnionych przez oskarżonych i porównując je z przepisami obowiązującymi w dacie wydania wyroku, Sąd doszedł do przekonania, iż względniejsze dla oskarżonych będą przepisy obowiązujące poprzednio. Wprawdzie zagrożenie karne czynów przypisanych oskarżonym nie zmieniło się, a wobec oskarżonych orzeczono bezwzględne kary pozbawienia wolności, co powoduje, iż ich sytuacja prawna w tym zakresie była jednakowa w dacie popełnienia czynów i orzekania, jednakże różnica występuje w zakresie obowiązku naprawienia szkody. W aktualnym stanie prawnym Sąd byłby zobligowany do orzekania obowiązku naprawienia szkody zgodnie z przepisami obowiązującymi w prawie cywilnym, a zatem z odsetkami za opóźnienie, co niewątpliwie byłoby dla oskarżonych mniej korzystne. Dlatego też Sąd, kierując się dyspozycją art. 4§1 k.k., oparł rozstrzygnięcie o przepisy Kodeksu karnego w brzmieniu z 30 czerwca 2015 r. jako względniejszych niż przepisy obowiązujące w dacie orzekania.

Jako okoliczność łagodzącą wobec oskarżonej Sąd uwzględnił jej niekaralność.

Jako okoliczność obciążającą Sąd poczytał oskarżonemu uprzednią karalność, w szczególności działanie w warunkach powrotu do przestępstwa. Za okoliczności obciążające uznać należy również planowy i zorganizowany sposób działania oskarżonych, doprowadzenie do niekorzystnego rozporządzenia mieniem wielu podmiotów i na znaczne sumy.

Mając na uwadze, iż oskarżeni dopuścili się wszystkich czynów z art. 286§1 k.k. w krótkich odstępach czasu i w podobny sposób, zastosowanie miał art. 91§1 k.k. Ze względu na fakt, iż niektóre czyny miały postać usiłowania, podstawę wymiaru kary uzupełnić należało o art. 14§1 k.k. Dlatego też Sąd wymierzył oskarżonemu za przypisane mu czyny z art. 286§1 k.k. jedną karę 5 lat pozbawienia wolności (omyłkowo w tej grupie czynów Sąd umieścił zarzut XV, który z uwagi na posłużenie się podrobionym dokumentem winien się znaleźć w drugiej grupie przypisanych oskarżonemu przestępstw). H. L. z uwagi na jej mniej znaczącą rolę i mniejszą liczbę przypisanych czynów z art. 286§1 k.k. Sąd wymierzył za te czyny karę 3 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności. Zarazem ze względu na fakt, iż czyny III, X (i również XV, o którym była mowa powyżej) również zostały popełnione w krótkich odstępach czasu i w podobny sposób, zaś kwalifikacja z art. 286§1 k.k. we wszystkich przypadkach uzupełniona została o art. 270§1 k.k., Sąd przy zastosowaniu art. 91§1 k.k. wymierzył oskarżonemu za te czyny również jedną karę roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności. H. L. za przypisany jej czyn z art. 286§1 k.k. w zb. z art. 270§1 k.k. w zw. z art. 11§2 k.k. Sąd wymierzył karę roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności.

Zdaniem Sądu kary w powyższych wymiarach należycie odzwierciedlają kryminalną zawartość czynów oskarżonych, nie są również karami nadmiernie surowymi, nie przekraczają bowiem nawet połowy ustawowego zagrożenia za przestępstwa tego rodzaju.

Wymierzając oskarżonym karę łączną, Sąd ocenił, iż wszystkie czyny przypisane oskarżonym zostały popełnione w podobny sposób, przy użyciu tych samych środków i w zbliżonej przestrzeni czasowej, zaś jedynym powodem, dla którego wymierzono za te czyny dwie kary, była okoliczność, iż w przypadku trzech z nich dodatkowo doszło do posłużenia się sfałszowanymi dokumentami. Dlatego też Sąd wymierzył oskarżonym odpowiednio: D. S. (1) karę łączną 6 lat pozbawienia wolności, H. L. 4 lat pozbawienia wolności, przy zastosowaniu zasady asperacji. Jednocześnie omyłkowo Sąd nie powołał w podstawie prawnej wymiaru kary łącznej art. 91§2 k.k., mającego zastosowanie, gdy łączone są kary wymierzone za ciągi przestępstw.

Na wniosek niektórych pokrzywdzonych Sąd zobowiązał oskarżonych do naprawienia szkody wyrządzonej przestępstwami – w zakresie, w jakim złożone zostały wnioski o takie rozstrzygnięcie, co nie pozbawia pozostałych pokrzywdzonych możliwości dochodzenia swoich roszczeń na drodze cywilnoprawnej.

Sąd zasądził również od oskarżonych solidarnie na rzecz oskarżycielki posiłkowej B. K. (2) koszty ustanowienia pełnomocnika z wyboru.

Nie znajdując podstaw do zwolnienia oskarżonych od ponoszenia kosztów postępowania, Sąd obciążył ich tymi kosztami i wymierzył im opłaty zgodnie z obowiązującymi przepisami. Oskarżeni są osobami przedsiębiorczymi i zaradnymi, zdolnymi do pracy zawodowej. Brak jest podstaw, by Skarb Państwa ponosił koszty procesu wywołanego przestępczą działalnością oskarżonych.

II K 60/11

Powołane przepisy:

Korekty wprowadzone przez SAOS:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE