Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt IV U 205/16

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 14 listopada 2016r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący

SSO Katarzyna Antoniak

Protokolant

st. sekr. sądowy Anna Wąsak

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 listopada 2016r. w S.

odwołania J. Ł.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 4 lutego 2016 r. Nr (...)

w sprawie J. Ł.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o prawo do emerytury

zmienia zaskarżoną decyzję i ustala prawo J. Ł. do emerytury od 1 stycznia 2016 roku.

Sygn. akt: IV U 205/16 UZASADNIENIE

Decyzją z 4 lutego 2016r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S., działając na podstawie art.184 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze odmówił J. Ł. prawa do emerytury wskazując, że ubezpieczony nie udowodnił, iż do dnia 1 stycznia 1999r. osiągnął 15-letni staż pracy w szczególnych warunkach, wykonywanej stale i w pełnym wymiarze czasu pracy.

Odwołanie od w/w decyzji złożył J. Ł. wnosząc o jej zmianę i ustalenie mu prawa do emerytury. W uzasadnieniu odwołania wskazał, że do okresu zatrudnienia w szczególnych warunkach należy zaliczyć okres jego pracy w Spółdzielni Kółek Rolniczych w W. od 10 kwietnia 1973r. do 10 września 1979r. na stanowisku traktorzysty oraz okres pracy w Odlewni (...) w S. od 22 września 1979r. do 31 lipca 2001r. na stanowisku ślusarza w zajezdni wózków akumulatorowych przy napełnianiu elektrolitu w oparach kwasu siarkowego. Podniósł, że z uwagi na likwidację w/w zakładów pracy nie może przedłożyć świadectwa wykonywania prac w szczególnych warunkach, ale rodzaj wykonywanej przez niego pracy mogą potwierdzić świadkowie (odwołanie k.1-2 akt sprawy).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie powołując się na przepisy prawa i uzasadnienie zawarte w zaskarżonej decyzji (odpowiedź organu rentowego na odwołanie k.3-4 akt sprawy).

Sąd ustalił, co następuje:

Ubezpieczony J. Ł. w dniu (...). ukończył 60-ty rok życia. W dniu 26 stycznia 2016r. wystąpił do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. z wnioskiem o ustalenie prawa do emerytury (wniosek o emeryturę z 26 stycznia 2016r. k.1 akt emerytalnych). Na podstawie przedłożonych do wniosku dokumentów organ rentowy ustalił, że na dzień 1 stycznia 1999r. ubezpieczony udowodnił staż ubezpieczeniowy w wymiarze 25 lat, 8 miesięcy i 11 dni, z czego okresy składkowe stanowią 25 lat, 5 miesięcy i 26 dni, a okresy nieskładkowe 2 miesiące i 15 dni. Ponadto organ rentowy ustalił, że ubezpieczony nie udowodnił, iż do dnia 1 stycznia 1999r. osiągnął staż pracy w szczególnych warunkach w wymiarze co najmniej 15 lat.

Z uwagi na brak wymaganego ustawą stażu pracy w szczególnych warunkach decyzją z 4 lutego 2016r. organ rentowy odmówił ubezpieczonemu przyznania emerytury (decyzja z 4 lutego 2016r. k.9 akt emerytalnych).

Ubezpieczony był zatrudniony w Spółdzielni Kółek Rolniczych w W. w okresie od 10 kwietnia 1973r. do 10 września 1979r., a zatem przez 6 lat i 5 miesięcy, w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku traktorzysty (świadectwo pracy z 13 września 1979r. k.5 akt o ustalenie kapitału początkowego). Pracując przez cały okres powyższego zatrudnienia na stanowisku traktorzysty – kierowcy ciągnika ubezpieczony kierował ciągnikiem marki U. wykonując prace rolnicze – polowe i chemizacyjne na rzecz okolicznych rolników, a także prace transportowe w ramach usług świadczonych na rzecz innych zakładów pracy np. na rzecz spółdzielni mleczarskiej – przy rozwożeniu mieszanki, na rzecz gminy – przy dowożeniu materiałów na budowę i naprawę dróg. Ponadto w okresie żniw ubezpieczony wykonywał pracę kombajnisty. Powyższe prace ubezpieczony wykonywał stale i w pełnym wymiarze czasu pracy (zeznania świadka B. Ł. k.33v-34 akt sprawy, zeznania ubezpieczonego k.34 i k.28v akt sprawy).

W okresie od 22 września 1979r. do 31 lipca 2001r. ubezpieczony był zatrudniony w Odlewni (...) w S. w pełnym wymiarze czasu pracy. Ubezpieczony pracował na stanowisku, które określane było jako ślusarz, ślusarz remontowy, mechanik-monter wózków spalinowych i akumulatorów (świadectwo pracy z 27 lipca 2001r. k.9 akt o ustalenie kapitału początkowego osobowych). Mimo różnego nazewnictwa stanowiska pracy ubezpieczonego, przez cały okres powyższego zatrudnienia ubezpieczony pracował w ładowni wózków akumulatorowych i spalinowych (akumulatorowni) funkcjonującej w ramach wydziału utrzymania ruchu. Praca ubezpieczonego polegała na uzupełnianiu stanu elektrolitów w bateriach wózków, co polegało na opróżnianiu baterii z resztek elektrolitu, rozrabianiu kwasu siarkowego z wodą i wlewaniu go w ogniwa baterii, czuwaniu na przebiegiem ładowania baterii, a także na naprawie uszkodzonych elementów baterii – wymianie ogniw i mostków wykonanych z ołowiu. Baterie były ciężkie – jedna ważyła ponad tonę. W czasie ładowania baterii ich pokrywy były otwarte, przez co pracownicy byli narażeni na wdychanie szkodliwych oparów wydzielanych podczas zachodzącej reakcji chemicznej. W odlewni było około 100 wózków akumulatorowych i około 50 spalinowych. Służyły one do transportu wewnątrz zakładu. Ubezpieczony pracował na trzy zmiany. Od 1 marca 1988r. pracodawca powierzył ubezpieczonemu funkcję brygadzisty mechaników w zajezdni wózków, którą ubezpieczony sprawował do 1 marca 1997r. (pismo pracodawcy o powierzeniu ubezpieczonemu funkcji brygadzisty k.55 akt osobowych i pismo pracodawcy z 21 marca 1997r. o odwołaniu ubezpieczonego z funkcji brygadzisty k.93 akt osobowych). Ubezpieczony był tzw. brygadzistą pracującym i w okresie pełnienia w/w funkcji wykonywał wszystkie w/w obowiązki (zeznania świadków: T. J., A. J., L. A. i L. G. k.29v-30v akt sprawy oraz zeznania ubezpieczonego k.34 i k.28v-29 akt sprawy).

Ubezpieczony nie przystąpił do otwartego funduszu emerytalnego (raport z analizy konta k.7 akt emerytalnych).

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie J. Ł. podlegało uwzględnieniu.

Zgodnie z art.184 ust.1 i 2 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2015r., poz.748 ze zm.) ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku emerytalnego przewidzianego w art.32, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy ,tj. w dniu 1 stycznia 1999r. osiągnęli okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat dla kobiet i 65 lat dla mężczyzn oraz osiągnęli okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art.27 ustawy, a także nie przystąpili do otwartego funduszu emerytalnego albo złożyli wniosek o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa. W myśl przywołanego wyżej art.32 ust.1 i 4 ustawy pracownikom zatrudnionym w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze przysługuje emerytura w wieku 55 lat dla kobiet i 60 lat dla mężczyzn, a w myśl przywołanego wyżej art.27 ustawy wymagany okres składkowy i nieskładkowy wynosi co najmniej 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn. Zgodnie z §4 ust.1 pkt 3 rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz.U. Nr 8, poz.43 ze zm.) pracownik, który wykonywał prace w szczególnych warunkach, wymienione w wykazie A załącznika do rozporządzenia, nabywa prawo do emerytury w w/w wieku jeżeli ma wymagany okres zatrudnienia (co najmniej 25 lat mężczyzna), w tym co najmniej 15 lat pracy w warunkach szczególnych. Ponadto zgodnie z §2 ust.1 przedmiotowego rozporządzenia okresami pracy uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach określonych w rozporządzeniu są okresy, w których praca w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku.

Rozstrzygnięcie niniejszej sprawy wymagało zbadania, czy ubezpieczony spełnia przesłankę wymaganego okresu pracy w szczególnych warunkach. Poza sporem pozostawało, że ubezpieczony osiągnął wymagany ustawą wiek, spełnił przesłankę ogólnego stażu ubezpieczenia oraz nie przystąpił do otwartego funduszu emerytalnego. Ubezpieczony podnosił, że posiada 15-letni okres zatrudnienia w szczególnych warunkach z tytułu zatrudnienia w Spółdzielni Kółek Rolniczych w W. na stanowisku traktorzysty (okresowo również kierowcy kombajnu), a następnie w Odlewni (...) w S. na stanowisku ślusarza – mechanika w akumulatorowni. Przeprowadzone przez Sąd postępowanie dowodowe wykazało słuszność twierdzeń ubezpieczonego i dało podstawy do ustalenia, że w okresie zatrudnienia w powyższych zakładach pracy trwających odpowiednio: od 10 kwietnia 1973r. do 10 września 1979r. oraz od 22 września 1979r. do 31 grudnia 1998r. (jak również po tej dacie) ubezpieczony stale i w pełnym wymiarze czasu pracy pracował w szczególnych warunkach wykonując pracę kierowcy ciągnika, a następnie prace w akumulatorowni Odlewni (...) polegającą na opróżnianiu, oczyszczaniu i wymianie stężonego kwasu siarkowego i płyt ołowianych. Wymienione prace zaliczane są do pracy w szczególnych warunkach o czym stanowi wykaz A dział VIII poz.3 i dział XIV poz.13 załącznika do w/w rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze. Na fakt wykonywania przez ubezpieczonego pracy kierowcy ciągnika, a następnie ślusarza – mechanika w akumulatorowni wskazują dowody z dokumentów zawartych w aktach osobowych ubezpieczonego oraz spójne zeznania w/w świadków - współpracowników ubezpieczonego w rozpatrywanych okresach, a także korespondujące z tymi dowodami logiczne zeznania samego ubezpieczonego.

Reasumując uznać należało, że po zaliczeniu powyższych okresów zatrudnienia do stażu pracy w szczególnych warunkach, ubezpieczony spełnia przesłankę 15 lat pracy w szczególnych warunkach. Mając to na uwadze Sąd na podstawie art.477 14§2 kpc zmienił zaskarżoną decyzję i ustalił, że J. Ł. przysługuje prawo do emerytury od 1 stycznia 2016r. ,tj. od miesiąca, w którym ubezpieczony wystąpił z wnioskiem o świadczenie.