Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 10 listopada 2016 r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 listopada 2016 r. w S.

odwołania G. M.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 21 kwietnia 2016 r. Nr (...)

w sprawie G. M.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o prawo do emerytury

oddala odwołanie.

Sygn. akt IV U 495/16

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 21.04.2016 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. odmówił wnioskodawcy G. M. przyznania prawa do emerytury na podstawie art. 184 ustawy z dnia 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2015 r., poz. 748 ze zm.), w związku z § 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7.02.1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. Nr 8 poz.43) albowiem wnioskodawca nie wskazał 25 letniego okresu składkowego i nieskładkowego na dzień 1.01.1999 r.

Od decyzji tej odwołanie złożył ubezpieczony G. M.. Wskazał on, iż przy wyliczeniu jego stażu ubezpieczenia ZUS nie uwzględnił pracy świadczonej w okresie od 6.05.1981 r. do 31.08.1983 r. na stanowisku kierowcy lokomotywy spalinowej w Jednostce Wojskowej M..

W odpowiedzi na odwołanie pozwany organ rentowy wnosił o jego oddalenie twierdząc, iż sporny okres zatrudnienia w Jednostce Wojskowej M. nie może być uwzględniony przy zastosowaniu przelicznika wyrażonego w art. 43 ust. 2 ustawy o emeryturach i rentach z FUS. Przepis ten bowiem dotyczy jedynie zatrudnienia na kolei, a w okresie od 6.05.1981 r. do 31.08.1983 r. pracodawcą ubezpieczonego była Jednostka Wojskowa.

Sąd Okręgowy ustalił i zważył co następuje:

Ubezpieczony G. M., urodzony (...), złożył w dniu 31.03.2016 r. wniosek do pozwanego Oddziału ZUS o przyznanie prawa do emerytury, w którym wskazał, iż nie jest członkiem otwartego funduszu emerytalnego (k. 1-8 a. e.). Na podstawie przedłożonych dokumentów organ rentowy przyjął za udowodniony na dzień 1.01.1999 r. okres ubezpieczeniowy w wymiarze 24 lat, 10 miesięcy i 28 dni, w tym 22 lata, 7 miesięcy i 2 dni zatrudnienia w szczególnych warunkach. Zaskarżoną decyzją z dnia 21.04.2016 r. ZUS odmówił G. M. prawa do emerytury w wieku obniżonym (k. 24 a. e.).

W toku postępowania rozpoznawczego Sąd ustalił, iż ubezpieczony w okresie od 6.05.1981 r. do 31.08.1983 r. był zatrudniony w pełnym wymiarze w Jednostce Wojskowej (...) M. jako pracownik cywilny- maszynista zajmujący się obsługą elektrowozu. W tym czasie do jego obowiązków należało obsługiwanie lokomotywy na odcinku stanowiącym bocznicę własną pomiędzy stacją Mienia a Jednostką Wojskową. W chwili rozpoczynania tej pracy ubezpieczony posiadał uprawnienia maszynisty lokomotyw spalinowych oraz maszynisty pojazdu elektrycznego (bezsporne- wyjaśnienia informacyjne ubezpieczonego k. 12-12v, plik dokumentów dołączonych do odwołania, w tym m. in. zaświadczenie o zatrudnieniu, umowy o pracę, ogólne świadectwo pracy).

Odwołanie G. M. jest niezasadne.

Kluczowym dla rozstrzygnięcia niniejszego postępowania była wykładnia art. 43 ust. 2 ustawy o emeryturach i rentach z FUS, zgodnie z którym każdy pełny rok zatrudnienia na kolei na parowym, spalinowym lub elektrycznym pojeździe trakcyjnym, w drużynach konduktorskich oraz na stanowiskach manewrowych lub ustawiaczy liczy się jako 14 miesięcy zatrudnienia na kolei.

W ocenie Sądu Okręgowego, przy obliczaniu okresów składkowych i nieskładkowych G. M. nie można zastosować wyżej wymienionego przelicznika.

Przy stosowaniu powyższego przepisu pamiętać bowiem należy, iż użyte w nim pojęcie „zatrudnienie na kolei” stanowi definicję legalną. Znajduje się ona w art. 42 ust. 2 tej samej ustawy, zgodnie z którym za zatrudnienie na kolei uważa się zatrudnienie pracowników kolejowych w jednostkach (komórkach) organizacyjnych, określonych w ust. 1, zwanych dalej "kolejowymi jednostkami organizacyjnymi". Z kolei w ust. 1 tego samego artykułu wymieniono: jednostki organizacyjne przedsiębiorstwa (...), z wyłączeniem biur projektów kolejowych, inne jednostki (komórki) organizacyjne, których pracownicy byli objęci dotychczasowymi przepisami o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników kolejowych i ich rodzin, podmioty wydzielone z przedsiębiorstwa państwowego (...) w okresie od dnia 1.09.1999 r. do dnia wpisu spółki (...) Spółka Akcyjna do rejestru handlowego. A zatem Jednostka Wojskowa (...) M., jako pracodawca ubezpieczonego w spornym okresie, nie może być zaliczona do żadnej z kategorii podmiotów, o których mowa w art. 42 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z FUS. Oznacza to, iż w okresie tym G. M. nie był pracownikiem zatrudnionym na kolei. Na marginesie stwierdzić należy, iż czas pracy w spornym okresie nie może być również zaliczany jako okres równorzędny z okresami zatrudnienia na kolei w myśl art. 44 pkt 1-9 tej samej ustawy, gdyż nie wpisuje się w żadne w wymienionych tam pojęć. Zauważenia przy tym wymaga, iż przepis art. 43 ust. 2 ustawy o emeryturach i rentach z FUS powinien być stosowny ściśle. Stąd też stanowisko wyrażone przez organ rentowy jest prawidłowe.

A zatem, sporny okres nie podlegał zaliczeniu wg żądanego przez ubezpieczonego, a określonego w art. 43 ust. 2 ustawy o emeryturach i rentach z FUS, licznika jako okres składkowy. Ubezpieczony nie wykazał więc na dzień 1.01.1999 r. 25-letniego okresu składkowego i nieskładkowego. W konsekwencji nie spełnił jednego z warunków do uzyskania prawa do emerytury w wieku obniżonym, wymienionym w art. 184 ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 27 ust. 1 pkt 2 ustawy o emeryturach i rentach z FUS oraz w § 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7.02.1983 r.

W związku z powyższym jego odwołanie podlegało oddaleniu z mocy art. 477 ¹⁴ § 1 kpc.