Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 października 2016 r.

Sąd Okręgowy w Gdańsku

VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Wiesława Szulczewska

Protokolant: st. sekr. sądowy Małgorzata Wronkowska

po rozpoznaniu w dniu 25 października 2016 r. w Gdańsku

sprawy I. S.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G.

o ustalenie podlegania dobrowolnemu ubezpieczeniu chorobowemu

na skutek odwołania I. S.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G.

z dnia 30 marca 2016 r. nr (...);znak (...)- (...)

I. oddala odwołanie;

II.zasądza od I. S. na rzecz pozwanego Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G. kwotę 360,00 zł ( trzysta sześćdziesiąt złotych ) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 30 marca 2016 roku nr (...), Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G., na podstawie przepisów ustawy z dnia 13 października 1998 roku o systemie ubezpieczeń społecznych stwierdził, że I. S., jako osoba prowadząca pozarolniczą działalność gospodarczą podlega dobrowolnemu ubezpieczeniu chorobowemu od 02 stycznia 2015 r. do 31 stycznia 2015 roku.

W odwołaniu od powyższej decyzji ubezpieczona wniosła o jej zmianę i ustalenia, że podlegała dobrowolnemu ubezpieczeniu chorobowemu od 01 stycznia 2015 r. do 31 stycznia 2016 r.

W uzasadnieniu swojego stanowiska ubezpieczona, wskazując na treść art. 14 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, podniosła, że została zgłoszona do dobrowolnego ubezpieczenia chorobowego w dniu 02 stycznia 2015 r., ponieważ dzień 01 stycznia jest dniem ustawowo wolnym od pracy. Ze względu na brak możliwości dokonania zgłoszenia do ubezpieczenia w dniu 01 stycznia 2015 r. pracownik biura rachunkowego zgłosił ubezpieczoną do dobrowolnego ubezpieczenia chorobowego w najwcześniejszym możliwym terminie tj. w dniu 02 stycznia 2015 r. wnosząc o objęcie jej tym ubezpieczeniem od dnia 01 stycznia 2015 r.

Ubezpieczona swoje stanowisko wywodziła z treści art. 57§4 k.p.a., powołując się również wyrok Sądu Apelacyjnego w Rzeszowie z dnia 17 września 2014 r. sygn. akt III AUa 314/14.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie oraz o zasądzenie na jego rzecz kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Organ rentowy potrzymał argumentację zawartą w zaskarżonej decyzji wskazując, że objęcie I. S. dobrowolnym ubezpieczeniem chorobowym od dnia 02 stycznia 2015 r., tj. od dnia złożenia wniosku, wynika z literalnego brzmienia art. 14 ust. 1 i 1a ustawy z 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Ubezpieczona I. S. od lutego 2014 r. prowadzi działalność gospodarczą – Kancelarię Radcy Prawnego.

Z dniem 01 grudnia 2014 r. wyrejestrowywała się z ubezpieczeń.

Z tą samą datą ponownie zgłosiła się do obowiązkowych ubezpieczeń emerytalnego, rentowych, wypadkowego, nie deklarując woli objęcia dobrowolnym ubezpieczeniem chorobowym.

W dniu 02 stycznia 2015 r. ubezpieczona, za pośrednictwem biura rachunkowego, złożyła wniosek o objęcie ją dobrowolnym ubezpieczeniem chorobowym od dnia 01 stycznia 2015 r.

Ubezpieczona w dniu (...) urodziła dziecko.

Zaskarżoną w sprawie decyzją z dnia 30 marca 2016 roku nr (...), Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G., na podstawie przepisów ustawy z dnia 13 października 1998 roku o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. 2016.963 t.j.) stwierdził, że I. S., jako osoba prowadząca pozarolniczą działalność gospodarczą podlega dobrowolnemu ubezpieczeniu chorobowemu od 02 stycznia 2015 r. do 31 stycznia 2015 roku.

Okoliczności bezsporne, nadto: decyzja z 30.03.2016 r. w aktach ubezpieczeniowych

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie nie zasługuje na uwzględnienie.

Ustalone w sprawie istotne okoliczności faktyczne były bezsporne, a spór ma charakter prawny. Z tego też względu na podstawie art. 217 §3 k.p.c. Sąd oddalił wniosek o przesłuchanie świadka E. S., jak też nie stwierdził konieczności przeprowadzenia dowodu z przesłuchania ubezpieczonej.

W niniejszej sprawie spór sprowadzał się do oceny czy Zakład Ubezpieczeń Społecznych prawidłowo uznał, że odwołująca się I. S. jako osoba prowadząca pozarolniczą działalność gospodarczą podlega dobrowolnemu ubezpieczeniu chorobowemu od dnia 02 stycznia 2015 r. roku. Odwołująca się wnosiła bowiem o stwierdzenie, że podlega powyższemu ubezpieczeniu od 01 stycznia 2015 roku.

Stosownie do art. 6 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 13 października 1998 roku o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. 2016.963 t.j.), obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym podlegają osoby prowadzące pozarolniczą działalność oraz osoby z nimi współpracujące. Zgodnie z treścią art. 11 ust. 2 ustawy dobrowolnie ubezpieczeniu chorobowemu podlegają na swój wniosek osoby objęte obowiązkowo ubezpieczeniami emerytalnym i rentowymi.

Kluczowy dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy artykuł 14 ust. 1 cytowanej wyżej ustawy stanowi, że objęcie dobrowolnie ubezpieczeniami emerytalnym, rentowymi i chorobowym następuje od dnia wskazanego we wniosku o objęcie tymi ubezpieczeniami, nie wcześniej jednak niż od dnia, w którym wniosek został zgłoszony, z zastrzeżeniem ust. 1a.

W myśl art. 14 ust. 1a ustawy - objęcie dobrowolnie ubezpieczeniem chorobowym następuje od dnia wskazanego we wniosku tylko wówczas, gdy zgłoszenie do ubezpieczeń emerytalnego i rentowych zostanie dokonane w terminie określonym w art. 36 ust. 4 tj. w terminie 7 dni od daty powstania obowiązku ubezpieczenia.

W niniejszej sprawie bezspornym było, że I. S. od lutego 2014 r. prowadziła pozarolniczą działalność gospodarczą i z tego tytułu podlegała obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym w zakresie ubezpieczenia emerytalnego, rentowych (art. 6 ust 1 pkt 5 ustawy z dnia 13 października 1998 roku o systemie ubezpieczeń społecznych) i wypadkowemu (art. 12 ust. 1 ustawy). Od dnia 01 grudnia 2014 r. ubezpieczona wyrejestrowała się ze wszystkich ubezpieczeń i jednocześnie od tej samej daty ponownie się zgłosiła się do obowiązkowych ubezpieczeń emerytalnego, rentowych, wypadkowego. W dniu 02 stycznia 2015 r. odwołująca się za pośrednictwem biura rachunkowego dokonała zgłoszenia do obowiązkowych ubezpieczeń z tego tytułu w dniu 1 stycznia 2015 roku tj. po upływie wskazanego w art. 36 ust. 4 ustawy 7-dniowego terminu od powstania obowiązku ubezpieczeń. Należy zatem stwierdzić, że w stosunku do odwołującej się nie może mieć zastosowania powołany wyżej art. 14 ust. 1a ustawy. W związku z powyższym objęcie jej dobrowolnym ubezpieczeniem chorobowym może nastąpić wyłącznie od dnia zgłoszenia wniosku. Jak wynika z ustalonego w sprawie stanu faktycznego – wniosek taki odwołująca się złożyła w dniu 02 stycznia 2015 roku, a zatem prawidłowo organ rentowy stwierdził podleganie dobrowolnemu ubezpieczeniu chorobowemu od tej daty.

Należy podkreślić, że wskazany w art. 14 ust. 1 ustawy termin, od którego następuje objęcie danej osoby dobrowolnie ubezpieczeniami emerytalnym, rentowymi i chorobowym charakteryzuje się tym, że po jego upływie czynność zmierzająca do określonego celu - w tym wypadku do objęcia dobrowolnymi ubezpieczeniami społecznymi w określonym czasie - staje się bezskuteczna. Termin ten nie podlega też przywróceniu, chyba że ustawodawca przewidziałby taką możliwość, czego jednak - poza specyficzną instytucją wskazaną w omówionym wcześniej art. 14 ust. 1a - nie uczynił.

Odnosząc się natomiast do argumentów podniesionych w odwołaniu nie można zgodzić się z ubezpieczoną, iż z uwagi na fakt, iż 01 stycznia jest dniem ustawowo wolnym od pracy, dzień 02 stycznia 2015 r. był pierwszym możliwym dniem na złożenie wniosku o objęcie jej dobrowolnym ubezpieczeniem chorobowym od dnia 01 stycznia 2015 r.. Nie budzi bowiem wątpliwości, iż nic nie stało na przeszkodzie, aby ubezpieczona złożyła taki wniosek już wcześniej, np. w grudniu 2014 r., poza tym jak wskazał organ rentowy w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji, w większości jednostek Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (w Oddziale w G. na ul. (...)-Ś. - zob. (...)) funkcjonują automaty umożliwiające złożenie dokumentów 24-godziny na dobę 7 dni w tygodniu, czego ubezpieczona winna mieć świadomość korzystając z usług profesjonalnego biura rachunkowego. Ubezpieczona miała zatem możliwość skutecznie wniosku o objęcie jej ubezpieczeniem chorobowym od dnia 01 stycznia 2015 r. przed dniem 02 stycznia 2015 r. Z powyższych względów Sąd nie podziela do cytowanego przez skarżącą wniosku płynącego orzeczenia Sądu Apelacyjnego w Rzeszowie, które co należy również zauważyć , zapadło w innym stanie faktycznym.

Jak wskazano wyżej – w świetle obowiązujących przepisów (poza wyjątkiem określonym w art. 14 ust. 1a ustawy, który w stosunku do odwołującej się nie ma zastosowania) objęcie dobrowolnym ubezpieczeniem chorobowym może nastąpić najwcześniej od dnia złożenia wniosku tj. w przypadku I. S. od 02 stycznia 2015 roku. Należy podkreślić, że obowiązek ubezpieczenia odwołującej się z tytułu prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej powstał w dniu lutym 2014 roku (art. 13 pkt 4 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych), a wniosek z 02 stycznia 2015 r. roku nie był związany z powstaniem obowiązku ubezpieczenia lecz z jego kontynuacją.

Mając na uwadze powyższe, Sąd - na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. oraz powołanych przepisów – w punkcie I wyroku oddalił odwołanie ubezpieczonej.

W punkcie II wyroku Sąd Okręgowy, kierując się zasadą odpowiedzialności za wynik procesu, na podstawie art. 98 k.p.c. w związku z art. 108 § 1 k.p.c. w związku z § 9 ust. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz. U. 2015.1804), zgodnie z wnioskiem pozwanego, obciążył pozwanego odwołującą się jako stronę przegrywającą, kosztami zastępstwa procesowego ubezpieczonego w wysokości 360 zł.

SSO Wiesława Szulczewska