Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 5 października 2016 r.

Sąd Okręgowy w Gdańsku VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSR del. do SO Jarosław Matuszczak

Protokolant: st. sekr. sądowy Magdalena Owczarek - Kapusta

po rozpoznaniu w dniu 5 października 2016 r. w Gdańsku

sprawy z odwołania H. G.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G.

z dnia 15 kwietnia 2015 r. nr (...)

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

oddala odwołanie.

Sygn. akt VII U 921/15

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 15 kwietnia 2015 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych odmówił ubezpieczonemu H. G. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy z uwagi na fakt, że komisja lekarska pozwanego orzeczeniem z dnia 31 marca 2015 r. uznała, ze ubezpieczony nie jest niezdolny do świadczenia pracy.

Odwołanie od powyższej decyzji wywiódł skarżący H. G., wnosząc o jej zmianę oraz przyznanie ubezpieczonemu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. Uzasadniając prezentowane stanowisko ubezpieczony wskazał, że od dnia 28 kwietnia 2015 r. będzie ponownie hospitalizowany, dlatego jego zdaniem, wydanie orzeczenia, że jest zdolny do pracy jest niesłuszne i niezgodne z Konstytucją.

W odpowiedzi na odwołanie pozwany organ rentowy wniósł o jego oddalenie podtrzymując argumentację zaprezentowaną w treści zaskarżonej decyzji, dodatkowo wskazując, iż ubezpieczony do dnia 23 marca 2015 r. był uprawniony do świadczenia rehabilitacyjnego.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Ubezpieczony H. G. urodzony w dniu (...), z ukończoną policealną szkołą o kierunku administracja, ostatnio prowadził własną działalność gospodarczą – prowadził sklep, w dniu 24 lutego 2015 r. złożył w organie rentowym wniosek o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy.

W okresie od dnia 29 marca 2014 r. do dnia 23 marca 2015 r. ubezpieczony pobierał świadczenie rehabilitacyjne.

Okoliczności bezsporne, nadto akta rentowe: wywiad zawodowy w opinii lekarskiej k. 22 dokumentacji lekarskiej, wniosek z dnia 24 lutego 2015 r. k. 1-4 pliku rentowego akt ZUS, zaświadczenie z 06.03.2016 r. o wypłaconych zasiłkach z ubezpieczenia społecznego k 14 pliku rentowego akt ZUS.

W związku z wnioskiem skarżącego o przyznanie prawa do renty stan zdrowia ubezpieczonego został poddany ocenie lekarza orzecznika, który orzeczeniem z dnia 19 marca 2015 r. rozpoznając u niego stan po nefrektomii lewostronnej z powodu raka jasnokomórkowego we wrześniu 2013 r. – bez cech wznowy, nadciśnienie tętnicze, otyłość z niewielkim przerostem lewej komory oraz cukrzycę typu 2 bez udokumentowanych istotnych funkcjonalnie powikłań narządowych, uznał, że wnioskodawca jest zdolny do pracy.

Wnioskodawca zakwestionował trafność powyższego orzeczenia wnosząc od niego sprzeciw.

W związku z powyższym stan zdrowia odwołującego się został poddany ocenie komisji lekarskiej pozwanego, która orzeczeniem z dnia 31 marca 2015 r. potwierdzając rozpoznanie dokonane przez lekarza orzecznika dodatkowo rozpoznała łagodny przerost prostaty, kamicę pęcherzyka żółciowego – bezobjawową oraz stan po operacji przepukliny pachwinowej obustronnie bez cech nawrotu, także uznając ubezpieczonego za zdolnego do pracy.

Zaskarżoną w niniejszym postępowaniu decyzją z dnia 15 kwietnia 2015 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych odmówił ubezpieczonemu J. W. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy z uwagi na fakt, że komisja lekarska pozwanego orzeczeniem z dnia 31 marca 2015 r. uznała, ze ubezpieczony nie jest niezdolny do świadczenia pracy.

Okoliczności bezsporne, nadto: opinia lekarska z dnia 19 marca 2015 r. – k. 19 dokumentacji lekarskiej, orzeczenie lekarza orzecznika z 19 marca 2015 r – k. 16 pliku rentowego akt ZUS, sprzeciw – k. 20 dokumentacji lekarskiej, opinia lekarska ZUS z dnia 31 marca 2016 r. k. 22-23 dokumentacji lekarskiej, orzeczenie Komisji Lekarskiej ZUS z dnia 31 marca 2016 r. k. 17 pliku rentowego akt ZUS, decyzja pozwanego z dnia 15 kwietnia 2015 r. – k. 19 pliku rentowego akt ZUS,

Ubezpieczony cierpi na następujące schorzenia:

1.  Kamicę nerek (w wywiadzie),

2.  Kamicę pęcherzyka żółciowego – przebyta operacja usunięcia pęcherzyka,

3.  Łagodny przerost prostaty,

4.  Przebyte operacje przepuklin pachwinowych – bez cech nawrotu,

5.  Przebyta operacja usunięcia nerki lewej z powodu raka jasnokomórkowego w 2013 r. – bez cech wznowy,

6.  Nadciśnienie tętnicze samoistne w okresie II/III,

7.  Cukrzycę typu 2.

Przebyte leczenie zabiegowe - (...) i chlecystektomia, jak również operacja przepuklin pachwinowych – zakończyły się sukcesem i wyleczeniem, podobnie jak leczenie operacyjne raka nerki lewej w 2013 r., który nie wykazuje obecnie cech wznowy i przy prawidłowo funkcjonującej nerce prawej nie daje podstaw do uznania niezdolności do pracy.

Łagodny przerost gruczołu krokowego jest leczony zachowawczo i w żaden sposób nie ogranicza zdolności do podjęcia zatrudnienia.

Dowód – akta sprawy: opinia i opinia uzupełniająca biegłego sądowego chirurga-urologa – k. 258-260

Nadciśnienie tętnicze, ujawnione w 2013 r., jest aktualnie systematycznie leczone. Okresowe zwyżki ciśnienia wymagają ewentualnie modyfikacji terapii, lub w okresach dużych wahań mogą powodować krótkotrwałą niezdolność do pracy w ramach zwolnienia lekarskiego, biorąc pod uwagę, że wykonane badanie echokardiograficzne nie wykazało istotnych powikłań narządowych nadciśnienia. Próba wysiłkowa również wykazała, dobrą tolerancję wysiłku fizycznego oraz brak ekwiwalentów niedokrwienia osierdzia.

Dowód – akta sprawy: opinia i opinia uzupełniająca biegłego sądowego kardiologa – k. 268-270 k. 307

Cukrzyca typu 2 u ubezpieczonego nie wywołuje istotnych powikłań naczyniowo-narządowych, jest bardzo dobrze wyrównana metabolicznie, co potwierdzają wyniki badań laboratoryjnych. Ubezpieczony nie cierpi na retinopatię. W przypadku ubezpieczonego cukrzyca jest leczona lekiem doustnym z dobrym efektem.

Dowód – akta sprawy: opinia i opinie uzupełniające biegłego specjalisty chorób wewnętrznych, diabetologa – k. 287-288, k. 330 oraz 397

Ubezpieczony przeszedł w 2013 r. operacyjne usunięcie nerki lewej z powodu raka. W trakcie 2-letniej obserwacji nie stwierdzono objawów wznowy lub rozsiewu procesu nowotworowego. Nerka prawa funkcjonuje prawidłowo.

Dowód – akta sprawy: opinia i opinia uzupełniająca biegłego onkologa – k. 278-279 oraz k. 311

Sąd zważył co następuje:

I.  Ocena dowodów:

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dokumentów zgromadzonych w aktach sprawy jak również w aktach rentowych pozwanego oraz dokumentacji lekarskiej ZUS, których prawdziwość i rzetelność nie była kwestionowana przez żadną ze stron postępowania. W związku z powyższym Sąd również nie znalazł podstaw by podważyć jej wiarygodność.

Orzekając w przedmiotowej sprawie Sąd oparł się przede wszystkim na wydanych w toku sprawy przez biegłych opiniach.

Oceniając opinie biegłych Sąd miał na uwadze, iż warunkiem uznania opinii za podstawę ustaleń faktycznych jest ustalenie, że jest ona zupełna (kompletna i dokładna) oraz komunikatywna (zrozumiała, jasna). Dowód z opinii biegłej musi zatem oceniony być z zachowaniem następujących wskazań, tj. czy:

1) biegły dysponuje wiadomościami specjalnymi do stwierdzenia okoliczności mających istotny wpływ na rozstrzygnięcie sprawy (argument z art. 278§1 k.p.c.);

2) opinia biegłego jest logiczna, zgodna z doświadczeniem życiowym i wskazaniami wiedzy (argument z art. 233§1 k.p.c.);

3) opinia ta jest wyczerpująca i jasna (argument z art. 285§3 k.p.c. i art. 286 k.p.c.).

Opinie dotyczące stanu zdrowia ubezpieczonego i jego wpływ na zdolność do wykonywania pracy zostały wydana przez biegłych sądowych z wieloletnim doświadczeniem, których kwalifikacje nie były kwestionowane i nie budziły najmniejszych wątpliwości sądu.

Opinie zostały wydane po dokonaniu oględzin i badaniu wnioskodawcy, analizie dokumentacji lekarskiej i w oparciu o wyniki badań znajdujące się w aktach ZUS, a zatem na podstawie kompletnego materiału dowodowego.

W ocenie Sądu opinie biegłych zostały sporządzone w sposób rzeczowy i konkretny, zawierały jasne, logiczne i przekonujące wnioski. Ponadto zostały uzasadnione w sposób wyczerpujący i zgodny z wiedzą medyczną posiadaną przez biegłych, dlatego Sąd w pełni podzielił ich wnioski.

Ubezpieczony zgłosił zastrzeżenia do opinii biegłych.

Opinii biegłej specjalisty chorób wewnętrznych ubezpieczony zarzucił pominięcie wpływu cukrzycy na ogólny stan zdrowia ubezpieczonego oraz nieuwzględnienie konieczności zażywania dużej ilości leków, co powoduje, że ubezpieczony często źle się czuje, towarzyszą mu „przewlekłe bóle wewnętrzne”, nadto cukrzyca wpływa negatywnie na wzrok i słuch ubezpieczonego. Opinii biegłej onkolog ubezpieczony zarzucił pominięcie kwestii ujawnienia w 2014 r. torbieli na nerce i wątrobie. Odnośnie opinii biegłego kardiologa ubezpieczony stwierdził, że biegły pominął fakt, że prowadzenie sklepu spożywczo-przemysłowego wymaga ogromnego wysiłku i sprawności fizycznej, czego biegły nie uwzględnił. Natomiast opinii biegłego chirurga i urologa zarzucił nieuwzględnienie okoliczności, że po przebytych operacjach jego organizm nie funkcjonuje tak jak wcześniej i nigdy już do pełnej sprawności nie powróci, albowiem nie ma takiej zdolności regeneracji, jak w przypadku młodego człowieka.

Ustosunkowując się do powyższych zarzutów biegli podtrzymali swoje stanowiska wyrażone w opiniach głównych stwierdzając, że zarzuty ubezpieczonego nie pozwalają na zmianę ich opinii.

Biegły kardiolog odnośnie kwestii wysiłku przy prowadzeniu sklepu wskazał, że próba wysiłkowa ujemna przy obciążeniu 7 MET (jednostek metabolicznych – przyp. SO) wykazała tolerancję wysiłku umożliwiającą wykonywanie takiej pracy. Z kolei badanie echo wykazało brak powikłań nadciśnienia tętniczego.

Biegła onkolog dodatkowo wskazała, że ujawnione w badaniach ubezpieczonego niewielkie torbiele na wątrobie są zmianami łagodnymi, powszechnie występującymi u 70% ludzi po 50-tym roku życia i nie świadczą o niewydolności tego narządu. Takie niewielkie zmiany wymagają jedynie obserwacji przez lekarza rodzinnego lub lekarzy specjalistów. Opinię tę podzielił w pełni biegły z zakresu chirurgii i urologii (k.315).

Wraz z pismem z dnia 16 maja 2016 r. ubezpieczony przedłożył dalszą dokumentację lekarską, jak również na rozprawie w dniu 22 czerwca 2016 r. wskazywał, że przeszedł różę, która w jego ocenie jest związana z cukrzycą.

W związku z powyższym biegła specjalista chorób wewnętrznych została zobowiązana przez Sąd do ustosunkowania się do przedłożonej nowej dokumentacji oraz ocenę jej wpływu na wnioski opinii. W kolejnej opinii uzupełniającej biegła C. W. wyjaśniła, że róża nawrotowa jest chorobą zakaźną, na którą chorują zarówno dzieci jak i dorośli, nawet nie obciążeni żadnym przewlekłym schorzeniem. Choroba ta jest wynikiem infekcji paciorkowcem typu A, jest leczona antybiotykoterapią podawaną dożylnie lub doustnie i nie ma żadnego związku z cukrzycą. Biegła podkreśliła również, iż w przypadku ubezpieczonego zmiany zapalne wywołane różną powodowały jedynie krótkotrwałą niezdolność do pracy, jak również nie miały istotnego wpływu na przebieg cukrzycy, która jest dobrze wyrównana metabolicznie przy pomocy leków doustnych, tym bardziej, że do tej pory nie stwierdzono u ubezpieczonego zmian narządowych spowodowanych tym schorzeniem.

Tym samym odwołującemu się nie udało się skutecznie (tzn. w sposób wywołujący wątpliwości sądu co do trafności opinii) podważyć zasadności wniosków płynących z opinii sporządzonej przez biegłego specjalistą chorób wewnętrznych.

W ocenie Sądu Okręgowego wydane przez biegłych sądowych opinie, po ich uzupełnieniu zaprzeczyły twierdzeniom faktycznym podnoszonym przez wnioskodawcę. Zastrzeżenia zgłoszone przez ubezpieczonego zostały oparte wyłącznie na jego subiektywnych odczuciach, nie wynikają jednakże z miarodajnych dowodów w postaci dokumentacji lekarskiej. Wskazać przy tym należy, że samo subiektywne przekonanie strony o niezdolności do świadczenia pracy nie podważa zasadności wniosków zaprezentowanych w opiniach biegłych jak również nie przesądza o konieczności przyznania odwołującemu się prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. Strona, która zamierza skutecznie podważyć wartość dowodową opinii biegłego sądowego winna przytoczyć rzeczowe argumenty, uzasadniające jej twierdzenia. Zarzuty te aby były skuteczne nie mogą być oparte jedynie na subiektywnych odczuciach czy nie uzasadnionym z medycznego punktu widzenia przekonaniu ubezpieczonego o istnieniu podstaw do przyznania mu wnioskowanego świadczenia.

Podsumowując, biegli należycie uzasadnili swoje stanowisko i w sposób logiczny i przekonywujący wskazali, że ubezpieczony nie jest niezdolny do pracy.

W konsekwencji opinie powołanych w sprawie biegłych należało uznać za zupełne i odnoszące się do wszystkich podniesionych kwestii. Sąd Okręgowy dokonując weryfikacji i kontroli sfery merytorycznej opinii w zakresie zgodności z zasadami logicznego myślenia, doświadczenia życiowego i wiedzy powszechnej, z uwzględnieniem kryteriów poziomu wiedzy, podstaw teoretycznych opinii, sposobu motywowania sformułowanych w nich stanowisk oraz stopnia stanowczości wyrażonych w niej ocen, nie znalazł podstaw do samodzielnego zakwestionowania tych dowodów w niniejszej sprawie.

Ponadto na zasadzie określonej w art. 217 § 2 i 3 k.p.c. Sąd pominął dowody zgłoszone w pismach procesowych z dnia 12 lipca 2016 r. oraz 04 sierpnia 2016 r. w postaci kolejnej dokumentacji.

Odnośnie karty informacyjnej z dnia 08 czerwca 2016 r. (k. 364) stwierdzić należy, iż dowód ten jest spóźniony, gdyż niewątpliwie ubezpieczony już wcześniej wiedział o jego istnieniu i mógł go złożyć do akt sprawy umożliwiając ustosunkowanie się do niego biegłej specjaliście chorób wewnętrznych. Nadto, odnośnie tego dokumentu, jak również dalszej dokumentacji lekarskiej złączonej do pisma z dnia 04 sierpnia 2014 r. (k. 401-413) stwierdzić należy, iż okoliczności z niej wynikające dotyczą aktualnego stanu zdrowia ubezpieczonego. Tymczasem postepowanie sądowe z odwołania od decyzji organu rentowego ma charakter kontrolny, a jego przedmiotem jest ocena stanu zdrowia ubezpieczonego na moment wydania zaskarżonej decyzji. Nowa dokumentacja lekarska ma znaczenie jedynie w bardzo ograniczonym zakresie i tylko w przypadku stwierdzenia, że w sprawie zaszły nowe okoliczności (których w niniejszej sprawie Sąd się nie dopatrzył), które jednak same w sobie nie skutkują zmianą decyzji, a ewentualnie jej uchyleniem i przekazaniem sprawy do ponownego rozpoznania organowi.

Na podstawie art. 217§3 k.p.c. Sąd oddalił wniosek o przesłuchanie świadka L. G. i ubezpieczonego na okoliczność stanu zdrowia ubezpieczonego, niemożności wykonywania pracy, braku zgody na podjęcie zatrudnienia przez lekarza profilaktyka z uwagi na nieprzydatność tego dowodu do stwierdzenia okoliczności na jaką został powołany. Ustalenie wymienionych powyżej okoliczności wymaga wiadomości specjalnych i z całą pewnością nie może zostać dokonane na podstawie zeznań świadków, czy stron, którzy nie posiadając fachowej wiedzy medycznej, będą relacjonować jedynie swoje własne subiektywne odczucia, które jak już wyższej wspomniano nie mogą stanowić podstawy do uznania ubezpieczonego za niezdolnego do pracy. Właściwym środkiem dowodowym w tym zakresie jest dowód z opinii biegłych sądowych lekarzy i taki został w niniejszej sprawie przeprowadzony.

Na podstawie art. 217§1 k.p.c. Sąd oddalił również wniosek przesłuchanie biegłych na okoliczność niewykonania badań. W tym względzie po pierwsze należy stwierdzić, iż, zasadniczo nie jest rolą biegłych wykonywanie badań stron procesu. Jeśli strona uważa, że wyniki specjalistycznych badań są istotne w sprawie, winna je sądowi przedłożyć albo przynajmniej je oznaczyć. Jeśli zaś biegli widzą potrzebę przeprowadzenia takich badań, to albo sami je wykonają (jeśli dysponują w gabinecie odpowiednim sprzętem) albo je ubezpieczonemu i sądowi wskażą.

Po drugie, okoliczność, na którą miałby zostać przeprowadzony wnioskowany dowód nie ma jakiegokolwiek znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy. W sytuacji, gdy ubezpieczony miał zastrzeżenia do samego sposobu badania (a dokładniej: oględzin lekarskich) przez biegłych winien był podnieść konkretne zarzuty w pismach procesowych. W ocenie Sądu ogólne sformułowanie o sporządzeniu przez biegłych opinii w sposób „niedokładny, niekompletny i w oderwaniu od rzeczywistego stanu zdrowia skarżącego, jak również pokrycia w zgromadzonym materiale dowodowym” (k. 302) bez przytoczenia konkretnych okoliczności w żaden sposób nie świadczy o nieprzeprowadzaniu badań przez biegłych, lub ich niewłaściwym przeprowadzeniu, skoro z treści każdej z opinii wynika, że badanie fizykalne się odbyło i to we właściwym zdaniem biegłego zakresie, czego wynikiem są opisy stwierdzonego przez biegłych stanu zdrowia ubezpieczonego. Nadto, należy mieć na względzie, iż badanie przedmiotowe wykonane przez biegłych na etapie postępowania sądowego ma charakter jedynie pomocniczy, albowiem biegli swoje opinie wydają przede wszystkim na podstawie dokumentacji lekarskiej, dostarczonej przez strony, również przy uwzględnieniu kontrolnego charakteru niniejszego postępowania.

II. Wyjaśnienie podstawy prawnej wyroku:

Odwołanie ubezpieczonego nie zasługuje na uwzględnienie.

W myśl art. 57 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity Dz. U z 2016 r. poz. 778, dalej przywoływana jako ustawa), renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnia łącznie następujące warunki:

1.  jest niezdolny do pracy,

2.  ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy,

3.  niezdolność do pracy powstała w okresie podlegania ubezpieczeniu społecznemu lub nie później niż 18 miesięcy od ich ustania.

Zgodnie zaś z treścią art. 12 ustawy, niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu. Całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, natomiast częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.

Z brzmienia art. 12 ustawy wyraźnie wynika, że do stwierdzenia niezdolności do pracy nie jest wystarczające samo występowanie naruszenia sprawności organizmu (choroby), lecz jednocześnie naruszenie to musi powodować całkowitą lub częściową utratę zdolności do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji, nie rokując odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu.

Natomiast zgodnie z jej art. 13 przy ocenie stopnia i przewidywanego okresu niezdolności do pracy oraz rokowania co do odzyskania zdolności do pracy uwzględnia się stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwości przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia i rehabilitacji, oraz możliwość wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej pracy oraz celowość przekwalifikowania zawodowego, biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne.

Nie budziło wątpliwości Sądu, że ubezpieczony cierpi na określone i rozpoznane przez biegłych schorzenia, jednakże to nie fakt występowania schorzeń, a jedynie stopień ich zaawansowania, może powodować całkowitej niezdolność do pracy. Należy wskazać przy tym, iż subiektywna ocena stanu zdrowia ubezpieczonego i jego przekonanie, że jest niezdolny do pracy, nie może zastąpić oceny dokonanej przez biegłych sądowych – wysokiej klasy specjalistów, którzy w przekonujący sposób uzasadnili swoje stanowisko ( por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 22 stycznia 1998 r., II UKN 466/97, OSNAP 1999/1/25).

Powołani w sprawie biegli zgodnie ocenili stan zdrowia ubezpieczonego uznając że nie jest niezdolny do pracy .

Ubezpieczony co prawda kwestionował trafność powyższych opinii wnosząc do nich zastrzeżenia, niemniej jednak w ocenie Sądu, zastrzeżenia te stanowiły jedynie niczym nie popartą polemikę opartą na subiektywnych odczuciach skarżącego, co zostało omówione przy ocenie dowodów. Tak więc, podniesione przez skarżącego zarzuty nie zdołały skutecznie podważyć zasadności wniosków płynących z opinii sporządzonych przez biegłych sądowych, co do tego, iż występujące u skarżącego schorzenia czynią go w jakimkolwiek stopniu niezdolnym do pracy.

Wskazać w tym miejscu należy, iż specyfika oceny dowodu z opinii biegłych wyraża się w tym, że sfera merytoryczna opinii kontrolowana jest przez Sąd – który nie posiada wiadomości specjalnych – tylko w zakresie zgodności z zasadami logicznego myślenia, doświadczenia życiowego i wiedzy powszechnej. Kryteria oceny tego dowodu stanowią również: poziom wiedzy biegłego, podstawy teoretyczne opinii, sposób motywowania sformułowanych w nich stanowisk oraz stopień stanowczości wyrażonych w nich ocen.

Konkludując, należało uznać, że nie zaszła podstawowa przesłanka do przyznania renty z art. 57 ust. 1 pkt 1 ustawy o emeryturach i rentach z FUS w postaci niezdolności do pracy.

Mając powyższe na uwadze, na podstawie przywołanego powyżej przepisu i na zasadzie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. Sąd oddalił odwołanie ubezpieczonego.